장음표시 사용
391쪽
ore elaus per tubam Eustachia nam CT aut esernam , extinguere poti erint: seque vidisrum, qui fumum tabaci, integri tubuli tabore sensim attramim, per aures rursus erit ; atque hunc virum optimo auditu ga' esse. In ea Iavere virili se membranae bufus dium apertum deprebendisse I mirum tamefuisse surdum . De alio refert, fide ι .lmen IA udreae, quod ei totum tamρ4num uictreditum , atque sis cuia auditus eiecta fuerint, emen auditum non sublatum esse. Sed baud κnit, botin una, an in utraque fuerit aure : sba Iasones in lina tantum fuer uni, alιera adbidire potuerunt. Mibi contra notum est, auditu ηsu borum ossiculorum omnino bub atum esse.
rant , se quoque foramen Rivinianum ali midisse s licet posterior alium locu m incvideatur, quam Rivinus. Ouod ad me attinet, lubens fateor, me lillam aperturam certo videre, neque resterituisse; licet in quamplurimis bum4nis in brum a Aribus, magna in Uriae, variisque ea mentis, in illas in qu siverim. . servo etiathue tales membranas ex cadaveribus humani situ naturali constitutas r qua vero integer sunt, nullam que vel minimam aperturam , pin loco a Rivino, neque a Chesel deno ind. in eis deprebendere possum. Nomi etiam, Cl. t
dam anatomicos, apirturam talem in Unmembrana saepius, sed frustra, invesu se . Vidi quidem quoque iam dudum bominem baud pridem adbue Hel adii militem , qumum tabaci ex ole per aures transmiyotuerunt; verum hic ex ulcere auris; il
392쪽
merberibus lebementibus, qua puer accest rat, surdus factus erat: idcirco si uicandum , imorum tympani membranas iuptas luisse. Nullum mero ad bue , auditu valentem, qui boc praestare posset ἐnven pe potui . I cet multi fuerint, etiam saepe snter Medicina fudissos in usu Iomi illius exercia ratissim. 1, qui huius experimenti gratia , boe saepius , omni conatu, tentaverint . Certum bine esse existimo, hunc mea tum sive hiatum, si detur, non in omnibus adesse , ve sm potIus in plerisque abesse: alias plures reρertum iri , qui ilIud perficere ροsent. Interea tamen, quia quidams qui tamen pauci mi sisnt id praestare malent,
uti nonnullI Icriptores tinantur, illum hiatum non omnino negandum et se censeo, Attamen optandum est, ut Anatomici adbue diligentius in
hane rem ἱnquirant , donec veritas m constitutioe1ns melius ρateat.
Percrρi quidem ab Ausitoribus quibussam RI. VINI , t larissimum bune mirum hiatum illum dὸ
monstare solere,feta porcina appellatione ad locum sisyra indicatum, eiusque per membranam Umpan transmissione , Oculis mero eum observare baud posse. Tentavi quidem idem experimentum eadem mei bo, do , fetaque Iransmissio quoque successi. Verum semper dubius basi, Cr adhuc bareo, utrum feta permaturalem meatum transerit an potius per tam tenuem membranam novam aρerturam fecerit Ie erimen um enim sine notabili quadam ρru me inibi non successit; quali etiam aliis in ιοςis membranam tympani perforare poteram . Idem prorsus, quamρlurimis experimentis bunt ἐn snem instItutis, conmissus mecum sentit laudatus CL wALTHERUS , disertatione docta de Membrana tympani. ζη) E contraris celab. ii quae Lipsae prodit An, Φι
393쪽
perpetuam nonsolum vindicandam I merum et jus DeiIem inveniendi rationem , in aure viina , novo scriρto, novaque figura docendam
per sbisumst. saJ Attamen nondum m ibi ecxit aseo esse felicem, ut tam facile statum , iille asseverat, transmittere ροtuissem . Exad se observare mibi videor, Iocμm huius blata Huris Telchmeieri Ur Rivini non unumdemque indicari. Quam enim ille in Anthro gia dedit Auram , cum Rivini convenit,
hiatus in area,vi vocant,maiore Umpani rςρr. ratur. In Rura vero , quae Vindiciis addit. in area minori exhibetur. Deinde se blatus bieperi met Laltem saepe adesset in bomine , quaero non multifumum tabaci vel aerem per auras ejqueant: cum tamen bi bomines sint adeo rari, rarissmi, Plures habeo rationes, qua contrapetuam huius hiatus existentiam pugnant, mero bie proferre nimis prolixum foret.
6i' ad pag. i 69. Oscasione numeri os
euita u- lorum auditus notandum hic adbuc esse puta
I. TEICHMEYERUM in laudata modo
hr oluta sex ossicula in unaquaque aure nunre, CT mater illa quatuor, vulgo recenseris adbue duo alia ex vitulis deser ibere, figura qum II. ea repraesentare. Horum primum, liculare ab ipso vocatum , malleo CT incudi
sar Gieuli sesamoidei interpostum , iisque pramenta iunctum esse, ad articulationem mandum, ad instar patella, rmat . etiste se tum incη tum ad fnem tendinis mistapedis haerere, musculumque hunc, non in 'pedis, ut vulgo ρerbibetur, sed inculo 'atae figurae stapedis lateraliter annexo , ii
394쪽
nemiae adbuc observatum esse .
Illud, quod lateri staρedis adbaret , in vitulis facile reρeritur , atque id non olum Bilii us a P erCO PERUS b) iamdudum delinearuat i verum illud etiam semρεν meis Auditoribus demon-sraii Quia mero in bomine nullum borum a i eresteri, ea bucusque inter ossicula auditus omise . . SCHEL HAMMERUS quidem in brutis etiam eiusmodi ossi uta observavit sed , nunquam vero in bomine. Ωuid denique de quarto iis siculo, orbiculari dicfυ, sentiendum sit, iam supra 368i .dicavi. Si enim epi bases pro ρeculiaribus Ossibus
numerare velimus, tunc os femoris non unum
esset os, sed quinque eo intineret. Teichmei erus nuρer bis adbue novum , tanquam seρtimum ossiculum addidit, triangulare Ob fguram iU dictum , quod quoque in mitulisse reperisse docet, in quidem in ρariete , ut ait , sinuositatis ossa mastoidei, cui erus ineudis breviisus er crassus, tanquam basii sive Θοom Ocblio
in s fieret d ) : monetque simul. bor os dissicillime ,
cr non nis in eo lis organis deρrebensi, ac loco momeri posse. DO UULAS denique etiam de alio adbue officulo auris loquitur se , quod nonnulli in tensine musculi mallei , quem internum Eustachii iocat, observarunt. H0c vero tan tum extremum a longo illo canali , cui in boet, abruptum esse ρutat, quod tendini illi forte fortuna subinde adbareret. Ceterum quod Alex.
αὶ In specim. anatom. ubi auditus organi ana.
395쪽
musto aliis , iisque recentioribus inventione os aeri
mon et Iutaris bis nermi audito= ii res tatas defcν ibi tur , Bi d si , in regionibus , CTI rte multis in aliis , e Irine buxήρ'ς liam , rarus est , in υ σ a MANGETO , ne Is in Theatro anatomico umigus es, tine Lectiarrbus μή curisses, eisque, qui desiderio orte flagrant in banc ' rem uberius inquirendi, int grana de exmtionem , Iatine utcunque versam, hic adiungere , e qui adhuc D.ttiolum aliqhod in Tab II aderae, fguram quoque sub numero a l. addere Plaetiit.
thematiques a Padoue, dei' Academi e Roya Iedes Sciences, S: d i vires Savans, sur d flerentes nou velles decola vertes. A I me MDCCVI in R
Romanus, sequenti modo ner vum auditorium describit. Par nervorum , auditorium, qui emedulla oblongata prove unt, ingrediuntur foramen ossis petros; & postquam portio dura a molli recessit, haec per exiguum soramen, quod linea centralis cochleae format, transit,& inde per exiguum foramen exit, quod a basi recia surium ascendit . Postea in parte superiori non solum parva illa foramina , fere haud conspicua , quae VALSA LUA indicavit, repe riuntur; verum adhuc meatus quidam , in quem seta immitti potest: per quem via libera datur
396쪽
poitioni molli, formam fila menti adeptae , quae augetur in principio sicut in centro suo, atque in progressia prolongatur; se ita inflectit,
scut in circumferentia quadam, & per cavitates spirales cochleae, de qua jam diximus . Post- . quam vero descendit ad finem basis, transit peti arvum foramen in vestibulum. Hic vero haeenibstantia mollis & nervea muco quasi quodam involvitur, & diversis in hexionibus sen-sm progreditur ad arcus usque Iabyrinthi; ubi assumens iterum formam fila menti mollis& nervet, mox intrat orificium angustum minimi canalis, & transeundo per hujus cavitatem redit per proprium orificium parvi canalis; & postquam transiit per hanc cavitatem, egreditur inde e magno orificio eiusdem arcus. Hinc ingreditur orificium proprium parvi canalis; & egreditur rursus ex orificio communi huius arcus, per quem denuo intrat in ca natem magnum, & egreditur iterum exori fi
cio proprio, tandemque ex ose petroso exit per unum foraminum illorum, quae trans Verissim in vestibulum hiant, atque in cranium revertendo, Ie in cerebrum in s nuat, ubi vero dum penetrat, in ramos se expandit, seque multis exiguis ramu Iis uini git, sicuti alias parvae ramificationes venosae atque arter rosae, in dura matre, interebri superficie superiori, &circa glandulam pinealem. Ut mero dircuitus huius nervi facilius intestigi queat, en adiectam Auram ,
bus liberatum exbibet: ut inde videri queat, quo modo Per bas ealitatest, u eat: Haec est descriρtio huiua nervi, cuius mirabilem c rcuitum SIMON CELLIUM , bifurtum anatomicum Roma
Πηm , derexisse, perbibet MASTICHELLIUS;
397쪽
in quo ρrac*ue demonstrare vult, nCrvi ari totai portionem mollem per cavitat s Cocla ι& labyrinthi neque in forma membra iam , cmulgaris est opinio, ) neque in forma Zoriar tras quemadmodum V ALSAL VA muli , d excurere , verum in io ima si lamenti nervet , mo II ii quod tandem ad cerebrum revertitur: Traetem
curiosas observationes de auν e br evi peculiari libi editurum , figurasque iam ars incisas esse . Uuoramen , licet iam An ITO . promisum sit . bactenus, quantum novi, nondum factum ess . D. scriptio quidem butua nervi sne dubio multis obf ara videbitur, licet magnam in ea , e Galilao vertenda, adhibuerim indusriam ε, verum in Gallic quoque adeo obscura es , ut paucos esse existimem qui mentem scribentis recte intelligere queant Γιnique notamus Camerarium in Dissert. Taurinen X. bane Simon celli, inventionem impugnasse quae propterea si, lubet, evolvi potes. tuni- 63 ) ad ρag. IT 3. In praecedenti huius libelleis arte- editione tres tantum, ut olim numerarunt , de riarum. Icripse arteriarum tunicas: posterioribus mero inquistionibus reperi, quinque minimum in arterii. numerandas esse, qua in matoribus arteriis, em Praesertim trunco arteria magnae, satir manifestae acdsincta sunt, facileque deprebendi eo posunt ordine , quo illas dejcripsi . In extima multa conisiis ciuntur vasas Ianguifera ς altera ex multis plexibus retiformibus constat, er in marias lamellus diis iidi potest: quam tamen ob bomogeneam substantiam tantum ρru unica numero . Tertia est tenax Cr srma membrana, ad tendi ne a m substantiam accedens: qua ablata, tunica densa traga ex Hbris manifestis minutaribus quam plurimis, circuli meι annutι in modum arterias ambientibus, compo
398쪽
am psita , qua quoque oberassitudinem in diveseas lamellas facile dividua est . Ouinta denique Crurima , fbris annularibus carneis subiecta , ne risCa avellatur. Quod vero ad pulicularem De-iatim attinet , in diario quodam , quos quondam h αια , lingua germanica , titulo βiblio betae m - cellaneae verminbte Biblut bee prodibat, in recensone compendii mei Autores illius tunicam muscularem , partim auctoritate Pech lini crSchelham meri, partim ρroρIerea negare volue-νωnt, quia requista m culi bis abessent, in quandoque arteriae osseae ferent; id quod contr4 naturam musculorum esses: Schςlliam merus insuper putavit, arterias non vi, aut tunica muri
culari, sed sola ipsarum subsidenti eqnfringi.
nalect. anat. Differt. IX. ex X. πιν um cum in intesinis aliisque partibus fibr his longe tenuiores tμnicam muscularem consitu ant, er pro minutari habeantur, atque motus erconfrictio intesinorum hule intestinorum tunicae ab omnibus anatomicis, in quidem merato adscribatur, mi 1 or , quare arteriis, in quibus bae ra carnea annulares longenni mam effloresae crassores, variasque satis notabiles subrabis undas lamellas, quod μnicuique quotidie ostenderemssum , constituunt, quaque longe manifestiorem ac fortiorem in propellendo sanguine constrictionis vim er motum exerunt, muscularem tunicam, aut requisium ratu
stuli, quod in manifesta fibrosa subsantia, cr
constri itionis mi ac motu conmito denegare queant. Denique etiam nec boe merum esse, quod ρartea mu
fulga in osseam substantiam mutari nequeant, praeter escula sesamoidea , quae binc inde er in principio cr in fne mariorum musculorum s edeprebenduntur i a dura mater , qua recen liorηm anatomicorum iudicio muscularia est , im q
399쪽
ἐπι intestina, a quibus subin Ie ossea substantia ν epritur , satis evincunt. Denique auctoritati Dcclalii GV Schelham meri, loco multorum aliorum, ara H Ortatem Morgia agni dum mi an atomicἰ, προ no: cyHi ιAdvers. II. Animadv. . tunicans musculα rem αν
teriarum non solum statuit ded etiam e1us fbras annutares, eontra Mangeti Dirales, defendit. Adecque summo jure arteriis tunica muscu Iar Is tribili de re etiam conferri poteβ LAN
tra in Disert. de Petitonaeo arterias tantum exsola er unica tunita musculari consi ire υrrit , exterioresque reliquas tantum a tunica .ellulari com de aνr. muni provenire existimat pag. 26mma 6a') ad stag. I q. multi quidem .Anato mξciena di CV TDsiologi dividunt Arteriam magnam invisio . e. truncum ejus ascendentem & descendentena , eodem modo, uti mena cuia dividitur . Vertim alio modo se babet bae arteria in bomine. sa)igam postquam tres circitfr digitos transversos unicos trunco Hrrexit, aecus in motum inflectitur, retrorsum tam simul deorsum pergit ster iboracem atque abdomen qu vero artus a basi eordis , donec descendat ex Morgagni annotatione sbJβρtem circiter digitos transversos implet, vocaturque a loco inflexionis, mersus inferiora, truncus a ortae descendens , unde omnes arteriae partium inferiorum. Ex artus mero superiori parte in bomine tres ustatissime insignes rarmi sursum ascendunt, quornm dexter deinde, modo citius, modo remotius a traneo, in subctamiam CV carotidem dextram
dividitur, medius merσ earotidem sinistram, crtertium subitaliam finistram constituit , qua ρο- flea per totum caput Er brachia disribuuηtut o
400쪽
rarum es, quatuor Iam os ascendentes in feminino cadavere reperit quorum duo extremi, utramque subclaviam; duo me dii vero binas carotides constituerunt: quod corvos bis cera repletis, adhuc in spiritis a sermo a) Rar sme mero s unquam , duo tantum rami , ascendentes in homine rcpemuntur, multo minus unus; quapropter a arta in truncum ascendentem CT descendentem dimidi nequit. In canibus quidem, vitulis, alii: que bestiis pletumque unus insignis ramus ascendens obseriatur, unde er ror ille ortum traxisse midetηr: cui tamen plerum-3ue adbut minor quidam ramus ascendens vitinus es Neque Cantii nota borrim missorum delineatio b)cum statu ordinario maximeque consueto con venit ; cum duos quas tantum ramos ascendentes exhibeat: alterum eumque priorem , solito maiorem , ex quo deinde subclavia dextra er duae caro rotides o alterum a priori quam remotissmum , qui subclamiam sntfram consituit. Ego contra in omis ibus , quae a multis annis buius disributionis caussa examinavi lada meribus, nullum cum bae delineatione conveniens deprebendi. Nam ramus, qui
carotidem snsram constituit, ut ρι urimum distinctissmo principio , ae fere in medio , inter primum m tertium prodire solet. uuare figuras Verheyeni, Auyschii e Drahit d) acturatiores iudico. licet hic diisionem subclamiae cy' carotidis dextra
trunco nimis micinam delinea verit. Attamen non
quatuor exibuit ramos, ut Nicolai τult e , sed
quatuor et .m ramos notavit ac dis ipsi tili. Aeeterus, in Aet. Erudit. An. Fag 9 qui veto a meis diis runt.