Observationes Thucydideae grammaticae. Dissertatio ..

1쪽

. Es

3쪽

OPHEN MATIONES

DISSERTATIO IN ALGI RALIS

QUAM

AUCTORITATE ET CONSENSU

SUMMOS IN PHILOSOPRIA HONORES

RITE CAPESSENDOS DIE XVIII MENSIS MARTII MDCCCLXXII PUBLICE DEFENDET

MDCCCLXXII.

5쪽

Postquam diligentissiimis studiis, quae in lectione

Optimorum prosae, quam dicunt, orationis auctorum erant ita, ars grammatica in universum At expedita, reStat ut singulorum scriptorum proprietate Singulas, quae potissimum in exquisitioribus dicendi formis et partim paulo rarioribus sunt positae, Eonseramus earumque Sum varium a multiplicem PCuratius PerScrutemur. Quod quis maxime valere ad interpretationem

neget Quare cum in Thucydide difficillimo omnivi intellectu scriptore, quem jam inde ab ejus cognitione

adamavi, adhuc multa incerta ac dubia interpretatione laborarent, operae pretium neque ingratum mihi esse videbatur, proprietatibus ejus grammaticis ea SequendiSOperam dare. Sed uncta hujuscemodi colligendo illustrandoque meus labor non suffecit nec qui Squam vel longissimo studio facile complectetur; quare unam

6쪽

mihi materiam , ,de rufione, qua infer infinitis prae3entiae cor si et tilari uti Thu didem 3um infercedis tractandam elegi. Omnium autem maxime de temporum, ubi de refutura agitur, permutatione mihi dicendum erit. an igitur rem, cum in libri grammaticis, quos inspicere licuit, Si non plane neglecta, at certe non ea diligentia, qua par erat, expo8ita atque explicata sit, ejusque rei observati inprimis ad cautionem in locis corrigendi conferre videatur, alii denique viri docti multa in incerto reliquerint, majore cura amplectendam

mihi in Thucydidi ieetione persequendamque in hostlibello proPOSui.

7쪽

β. I

in diamur igitur a praesentis infinitivo In volgus notum est, illum esse participem temporis a signifi-oationis indiciativi et ad notionem insectam a durantem spectare. Exemplis nihil opus est, cum ubique obvia sint. Nec minus vero vice tangitur imperfecti, ubi durans praeterito tempore Ponditio indicanda est. Cum hi infinitivi praesentis usus non ita requens sit et Latina lingua hae in re prorsus a Graeca disserat, ut infinitivus perfecti illam vim habeat, facere non OSSum, quin hoc loco nonnulla exempla afferam I, 32 δοκεῖ δε μO OC E TOBMOμα τουτ ξυμπασά πω είχεν, ἀλλὰ τὰ μὲν πo Eλληνο καὶ πάνυ ουδε είναι miκλησισαυτη, κατὰ θνη φ ἐαυτῶν την ἐπωνυμίαν παρε-

χεσθαι : hi igitur sunt infinitivi imperfecti, quod satis

comprobat variata struetura: OUδε - ειχεὶ.

E connexu rerum explicandi sunt hi loci I lo: OUψε κόβ. πολλον - ξυμπλεῖν, ubi scriptor judiciuna suum de expeditione Trojana multis saeculis ante saetaeum ieetoribus monimunicat Porro legimus II, I 8:

8쪽

δοκῶν και ν τῆ ξυναγωγή του πολέμου μαλακό ειναι; cum bellum tunc jam diu sit inceptum, εἰναι ad praeteritum tempus pertinere portot. Dilucidius praeteriti significatio indicatur II, 5i: φάσκοντε ο πρεσβυτεροι πάλαι δεσθαι . . in oratione indicativa: πάλαι , δοντο. Confera Praeterea

enim fuisse VIII, 86 ἐξειναι ' γαρ, τε ἐσέ αλον ....

β 2.Ηic igitur infinitivi praesentis usus ostensionem non habet, sed magnam difficultatem explicandi ideoque magnam materiam dissentiendi praebet infinitivus aut praesentis, id quod in unaquaque fere lingua fieri potest, ut praesen vice fungatur futuri, aut oristi, qui usus Graecae linguae tantum est, ubi de re futura agitur, quam ob permutationem temporum adhibitam Thuc a Dion IIalic. epist ad Ammaeum II 12 valde vituperatur. Multi enim loci apud scriptorem no8trum eXStant, ubi, quamquam infinitivi actio ad futurum templa Spectat, tamen nudus infinitivus aut praesentisautioristi usurpatur. Quo jure mox videbimus. Priusquam autem meam ipsi ii Sententiam proferam, aliquid de sententiis, quas recentiores grammatici publici juris hac de re fecerunt, disseram. Alii enim ad alia artificia confugerunt. Primum igitur viri illi critici audiendi sunt, qui Omnia exempla, quae regulis a grammatici propositis

9쪽

repugnarent, SuSpecta SS rati, nulla ratione scripturae praestantissimorum librorum habita, corrigere audent. In his imprimis est numerandus obetu3 3, qui, ut omnia ad certae regulae exigeret severitatem aut particulam,ν, quae excidiSSet, vel cum verbo coaluiSSet,

adjecit, aut, ubi haud magnum discrimen inter infinitivum praesentis vel aoristi et futuri existit, a librario

esse peccatum et futurum Sine ulla cunctatione restituendum esse existimavit. Contra quem monendum St,

infinitivos illos praesentis vel oristi aut conSenSu Omnium aut, ubi lectiones fluctuant certe optimorum codicum auctoritate defendi et facilius librarios usitatam loquendi rationem in rarioris locum Substituere potuiSSe, quam contra. Denique, Si Omnia ut hoc, variae ac Subobscurae orationis Thucydideae genera corrigendo amovere vellemus, quid fieret de Nostri

scriptis eorumque indole Num igitur credis, illi tales

correctiones gratas esse Itaque prorSUS perSuaSum habeo, permutationem illam temporum non temere 3Sesactam.

Quod bene quidem intellexitier istius' , qui illum

refellere studens in eo a vero aberrasSe videtur, quod haud respiciens infinitivum praesentis quasi dogma posuit jam per se constans neque ulla gen urgumentatione, in infinitivo futuri sitam esse durantem actionem, infinitivum aoristi vero, aliquo temporis futuri momento aliquid eventurum indicare. Sed, ut hoc unum asseram, quid impedit, quominus etiam futurum

1 Cf. Variae lectiones pag. 8 Sq. 2 CL C. t. Cohet Emendationen im Thuc pag. 15. 16.

10쪽

tempus adhibeatur . ubi res semel unaque actione sit gerenda: nam hoc, opinor, nemo audeat pronuntiare, hanc vim esse alienam a futuro neque quidquam isto

futuro significari, nisi quod diutius sit duraturum Paulo mediocrius obet de ea re egit advigius ), grammaticus ille acutissimus, cum illis tantum locis, in quibus nudus infinitivus praesentis vel oristi in locum futuri vel alterius illorum temporum infinitivi cum άν particula copulati post verba putandi et dicendi substitutu e8t, emendandis operam daret. De ejusdem sententia, quae ad aliorum verborum, ubi ad rem suturam Spectant, conStructiones pertinet, infra uo loco agam. In univer8um hujus viri veεtigia pressit R. Schneiderias'). iugula hi afferre supervacaneum ESSE videtur.

Deinde haud probabilia statuisse videtur Poppo ), qui de Thucydidis interpretatione optime Et merituS;

is enim infinitivum praesentis sive oristi pro futuri infinitivo post verba sperandi, credendi et similia poni dicit per negligentiorem sermonem, qui apud nostrateSeonεtans nec Latinis ignotus sit. Quod autem quale

mihi esse videatur, infra j. ), ubi de universis illius

temporum permutationi causi di8Seram, exponere