Observationes Thucydideae grammaticae. Dissertatio ..

31쪽

ἐκέλευον elucet, rem ipsam jam ad effectum adductam esse Lacedaemoniis visam. Idem apparet IV, 2T: ετ εχOντα τι σχυρυν αυτου συνομι Oν υκέτι σφίσι ἐπικηρυκευεσθαι : etiam in oratione recta auctorem Scribere ότι - ουκέτι επικηρυκευονται debuiSSE EDSuS

docet Denique aliud exemplum haud dissimile adjicero placet VII, 56 νομi Oντε - του γὰρ λλου Eλληνα σευθυ του με ἐλευθερουσθαι, OV δε φόβου πολυεσθαι, ubi prae8entia significant, actione illas continuo incipere. CL,ruegerum ad h. l. In his igitur exemplis praesentis infinitivum plane suo loco esSepo8itum unicuique erit manifestum. ReStat, ut eos locos proferam, in quibus eodem j Ure, quo Supra praeSens, oristi infinitivus post verba dicendi putandique usurpatur. Conferamus I, 26:πρOεῖπOν , Troaεμίσι χρήσασθαι , quod plurimi codices praebent, sed onmes fere editiones malunt χρήσεσθαι - IV, 28 εφη,' ἀξειν - η πOκτεῖναι:sic enim uno bono libro nixus scribendum cenSe pro aliorum codicum lectione ἀποκτείνειν, Uam Per TEndam non esse facile intelliges; ruegeru correxit άπOκτενεῖν - V, 22: υκ φασαν δὲ α σώαι. Eademque ratione sunt intelligendi hi sol, ubi verba putandi itidem conStructa occurrunt II, 3:ἐνόμισαν, κρατησαι. III g6 τίνα ίεσθε, ηνTινα παρασκευάσασθαι sic optimi libri, Classenius aliique inconStanter, addunt - παρατενεἰσθαι - IV, 2I: δέξασθαι - ἀποδώσειν, quod futurum plerosque editores movit, ut conjicerent δέξεσθαι : immerito eum scriptor etiam multis aliis locis talem variationem non reformidaret. IV, 36: δοκεῖν βιάσασθαι φOδOν. -

32쪽

V, 36 ουτ γαρ κιστα ἀναγκασθῆναι, qui inc a verbo putandi, quod mente subaudiendum Ss, pendet. Poppo et ismeleyus h. l. inserunt;ν video quidem, quam facilis sit suspicios librarii errore re particulam hic ante άναγκασθῆναι excidisse sed ostendit, quod ne in uno quidem libro illa invenitur. - VI, 2l νομὶ ων, - ἀποτρέψειν' - μάλιστα υτω ἀσφαλῶ ἐκπλευσαι, ubi vel opponi hanc futuri et oristi conjunctionem duriorem 33 utSam ideoque eum denique Hadjecisse Madvigius commemorat, quamquam ille alibi ' hoc exemplum prorSus certis locis adjunxit et ipse fatetur, in infinitivo conjunctionem illam valde Sitatam 33e. Sunt denique nonnulli loci, quos liun in ordinem referre dubito Sic I, 22, ubi boni codices suppeditant μἀλλον αν. - III, 2g: ποτοπῆσαι, qui locus facillimam habet explicationem, modo recte interpreteri3aOriStum, cujus vim germanice sic reddendam esse censeo: Si Waren aus die Vermutun gehommen ). IV, 26, ad quem locum recte quidem Madvigius monet, SeDSU DOS Cogere, futurum τρέψεσθαι alteri lectioni τρέψασθαι Praeferre, cum non sententia sit in die Fluch schlagen rum, sed sic menden- minime vero hoc uno loco, ubi lectio non est constans, Vincitur, aliis etiam locis oristi infinitivos esse salsos. - PoStremum locum obtineat VIII, 66: ἐνησαν γὰρ και OU Oυψαν

1 Cf. l. c. pag. do adn. O. 2 Cf. Prolegg. pag. id infra. et p. 225. 3 Eandem vim obtinet participium reσάμevoi, quod V, 1 legitur.

In quibusdam enim verbis, quae animi statum vel motum indicant,no permanSionem et perseverantiam, Graeci saepius initium actionis respiciunt.

33쪽

ποτέ τισμετο όλιγαρχίαν τραπεσθαι, quem locum frustra a Drobreeo tentatum puto nam Cum, Particula, quae referenda est ad ωετο jam praeeedat, haud male quisquam scriptorem illam infinitivo τραπέσθαι, quippe quae repetita abhorreret ab aurium approbatione, addere dubitasse et subaudiri maluisse judicet. D. s. Denique mihi agendum videtur de oonstructione verborum augurandi vaticinandique, quae, quamquam eorum is ac notio ad rem futuram pertinet, tamen et praesentis et oristi infinitivum sibi adjungi patiuntur. ic particulam Haddere ineptum Sse facile cognOSCES. Nunc duplicem viani explicandi insiti et alterutram eligi debere demonstrabo.Ac priore quidem illa explicatione haud male illum dicendi morem ad indicativam orationET TENOCES. Quod quemadmodum fiat nunc videbimus. Incipiamus igitur a praeSenti tempore, quod etiam in oratione indicativa i8, qui auguratur, de re sutura adhibet. Ita

enim idem significare vult, se Signa, et quibus VetereSre futuras conjecisse constat, ideoque rem futuram ip8am quoque jam ante oculos habere. Quo fit, ut Sententia summa fiducia exprimatur. Ad hune dioendiuSUm confirmandum nonnulla exempla ex aliis scriptoribus hic proferre haud inutile esse videtur. Ex hoc genere sunt Uerod. VII, Igo: μενε - λείπεται-

πελει et Pind. l. VIII, G Πέργαμο - ὰλίσκεται et id Pyth. IV, 86, ubi vel certum suturi tempus indicatur V τότε γα μεγάλα ἐξανίστανται ΛακεδαίμO-

34쪽

νOc. - Eandem regulam in oratione obliqua observari est manifestum. Exempla hujusmodi autem, quae in Thucydide reperi, potius alteri, de qua infra exponam, interpretandi rationi respondere hie praemonendum

puto. Nec minu vero oristi tempus usurpare licuit. Augures enim cum ex notis ignis deorum voluntatem Conjieerent, ea, quae erant eventura jam viderant itaque narrantes oristi tempore Sumnio jure uti poterant.

Velut Agamemnon in Il. IV, v. 16o, quaSi auguranS haec praedicit: είπερ γαρ τε και αυτί Dλυμπιο ου ἐτέλεσσενε τε καὶ σε τελεῖ συν τε μεγάλω πέτισαν.

Accedit Il. IV, v. 12 ubi Achilles Me duplice fato,

quod sibi eventurum Thetis mater praedixerit, loquitur: ει μεν καυθι μένων ρωων πόλιν ἀμφιμάχωμαι,ώλετο μεν μοι νόστοβ άτὰρ κλέO ὰφ ιTOν εσται. Eandem autem expositionem etiam in oratione obliqua

valere uti intelligatur laudo lunae locum III, 6:χρησθεν αυτ εν εμέα παθειν. Altero loco, ubi de alio, ut mox videbis, exemplorum genere erit dicendum, a me impetrare non POSSum,

ut explicationem a Madvigio ' prolatam, qui constructionem illam admitti existimavit, quod vel notio futuri temporis in verbis augurandi ipsis jam sita esset vel id quod praestare videtur, propter ignificationem verbis jubendi propinquam, improbem. Quod ut contendam valde adducor his locis, ubi illam vim illiusmodi verbis inesse ideoque interpretationem, quam modo , attigi non tam praeferendam quam ut unice

1 Cf. l. c. pag. da.

35쪽

β. l. Ut priore parte hujus libelli, quomodo infinitivus

praesentis vel oristi pro futuro Saepius usurpetur ita nunc, qui sit usus infinitivi futuri loco praesentis velaoristi positi, docere mihi proposui. Ac primum quidem non St, cur ostendat, quod infinitivus futuri interdum pro praesenti vel oristo adhibetur, ubi de conatu sermoeSt. an interpretationem postulant hi loci III. 66:τὰ μεν μοῖα υκ άνταπέδοτε μῖν μητε νεωτερίσαιεργω λόγοι τε πείσειν, quod maliu fide omnium, uno, Lugdunensi excepto, qui πεῖσαι dat, modicum inc

i De ejus auctoritate Poppo ipse satis accurate judicare dubitat

es p. II, ol. I. pag. 52 et 2 eumque medioeribus accensere videtur.

36쪽

sententia addicente , parem gratiam nobis non refulistis, ut nec factis quidquam innovaretis et verbis nobis persuadere conaremini; ), ne Satis causae, Pur Classenius mutaverit πείθειν vel oppo praetulerit πεῖσαι, esse video. Eadem ratione intelligendum est IV, 126 του τε ε χεῖρα ἐλθεῖν πιστότερO TO ἐκφοβήσειν quae lectio in omnibus libris reperitur -

ηγOυνται tutius autem exiStimant nos terrefacere conari quam nobiscum ad manus venire. Ita enim constiterit futuro vi Sua.

Altero loco de iis verbis, quae plerumque Secundum loquendi consuetudinem cum infinitivo futuri non conjunguntur, apud Thucydidem autem haud raro hanc fructuram admittunt, erit disserendum. Dico enim verba voluntatis, potestatis similique notione, quae sunt ea indole, ut iis praesentis vel oristi infiniti vias annecti soleat hanc legem in unaquaque lingua observari nemo negabit. Quaerendum igitur e3t, quid fuerit causae, cur ab illo dioendi more Graeci

IIermanni' vero, qui Graecis usitatum esse dicit, ubi in principali verbo futuri significatio insit, etiam infinitivum futuri adjungere, explicatio idcirco hic minus mihi probatur, quod non omnia exempla, quae

1 Cs. Observv. cris in Thue pag. 153. Omnino illic de futuri infinitivi usu ubi infinitivum praesentis sive oristi exspecteS, menquidem sententia parum accurate a recte judicavit. 2 CL Opuscula pag. 281 de praeceptis quibusdam Atticis

tarum. E. III.

37쪽

mox in conSpectu ponam, illuc referri posSunt ); nec Poppo ' quidquam observatione dignum protulit. Equidem illam rem explanans sequor Lobeckium ). Quodsi is, qui loquitur vel de quo agitur, non tam actionem solam id quod post talia verba praesentis vel oristi infinitivum exprimere apparet, clam tempus respicit et rem nondum coeptam sed futuro tempore eventuram significare vult, haud inconcinne ad id exprimendum infinitivum futuri adjungere videtur. Sic legimus III, 28 ου ἀποκωλυσειν δυνατOὶ δντεc cum arguto ad rem futuram reSpectu Ex eodem genere est VII, II δυναίμεμ αν χρήσεσθαι,

quae Scriptura confirmata est omnium bonorum codicum auctoritate.

Qua in structura haud raro verba, quibus futuri infinitivus est aptus, in aliam notionem futurum tem-pUS non reSpuentem vel etiam postulantem abierunt. Sic verba voluntatis vim exspectandi sive praevidendi accipere po88unt. IIuc pertinent verba VI, 5T: θυ- λοντο - προτιμωρησεσθαι sic optimi libri): credebant, Sperabant, Se ulturos esse idem valet ac volebant ulcisci rum. Sic enim et Cicero saepe in epistolis: arbitror, mobra profecturum, i. e. Volo, decrevi proficisci. Eandem interpretationem patiuntur: VI, Iol: βουλόμενο αποκλίiσεσθαι (8isi omnes libri Augustano xi CL Poppo Proteg. pag. 158, ubi de ermanni regula ita judicat, ut duo tantum exempla II. 2 et V 35 illo usu exensari posse dicat.2 Cf. Proleg pag. 15s et observv. erit pag. 153.3 Cf. l. c. pag. id et d8.

38쪽

βοηθήσειν - VIII, Tl διενοουντ είρξειν - VI, 6: ἐφιέμενοι αρξειν - a II, 2 ξυμπροθυμηθέντε απαλλάξει αι. Eidem fere generi adnumerandi esse videntur hi loci I, T ἐδεήθησαν - ξυμπροπέμψειν, Ubi notio

sperandi major est pondere. - II, 2s: πείσειν γαρ Σιτάλκην πεμψειν Nymphodorus enim, qui paulo ante promiserat, se bellum, quod tunc in Thracia gerebatur,oSSe sedatUriam, signifieare vult, se confidere, Opera sua Sitalcen exercitum missurum esse. Si etiam poStpraeSens ex eodem verbo futuri infinitivus pendet: IV, 2T: νουc, τι άναγκασθήσεται, η ταυτὰ λέγειν - τἀναντία ειπών ψευδῆ φανήσεσθαι, ubi quid eniφαίνεσθαι perinde ex άναγκασθήσεται aptum ac λέγειν exspectaveriS, Sed Si mente IIbstitue 1ομὶ ων λελπὶ ων,

nihil erit, quod ostendaris. aud dissimile est V, 35:

πειράσεσθαι - ἐσαγαγεῖν - ἀπολαβεῖν καὶ κομιεῖν:postremo Osso notio sperandi per 5ensum subaUditur. Quae exempla in numero anacoluthorum haberi possunt, cum scriptor in ii ab ea co3ntructione, quae loriamque adhiberi solet, recedat nequo id eqiuatur, quod ex inchoata constructione se illi debebat. - Similiter explicandum videtur VI, 6l: του εμηρOD OV θηναῖοι τότε παρέδοσαν τω ργείων δημω δια ταυτα διαχρη- σεσθαι Aruegorum optimis libris neglecti διαχρή-

1 Ita legunt eodd. Cassol. Aug. Eas. ed Ald. Flor. ceteri libri

39쪽

σασώ- Scribendum putat, Sed vulgata lectio bene defendi potest: nam hic sen5us subest tradiderimi obside3, spe ducti, Argivorum populum eo his de causi e38e interfecturum Denique offendere non potest VII, 2I: του ταῖ ναυσὶ μη ἀθυμεὶν επιχειοησει, πρO TOυσωθηναίουc; nam hujus loci sententia haec est: ne deSperarent, Se navibus idquam contra Athenienses

D. 2. Postremo loco hujus dissertationis de constri ictione

verbi μελλειν, quae tam Varia est, eorSUm agere in animo St. Noli vero exspectare, me mova de illius verbi su praecepta prolaturUm Sse, Um Ocrannm

mihi proposuerim, quam diligentiSSime Uaerere, Uatenus Thucydides leges a grammaticis propoSita Ob- Servaverit Ut neglexerit. Verbum ista igitur infinitivo annexum ieelingi Latini staturi periphrastici, quod dicunt, et actionem instantem exprimere Stvulgaris opinio. Cum illius verbi originariam significationem vim durandi continere appareat, ratio po8tUlat, ut cum praesentis infinitivo copuletur; quomodo autem sit factum, ut infinitimus futuri adderetur, quidque inter hunc et illum discriminis sit, grammatici dissentiunt. ruegerusi quidem certos fines terminosque constituere perdifficile esse putat, mea autem Conjectura infinitivus suturi idcirco adjungi videtur, ut actio instans aerius, ut ita dio am, exprimatur. Infinitivumaoristi vero veteres grammatici et in his Phrynichus

40쪽

et Thomas Magister sine barbarismo addi po3se negant, qUOrum errorem refellerunt ermannus' et Lo-beckius ). Nunc restat, ut demonStrem, qua ratione in illo verbo construendo Thucydides sit versatu3.

VIII, 23 ii, in VIII, 66. μεθῶτ-αι. VIII, is inte

n, ευν. VIII, 85 αποφαίνειν. Praesentis et futuri infinitivos conjunctos inveni:

IV IIT. στέρεσθαι - κινδυνευειν - κρατησειν ).

1 Cf. Adnot. ad Vigerum. n. 185.'2 Cf. l. e. pag. Ta5. 3 IIo loco μέλλειν valet cunctari f. CL ad h. I. Classenium, qui lectionem proditam Phryce v

confra,riaegerum aliosque retinendam esse copiose ae mea quidem sententia rectissime ostendit.