장음표시 사용
71쪽
Unus tyrannus restat, Cuius imperio detestabili in tyrannide mala describenda enophon uti poterat Oui est Dionysius maior, qui ab anno 406 usque ad a. 36 SyraCusis regnabat. Atque qui accurate tyranni, qualis in libello depingitur, mores Cum iis, quae de Dionysio maiore tradita habemus, Comparat, insignia tyranni ab illius tyrannide Hieronis autorem, sicut Antisthenem, Platonem ISO- Cratem, petivisse Concedere Cogitur Ouod iam alii viderunt atque explicaverunt velut teterichii Da Dionys in ine litterariscli sobe wegie Zei letite, vo das politi sche Urtei uni die politis chen Begrisse epragi urden, o si e fur die eurteilura in de An-SChatiun vo de Tyrannis liberti aup masgeben geworden. Die Attribute derselbe enite linte an vo ilim, ieci. B. Xenophons Hieron de uilicii ei et Onchen ) Was Xenophon in seinem HieronSagi, si es eniti h den in drii clien enite lint, die die lingere Tyrannis in Syracus au die Zelige nosse gemach liat id. Ali denBetrachiungen die Xenophon in se inem Hieron an stelli, tenendie et anni e Geschi cliten unam intergrunde die ei Dionys dem Alteren in an Hella umherii essen, o de GexuissenSangst, die einem Gewaltherrscher et Tag und ei achi das Schwert des
Damo Cles petet, o dem ranklias ten Ver igiangs valin de itingit Tocle sollert. Sed cum certa quaedam de hac re nondum Onstituta sint, accuratius in hanc rem inquiramus et ilamowitzium ψ)perperam iudicasse doceamus putantem Xenophonti rem non fuisse Cum Dionysio quam ob rem mores tyranni, quem Xenophon depingit, Cum iis quae de moribus Dionysii maioris memoriae tradita Sunt, Comparemus. Etenim Xenophontem Dionysii res gestas novisse, Hellenica satis demonstrant, in quibus Saepius V 1, 26 sqq.;
2, 23 sqq. VII 1 20 sqq. 28 sqq. de illius in Graecia bellis dicit.
Tyranni rerum vi et armis potiti obtinere atque servare imperium permagni interesse perspiCuum est. Quod ut assequeretur Dionysius maior operibus laboribusque non parcebat neque maXimas iniurias horrebat 4. Eadem ratione suspica eius animus atque Crudelitas orta sunt h); nam Cum hostes omni occasione sui necandi
' cf. Holm l. c. p. 147, qui complures fabulas ab antiquis traditas narrat, quae quam suspiciosus atque pavidus Dionysius fuerit, ostendunt.
72쪽
- G uti atque adversarios in ipsorum numero, quos amicos haberet, sibi e Sse non ignoraret, rem omni modo ita instituebat, ut vitam ab adversariis defendere posset quod Hier. spectat, ubi auctoranii os tyrannum nunquam fidos habere o Sse dicit: τω δε τυρα υωGbas' ἔστι is τῖυσαι γιλεῖται. πιστα ab γαρ τούς δια ι ι
Similiter Hier. II 9 18 IV 1sq. V I UI 11.
Oua ratione Dionysium non solum in illos Crudelissime consuluisse, qui re vera et palam ei e Stiterant, Sed etiam cogitata ubicumque de eis Certior iactus est, factorum in numero habuisse intellegimus. Non mirum ergo videtur, quod etiam suspectos devitae insidiis homines poenis afficiebat. Neque ipsis propinquis neque amicis parcebat Leptinem fratrem, PolyXenum affinem Philistum, historiarum scriptorem amicum in exilium expulit cf. Diod.
Mater mulieris alterius - Dionysio duae Xores erant Capite luit, quod cum amico tyranni quodam inimicitias habebat cf. Plut Dion 3ὶ suam ipsius matrem veneno interemisse traditur Ael. v. h. XI 4b , atque in ipsas Xores filiasque suspicio cecidit Cic. Tusc. V 8 Val. Max. I 13 ext. ). Lautumniae Epipolarum CarCer instituebantur, in quem suspe Cti, nisi tyrannus eos interfici maluit, per annos plurimos Coniciebantur atque quod homines ibi tam diu Custoditos esse narrant, ut alius alii nuberet atque liberos pro Crearet, ad Dionysii tempora referre poSSumu Cf. Plat epist.
UII 332 C: Aristot polit. V 1, 1313 b, 2 Polyaen. V 2, 3 13:1b sq. Plut Dion 28 de curios. 16 Cic. in Verr V 43 Corn. Ne p. de regit, 2,2 Ael. v. h. XII 44 Lucian. XVI 3b . Aeque tyrannus, quem libelli auctor desCribit, hostes Cavens quos suspectos habebat, capiebat atque interficiebat legas, quaeSO, quae Cripta sunt II 1 sq. UI 14 alibi Atque in propinquos ipsos atque amicos ille tyrannus saevire Coactus est; f. IIII sqq. Ut vitam ab adversariis defenderet atque tyrannidem SerVaret, Dionysius omne cautionis atque diligentiae genus adhibebat cum Corporis sui viribus, armis, quae nunquam deponere solebat, loricae
73쪽
Manu delatorum, προσαγωγιδαι, qui nominabantur, et Corta, quid Cives de tyranno sentirent, observabant Cf. lut Dion 28j. Item tyranno, qualem in libello Cognoscimus, Corpori. Sunt Custodes:
Dionysius, cum civibus, qui in bellis perpetuo gestis saepe eum deserebant, Considere non posset, ut ab subit et repentino impetu eorum se defendere posset Orthygiae in insulat magnum castellum fecerat secretum ab urbe, ubi domi Cilia amicorum, δο- ρυ ρορωυ, ita erant, atque Sede ipsius, quae pro sua parte a ceteris Se Cretae maXime erant munitae. Eadem de Causa nunquam Civitatem Consiliis atque contionibus adhibuit potius Civium vice hominibus peregrinis atque perditis utebatur atque Curabat, ut Cives pristini recentibus Cederent, velut mercennariis, libertinis, aliorum finium Cultoribus, qui advenerant, velut barbaris, Italicis, Graecis
aliisque cis Polyaen. V 2,20 Aen. potiorC. 40,2η ), qui εο :ολιται nominabantur. Ouibus bona atque divitiae eorum, qui supplicio vel exilio affecti erant, dono dabantur Diod XI T). Servos ipsos dominos, dominos servos reddebat Cf. Aristot rhetor. II 1385a9 Nep. III alibi)δὶ, ut civibus fractis atque languentibus melius atque facilius imperare posset. Eandem rationem libelli tyrannus adhibet incolas expulso mercennariis servisque Supplet Conseras imprimis, quae Hier. V 1 sqq. et Ii scripta sunt. Milites Dionysii non erant domestici neque indigenae, sed magna e parte mercennarii in Graecia, Italia, Gallia Conscripti. Quibus cum ad tyrannidem servandam magno usui esse iderentur, omni modo providebat, ita ut postremo amplius decem milia mercede conductorum ei essent. Etiam Classi peregrini praeficiebantur cf. Diod. XV 43, 4: en Heli. VI 2, 3b Plat epist VII 350 A). Quibuscum conferas imprimis Hier. Cap. X ubi Simonides tyrannum satellitibus ad populi salutem uti oportere Aponit praeterea cf. V 3 VIII 10. Sed ne mercennariis quidem Dionysius Considere potuit, cum ei semper res esset Cum militibus seditiosis, quos nisi magno stipendio sibi adiungere non poterat cum Orthygiae in insula Cives
74쪽
eum obsiderent, multi mercennariorum adversariorum partes secuti
sunt cf. Diod XI 8, 4 i) atque saepius, quominus pugnarent, re CuSarunt cf. Diod XI 65 sq. 72, 2). Similiter libelli tyrannus neque δορυ*6ροις neque Corporis Custodibus confidere potest; cf. VI 11.
Ad bella gerenda, ad merCennarios Ondu Cendo Dionysio erat ne Cessaria maXima peCunia, quam omni modo atque ratione sibi Comparare Conabatur. Tributum annuum e Censu Collatum
Saepius pars quinta pecuniae atque in Colarum redituum erat Aristo t. pol. V 131, 26 perpetua erant portoria, veCtigalia et onera Om- merCiorum, tributa e fructibus terrarum data Polyaen. V 2, 12;
CoaCtio vectigalium cum severitate facta est; lenta nomina Capta sunt lustin. XXI 1,5 2,2). Quin etiam Dionysius, ut pecuniam a CCiperet, thesauros templorum diripere non verebatur CL Aristo t.
Oecon. II 13b b 20 mirab. 96 p. 8384 19 Polyaen. V 2, 19; Plut de Is et s. 21 Cic. N. D. III 83 Ael. v. h. I 20 Athen. X 693Ἐὶ ). Conferas in Hierone libello VIII πρακτεο - γε
libelli quoque tyrannus thesauros templorum diripit; L Hier. I 11. Etiam quae in cap. I 27 sq. leguntur: 'Lo 64 αειζόvω δη-
cum ille mulierem Rheginam in matrimonium duCere Constituisset, Rhegini cives illusisse eum, ut Carnificis filiam in matrimonium du- Ceret admonentes, antiqui tradunt Plut Timol. VI Diod. XIV 107 3), similiter vero Cives Locrenses affinitatem iungere Cum tyranno nolui SSe. Quibus allatis non iam mirum esse videtur, quod in libello tyrannum tam suspiciosum et timidum invenimus atque tam afflictum atque de omnibus rebus desperantem, ut illud exclamet VII 133 αjX εἰαε τω λλ , λυσιτελεῖ se λισθαπι, ισθ)ι,ατι τυραvv o I 0γῖεθρισκω αχλιστα τουτο λυσιτελου ποιησαι. Atque ut dicto simile quoddam etiam in Dionysii tragoediarum fragmentis nobis servatis legis, in se. 3 Nauck p. 94 θυητω δὲ μ δει α δ ολβιο ποτε κριvη, πρι αυτο εἴ τελευτήσαυτ ιδ'. v α τῖαλες α το bαυουτ'επολἶισαι; et r. 4 η γαρ τυραvvις αδικια in τηρ Θυ.
75쪽
Cum igitur vi negare possimus auCtoris ob oculos in hoc libello Dionysii maioris imperii imaginem SS Versatam, non reCte iudicasse puto ilamowitrium, cum Hieronem libellum omnino non respicere Dionysii maioris tyrannidem diceret. Quam ob rem nobis nunc facillimum erit de Hieronis opusculi tempore CCuratius
Hic libellus, ut ratio atque dispositio docent, datus esse videtur iuveni, qui nondum tyranni miserrimam Condicionem expertus optime de tyrannide cogitati). Sive Cum eo amicitia erat iunctus, sive alia de causa Xenophon libellum dedit iuveni cuidam eo quidem Consilio praecipue, ut eum de tyrannidis incommodis et periculis Certiorem faceret. Postquam enim priore parte quot quantaque tyrannidis mala essent, penitus doCuit, ut iuvenem illum tyrannum ab hoc imperio deterreret, extremi libri Capitibus Aponit, quomodo tyrannus condicionem et suam et civium beatam et felicem reddere possit. Iuvenis, Cui libellus datus est, doCetur ab hominibus, qui Syracusis antea vixerunt, ab Hierone, tyranno Siciliae pristino, et Simonide eius familiarissimo, atque OCetur Condicione mala Dionysii maioris tyranni Syracusani deSCripta. Inde Concludendum est, iuveni, quem Xenophon instruere vult, rem esSe Cum SyraCusanis eorumque tyrannide. Quam ob rem, puto, iure hunc libellum rettulerunt ad Dionysium minorem Nitsche' et wend-land δ). Qui cum a. 36 pater Dionysius maior, qui vi et armis
tyrannidem sibi paraverat atque servaverat, mortuus Sset, nullo negotio et labore imperium suscepit, quamquam omnino non is erat, qui tantum onus subire posset. Nam a patre suspi Cioso a rebus publicis prohibitus totam per adulescentiam studiis, quibus maxime deleCtabatur, velut arti scalptorum ignariorumque operam
DCtum est, ut, Cum regnare Coepisset, quamquam viginti quinque annos natus erat, tamen artis rei publi Cae administrandae omnino esset imperitus accedit, quod ei erat ingenium non satis magnum atque animus mobilis variusque ε). Eiusmodi viro consiliatore opus erat et re vera Compertum habemus illum initio gratiae populari studuisse Dione auctore atque Platone adiutore cf. Plut Dion b
76쪽
tationem, quam reapse SyraCusis factam esse Cimus; facile cogitationes legentium ab altero tyranno ad alterum traduCuntur, Cum re vera acultas tyrannidis Corrigendae, si quando in tyranni atque Civium mentes suspicio atque diffidentia irrepserunt, illum deficiat, apud hunc, qui in illius locum succedit, fiducia possit restitui. Ouam ob rem parte priore CCurate atque subtiliter Dionysii maioris tyranni Condiciones miserrimae describuntur H), ut filius a tali imperio deterreatur parte altera vias aperit auctor atque rationeS, quibus civium amorem sibi possit adiungere. - Praeterea Xenophontem, qui tum ab Eleis expulsus Corinthi libris conscribendis Vi Cinna quaeritare Coactus erat, hoc libello, ut illius favorem sibi Conciliaret, a Dionysium minorem misso se ad principis aulam advocatum iri puto speravisse. Quod fieri posse eo magis au Ctor putare poterat, quod . Si Ciliae tyranni semper artificum litterarumque adiutores et fautores fuerant atque tunc temporis multi poetae, historici, philosophi in Dionysii aula versabantur, velut PhiloXenus,
dithyramborum poeta Diod. XV 6 Plut de fort. Al. III; de tranqu. 12), enarChus, Sophronis filius, mimorum scriptor Luci a XI 13: Suid. v. 'Pηγιυους), Philistus historicus, ipse Syracusanus CL Diod. XV 6 al.), Antiphon tragicus Aristo t. rhetor. II p. 138, 9 Athen. XII 44), Aristippus, auctor disciplinae Cyrenaicae Athen XII b44), Aeschines Socraticus Philostr. vit Apoll. 3b Luc. de paras. 32), arcinus tragicus Diocl. Ut aliique imprimis autem Plato tunc temporis
suas de re publica sententias frustra ad effectum adducere Syra-Cu Si Conatus est. Cum vero Xenophontem multis operibus velut
Apologia ), Convivio β), Cyropae dia β), ac republicai illum philo Sophum impugnasse Ciamus, veri simillimum puto Xenophontem, quod sibi facilius quam Platoni, ut Dionysium minorem ad tyran-
- Cf. . r. Hermann disput de eo, num lato an en convivium suum
tingen 1844 45 Philol. VIII 18b p. 329 sqq.
77쪽
nidis bonam rectamque formam Capessendam Vel retinendam adduceret, eventurum esse Speraret, O mPOSui Sse uia de tyrannorum condicionibus librum.
Ouibus expositis vi dubitari potest, quin Xenophon senex paulo post a. 36T, Cum Dionysio maiori filius SuCCessisset, Hieronem opusculum Conscripserit. Qua in sententia eo magis Confirmamur, quo facilius hac ratione aliae difficultates, quas liber praebet, solvuntur. Etenim Sitgleri propterea, quod Socrates in Sermonem non est inductus, libellum esse genuinum negavit. Sed philosophos Socraticos paulatim magistri carissimi persona omissa non in omnibus dialogis eum loquentem fecisse iam Hirgeir do-Cuit. In Aristippi, Socratis auditoris et discipuli, sermonibus ille non inveniebatur δ); Antisthenes praeter o Cratem homines mythicos hi Storicos, allegoricos in dialogos inducebat', quin etiam Xenophon in Cyropaedia aliisque scriptis quamvis dialogi formam repraesentat SOCratem omnino neglexit. Praeterea si res in Sicilia gestas auctorem in hoc libello respexisse, scilicet Dionysii I. imperium, iure diXimus, quid mirum, quod auctor persona antiquoS, qui Syracusi Sper longum vitae spatium degerant, in sermonem induxit Hierone et Simonide, quos de multis ac variis rebus esse Collocutos antiqui tradebant h), num aptiores personas loquentes facere poterat Quod autem reitentia hβ Xenophontem ea de causa o Cratis personam repudiavisse putat, quod praeceptoris sui venerati atque dilecti tradere nolebat verba nisi quae loquentem illum ipse audivisset, perperam iudicavisse videtur ille vir doctus, quoniam So Cratem de talibus rebus, quae tyrannidem spectant, saepe colloquia instituisse Supra' vidimus. Neque Sitgier' recte iudicavisse videtur Hieronem auCtori fuisse describendum ratus secundum historiae fidem, ne illi mendaciorum convicto non iam habeamus fidem. Nam respiCiamus necesse est tyranni in libello descriptionem esse repetitam non e Hieronis tyrannide iraeclara ρ), sed e Dionysii maioris
k l. . . b. y l. l. p. 169. y cf. Hirget . o. p. 110,1. 3 cf. irget t. l. p. 120 sqq. β cf. p. 1ll.
78쪽
imperio miserrimo Praeterea etiam in Cyropae dia Cyrus a Xenophonte non ad fidem historiae est descriptus, sed ita ut fingat iustissimi imperii imaginem, cuius summa gravitas Cum singulari Omitate Coniungitur cf. Cic. p. ad uini fratr. I 1, 8 . Porro, cum Xenophontem optimo iure Socratis personam neglexisse intelleXerimus, quid mirum, quod disputandi Socraticam rationem, εχυη δαιευτι iv, quae vocatur, non adhibuiti, sed rem statim ab initio propositam pluribus paucioribusve argumentis demonstrat. Nam formam clialogi, quam adhibuit Xenophon, ortameSSe apparet e personis, quos loquentes in lucebat quoniam vero Simonidem et Hieronem interlocutores fecerat, materiam dialogi oportebat dividi in duas partes, quarum altera tyranni malam Condicionem describeret, altera quomodo Condiciones tyranni meliores fieri possent edoceretur atque partem priorem praecipue Hieroni, partem alteram Simonidi esse attribuendam, in rerum, ut ita di Cam, natura positum erat. Iure rei tenbach Xenophontis in hoc libello Colloquendi rationem Aristotelicam fere esse significat.
Iam, Cum omnia e proposito nostro illustraverimus, ad finem quaestioni pervenimus, qua aliquid ad auctoritatem Hieronis libelli tuendam me Contulisse puto. Si respiCimus, quae traCtavimus, hae CConstituta esse videnturci vocum, parti Cularum, Praepo Sitionum, Pro nominum usus a Xenophonte non abhorret immo dicendi ratio et disputandi ars prorsus Xenophontea est; neque ea, quae in ho Clibello tractantur, desiderantur in libris genuinis Xenophonteis. Cum Vero tempuS, quo libellus Conscriptus esse videtur, optime ad Xenophontis vitam quadret, atque quo Consilio Xenophon eum SCrip serit satis Certo posset indagari, nulla subest Causa, Cur Xenophonti libellum abiudi CemuS.
3 cf. Sit gle p. 4 sq. qui, quod in hoc libello librorum genus, quod postea
demum frequentem in usum venit, agnoscere sibi videtur, opusculum seriori aetati vindicat.
79쪽
1. o. Exordium Quae adhuc de libello, cui est titulus Hiero, ab
hominibus doctis sunt scripta, non satis idonea neque apta esse apparet ad opusculi auctorem, Consilium, tempus CognoSCendum B. Tractatio Hiero qui inscribitur libellus Xenophontis esse videtur; nam
S I dicendi usus plane est Xenophonteus 2 3. II ab auctore nihil dictum est, quod cum Xenophontis ingenio non congruat; nihil fere desideratur, quod ex ceteris libris genuinis Xenophontis esse Scimus 33 4 III tempus, quo libellus Criptus esse videtur, non a Xenophonte abhorret 54 5. Epilogus Quid his quaestionibus sit effectum demonstratur 70Paragraphorum dispertitio 21 Vita 72
80쪽
Natus sum Carolus atermann pridie Non. Iun. a. 1891 patre Antonio matre Theres e gente uelirini l in urbe non longe ab Schles ig sita, cui nomen est FriedriChstadi. Matrem morte praematura mihi esse ereptam magnopere doleo F idei addictus sum catholicae. Primis litterarum elementis imbutus et primordiis liberalis scientiae initiatus vere a. 1904 in gymnasium regium Hi Sumense reCeptu sum, tribu anni post gymnasium Novesii, in urbe Rhenana frequentavi Maturitatis testimonium vere a. 1910 adeptus, ut philologicis et historicis studiis me dederem Monasterium me contuli, ubi, ut per duo semestria seminarii philologici sodalis essem, benigne mihi permiserunt roli, uenSCher, Sonnen-
burg, uenSCh. Docuerunt me viri doCtissimi Monasterienses: Braun, Cauer,
Elirent, erg, Erler T, Geyser Hielscher Hossmann Jostes, ahrstedi, Koepp. roli Malisbach, einertet, uensCher, Ch ering SeeCk, Sonnenburg, pannaget, Witte, uensCh. Magistris meis, imprimis Carolo uenscher, qui Summa erga me benignitate studiis meis favit, quantum debeam, nunquam Obliviscar semperque gratiam habebo quam maXimam.