장음표시 사용
41쪽
atque inepte factas'), verborum Ollo CationeS, enuntiatorum ConiunCtiones ), quae a Xenophontis Ore abhorrent, o Cos ubi sententia sequens cum ante Cedente non Ohaeret δ). Tamen hae omnia, quae a SitZlero au Ctori opprobrata sunt, quamquam singillatim falsa esse docere non possum, mihi nunquam persuadebunt libellum esse suppositicium. Nam primum satis multa in libello leguntur, quae cum Ceteris Xenophontis scriptis congruunt, deinde Cum apud multos Scriptores tum apud Xenophontem ipsum- locos quosdam obscuros, qui neglegentiae scribendi tribuendi sunt, habes pOStremo sermo vulgaris in o dialogo maximi momenti fuisse videtur ad stru Cturas et formas fingendas Ouas Ob Causas nemo ne de auCtoritate Xenophontis depellet. Hactenus de Hieronis libelli genere dicendi, atque ad auctoritatem Xenophontis tuendam pauca me Contulisse puto. Nam respicientes, quae quaestionibus traCtatis iam statuimus, his verbis summam subducere possumus et Uerborum delectus et particularum, praepo Sitionum, Pronominum, Structurarum grammati Carum usus prorsus Xenophonteii est neque disputandi ratio, argumentandi ars figurarum genus Omnino a Xenophonte abhorret voces atque stria Cturae a Sitplero proscriptae non valent ad libellum Xenophonti abiudicandum potius tam multa enophontea insunt in o opusculo, ut, nisi dubitationes movent, quae in hoc libro tractantur, Hieronem dialogum Xenophontis esse statuamus ne Cesseisit.
'uam ob rem progredi volumus ad alteram propositi nostri partem, qua Ostendere conabimur ab auctore nihil dictum esse, quod a Xenophontis ingenio abhorreat, nihil fere desiderari, quod e Ceteris libris esse Xenophontis sciamus. Atque primum quidem
causa Simonides odores commemoret neque cur eo modo, quo facit, commemoret; praeterea I P II 12. ' cf. Hariman I. I. p. 258 Vitia quae in libello cui Hiero titulus observamus, cognata sunt illis quibus cetera eius scripta laborant l. l. p. 301 Nullus Xenophontis liber est, in quo non eiusdem generis et plura et graviora observari
42쪽
quem auctor Hieronem tyrannum Cum Simonide poeta conferentem instituit Sermo est divisus in partes duas, quarum altera l-i enarratur, quot quantaque inCommoda immineant tyrannis, quae Conferuntur Cum Commodi voluptatibusque vitae privatae
altera 8 11 tyrannum civium amorem adipisci cupientem miseriis liberari posse docet quod fieri potest, si potestate sua atque auctoritate pro civium salute utitur sicuti is, qui legitimum regnum obtinet. Atque quod Franciscus ortus' dixit Xenophontem in
hoc opere id agere, ut doceat Vitam regum non Sse Xpetendam,
ei potius anteponendam vitam privatam, viri docti falsum esse iam Cognoverunt χ). Nam libelli argumentum duplex est libri cardo
posita est in altera ipsa libri parte 8-11), quae maioris esse
momenti priore omnes sere interpretes Consentiunt. Sed auctorem Cum vulgus faCile capiatur splendore regio, simul graviter homines imperitos manifestum est monere, ne his felicitatibus nimium tribuant, atque demonstrare eos miseros non existimandos, qui egeantistis rebus. Cuius sententiae probandae ratio Xenophontea est Cum au Ctor saepe sententias illustraverit Comparatis aliorum hominum moribus et Consuetudinibus β):
Aeque perperam iudicant, qui auctorem in hoc libello regiam dignitatem Graecis Commendare putant. Hoc quidem visum est C. FroisCher G. Sauppe β), . Enget β). At affero, quod recte dicit Nicolai 7) ich alte das nichi fit richtig vo Isocrates be-Sitgen i den egentens piegel πρις Νικοκλεα uia in Νικοκλῆ ς seir er die flicliten de Uriter tanen dem errs Cher egenti beratis ei nander Wili man darum letoli den Schlu machen class
Omnino iis assentiri non possum, qui auctorem tyrannidi favere atque idCirco commendare Atheniensibus hanc regnandi formam putant Cuius sententia, auctores sunt . Sitgier' et
43쪽
Linckeyj, qui, Cum Xenophon in Ceteris operibus, velut in Cyrop. Lac rep. Mem eam Civitatis formam praedi Cet, quae penes regem legitimum sit, libellum subditicium putant. Sed aliud mihi esse videtur ad tyrannidem capessendam adhortari, aliud Xponere, qua ratione, quandoquidem hae regnandi forma semel occupata sit, et tyranno et Civibus usui esse possit. Atque hoc libello tyrannidem non modo non commendari, sed ne probari quidemiam inde apparere, quod longe maXima pars dialogi in eo versetur, ut infelicissima atque miserrima et tyranni et civium condicio demonstretur iam oppello δ atque rei tenbaCh) recte animadverterunt. Idem praeterea ex eo CognoSCere potes, quod in parte priore me voces, quale Sunt τυρ αυvoc, υρα υευω, Simile legiS, ἄρχω paucis o Cis, Cum in parte altera bis vocabula qualia sunt αρχωv, προ ατευω, Simile lictbeRS, υραυvo atque τυραυλ VOCe quinquies. Au Ctor igitur priore parte anteposita fundamentum posuit, quo extrueret partem alteram. Nam quae prioribus capitibus de mala Condi Cione, qua tyrannus qui civibus subiectis imperare nescit, utitur, disputata sunt eo redeunt, ut intellegamus, quam ne Cessarium sit tyrannos doceri quomodo vitam iucundam et tutam vivere possint ). Quod fieri non potest, nisi tyrannus Simili ratione qua θ βασίλευς rem publicam administrat. Simonidem autem re vera ad imperium obtinendum Hieroni commendare eadem auxilia, quibus utuntur Cyrus et Agesilaus reges, infra β intellegemus. Regum ratione si recte uti scit tyrannus atque se ad rem publicam admini- Strandam idoneum praebet, vere princeps est, qualem O Crates in Mem. II 9, 10 describit: Βασῶεῖς δε και αρχου ας ου του et σψ TTρα
rem sibi adiungat, Xenophontem docebant Pisistratus Atheniensis, Phidon Corinthius Clisthenes Sicyonius, Polycrates Samius, Periander Corinthius Gelon Syracusanus, qui in sua quisque Civitate rem publicam bene administraverant atque Xenophon ipse dicit in Cyr.
η Observationes in Xenoph. ial Hier. diss. I eyden 184 praef. p. XI.' l. l. praef. P. X. ' cf. Si tale l. l. p. 3. cf. p. 4 Sqq.
44쪽
γεγzvηἱ3.ευοι. Etiam tyrannuS, qualis describitur in hoc libello cives beatos reddere vult atque multa Communia habet cum Cyro et Agesilao Hieron tyrannus humanus St αργω, qui non Contentus honoribus, quos Cives subieCti ei afferunt, re vera populum beate reddendo eius amorem sibi adiungere studet, quam ob rem beneficia modo quae sibi ab hominibus non Coactis sua sponte tribuantur vero amore et mi Citia adductis, magni aestimat. Maioris momenti et pretii sunt cives libenter neque inviti di Cto audientes quam qui, quae princeps iusserit, lente et neglegenter Asequuntur atque in maximo odio ei sunt adulatores, qui utilitatis suae ipsorum causa amicitiam dissimulantes tyrannum perpetuo laudant et donis afficiunt
of I 15 3 sq alibi)' . Ouas ob ausas falsum esse puto, quod Sitgle et Lincke Xenophontem in o libello tyrannidi favere putant potius ab hac regnandi forma deterrere homines Conatur. Nihil vero obstitit, quin de tyrannide eiusque condicione Xenophon sermonem Criberet. Nam qui de rebus diversissimis libros composuit, Cur de tyrannide librum quendam conscribere non
potuit Quin etiam Xenophon ipse Socratem magistrum Saepe Cum discipulis de rebus civilibus colloquia instituisse nobis tradidit: cf. Mem. Ι ,16 2, 17 6, 15; idem in Mem. I 6,l Commemoravit
'Aιδου λεγεται του ει ρουου διατριἶει 20ἶ0υμ avος γ δις ποθ)αV . uocum Conferas Hier. VII 10-l3. Quam ob rem sicuti Cyropae dia etiam Hiero libellus ne prodierit e Socratis sermonibus nihil obstat, qui, quantum OS Cimus, quaestiones a se ipso institutas Communicavit Cum discipulis a quibus postea libris illustrabantur. Atque Xenophon ipse saepius de tyrannis, de tyrannidis Condicione, de ratione, quae inter regentem et privatum hominem intercedit,
Τ Quam similitudinem Cyri et tyranni, qualis describitur in ioc libello, iam cognovit . Ricliter . l. p. 14 sq. y cf. Sitgle l. . . .
45쪽
rai sententias profert. Affero OCO gravissimos e Cyr. I 1, 1 illum saepe de rei publicae formis cogitavisse atque talibus studiis vacavisse apparet in in Cyr. I 3, 18 Styages Cyrum iuvenem, ne tyrannus fiat, monet in Mem III ,1 Sq. tyrannum, quod Spe Ctet, assequi non posse, nisi re Cte utatur imperio, au Ctor docet in Symp. I 35 sqq. homo privatus tyranno, sicut in Hierone oppositus est atque in Mem. II 1 10 sqq. quae Stionem Proponit, ποτῖροι ζωσι γ διου, οἱ αρχoveta γ ο αρχιν ευοι Simile quoddam in Cyr. I 6, sq.: θ se.
simillimum igitur est Xenophontem etiam de tyranni Condicione sermones diligentiores Cum Socrate habuisse. Itaque cum libelli argu mentum e Socratis disciplina profectum esse videatur, Xenophontem re Vera de tyrannide scribere potuisse, nemo, puto, infitias ibit. Nunc singula, quae in Hierone sunt dicta, plane esse Xenophontea ostendamus; nam Cum totius libelli tum maxime partis alterius praeCepta, quae Cunque insunt, in Ceteris Xenophontis peribus legimus, imprimis in Cyro paedia et Agesilao, eaque pleniora atque ampliora. Ouae res suspicionem movit itZleria), qui Xenophontem idem duobus in libris scripsisse negat. Cui argumento obicere libet, quod ait o ely : Finden sicli in de Schrist ines Autor Parallelen ii de Stelle, o is sie nectit, ei liberflussig, also ab es Chri eben. inde si Ch eine Parallelen, o is si un-ectit, ei die edant en dem Versasse freni sind. erade ei einem Autor ie Xenophon, desse Horigoni nur in bes Chrankte Zali vo Lieblingsgedant en fast, de sicli in derselben christfortwahrend wie derhol ura sicli egen se iner Wie tertio iungen aucti
Parallelen meli sit die Echtheit. Quas repetitiones Xenophontis vere proprias esse imprimis E. Richter 3 , Harimansi) 'endland ')ostenderunt atque re vera qui Cunque Xenophontis Opera attente
46쪽
- 38 perlegerit, rectissime hoc esse di Ctum Concedet. Itaque Cogitationes, quas Hieronis auctor Aponit, cum Xenophontis, qualia e operibus ei non abiudicatis comperta habemus, praeceptis Comparare operae pretium puto i). Certe omnem Suam Peram omnesque Cogitationes Xenophon conferebat atque intendebat, ut o Cratis praeceptis propagatis quaecunque ad hominum mores Corrigendos et ad rei publicae salutem servandam et ad civium utilitatem felicitatemque augendam idonea sibi viderentur Conferret. Atque primum quidem quid viri boni et civis strenui esse Censuerit X ponamus. LoCi Compluribus impr. Mem. II 1, 19; Symp. VIII 38 alibi audimus eos re vera bonos esse appellandos, qui res suas ipsorum bene administrare, amicos fovere, inimicis nocere, rei publicae prodesse studeant qui libenter omnes difficultates tolerent omniaque negotia, neque ullam rem hominum animis honoris et gloriae Cupidis adeo gaudium afferre quam ριλοτιμέα Mem. II ,31 Oe C. XI 10 . Docet omnimodo gloriam hominibus imprimis esse petendam, quod gloriae avidi semper meliores evadere conentur. Eadem Hieronis quoque auctor dicit neminem, quod spectet, assequi poSSe, nisi labores sustinere velit. Quos homines libenter esse subituros, si praemiorum atque laudum honores se adipisci posse sciant: f. ter. X
adipisci vult in futurum αγαθ 6 et I 10 sibi adiungit; αγαθ ας autem
SOCrates putat ea res, quae hominibus, si iis utuntur, usui sunt
Τ Nonnulla quaedam iam Nicolai l. o. , Ricliter l. l. p. 107sqq.), Hariman l. l. p. 250 sqq.), alimen, Quaestion Xenophoni et Antisthen diss. Marburg 1897 p. 28 sq. collegerunt.
47쪽
Quae bona ut assequantur homines, multis opus esse virtutibus
Socrates putat, di Corit, τε εια Mem. I 1, 19 4, 13 18 IV 3, 12 sq.; Symp. IV Pal. ,σιορροσυυηυ Mem III , 4 IV 3,2), quaCum plerumque Coniuncta videtur temperantia Mem. ΙΙ 1 7 28; III 12 4 IU8 11ὶ ἀυδρεια Mem. III ,2 IV 6, 11 , δικαιοσυυη Mem. I 3, 14; IV 4, 1 al.). Ouas virtutes hominum salutis ac felicitatis quasi
fundamenta esse atque efficere, ut καλοι κἀγαθοι fiant Socrates dicit, quare in nullo fere libro Xenophonte earum memoria desideratur. Mirum igitur videri potesti), quod auctor Hieronis nusquam pietatis mentionem se Cit, praesertim cum in Cyr. II 1,23 sq. Xenophon multis exposuerit verbis an virtutem imprimis ad cives meliores reddendos Conferre. At auctorem de rebus divinis pio animo sensisse, e IU 1 intellegeS: οι τυραυυο ἀυαγκάζουται πλερος τα συλα ἀδικιος καὶ ιερ . . . Nam Xenophontem saCra sanctissime Coluisse Constat, cum in libris historicis ille se maxime indignabundum praebeat, ubi milites sacella et templa diripere ausi sunt; cf. Heli.
Ages II 13. Porro quod auctor an pietatis virtutem non in libelli epilogo ad rei publicae felicitatem augendam atque ait 'ranni imperium tuendum aptam Commemorat, Causa in eo esse videtur posita, quod Dionysii minoris cui libellus dedicatus esse videtur in pietatem non talem fuisse puto, ut auctor sperare posset ad an virtutem Colendam adhortando tyrannum aliquid effecturum se esse. Praeterea, quod Sitgler ipse concedit fieri non potest, ut ex iis, quae Criptor Praetermisit, argumenta petantur, quibus librum subditicium esse efficiatur. Aeque Xenophon σωρρροσυυγὶ virtutem OCraticam alteram ad bene vivendum esse neCessariam putat. Σωρρρω enim est S, qui
quid in quavis vitae condicione sit agendum perspicit Mem. III 3, 4 IV 6,7) Aρχουθα quem auctor C. T-11 significat, hac virtute
48쪽
non Carere e omnibus quae, ut Civium amorem sibi conciliet, dat prae Ceptis Cognoscere potes. Atque principe bene rempublicam administrante etiam Civium 76Mρροσυυτ augetur: IX 76κρρο τυυηπολυ λαάλου τη c. 710θία σου λοῦ γῆς λχῆ πῖῖ De temperantia nunc dicamus. Ouae in Mem. Oe Cononi. Laced re p. de Conviviis, de Ciborum generibus de cupiditatibus imperandis, de periculis subeundis scripta sunt simplicitatem summam referre Socratis iam Naum anni docuit. Ouae in Hierone omnino non desiderantur. Legas quaeSO quae in Cap. I 17 sqq. sunt, ubi auctor principem cibis delectis minus delectari quam cives simplicibus, atque sobrios et Continente τ διου σθqει και rivat libidinosis exponit causam huius rei es Se quod et τα ει6, 6' ὐπερ-
novisse Simonides dicit, qui a nullo Coacti σιτ ω και ποτω και Vκχι αρρροδισι o ab Stinuis Sent, quae auctorem hanc imprimis virtutem
coluisse mihi persuadent. Quibus prorsus Contraria atque dissimillima esse videntur, quae VI 2 dicta sunt, ubi Hieron vinum solum molestiis miseriisque homines liberare putat similiter legis VII AG οις χι TOTOις παυτα ι 16 6,: δεσυα εοικε α ζωα. Sed mea quidem sententia ab auctore hae statuuntur, non quod de Cere homines putet ebrios esse et temulentos, sed potius homines in Omneio Corum genus effusos laetitia et gaudio laborum molestiarumque
memoriam optime discutere ille putat. Atque plane assentior Zellero η putanti abstinentiam non tam eam Socrati sui Sse, quae Corporis voluptates fugiat, quam quae mediocriter iis indulgeat, dummodo ne haec virtus omnino hominibus arripiatur. Ac si quis putet Socratem naturae ipsi repugnasse atque eum dicat repudiavisse Conviviorum epularumque voluptates, inspiciat, quae in Symp. II 6 dicit quo loco amicos et Calliae Convivas monet, ut Volup tatibus, quas vinum afferat, se dedant neve repugnent. Praeterea Conseras, quae similiter in Mem l 3 5 IV de Socratis placidis moribus a Xenophonte dicta sunt. Eodem modo explicandum est,
l. l. p. 56 sq. Philosophie de Gri echen II ' Leipti l 88 p. 8 sq.
49쪽
Cum temperantiae virtute plerumque est Coniuncta alia, dico αυδρεια, forte eos esse putat Socrates, qui in magnis Peri Culi ea, quae Opus Sunt, non neglegunt Mem. IV 6, 11 . Quam virtutem quanti Hieronis auctor aestimet, e eo intellegis, quod I 6 principem eos, quos in bello fortissimos se praestitisse sciat celebrare atque praemiis afficere debere αλκη τ' tu πολε α , 4b .ae zροτιθευχι ConSet. Hominem imprimis iustum se praebere debere Socratis atque
Xenophontis est Iustus vir Socrati est is, qui legitima facit Mem. I 4, 12 neque solum in amicos beneficia confert, sed etiam inimicis detrimentum infert Mem. II ,28 IV ,10 Lὶ quod praeceptum in omnibus fere operibus Xenophonteis habes CL Cyr. Ι ,25;
alibi. In Hierone quoque libello saepe legis virum potentem imprimis amicos fovere, inimicis nocere OSSO CL II 2 n αυωτατοι εστε SC. ι υραυυοι κακωσαι Ibρουc, vij ται δε σιλουc VI 2τους iu ευ ριλους λαλιστα ὁ ποιεῖ δυυχαεθχ, Guc δε εχθ ρους παυπωυ μαλιστα χειρουμ εθ)χ X T. Atque I 6 δικαιοσυυης 'ς ε συἱι ἶολα ἰοιc praemia proponere principem decere Simonides dicit Iustitiam autem prae Ceteris petendam esse Xenophon putat, si quis reipublicae praeesse Civibusque imperare velit illum solum, qui sit praeditus hac virtute, ad imperandum esse idoneum atque officia imperatoria praestare posse quae in multis Xenophontis
scriptis legis; f. n. 9, 14 Ages VII 3 XI 3 sqq. Oec XIII 6 12 XX 10 Mem. II 4 8 alibi persaepe Atque primum quidem, quae boni αρχου 'ος, quem Xenophon imprimis in Cyropaedia depinxit, officia esse ille et Socrates putent exponamus principis boni esse, non sibi ipsi, sed eorum, quos regit, Saluti prospi Cereatque homines reddere meliores studere Cyr. II 1 11 . Quod ut fieri possit, summi momenti esse ut, quaeCunque iusserit prinCepS, Cives in ea animum intendant aliud enim esse civibus uti volentibus, aliud eos invitos in rebus gerendis habere Cyr. III ,28ὶ quare optimum esse illud, quod Xenophon appellat o bελουτω αργῖιV
Oec XXI 12 et το κευτας εἱλο ι Cyr. Ι ,2li. Quod vero difficillime effici potest Cyr. I 1, 2 sq. 6,8), quam ob rem talis
viri imaginem nobis proposuit in libro de Κυρου παιδεια Cripto,
50쪽
auctoritati esse tribuenda infra exponemus id saltem nunc dicamus necesse est libellum idem spectare quod Cyropae diam haud facile fieri posse, ut tyrannus Civibus volentibus imperet, pars prior docet, parte altera tyrannii discit, ω et αρχει Ουδε ὶζοκυ, ει του ριλεῖσθ)αι, αλλα και πλεουεκτει γε τυ ιδιωτεια VIII l atque cives mandata eius, qui imperium obtineat, libenter exsequi demonStratur, si ille ipse καλι καγαθ ο αυηρ, του αρχου υου καλου καγχbs Ucreddere in animo habeat. Quae omnia ut assequatur prinCeps, imprimis iustitia opus est. Quae virtus Cyro tamquam rei publicae cardo est, atque quanta sit Cyri ipsius, inde Cognoscere libet, quod puer duodecim annorum illam virtutem quod sequitur, gloriatur I 3, 16), eos, qui rem bene gesserint, laudat et omni honorum
perSequitur genere Cf. Cyr. II i. 30 2, 21 3 12 III 3,έ IV 2, 12;
dat Cyr. VII 5, 35 , eos autem, qui dicto non fuerint audientes, reprehendit atque punit Cyr. VIII 3, 21 al.). Qua in re imprimis principis iustitiam perspici puto. Idem valet in Hierone libello, quod optime e cap. IX. intelleges optimum quemque
esse laude dignum IX του καλλιστα αυτ εξεργαζεμ ευς ὀπχ ῖ Vκαι tu αυ PeSSimum autem Poena et reprehensione: ib. ο ευδsiacet ποιούυτα λοιδορεῖ - και αυαγκαζει και ηυ ιου και κολαζει VIII 9 κολα εου του αδικουc κωλυτεο δε obc ἶριζει βουλου Ξυου c. Iustitiam ergo praecipue tyranno, ut imperium tueatur, ne CeSSRriRmputat auctor sicuti Xenophon, etiam si Concedendum est paulum intercedere inter Hieronis auctorem et Xenophontem ille enim hanc virtutem tyranno Opus esse putat utilitatis Causa, Xenophon autem eam idcirco Commendat ut homines meliores fiant. Νeque alia desiderantur praecepta, quae Cyrus et AgesilauSαρχου ε ad imperium tuendum sequuntur. Nam quod aemulatione
maXime homines impelli ad virtutem Simonides in cap. IX sqq. docet, id enophon, Cum divinitus honoris cupiditatem esse insitam affirmet Hier. VIII b atque multum conferre ad homines meliores efficiendos putet, in omnibus fere libris commendavit λὶ Inspicias imprimis, quae Xenophon in Heli. III 4, 16sqq. de Agesilao dixit.
Similiter disputavit . erner, quae fuerit en de rebus publicis sententia exponatur, diss. restau 18b p. II. ' De certaminibus, praemiis similibusque diligentius egit Nauman l. l. p. bo.