장음표시 사용
691쪽
DRo intestigentia huius responsionis obseruandum est, H r quod distinctio realis, siue ex natura rei,potest accipi du- Pliciter, uno modo generice, ut dicitur de omnibus distin- - ionibus, quae habent esse praeter operationem collativam intellectus, de isto modo distinctio ex natura rei, & sormalis u possunt dici distinctiones reales quia habent esse preter ope rationem collativam intellectus. Alio modo specilice,& sic distinctio ex natura rei proprie est inter ea, de quibus pos sunt verificari duo opposita contradictoria,seclusa operati ne collativa intellectus, ut est distinctio, quae est intes defini tionem, de definitum , S inter quidditatem, de modum, dis stinctio vero realis specifice, dc proprie est inter rem, de rem existentiae, vel subsistentiae. Ad argumentum, transeat totus primus processus usque ad Prolyllogismum, in quo cum dicitur omne ens, vel est rea-Ie, vel rationis. Dico, quod omne ens, vel est reale, id est Praeter operationem intellectus, vel rationis, id est,per opus . intellectus. Et cum insertur , postea ergo omnis distinctio vel est realis, vel rationis. Dico, quod omnis distinctio, vel . est realis, id est non per opus intellectus, vel rationis , id est per opus intellectus, Sc ut sic concedimus distinctionem ex natura rei, Δ formalem,esse reales, hoc est habere esse seclinia operatione collativa inrellectus,non tame sic reales,quod sint inter rem, S rem existentiae, vel subsistentiae, ut dictum est supra. Posset etiam dici ad argumentum,quod distinctio .non est passio adaequata,5 conuertibilis cum ente; quia Omne ens ad quodlibet ens comparatum, non ςst semper distin,
ctum, sed est idem, vel diuersum.
PRinterea quaecumque distinguuntur numero, dissis- ri . guuntur re teri patet, quia iusunt numeraliter A gumentum. I incta, non inclussit contradictionem unum eorum esses
ne alio, mper confePeni realiter distinguuntur , Ied
692쪽
se .R. P. Frane. t.ord Mis. de OU. 3 distinguuntur firmes ter, H linguuntur numeria ter. probatio: quia quae distinguuntur formatiter, distin guuntur quid aetatiue, ut patet per istos, εν quae disti guuntur quiddaratine, distinguuntur 'ecifice patet: quia Divi iasponit rem in esse 'cifico,sed quae distinguunturi rere, da tinguuntur numero, ut pater primo Topic. GP g.
. Met. ἔν etiam quia distinctio stecifica est maior, quam
duinctio numeratis, in maior A tinctio infert met rem fecuniam omnes sed quaecumque .numero Hytinguuntur, reaster distinguuntur; igitur de primo adet irinum, qua formalter aestinguuntur, realiter distinguuntur, quod est propositum.
Hoe argumentum est de se ciarum
titarii. Λ D decimum cum dicitur, quiscumque gustinguuntura L. numero, et c. co cedo id am maiorem, oe nego mcn
PRO intelligentia huius responsonis obseruandum est, quod si Foriarur . quod Hucuique vruueetia I corre o deat
693쪽
deat suum proprium individuum, poneretur etiam quod sicut unitieriale identificatur inferiori, dc minus uniuersali, velut animal homini ..Ita individuum animalis identi sic Iur indiuiduo hominis; & per consequens hic homo & hoc animal, licet sint distincta numero, de indiuidualiter, non sunt tamen distincta realiter. Et ideo possiet maior propositio negari, nam hic homo, dc hoc ani mal dii ingliuntur numero, tamen idem reati ter funt. Et ad probationem ne- .go, quod illa, quae sunt numeraliter distincta, non implicet contradictionem, quod unum sit sine alio. Et ad min rem concedo, quod quaecumque dii tiuguuntur sormali ter distinguuntur numeraliter, dc etiam quod quaecumque distinguuntur formaliter distinguuntur quidditatiue, licet haberet initantiam de proprietate indiuiduali,& natura, quam contrahit, quae formaliter distinguuntur, esto quod ii celtas dicat propriam formalitatem distinctam ab ipsa natura; quemadmodum tenet Aialo. And. quarto Metaph. & tamen . d. non distinguuntur quidditatiue, saltem positive,&mutuo cum haecce iras non iit quid ditas, nec pertinens ad quiddbtatem. Et cum infertur, quaecumque distinguuntur quid-ditatiue, distinguuntur specifice. concedo si quidditas, quae est ratio distinguendi est, in genere, sed nego ubi esset extra genus, & ideo licet sapientia, & ius titia in Deo distinguai
tur formaliter, &quidditatiue, tamen non distinguuntur specifice, quia non sunt in genere. Et cum iterum insertur, quae distinguuntur specie, distinguuntur numero : haec consequentia possiet negari; secundum aduersarios, quia νctio&pasIio distinguuntur specie, δέ tamen sunt unus mintu& numero, ut ipsi dicunt, ipsa tamen admissa, non sequbtur, distinguuntur numero, ergo distinguuntur realiter, ut dictum est, S sic patet responsio ad argumentum, Auctor tamen concedit maiorem, & negat minorem, Sc ad probationem negat iterum minorem.
Sed hic sunt duae dissicultates: prima est,quia Auctor con cedit maiorem, scilicet illam propositionem quaecumque
distinguuntur numero, distinguuntur realiter, quae videtur
falsa; quia actio,& passio sunt distincta numero, quia si
sunt in diuersis generibus, scilicet actionis, de passionis, sunt distincta genere, specie, dc numero: dc tamen non sunt distancta retiiter: quia actio non separatur a passione ; dc in PrinciPiO
694쪽
principio quaest. in secunda ratione, post oppositum cocesiit Auct. quod actio, M passio sunt idem realiter, &distincta formaliter. videtur ergo quod Din. sibi ipsi contradicat co-
Dan. Et ideo Ioannes dicit, quod clarius ad argumentu potest responderi sic,quae sunt distincta numero, &separabilia, illa
sunt distincta realiter, & tunc esset, inquit, optima res posio. cotra Dan. Nos autem dicimus, quod optime Auctor admisit maio- rem, quia quae distinguuntur genere, de nee essitate distinguuntur specie,&quae distinguuntur specie, distinguutur numero,& quae distinguuntur numero, distinguuntur realiter,& hoc loquendo de distinctis numero, quae continentur sub speciebus diuersis, & disparatis, que admodum hic loquitur Auct.& instanti a de actione,& passione, nulla est quia actio, &passio secundum Din. Subr. distinguuntur realiter, nec Auct. in Opponedo dixit eas esse idem realitermisi ad homi- nem,nam dixit ibi,quod tres illae primae auctoritates concludunt contra aduersarium, sed non contra Scotistam,aut contra Maron istam, ut nos explicauimus ibi, haec ergo resposio Auct. est ad hominem,quia dixit Auct. quod actio, & passio distinguuntur specie, & sunt idem numero secundum eOSr Secuda difficultas est in eo, quod Auct. concedit,quod quae cumque distinguuntur sormaliter,distinguuntur quiddi tali-Ue, S quaecumque distinguuntur quidditatiue distinguutut specie. Nam supra Artic. secundo, parte secunda,dixit Auct. quod in isto tractatu locuturus erat de sormalitate secundo modo accepta,quae dicitur de omni eo,quod est ens quiddbetatiue, & de omni eo, quod est aliquid entis, praeterquam de modis intrinsecis. 3c quod isto modo formalitas conuerritur cum reali rate obiectiva, nec est communior ea ,&quod tam formalitas, quam realitas isto modo sunt communi in res quidditate. Unde ex hoc dicto Auct. sequitur , quod si sor malitas est communior quidditate, non valet consequentia,distinguuntur sormaliter, ergo distinguuntur quidditati vh, & tamen Auct. admittit hic istam propositionem, quae distinguuntur formaliter, distinguuntur quidditatiue . .
Unde videtur velle,quod formalitas idem sit quod quidditas,quae sormalitas, ut lic, est tertio modo accepta,cuius op
Positum proposuerat supra Auct. nam protestatus suit se lin
695쪽
In Formalit. Id . t. Sirecti Doct Paris' 3 3
cuturum insequentibus de formalitate iecundo modo, Mnon tertio modo accepta. Ad hoc respondeo quod Auch. bene promissi se locuturus assignando distinctionem formalem,quae est inter duas corceptibilitates seotium conceptibiles. deformalitate, lecundo modo accepta,& ibi hoc optime obteruauit: & in omnibus alijs locis: Sed hic quia satisfacere debebat argumento Aduersarii accipientis fotinalitatem tertio modo, quae conuertitur cum quidditate ut eius rationem euacuaret,& oste-deret quid posset concludere aduersarium, concedit, cumque distinguuntur formaliter, distinguuntur.quid litat,uE, licet ipse hoc non admitteret, quoniam ut dixi, haec res
-ni nivi, QT E: Mesrix nati, i f Ruia, vi saetii: P Raeterea arguit sic Franciscus de Marchia ad idem Aii. illa, quae suent realiter, essentialitari diuersa --mas, re aliter, ηυ essentia5ter dintinguuntur , patet clarii ex intentione Phy. s. Metaph. frma distingui riparat: sed quae distinguuntur formaliter, distinguintur per formam,weti patet de virtute vocabuli Hergo 'UM Hinguuntur formaliter, realiter distinguuntur, OT essen .i
AD Undecimum cum arguebat Franciscys de Marchia
illa, quae habent realiter, 'de essentialiter diuersas sormas,&cςt. Concedo accipiendo formam primo, S secundo mod snon autem accipsendo sol mam quinto ni odo. Et ad mi norem cum dicit, quaecumque distinguuntur sorinaliter,di stinguuntur per sormas: verum est perso rimas, idest, quid-ditates,& accipiendo sormam quinto modo: non autem ac cipie ndo formam pro forma accidentali, vel substantiali.
696쪽
Comm.R. P. F. Franc.AMLOrάMin. leo Ideo procestus totus sequens non valet: videlicet, quia Pr cedit ex falso intellectu Haec responsio cum suo argumento clara sunt in litera, M. maxime ex his, quae diximus supra. p.a. art.secundo Principali in explicatione multiplicis acceptaonis formae.
P Rinterea nisi ista, quUrmatiter dissinguuntum, rea liter dictinguuntur, tunc Amalitasnon set principium sussciens distinguendi aliqua real ter, paret de se, sed hoc est falsum, patet: quia per paternitatem in diu nis, quae est quaedam formalitas, pater in diuinis as esse 1 tia fi maliter, Cir a filo in diuinis reabterdistinguitur: ergo realiter, m essentialitem, i confirmantur omnes Harationes sic Omnis disserentia rationis facit compositi nem rationis, ergo omnis distinἱtio seu isserentia ex natura rei scit compositionem ex natura rei ; sed in diuinis, uel fissi siciter simplici, nuta est compositis , ergo ibi nulla est distinctis ex natura rei, nec per consequens se malis. liae multae rationes formantuin ab iR is, qui ut pro nunc supersedeo; quia istis inteludiis, oestatis alia faciliter intestigentur, oesoluentur. COMME NT. XIX.
r Rot intelligentia huius rationis obseruandum est, quod vis eius consistit in hoc :quia paternitas, quae cit quaedaiormasitas distinguit patrem a filio, M eadempaternitate pater distinguituc abessentiruformaliter secundum nos , samem est idem. pqnitus numero principium distinavium, ' eodemmodos eidistinguere: si ergo faciliquod PM
697쪽
tor a filio distinguatur realiter, ergo distinguit ipsumet patre ab essentia realiter, M per vos facit ipsum distingui formaliter, ergo saciet patrem ab essentia distingui realiter. 3c formaliter . quod est haereticum, oc etiam laetet ratrem distingui a filio realiter, & formaliter. idest essen alitera quod est etiam mereticum. Confirmatio dest patet.
AD Duodecimum, eum dicebatur: nisi ilia, quaesom Ad 12.
maliter distingi itur, σα Concedo respectu eo r- , a quibus facit dVerre, vel distingui realiter, in breuiter dieo,quod eo modo tuo serna iura est principium dissin tiuum,eo modoscit disserre: si realiter, realiter ;si formaliter , formaliter . tad con mutosm potes dici, quod non est simile: quia in disserentia rationis , est ηliquid atituale uia i a relatio rationis, m aliquid potentiale, pWa ipsum subiectum, vel fundamentum: non autem oporter, ruod ita sit, in omni distinctione M
Moderniores , de mente Doctoris Suti.
PRO intclligentia huius responsionis obseruandum est. Pate vias quod paternitas potest considerari secundum dupli- pro ςςm habitudinem, scilicet secundum habitudinem, qu 'in xςspicit fundamentum, a quo pullulat, scilicet essentiam. ς 1 vel secundum habitudinem, qua reipicit terminum, scilicet filiationem, secundum priorem habitudinem non fa-Vu a cit
698쪽
cit distinctionem nisi formalem: quia propter infinitatem
fundamenti, fundamento realiter identificatur, secundum vero posteriorem habitudinem propter opposivionem re dativam generantis, & geniti, facit distinctionem realem: Nidem non facit consimilam distinctionem, ut compara, tur essentiae, cum ea, quam 1 acit, prout comparatur filios quia non comparatur essentiae, dc filio secundum eandem
habitudinem, & hoc est quod vult dicere Auctor, quando inquit, quod eo modo; quo formalitas est principium distinctiuum, eo modo facit differre, dcc. 2 Secundo 'obseruandum est, pro intelligentia huius confirmationis quod ira secunda intenta D cum iugis
mento non facit compositionem indistinctiori erationis,
semper poterit emethndamentum rentiale, & ideo dici tur, quod Deus est Masculini generis, qaodest subiectum in Theologia, quod est numeri singularis, si cari. quia h.
non faciunt co inpositionem, S ita concedimus esse Deum imbiectum , vel fundamentum secundarum intentionum, negamus autem ipsum c se subiectum alicuius formae reselis , atque adeo in distinctione ex natura rei fundamentum non est semper potentiale: nam quando dicimus , quod in diuinis est distinctio formalis, Deus non se habet, ut po-
nulla est potentia, nec aliquo modo thhaestionis subiectum: sed illa relatio, scilicet distinctio ex natura rei bel forma. lis est idem realiter cum Deo ; quod non contingit de dis itinctione rationis a quia ςum sit mares rationis; non est idem realiter cum Deo, quia nullum ens rationi est idem realiter cuni ente Reati,& sic patet responsio ad omnia argumenta n IIn fine autem huius tractatus, seu quaestionis : est quaedam Glossa, quae nititur probare quod ii, hac propositio ne Socrates est Socrates, Socrates a pittes ubiecti non distinguitur ratione a se ipso posito a parte praedicati, dc ra tio est talis: quia in ea propositione non est intentio se
cunda lubiecti, &praedicati: quia a predicatis primi nam di extraneantur intentiones secundae; se ideo neque ly, Sociales ante copuIam potest denominari subiectum ,
neque post copulam Potest appellari praedicatum , sicut
699쪽
etiam dicendo, homo est an ivni ι homo non est species, neque animal est genus. ut patet ex Doctore Subt. quae
nio. S. via tu erialium; quia remouentur intentiones a iumdamentiri quando uniuntur, cum hoc verbo, est,aergo Hahac propositione, quando dicitur: Socrates, est SocrateS, a Socrate posito a pas Nisibjecti,& praedicati, remouentur intentiones secundae ubiecta, Spraedicati, & pei consequens non distinguitur a seipso ratione. huic dissicultati respondens Ioannes; dicit, quod Italiac propositione Socrates, est Socrates, est distinctio rationis. Et ad id, quod adducitur ex Scot. g. quaestionum uniuersalium ; Dicit quod ab iita propositione: Socrates, est Socrates, SI a similibus non remouentur rationes subiecti, Sc praedicati fundamentaliter ; sed tantum sormaliter: quia bene Socrates,
ante, & post copulam potest ste tund entum secundarum intentionum iubiecti, A praealcati; de hoc sussicit ad faciendam distinctionem rationis in propositione, scilicet,
quod extrema possint esse fundamentum secundarum intentionum . Et ad Scotum dicentem, quod in ista propositione , homo est animal, homo non est species, nec animal genus : Dicit quod neque homo est species, neque animal est genus formaliter, sed bene findamentaliter , idest eis non repugnat fundare istas secundas intentiones,
vel concipi sub istis secundis intentionibus. Haec Ioannes, sed videtur, quod haec solutio non tollat dissicultatem: quia si Socrati existenti a parte subiecti, &Praedicati, non conueniunt actualiter intentiones secundae
subiecti, de praedicati, ergo actualiter a se ipso ratione non distinguitur: & ita nunquam erit distinctio rationis actualis, quando idem de se ipso praedicatur, quod est contra Auctorem expresse in primo articulo secundo principalis:
Ideo dicendum est, quod licet intentiones secundae extra-neentur fundamentis, quando standamento coniunguntur cum hoc verbo est, hoc tamen est verum duntaxat: quando sundamentum absolute considerantur , at cum distinctio rationis non possit esse, nisi per operationem intellectus, non possunt fundamenta considerari ratione distingui, quatenus absolute considerantur; sed prout concipiuntur sub intentionibus secundis, de ut sic, impossibile
700쪽
est ut ab eis extraneentur secundae intentiones. Et hec sunficiant pro explicatione huius tractatus in cuius explicatione si quid boni dictum est, Deo superno largoq; largitori tribuatur. Si quid vero fuerit minus benedictum meς ascribatur imperitiae quam explicationem , M omnia
mea scripta, MI nc scribenda Censurae Eeclosae Romanae submit- ROMA V