장음표시 사용
661쪽
realem. Sed quid dicendum est ab Authore, qui dicit, quod tantia u- materia & sorma sunt ide dormaliter composito dico quod in hac parte dimittendus est Auch. quia sibimet ipsi contradicit expresse, supra in Artic. de Identitate formali. δί etiam Doctori subtili, nisi velit, quod materia, de forma sint idem
formaliter composito terminatiue, Sc demonstratione extrinseca. Et si dicatur omne dependens distinguitur realiter ab eo, a quo dependet, dico quod verum est, si non includat illud in primo modo dicendi per se, modo totum includit partes in primo modo, ut patet. Siquis autem vellet tenere cum Auch. dicat quod alia est identitas sor malis Physica, SI alia Metaphysica, exemplum. primi, homo est ex anima, de corpore, exemplum secundi, id itasDNhomo est animal rationale: nam licui est alius modus praedi malis di ducandi Physicus, qui est in obliquo, ut homo est ex anima, Sc ρει scilicet corpore, SI alius Metaphysicus, qui fit in recto, ut homo est 'sica, oeanimal rationale, ita est alia identitas formalis Physica. de Meti Tmalia Metaphysica, δc per consequens ab Identitate sormali ca .
Metaphysica, ad identitatem realem,bene tenet consequemtia, sed non ab identitate sormali Physica. Vel aliter & sorte melius. In praedicatione Physica non est identitas formalis: sed solum in praedicatione Metaphysica; Nam non est identitas formalis dicendo,homo est ex anima, & corpore : quia anima,& corpus distinguuntur realiter ab homine;sed benedicendo, homo est animal rationale, M tunc tenet consequctia ab una identitate ad aliam, sicut etiam Auit. dicit: na ista est bona consequentia, homo est idem formaliter partibus suis essentialibus Metaphysicis, ergo realiter, sed in compositis Physicis ex re, &re,dc non ex conceptibus, non est bona consequePtia, nam ista est fabsa, homo est idem formalitercu m anima, dc corpore Vel cum materia, de forma, ergo est
idem realiter, sed prior opinio lut dixi j dc melior, de magis
ad intentionem Doch. Subt. Ad argumentum cum quaeritur an ordo istarum identitatum est essentialis, vel accidentalis. Dico quod ordo inter identitatem formalem, Sc realem,est essentialis, oc necessarius, de semper ponitur positis extremis , ut explicatum est.
662쪽
I Dentitas autem realis infert identitatem essentialem,m etiam identitatem subiectituam, iuxta secundunc
modum dicendi de ident tale si iedilua, non tamen secundum primum , nec infert etiam identitatem obieἷtitiam, nec secundum primum, nec iuxta fecundum modum diacendi et potetiae enim animae eupassiones entis sunt eaedem realiter inter se, st essentialiter, stes tamen distinguuntur se totis obtestiue,cum in nulgo quidditatiue conueniant. Et - , i si detur quod conueniant, saltem ego veniam adprimo dim uersa, per quae issae potentiae animae disserunt, ην ista erunt distincta se totis obiective, non realiter: breuiter no, possum videre, quomodo τω identitas per bonam conse quentiam , posset inferre omnes alias identitates, licet aliquae aliquas inferant, ut dictum est. iri
COMMENT. X. PRO explicatione huius literς aliqua obsei uanda sunt, primo obsertiadum est, q= ratio quare identitas realis insertu V V identitatem essentialem est ; quia identitas realis attenditur N penes unitate eesistentiae,& lubsistenuae, identitas vero essen μm m ς μ ' penes unitate natur acessentiae cuius existe tia,vel iub'sistentia est modus intrinsecus; modo itante unitaue posterioris, non potest esse pluralitas prioris, sed bene e contra; igitur si est viaitas in existentia, vel iiibsistentia, ad cog secundu talem existentia aliqua nequeunt separari, aut noti sunt actua liter separa a seqta itur,quod erit etia unitas in natura ad quas equitur existeria, respectu cuius est ista inseparabilitas,& ita quaecuq; limi idem realiter pcnes existentia, vel substitentia, sunt etia idem essentialiter pones naturam, & unitatem eius. Idemas esse Secundo obseruandu est, ii dei ita sestentialis inseri lii bie- italite ιν de chiva, penes secundum modum, propterea quod illa iunt ea-ii ate subim dein cistatialiter, quae coueniunt in aliqua una natura singulari
663쪽
Iari identice, sic quod illi naturae realiter identificatur, sed i a 'ev. sta, quae conueniunt in aliqua una natura singulari identice secundu m. sunt idem subiective, ergo&c. dum inferat, Tertio obseruandum est, ς identitas essentialis ex eo non at non penes infert identitatem subiectivam penes primum modum: quia suo unim illa sunt idem subiective, primo modo,quae conueni sit quid- ώ 3 .ditatiud in una natura potentiali contrahi bili per differetias;
quς autem sic conueniunt, non habent eandem existentiam, neque eandem numero naturam, ut patet de Socrate,& Platone, Brunctio, S Ioanne, Λ ideo non sunt idem essentialiter, saltem numeraliter.
Ouarto obseruandum est, R identitas Obiectiva dupliciter uetitur is conliderari potest, uno modo illa dicuntur idem obiective, ctiva duobus quae coueniunt quid ditatiue in aliquo praedicato limitato, ut modis accipi animal, S plata, alio modo illa dicu tur ide se totis obiective, tur. quae conueniunt quidditatiue in aliquo praedicato transcendenti,&illimitato, ut decem praedicamenta Deus,& Creatura; modo inquit Auct. φ identitas subiectiva,non insert identitatem obiectivam, nec secundum primum modum, neque penes secundu modum, hoc loquendo de identitate subiectiva penes secudum modum,ut patet de potenti js animae,ac etiam de passionibus entis, quae sunt eaedem realiter inter se, M essentialiter,& per consequens subiective, penes secudum modum,de tamen distinguuntur se totis obiective, cu in nullo quidditatiue comi emant, Jc si dicatur,quod potentiae anime sunt ens,quidditatiue, saltem deueniendu est ad aliqua in ipsis inclusa primo diuersa, quae in nullo quidditatiue conueniunt.Ex quo sequitur,l si est ordo essentialis inter istas idelitates, est tamen essentialis ordo, inter identitatem rationis, ex natura rei, formalem, realem, estentialem, &subiective,
quoad secundum dicendi modum,sed non est ordo essentialis inter identitate lubiectitiam, & obiectivam: posset tamen probabiliter dici, idelitas subiectiva infert identitate Obiectiva, si teneatur, quod ad identitate Obiectiva siit satis,quod illa, quod sic sunt idem, in aliquo praedicato conueniant uni-
uoco, non uni uoce dicto, quod tamen de illis identice den minative praedicetur. Vnde obserua adn est, identitas Obie- Idctitur obiectiva potest eme duobus modis uno modo quando unum ex- Eliua potes tremum illius identitatis continet alterum quidditatiue, vel esse duobus aliquid alterius: alio modo quando unum continet aliud era modis. Ss tremum,
664쪽
tremum, in existendo de per realem identitatem; eo modo,. quo loquitur Doct. Sabr. de primo durer sis secundo sent .d. T. q. Dira lolutione secudi argum . ubi dicit, quod non cli necesse omnia praedicamenta cise simplicii er primo diuersa: accipi edo primo diuersa pro reali distinctione. qu est inter alia, de aliam rem, sed postulat dici primo diuersa formaliter quia nihil unius praedicamenti potest esse de ratione socinali, Mquidditativa alterius, nec e contra: si eigo accipiatur idelitavsubiectiva, secudo modo, illa,quae sunt idem stibi emue, sunt etia idem obiectiud realiter, δί identice, sed non primo mindo, de sic factum est. latis instantiς de passionibus entis,& potent ijs animae. Uel dicatur,quod potetiae animae,& passiones entis non surit idem realiter per te, sed per accidens, i. ratione terti j. hoc est entis;& animae, in quibus sunt idem realiter, ut sit c tenendo, quod maior identitas per formalem consequentiam inserat minorem; Dicendum est, quod est verum de illis,qtiae sunt idem realiter per id, sed non est veru de his, . quae sunt idem realiter per accides. Vel dicatur sicut dictum est supra quod ad hoc, quod aliqua sinat idem obiecti vh, no rerquiritur conuenientia quidditatiua in aliquo praedicato uni- uoce praedicabili, sed vel illa, vel realis, vel denominatiua,vel conceptus uni uocus. Auch. tamen dicit,quod videre non potet , quomodo una identitas per bonam consequentia possit in serre omnes alias identitates, licet aliquae aliquas inserantis.
'tVm ad secundum de modo inferendi et nam dia.
I in Ectionem. ex alia: pono istam conclusionem, quod maior di tinctio infert minorem: tamen non via deo iussicio meo: qualiter etna disiinctio per bonam consequentiamposset omnes alio dissinctiones inferre, licet alia quae aliquas inferant: minima tame videtur esse illinctio irationis quia ab omnibus,nfertur quo tabo sic, luae foretiae animae distinguunturse totis obtestiues eo modo,quo dia
ctum e is oe tamen non dictinguuntur se toti subiective, . secundum secundam opinionem superius recitatam de d
665쪽
In Formalit. Mat. Ant. Sirecti Doct. Paris 3 ra
sin Ilione stibios titia: nec etiam infert distinctionem rea tem secundum omnes forman antes,nec essentialem; materia etiam, c forma diuinguuntur realiter a composito,. tamen nonformaliter,eti iam didium est. Ita mihi oden
tur vera. licet multi formalitantes dicant oppositum; se nant di cubates ibi tactas, iidelicet de potentijs animae
se totis obiective distines cs tamen non realiter, nec essen wtialiter: quae etiam Funt eaedem realiter,non tamen obiectiane etiam de materia, oe forma, quae sunt eaedem formaliter cum composito,m tamen non realiter: imo distinguuntur realiter. Necetnquam Scot.ordinauit istas consequentias,sive illationes, nec etiam habent aliquam ratIonem a
conuenientem, ideo eadem facilitate qua sic Iustiniantur,et ordinantur, destruuntur, , haec de corFore quaestionis. C O M M E N T. XI.
V Iso quomodo una identitas possit aliam inserre cons
quenter Auct.ut postremam imponat manu huic egrin giae quaestioni docet modum inserendi unam distinctione ex alia,S ponit hanc conclusionem. Maior distinctio infert minorem. Et addit, quod non vidit, quomodo una dist mctio per bonam consequentiam posset alias omnes distinctio ites inserre: licet aliquae aliquas inferant. Et haec Auci. sententia posset confirmari ex his, quae docet Doct. Subt. in a. d. I. q. in solutione quaestionis, ubi scribit,quod tam in rebus,quam in intellectit differentia maior manifesta est,& ex illa, concladitur frequenter differentia minor;quae est inmianifesta: disserentia namq; creaturas a m est maior differentia idearum, maiornorem quae sunt in mente diurna, Se est nobis immanifesta: similiter per infere mi in intellectu differentia,quae est inter animal,& rationale, est mi cm. manifesta, ic vocatur differentia in intellectit; quia illa differentia non est inter rem. & rem, ted inter realitates, Sc est disserentia maior,&ex ista concluditur differentia minor, puta illa,quae est inter essentiam diurnam Sc Paternitatem, quae est S s a nobiS
666쪽
nobis immanifesta, quae omnia elici possiunt ex illo dicto
Scot. qui frequenter etiam dicit quod non est semper veru, quod maior distinctio inserat minorem,& ita Doct. Subt. fauet opinioni Auct. scilicet quod non inserat una distinctio omnes alias distinctiones per formalem consequentiam- Obseruandum est secundo ex Doc . Subt. in quot. q. a. in solui. 2. argumenti principalis, quod una distinctio potest dima potis ci maior, vel minor alia dupliciteriailIci licet extensive, vel maior, vel intensiue , distinctio extentini e-est illorum, in quibus
rasiadi est paucitas unitatu, ut binarius, ternarius, quaternariu S&c.
ciduplici cr. minori distinctione extensilia distinguitur binarius ab unit te,quam ternarius, eo quod ad pauciora se extendit, distinctio maior extensiue est illorum , in quibus est maior pluralitas unitatum,ut magis distinguitur denarius a binario, quaternarius ab eodem. Maior distinctio intensiue dupliciter etiam conssiderati potest vel per accidens, & materialiter, vel per se,in t accidens, S: materialiter: maior distinctio non habet attendi pςnes rationes formales distinctoru , sed
penes maiorem, vel minorem entitatem eorum,quae distinguuntur: idest quando extrema habent maiorem,vel min rem realitatem,exemplum, Socrates & Plato maiori disti
ctione distinguuntur: quam genus, & species pro intenti nibus quia genus, & species habent minorem entitatem, Mincompossibilitatem in eodem, quam Socrates , dc Plato. Color enim respectu diuersorii denominatur genus,& sp cies. Socrates vero S Plato habent maiorem entitatem, Mmaiorem repugnantiam . Ex quoi equitur, quod aliqua habere maiorem distinctionem per accides S materialiter intensiue stat dupliciter, aut quia sunt magis incompossibilia ad inuicem, de sic Socrates , dc Plato magis distinguuntur , quam Socrates, & albedo,quia Socrates potest esse albus,M tamen non potest esse Plato, aut quantum ad maiorem enistatem extremorum, ut quia ext rema distincta sunt magis entia,'magis persecta, ut Socrates ,ri Plato magis distinguuntur, quam duo asini. Maior autem distinctio intensiva per se est, quando pluralitas extremorum attenditur ex rationibus formalibus eorum, quae distincta sunt, &isto modo misnus distinguitur medius color, puta, croceus ab albo, quam album a nigro: similiter minor distinctio est inter calidum , tepidum, Quian inter calidum , ita Ridum.
667쪽
Vnde illa. dicuntur magis sic distingui, quae minus conu niunt in tertio quam illa quae magis conueniunt,& sic albedo, S Plato, magis intensiue distinguuntur, quam Socrates,& Brunellus: quia Plato, de albedo non conueniunt quidd, latitae in aliquo genere, cum sint in diuersis prςdicamentis, Dd Socrates, biunelius,conueniunt in genere animalis Mex hoc sequuntur quatuor corrollaria: primu quod ea,quae sunt alterius rationis ; vel alietatem rationis arguentia, maiorem distinctionem habent,quam ea, quae sunt eiusdem rationis, ut patet exemplo suprapositouecundum corrollariu, quod matςria, S forma magis hoc modo distinguutur, quia 'non conueniunt in eadem ratione formali propinqua salte, quam Socrates, S Plato, & hoc modo distinctio generica, est maior specifica. de specifica,quam numerali S; tertiu cor-wllarium quod distinctio modalis est minor, quam formalis,& distinctio formalis, est minor quam realis& e contra realis est maior, quam sormalis, S infert illam, de hoc tam intensiue,quam extensive; quartum corrollarium quod stat,
quod aliqua magis distinguantur per se, & sint compossibilia, ut Socrates, de albedo, & aliqua minus per se distinguaim tur, & tamen sint incompossibilia,ut Socrates, & Plato. Postremo obseruandum est quod Auct. dicit,quod distinctio obiectiva non inseret omnes alias distinctiones, P prinbat de potenti js animae, quae distinguutur se totis obiective, M tamen non distinguuntur subiective, pqnes secundu mindum, nec essentialiter, nec Icaliter.
Sed siquis vellet tenere, quod distinctio obiectiva, sit maxima distinctio, & quod inferat oes alias distinctiones, posis et dicere,quod animae potentiae sunt idem obiective quia licet non coaeniant in aliquo quidditatiue; coueniunt tamen in uno conceptu uni uocO,licet non uni uoce, qui de ipsis peridentitatem, de denominative praedicatur, S: hoc suillait ad hoc,quod aliqua sint idem obiective, dicit etiam Auct. quod distinctio realis non infert formalem s quia materia, & sor ma distinguuntur realiter a composito, dc tamen non sor
Sed hoc dictum Auct. est salsum, nam ut diximus supra, sentra A materia, S forma non sunt idem formaliter composito, nisi ctor. intelligat terminatiue S denominatione extrinseca, sed be-c contra compositum cst idem sormaliter partibus: quia qSs 3 secun-
668쪽
secundum Doct. Subt. includens est idem formaliter ines
Sed quid est dicendum , est ne ordo essentialis inter istas distinctiones 3 dico quod inter distinctionem obiectivam,dc subiectivam, non est ordo essentialis: sed bene quoad alias distinctiones: quia certum est quod duae d. fferentiae inimae
duorum accidentium existentiu in aliquo supposito de praeda camento substantiae,ωilicet hecceitas albedinis in lacte,dchecceita, dulcedinis distinguuntur se totis obiective, & t men non distinguuntur te totis subiective, cum sint in eodet cotra Tyob, subiecto, nec latis facit relponsio Trob. quod licet una istγ-rum non contineat ala eram identice ratic ne sui, tamen ra
tione e nris quod identice includit) una alteram continet per identitatem, dc ita sunt idem realiter ens, & per conse quens idem obiective. Haec responsio, inquam, non latibia cit,quoniam ut sic omnia essent ide obiective, eo quod omnia sunt eadem realiter in ente, Sc per consequens non daretur distinctio obiectiva, nisi inter ens reale, & rationis, P est contra omnes Scotistas. Et haec quantum ad istum vitismum articulum, quantum ad totum corpus quaestionis Ma Volatio to- In qua determinatum est ultrae distinctionem realem , S ra tru P AE tionis dari etiam distinctionem ex natura rei, formalem, es sentialem, iubiecti nam,dc Obiectivam,&per conlequens, synon omnia,quae distinguuntur formaliter, distinguuntur reae
liter quod erat principale propositum in hac quaestione, quς
ut diximus fuit mota per controuursiam Scotistarii,& Tli mistarum,qui Titonustae asserebant omnem distinctionem, . aut esse realem,autronis,& negabant medias distinctiones..
Brutifer con Sed contra aliqua diista Auch arguit Stephanus Brul.S pritra Audi. mo arguit contra secundum modum ponendi distinctione. se totis subiective, Si ratio tua stat in hoe, si illa distinguutur Primu arg. se totis subiective, quorum realitates sunt loco, & situ sepseratae, sequeretur quod anima, & corpus simul unita non distinguerentur se totis subiectaue, similiter, nec homo, Sc sua albedo, nec anima, & sua scientia,cum non habeant realita tes loco, dc situ actu separatas, secundum actu alam existentiam: sed consequens est fallum: quia tunc sequeretur quod conuenirent in aliqua realitate subiectiva.vel in aliquo acta existendi, quod est falsum: quia anima habet propriam, exi-' tant i ani distinctam ab existentia corporis similiter accides.
669쪽
In Formalit. Mag. t. sirecti Doct. Paris. Ia
habet propriam existentiam distinctam ab existetia subiecti,
cum unaquaeque essentia realiter ab alia distinctati ab et propriam existet iam, ut modum intrinsecum ab alia distinctam. Ad hoc argumenta dico,quod non procedit, contra eum prima.
qui poneret identitatem, & distinctione subiectivam secundum primum modum , sed lubstinendo secundum modum, contra quem procedit hoc argumentum, potest dici, quod ' a non sumcit ad distinctionem se totis subiectivam, diuersitas existentiae actualis aliquorum, sed requiritur, quod habeant seorsum existentiam, vel separatim existant, seu quod non sint in eodem supposito, vel lubiecto,& in hoc a distriactione reali &essentiali distinguitur.
Ad argumentum ergo concedo cosequens,& consequentiam, SI ad probationem falsitatis consequentis dico, P pr cedit ex falsa imaginatione, scilicet quod ea, quae sunt se totis lubiective, penes secundum modum, debeant habere eadem realitatem subiectivam, vel eandem existentiam. hocenam non necessario requiritur, sed requiritur, Vel hoc, vel
quod non distinguantur subiecto, &quod unu se habeat per modum informantis, & aliud per modum informabilis. Secundo arguit, quod distinctio se totis obiective non in- seeundum serat omnes alias: quia risibile, S: flebile distinguuntur se tO- argum. tis obiectiuθ, limiliter risibile& homo, Sc tamen non distinguuntur realiter, hoc ide probat de duabus vltimis differenti js,quae distinguuntur se totis obiective,& tame possunt esse idem essentialiter,& realiter: nam ultima differentia specimca albedinis,& disserentia indiuidualis huius albedinis distinguuntur se totis obiective S sunt primo diuersae,cum sumatur ab ultima realitate speciei, S vltima realitate indiuidui, B tamen non distinguutur essentialiter, neque realiter, cum
omnis differentia speciei realiter identificetur, cum per se indiuiduo illius speciei , de differentia indiuidualis cum e dem indiuiduo. Ad hoc argumentum dico primo, non est contra Auch. se eum quia etiam ipse concedit quod non est ordo essentialis in in- dum. ferendo inter distinctionem obiectivam,&subiectivam, penes secundum modum,& distinctionem essentialem, S revlem, ut manifestauit in potentiis animae. Si quis tamen vellet sustinete illas illationes distinctionum ordinate valere, dicat Vt annotauimus supra, posset enim negari, quod passiones S s 4 entis,
670쪽
entis, S animae potentiae, atque ultimae differentiae non comvenia i in aliquo quidditatiue accipiendo Omnia, ut quid notat Maur. vel msset negari,quod distinguantur obiective, acrcipiendo distinctionem obiectivam extensiue penes secum dum modum a nobis supra assignatum. Tertium c Tertio arguit,quod distinctio realis,&ementialis non insegumentum. runt distinctionem formalem: imo cum identitate formali, ' probat quod sta distinctio tam realis quam essentialis;& ratio stat in hoc: quia anima intellectiva, & corpus sunt idem quid ditatiuiu & formaliter homini, & tamen realiter, & es sentialiter distinguuntur ab homine; ergo distinctio realis Messentialis non inferunt distinctione na formalem: probat asesumptum,quoad primam partem: quia tam anima intellectiva, quam corpus includuntur quid di ratiud, de sormaliter in homine, & homo includit illa duo, in primo modo dicendi per sese, ergo sunt idem formaliter homini, vel saltem homo est idem formaliter cum ipsis. Secundam partem assiimpii probat, scilicet,quod anima, & corpus, similiter materia, &forma distinguantur realiter , & essentialiter ab homine, Ma toto per Auch Sco. 3.sent. dist. 2. quaesit.
Ad tertia. Ad hoc dico,quod falsum supponit: nam partes, seu physi'cς, seu metaphysicae non sunt caedem toti formaliter, sed bene e contra . nec valet argumentum, sunt de definitione quid-ditatiua, igitur sunt idem formaliter, nisi intelligatur termis natiue , & quod allegatur de discinctione reali totius a partibus, dico quod debet intelligi realiter extentae, id est prςter Opus intellectus, vel si proprie, debet intelligi terminatiue
Hoc etiam argumentu non est contra Aucti nam & ipse concedit, quod distinctio realis & essentialis no inseri distinctionem sormalem,& dedit instariam de materia,& sorma, quae realiter, & essenti aliter distinguuntur a composito, non temen sormaliter. Sed in hoc nos non sequimiar Auct. ut dixismus supra, cum hoc sit expresse contra Doc. Subr.vnde& ipse Brul. addidit,vel saltem homo est idem sorma liter cum i 'sis, unde si vellet in serre, quod totu est idem sol maliter par tibias , & tamen distringuitur essentialiter , 5 realiter a partibus : iam dictu est quomodo tolli dicatur distingui realiter 1 partibus. Hoc cnim eli tantia terminatiue S denominatione extrinseca. Intrinsece tamen,& formaliter totu est ide esset maliter, realiter,*formaliter parti bo ut explicaul natis si ra- Quarto