장음표시 사용
261쪽
EPIST. AD ATTI CVM soetio ed non multo. Quare non multoZ quia amicuperdidimus, ut eius desiderium, vel ipsum nostra solam leuiorem faciat. Hic fessus erui ex his vel bis,siquid video,potessed erui,no ducis qui ut Aquis sit,mihi tamen videtur, non ad populare sensum tantummodo,sed ad ipsius quoq; Cicearonis indicendo vel ingenium vel more accomodatior forest Nonnullo Aribatur.Sane mihi ille θinosior
est, ct ab Ciceronis elegantia alborrentioriquantula porro iactura , sententia nobis planissima ct ornatissima constet, nemo non videt. Offendebo etiam mox, quod in dissimilitudine, Non v isne Sed positum esset,antequam in meis omnibus, vidi eius vocis quaeda vestigia.nimisu, Vestris pro Vestri:iudicauiq;,S,illud,argumentu esse int riSed compendio,vt illa ferebant tempora, conscriptiscuius,etiam si nulla manerent vestigia,vi tamen sermonis resimi deberet. Totum igitur sit. Non Vt Saufeius et vestri sed me Hercula,quia
- Reliqui est Cur non Reliquum In meis, quidem tum Reliqua, tum Reliquia legitur. utrunque male ista tamen ut nulla ratiost, cur
Reliqui potis, quam Reliquum ex his fiat. Reliqui non placet. atque haud scio, an singula
rest.Quida. Sed inquies corrigunt asententia apposita a scriptura alienius,quam oportet.
262쪽
. . ''T LIBRV M IIII. Vt ista improbem. Antonianum GDIar, , ct alterum Card. mei, Probem: ut puto uertim. Etsi enim inquit,aegre adducor,ut contra boni ui
ri O liberi hominis osscium: connra animi meisienseum,quod non oportet faciam : tamen quia se quibus cum consentire in Rep.capessenda,uoleba, malis meis latantur ijdemq; sunt qui fuerant rquoniamq; tu prsterea ita uis: mecum ipse in his locis commentabor, qui ista probem: hoc eri, tionem inibo, qua id quod mini e bonestum en speciem tamen aliqua habeat bonestatis: quam ptu etiam probes. Hanc lectionem, atque adeo 1eutentiam, Verum tamen etiam aduersatilia con
Quod videor stulte, illius amici non in
temperiem tulisse. Negatio uarie runcta,aliam
atque aliam sententiam reddit . Nam , ct Quod videor non stulte , inuenitur :Quod videor stulte, illius amici non intem iperiem, quae est nostra uulgata : e Quod vi deor stulte, illius non amici, i ct denique , Quod videor stulte illius amici intempe riem non tulisse. Prima lectio refellitur, quodllsubiungitur, Rursum stulte, quo declaratur se stulte prius climatum fuisse. Altera parum sima: primum, quia cum intemperiem hoc loco,
263쪽
iniuria inemet Cicero interpretetur:qui hanc lectionem retineat, hic simul, non iniuriam vocet uriam : deinde vel a siententia aberret, vel in ambiguitatem incidat 2 absurdum.Nam si Videor stulte tulisse, exponamus, Stultus habeor, qui tuleram :quasi non debuerim ferre: sensus a
Gus erit , quam Vs videatur, qui hanc scripturam defendunt, qudm sitfortasse. Sininon ea mode
ratione,qua oportuit: tam paucis verbis, In ea
dem periodo, Stulte, aliud, atque aliud significa bit: hic quidem immoderate:mox im perite, QVod sane durius videatur. hil dico, de infinito illo nomine, Non intemperiem,se mori infinitum est,quod intemperiem statuat,sed re- misorem, longe diuersam ab illo, et con homo, sed situs aer , ct solitudo mera: illud dico, solere buiust nodi formas dicendi,Trorsus , Omnino, vel
aliquo , eius generis adverbio accersito, mollio ves reddi. Quin, usque adeo non placuit nonnuugis, ut quod vix ferendum esto negationem, permerox Ap ιν, praecedenti nomini adiunxerint, Amixi non, pro Non amici legentes. Tertialefctio, eadem sere patitur incommoda, cum Perbum a tranet. Probatior mihi igitur reliqua est, ut verbum negetur. Apparet autem ex his litteris, ne
sicio quid siecus in Ciceronemiab Hortentio, in I m, aut m Sengtu dictum fuisse: quod ille dormi
264쪽
M LIBRUM IIII. acceperit, quam oportuerit , silentioque praeterire non potuerit, cum fuerit tamen dissimulandum: propterea quod eius opera, in reditu, ct bona erfideli usus fuerit. Id Ast stulte factum confitetur :sed quando semel peccauit, nolle rursum os fendere. 2 tym qui iniuriam ultus est, si deinde hominem laudetus quandam prae se fert poenite
tiam , quam vel a timore, vel ab inconstantia μriri necesse est. Si ab illa, illustrem reddit iniuriam : sin ab tac, leuitatem declarat . Sub tu pis enim omnis etractura Rae est. Ac tale quid accia disse, quale diximus, illa etiam argumento sunt. Etsimul, ne Ba am mea, quae in agendo appa ruit , inscribendo fiat occultior. 2Xam dolorem suum Cicero, quem ex Hortensiu verbis accepe-perat, dissimulare non potuit: ostendit, praDtulit. Hanc, leuitatis reprehensionem fugiens,o cultare nolebat. Et alioqui homini erat ossensior, vel quod suis miserrimis temporibus, ab iulo, per simulationem amoris , summamq; as duitatem quotidianam, sceleratissime insidiosissia meq; tractatus fuerat: vel post reditum imp ritus , quo minus pristinam omnem divitatem
Epistolam Lucceio quam misi. Manustriapti ora. Nunquam misi. Puto distinctis verbis,
sensum reddi persticuum. Nunc quam misiu
265쪽
EP TS 'AD ATTICVM 9 D EPIST. VII. Er Is ToLA tua,me selicitum &c. Diu me torsit,fa eor,relatiuum illud pronomen Quae, quod est post Tua, ct m editione Victoriana, σin manusicriptis omnibus, impressoq; etiam Romano , excusum. am illud ct reuertere sententiam videbam : nec casu factum putabam ,πt a nullo abesset veterum exemplarium. Ergo accuratius cogitanti,illud venit in mentem, quodlyero doctis hominibus probatum iri: hanc epistolam ese sine capite, haesisseq; illud extremis proximis superioribus litteris, quod sit suo corpori reddendi. atque sta legendum. Vibii Aκοαροτερον episto
la tua: quae mesolicitum de Quincto nostro pu ro optimo , valde leuauit. Nec quia accidit, ut ab ea sententia, cui agglutinatum est, non a horreat , eo nostra coniectuma minus firma est existimanda: cum nec ab illa quicquam detrahatur : ad hoc principium, si recte putetur, ct congruenter aptetur , O una omnium t brorum auctoritate, quasi uoce reuocetur . Nec me valde mouet Vale interiectum. Testini enim
possum,in antiquis libris,neque hic, neque fere alibi, in sine epistolarum inueniri. additum Nero fuisse ab imperitis librarijs, qui putarent omnes situras, bos sine claudi oportere Id quod eo cti
266쪽
LIBRUM III Lmanifestius est, quod in unis litteris, operarum culpa quasi conficissis, binisq; aut ternis factis ex unis, in singulorum fragmentorum fine ς vale,
aut Cura ut valeas, reperitur, pro scribentis vi delicet libidine. Inuenitur tamen alicubi, cura ut valeas. Quod obseruasse etiam videtur , ut dis mus , Petrus Victorius. Nemo erat mortuus. Quid quidem tibi nummi meo periculo sint. Ego haec ita interpungo , atque emendo. Nemo erat mortuus,
qui quidem. Tibi nummi &c. ita vi reticentia sit,ia, Qui quidem: taceaturq; deterior, im probior, minus e Rep. mihi inimicior fuerit, vel tale quippiam. I sileri declarat Homeri comen. quo significatur impium esse,mortuos comitiis σmaledictis petere. T a re αποσκύφισις quidem, quo nunc loco, ex interpunctione posita est, retia centiae nullam habet imaginem: nimium praecissest, nec eo deducta, ut quod reticetur,legentis cogitatione suppleri possit. Debet quidem sententia
impcifecta relinqui,sed tamen inchoata. Sequere deinceps reliqua. Titi nummi, meo periculo sint: quae vi ειρωνικ dici suspicer, quae attexuntur, faciunt. Quare in hoc thecam nummatriam non retexeris: in aluis eris cautior. aus item postrema verba, satis manifecto docent, Retexeris hoc loco, a Retego, non a Retexo, inclinatum
267쪽
EPIST. AD ATTICVM 9s esse e valereq; Pro erre,Expedire, iocosa dicendi ratione. Muod non ideo monui,quasi quenquam ignorare putem, a Texo, in praeteritis Texui ct Texuerim declinari, id quod satis erat , ad hoc quod dico probandum; sed nequis perfugio θnc
pae vadde confideret, sententia repugnante. Indiacatur enim bis verbis, non secur magnam spem Atticus sibi proponeret, recuperanda pecunis. I ET I S T. VIII. EIMΗΙΣ Η ΥΩ ΙΔ ΟΣ. ΚΟΣ. Haud sane valde ab hac contaminata scriptura, ct , νι suspicamur,a sententia recedentes, ita, sed nostro instituto, emendamus . imi εςω-οικος. haec
mihi domus grata, haec in delitiis sit: eadem prorsus sententis,qua itidem libro ii, de eodem untio scripsit: ubi loci oportunitates, ut etiam hic
admiratus, in hanc denique vocem erumpit. Hic, hic nimirum m--tari Postquam misisti libros illustrarunt vaIde. Proxime ad veram scripturam Antoniamus liber, nisi me fallit coniectura, accedit. Habet Gnim, non Postquam misit tibi, ut reliqui a vulgata recedentes 3 sed, Postquam sit tibi. Itaqρ, quod iam antea arriserat ex coniectura Octauit Tmitagacti iri cum inalgs omnibus , tum hoc
genere per icacissimi, Post quae sillybae eme
268쪽
ῖ IN LIBRV M PIII. dare non dubitaui.Vnde uero Post quam,ex Pinquae, fieri potuerit, v facile intelligunt, qui manu scriptos voluere consueuere.Sensus porro est. i-hil venustius, quam tua illa pegmata. post qua Sitobae libros illustrarunt valde. Tribus autem nominibus, Tyrannionis ac librariorum cis peram commendat: Constructione , Tegmate,
ct Sillybis. Male sic egisse. Apenas &e. Faerninus ct Antonianus. Sic egisse reapenas. ut si picari posmus, Acriptum mitio fuisse, si se ge stere. Apenas &c. ita discerptis vocibus, Acriptorum im peritia. IR EP IST. IX.
S I modo est commodum. 2 ri.Si mo do tibi est commodum. Fieri consulem non posset Nam ex interregnofacti sunt Cn. Pompeius ra, ct M. Cras sus ii, per vim ct factiones. 2Mam cum Caesar, partis aliquot victoriis, iam diceretur Gallias con
fecisse : .magnaq; ct ob hoc in gloria, ct propter
liter alutat ,etiam in gratia esset: verisim Pompeius,ne si ille Romam refret,nyinus ipse gratiosus in uulgus, minusq; potens esset in Rep.emum latione, inuidiaq; per motus,quo par illi set,aut
269쪽
bimorum pl.intercessionibus , curauit, uti res ad interregnum redire atque ita Consules ipsi crea rentur: , quo munitiores essent contra potentia
Caesaris,ipse H panias cum imperio per quinquennium,Crasus Syriam obtineret.Dio auctor est. Homo peramans semper nostri. Molliori numero Antonianus oe Faerni. Homo pera
mans nostri semper fuit. Et mox. Nec mi unquam: : nostri, Mihi. IN EPIST. X. N V M censum impendant. Antonianus, Impediant, ut Manutio placet, ct siententia postulat. habet tamen, diebus vitiandis, ut res qui fere mei, non initiandis.
Sane sibi displicens. Cuiusemodi siolent esse.
quos continenter secunda aequabilisq; fortuna *pra modum evexerit. qui omnia concupis set, contemnebat partem. Hispanias tamen, ut diximus,accepit per quinquentusibi lege Trebonia, decretas: oria Crasso concessa, dem lege. Suavissime Hercule est effusiis. Placet Victoriana editio , praesertim cum in nullis uetustis Est inueniatur. sed eius loco ELEa est autem ηαSuavis me Hercule dc effusus. IT EPIST. XI.
ETIAM illud cuiusmodi sit&c. Hocq ua
270쪽
dicturus, quodq; mihi Pompeius assi mauit de rationibus cum publicanis putandis. Id ipsum repetit , post hanc narrationem, his verbis. Id cuius modi sit, aut nunc si scias ctc. Dixit Pompeius, Crassutata &c. Antonianus emi, Dixit Pompeius mihi. quod placet, Pt intelligamus in Cumano, epistola quest ante proximam.
Praeter Dionysum duxi &c Dorni liber; Ant. Eduxi. melius Es enim σνris, ct
Quo magnopere delector. Nystri Monu mn S. Sermo dest abs te, opere delector Nys, vi in rebus male contractu, Sermo 'dest abs te, quo perdelector. eodem plane sensu, quo uulgata: non peracuto quidem , sed tamen aliquo. Et si enim inquit, praeter Dionysium me icum eduxi neminem , consolor tamen ea re, quod mihi non deerunt tuae litterae, quibus in ea Jolitudinesustenter.
. VEHEMMNTER ante egi. Antoni nus liber, Anti. Faermnus Antii atque hoc to rectum Nam oefuisse Egnatium extra urbem cum Cicerone congressum, illa indicant.Egnatius Roma es. acs dicat , in urbem red3r. Et potuit