De verbis potioribus, quibus opera statuaria Graeci notabant text : dissertatio inauguralis philologica, quam ... publice defendet

2쪽

QUIBUS

QUAM

SUMMO IN PHILOSOPHIA HOΝORE

H. L. . S. PUBLICE DEFENDET AUCTOR

AI VERSA IVIORUM PARTES SUSCIPIENT CHRISTIANUS ELUER, IN L. Iνη

4쪽

QUIBUS

SCRIPSIT

7쪽

Donstat scriptores graecos multo rarius de artis suae sive universa indole sive singulis monumentis verba sacere, quam pro eius dignitate et praestantia nobis, qui veram artium naturam per Graecos quasi vivam culis obiectam esse indea effingi et inchelmanni intelleximus, initio par vid tu esse Attamen si quis accuratius inspexerit, hanc rem non solum non indicium esse videbit, nationem, vel certe scriptores, artes parvi duxisse, sed singularem etiam in modum aestimavisse. Divitias enim suas nemo gloriatur, nisi qui pauperiem esse novit itaque Graeci, cum ingenuam vitam sine arte ne cogitare quidem possent, non magis impellebantur, ut sibi de ea rationem redderent, quam de aliis rebus cotidianis ac plane necessariis certe florentibus artiabus, cum praeclarissimorum operum ingentem multitudinem in dies Graeci crescentem viderent atque ex uniuscuiu8que aetatis mutata condicione semper denuo monumentis animos commoveri sentirent, non poterant non in ipsa hac delectatione adquiescere eum vero post Lysippi aetatem vetera monumenta non iam novis obscurarentur, parata erant ingenia ad copiam illam operum digerendam, scriptoresque Operam dare coeperunt, ut singula describerent et ad suos quaeque auctores referrent. Via autem, quam oriens do trina ingrediebatur, non ea erat, ut ratione chronologica statim artium historiam constituere scriptores conarentur, sed ut eis, qui e peregrinis regionibus singulas urbes a ibant, quae risu digna essent, commodo conspectu enumerata praeberent. Itaque libros conficere studebant easdem

8쪽

res continentes, quas antea a perlegetis, e quorum narratione maximam eorum partem fluxisse constat, peregrini discere solebant Clarissimus autem talis descriptionis auctor

Quamvis hac etiam consideratione claro eluceat, apud Graecos omnia, quae ad artes pertinent, leges ipsa earum natura constitutas summa constantia secuta esse, tamen quod sontes nostri tam seri et rari sunt, valdo dolemus Aceedit quod Pausanias, e quo, cum solus perlegetarum aetatem tulerit, doctrinam nostram praecipue haurire debemus, altum sere silentium tenet do omnibus rebus, quae non ad monumentorum externum habitum pertinent. Nostrum igitur est, ut accuratissima interpretatione tantum quidem e testimoniis eliciamus, quantum graecos lectores Mere poterant, quae via primo ab HENRICO BRUNNIO amplo consilio ingressa, quam recta sit, demonstratur monumentis apud scriptores memoratis, quae hodie adhuc in museis exstare, ut probarent cum aliis tum Brenni ipsi contigit. Ad quam interpretati nem ceuratius instituendam pauca contribuere, huius di sertationis finis est, atque cum scriptores, ut singula monumenta designent, pluribus verbis uti videamu8, quorum differentiam nequo ipsi diserte exponunt neque e laxi Ographorum et grammaticorum adnotationibus satis cognoscere possumus, id egi, ut ipso scriptorum usu horum verborum notione definiam. Quem laborem ne periti plano tantilem censeant, non timeo adparet enim ratione cognita, qua populus aliquis monumenta artis in genera distribuerit, plurimum conserri ad cognoscendum, quonam modo ea contemplatus sit. Neque, si singula spectas, idem valet, num opera scriptoribus memorata ut rotunda aut anaglypta ij, sive

1 Liceat commemorare virorum doctorum disceptationem de anathemate, quod Attalus rex in arcem Athenarum dedicavit, secundum locum quendam Pausaniae, de quo sententia nostra infra reserenda erit.

9쪽

ut marmorea aut aenea nobi repraesentemus. Minime tamen ipse credo, totam rem a me etiam carceribus voluntario constitutis nunc absolvi posse, quod ortasse non nisi multorum viribus unitis ita fieri potest, ut horum verborum accurata historia scribatur. Contentus ero materiam congessisse, qua aucta sive alii sive Deo lavente, ipse posthac definitiones meas aut melioribus repertis reicere aut consor-

Dissertationum, quae hanc materiam tractandam sibi proposuerunt, duo ad Pausaniam, qui a nobis quoque praecipue respiciendus erat solum spectant altera . . SCHUBARTIs die drte Mαλνια, tκ ov, Οαvov, voρια cet nacti Pausanias inserta Philologi Ol. XXIV p. 561 seqq. altera 8ΙΕΒΕLIAII, qui nonnulla in praelatione Pausaniae sui adtulit. Brevem verborum simulacra designantium conspectum unius scriptoris usu non circumscriptum OvE EcΚΙΓs dedit in actis

8οα sciunt saxon. 186 p. 23 seqq. , liber die bedoutungdes riecti. oetterbiides cet. , cuius mihi liber inscriptus, die antiken christquellenu Lips. 868 utilissimus erat.

Priusquam ad singula discernenda accedimus, jam monere volumus, nullum inveniri linguae graecae verbum, quod universe statuam, nedum artis pus significet, sed unicuique notionem certi et desniti generis inesse. Quae res sane notatu digna ex alia parte probat, quod ut dissert initio iam exposuimus quantum absit, ut Graeci sibi de arto sua certam rationem reddiderint, quod si fecissent, communem notionem, qua singula complecterentur, invenirent linguaque designarent, necesse erat. Videmus igitur, eos singula, quae

repraesentata erant, cernere satis habuisse. Diuilias by Cooste

10쪽

Vox in bonae aetatis prosa ratione omnino non obcurrit neque saepe usurpatur a pedestribus scriptoribus ins

rioris temporis ut a Strabone VIII p. 38 ej, interdum

vero apud poetas invenitur. Notio eius est simi lacri ad mltrum destinati Pluries ita antiquissimum Minervae risiadissimulacrum, quod e caelo deiectum esse credebatur ij, in Atheniensium acropoli collocatum, notatur Aesch. um.

803 , ubi Apollo Oresti: μολω ο Παλλαῖος ποτὶ πολι lico παλαιο αγκαθε λαδω 'ρετας ibid. V. 242. 259. 409 439. 446. 1024. Locum Aeschyli modo exscriptum imitatus est Euripides j Electr. 254 Dioscuros eundem Orestem iubero lactens ἐλλο δ' Alriivα Παλλαιος σεsivovpp. προ πυξov. Eurip. Phoen. 12 50 amici Polynicem ad monent: v olarivo ορθωσα I p. pomala, cui loco re spondet eiusdem tragoediae V. 1473 o με Atoc poeticituutπασα βρ Tropaea enim, quod simulacrorum vice ungebantur 3 atque sicut antiquissima deorum signa e ligno labricabantur βὶ βρέ ni Iovis appellari poterant. - choliasta Mediceus ad Aesch. Sept. 4 I p. reddit Voce q. e. ξοαvov. Ex eo quod βρ apud poetas modo bcurrit, certissime probari mihi quidem videtur, illam vocem omnium antiquissimam esse ad deorum simulacra designanda. Verba enim a poetis tantum usurpata non eos, ut orationi suae singularem quendam colorem inferrent, finxis8 quisquam credat, sed amplectebantur ea, quae e Vulgari sermone, cum scri-

2 Versuum tragicorum numerum indicabimus secundum O. DIN-DORPII Poeti scenio editionem quintam.

3DApud Sophoclem φρ. non reperitur.