De verbis potioribus, quibus opera statuaria Graeci notabant text : dissertatio inauguralis philologica, quam ... publice defendet

31쪽

dis quae certe stans repraesentata erati , Isocrat. περ ἀvettotis 2 et Plut Pericl. 13 de Udia clarissimo inervae virginis signo, lut Aristid. 20 de Minervae Aretae signo Plataeensi, quod Phidiae opus acrolithum erat teste aus. 9 4, i. In inscriptione laudata ἔθος orto quidem sedentia simulacra notat, a quibus aliud stans signum in eodem templo conlocatum ut accurate discerni posset, plab in inventariis appellabatur, sicut sedentium alterum cognomine ἀρχαῖov, alterum' silvo notabatur. Apud Pausaniam bis modoratio obcurrit 8, 46, 2 ρα Μεται δ' υκ ἄρξας ὁ Aurousto αυαλ ματα καὶ εM Mulvἀπαὶεσθαι παρὰ in κρατηθε t ou, ubi cum simulacrorum noti clarissime adpareat, alter quoque locus in eundem sensum accipiendus, qui num templum indicet, dubitatum est; Pausaniam enim in his verbis utendis summopere sibi constare Videmus. Est autem 2, 20, 8 intερ ε et θέατροvAφροδιτης ἐστι taptiv, εμπροσθε οε του ἔδους Τελέσιλλα ἐπειργασται - λη. 8 ante templum Telesillae imago eonlocata esset, aus. ἔμπροσθε δε αυeto scripsisset, ac certe poetria, quae ob patriam o summo periculo servatam Argis plurimi aestimabatur, imagine prope ad simulacrum in templo conlocata honorari potuit. Ad Soph. Electr. 137ν πατρωα προσκυσαvθ' ἔδη lavam,

isieris, cuius significationis equidem nullum novi exemplum.

Do deis iam descendamus ad homines, quorum imagines, ut etymon indicat, verbo . e. v δριάς proprie notantur.

32쪽

dimus, saepe vδριασι contenti esse iubentur, quod cum aeque humanae atque divinae naturae participes sint, non mirum Paus. 1, 5, 1 et 2, 7, 34vδριμα ηρω ov pr miscue utramque vocem adhibitam esse, monstrat aus. 5, 25 7 Ηρακλέου δυο εἰ t αυδρtaveta . . to δε . . VE- ,'κε 'hmoetio, . . et δε γαλα et ετερο πιλ. Deinde αvῖρ usurpatur de signis personarum quoque e notionibus fictarum, ut aus 3 il l Δήμου του Σπαρτιατ ov vῖp., quod tamen, cum tali modo multi homines unius modo hominis figura repraesententur, diversum est ab ea ratione, qua merae notiones humana specie indutae αγαλμασι honorari supra vidimus. - Scriptores posteriores, qui non tam accurate quam Pauganias horum verborum fines servant, abutuntur Verbori. e. αυδρια ad deorum signa notanda Strabo

33쪽

hist. XIV, 16 Polyb. IV, 78 3ὶ Huc trahi non potest rius. 6, 25 5, ubi praecedentibus Verbis: vδριας σφισι ἀvῖρος oo Micui μεrάλου χαλκοῖς ἐστι sequuntur: τουτ τυ ἄλαλiμαἐλ Iετ εροα IΠοσει6ωvoc Pausanias enim hic quae videt accuratius describere vult, antequam cui signum tribuatur exponat, et cum oculis in dei quoque simulacro nil nisi viri eorpus obiciatur, ἀυδριάς adhibere potuit, qui Verbo . e. ἀvδρος adiecis αrαλμα ne potuit quidem dicere j. 8 materiam spectas, Μορ de signis marmoreis obcur

τ σηρελας Paus. 8, 40 10, 36, 4 Plut Lysand 1 Luc. Tim. 43 cet. de signis aureis vel argenteis Aristot. fragm. 374 vcsociosi ἀυδριάυτα, idem Athen. XIII p. 9 B: C. I. r. III, 5838 ἀργυρω αυδριάvet ou sed longe saepissime aes materia ui ἀvῖριάvet is est. avs. 1, 8, 5 usurpatur de Antenoris tyrannicidis, quos aeneos suisse Arrian. anab. 3, 16, 7 et Valer Max. 2, 10 testantur ibidem de clarissimo Critii et Nesiotae opere aene secundum Luc. ParaS. 48 Paus. 1, 8, 4 de indari statua Atheniensi, ex eadem, teria labricata teste Aeschino epist. I p. 66 Reishe. Sae pissime signa vδριάvτες nominata diserte aerea esse indicantur: aus I, 16 init. 1, 23, 3. 10, 36 8 cet cet. Luc.

Dδρια-ας universe signa, et hominum et deorum, notare potest, ad quae indicanda nullum verbum Graecis praest erat.

p. 665 υιρ α ζας ut humanas guras dissentiens ab HERMANNO explicat, qui statuas pigmento indueere intellegit. Α certe a Platone, quippe qui poeta inter philosophos sit, Μορ de statuis, quae humanas noras repraesentant, ad has ipsa designandas translatum esse potest, quod quidem non probat, ἀυδρ quoque de tabulis pictis surpa

tum esse.

34쪽

amor. 30 Demon. 53. Theopomp. ap. Athe VI p. 23l, qui loci acile multiplicari possunt. Notissimum enim est, statum honoraria sere omnes aeneas suisse in ita ut χαλκου τιvασῶ σαι vel αυαθειvαι paene Ormulae in modum adhibeatur. Fieri igitur potuit, ut alia non respiceretur materia, ubi uui verse de hominum imaginibus, quin omnino de signis agitur, nam cum amplioris notionis vox non suppeditaret, scriptores aut vὀρ aut rαλμα adhibere cogebantur, illud quidem praeserentes Exempla praebet Aristoteles metaph. p. 013,

1 Satis habeo unum idque clarissimum testimonium adponere:

35쪽

Quae postquam exposuinius vertamus nos ad inscriptiones contemplandas, quibus statuae honorariae memorantur.

Primum observamus, ea infima aetate, ad quam horum utulorum longe maxima pars pertinet. 7αλ quoque de bo minibus usurpari sed cum eidem viro eodem titulo Mαλμπια et λδριάvτε tribuantur, notionis aliquam diversitatem tute cessisse adparet C. I. or I 1625, l. 81 στησα δε και ἀυοριάv- τας ueto λαλμ.πια. II 277l ἀvαθεσεσι καὶ λαλματω, και ἀvθρώ-ωv. Add. 775 d. II 3085 est Παλμ. πιι

vero, ubi nulla accuratior determinatio addita sit, videatur in his terris vulgo protomen significasso, et, cum quaeno 3067 εἰκ is dicatur in theatro ponenda esse, 068 v- δρῶ vocetur, non video, ait, , ἀυδρ hie non possit hermacum imposito thorae esse; p. 664 b alia est explicatio e borum . . a αλuάτω et ἀvδριάvmo in inscriptione supra adlata no 2771, hic enim ἀτάλαατα sunt signa deorum o nis quod est nomen honorati causa dedicata in tempta, v- άveta statuae uiri ipsius deinde ad H add. 7754 verba Boee si sunt haecce λαλματα se crediderim esse ana y Ma, rei p. 664 a de Ami Loo aliter ivd ani nempe non

cesse est, ut in omnibus terris et quavis aetate putemus eidem voeabulo eandem vim ri tum esse. - Aliter fortasse iudi

eavisset vir egregius, si tam acili conspectu, quam nobis ipsius praecipua opera nunc licet, magnam inscriptionem molem inter se conferre potuisset. Quod si quis secerit, persuasum ei erit, id interesse inter λαλμα et ειδριάς, ut

ἄI marmoream, vὀρ aeneam istum designet, in verbo Vero . e. εἰκυ, nullam per se materiae notionem inesse

et toreullam si erudias cet. Tamen non est, cur duo opera marmorea, quae memorantur, a claro Polycleto eum RuNNI K. O. I p. 281 abiudicemus. Cli BuusIAN Griech Κuns pag. 445 adnot. 2.

36쪽

videbit. Atque certe expectandum, in publieis decreti materiam indicatam esse, cum quod ad talis honoris sumptum attinet, in multis regionibus plurimum interesset, utrum marmor an aes adhiberetur. Ad sententiam nostram probandam luculenter exempla adponemus. Ad εἰκυο sere semper materia nominatur, quod plerumque aes est:

Etitio χαλκῆ est e. I. Or Π 2376 2486 2488 3085. 3185. 3657. Add. 2053 d. 21394 I. 36. 2349 b, l. 3. 2488 o. 3568 L l. 4. m 4380 m. Add. 4269 d. 427 h. Εἰάοvε lapideae praeteres Add. 3424 I. 36, ubi eidem

viro aeneae quoque tribuuntur, modo obcurrere videntur

Π 2377 2383 et Add. 2374 e l. 31, qui tituli proveniunt

ex insula aro, ubi nobilissimum vernaculum apidem ad statuas abricanda adhibitum esse, non mirum. Ob singularia merita εἰάοvε χρυσα quoque vel ἐπυρυσο ponuntur: II 3085. 3524 l. 36 j. II 43 15 n. la o materia non adiecta si nihil praetervidi, quod tamen vix sperandum

in his modo titulis invenitur ΙΙ 2699 articulus additus τῆτε εἰκovi monstrare videtur, inscriptionem fuisse in ipsa statua, ubi materiam indicare non opus 3067 l. 28 res minime certa, cum lapis mutilatus sit, ut tale quid fortasse incisum fuerit: τ σαι δε αυτο χαλκας ixovα τρεῖς κτλ.Itaque restant modo inscriptiones tres II Add. 2775 b. 281li. III 8 31, in quibus nescio ancitas, tabulam pictam notet, praesertim cum iuxta αυδρια positum sit. Ar αλματα μαρμαρι, modo inveni II 3085. Arαλαα materia non indicataci 2771. Add. 27754-d. 'Avορεα materia non indicata I 2505. 2507. 2771.2777. 2788 9. 2804 2S11 - 13. 2821. 2888. 2936.

37쪽

2954 B. 3068 A. 3092 3420 1. 3488. 3491. 3495. 3498. Add. 226 p. 233 6 d. 7754-d. 2811 b. 28 19 b. 2930 III 3881. 3884l5. 3952. 3960. 3960 4332 4 352 3. 4355-57. 436 d et g. 44 11'. 44 13 5838. Add. 38 31 a et a7. 43 15 n.

Avδρια memorata materia ne semel quidem inveni, it que cum statuarum honorarium longe plurimas aeneas suisse constet est pag. 32ὶ - quod inscriptionibus εἰά o praebentibus confirmatur δριας autem de ei longe. saepissime dicatur, certum duco, αυδριε aeneas statuas notare.

Εlucet enim o testimoniis Aristotelis supra adlatis, quam tacite fieri potuerit, ut aenei qualitas, quae ad αvδρια, ας

sere semper adcedebat, paullatim necossaria fieret ad noti nem constituendam. Sin autem de αυδρ recte iudicavi, non potest Ιαλμα marmoream statuam non notare, ut aequomodo e materia pendeat designatio, quod confirmat titulus unus, in quo rαλματω materia nominata est. Minime autem praetervidi H 2384 obcurrere αvδριαvet μαρμαριvov, qui tamen titulus non resellit, sed confirmat etiam regulam; est enim Parius docet igitur, in hac ipsa insula diserte indicatam esse materiam tu, αυδριαvet ou, qui non aeneisuerint. - Haec verba vero aut in aliqua regione aut vulgo protomen significasse quod de ἐκ o Boecisti sententia erat , neque demonstrari neque negari potest.

Ε κώ notat artis opera, quoad hominum aut rerummitationes sunt i), qua re efficitur, ut aeque de monumentis

38쪽

36 statuarii atque pictoris usurpari possit. Quamquam igitur

paene cuiusvis generis opus hac voce designatur tamen non idonea est ad generalem artificii notionem exprimendam: cum nihil enim insit nisi Hμησε- notatio, quae etiam sine ulla arto e. g. deformando fieri potest, notionis ambitus amplior, ex alia vero parte angustior est, cum in ea vera, quae artifex non secundum exempla a natura praebita, sed secundum notiones ipsius menti inhaerentes fingit, partim omni id verbum non patuerit, ut in monumenta architectonica, partim valde ser extentum sit, ut in deorum simulacra. Quae res larissimum est maximique momenti testimonium, quantum abfuerit, ut Graeci veram deorum speciem simulacris repraesentatam esse crediderint atque confirmat definitionem nostram verbi, nod ad simulacra notanda usitatissimum est α7αλνιαὶ, Secundum quam deorum signa Graecis nil nisi pulchra anathemata erant. Et in tabulas pietas et in opera statuaria εἰκοὶ patere,

39쪽

Ποσειδ ovιὶ, ubi simulacrum memorat, quod mutata inscriptione ad hominem honorandum descenderat, verbum'. e. Et-κov generaliter statuam notat 10 10, 1 et ρ ιαθρq, ἐπί-7ραμ ii μή imis, rito δεκατης Ου αραθ-ου proouθηΜαι τας εἰκουας multo maior signorum pars heroasis praesentat, quibus illiades quoque additus est, deorum modo Minervam et Apollinem. Diserte distinguit rαλματα et εἰ ovας loco paullo ante exscripto , 8, 2 et alio quoque

lερει . In gymnasio vero conlocatus erat, ut ephebis, do quorum ludis leges tulerat, exemplum humanae sapientiae et virtutis praeberet, non quo deis adscriptus fuisset. Diuitias by Cooste

40쪽

modo variat sermonem e g. 0, 6 6 στρατrnio δε εἰκο-vας καὶ Απολλωv τε κα 'Αρτεi1ιv. Haud dubie igitur , 42, 2 vera est CBUBARTI coniectura Au oti pro αυτης, itant Pausaniae unus modo reste locus 2, 2, 7, quo ξοαvα Bacchi dei εἰκουα dicit. Quod an recte longo intervallo, quod inter nomen dei et tκουε interest, defendi possit, nescio, ut et ξο α αυτ scribere malimi De deis

εἰκω mihi quidem primum apud Strabonem VII p. 35 CObvenit προ et παραδειτνια μέλλοι ποιήσει τη εἰκovα του Διος λ), OVERBEcKIo l. l. p. 246 apud Luc. de sacrisse. 1 l. Notissimus Plinii de olympionicis locus 34, 16 omnium,

qui vicissent, atatuas dicari mo erat, eorum vero, qui ter ibi superavissent, ea membris ipsorum similitudine eae re8sa, quas

leonisas ocant certe ita interpretandus est, ut eorum, quiter vicerant, imam quam simillima conlocanda curaretur ODom MLLER Archaees 420 adn. 3J. Alium in modum intellegit IseoNTIUs, conrer oecq. M. I p. 10 adn. 3:, cetis epithete sitoit resque u synonyme lio τρητο,

grania comme natureu, quod, si Sensum verbi . . Etκoavspectas, minime probari potest. In scriptoribus Graecis Etκovικος non inveni ante Callixenum Athen. V p. 205 J. Eta6vα ραπή τελεtα picturam totius figurae, txovα1 ScoBARTus I. l. p. 566 adfert 8, 11, 34 9, 3b, 6l7, ubi απιαλααetis κε alternare dicit. Sed priore loco Μαλμα omnino non extat, εἰκῶ autem tabulam pietam notat sortasse igitur locus a typotheta non recte indicatus est. Altero vero post v et , ερή, - Νεμέσεω tine etsi, ἀτάλαι-- sequitur ei pleto laeti et lx eis v, 'Aπελλου γραφή, . . Σωκράτης τε . . αρπω cirrάο- αγαλματα 'Aθη-vαὶic. - riget talia renunciare de viro, qui alias Pausaniae utilem Operam navavit, sed cavendum, ne eius auctoritate decepti alii in errores incidant. 2 Verbum παρά ivit in clarissima ponit luce, in Voce . . εἰκῶ semper regie notionem misso, signincat enim eae tum vernaculo modo IlH. D. Luc. mare. 17. Prom. 17. - emptum hoc