장음표시 사용
11쪽
apud cardaros viros superesse , vel minimum fu picionis , a V . Thoma eiusque Discipulis leg timis , de Ethicis Christiana quicquam de- 'tram , aut eius sanctitatι, aut dignitati minus
consultum fuisse. Sed apertius in Scholae nostra partem Dogmaticam , multoque periculosius su ceptum est bellum: quod Tuo , PRINCEPS SERE-Nissi ME prasidio, mihi sustinendum incumbit. Neque enim hἰc, ut olim in subsidium, voca- lmur, sed designamur in excidium a nec nostrarum opinionum ambitur societas, sed in heterorixorum partes relegamur. . ceam varia sunt rerum vices t quam mira oesi penda nostrarum incusationum commutatio Jqnis crederet Dominicanos tot malis vexandos,
tot criminationibuι grauandos, ut qui semel ad relaxata Ethicae Christianae inuidiam a se depel- 'lendam , nos sibi loco cluet esse volebant, Dogmatica heresis tu pecte damnationem in nos pronuncient; ut quasi licentioris vira, ct doctrinae haereticae aragistri audiamus 8 Et hoc admirationem Guget, quod adeo diuersa ct dissidentes incusationes videantur ab eadem scina prodire :σ qui nos Magistros volunt gloriantur de Moribus ; de Sogmatibus hyreticorum discipulos esse aut socios pene vociferentur. Infracti ani-m esse oportet, quem impavidum tot ruina fe- mant: ct inuicti ac ferrei peritoris, qui tor obstrepentibus clamoribus intercedat. 'Sed praeter conscientia testimonia praeter cau- D equitatem apertam, id nos statur maxime ;quod probi fere omnes magis ostiendantur , quam
fiam habeant his criminationabui. Verum si sa'
12쪽
pientum animos minime pervadant serte non ni hil infigisnt sinistri, quod de nobis credere nolint ias picari tamen non vereantur, magis exaritae pro bitatis,quam reconditae eraditionis homines, nos ab heterodoxorum partibus propius abesse: ct qui se magis in nos benevolos , aut minus infensos re u ' tant ; vix possunt hyc a se omnino praeiudicia ab- jicere , nos multa evulgare nomine S. Do toris , ab eius mente aliena: aut si quas ex isto docem in O defendimus opiniones, ad eius sensum. accedant, leuibus muniri eArgumentis, nec a modum eum Praditione Ecclesiae, ac Patrum fententiis conuenιre , magisque Philosophiam humanam, ac Peripateticorum spatia , quam: Salomonis Porticum, quam Pauli Theologiam. resipere. His itaque capitibus quatuor, tota accusatio-nnm in nos summa continetur ; nempe nimia indulgentia dissoluta Euangelij disciplina, corru
piorum erroribus dogmatumpet O qui has duas gra- Missimas censuras, quasi insontibus remittunt fere nause abundi res nostras attingunt, vix nobis .condonare possunt culpam, magis exculta Philosophiae Arinotelicae, quam Ecclesiastica Traditionis ,' atque hinc male feriata doctrinae , qua sin edirores, certe non amodum selida oe scaeia habeat , quibus se Sapientibuι approbet. Possem -- , Cum crateriorum pleraque, ct fere omnia nihil morari, ct spernere quod adeo aperte falsa, O prvsera ρnt, ut furis audiores laetis tradu cam, quam S. Doctori ullam notam labem
- aspergant. d multa etiam horum conuitiorum
ratientia oe silentium , qualibet scriptione opusta iiii
13쪽
tumor, ct homimbm religiosis est digna defensior sod quem toties improperant cum CalmκIstis, consensem , 9 L ibro , cui respondemus , frequentius, quam unquam , ct a Thωlogo grauissimo, quanta Palet eloquentia eruditione, atquctauuoritare confirmatus ; ejus sane goneris est, ut si ad ista taceamm, quo grauamur , CHMini mi, ipso nostro silentio, apertιus rei, quam ullorum vociferatιonibus simns peragendi , σ ipsa
Atque ad huius falsa st praepostera patientiae eiurationem eoegit quod ex Ascetιca Eremi Patrum
obseruaui exemplum , σ animo ιη um perpetuo haesit. Cum vni ex his san tismis Coenobilis,
hanc Deus cogixationem immi et, ut exploraret quid in ferondis aequo di lato animo contumeliis p set, ex Eremitis unum rogauit , se probam rei omni genere conuitiorum , nec ab ullo quamlibet aspero a Utaneret. Non putaust Sanctus Coenobita recusandam hanc gratiam , vel re ac voto tanta sancilitatis fraudandum Eremitam. Itaque virum ad virtutis exercitat onem aggress s, a minoribus conuitiis ad majora procusit: oe exhaustis ρmmum vitiorum nomιnibus , tandem haereticum pleno ore vocavια 'Exultabat vir sanuus ad reliqua conuitia , DoLFolos imitatus
triumphabat, seu dignum habitum, qui pro Christi nomine calumni vi pateretur: fed ibi haresis rimes audiuit sibi impositum: excanduit, nec
potuit se continere ; atque ita animi mutationem 6λωseruis'. ccteroru- peccutorum, inquit,me reum
14쪽
agnosco, ct haberi laetor .' at haresis accusar; non ferami, non patiar , non sinam. Nam licet omnium crιminum genere gyaMarer , praesta esset re
medium a fide r at si ab illa defici rem, nulla salutii spes iuperesset.
quo feram animo nos imperitos, barbaros, Theologia, ct Traditionis rudes, nos omnι πιtIo
rum genera corruptos traduci: nec si ad ista obmutescamus , aliqua ex silentio patientia laude, ac mercede,apud sapientes fraudaremur ; nec haeresis accusationi, necessario publica scriptione interce dendum putarem , si ab aliquo nutrius, aut mali
nominis detra torum te stimonio in nos instauraretur. At publicam Calvinimi hareseos nobis forispiam dieam a viro grauissim o, cum aliqua commiserationis oe modestia significatione, quo semo
'to inspeciem omni studio partium, Lectorum animis censura , se his verborum lenociniis insinuet, σ irrepat; quis non videat inde praesentissimam nobis damnationem intentarιi Eoque diligentius Antidotum parandum , omnino indidiam vin-dιcationis necessitatem ; quam non liceat eludiari nisi cum aperta maximi criminis confessone, infamia i Atque hinc nedum excusabunt, sed laudabunt etιam aequi Lectores, ignotum homιnem, ausum in eam hominAm eruditorum celebrita rem prodire, O Scriptori tot nominibvi commem to respondere: nec attendisse , quam di arisese petna commιttat.
Nihil horum clam me fuit: plura etiam, ista
cogιtanti .buersita sunt animo, quam quae objiaciuntur. Sed apud me una accusatιonis Caluini m 1 atrocisas, perse maxima, eorum a quibus
15쪽
urgetur auctoritate in infimium aucta ε, prors releuauit omnium, 'qua congeruntur , ct deterre- poterant rationum momenta; eoque iustior ma
gisque ineluctabilis defensio visa fuit , quo plus ροπderis ct probabilitatis ex Auditorum fama ha- bebat accusatio. Atque hinc apud me , ista serio
reputantem inualuit cogitatio , quod Scriptorem , i i respondeo , facile pro ingenita humanitate , crediderim summae gloriae sibi imputaturum, im ι Tua, PRINCEPs SERENIsSIME, quam inter colloquendum de rebus pietatis , ct eruditionis , neqμe enim de aliis tibi sermo est: θ D, pius obseruare icuit , ut minus natalιum , quam
dum patiaris , c quod singularissima laudis esset
sed velis ac pane cogas nos homunciones libere a Te disseniuere,ct interdum etiam bovi consulaι Tuis dicitis Obsistere e ct, quod Alexandrum referunt grauiter conquestum Abs exercitatione luctae codipus ad belli labores aptanti, ct duranis , pala tritam cum quo congrediebatur , virium remi sione pepercisse : idem , alio animo , modestiae ,
ct humilitatis Christiaua studio , obseruaui a T. l citιtatum , ut seposito persona reflectu, τη-m l
velis omnibus curam esse veritatis , ut sola τι cat. Hanc aequitatem a Principe summo loco nato religiosissime seruatam , quis Religiosorum aut Theologorum ausit dadere ' et conqueratur, aut vitam velit , qua secum Metur, libertatem quam ipse expetas , nec patiaris a Tuis colloquiis arceri ἰEst ue maxime tua beneuolentia , ac familιarι- .
late digneris, qui inter distκtandum pro tu a
16쪽
praempta audacia Absunt , quam a deformi ob
Sed p=fter hoc ingeκs bonum, ct in signe δε-
mentum , . quod Tu. humanslati acceptum refera, ct quo me satis munitum sentio , aduersus tacitas morosiorum s gitationes , quibus displicitura forte est mea disputandι ratio, citra tamen ullam verborum .aeerbitatem ; lonaee plura ac majora capto nec me consecuturum di δε nostra disputationis ad Tuum subsellium prouocatione. 'amvis enim Tui Augustissimi nominis clientola eo mishi sit ardentius expetenda , quo omnibus ex me praesidiis deficior , occulta tamen nesso qua aquist iis, quam p pugno, cause conscientia, malim
ad Te quasi iudicem oe testem appetiare quam ιn patrocinium asciscere, si defensoris personam
anduere nequeas nisi iudicis G tes his munere a dicato. 1 Le secusationum qua in nos urgenturha um
ma est: id primum inquiritur, an quam Familia oe Schola nostra ex suo Praeceptore, se hausisse gloriatur, diatrina , eius menti ac principiis consentiat. Hac una controuersia semel constituta, duae emergunt grauissima, Te teste , ct iudice dιrimendae , de parte Dogmatica nam de Ethica , an corruptis 1ominum assentibus nimium in dulgeamus , nihil attinet iterum rem ad incudem reuocare ad unum modo agitur, an Schola nostra dogmata, tum uniuersim, tum de libertate humana, ct scientia diuina nominatim, hetero xorum erroribus consentiant, ct Ecclesia-mcae Tradιtioni aduersentur. Sunt enim innumeri,
17쪽
ac Traditionis fidei jure suo quasi nobis erepta sibi plodia vindicent, ct prafumanx.
Sed non arbitror adeo sua causae assentu , ac prZindiciis excjcatos , quin patiantur a suo no stroque subsessio , quoniam utrinque suspicion ο' studii partium laboramus :9 ad-alienum deducι:nec Iuo,post' supremum Ecclesia, cuia Christo asi jerta est ab omni subreptione ιm unita , Cre nysuse minus suspestum, aut aequius iustiusque con- stitui. Et si cui contendentium , ex metu pr ιudociorum, aliqua repulsa , aut alio appellaφionis Vitatio posset obrepere ; nos ills opportunioresesemus; causati Te aduersis nostra Scholae opinnionibus imbutum , ct ex illa pr a institutione forte adh refcere animo aliquιd , ex dissensu , sc pene odio nostrorum dogmatum , cui videare -b infantia innutritus. Sed hanc omnino δε ι-cionem auersamur: licet enim summa temerι atis foret Apostoli τerba Liui inscribere, quando eram paruulus , &c. Certi tamen sumus, eorum quibus ad sapientiam peruenitur traduum , primum ab alieno labore , Te iamdiu emensum,
fecundo institisse, idest, propria industria st ope
ra ad ostmen scientiarum conscendisse .' nec ιam 'Fer alios,sed post Deum temetipso sapere; ct relictis Recentiorum Scriptorum rιuulis ad totius Apostolica Traditionis fontem anhelare , ct inde limpidissima aquaου largi me epotare 2 nisi condi- τιο sanetismi coniugis, a docentis in Ecclesia munere religiosissimum animum absterreret, nullus huic ossicio sanctioma obeundo Ecclesia, par Tibi faculo nostro contingeret.
18쪽
EPISTOLA. in Te morosis i desiderent, cum fumma integrλtati, rerum Theologicarum, Traditionis Ec- cloiastica peritia , .ngenio omni genere scientiarum exculto, accesserit rerum omnium beatissima copia, memoria, iudici' , ετ recti tenor indesex o, Uranimus omni humano asseritu inlaqvi,' aut maior.' qui SS. Patrum didia oe sensa in numerato habeau, qui pra caeteris Augustinum uti Tertullia-'. num c prianus, quotidie Magistrum petas ct - Iegas, nec solum sua lingua aulas, sed nosZ etiam elegantissime loquentem induos: qui veluti promus-condus veneranda Antiquitatis ex illius Thesauro inexhausto noua proferas ct vetera, cui' . notior sit O familiarior antiqua , qu tm hodierna Ecclem, ut ad imus mores, quasi ad certam regulam Tuos componas Propheta denique secutus
consilium , seminasti Tibi ad iustitiam , messuis, stem vitae; ut Tibi lumen scientsa illuminares , id- est, ex Bernardo, mitimamposuisti scientiam tan-qNam picturam , qua statum habere nequeat is per mane: ct ideo Charitatem praemisisti sciema, tanquam solidum aliquid pictura subtraturit .
- Sedi Tuis auribin parcendum est, P RI N C E P S. SERENIssIME , haec etiam pauca a me inuito k ' a
sunt , certa summe tibi displicitura'; sed - ut ma causa, aut potius illi indiuidua veritatis, Tι- Dpra vitam antiquioris , quam Tui rationem hic haberer maxime cum compertum mihi sit, qua scripsi nihil Tibi praeter molestam , ex meritorum
commemoration ,plurimum Antiqua Patrum δε-zir, nae pro θ , cr ornamenti esse allatura. Ego plane sic comparatus sum, ut nihil timeam, faμdeam etiam , ct glorier , a tanta aequitatis O
19쪽
sapientia Principe iudicari; etiam si damnari eonis tingeret. Eodem enim animo Tua, quo Dei soleo, aut certe debeo , lata in me decreta excipiam , es una obseoq3 gloria contentus, omne expos landi , aut atio appellandi, ius mihi velim abλον
Sed ne id infortunii ab aequissimo Iudice , crsapientissimo , ac docti imo Principe accideret, cauit far uissimin Praeceptor , singulari discrimine Qquod se inter , ct Theologorum plurimos interpo-JUt. cenim differt maxime , quod illi prima,ac 'pene una curafuit inquirere,ac certo nosse quis Scri-.ptura,quidconfersus omnium Patrum de quaque re - doceret; ut eo constituto tanquam immoto fundamento , totam illi Theologiam astrueret. Hino Doctoris communis nomen assecutus est ; quia viam tritam Patrum calcauit semper, ct fugit diuerticula. Singularissimus quidem est Doctor, ct multa recondita ct ienota superioribus faculis, or δε- toribuι occulta inuenit :sed hoc octoris commmni Titulo nulla ratione aduersatur.
Duo enim in quolibet Doctore distinguenda funi, nempe sententia ct Argumenta, quibus propugnatur. Communissimus est Thomas sententiis: quia via ' 'regia incedit, duce Verbo Dei, vestigia Patrum secutus. Singularissimira est inuentione Argumentorum , a quibus nihil est periculi , si deficeret ; plurimum est laudis , si es cacia sint. Totum im- minet malum a sententiis, si a communi via aberrent. Et cum suas sanctissimus Docillar eommunes .' Patribus,' ct Ecclesea delegerit; hoc deo , Hi, Disque discipulis, quam oblatrant multi, ab erroribus, a pericolo aut metu censurarum,immuni
20쪽
EPISTOL A. , ratem comparauit, ch proprium fecit veluti Da
Schola characiterem. Antequam bos ille mutus loqueretur , adluit consuluit ora la Scriptura, quibus exceptis, mugire coepit, habenas ingenio suo laxauit, sine lapsus aut erroris periculo ; quia securus erat via , qui incedebat , trita Patrum a qua ne istum quidem unguem permisit sibi recedere. Si vellem ad huius rei Mem faciendam, qua suppetunt, experimenta proferre, dec menda mihi essent omneου Theologia partes; quia ubique eandem methodum 'seruauit. ' Prauium femper antecessit Verbum Dei, er Traditio : deinde secutae sunt rationes a Theologia, a Philosophia petita. . Plures diuersam ab in viam inierunt, ct alium omnino ordinem seqAuti sunt; Philosophos in Theo-tigia egerunt. Cum enim Dem innotescat perbo,ctereaturo; cst Theologi sit a verbo ad creaturas progredi , Philosophi vero ab operibus ad Deum cou frendere'. nonnulli indutita in Theologiam, Philo Iosephica methodo, prius opera , quam Dei Verbum scrutati sunt, ordine certe praep'stero. Cum enim supra rationem sint, quacumque docet fides, ct a Dei arbitrio pendeant; nihil eorum potest esse
compertum, nisi Verbo Dei interprete eius vo-Iuntatis, rerum qua in diuinitate lateant. Si
turpe sit Iureconsulto fine lege loqui, turpius fuerit', Theologo sine Dei Verbo quicquam statuere.
Haec Tibi comperta , PpLINC EPs SERENIsSIME, poteram omnino tacere, aut breuius perstringere ,
cum in hoc obseruato discrimine Thomam, inter Theologorum plurimos, positum sit totius causamo entum. Licet enim diuersis opinionibus iunior