Febronius abbreviatus, cum notis, adversus neotericos theologos et canonistas etc. Tomus 1. 5.

11쪽

VIII

gulos postea Mithoris libros renovata est: sequebatur Censura Univcrsitatis Coloniensis publice edita idibus Septembris anno 176s. Nec minuS plures Epi-k0pi hunc librum pro suo eximio Zelo stigmate notarunt, ejusque lectionem prohibuerunt. His neutiquam stactus Febronius, qui jam in filo libro et censuras Roma-ΠaS Contemnere , et Vaticana fulmina non timenda esse docuit, Censurae R manae Viennensem in Austria opponit, ubi ejus liber innocuus declaratus fuit, addens, eundem Venetiis, in Portugallia, Gallia et Belgio Doctorum virorum manibuS teri, multumque aestimari. At quantumcunque de censiti a Viennen

si sibi glorietur, illa Judicio Romano ,

pisc0porum et integrae Academiae utique p0sthabenda erit, dum ContrOVC

sise in materia Doctrinae et Religionis ad TribunaJ Ecclesiasticum pertinent, illaque Censura privatorum Doctorum fuit . quibus fors, quod Febronius RO-

12쪽

. maniS etc. censoribus objicit, aequo si non majori jure diuere liceat, eOS proprio suo Systemate ac opinionibl' S praeventos fuisse. Certe haud leViter mirabantur alii, Censores Viennenses non

advertisse ad quaedam principia, pr primis de Subtractione obedientiae et resiastentia opponenda legitimo Capiti Ec-

.clesiae, quae si Valerent, non minus filminis Ρrincipibus et Monarchis infesta esse possent.

Surrexerunt interim viri in Germa nia et Italia non minuS graVeS , qUam

doctrina et eruditione praestanteS, qui opus Febronii hinc inde vellicabant: quippe existimabant, eo ipso remedio, quo reuntob Protestantium quaeritur, et ficilior horum reditus ad Ecclesiam speciose obtenditur, potius planissimam viam ad Schismata sterni et dum unio quaeritur, ipsiam unionis centrum deper- A. Postquam enim Author Papam sub obtentu salvandi Episeoporum Jura Omni Jurisdictione exuit, hanc in tota Etai η ς cle-

13쪽

clesia ita reponit, ut infallibilitatem fidei

et morum dogmata, atque in his ultumatum judicium tandem ad solum Concilium generale deferat, nempe ad Jm dicem , qui non, aut rarissime existit,ssicque distatuto, vel tenuiter tantum cohaerente neXu unionis, Episcopus Potestatibus secularibus adglutinat : Vere nonnemo Febronii Systema duobus verbis exprestit: Reformatio Anglicana. Ast respondit, quantumcunque et undique fit valide impetituS, mira animositate Febronius , sic tamen, ut continuis repetitionibus laboret, quin et

pius omnes jussie moderationis leges excedat. Ostendunt enim haud parumh0nestas aures contumeliae , improperia, sarcasmi, queis Summum Pontificem Despotam et Dominum Dominantium tom. 2. pag. 23. superbum, ambutiosturi, ausaurem et caussam Schium tum tom. 3. pag. 36. et alibi iape, R manam Curiam et urbem Sedem impi tatis, luxuriae , hypocrisis etc., denti

14쪽

que ut plura alia taceam, celeberrimam Academiam Coloniensem complo inflictionem, homineS ignaVOS, adulatoreS etc. compellare non Veretur. Non

parcit aliis doctis viriS, graVibUSque authoribus , queis hactenus eruditus orbistiterarium honorem detulit. EX adverso obstupuere omneS, dum Gersonem, Bosilietum, Natalem Alexandrum, Fleurium Sanctis Ρatribus proXime accelasset, quorum, ut ait, scriptis Satim Mater no-sra Ecclesia tantum debet, ut nulli in hoc genere post Sanctos Patres debeat amplius. ωm. I. in Praelati Habuit hic liber tamen Patronos aeque Potentes atque illustres, de quibus in Praefatione tomi 2. Author, Vel quisquis alsus suo nomine gloriatur, Politicos nempe , et multos Aularum Ministros: his jungebatur ingens Sciolorum et Semi - doctorum turba. Nec mirum i eo praesertim tempore, in quo

aliunde dissidia inter Ecclesiasticum et Politicum ordinem gliscebant, et Mnbo

15쪽

non raro collidebantur. Dissimulandum quoque non est, in Clero fuisse non paucos, qui vel emilitionis Specie capti, vel propriis affectibus indulgentes , aut quia cernebant inibi quaedam ad vota sita impugnari, ultra quam Opo tet , vel Doctrinae suae penus ferebat, ere volentes. authori ambabus manibus adplaudebant.

Res plausus inter et Laudes haud stetit; fiuctus protulit infelix haec arbor undequaquς pessimus. A multis jates

anniS Coacervatim et plena libertate

sparguntur schediasmata, libelli, quiabus Papa, Episc0pi, omnisque Clerus

dirissime impetuntur, proscinduntumque: in his Romano Pontifici ea Pote stas et jura palam denegantur, quae prio- ra etiam Ecclesiae secula, Ρatres, C nones, Concilia eidem adjudicarunt, vel in ipso venerata sunt; Potestas, rectus usus, abusus, eXcessuS , defectus, omnia miscentur , nihil distinguitur: Papa sic inter-Εpiscop0S reponitur, ut

16쪽

XIII

sit numero quidem primus , Ρotestate tamen aequaliS , et Divinus Primatus jam non in aliquo Jure , sed in mera

Politia et praecedentiae caeremonia comstituatur: onus vigilantiae, adhortationiS , correptioniS eidem imponitur, aditamen quidquid agat, in omnibuS iterum Episcopis et fidelium caemi usquequaque subjicitur, umbra honoris ipsi relicta, Potestate stabtracta. Episcopi, ut Munt, in=primogenia sita jura revocantur, si ibordinatione tamen ad Petri Ρrimatum fissilata , vel ea, quae inter ideas imaginarias vix locum habet: quantum Romano Pontifici detrahitur, in Episcopos aequo jure dispertitur, ne durisdictio et Ρotestas F

clesiae omnino contempta ac derelicta esse videatur; venim dum Episcopi his blandimentis trahuntur, neXUS unitatis, quae Ecclesiae Catholicae Character est, vix non dissoli itur , et centrum deperditur : tot ferite Primatus assurgunt, quot Episcopi numerantur; omneS Om-

17쪽

nia possunt, nullus, nisi ad speciem tam tum , et politiceisi ibordinatur. Quod autem una eX parte pro exaltatione Epitiscoporum, et eorum durium impendi- ur, altera sub jugum Potes ratis secularis trahuntur, una manu solvuntur,

altera ligantur, et alieta e Potestatis Se fiunt Quid dicam de contemptu Cleri, Regularis praecipue Z volvito infames hos libellos, et iniqua horum Consilia:

Clericorum bona, loca, Personae Potestati seculari subduntur: RegularUS pCkeprimis omnium peripsema sunt, deridentur impune, VeXantur, eXspoliantur, a sua Vocatione, statu, ribus deturbantur, non honori, Personarum, aut integri alicuius ordinis, nec Sanctitati locorum parcitur, vitium unius, alteriusve toti ordini imputatur. Infelix hominum genus i in his Divitiae invidiam excitant, in aliis paupertaS displicet, omnibus otium, disciplinae solutionem exprobrant. Ipsi

18쪽

XV omni Juri si ibjiciunttir, sed nullum eis,

nec natunale, Gentium, Diuinum, humamula patrocinatur, quasi Vita Montastica, quae est Apostolorum aemesa, non

jam a primis nascentis Ecclesiae Fideliatius, posthac ex Thebaide et Aegypto, a stactissimis quoque vel legiStatoribus

vel restauratoribus, sed ex orco suum ortum haberet. Sed opes undelisis adveneruntia pietate Majorum, qui eas non in Immm et luxuriam profuderunt, sed ad . Dei cultum impenderunt: Statui tunc inihil detractum videbatur, quando tot ex statu hominibus, sibi invicem succedentibus in secula usque pro fila sustemtatione provistim esse censebatur. Si

per parsimoniam auXerimi, an non jU-

re pulsident Θ utique Jus Naturae suum cuique et tribuit, et conservat. Si sunt, qui ditescunt per fraudes et napinam , si bona sita dilapidant, ut prudi S, taliabus per me auferte.

19쪽

XVI Pauperes sunt i hoc ipso, quod Monachis Opes inviderent Laici, fuere nie- dio aevo etc. alii Sanctistinii ordinum JInstitutores, qui n0vellas suas plant, itiones in stricta paupertate vivere VolUC-runt : sive ergo pauperes, sive Divites sint, eos odio habet munduS, quia de . mundo non sunt.

Otium exprobrant Z Si sancta nam lditiari, legere, orare , psallere, Divia lna peragere otium est , de hoc etiam quamplurimos SanctOS a primiS Usque. seculis accuses, necesse est, et caelum evacuabis. Mirum i Otium vocant, et totus mundus, quin et otiosissimi in eo homines ab isto otio tantum abhorrenti Disciplinam ubivis solutam esse coim ltra Veritatem praetenditur: in i Ionasteriis Germaniae non pauciS accuratiuS Observavi, Disciplinam optime vigere, in quibus autem non Viget, reformentur, si exemptiones, Privilegia ruentis Disciplinae caullii sint, tollantur, non Omnia

20쪽

XVIInia sus deque vertantur, crimen unius

vel paucorum toti ordini non impute tur : quod si jugum,' cui se sponte addixerunt , portare nolint, si Ecclesiae, statui aut ipsi ordini inutiles, quin et nocivi sint, tunc de medio tollantur. Fquidem ego de numero eorum n0n sum, qui Monachorum patrocinium suscipiam; quis enim eos amplius de-kndat , cui soli hominum generi nulla, sanctissima quamvis jura suffragantur, nec contra Odium , invidiam, detractiones, calumnias, direptiones defendere Valent ΘTaceo dein, modo omnem Disciplinam Ecclesiasticam , loca , bona, Personas Potestati seculari ita si ibsterni, ut in has et in illa Papa, Episcopi et dielati Ecclesiae sine ista vel nihil omnino , Vel non nisi precario Valeanti Tribunal seculi in Ecclesia erigitur, uim de jam non ut olini leges si ibsidiariae, atque rogatae quod tutorum ac defen-