De scholiis ad Homerum rhetoricis

111쪽

- 101 divisionem orationis tria in genera a Meseis receptam esses omnino enim illi baud mire pendmi ex Aristotele, quod apparet eum ex aliis cium ex eis, quae vale tradidit V, 15 .ro δὲ στογικοὶ ντίστρο ν διαλεγατικο atrii se rhetoricamin

λε κοῦν, τὸ δικανικόν, ὁ δὲ ἐγκωμα πιαμ. Ad quem laeumst ille adnotat usum tertium genus nomino ἐγκωμαστα---- seandi a Meseis esse prosectum isothmannum secutus, β quibu eum ego quoquo facio. Atque si liolia inspicimus videmus te

litam illud genus foro semper appellari voe εγχωι to vel vocabulis inde iuris alis.' Nequ casu factum ess puto in scholio B 278, quamvis cum Aristotele concinat, pro πιδεικτικον subinditum esse πανηγυρικον, alterum illud nomen, quod postea laudativo dabatur.

26 I. qui Nestorem Ulixem Palamedem habet pro auctoribus trium orat innum generum apparet recto Spengelium coli gigge l. l. et p. se H alter 1. l. p. 734 Αri, totelem non primum tria illa genera statuisse sed tantum litteris mandasse, quae alii iam invenerant. Neque neglistenilum . nanti hoc loco Plato Palint te in aestimavorit, quo loco nova lux affertur rixis, quae inter Platonem et Antisthenem exarse

112쪽

itorum invonimus doctrinam p0rit,aipticam ita a stoicis poppiam atqu immutatam, ut heloes Dinserici quasi ex ompla sint quae discipuli imitontur ad impetratidam facultatem verae atque et

gantis eloquentiae. Ut enim Aristoteles prirnus tria genera sermonum secrevit, ita eius discipulus anus successor Theophrastus murale ortu norationis genera distinxit quas or-- τῆρες voeantur.' Sum primuin hane partitionem instituisso sat probabile eo fit, quod Aristoteli ea nondum nota fuit, qui, si

eam novisset certe eam amplexus esset, quia id ubi quo maxime egit, ut duo poneret repugnantia quibus medium aliquid imsereret Theophrasim autem liraSyniachum pro inventore generis medii habuisse refert D. H. do adm vi die in Dem.

3, p. 958 R. Aecedit, quod idem Dionysius de Isocr. 3, p. 53 R. exponit, quas virtutes Theophrasius generi grandi tribuerit. Quo iuro Vothmann i et Samid si Atilistheni oemeritum vindicent, non video, idem valet do ausis, quibus commotus Schmi l. l. totam illam doctrinam ad stoicos resorro voluerit. Sed si luto lili rastus quoquo singulos poetas ot scriptores singulis χαρακτhρG tribuit, tamen minimo conatus est, singulas personas unius cuiusdam carminis eodem modo distribuere. Id stoici excogitaverunt Legimus enim apud Gellium

V1, 14 vecta plan eum scholio nostro congruentia, ubi, cum G tribus illis generibus eloeutionis exposuit, porgit ga: sed ea ipsa genera dicendi iam antiquitus tradita ab Homero sunt tria in tribus maguis eum in Ulixe et ubortum, subtilo in Menelao

et collibitum, mixtum moderatumquo in Nestore, et apud Quintilianum XII, 0, 64: nam et Homorus brovom quidem cum iucunditate et propriam, id nim si non porrua verbis et carentem supervacuis eloquentiam Men Ela dedit, quae Suut virtutes generis illius primi, et scor Nestoris dixit dulciorem melle profluero sermonem, qua eris deloetation nihil sui maius potest sed summam expressurus in Ulixo facundiam, et magnitudinem illi vocis et vim orationis nivibus bibemiseopia verborum atque impetu parem tribuit. Qua stoicum prae

113쪽

Rufum a Polybium, qui tote imbuti erant philosoplita troaillos philosophos Graeeos, qui anno 155 legati Romam venerant, tribus charaetctribus addixisse: violenta et rapida Carne des ieebat, scita et teretia Critolaus, modesta Diogenes et

sobria. edit, quod Plutarctiis personatus do viti vim 172 eodem modo ex stoicis pendet, qui inroibus eodem modo a pietis perit: κιὰ -- - ἐα των πων χιHi- παρὰ γ ν απιτις ἐν π ποιήσει μίξας αα . Me non homines imfimae aetatis eandem rapetiverunt sententiam e Syrianum apud Spengelium συναγωγὴ τεχνων 119 adn. Doxopatrem II, 182; VI, 25 VII, 9 . Sopatrem , 6 . Maxim Planta. V, 217 . schol in Aphthon. II, 3 . Sed iam transeamus ad ea, quae stoici ipsi excogitaverunt.

Quorum bilosophia imbutum scisso Hermagora Teninium

notissimum est,' qua adiutus summa arto atquo subtilitato novam exeoliavit rationem eloquentiam docendi, quas in obversum a posterioribus sero omnibus recepta est. M Item omata sum maximo laboravisse in novis inventionis legibus, inquam induxit doctrinam, quae est de eonstitutione ausae. Quem ad finem primum omnem dicendi materiam divisit in θεσεις et ποθighte, Quarum alterae remotis personis, temporibus locis celerisque similibus in utramque partem tractam iuri altera sunt ex complexu rerum, personarum, is ominem oramque si Illam autem eo regalionem rerum, qua, om fit magoras nominat περίστασιν Qua vocem

potitam esse ex stoica philosophia, ubi περιστατ χ intelleguntur officia qua quibusdam demum temporibus vel condicionibus officia fiunt, viderunt triuer' et Melo. Tales cir- I. l. p. 139.

es Wilmann si de Varronis libri graminaticis. 77 adn. 1. ' Probabilitatem non videtur excedere illum quoque aliqua ratione coniunctum misse eum Pergiunenomim studiis seeundum Bra hae se tentiam l. l. 6, adn. 3. Thielsi Hermagoras, 1893 p. 171: Emilicholapsitore Stoi herbangen daber so ei si etWas I de B laetori leisten von ei magoras ab quem tamen doleo proximo enuntiato dixisso Mancis daherebensoWeni berechtim. on ine eluenen stoischen Rhetori Eureden, ala o elue Abhanguisit desiermagoras vo elue soldhen;

nam, quin ermagoras e stolais pendeat, dubium Me omnino non

potest.

114쪽

partos in uni causa adesse tradit Augustinus. Α Ita quo plano cum Hermagorae doctrina convenit, quae ad a do prooemio

Iliadis expotiti sunt εχει δὲ τώς αγεν κωτάτους τῶν-- - προοίμιον ποσον πολλας ποιον ἰφθίμους Moisti ψυχας τοπον 'Aιδι χρό - προωφεν. B. Iam venimus ad constitutionem ausae. Qua de quae

tions difficillima cum haud raro, qua memoria do ea prodita sunt, Et obscura sint v B int esse pugnent, hoc loco ne IIr litius BD acturus sum paucis Illis contentus, quae in scholiis Homerieri exemplis connrmantur.')nt, quattuor statibus pri palibus primo loco ponitur m=niectu is 6τοχασμδς), cum id, quod ab alio obteitur, ab adve

sari pernegatur et quaeritur, utrum reus facinus perpetraveritne in . Eiusmodi litem Vulcanus in lipo Aehillis vinxit

Σ 49 sqq. Duos enim homines certantes secit num pecunia soluta esset, quam alter alteri debo hali quia eius propinquum inter e IRt. Allor assrmat se Omni pepEniii 'm i alter negat se quidquam accepisse Minimo igitur scholiasta a veritate aberrat, qui adnotat ad os vermis δὲ h στασις κατασωχαστικὴ - μει λιθοφος δεδωκέναι γ ν Minis του μδν--

δικαιολογω), eum do saeto convenit, sed iure an iniuria solum sit, quaeritur studet igitur reus demonstrare, qua sibi crimini dentur, honesta esse, quod non solum in iudieiis sed etiam ineotidiana vita haud raro evenire manifestum est.

Me pertiue oratio, qua Calyps conatur demonstraro iniuria Iovem flagitare, ut Ulixem dimittat, quem servaverit, eum naufragus Iovis fulgor ictus in oram Ogygiae appulεus sit, quem beneficiis cumulaverit et in promiseritis ei etiam inulta

p. 41.2 Η. horum autem omnium aut plurimorum rationalis congregati conflat quaestionem.' Similiter i. quae in tri pie xl iriniatntur, ut sextias verbis πολλάς, φθέμοχου, νυχας, Σιδι, grooiατε suprascripta sint verba ποσον,

Quae Eustathius de statibus proferat, ne loe eo minus mspiciendum eum ex Hermogenis arte pondere videatur.

115쪽

us. 58 μεταξ τῆς δικαολογίας ἐνrio, σι ἄτιμον του θου- μου τὰ βλasci Guας παραφωνουντος. Τ, hi Agamemnonis opprobrium, qui eum avaritiae atque doli accusaverat, refutat eo, quod demonstrat, quanta semper fuerit aequanimitato atque modestia, quamquam in bello semper maximos labores susceperit.

Eodsi modo I 30 Aehillis disset a se eulpam demovere, eum in eum erudelitatis erimen Ulixes legatus missus, qui eum

μος μεστος κοσμήτου παρρησως M. . . . si T. Paulo latius pates notio vocis N 631 ῆθμη ut ἐμοχος do in Moris Misob παροντα τον sire B T. Menelaus enim hoe loe molesto seri Troianos vicisse ovemque preeatur, ne indignis si ea ἄ--ψι βριο ν τρωσίν, ων ιένος sex ταοθαλον - δίναν--- ως - σαο ι ὁμοιω πολ--ο κτλ.Tertio lae agendum est do eo ututione scripti et voluntatis μα- ρητον καὶ δωτοι ), quae naseitur, eum videtur seriptoris voluntas eum ipsis legis ius hederis verbis dissem tiro. Nequo illud exemplo ex Iliado petito illustrari nequit. Foedus dico, quod Agamemnon et Priamus iciunt Γ 27 sqq.

Nam etiamsi verba Agamemnonis sonant si Alexander uenelaum neeat sibi habeto Helenam eiusquo bona ac fortunas, Graecique inlaeta ro domum redibunt, sin Menelaus Alexandrum intersecerit, Troiani Helenam et, quae eius sunt, reddunto, tamen

ex eius seniouti Mimia quoquo reddenda erat . Paris provisio abiit, etiamsi non pugna vidit. Itaque is 456 optimo iure postular existimat, ut Helena Menelao tradatur, quod

Troiani suo iure negant, verba legis spectantes, cum Paris non necatus sit. Neque scholiastam ad hunc locum nugas agere

116쪽

laudato, in quo do statibus apud Homorum egit ,- facile aliquis contenderit. Quam ad coniecturam sulciendam addat eundo mTelephum aliis locis in scholiis esse commemoratum, neque eum his tantum locis a scholiastis excerptum esse ei concedendum esse, qui vel medioeriter rationem schesiastarum pedispexeriti Attamen res in ineerta et lubrie est, ut de orinno illorrum sebolionii nihil statuero audeam Iam agendum esset do obiriis oratoris, nisi parum eo staret, quid do his stoiei novi invenissent quid ab aliis summsisssent. Eandem dirisionem, quam iam Theophrastus adbibuit, amplexi sunt testo Diogeno Laertio.')Propria eorum fuisse videtur significatio ofκονομίας pro dispositione immo duplicem distinxerunt dispositionem; τάξιν

et o ristomus.' SUHeius victor enim doeet y ordies adiun tam Me lina Milo, qua Me distet a superiore, quod illo quidem vi do naturalis, hic ordo artisetanis t. ordo est, ut

eius utar verbis, ut secundum textum naturalem singula persequamur, primum in partibus locutionis, ut sit scilicet primum exordium, tum narratio, tum partes argumentationis, per Oratio demum extrema Artificiosi is ordo est, ut uno ipsum ordinem si ita causa poscit, plenumque Vertamus, nam aliquando omittenda principia, aliquando subdividenda et inte rumpenda narratio, ex paris ponenda ei imperfecta argumen-

κα μεδοντας Agitur enim de ambigua notione Vocis moos. Ceterum

ille loeus ex Eustathio p. 799 deseriptus est. f. p. 9 sqq. Indoles illius libri sertasse eadem emi atque

117쪽

videor, cum eo in elino ut censos stoicorum potissimum aue toritat vo Em illat in soli se nnem Illu in usum Venisse.

Sequuntur partes orationis. Et Niler- monstravit no a stoicis quidem repudiata esse virtutes illas prooemii, quae iam Imerates eo lituit in nempe, ut, qui audit, itentiis, beateolus,doeilis riadatur.' Ergo nil obstat, quominus per stoicum sontem in seliolia manasse contendamus, quamquam pro certo Vendit rere non audeo, es 4 υσα ἰξει την προσοχnim προσδοκ/ων ἐμποιων,

summam rei, de qua Ognosor debeat, indieaverimus quod Homerus atquo Vergilius operum suorum prinei piis faciunt nam is eius rei modus est, ut propositioni similior sit quam -- positioni, ne quo modo quidque sit actum, sed do quibus di

turus sit orator ostendat isti similitudo intercedit cum is quae

Volymann 364 et striller 3 at in qui assu mant, ubicunque illa hipartiti occurrat, de stoieorum Draeceptis esse Gestandum. I l. 3. φὶ ef D. H. e Lyg. 17. Num ex eo, nod exo 'dium omnino omitti iussit si iam benigni sunt apud quos loqliendum est, hiele iure eo legerit p. 114 Herm goram illa officia innia improbaque valde dubito. cf. eundem Quintillaniam X. I. 48 age vero non in utriusque operis sui ingressu in paucissimis versibus legem prooemiorum non die servavit sed onstituit nam benevolum auditorem invoc tione dearum qua prae μ id sere vatibus reditur et intentum proposita rerum magnitudine et docilem summa celeriter comprensa lacit.' προοιμα-συ et περ αμβάνει cod cum exi.

118쪽

stat, quamquam nullum argumentum contra afferri potest. Ergo do scholiis, quibus eadem opinio resertur diiudicaro non licet. Quorum in numero est e. g. ΕΛ τουτο ὁ δος διηγησις λέγεται ' τρεῖς ρεταὶ διηγήσεως σαφήνεια, συντομία, πιθα- νυντης κτλ. B T. Item in dubio relinquendum est, num stoicis

d6beantur scholia illa do narration particulari,' etianis Fortunatianus et utilis Victor eam non ignorant. Par. 108 addit Fortunatianus ad quattuor illas orationis paries, quae antiquitus constitui solent, principium, narrationem,

ar mentali nnem, perorationem, reeeutiores quasdam, quarum in numero sunt Iroo ἐκθεσις et προπα Da σκευθ quas eum Vollim anno bis stoicis exeogitata osso coni io. Proeethegi liuidsit, exponit p. 10, 20 quid St Proecthesis cum ante narrationem aliquid doeilitatis ausa adserimus. Voeabulum g stathius adamavit.' in Aesiis perraro investigavimus, ita ut exempli gratia afferro tantum possim Vl71 orolix δ' ἐφ' hcti re των τι λῆμα- hν ιν γησιν κατα - αναιρέσειας ἐκ νέ-

es p. 82. υπε εαέλεσι e, quam endi m loco Fortunatiann profert, inseholiis quoque occurrit, sed plane illverso selisu. Fortunatianus enim statuit esse πεξαίρωιν, eum aliquid iv actione subtrahimus doli causa. In solutiis antei usurpatn da figura illa sententiae quam explicant

Alex ill I6, 21 81' , Zon. IIl, 62, Sp. anon Ill 175, Ii Sp. Quas ut, si personam vel rem quandam exeipimus ex multitudin eo consilio, ut de ea agamus eo maiore gravitate. cf. e. g. A 17 Ἀτρεῖδαι

se Hectorem mos. T. p. 1 5. Cui trille p. 43 obloqui non videtur, quamquam

corta testimonia huius ori strinis non exstant. 3 31 loeos numera I. πιθανους - αφέρει .

119쪽

έκοψις omnes eundem in modum usurpantur ad animo lectorum advertondo ad eos carminis versus, quibus, qua in aliis poematis partibus narrantur praedicuntur Vel praeparantur. 3Iam delapsi sumus trillero duce ad singula vocabula, quae e stoicorum terminologia petita esse videntur. Nisus

Servii verbis Aen. IX, 570 caenea Turno, Turnus Ityn ut ait uellius bonum sebem est, quotiens sensus variatur in iis- ratione verborum et sino positus sequentis fit exordium, qui appellatur limax, trillo Ulter familiaritatem Lucilii eum

nobilibus Romanis. iii atoicis addicti erant, putat a stoicis vocem linum in artem rhetoricam esse translatam, quam iam vidimus antiquioribus temporibus ignotam suisse. ε)Porro Striller quaestionem instituit de Voce favmola,

item a Meses derivanda. Quid autem sit, optime Quintilianus

Fortiinatianus I.

120쪽

ita repo euia itur animo, ut eas cernere oculis a praesentes

habere videamur. Auctor libelli res More 15' duplisem

Poetieis esse dici εκπλνὶξ i1 quem affectui stoicorum Ex motus definition petitum osse Stralle demonstravit Phantasia rhetorica efficitur ἐν ast γε Da. quam orationis virtutem Aristoteli nondum notam fuisse iam adimus. Atque e quoque Voce

Graeei sollemniter utebantur inde ex Moleorum temporibus.

Quas Obserarationes Plerumque sermonis colore atque via, qua artem singularem poeta demonstrare periclitantur, ausasque investigare student, cur Homerus hominum animos tam veli menter incitet atquct inflammet, toto coelo distant a sobria atque accurata ratione, qua Alexandrini Homerum in i Erpretati sunt, ut vel inde efficiatur, iniuria scholae Aristarcheae scholia exegetica esse tributa. Tum Striller in recte observavit, quas Fortunatianus p. 127 H. exempli gratia enumerat figuras, miles acepta una προοερα-

πενσει iam aliunde notas esse. Quod voeabulum eo maiore iure ad stoicos referri posse arbitratur, quia illi multi erant in voeabulis a medicina ad animi ruri vi transferendis. Illo

autem nomine significari enudent figuram, quam alii προδιορθωσιν appellabant.' idem Strille perspexit. Qua orator occupation quas iam efficere studet ut audientes henigno aliquid accipiant, quod Pti odio Illus minus gratum est. Strille ad-

cf. p. 2.

β Loeos huc pertinentes contulit Strille l. l. p. 0 os ueheu, sese , iter philosophisciten ei nil nobi et 879, p. 20 et 3l. ' ibi coniunctum cuni ταν rασι legitur.' L l. p. 54. 3 cf. lex. III, 14, 25, Pholliam. III, 1, 2, ther. ΙΙΙ. 62 6,