De scholiis ad Homerum rhetoricis

81쪽

- 1 modo rospexorit, iam nobis diiudicare non ieet; neque magni est momenti. )Porro Metrophanes illo, cuius sententias Maia nummo mogenis eoinruentatores laetoribus propniant,' a Syriano' Ino υνα vocatur, ergo Plotini erat sectator. iNeque Iamblichus sumessor Porphyrii artem rhetoriem

ωνει γνωρι ιυν ἐστιν δειν. Quinto saeculo Syrianus scholam rexit, Procli pracceptor, qai r si interpretatione Aristotelis bene meritus est. Quem eum deni esse atque auctorem commentarii in Hormogenem adhue serVati, quamquam non plane extra dubitationem est, reet mihi

Rab eontondisso videtur. Nam philosophum Platonicummisse, qui hane explicationem composuit, unaquaeque sere pagina lamat. Neque nullius momenti esse censeo, Suida

ulorum autem scriptorum libros viri docti Byzantinas aetatis diligenter perlegerunt atque excerpserunt, ut multa, quae illorum esse videntur, debeantur Nooplatonicis. Sic apud Doxopatrem et Maximum Planudem saepissimo Syriani loci ad verbum reperiuntur. Ergo Byzantinorum per ei negligero

non licet, qui recuperaro studet, quid Neoplatonis doeuerint de legibus artis oratoriae. Comparavi illius ommentarii, in

Hermog 1em cum usiasti sperans me auctores inventuram o, per quos Hermogenis praecepi in ustathii late pretationem Homeri carminum pervenerint, praesertim cum eius aequale Neoplatonicorum scriptis usi sint. Sed egregio falsus eram. Nam niιsguam obserravi coneaeum inti iurumque genu ea Plicationum perpaucis exceptis locis, quorum indoles minimo sumest, ut artius quoddam vinculum statuero liceat. Illiuin rimogenis doctrinam Homero admovisse iam rid,

mus p. 62. ' es. p. 67 adn. 2.' II 6 ed. Rabe. Uiide simul apparet eum non post annum 400 fui880.

82쪽

concedes, S perlegeris locos non Ita multos, quibus contineniatores erino nis praerepta omineis exemplis illustrauit. Quos ad extremum apponere liceat. Nam puto et modi eollaetionem non plano utilitato carere. )Doxopater in Aphthon. II, 10 εο δὲ καὶ τι ἐν aυτο

θέν ουος ὁ ' γε νυκτὶ ἐοικως Λ 46 47 και φραζεο, δε ἴδη, καὶ χάς εο, ι δὲ θεοῖσιν ο' ἔθελε φρονέειν, ἐπεὶ ποτε φυλον ριοῖον θανατων τε θεῶν χαμαὶ ἐρχομένων τ' νθρώπων. II 440-4η. - --. VII, 850, adn. . ubi Ei 341 exempli eausa additum est, et in sne legitur: ' Ubi nil adnotavi, apud Eustathium nihil inveni, quid illici

spondeatis Quae de perspicuitate excerpsi, num ad ideam recte pertineant, dabium est, sed addidi ne quis quid desideret. Eustath. p. 2l8 adnotat ' iure tiφιβολλῶ.

83쪽

Gre Corinth. VII. 252 V. do ea deni natoria disserens. multa proier exempla omeriea, sed nulla apparet assinitas eum Eustathio.

84쪽

- καθαρον οἰκειον κάλλαι τε γὰρ ἐπιμον κοὰ ἐπανανορα κολλους λυγώ δια την εννοιαν ἐσα Ἀμμωτέραν. Maxim Planud V, 18'. ad Hermogenis locum do n. meris 3ulehritudinis disputat de versibus, quorum numeri solutae Orationi adaptati sint, quae prorsus ad artem metricam pedi

tinent.

Gregor. Corinth. VII, 18S . de vi panaphora EX- ponit ad II 671, qua vir ceterum ignobilis propter corporis pulchritudinem exornatur atque praedicatur, cum laue evanuisset inter multitudinem, si poeta ita dixisset: ιρε uio Arλαως

87쪽

Haec ferocitabui, qua oculis subicerem. Statuendum igitur est, nisi nova quaedam eruentur auxilia Eustathii fontem, u=rde non nulla intuerit, tabis occulium et ObScur im ess nan surum. Nam loci, qui sunt de iuro iurando et da panalepsi,

ubi similitudo quaedam appstruit, ex ommentariis ad librum περ με dou λινουπος extarpis sunt,' quibuseum etiam alibi Eustactius eo entiti ad II, 4M et 442 Sp. Diuiligo by Corale

88쪽

si autem usinibi iam omisso ad ipsa sellulia, quas exstant ad Homel um rhetorica, medimus, quaesito minime negligenda exoritur, quibus ex sontibus illa fluxerint

Qua in re certe operae lolium est indagare, quid in Isaristoteli obstatur pthilosoplio illi, qui studiorum varietato,

reruIn scientia, invention una acumino omnos omnium aetatum Graecorum et Romanorum viros doctos superaverit. Quod

munus ut suscipiat, eo facilius quis adducitur, quia fragmentorum quaestionum Homeriearum, quibus ars et consilium poetaoaeeurat plerumque et subtiliter examinatur, haud parvus num rus in eboliis sera atus est, ex quibus apparet, quanto amoro princeps philosophorum principem poetarum amplexus sit'.

Accedit, quod scholia, quae sunt de Homeri arte poetica maxima oparte prosecta sunt a grammatist quodam, qui Aristotelea imbutus erat disciplina. Nam selioliastae Iliado et Odyssea acceptis pro magnis quasi tragoediis leges, quas Aristoteles de arto poetica statuit, in Homerum transferro conati sunt. Qua dero hoc loco me non adeuratius disserere posso doleo. Sufficiat lectores ablegaro ad ea, quibus hane rem adumbraveritii magis quam absolverunt Treudelenburg , Memor', Adam', ut hodio

yigraphus, d63, p. 49 sqq. Lebrs de Aristarchi studiis Homericis,' alii, quibus tantum coneede,dum est aliena eis esse admixta; es . Naeligninili. sori 'intelis sint iis Homeri eis, 1863, p. 20, Sebrader Porphari quaestionum Homericarum ad Iliadem pertinentium reliquiae 415 sqq. Hettg die vertomen Schristen des Aristoteles,i865, 258 sqq. Romer, relationes academiae Monaeensis, 1884 285. Grammaticorum Graeeorum de arte tragie iuditioriun res, quiae Idi T, TU RiIq. Exegeti geli Scholien de Ilias, p. I sqq. - Die aristotelistae Theori vom pos ei iniecto ne mmern, 889.

89쪽

de aestheuseben Miti do Ahon, Wio Messis in diesen Seholisnun ander eris avsgeueb snden. Quibus eo ideratis tuo quodam iuro ex poetabis non stra ess conamen praecepta de arte rhetorica quoque, quorum tam largam messem sobolia praebent, ad eundem referro

Quo cur optime convenire videntur, quae scholia in A, B, G, , , , ad 27 narrant, de tribrιs enerib dicendi. Quem unierum primum invenimus apud Aristotelem, sivo umprimus invenit, sive a maioribus traditum primus exposuit'. Nequo illo eonsensus Artuitus est, quod apparet, si ipsa verba

comparanius.

90쪽

Sed tamen ex illa titima propinquitato locorum nondum sequitur, ut alter ex altero descriptus sit, cum illam Aristotelis

divisionem omnει, posteriores Meeperint' et s. g. Quint 2, 17 8, cornis. 1, 2, 2, Gen. 7, 14, Hiilodem 3l,21 ergo Epicurei eandem aeceperunt doctrinam), D. L. 7, 42 nec non stoici), bet. r. II, 2 II, 122 IV, 13 V, 2 l2 335 .,

ita ut recte dixerit Spenu olius ): Won aucti die spliteron Rho-tore de Aristotcles eni beaehien, indirint is violas iurimine geliendo Norm gewordon M. Ratio prorsus fiuillis intercedit inter seholia ad A 303

ρορ υ ζῶντα roui παντα, i δ' ἐνεργεια κινησις, M undo lut rubus quoquo pendet, de Pyth. orae 8. - autem via illa in scholia delapsa tint, nunc demonstraro non licet, neque tamen crediderim ipsum Aristotelis opus sontem misso. Nequom dedocebit, quod cortissima adsunt indicia ex doctrina, quam

illo ipso loe de metaphoris Aristololes refert, scholiastam ad explica Iadum Homerum ructum cepisse. Conser cum eis, quae leguntur rhet. III, 11, 1411 b, 22 o. g. Bra απο ιιq1υχου

lubricum enim sit, indo praeoccupata monte do auctor iudicare, docet Pseudo Plutarchus, do vit et poes Hom. 20, qui eadem translationis genera xbibet, quom in universum stoicos secutum esse Domini ignotum est. Cotorum in scholiis nulli versui eorum, quos Aristoteles ad illustranda verba sua elegit, nisis 126 aliquid adseriptum est, quod ad translationem spectat. Vothmann l. l. p. 2 sq. ' Philol. 18 6I8. add. T. Sed miror qua silucia fretus Bose Arist. pseudopigr. p. 145 et in ollectione fragmentorum bibliothecae Teubnerianae 130, cuiuis adscripsi numeros illa tribuerit ei arti, quae νεοδεκτει Vocabatur, eum ne minimum quidem testimonium affere Muerit, inde in do prompta esse.