장음표시 사용
11쪽
li, etiamsi supposititium, volumini quinto desti-
Sic oratio nostra ad hos libros delapsa est, qui hoc voluminct continentur. Ac primum DE BENEFiCIIS libri VII ad Aebutium Liberalem volu minis huius et priorem et maximam partem implent.
Egregium esto librum quivis intelliget qui perlege
rit, magis proptΘr maioriam et res quas tra Clat quam propter formam. Nam quin cum pulvisculo quasi omnia, paucis sors in ex Ceptis, Converrerit Seneca, quae ad hunc locum des boneficiis spe-'ctant aut spectare videntur, nemo accurate legem do exi, luctus in dubium vocaverit. RectΘ obse
vat Dionys Didoroeris ' , hunc librum egregium neque in Neronis nequct in Aebutii Liberalis, sed ' in omnium hominum gratiam usumque esse Com positum. Nec dubito, quin hunc libram rei pe: xerit Quintilianus in iudicio do Seneca celeborri mo Institui. Orat. X, i, 15o ed. Geta quum di-
Ceret, multa probanda in eo, multa etiam admisranda insess . Etsi ordinom et tractatum non omnino Probaveris, tamen virtutes libri tantae sunt,
12쪽
ut ideo cum auctore litigare supersedeas, et Quintiliani iudicii altera parte: velles eum suo ingenio tdixisse, alieno iudicio, abuti nolis. Accedit, quod tum senex, tum primus omnium, quantum ICimus, singulari libro de hac re exposuit. Factum autem hoc osse putem biennio vitae postremo, inde ab a. u. 8i6, quo gratia Neronis excidisset. I cit. Annal. XIV, 56. Namque nusquam Neronis non solum tamquam de hominibus bene meritimentionem fecit, ubi tamen occasio suadere poterat, sed occulte adeo eum ut ingratum tangere videtur IlI, 5, 5. not. , quod haud dubie non Post illos octo annos, quibus gratia et potentia floruiso constat, fieri nequibat. Illo tamen biennio vitae ultimo instituta prioris potentiae commutasse Senecam tradit Tacitus I. l. , prohibuisse comtus salutantium, vitasse ComitanteS, rarum Per urbem , quasi valetudine insensa aut sapientiae studiis adtineretur. Quo quidem otio usum putaverim ad modum Ciceronis et virorum nostrae memoriae Praestantium, Q. C. NeCkeri, ad libros utitissimos componendos. Nec cuiquam alii rei hoc otium insumsisse eum videmus, quam toti philoso-Ρhiae pertractandae et expoliendae in usum et sui ot futuri aevi. Inprimis autem ipse memorat Epist. VIII, p. se non tantum ab hominibus, sed etiam a rebus, et primum a suis secessisse, ut posterorum
D gotium ageret, tallisque aliqua quae possint promosse, conscriberet: quae verba haud dubie, ut . ibi
13쪽
ibi monuimus, ad Moralium libros nunc deperditos respexerunt. Iam vero quum in iis componendis occuparotur locum de Beneficiis, quem uberius, quam in illo opero sorsau sacere placuisset, singulari volumine Pertractaret, antequam EpistOIas composuisset, selegissct videri debet. γ Ρrimum quoque nostrum fuisse, qui huic loco de Beneficiis singulare volumen destinaret, Cum is libri totius tenore, tum et inde apparcti, quod n minem scimus ex ulla philosophorum domo sibi singulari hanc materiam opero Exsequendam sumsisse. Nam quae Chrysippi et Hecatonis volumina ipse laudat, ea vero quominus ita interpreteris, utor ipsi de honeficiis scripserint, imp diunt cum V terum silentium, tum observatio satis manifesta, haec omnia qua noster laudat, ct Chrysippi et Hecatonis de officiis voluminibus, ubi huius loci propria sedes est, aliisque eorum operibus notis
potita esse. Nec Romanorum quisquam memoratur, qui hac do re post Ciceronem, quem huius Ioel in ossiciis montionem seCisse notum est, ΘX- posuisset: quamquam transitus ad hanc materiam .
singulari libro Oxplicandam εο facilior videri d huit, quum non defuissent, qui singulos ad phil sophiam spectantes locos, a characteribus incipiendo, et sic progrediendo, Aristotelem, Thaophrastum, Comicos recentioris Comoediae, Μenandrum, Philemonem, Diphilum aliosquo imita do, exponendos sumserint. Iccirco multi subinde
14쪽
inde Iibri compositi sunt a philosophis quibusvis, qui de virtutibus, de nobilitate, do fama, de bona
indole etc. agerent: quos tamen omnes in depe
ditis esse, nec quidquam nisi titulos nobis inuot illo constat. CL Fahriqii Biblioth. Graec. Vol. III. ed. Hartesii. In his quoque num serantur Theophrasti et Cleanthis libri de gratia ,ερὶ χάριτος apud Diog. Laert. V 48. VII, i 75. qui tamen quid
Continuerint, ne fragmento quidem unico ex iis, quod sciam, nobis servato, iuxta Cum ignorantinsimis ignoramuS. Quo certior itaquΘ Di manifestior sententia haec est, Senecam Cum lenem tum primum debetiosiciis singulari libro expon ridis auctorem in Antiquitato fuisse, hoc obscurior est quaesitio do AMulio Liberali, cui hos septem de beneficiis libros inscripserit: nam Eburtium aut Eusebium
librariorum indoctorum aberration eta cubquam patet. Prima eius mentio occurrit in Epist. XCI, a. occasione narrationis de Lugduni interitu:
ex quo loco fuissct Lugdunensem recte colligimus. Locus est hicce: Liberalis noster nunc tristis est, nuntiato incendio, quo Lugdunensis colonia exusta est. Movere hic casus quemlibet posset, nedum hominem patriae suac amantissimum. CLEpist. laud. g. S. 45. Amicus itaque hic homo praestantissimus fuit et Senecaa amantissimus, id Emque ditissimus. Hoc non solum ipsa illa libri inscriptio nos docet, quis enim librum talis argu-
15쪽
xiv PRAEFATIO. menti viro ignobili aut improbo inscribat 7 sodipsa Liboratis mentio honorificentissima, quae inprimis Lib. V, a, a sqq. exstat, Clarum manifestum que reddit. Iam vero etsi haoc nobis scire lassi
Cere videantur, tamen Plura de viro tam egregio comperta habere avemus. Sed vel accuratissimo quaerentem Antiquitatis monumenta nobis Con-Iervata prorsus destituunt. Plerisque autem S nemo amiCis, praesertim iis, quibus libros suos inscripsit, hoc accidit satum tristis, sed in tyrannido non mirum, ut et ipsi quasi in illam tristissimam ruinam, quo innocentissimus Philosophus a Nerone protrudebatur , velut sine nomine Corpora, devoluti, ideoquct omnia eorum vestigia ex historia istorum temporum penitus sublata sitit. Ceterum gentem Aebutiorum non ignobilommisso iam ct Cicerone compertum habemua, et Liberalis cognomen adeo Flaviorum et Salviorum fuisse, e Suetonii Vespas. c. 5. et I S. videreticet. Sequuntur in hoc volumine 'igrammata noviem, qua quum SeneCae tribuantur, apponere non dubitavi: quamquam Dionys. Dideroti iudicio subscribondum censeo: neque poetam Praestant qui delectet, neque infeliCem qui moveat, neque philosophum qui instruat'). Nec aliund . nisi a Iibrariis scimus ea Senecae laetum esse, quorum
16쪽
tamen fidem in tali re haud certi momenti ad umritatem ex incendam ese constat. Initio quidem sub finem voluminis ultimi promere ea Constitueram, sed ne volumini aequalitas quaedam cum ceteris deesset, hunc locum ea OCcupares iussi. Nam nec nostra nec Senecae interesse videtur, quem lOCum teneant, quam neque de tempore cui urtuin suum debeant, neque de auctore qua
sito ad liquidum porduci possit. Ceterum contuli Burmanni Anthologiam Vet. Lat. , qui Codice Vosii set schodis manuscriptis Scaligeri, una Cum editionibus Pithoei, Scaligeri etc. in usum suum
conversis haec epigrammata amplo et eo do Cto Commentario ornavit, quo et inerm rsus feat.
mem. in Poeti. Lat. Μin. Vol. V, 5, ubi nr. I. II. IX edidit, usus est.
Maioris pretii in Ludias do mortes Claudii
Maris, quem L. A. Senecact et codd. mss. et omnes editores atque reliqui viri docti, qui huius opusculi mentionem fecerunt, tribuere. Iam si rict Erasino Adag. a Sol. et Fabricio Biblioth. Lat. lib. II. C. XI. p. ios. I o. II. edit. Emest. fidem habeamus, hic ludus primum a Beato Rhenano in Germania rep8rtus in lucem emersit. Sed non quequaque verum hoc esse iacile est ad docendum. In Germania a Beato Rhenano primo hunci ludum editum scholiisque illustratum inter Senecae opera ab Erasmo recensita Basileae a. ISISasDI., et deinde a. 1529. quum editio Erasmica se-
17쪽
eunda iam non procul a finct abesset, notis critiscis adiutum, polleaquam Beatus codicem Wein senburgensem non magis laCerum quam ceteri sunt, nactus esset, in dubium vocari nequit.
Ipse Beatus Rhenanus hoc nobis ibi tradit. Codex illo ubi nunc delitescat, dicere non possum: parvi tamen suisse pretii Beatus ipse innuit. Fuit
enim, ut eius verbis utar, scripturas plane miserabilis, vestigiis tamen aliquibus Verborum Graecorum exstantibus. Enimvero et Erasinum et Fabricium, quem nec Ernesti in rectum tramitem d duxit , falsos es , ex Beati Bh. narratione clarum est. Ad initium enim Cap. VI. p. 67o. ed. Erata.
II: Et imposuerat Herculi minimo discrimine fabulam sic. addit ille haec verba: Manubri tus codesae non fabulam habet, sed fabros. Eam
dictionem doctus aliquis mutarat inr fabulam in es ditione Romana, quam nos Primum focuti sumus. Ex quo loco utrumque lucramur cum Veritatem, in Germania hunc Iudum non ropertum primum in lucem emersissis, tum notitiam prorsus incognitam, Bomae iam ante annum Chr. 1 Si 6 prodiisse vel omnium Senecae operum vel huius, quod tractamus, opusculi editionem, C ius nequct Fabricius, ab Ernestio non COPT tus, neque quisquam editorum sequentium mentionem iniecit. Quum remotior sim a lautioribus bibli thecis, quam ut ob hanc editionem romanam A diffredii Paneterique libros contulero et inquirerct
18쪽
PRAEFATIO. RVII possim, hanc operam aliis literatoribus relinquam, contentus docuisse, eam exstare, et sex ea nostri ludi primam in Germania editionem emanasse. Ex hac oditione deinceps in sequutas edd. transiit Iudus de morte Claudii Caesaris sine ulla fero mutatione Propter inopiam et manCam Codd. mss. Conditionem. Omnes enim Codd. mss. quos ab editoribus aliisque collatos comperi, in iisdem la- Cunis Consentiunt: praesertim miserrimo habiti sunt in omnibus loci, ubi graeca OCCurrunt. Quae ob larvatio in libro Litctra imae romanae unico, quippe quae libellis orationis solutas satyricis praeter hunc sere Caret, quum ma diu male haberet, nec unde opem laboranti opusculo haud spernendo quaererem indagare possem, neCopinato se obtulit mihi occasio optima, qua illius voti compotem me fieri posse sperabam. Mense enim Februario anni praeterlapsi ineunt Bres tu Vir clarisI., Prosessor Histor. in Academia Helmstadiensi, urbem nostram in itineres Parisios, ubi Geographis Graecis, Latinis et Arabicis edendis sabsidia petiturus erat, instituto attigit meque Convenit. Cui quum mox, ut fit, Curam meam aperuissem, tam umice in societatem eius rei devenit, tantamque mihi comitatem ostendit, ut adeo quao posset libenter essecturum Promitteret, ne lihellus hicco, si per so staret, amplius tot lacunis Rateret. Quid multa 7 promissi mihi facti fidom praestitit, et undecim Codicum mIL Parisinorum
19쪽
a se maximam partem Collatorum Lectionem variantem p rhumane mihi misit: quid, quod, quum animadvertisset, doctissimum olim praesulem Pere. Dan. metum, cuius bibliothecam Iesultis don tam deindo in bibliothecam tunc temporis regiam migra sie constat, editionis parisiensis anni 1619.
sol. margini observationes inter Iegendum exortas suas cum exegeticas tum criticas adscripsisse, non cunctatus Vir amiCissimus et harum partem exi miam descriptam in meam gratiam adiungendamnatuit. Qua benignitat nihil mihi gratius ac iucundius accidere potuit, neC possum quin publice maximas quas possim gratias Viro de mes ac Soneca promerito agam habeamque, cuius benescium eo maioris mihi aestimandum fuit, quo brevius temporis spatium Ι'arisiis ei commorari liceret tot
tantisque thesauris ut omnium literarum undique convectis, ita praesertim Geographiae cuiuscun-qus ibi coacervatiS in usum suum convertendis occupatissimo. Contulit autem Vix amiciss. Codices mss. hoscct: α. Codd. mss. Lat. Paris. Biblioth. imperat. no. 66bo: membrana . saec. XIII. scriptus.
membranaceus, saec. XIV. scriptus. Fuit Iac. Aug. Thuani, postea Coiberti, Cum epigraphe: Annεi Lucii dienece de morte Claudii, qui dicitur ludus Senecae, liber incipit. Sequia
20쪽
tur Epigramma Martialis V, 42. nescio quarct adscriptum. BredoW amiC. monuit: Omnem varietatem huius auro et coloribus ornatissimi codicis excerpere gravior esset labor, quam Augiae stabulum purgare. Nonnulla tantum, quae memoratu digna esse videntur, adi cribarn. Versus illi, ni fallor, Martialis sunt: non video, quid hoc loco sibi velint.
C. no. I936. membranacesus, olim Ducis de Bethuno, saec. XIV. scriptus. d. no. 6589. membranaceus, sam. XIV. scriptus. E. np. 5O55. ChartaCeus, olim Coiberti, saec. XIV. aut XV. ineunt riptus. f. no. 6595. membranaceus, eodem tempore scriptUS. g. ΠΟ. 8544. membranaceus, anno Chr. a 589. scriptuS. h. no. 8542. membranaceus, Primum a uani, postea Coiberti, saec. XIV. aut xv. in. scri
Reliquos codd. mss. ab amis. Viro non uberius descriptos , si sorte eorum mentio facta est, lit ris signavi. Sunt Codd. 85ol. 8544. et 8824. qui tamen nil nisi opusculi initium continent. AC- curatissimes scriptus est Codex mss. α, sive n. 665O. qui totus collatus est, reliqui maximam partem: sed ad unam familiam omnes undecim pertinore clarum est. Omnes habent easdem lacunas, et easdem fere corruptelas, quippe e codice quam h α maxi-