장음표시 사용
31쪽
dici potest, Senecam stoicae philosophia turio
temporis iam deditum tam abieci loquutum es do quibusdam liuio philosophorum sectae tam c ris rebus 7 Nonne deus stoicus, nonne Hercules, quom tanti aestimasse Constat Stoicos, ridiculo est Audio. At quid impedit, quominus nostrum vel maxime stoicum statuamus haec immiscuisse, ut ridiculum, quod quaerebat, augeret, in memoriam r vocans locum Varronis facetissimum, cuius tamen acumen nobis periit 3 oblitino sumus Ciceronis, qui ut Catonem ridi Culo exponeret, philosophiam quam valde eum amasse Constat, etiam
stoicam risui exposuit 3 Quidni statu ro licet, ludum hunc in publicum prodiisse primo anon
mum, quamquam Senecae esse opusculum mox neminem fugerit Z Nam qui aulam eiusque a tes populo verba dandi atque os oblinendi vulgatas noverit, ei sacile hanc opinionem se probaturam confido. Ceterum cuncta quae ad mortis Claudii gmnus. ECtant, mox adeo pernotuere, ut TaCitus, Suetonius aliiquo non opus haborent e satyra
ctum est, ut historia nihil novi ex ea caia piat. Si sorto quis haec omnia quae pro Seneca Ludi auctore pugnant, probe Perpenderit, non dubito, quia sententiae vetussae a Dion Cassio et Codd. mss. nobis traditae mecum accedat et
32쪽
Eam probet, etiamsi Dpmo huius Iudi m minorit praeter Dionem, quod facile in tanta RUCtorum, praesertim istius aevi, iactura fieri potuit. Titulum autem a Dione laudatum nostris codd mss. deesse, nemini mirum videbitur, qui eΘputn-rit, librum Ex uno et eo lacero codice manuscripto ad nos venisse. Nec tamen inde, quod Dio Cassius librum non cum laude meminit, CΟ-gi recte posse videtur, non magni essct aestim tum: nam utrum Dio librum iplei legerit, an aliundes sua hauserit, nemo dixerit. Accedit quod Senecae non favisses Constat. In hoc Satyrae genere Seneca non primus fuit, quum Lucilius, M. Ter. Varro apud Romanos, et Menippus Gadarenus, Μeleagri, primi Anthologiae graecae conditoris, amiCUS, O του δογέλοιος Straboni XVI. p. IIor. VoCatus CL FR-bricii Biblioth. graec. Vol. III. p. 5eti R. alii Sapud Graecos satis celebres suerint satyrici, qui solutam orationem Versibus distinguendo nomen
huic scribendi genori adsciverunt. Sed nil nisi
fragmenta horum scriptorum exstant. NeC r ras huiusmodi scriptiones fuisse apud Romanos non unum exemplum docet. Clarissimum est M. Ter. Varronis , qui in triumviratum Cn. Pompeii, Iulii Caesaris et M. Crassi satyram Τρι- κοιρανον, ad Cerberum respiCiens, composuit, memoratam Appiano B. C. II, 9. Vol. II. OPP. P.
33쪽
186. ed. Schweighauseri . Aelii Saturnini sutyrae in Tiberium meminit Dio Cassi LVII, 2 a. Sed qui hac de re scripsere, nobis otium fecerunt' . Do argumento Ludi nihil addam, quum e Tacito, Suetonio et Dione Casio omnia nota
sint CL RUerti V. G. do ab eo curatas praernisiam Satyra Romanorum di II. p. LXXVII sis Primo Vol. ed. Iuvenalis
34쪽
Argumentum et ordo. Nos tibros inter Philosophias titimos pono . eis frontem an- Laa tenuerum. Sed res ita est. I temptis Dactes: et fer ιι omnlno iunt iub Nerono. ρυξ Claudii mortem. Argumen eum cellum, quod suae libri primi contemtim admodum de Gaurio . at δει ita elua iudicium troducit; non facturus uri quam ιllo τι-. Libri bon iuna. sed mehercule in ordine ει tractaιia confuse quem vis es vel annitentem ex edire. Tamen, ut Postumur. Primus tiber exordium Mbet et quora am de Ingratitudine, quas crebra est, et inter vitia lamen magna. Ideo da Benesciis fa scriριurum. Oxae visaeorum. σι ρr'rIMaa sup Haec iasque ad Cay. V. Tiam de D. Benescium non in maιeria, sed animo tribuentis esset ea a, os pendondum. Diducu 'ar exe M. et argu- monto. usqua ad Cay. XL Dι duo membra dieendorum Pro Onit. Quae henescia danda, ri Quemadmodum ' Prius ex quitur ad finem libri e nitoriam dilori insequantem. L.
35쪽
I. Inter multos ac varios errores temere viventium ineonsulteque, nihil propemodum 'indignius, Opti, me Liberalis, dixerim, quam quod beneficia nec dares scimus, nec accipere. Sequitur enim, ut male collata, malo debeantur. de quibus non redditis, sero querimur: ista enim perierant, quum darentur. Nec mirum est, inter plurima maximaque vitia nula tum esse frequentius, quam ingrati animi. Id evenire ex pluribus causis video. prima, quod non eligiamus a. Indignius ex uno palat. eod. apud Gruterum cum Gronovio retinuir aliis, Grutero notante, vel omnino omittentibus, vel alio Peius, at alterius manu adpictum oras. Exhibonte. Erasmus nocentius, Rudolph. AgricolR lumius, invex Tunt, e coniectura. Quae quidem vacillatio indieare videtur. viris doctis hanc eomparationem deberi, ut qui put rent..Voculas r nihil Propemodum carere non posse tali adisiecto . et proindμ vel indignius, vel lu'itia. vel nocanticis. vel foeditis insuteirent, parum scilicet solliciti a uetorsem an librarium in ordinom cogerent, ideo quo leὁum criticarum haud memore .
Introitus pertinet ad cap. V: ubi quum exposuisset domata beneficiorum colloc tione usuque praVo, ad tractationem de beneficiis transiti
que, qiii a proficientibus, quid, quod a sapientibus,
secundum dogma Stoicum, mullum abfuin, iisque Opponuntur imperiti, stulti. De LAerati cs. praelati nem huic volumini prae
ma omnium ac potissima. Miuualis aut fructus percipiendi caussa dari beneficia
quamn axime reprehendit: quo spectat etiam illud: --mina facturi, debitores comparaturi, a quihus beneficium tamquam creditum Tepetatur. creditorem aut om nomina facere i. e. d
bitoris nomen et quod ei creditum est, in tabellas 1 kalendarium referri solithun fuisse, ideoquo pro debitoro nomen simpliciter usurpari conliat. Fuit se tamen qu quo in usu do debitore, do cet locus Ciceronis d6 Ossio. IlI, 14, 7. ubi cs. Meusin-ger et Emelli Clav. Cic. s.
v. nomen. Vasa quae nos mobilia, Ies meubles, τασχευν Vocemus. Lipsius
36쪽
mus diginos, quibus tribuamus: sed nomina facturi, diligonter in patrimonium et vasa debitoris inquirimus : semina in solum effoetum et It riles non spargimus: beneficia sines ullo delectu magis proiicimns, quam damus. Nec faciis dixerim, utrum turpius fit 3 infitiari, an repetere beneficium; id enim genus huius crediti est, ex quo tantum recipiendum sit, quantum ultro refertur: h do quo queri vors modistimum ob hoc ipsum, quia non opus ost ad libera dum fidem facultatibus, sed animo. reddit nim heianeficium , qui libenter debet. Sed quum sit in ipsis crimen, qui ne confessione quidem grati sunt, in Α a nobis
h. de quo querι vers. Ita exhibent codd. mir Grut., et nexus sententiarum postulat. R. Agricola vero ox ing nio dedit, d coquaro νον ra. loquacibus Elasmo umiustioris Μ s. fide adivio, qui tamen in tertia edi licitas da quo queri r vera restituit, et Mureto, qui Stophano ad- Ilipulanis decoqMero Doro pra tulit. Interitum criticos issius aetatis vocabula rarioris lagm sicationis sectari videmus . vel sentu loel abnuente. Non enim h. l. do ingrato sqrmo est, qui fidem aut nolit, aut non possit liberare, sed de eo, qui henoficium repetat. nec animo debentis grato acq silescat. Nox s. s. artihus petentes elusi praestat Vincentius Boli vaconIis in Speeulo Historiali IX, ili6r sed vulgata, ρ ρ ranles nocebiι ales elusi bene habet.
Comparat locutiones publicas , Mui a Conclamare, Contigere do militibus eas traxe linquentibus, et Dasiarium
Pectiniam ex aerario magistratibus in provinciam euntibus dari solitam, qua D
meritur , ad comparanda Vasa. CL Ernelii Clav. Cic. h. V. delectu dignorum iis
3. reddit - δεδει. i. Illo Pro grato habendus .est atque beneficium reddente, qui beneficium so uccepisse Iibenter prositetur, fideoque animo grato est: de quo tamquam beneficia facuistilibus
s. opibus qualibuscunqno non reddeuto queri, reprehensio no digitissimum eli. Lipsius laudat Cicekonis i Ia: Gratiam et qui refert habet, et qui habet in eo ipso quod habet, refert.
Verba haec auctoris an Onymi occurrunt in Cicer. Orat. pro Cn. Plancio c. u8. cf. Ej.
37쪽
nobis quoque est. Multos experimur ingratos, plures facimus: quia alias graves exprobratores exactoresque sumus; alias leves, et quos paulo post muneris sui poeniteat; alias queruli, et minima momenta caluuiniantes. Ita gratiam omnem Corrumpimus: non tantum postquam dedimus beneficia, sed dum 5 damus. Quis enim nostrum contentus fuit, aut i Vltor rogari, aut semolῖ quis non, quum aliquid a se peti suspicatus est, frontem adduxit, vultum avertit, occupationes simulavit, longis sermonibus, et de industria non invenientibus exitum, occasionem petendiabmilit, et variis artibus properantes necessitates elusit p6 In angusto vero comprehensus, aut distulit, id est, timide negavit, aut promisit; sed diffiniter, sed subductis superciliis, sed malignis Et vix ineuntibus verbis pNeino autem Iibenter debet, quod non accepit, sed expressit. Gratus esse adversus eum quisquam Potest,
beneficia' ante coIIata destrii unt. MOmenta occasionum aut temporum, quibus videantur potuisse reddere. L. 5. fromem adduxit, TH-gosari , L morosus tristi avo sui L Frontem autem esse
tristitiae hilaritatisquo sedem pleraeque linguae in dicant: ut supercilium, οφρυς, superbiae, e. c. mox
etc. : quae Verbo tantum moneam, quum Vel Lexica
satis doceant. elust, se 1- Iit anxilium in malis urgentibus sperantes, subduxit sese iis. 6. Laudat Lipsius grammata Martialis duo, quae exstant II, 44: Durum
est, Sexte, negare, quum rogaris: Quanto durius, antequam rogeris. et VI, uo in Phoebum: Inquiris, dubitas, cunctaris, mequetiebus Teque decem Crucias: jam rogo, Phoebe, nega. Similium Martialis aliorumque Praeberi pos Iethaud parva seges, quillus
tamen brevitas notarum Non patet. malignis - Derbis i. parcis et tarde provenientibus V., e more supeTborum. Moneo, ne putes, esse Veseba addicentia et recusantia. responsurum, grati actu
38쪽
qui beneficium aut superbe ς abiecit, aut iratus impegit, aut fatigatus, ut molestia careret, dedit Errat, si quis sperat responsurum sibi, quem dilatione Iassavit, exspectatione torsit. Eodem animo be-Tneficium debetur, quo datur: et ideo non est negli-gεnter dandum. Sibi enim quisque debet, quod β anesciente accepit. Nec tarde quidem: quia, quum in omni officio magni aestimetur dantis voluntas, qui tarde fecit, diu noluit. Utique non contumelioso. 8nam quum ita natura comparatum sit, ut altius iniuriae quam merita descendant, et illa cito defluant, has tenax memoria custodiati quid exspectat qui offendit, dum obligat p Satis adversus illum gratuSest qui beneficio eius ignoscit. Non sest autem quod stardiores faciat ad bene morendum turba ingratorum. Nam primum, ut dixi, nos illam augemus: deinde ne, deos quidem immortales ab hac tam essula φ n
c. abiecit. Sic Ieripi. omnes. Mallet Ι,ipsius obIoeli. Quid ero opuε, quum optima sit vetus lectio et morito probata Grutero 7 Gronovius usurn hunc verbi exemplis nunc satis motis a inruit. Erasmus aliique Inloeli. Cf. c. U. et C. d. a n felente. Et lioc serri potest et illud: α nogligente z atriariiquo, quod foro idem valet. oecupant codd. mss.
Erasmus invenerat quoquo a nolente. e. nec 1 ore. . . omnium
nam quum -- custodiat. Antiqua et ea Vera est obse vati Ohaec, quam exemplis
adstruero putidum sit. Tacitus Iliae IV, 3 explicat: quia gratia oneri, ultio in quaestu habetur: similiteriere exponit Mio Casi . 44,
34. Iniuriae autem acriter Pungunt animum, quia Vi Glutis s. honorum, quibus iactat, partem Ialtem adiamunt, ideoque altius d scendunt plerumque, quom merita, quibus Ie indignum haud facile .quisquam , iudicat. Diverso proindo modo 'amox fui se iudicat. Scitia
magis quam gratiam mere tur. L.
9. Egregiam hane sententiam, quam Christo acceptam referimus ap. Natth. V, 45
39쪽
cellitate sacrilegi, negligentesque corum, deteremt. Utuntur natura Iua. et cuncta, interque illa ipsos munerum suorum malos interpretes, iuvant. IIoasequamur duces, quantum humana imbecillitas pati-rotur: demus berieiicia, non fo heremus. Dignus est
decipi, qui de recipiendo cogitavit, quum daret. t At si malo coIsit, et liberi, et coniuges spem fefellerunt: tanam et educamus, et duCimus, ad Eoque ata
versus experimenta pertinaces sumus, ' ut bella victi,ir et naufragi maria repetamus. Quanto magis Perm
neste in dandis honesticiis decetῖ quas si quis noti dat
quia non recipit, dedit ut reciperet, bonam quo iningratorum lacit causam, S quibus turpe est non rD
omnium codd. mss. lectio est, rimam non Intellectam R. Agricola minauit Itheralitate . Murerias benignitate. De sendit vulgatam et exposuit GrOnov. GlisI. II, . P. I4. ed. lips.: cs. not.. s. At s male eossit. et liberi et . S quor mlT. Erasimis tam n et r liquae edd. At male e stit. - ει Πιθrι ae eonLuges etc. Το Ae mir seri sui non ah tum in Aι mutandum eensui. mss. aliquot ap. Griit. addi euribus. g. quihus tu γε est non reddere . i licet. Optimorum Codri. ap. Pincian. et Grui. haec eri lectio. Nec recedit Erasmus. Murcius tamen o verere, tu ait. codice invΘxit r quιhus ita demiam t. s. n. r. si et licet Facito autem a pinparet, voculas: sta demum os esto emblema insititi uin.
t Liae. VI, 35 si Paulo Act. tiam sortitos, prodesse. TAPDR. I 4, 15. 16, nec Stoi- 9 bene licium res voluntariacis aliisque philosophis an- est: ut prodesse libi ne est i liquis ignoratam aliquoties ri uni est. Consel. ad Helvis repotii noster III, u5. VII, 6 lex et naturae necessitas. 33. Haec cum aliis non Intemrries i. sacrilegos, imminus praeclaris sententiis pios. in caussa fuit, quod Seneca io. Eisi maIa interdum. Pro Christiano haberetur. experientia utamur, ea ta- usa autem Deorum nε- mgn deterreri nos non P cespias est prolixa illa et ne- timur ab ossiciis nostris e cellaria atquo insita i psis loquendis naturam sequen- mens, univeilae mortalitati tes, et illud: nec Ii malo Providondi. Sic noster VII, nunc,' Iemper sic erit, T II deos vocat unam potem Putantes. Disiti Cooste
40쪽
dere, si licet. Quam multi indigni luco sunt p et
tamen dies oritur. Quam multi, quod nati sunt, qu runtur Z tam n natura sobolem novam gignit, ipsosque qui non fuisse mallent, esse patitur. Hoc et magni animi et boni proprium est, non fructum ti neficiorum sequi . led ipsa; et post malos quoque bonum quaerere. Quid magnifici erat multis prodesse, tasi nemo deciporei P nunc est virtus, dare beneficia, non utique reditura, quorum a viro gregio statim fructus perceptus est. Adeo quidem ista res fugarenos, et Pigriores ad rem pulcherrimam sacerct non debet, ut si spos mihi praecidatur gratum hominem reperiendi, malim non recipere braeficia, quam non daro, quia qui non dat, vitium ingrati antμc dit. Dicam quod sontio: h qui beneficium non re
dit, magis peccat; qui non dat, citius. - Α 4 II. Ben
h. qui ben sielum non reddit, magis feceat; qui non dati citius. EFrogius eodex Naa. sic exhibet, quas cum Lipso
et Gronovio tuear, ut sententiae maxime quoque apta. Pinc. in suis codd. et Grut. In tribus Palat. invenerunt: qiat fi nescium non reddit magis yoccat, quam qui non date in quibus Senecam non agnoscam acumen libo,.ter sectantem. Multae lane librariorum variationes mutatiouosvo acuminis huius inscitia exoriae sunt. Muretus praetulit . quod mir ris , et in vocula Citius latere putavit auctorem senariorum sequentium. logendumque. non im ProbantE Grutero . . tistius: contra Ssen prae morem. Nomina auctorum versuum V
quos apponit, addors non nimis diligentis. a. quorum a Gm egregio qui beneficia dedit βα-
sim in dando. quam non Hare. Antinoso. Sed et Epicuri illius, etsi omnia rati- Iitate molientis, hoc scitum est: non solum honestiua, sed iucunditis esse,
benescia Eare, quam re i-ρcre. Plutarch. in libello, cuni Principe ello philosopliandum. L. Exstat hio locus in Plui. Opp. VOLXu p. 86 ed. Hulten. et Epicuri suillo hanc sententiani docuit Brucher Hilt. crit. Phil. ΤΟ. I. p. III. EGallendio. Verba graeca apponam: του ευ πασχειν τοκυ ποιεῖν οὐ μονον καλλιον,