장음표시 사용
121쪽
i Amsislanis ae Res dus D. Deca- Doctore ae Prosetare in Aeademia M. nus Capituli Metropolitici Ultraiectini I. vaniensi. Quod attestor. Μ ιιHas Οὐεν- C. Melisa mihi alseruit, Reislutionem Γεου , Secretarius Capituli supradicti ac huius Casus positionis datam esse a Clar. Protonotarius Apostolieus Delphis a t. Oct Viro D. Z. B. - ' Iuris utriusque bris i 72o. I. '. XXVI.
CONFIRMATIO PR ECEDENTIS RESOLUTIONIS.
ae primo edita. I - - CASUS POSITIO. O Ii eorum, cui Ecclesiae unitatem eolunt fleab omni schismate abhorrent , minoe stECclesia Ultraiectina , ob dissentam, quam ut semper invenire quilibet possit
quas propter defensionem iurium sum conjugem in unitate Ecclesiae permanentem,rum habet cum Curia Romana, ad Sum- dc summum perieulum sit perversionis αmum Pontificem non habet Meessum pro o, seductionis a veris & legitimis Pastoribus, tineadis dispensationibus MatrimoniaIibus; cum summo animarum suarum periculo, , nee etiam tales eo eduntur supplicantibus, si cum aliis iungatur, Quaeritur: nisi prius promittant se non habiturus com- a. An sicut Romae perieulum perversionis munionem eum iis Sacerdotibus, qui Cleri mpter Maesim suffieiens habetur causa ad& Ecclesiae iura tuentur. dispensandum, etiam simile perieulum sehi LEpiscopi & Viearii Apostoliet usque ad maris in hae Patria non sit eausa sumiens. tertium gradum ordinarie di,nsaverunt, dandae dispensationis, & ia quo gradu tsed ex Indulto Pontificis, ut supponitur. Quaeritur an, & in ovo graclu dispensare I Resolutio praecedentis Casus reperumstit Archiepiseopus Ultrajectinus tur in subsequenti Epistola. Irimerea quandoquidem numerus Cath cc Nita Loravium, M Oa. xyas.
EPISTOLA D. Ad Ill. D. Core. Ioan. Baraisan , Archiepiscopum Ultraiectinum .
strusimae Praefui. . Episcopo vel steri in particulari ; eons quenter quod illud Indultum EGIesiae eonis. REsponsionem ad Casuspositis , mum cessum seu datum , adhue existere eenseri misti a Clarissim o D. υ Euen, debet. tibi r . hujus mensis, per Epistolas meas a. Quod iuxta veteris Eeelesiae sanct - significavi, communieavique . rumque Patrum praxim , ista potestas &Huius responsionis contentum erat: authoritas dispensandi sit prees Episcopos ex. iod Indultum Romani Pontificis, ita ut singuli in sua propria Eeelesia hae. eirca Matrimonii dispensationes , magis authoritate possint uti, prout necessitas ac Mau qiuim Permati existimari de te sci- charitas id distulant. licet magis datum Eeclesae propter instam mod etsi secundum hodieraxm praximies & continuas necessitates , quam uni hanc potestatem sin Bli arrogaverit Ponti- sexa
122쪽
De potestata Fri porum ema in otiaris. sex, tamen , si absque legitima ratione di-
mationem neget , va non pateat accessus 'ad ipsus Mem , authoritas illa iura ad sontem uade emaciarat, scilicet ad Episcopum . 3. Quod de talis dispensationis necessitate , ut in casu nostro , Fideles debeant simienter instrui, ac ς vinci; & boe ad evitandum pusillorum scandalum. Nune idem Clarissimus D. ad plenam responsionem permisit, haec sequentia de- sumi ex Supplemento seeundae partis, Tituli XIV. Num. 33. ipsius operis , Manuscripto . Cap. I. Num. XIII. Quandonam reservatio dispensandi diemiast oesiare
In textu notatum est, quod ex communi
Canonillarum opinione , Episcopus dispensare queat . super impedimento dirimente,s hoc demum, eontracto ia faeie Ecclesiae intrimonio, innotescat, nec sine. scandalo Matriminium, quoad Torum dissolvi queat, facilisque ad R. Pontificem recursus non mirat. Haec indubie opinio hule innititur fundamento, quoι credatur cessare resem tio, iure dumtaxat mere postivo industa, dum inuitas aut necessitas proximi id exigit : quemadmodum omnem Cassium &Censurarum reservationem , sive Episcopalem sive Papalem , cessare non ambi tur, si charitas vel necessitas proximi , si s lus animarum , quae suprema lex est , id
Quidni igitur dicamus , generaliter &b ne reservationem cessare , atque Epist pis liberam esse dispensandi aut ritatem,s salus animarum, seu charitas aut neces tas proximi id requirat.
Iare reservationes dispensandi uisae sint iam pridem odiosae Quandoquidem , etiam latentibus Curiae R. Ministris uti in textu ex Pyrrho Corrado notatum est disseile ad umst , de negotiis in dissitis Provinciis o currentibus R. Curiam, Summosque Pontifices rite informari , & plenam ae scimeientem aecipere negotiorum Hlorinntitiam , ut pro mea visum sit dispensati nes potius in forma missoris , quam G mo expedire , sulla intelligitur m
rito reservationes causarum & dispensati num , quas recentior aetas eontra pristinis Eeelesiae regulas induxit , semper reputatas fuisse odiosis r & e contrario aequam semis
per visam esse PatWm rmam, quae singula negotia, in suis ini ctive Provinciis ubi orta sint, termiori velit; & singulis Epist
pis auctoritatem integram permisit gubem
nandi Eeclesam sibi commissam , & incidentia negotia Ecclesiastica in aediseati nem populi sibi comm mi dijudicandi &terminandi.
Unde nee pristinis Ecclesiae saxulis nota fuit sormula Commissoris , qua causarum discussio aut examen factorum pro obtinem da dispensatione allegatorum, e Curia R. ordinariis locorum committeretur: quasitora aut ritas penes unum R. Pontificem
restiret, Epistis vero & ordinarii nonnis tamduam Ponmis Delegati ει Uiearii,
huiusnodi negotia,& quidem iuxta tenorem commissionis A aut citate Pontificia, abissetvere aut dispensare possent.
Dispensatu, in forma Comuussoria cur inducta, & quibus ineommodis obnoxia Cum tempore Concilii Tridentini omnem pene dispensandi aut ritatem sibi assereret Curia R. intelligerentque Patres Tridem tini, in Curia R. sine ulla pene narrat rum notitia seu verificatione, dispensationmdari; huie a sui, quantum temporis co ditio , & R. Curiae , m tuenda sua a thoritate & recepta praxi, zelus patiebatur , occurrere volentes , praescribendum censuerunt, ut dispensationes extra Curiam Romanam eoncedendae , suum saltem ultimum complementum non essent habitur nisi prius ordinarii locorum narrata esse vera eo noscerent e pmut in Decreto latextu redato expressum est. Cum itaque ordinarii sue eorum in eiales iubeantur examinare & discutere veritatem narratorum , atque judicare num
causae seu rationes dispentandi in litteris expressae revera subsint, indubie satius esset,
123쪽
ut eonis iter ad avitam Patrum disti li-riam integra aut ritas dispensandi Eribe m prout in nota praecedenti obs tum ad aedificationem Ecclesiae& sidinem Fidelium pemitteretur e & ira quoque ipsi Fideles sumptibus&disfieultatibus suineis Varentur, quibus per rem um ad R. Curiam , pro obtine is hisce litteris Coi
Quo magis certus esses , Illustristimo Praesul , de Clarissimi Domini responso. - , eo libentius hisce prinia sua manu sublignavit. Erat signatum. Oct. i7as. Z. B. - M'.
. APPENDIX AD RESOLUTIONES XXV. & XXVI. a
Consultation sue is droit des Eu ques seordis des dispenses reseretis in Pape sis le refus injuste quIl ea mut uire.
en mus Monseiae , me soni esperet quemus voviro tam me domer vos avis suries eas contenus dans le Μmoire , que je uous enuote . Ie vous en demande leseeret, & te vom me de me laire sami rei l uous sm plus commode ou que te me
in suppose M'ua Pape , votitant latrereeevoir dans te Royaume un Decret qui interes e les Libertes, prende is parti de ne plus accorder aue e dispente mur le
ca Cum in sequenti Reislurione de eodem aga tur argumento eam hie inserendam putavimus, ut μ
vel meretricem in eo uero acceperim, rari eos a proprio G scopo oportebit . CeCanon donne lieu de conclum, qu'un tel
124쪽
contra'ε avre sa permission. Quoique te Concile d'Agde en sos. eom se des EvEques de presque tout estis Provinces du Royaume , defende de contracter des Mariages enire personnes qui soni lieri par amnitε , cependam illaisse subsister em Mariages , mεme entre personnes qui elotent dans les degres tesplus prochaim . Le Concile d Epone I'an IIς. te 3. Concile d'ori eam I'an 338. ordonnent la meme chose ; & les paroles de ee demire Concile dolvent εtre particulierement remami es, pui'u'elles sentvoir que e tot ΓEυρque Dioresa in qui toti chardi ou de semper tes Mariages, ou de les laisser subsister par grace, confor ement au regiment du Concite: Illud etiam ad lici um esse credimus , ut IN
EPISCOPI DISCUSSIONE rimi ut de Us
qui in Vtate sua ae temtorio c- um , ac rati sunt ini ne foetati, utrum ignoranter ad illicita injugia venerint , an per contuma
clam quae sunt interdicta praesumpserint; quia sicut his qui per ignoraui jam lapsi funt ob--nitur t eontracta hucusque Mis Miconjugia non solvantuν comme te ἡit ceConeile dans te mεme Canon ; γ ita illis, qkibus prius Patrum Statuta in notiriam tenerunt, quique etiam contra Sacerdorum interdicta in tali permixtione etersalitur, priorum Canouum in omnibus Matuta feriem tur ; ut non prius ad communionem recipiantur quam ncesti adulterium , sicut scriptum es , separatione suaserint. II n est O necessatre de rapporter un Dius prand nomia de preuves tirect de l'antiqui te , mur montrer que dans les premi ers seeles de I'EHise , les EvEques ontete en possession daccorder des dispenses, Io hant les empechemens diriments , seitavant te Mariage , soli apias qu'il a dine tractε; & que te muvoir de te latren'a potnt e te reetarde eomme un droit uni- sumem & essentiellement reserve auMuve-rain Ponti se par i institution de J. C. Un celebre Canoniste remarque is queis in xllas Canom, ni tes Decretales de Gr is goi IX. ne determinent a qui eonvient
- le Dumir de dispenser des emprehemensis de Mariam , & qulan ne trouve aucunis Decret generat qui die cet te missanceis aux Evinum , & qui la reurrve au
Il est isti que Hest unusam, resu main-tenant dans toute I'Egliis , qu'on ne eadresse qu'au Pape mur obtenir dispenso des emprehemens dirimens , excepte dans certains degres, oli quel ques Eveques sonten possession de te faire , & en certa inscas marcues dans nos Theologiens ; dii 'on ne goit mini cicarier de cet usage, au quel pluseum Conciles parii cullers mi
Ilais il est vrai aussi que si te reminati Muverain Pontife devenoit impossibie,
te Pape ne uoulant pol ni accorder de dispenses quhn n'eut consenti a sacrifier nos Libertes , dans ce cas , qu on ne presumemini neanmolns devotr arri ver , il est naturet que les choses renirent dans rotare
PAssemblee generale tenue Paris Lani 8. oli apias que I'Egli se Gallione e Iris te parti de la neutralite, e'eil-ricii ree la Austraction d'o issance aux de Papes 'qui se disputolent la Papautό , illat ordo e que te Concile des Eveques de la Province accordemit les dispenses de
Mariage mur te velles on avolt coutume de recourir au Souverain Ponti se . Gest ce que mus lisens en ces termes dans te
autem magna Reipublicae utilitas exigeret , fore cum aliquo Rege or Principe supra Medioenondum , tune causa cognitione P missa , Concisitim Provinciale , citra tamen casus Lege mPinam ibitos, valeat dioem. fare , ut de quarto Hadu cum illis quiabus viderit dia nondum .m renuoye aussi au Concite Provincialles dispenseri touchant remprehement de r
125쪽
re de I'Egli se que rus is det dismi ses
toti avisi rare dam ω tems que celui des Conciles eloit frequent . Mais it paroitaussi que Ie inneipe Rr tequel on syest appuyε Fur Iaire te reglement, est quele remurs au Pape ctant devenu immisi-hle , a rauis du parti qu'on avolt prismur satre eesser te schisme, it Eloit n turet que les Eurium rentrassent dans Iapossession d'aee der em dispenses; & murrendre ees dii Mnses plus rares en tes re dant plus disseiles , on resolui que les Furium ne les Me demient que dans le nesse de la Province. Ce principe paroit authori se parte Droit nonique par rappori 1 une autre mali me, stir laquelle les Canons Ont expresso meret reserve la dispense auS verain Pometi se . Cest fur u mattere de rexeonam nitation reservis , fur laquelle neanmes la restive au Pape cesse , & les dispenses renirent tam te Moit commun & sontattributis 1 rordinaire, dans te cas oble recours a Rome n'est pas possese. Cap. d. Catem , Cap. QMrmvis de Sentent.
Les Theologiens & las Canonistes nous Burnissent , par rvppori ranae vix dispem ses de Mari ais, une espere qui favoriis
rusam dei'Egli se Gallione, approuin parti Coue de Rome selon te trinoimage de rota , H quo liniaque Diocinia a eo e la dispense ; M la inlisa de eritisage est que l. coutume de remurir a Rome ur obtente les dispenses de Μ riage ca pol nicte introduite au preiudicedes ames, au silui de velles les EvEques ut obliis de iubvenit par une obligation , que le droit Divia seur impose . Le meme peril du salut des ames , qui se uouve apres que 'la Mariage est conistras, peut se trouver avant qu il le soli.& si tes Evεques n. mumient licitamentaeeotaee dispense , te Pape ne voesint lelaire qu'au preiudice de nos Libertes, duudroit is qu'ili consentissent 1 Iacrifierem Liberare pretieuses , ee qu'illi ne poum retent iam trahir u verita et ou qu'i uitassent perir des ames qui leue seat
Ou la trouve aussi dam las Auteum qui sent attaches a nos Libertes, commedam la Theologie Dogmatique & moralea l'ulam ει Seminatre de Chalom. Μais il est bon Sobserver que, te M Hage ctant non seulement in sacrement,mais enire in Contrast civit , qui a desinere civilla , & qui par eet endruit est semis avx Ioix civiles , in emit qu'ii semit a mpos que dans te eas expose. qui semit in cas publie , les partim , qu, aurolent belain Sobtentis dispense, primuria precaution de presenter une R Misau Pariment, & Iui notitae te resus duPape & la necessite ob elles se trouvent de se murmir par cloant I'EvEque Di
126쪽
qui me si eeue eonsultation dans latinute originale , ferite de is mala de Assi Murser , que novi avom laus le
Doctorum Faeultatis Iuridieae Lovaniensis. De probatione necessaria ad validitatem novae Prusessionis in Monasterio strictioris observantiae .
ni, transerunt ad ordinis Cisteretensis c qui eamdem S. Benedicti Regulam proinfitetur strictiorem observantiam ; ubi post quinque vel sex Μenses novam Profesti nem emiserunt, iuxta eiusdem Cisteretense ordinis antiquum Statutum anni Ias quod
ει habet a se Monaehus alterius ordinis pro- ,, fessus seeundum Regulam S. Benedicti , is in aliquo ordinis nisi Monasterio re-- eeptus , si Benedictus non est , in Gllari Novitiorum sit per Minum& eoAem o is dine, quo Novitius benedicatur et si auia is rem Benedictus suerit , statim detur ei fi Cuculta , & eompletis ad minus antea B Mens s , postea ad nutum Abbatisse in Capitulo petitionem futat de Pr, sessi me laetenda , & in Ecclesia sintis Novitius Monactus Prosessionem suamis legens super Altare offerat nihil amplius is iaciens is . Ubi notandum est , quod
ruim apud notui ullos Bemedicti nos non raro
separarentur rici essio & Benedictio , qvie ho se silent coniungi ; dum post emissi nem votorum , quae is Pros io , Α-
iuper Prosessum cantat aut recitat oratione quae Benedictitarem constituunt. Porro praelati Statuti obsimantia etiamnum viget in Abbatia Teanens', iliisque
eiusdem observantiae Monasteriis , men inesma dicente , ut uidere est in Librutiee eonserim Relati omam mortis Dominis cum Religiosorum dime Abhatiae . Titius& injus igitur, emissa sie secunda Profecsone, sxure ae tranquille perseverarunt ingestatione habitus, in observantia, in proin strendo lagragium , aliaque servando &faciendo , quae servare & lacere solem
illius , in qua erant , Domus Religiosa
vere Prusessi. Post novem vero aut de m Annos sSempronius ibidem Abbas , quamdam Iira cipue erra Caium displicentiam animo eo ciniens, inquirere coepit num eorum valida esses P in , praesertim cum Synodus Tridentina sess. as. de Regulari Cap.rs. Professionem ante expletum Probati vis annum emissun , declaret invalidam mnullam.
Titius tandem eo ero smiliter taedio propter hujusmodi agendi modum Abbatis
nec non m er observantiam , quae t non satis iuveri ae firmari videbaris, m
gna insuper laborans stomaehi deialitate ac dolore petiit ab Abbate Srim ronio, ut sibi lireret ad prius suum in sterium redire. Hule petitioni Semmesus non solum annuit, is praeterea Caio indixit, ut di ipse rediret ad sinam.
Primo, An huiusnodi Prusessio Titii Ae u , mut is Casii refertur , lam ante
127쪽
. expletum Probationis annum sit irrita 2 -- tanter propter Decretum Concilii Tridentini sess. 23. de Regulari Cap. II. eundo, utrum . nullitas Protessionis, ex des hi annalis Probationis resultans , debeat iuxta Decretum Concilii Trid. intra quinquennium a die sessionis proponi λTertio, utrum Prosemio, de qua in Casu , non censeatur per gestationem habitus
Prosetarum , & admissionem ad actus Capitulares , sussicienter ratificata ; etiamsi desectus atquis subfuisset in ipsa Prosessi ius emissione
Certum est variam primitus suisse eirea tempus Probationis Novitiorum disciplinam. Et quidem eonstat, quod apud Monachos orientales, ροα γ aegyptios, Probati nis tempus protracium suerit ad Triennium; apud Latinos vero , saltem saeculo VI. -- cundum Regulam ta Benedicti, fuerit dumtaxat annale .
Sed & hoe eonstat quod tempus illud, sive
triennale sim annale , non fuerit determinatum nisi in Probationem eorum , qui evita saxulari ad maesticam tran e cupiebant. Unde Iustinianus Imperator in Novella sua I. c. 2. conformiter ad Regulas orientalium, Triennium Probationis praescribens, nominatim ae de solis iis loquitur , qui de saeculo acredebant , in verbis : ,, ut se acredentes ad vitam Monasticam per ,, Triennium in veste laica maneant , Diri vina addiscentes eloqui a ; & ut Reverendissimi eorum Abbates reuuirant eos, unde .eis desiderium vitae singularis Meeis se rit et & distentes ab iis , quod nullais maligna occasio ad hoc eos adduxerit, is habeant eos inter eos, qui adhuc docenis tur & monentur , & experimento cipiant eorum tolerantiam & honestatem: is non enim , ait facilis est vitae muta-ἡ tio, sed cum anime fit labore. Similiter & S. Benedictus in sua Regula, Cap. 38. praefigens annale tempus probationis, non loquitur nisi de accedentibus e vita saeculari ad Monasticam, uti ex toto eontextu illius Capitis est manifestum. Nam imprimis sic exorditur: No vITER
veniens quis ad emmer mn , non ei δε- e lis tribuatur ingressus. Agit igitur de nondum converso, & nondum Prosessis; utique qui noviter venit ad eonversionem ἔ quod
dici non potest de Monacho alibi professo
Praeterea agis S. Benedictus de aceedente huiusmodi , eui non vult statjm concedi ingressum , quemque vetat recipi ad cellam hospitum , nisi postquam auatuor aut quinque Hes pers eraserat pul os .' cum tamen in eadem sua Regula Cap. 6 i. ubi agit de innacho peregrino, ipsi sine mora ingressum annuat , mandans ut sumptatur, quoto tempore cupit ; nullumque deinde determinatum tempus praescribens , quo ineella hospitum aut Novitiorum probari debeat, sed id Abbatis relinquens arbitrio. Et sane Prosessio Monastica , cui tempus probationis triennale vel annale per Regulas praefixum est , indubitanter intelligi debet de ea , per quam quis e vita taculari primitus transiens , vere fit Μ nactus ; quod non fit nisi emittendo tria vota selemnia ad essentiam vitae Monastica pertinentia. Porro Monachus, qui iam Professus est, ad alium ordinem transiens, non potest amplius diei veram ac proprie dictam illam Pr sessionem emittere. Hine & S. Benedictus loquens de r
eeptione Monachorum extraneorum , non
dicit eo dum aliae Congr tioni se obstri gunt, vitam Religiosam ingredi vel profiteri , sed dumtaxat per suam promissionem Congregationi foetari in verbis si quisis Imnachus de tanginquis Protine is su mis venerit: postquam indeterminato aliquori tempore tamquam hospes ibidem comm . ratus suit postea vestierit, inquit, stabiliatatem suam firmare , n- renuatur talis v
luntas, oe maxime quia te ore hos tali totis potuit eius vita dis c. . Deinde sti,dit e suscipiatur Congregationi Dei ninis rpatenter innuens Monachi peregrini promissionem nequaquam esse veram & pr prie dictam Professionem , sed solummodo promissionem stabilitatis in isto Monasterio , per quam e usdem Congregationi aD
Cum igitur Tridentina Synodus loquatur de Prosessione Religiosa ac Monastica,
128쪽
detriminetque tempus probaturuis annale,
conso iter ad Regulas Μonastitas Ecclesiae Latinae, notanter edictinam quam teste Christiano Lupo, t. . hol. in Can. Pag.
per e vit Apostolica Sedes indubie imtelligi debet de Prosessione illa prima &proprie dicta, per quam quis e famulo v niens tribus Religionis votis solemnibus sese obstringit ; quaque mediante verus Relimosus constituitur , & de qua loquuntur Regulae Monasticae . notaruer S. Bendi dicta Ad haee ipse eontextus Concilii Tridentini patenter evincit , ibidem non agi nisi de tempore probationis, quae praemittenda est Professioni eorum , qui e vita saxulari ad
Monasti eam primitus transeunt.
Imprimis enim , id quod eodem illo D
creto , unoque contextu statuitur de aetate I 6. annorum ad Professionem requisita ,
applieari nequit nisi Prosessioni eorum,
qui e saxulo convertuntur. Praeterea nulli
tas , quam Synodus per hoc Decretum superindueit , dumtaxat assicere potest primam illam Professionem , quam e saeculo
veniens emittit. Declarat enim Synodus non
simplisiter , quod ea Professio invalida st& nulla, sed insiper quod--Π- -Meatis obligationem ad assium R. u vel R is ligionis , vel ordinis observationem ;
aut ad alios q-scumque essectus: is qui-inis verbis, inquit Fasuanus, ad Cap. I utum , de sis quae is metusis causa, n. 29.& 3 o. is Declaravit S. Congregatios subla- is tam esse obligationem ad Religionem is in genere ἔ ,, adeoque taliter Proses uberum esse t ire ad Dreulum; quod nulla veri speeie de a. Professione Monachi extranei potest intelligi : nam lieet nulla foret hare ejus a. Presessio , nihilominus diei non posset ad nullam Regulam , MIL gionem ordinemque adstrinssi. Igitur Decretum Concilii Trid. extendi nequit ad eam Prosessionem, qua Monachi Ordinem mutantes, alteri ordini se in ciantur quandoquidem S. Synodus de s-mili Professione non loquatur. Cum enim Decretum hoc , quatenus pri ictam nullitatem Prosessionis inducit, poenale sit , &contrarium iuri communi, quo ex Superi rum arbitrio ante expletum prohationis am
sum Prosessio valide emittebatur, non mistest ultra exprestas terminos extendi. Praesertim ubi nee eadem subest ratio, prout in praesenti. Nam cum iam Prosessus Monachus dumtaxat in alio ordine probare
se ipse & probari debeat circa quaedam
aeriaentalia , quae ad faciliorem & melio rem votorum observantiam instituta sunt; in e contrario e saeculo veniens non istum probare se debeat & mbari circa Metademiata maiam , sed & circa ipsa Relia gionis essentialia , iussicienter patet maj rem exactioremque per se requiri mM-tionem pro Pmsessione e saeculo venienti quam pro Professione iam ante ad essentialia immutabiliter adstricti. Itave censent infrascripti , Professi nem Titii & Cati, de qua in easu, nullatenus dici in te irritam ; neque Decretum Concilii et rid. ad similem Professionem extendi; &consequenter Titium & Caium illi Congregationi strictioris observantiae,
eui fuerant as,iati, conformiter ad Regulam S. Benedicti , manere obstrictos &incorporatos .
Ad secundum , manifestum est Synodum Trid. voluisse, ut Prosessus in aliqua Religione , praetendens Prosessionem suam im validam sive nullam , teneatur intra quinquennium eausam sive titulum nullitat leteroponere coram indinario , & Superiore sui Monasterii. Igitur quandoquidem Professo publice emissa Sc per Suriorem seu Conventum acceptata praetentitur invalida seu nulla ex desectu annalis Probationis seu Novitiatus, non apparet ullum dubium , quin iuxta Decretum Synodi, haec nullitatis causa debeat intra quinquennium a die Prosessionis N poni, iiive quod eam pmponere volens post elapsum quinquennium non sit audiendus .
Evidens quippe est Synodum Trid. in hoe
suo Deereto eomprehendisse omnes causas,
e quibus posset nullitas Professonis deduei. Expressis enim quibusdam cause nullitatis subiungit: aut quid simile ; aperte significans se nolle ad expressas causas meretum suum restrinrere, sed alias quoque causas voluisseeomprenendi.
Hi ne & eoneludunt eommuniter Doctores iuxta tenorem huius Decreti , non videri faciendam distinctionem inter impedio menta Diuitirco iv Og
129쪽
menta temporalia & perpetua ; uti videri potest apud Fama m ad Caput I. M . de his quae vi metu e causa Mut: qui & ibidem asserit sententiam asserentem invaliditatem Prosessionis ex impedimento perpetuo, etiam luso quinquennio posse proponi. semper a Sacra Congregatione Regularium fuisse reprobatam. Ad haec, im imentum, de quo in casu, non magis censeri potest pereetuum , quam impedimentum aetatis , cujus nominatim meminit Synodus . Quemadmodum enim impedimentum aetatis cessat hoc ipso quo Professus ad I itimam aetatem pervenit , similiter impedimentum non adimpletae annalis Proses Ilionis sive Novitiatus cessare dicendum est , dum r pIures annos post emissam suam Prosessionem , & Prosessus vitam Religiosam , & Conventus ipsius Prosem qualitates & vivendi rationem probavit. Itaque censent infra scripti , nee Mon ehum se Professum , neque Abbatem seu Conventum in casu proposito esse audiendum , post lapsum quinquennium a dis Prosessionis. Lieet enim Synodus Trid. loquatur de solis Monachis Professis nullitatem suae Prosessionis dedueere volentibus, nihilominus id ipsum ex natura correlativorum obtinere res mi Conventus seu Superioris receptum est ; uti latius deducit Prosper Fasnous, loco citato ; qui & ibidem testatur etiam S. Congregationem Cardinalium eonis iter declarasse causam nullitatis per Superiorem sive Conventum intra quin-ouennium a die Prosessionis esse deducendam , nec post quinquennium esse audien
Ad tertium , indubitatum est iuxta Regulam S. Benedicti , nullum specialem ritum ad essentiam Prosessionis sitisse necessarium et imo nec iure Decretalium aliquam sermulam Professionis suisse praescriptam; sed&ex saetis & quibusdam actibuς Profestionem probari potuisse ; puta ex gestation specialis habitus Prosessorum , nec non ex admisi ione Novitii ad exercitium eorum,
quae Prosessis Religiosis sunt propria ;idque aperte deducitur ex Cap. 22. A de
I. eodem , in s. Eamque Canonistae a pellare consueverunt 'Uessonem tacitam. quam nec per Concilium Trid. sublatam probat Pm r Famanus, ad Cap. - Itram , de Resularibus .
Verum quidem eis, in Gallia & in Belgio minionem Professonisi a Iudiciis non recipi nisi per seripturam ; qua Professio facta exponitur , & ab ipso mittente
Verum eum Edicta Principum , hane speciem probationis praescribentia , loquantur de Professione Religiosa , indubitanter intelligenda de ea Professione , qua quisse votis solemnibus Religionis obitringit , atque ita in alium statum transsi ; & eonsequenter eum agatur de re summi m menti , merito Principes exactiorem & s lidiorem paucioribusque dissicultatibus obnoxiam requisiverunt probationem. Cum vero in casu p senti non agatur
de vera & proprie dicta Professione Religionis, qua quis se votis solemnibus Religionis obstringit, sed dumtaxat de simoliet incorporatione sive associatione alleui ConisTgationi seu Μonasterio , censent infra- scripti ad hune easum , sive ad similem improprie dictam Professionem , haec Edicta non esse extendenda ; praesertim cum ire hoc articulo adversentur iuri Communi, quo etiam tacita Prosessio sive probatio ex factis & eonjecturis recipitur. Itaque apparet Professionem , de qua in Casu, per gestationem habitus Prosessorum,& admissionem ad actus Capitulares si meienter suisse ratificatam , etiamsi desectutaliquis in hae Prosessione subfuisset . Ita Responsum Lovanti hae 28. Febr. II 2I.
Amandus. Nautiens , I. U. D. & Amtecessor Primarius.
130쪽
Cirta Illegitimam Suspensionem R. P. Hieronymi Zegeri, Presbyteri Congregationis oratorii
Congregationis oratorii Domus Μ chliniensis vago quodam rumore percepisset, contra suam personam Mech linue publice amxum esse Decretum aliquod poenale &inlamans, sub nomine Excellentissimiae Reverendissimi D. Archiepiscopi, hie junctum sub A. idem sine mora eidem Archiepisco- euravit legitime insinuari Actam rec rutionis dc appellationis sub B.
Notarius autem , cum accepisset responsum de refutatoriis, appellavit denuo tam quam a novo gravamine, uti retulit.
aapropter praefatus Hieronymus Zegensi. mensis Julii ab Illae rissimo Dominoaternuntio petit Rescriptum appellatorium t libellum lub C. quod , non obstanti s iteratis initantiis, annuere dii ulit, pra
texens praefatum Decretum simplicem eo tinere eitationem.
Interea emisit Excellentissimus ae Reverendissimus Archiepiscopus novum Decretum , publicis locis Mechliniae amxum, die a. subsequenti mensis Augusti , hieiunctum sub D. quo eidem iterato ordinatur, ut is compareat infra octi duum coramis nobis inquit in Palatio nolim Epi is seopali Mochliniae ad purgandam contu- is maciam , & respondendum ad Articulosis in forma iuris ipsi ibidem proponendosis in satisfactionem dictarum litterarum Ci- si latorialium, sub poena consem dc convi-- ctit ordinanto interim, ut dicta die praeis stet iuramentum & subscriptionem Fo se mularii Alexandri VII. iuxta Bullam si Clementis XI. quae incipit Vineam D is mini , sub poena suspensionis a Divinis
Ab hoe novo Deereto iterum appellavit per Actam datam 9. dicti menss Augusti , hie iunctam sub E. eam ue per Notarium Apostolicum vin dra E debite insinuari euravit, qui & eamdem elus appetilationem iteravit & Apostolos petiit, sed
male exceptus & cum terrore Careeris repulsus fuit; . uti retulit.
Unde praefatus Hieronymus moere libet tum supplicem χα Ausum obtulit Illusirim-mo Domino Intemuntio sub Rexhibens quod primum Decretum Illustrissimi ac Revere dissimi Domini Archiepiscopi, licet pratis
rei citationem , tamen revera esset sententia
definitiva , utpote quo ipsi inaudito iniungebatur purgatio Canonica . Quodque id em Reuerendissimus in praeiudicium non solum appellationis, sed etiam recusationis legitimae procederet adulteriorat quodque novo Decreto suo ipsum iterato & ad eumdem finem citasset sub mma suspensioni et a.Divinis , sicque eum privaret recusationis re. medio; non sine gravamine prorsus irreparabili , a quo eoastus fuerit appellare. Unde supplicabat , quatenus , iungendo praesentem libellum pratato anteriori ,- dugrraretur causam & eausas huiusmodi committere aliis Iudieibus Ecelesiasticis, eo quo priori libello petitum erat modo, clausulis& effectibus. Sed nihil obtinuit di postque iteratas instantias tandem 27. eiusdem mensis Ill strissimus Dominua Internuntius Iudites dare negavit ; quare Notarius Apostolicus visu dis Eis protestatus suit de demetata Finitia, uti tonstat ex ejus relatione antnexa sub G. Interea, dum haec ita agerentur, Reu rendissimus Archiepiscopus sciens nihil ab Internuntio obtentum iri, tulit Decretum,