장음표시 사용
31쪽
tiae ibidem vorari e Re ars aedificatori Episcopo hac gratis . Quo significatur indulgentia , & quasi iuris communis remissio, quae non nisi ab Ecclesia concessa va- Iet . Itaque jus Patronatus , sive ius ad praesentandos Ecclesiae Ministros, nemo si- in usurpare potest, qui illud ab Episcopo solemniter non acceperit . Flam gratia saeculis posterioribus non Praelatis aut aliis viris Ecclasiasticis modo , sed & religiosis Congregationibus, ae etiam hominibus mere laicis eoncessa fuit ; hinc Patronatus
Ecelesasticus & Patronatus latem dicti &distincti sunt. Patronatus laicus non fuit in suae institutionis exordio, nisi pro oratoriis & Capellis, quas viri Nobiles de Episcopi licentia ruri exaedificabant in suae familiae commodum , quasque ornamentis instrue-hant, & dotabant, sive assignando reditus ad Presbyteri sustentationem , sive ei annuatim pendendo , quae ei ad victum v ilitumque forent necessaria. Hae e in Cone.
Deinde jus istud extensum est ad Eeel stas Parochiales & ad Monasteria, uti patet ex C. Deternimus . I 6. q. 7. quod est C. 2. Conc. Tolet. An. 633. Circa quod notatu dignum: Primo , quod juxta C nonis verta ius istud non obtineretur, nisi prece supplicatimis , ex quo consequens est illud prorsus ab Episcopi indulgentia pendere : secundo , quod ab isto Canone non probetur idem ius, nisi erga solos sum
datores , dum viverent I adeo ut haeredes cum caeteris eorum bonis non transeat. Deinde ait Canon , illud non nisivi quadam dolisis concessum suisse ; hoe est, sicuti ea conceduntur , quae ab invitis extorquentur , dum potentiae cedentes id
Indulgent , quod iustitiae legibus , Sc salubrioribus ae primaevis Christi institutis,
bonoque animarum minus expedit. Est e go jus Patronatus ex genere illarum re
rum , quas ambitio desid eravit, & languens disciplina concessit, dum Praelati Ecclesiae studuerunt eam bonis mundi magis, quam Christi donis adornare. Quod vero diximus specialem & exprensam Ecclesiae , seu Praelati illius conces-
sionem omnino requiri ad ius Patronatus constituendum , maxime loeum & vim habet in Patronam laico , qui nihil aliud censeri potest quam singularis admodum gratia seu indulgentia Eeelesiae in fundatorum favorem ; & quod ipsis est gratia, est onus seu cujusdam seisitutis species Ecclesiis seu beneficiis a .
Unde etsi ei rea duodecimum saeculum ius istud Patronatus non esset infrequens,& jam quasi de iure communi landatoribus competeret; nihilominus sine speciali Episcoporum concessione nullatenus obtineri censebatur. Quae eoncessio etiam tune habebatur instar oneris , quod Ecclesia sustinebat potius, quam probabat b .Hine Concilium Lateranense sub Al xandro III. ut refertur C. studiniam de iure Patronatus expresse declarat Ecclesiam fundatores aut haeredes eorum in illa potestate hactenus non uis fusinuisse. Ex praecitatis autem Canonibus liquet, ut quis alleuius Ecclesiae sundator , seu Patronatus censeatur , plura requiri . I. Quod locum , in quo constructa est E clesia , dederit . a. Quod haec ejus impensis constructa sit . 3. Quod ipsam o namentis , & aliis ad Dei cultum necessariis ditaverit. 4. Quod eam dotaverit concedendo reditus , qui Presbytero, aliisque Ministris in ea servientibus susticiant . .
Et haec omnia necessario praemittenda sunt, antequam Episcopus Patronatum indulgeat: inter illa autem eminet ae praecipuum locum tenet assignatio reditus ad Pre*byteri,& aliorum Ministrorum sustentationem ,& ad Dei eultum necessarii d) . Qua de eausa in I.otharii Imperatoris Capitularibus,
ut resertur C. Considerandum. I s. q. 7. sta
tritum est , quod si fundatoris haeredes huie Ecelesiae providere , & Altaris Ministris, cultuique Sacro necessaria suppeditare non desinant , ius Patronatus eis illibatum &integrum stet : Si fecuncium nostram revia dentiam , inquit Imperator , admon1tiones Episcopi, ipsi enhaeredes Ecclesias tenere V luerint, oe Mnorare saeiant. Eo enim sensu destiores interpretes volunt eo loci intelligendum esse foe verbum morare: sicuti &eo sensu solet usurpari in Sacris Scripturis.
32쪽
De Jure Patronatus. Venim in novo iure videtur maior sui DA eirea haec Ecelesiae indulgentia ; adeo ut Patronatum concesserit et , qui locum aedifieandae Basilicae dederat , aut cujus sumptibus fuerat exstructa, aut, si collapsa fuisset, reaedificata, etsi nullos reditus, live in Presbyteri , sive in Sacri cultus subs-dium coneessistet. Quod maxime fiebat in Parochialibus Ecclesiis , quibus cum decimae, primitiae, & aliae Fidelium oblatio nes iure eommuni & proprio competerent, necesse non fuit ipsis alios speciales reditus attribuere.
Verum s laxior hae in re disciplina Patronatum iis indulsi , qui Basilicae alleuius
vix dum fundatores censendi sunt, cum nonnisi locum vel impensas hvie aedificandae concesserint, absque ulla dotatione ; ius tamen istud nul quam eis indultum est, nisi ex quasi conventione , in qua id ipsis exigentibus Episcopus promiserit. Si enim non nisi de Episcopi consensu & indulgentia id juris obtinent veri fundatores , qui Basilica &eonstruxerunt & dotaverunt quanto magis sne Episcopi expresso contenta & invialgentia jure isto gaudere minime debent, nec possunt , qui nullam dotem Ecclesis dedere ; sed locum duntaxat vel sumptus iis adiij fieandis necessarios. Hi ne Canones sive in Decreto , sve in Decretalibus , ubi de conli ructione Eeci sae & de iure Palloriatus agitur, Episcopi
consensum ut plurimum commemorant ,
quasi conditionem necesilariam , seu sine
Da ius illud stare non posset. Quod patet
C. Quicumque I 6. q. I. item C. Nobis. De iure Patronatus. Et quidem non modo non expediret , sed & in maximum Ecclesiae damnum cederet , si quoties quis duo vel tria terrae iugera ad Basli eam construendam dedisset vel suis ipse impensis integram aedificasset, eo ipso ius Patronatus ipse sibi suisque
haeredibus perpetuo acquireret absqtie Episcopi consensu ae expressa gratia. Itaque nullo vero fundamento nititur , qui aliud opinatur . Immo legibus Canonicis firmum fixumqne tenendum est , eos, qui ius Patronatus sibi vindicant, & eo uti volunt, I am pen Supplem. Tom. I.
exhibere debere seripturas & titulos , quia
hus de eoneesso ipsis eo iure constet , ur& in aliis servitutibus fit , . quae primerta
ptione non acquiruntur , & quae ex authenticis scripturis seu testimoniis probandesunt ; idque juxta Concilium Tridentianum a , quod hae in parte antiquos Canones innovavit , dc iuxta auctores , qui hanc rem attigere b . Quod si quandoque jus Patronatuς aliaeui ex longa & immemoriali possessione vindicatur, licet nullum proferat authenticum
juris illius testimonium ; id ex iuris praesumptione fit , qua ius istud ab initio de
Episcopi gratia concessum ereditur, testimoniis concessionis istius bello vel inem-dio , aut quolibet alio easu deperditis . Adeo firmum certumque est ius Patronatus in titulo & Ecclesiae concessione deberelandari. Iam ut ad rem , de qua modo contenditur, veniamus. Ex praemissis quasi eertissimis principiis quivis recti amans deducere facile potest , quod contra omnem adilui
bonique rationem viri quidam Nobiles in Belgio Foederato, ubi modo Ecelesallica nulla libertas, nullaque publica Catholicae Religionis professio , in Catholicas Eeel fas sibi ius Patronatus vindicent.
Qui autem ius illud sibi debitum arbitrantur , in tres elasses distribui possunt. Primi ius Patrona tua in Parochialibus Ee-elesiis sitinuisse se dicunt, antequam in Belugio Foederato Religio suisset mutata. Alii , qui cum ius Patronatus nusquam habuerint , eo iam gaudere volunt, ac proin inde nominare Pastores, ex eo , quod in eorum lando constructa sit Basilica sm in torium ad usum Catholicorum.
Tertii illud sibi iuris attribuunt; quia
Catholicas Synaxes cum ex auctoritate tu bare possent, ab iniuria defendunt. Itaque his omnibus jus Patronatus nutu latenus competere , modo demὀnstrandum est . Et ut a primis exordiamur, quorum
praetensio nonnullam iuris. speciem prae se ferre videri posset : supponimus, quod ius Patronatus in Basilicis suorum dommiorum
eos habuisse certo constet, sive ex authen-- ticis
33쪽
ticis seri is , quas exhibuerint, sive ex longa & immemoriali possessione , ant quam Religio, ut vocant, Resormata Belgium Foederatum occupasset. Sed istud ius cum publieis Templis affixum si, ad privata ac domestica Sacella , qui , nunc Catholici utuntur in his partibus , exte di non posse indubitatis hisce rationibus stabilitur. I. Id omne , euius intuitu ab Melesia ipsis istud eo essum est, non star Religi
ne mutata : nam Catholicis ademptae sint omnes Baslicae eum earum omnibus reditibus, iuribus & emolumentis; ipsis abrepta ornamenta , & alia id genus mobilia iis rum Basilicarum ; decimas etiam eli te ras, Zc alia omnia bona istis Templis annexa occuparunt Magistratus , ae Potentissimi Provinciarum Foederatarum ordines sub sua teneat potestate, & Acatholicae r ligioni servire cogunt . Qua ergo lege, vade ratione ex bonis per Foederatos UGines propagationi Remmatae Religionis mancipatis ae addictis , ius sibi arrogabunt pro arbitrio suo Rectores Catholicae plebi designandi praeficiendive Patronorum hujusmodi jus perinde eis, ac si Ecclesiae, ad uas praesentare quondam potuerunt, fumituς eversae ae dirutae iacerent : quo casu constit , iuxta omnium Canonis arum doctrinam a), ius Patronatus, si non extin- Etiam , saltem consopitum vel suspensum manere, nee posse exerceri, donee Basilica ab ipsis reaedificata fuerit. Idem omnino ac potiori ratione de praedictis Patronis sentiendum . Ius igitur ipsorum vel periit, vel quasi sopitum manet, quamdiu res manent in hoc rerum statu , in quo nune
Ita definiuit Fabius Chi us Apostolieae
Sedis ad Rhenum tune Nancius, cum haede re coram ipso lis mota fuisset a Clemm lemos contra praetensionem Pramobilis viri Toparchae Assendet enses. Ita ut haec res nunc in rem Iudicatam trantierit. a. Non ab illis Patronis, sed a lesietatibus Catholieis empta vel constructa Oratoria , in quibus Pallores populusque conveniunt , & Sacra peragunt: ab ipsis &non a praesatis Nobilibus, non tantum ornamenta, sed & omnia, quae ad Pallorum
pia liberalitate lappeditantur . Quin &ab ipsis Catholieis , & non minus quam a Nobilibus pecunia penditur, qua vexationes Religionis redimuntur. Non ergo hi N biles, sed potius populus Catholicus Eeel fariam si arum verus fundator censendus est, atque is gaudet omnibus titulis , qu rum intuitu ius Patronatus quondam intro ductum suit. Si cui ergo ius istud conem disdiam foret , non uni Nobili , sed toti Fidelium coetui id tribui oporteret. Quo ergo uitatis colore , rective specie solus Nobilis, neglectis populi votis, nec alte ta ipsius consolatione, spiritualive prosectu , hoe jus sibi arrogare contendit Patronatus ex natura & ori sine sua,& ex usu , est gratia seu privilegium ab
Ecclesia concessum, ut praenotavimus. Unde si consequens jus illud a praefatis T parchis non posse modo usurpari vel exe eeri , non solum non consciitiente Episcopo , sed prohibente , sed reluctante , ut par est . & debet juxta Canonicas sanctiones, & Ecclesiasticae distiplinae firmissis
mas regulas, a quibus, hae in parte Toparcharum hujusmodi ausibus affentiendo ,rec ere non potest absque manifesta pra varicationis labe , & magna totius populi Catholici injuria , ut ex pra ductis colligere licet. Insuper, si ad hane Eeelesiastici iuris i merationem Episcopin taceret, inde Eccles fici viri ansam arriperent am,endi favo rem & gratiam Nobilium & Toparcharum,& hae via ad Pastoratus& animarum regimen coelesti vocatione contempta ambitiose obreperent . Quod quam exitiosum sit in his maxime R ioni s, ubi Catholiea Religio Miniitris divina missione initructis maxime indiget, judicet is , cui antiquae fidei eonseritatio ae propagatio cordi est: nullus enim illiusmodi fruetus sperari ponset , nisi ham ad Palforatus via praxi mretur. Hujusce rei optime eonscius Illustrissimus Rosemus, qui cum prudentia &pietate eximia huic Missioni 'fuit, eonstanter sprevit fundos ac munera Ecclesiastici viri , quibus dotaturum se pollic batur quatuor Pamchias urbis Hartim-A , dummodo per ejuς indulgentiam , Pa
34쪽
m Iure Patmotus. tremus earum tam ipse . quam ipsas hin diri haberi possent. Adeo pius iste doctus. que Praelatus noverar, quanti momenti sit Patronis laicis non subiicere huius Misso
sit Ministros nominare. Qua ergo rati ne , vel qua lege Nobiles isti hoe unonis Parochias , seu Catholicas Societates. Epiis, pus Castoriensis sui praedecet loris vestigia premens , eum quidam Presbyter eiusdiam Harlemensis civitatis, idem ius sve potius Patronatus gratiam in aedificato, d latoque a se Harimi Oratorio, sibi trib tam vellet , maluit isto aedifieio eiusque
dote carere, seque plurimis moles iis exo nere , quam assentiendo ei Presbutero , exemplum praebere, quo homines ambitiosa animarentur ad Eccletiam servitute premendam , praeficiendo ei illiusmodi Rectores, qui magis Patronorum prolubiis commodi, quam Fidelium animabus eurandis idonei existerem. Cum autem Presbyter ille a iudieio Callorienss Erilcopi appellans, haede re Illustrissimum Comitem Luci, Ap stolicae Sedis Briixellis Internuncium inter pellasset, rejectae fuerunt eius postulationesti prentationes , laudata Episcopi Cast rientis soli eitudine pro servanda Eecles riim libertate. . Alio insuper validissimo argumento demonstratur Nobilibus hi lce jus d signandi Presbyteros non competere. Nam legibus illarum Provinciarum sancitum est, ut T Mehae sive Nobiles, qui ante Religionis mutationem ius Patronatus in qui-huidam Ecclesiis obtinuerant, eo Iure oti armnum gaudeant , dc vi huius iuris Past res Religionis, ut aiunt, Reformatae nominent in Templis, quae suae nominationis fuerant, & quae iam a Resormatis eommisque Pastoribus seu Ministris detinentur . Et revera sui Patronatus v. rtute Nobiles hi nominant Resormatorum Ministros in Templis , 'n quibus ius nominandi E clesia eis olim eoncesserat , quod hae r tione eis integrum stare voluerunt ac d ereverunt Illustrissimi ordines Foederati Bel-ri . Itaque ius istud nominandi Ministroses malos vices gerit iuriς Patronatu , uo olim Catholicos Ecclesiarum Pastores essnabant. Quod autem hac una ratione,& solo Patronatus intuitu ab illis Topa ehis Ministri nominentur, ex eo liquet, quod aliis Nobilibus , qui nullum jus P tronarus habuerant, nequaquam concessum Patronatus eodem iure volunt & Past res , ut vocant, Reformatorum nominare,& Pastores Catholicarum Societatum , quae in privatis oratoriis conveniunt Nonneboe tam iniquum et , ae iniquum foret,
si ius eonstituendi iustitiae Praesinos in suis villis , ad vicinas sibi villas vellent extendere ; aut si dominium, quod in sim Araces exercent , etiam exercere vellent in
alias Arem , quae in illorum pagi ς ab 'aliis possidentur ὶ Sicut ergo ius quod habent in suas aedes, non pinent sine manifesta inicuitate ad aliorum aedes porrigere; ita nivia cum aequitatis specie, si quod habent ius in Sacram aedem antiquitus erectam , illud id aliam Saeram aedem noviter aedificatam ampliare possunt. Q iis enim& AMerodami, de Lodae, & Hagara tis non rideretur, si istis in locis veterum B sit earum Patronus , ius situm ad Templa
illi e . reemater erem extendere auderet
Aut serte licebit hae dominii ampliatione erga Catholicas Ecclesias uti , quod illae inermes sint & defensoribus delliturae; nontieebit vero erga Resormatas , quod illae publicis imbus de Magii ratuum auctoritate eorum injurias tutae sint Sed hoe esset non iure Christiano , sed leonino vivere ;ubi viribus potior se etiam aequitate potiorem arbitratur . Sed tanta inditas maest de viris nobiliter natis, & in Cath liea Ecclesia regenitis suspicanda. Nee firmius ibat ius aliorum, qui cum antea Patronatum non obtinuissent , eum
iam sibi aequisium putant ex eo quod B est ira seu Capella, in qua Catholi et modo conveniunt, constructa sit in eorum lando. Quid enim iuris inde illis obtigit , cum . ut supra posuimus nisi ex expressa E clesiae gratia, seu Episcopi concessione, ius istud non obtineatur , & praefati Domini
nullum proferant aut exhibere valea, hu- jusmodi concessionis testimonium Quicnim fieret, ut hujusmodi gratiam Episcopus conciseret in hisce partibus , ubi admodum exitiosa laret huiusmodi concesso , quae viam ad ambitum aperit . Verum tantum a it , ut istud ius alicui concesserit, ut potius, quantum in ipso sui eoasiliis eorum atque in hac re eonatibus B a existi-
35쪽
existimaverit melioribus consiliis resistendum esse. Aecedit ad hoc quod iniqua admodum esset hujusmodi gratia , qua pro m
dica terrae portione Ecclesiae Patronus ae fundator nuncuparetur . Quae enim tam I vis beneficii ratio ad tam grave Ecclesiae onus Iniqua iterum foret ista concessio, quae pro uno terrae. iugero Domino alicui ius Patronatus indulgeret in totius populi Catholi et injuriam, qui non modo suis sumptibus & impensis Ecclesiam aedificavit, sed & omnia tum ad Dei cultum,
tum ad Presbyteri victum vestitumque necessaria, singulari pietate, & charitate quotidie subministrat. Iniquius igitur erga Ε clesiam & populum Catholicum se haberent , si qui pro tenui dono ius Patromtus in Ecclesiam ae plebesti Catholicam
invitas atque gementes sibi ipsis assumerent. Superest , ut ius expendamus illorum , qui cum supremam iurisdictionem in suis pagis habeant, non alia ratione ad Past ratus nominandi jus sibi vindicant , quam quod iuxta statuta harum Provinciarum perium Ballivos , & alios suae iurisdictionis
administros possent impedire , ne Religio Catholica suis in terris exerceretur; quod cum non impediant , imo suos Ballivos adeo cohibeant, ut Catholici Iiberius conveniant , & Deo smul vacent , inde de Ecclesia optime meritos se credunt, &sibi
partum jus nominandi Pastores. Meritum eorum hae in re libenter agnoscendum; partum vero Jus nomj nandi Pastores agnosci non potest . Quia bene de Eeclesia merentur, oportet ut Catholici , qui
jlloriim in terris Sacras Synaxes extra metum persecutionis instituunt, non coempta,
sed gratuita exercendat Religionis securitate fruentes, eis hane ob rem gratos se & ostitiosos exhibeant pro eis devotius supplicent , & Divinae benediEtionis abundantiam piis precibus studeant impetrare. Verum astis Nobilibus quoque consderandum, istud meritum proficisci ex ista officiorum classe, quae sine peccato pririermitti non
possunt ό non vero ex eo operum genere, quae ita cum laude & merito Exercentur ,
ut sine crimine atque demerito ea omittere vel eis contraria opera ipsimet exercere, aut aliis eaeercenda mandare possint. Etenim
cum ipsi sint Catholicae Religionis culto-
res & Eeelesiae filis, servique salvatoris
nostri Iesu Christi, omnino oportet, ut Religionem, quam profitentur, protegant, non expugnent; Matrem , quae ipsos in Christo regenuit observent, non persequanturi Deum, in quem eredunt , ritibus catholicis adorent, non vero istos ritus damnent , suisque e terris proscribant , & tamquam erimina forent , mulctis afficiant, ac poenis addicant: scelera enim damnanda & proscribe da , non autem exercitia eius Religionis, qua sola, ut ipsimet credunt, Deus placatur, & Iadus obtinetur. Quod vero Catholicas Synaxes, quantum in ipsis est, securas reti ni ; quod Religionem ad mundi salutem a Christo institutam poenis non inhonorent, sed honore prosequantur; quod suam potestatem, qua excellunt, obsequio Dei & Salvatoris sui subdant ac consecrent, ossicium est debitae Deo servitutis,
non vero indebitae liberalitatis. Ex eo autem officio quamlumvis magnum meritum
existat , illud tale censendum est , quo Coelestis gloria obtinetur , non vero quo
Episcopi, quorum est uti docet Paulus per Civitates & Villas Presbures consti-
ruere, ea potestate exuantur, ut in Laicos, quantumvis illustres transferatur.
Deinde nihil animum magis sapit ignobilem , quam si quos ex officio quis protexerit , ne alii injuria afficerent, eos suo iuri ac uisitos exitii met , atque hoc ipso alium sua libertate arbitretur excidisse , quo impedivit ne alii ipsum subderent se vituti, ae poenis indebitis affligerent . Malus tutor est , qui postquam pupilli bona
contra direptores aueruit , ea Iibi debita opinatur. Nee laudabilis cit Paranymphus, qui sponsam relans , ne violetur , illam
non Sponso suo , sed sibi ipsi aetatur , &debitam arbitratur . Nec Advocati ac Patroni officio recte iungitur , qui clientibus
contra violentas aliorum machinationes ideo patrocinatur , ut eis suum jugum ac dominium imponat.
Demum etsi Catholicis quarumdam villarum Dominis privilegium deligendi Catholicos Parochos indultum foret ; quod tamen ipsis in Foederato Belgio numquam indultum fuit , nec eis, dum res Catholicae manebunt eo , quo nunc sunt, statu,
cum bono Ecclesiae unquam poterit induti
36쪽
De Iure Primunus rrgeri eonside dum tamen istis Dominis
vocationem & elemonem Pastorum non esse, quema8modum ipsi existimare videntur , rem dominii, quod dominantis gloriam & commodum praecipue spectat , sed esse negotium sollicitat charitatis, quae Dei gloriam & animarum salutem unice procurat . Unde Christus docens Apostolos,ua ratione animarum salutem procurare,ve praeficiendo illis Presbyteros , aliosve sacrorum Ministros , sive alia eis officia impendendo, ipsi deberent, di serte & vehementer mandat, ne ex istis officiis sibi in hoc saeculo gloriam aut opes comparare ambiant: Scitis , inquit, quia P cipes . gentium domi ntur eorum , ο quininores sunt, potes em exercent in eos: non ita erit inter vos sed quictimque voluerit
inter vos major feri , si vester Minisere;
in qui voluerit ναο vos primus esse , erit viser femus: sicut filius hominis nω v nit Ministrari, sed ministrare, o dare animam suam reue tionem pro multis . Uultergo Christus, ut qui Ecclesiastiea potestate major est, eam gerat non saltu domi
natus , sed humilitate servientis ; non ut ex aliorum subjectione in saeculo erescat, sed ut alii ex ipsius sollicitudine in regno Christi majores fiant. Vult Christus, ut non velint sibi commoda ministrari , sed ut eupiant ipsi animabus ministrare ea omnia , quae μ aeternam illas promovent salutem; sicuti ipse Christus non venit ministrari , sed ministrare , & dare animam suam redemptionem pro multis. Quando eum Laicis praeter Christi institutum , & priscum Ecclesiae morem perindui tiam tam magna pars Episcopalis
curae communicatur, ac est praetentatio &designatio Parochorum, tunc ipsa suam naturam non mutat , sed eam retinet aeconservat, atque emem divinae gloriae de salutis animarum studio ab ipsis exerceri debet , sicuti eam ab Episcopis exerceri
oportet. In eius itaque exercitio nulla terrena commoda, nullam mundanam excellentiam , nullum dominium intendere poliunt. Sicuti ab Episcoporum mentibus , dum Pastores eligunt atque instituunt , exulare oportet omne studium proprii honoris διcommodi ; ita pari ratione Laici , dum ossicium Episcoporum gerunt , nil inten
dere potant , quam seriam Dei ti
tutem animaram. Ex quo eonficitur, etiam ipsos Laicos debere ita animo esse affectos, dum Pastores nominant , ae affectus erat
Ap olus, quando dicebat Corinthiis: Non dominamuν Mei vestrae , sed ad tores δε- mus gaudii vestri . Hoc autem minime dicere illi possunt , qui neglectis Fidelium votis , desideriis ae gemitibus, quibus Pastores sibi notos & eharos desiderant, ipsis invitis obtrudunt homines, quos merito aversantur , quia haud dubiis convicti argumentis eos credunt non tam P storali charitate, quae studet Christi lueris, quam mercenaria cupiditate , quae quaerit quae sua sunt, ad Pastoralem sarcinam aspirare. Qui enim populis praeficiunt Pastores , quos merito nolunt sibi praesci, vere dominantur fidei illorum, nee sunt adjutores gaudii ipsorum , sed sunt eis ea aegemituum ac lachrymarum, quibus divina ira contra illos accenditur , a quibus duriter tractantur.
Debent itaque illi, ad quos pars magna Episcopalis ossicii delata est, perindeae si forent Episcopi, digniores minus dignis anteferre , & Episcopo instituendos, dc Pastorali potestate donandos praesentare. Debent Patroni perinde ae Episcopi sollieita de pia cura susis ad Deum precibus
cos quaerere, qui ereduntur animabus regendis, Sc ad aetemam salutem addueendigmaxime idonei , & a Deo ad istud munus ab aetemo δε electi. Non possunt Patroni Pastorales curas in mercedem dc pi tum illis conferre, ' qui ipsis ab obsequio Juerunt : neque enim officium Pastorale , quod ad eurandos &sanandos animarum morbos , virtutesque nutriendas ac firmandas unice institutum est, considerari sine sacrilegio & Simonia potest tamquam res idonea , ut si instar
pecuniae , alteriusve utilis rei, quibus ministeria de obsequia percepta remunerantur& exsolvuntur. Minime etiam sinit Pastoralis officii natura , ut praesentator aut collator ex praesentatione aut collatione propriam gloriam& honorem spectet , quaeratque sibi facere clientes, ex quibus gloriosior appareat: si enim suam ex ista electione gloriam intenderet , ea se labe inficeret , quam Si--
37쪽
-m a singos Thetilogi vocant. Quemath dum Pasi-s non sunt Past res , nisi ut Christi luera & animarum procurent salutem, ita Pastoralia offeta aduhim finem duntaxat conserenda sunt; adeo ut in re, quae ad Dei gloriam, animarimo aeternam salutem, & non ad humanos honores aut commoda instituta est , nihil
quini possit, quod ad lassum saeculi , &
oriam mundi pertineat. Deinde scuti Episcopi eos, qui Pastor Iem curam per se ipsos aut per alim audent ambire , aestimare debent eo omio indignos; . ita mriter Patroni latet nullos possunt tae onenia in Christum , ad animarum curas nominare , - quos seiunt eas
exambire. Presecto enim, ut riunt Imper tores , Hirrus est Sacensitio , nisi Iuriis inibistus Miatus , .is Atque hine Concilium Tridentinum, is omnes & sin cn , qui ad promoti is nem prisciencorum quiacumque ius quati cumque ratione habent, hortatur &mori ner, ut in primis ,, meminerint , nihil se is ad Dei gloriam & populorum sit is tem utilius posse sacere , quam si b is nos Panores , & Ecclesiae gubernandatis idoneos, promoveri studeant, eosque ali is nis peccatis communicantes mortaliter pec-
is care, nisi quos digniores , dc Eeclesiae is magis utiles ipsi iudicaverint , non qui- ,, dem precibus , vel humano affectu, autis ambientium saggestionibus , sed eorum se exigentibus meritis , praefici diligenteris curaverint is b .Haee si viri Nobiles considerent , non antent privilegium nominandi Pastores animarum, nec gaudebunt, dum quempiam ad istud ossicium poterunt nominare , sed potius anxii erunt ae tristes in re tam perieulose, ubi digniores dissicile inveniuntur, nec ius post imploratum coeleste lumen a Deo revelantur; & ubi mala electio et ctori tanto graviorem perniciem asseri , quanto magis tu ipsem redundant quaecumque a mae electo crimina perpetrantur M.
Haee prae oeulis habebat R na Por iugalliae soror Caroli quinti Caesaris , quae eupiebat omnes fui remi Di pis Mi Hosuperstites , ne u-am regeretur rem adeo
pericu am se dine lem exemere, atque est mminatis si orem Q. His attendebin sanctus Ludovieus Rex Galliarum, quando admittere noluit amplinsmam saeuitatem deligendi per omne remum suum Epistopos, aliaque quibus vel-- Sacerdotia eonferendi , quam ei inscio a Potui fiee Maximo suus Legatus impetraverat . Cum enim Legatus illam sincti csimo Regi laetus offerret, respondit Rex: ,, Tuam quidem damnam fidem non possum se qui quod di rati nisi amytificanda via si fum o , δε se atque in serie curissi ris seu rem ipsam eo penitus in eis r satis is enim mihi fuerit reposcenti Deo Regii mu-
,, neris rationem reuaere Sacerdotalis νῶ,, iniciique curam Pontifex Maximus habeat
se sebi , eui mandata a Deo os ., . Simul handicens Diploma in ignem con)ecit. is Franciscus quoque primus Galliae Rex, si cum idem ius a Leone decimo rerum is omnium largitore maximo abstulisset , is reddenti sibi eius rei Diploma Cardinaliis Roth agens , qui auctor impetrandiis iuerat, dixisse. fertur : Cavendum iam, - Minalis, utrique nostrum magnopere erit, is no nos . - tanto sudio quaestum Dipi se ma , ns modice retiisque eo in Derims, si in exitium detrudat se iremum e . Electio itaque Pastorum est res divina Se
ardua, quae non nisi ex caeca eupiditate concupisci, α vix recte geri ab illis potest, qui non sunt divinitus ordinati, ut constituant civitates P esbyteros Deo flerumque eos deserente qui praetergressi limitex sui st
tus ac vocationi , aliena munia usurpant.
Nemo itaque illam ambiet, nisi Brte amans periculum, in illo perire velit. Porro ex his omnibus viri Nobiles sa-eile cognoscent non solum se ius Pare natus super podulum Catholicum Foederati
Belgii non habere, sed ne quidem illud eis ab Episcopo tribui posse , nisi Meris
38쪽
sti Fideles, & eonservandae ae propayndae fidei velit esse adversus ; cum ipsi iuri, nod praetendunt, renunciare cum gloria &aude possitit . Deinde etsi rationes supra
expositae, quantumvis validae ac manifestae, ipus sorte non omnino persuaderent, quod prorsus iniqua sit praetensio , qua ius Patro- natus usurpare contendunt ; saltem ipsis
ostendent Episcopum & populum jussis probatismibus & auctoritalitas niti , dum illorum praetensionibus non eonsentiunt: quod sufficit, ut intelligant, manifestam magnamque fore iniquitatem, si dubio incertoque ut plurimum iure nitentes, certam Ecclesiae Christi, &'Saeris Synaxibus vim infe rent ; idque nulla legitima auctoritate freti, sed ex solo sito arbitrio, non aliis rationibus persuaso , quam illis , quas suggerit ambitio, quaerens gliae Iba sunt , σ-u ρι- Jesu Christ. Hinc etiam manifestum fit, quod, si dum sunt ineriti utrum jus Patronatus ipsis competat , Christos Domini& Religiosas Synaxes , proscriberent , seipsos exponerent perieulo rpetrandi s
cinus detestabile , nempe Christum in suis Sacerdotibus & Fidelibus per uendi. Haec dum Nobiles Hollandiae expendet'
Ecelesae se Patronos exhibebunt sine detrimento libertatis, qua illam Christus praeditam esse voluit: illam contra injurias asserent, non ut ei tamquam Ancillae dominentur, sed ut ei tamquam Μatri obsequantur e illam tamquam pupillam tuebuntur , non
ut ipsi in illam suum extendant imperium, sed in ipsa liberius Christo servire possit. Eligent emo esse prolem, res & Patroni Ecclesiae ; ita officium , quod Religioni, Eeclesiae, & Deo debetur, non reputabunt pretium acquirandi Dominii, quo in Clerum& Dei populum dominari, aut Episco siacro de canonico iure eonstituendi in Εeelesiis Pallores exuere possint e verum ex isto opere a Principe Pastorum, cujus sunt oVes propriae , pro mercede expectabunt, in die iudieii cum ovibus ad dexteram collocari, & admitti in ovile salutis aeternae.
EPI OLA Illustrissimi Comitis TanaM, A stolieae Sedis in Belgio
Internuntii, data Bruxellis, I , Sept. 2682.
Sansiissimus Dominus , inmus aptum encomtis commendem zelum, verum Etiam
esse. oriri aeriam viuum Ortho Ilioni eidem Ponti Io nomine stimulos adrim , ex inissa contentisne non uorum Nobilium ne unquam assentiatur suprafastae nomina- nominandi ad fas Parachias , optat fam- tioni , declarerque , ubi opus fuerit , ratem mopere S itas Sua, viruiris resisti eiu ofo mentem Saae Sanctitatis. Quousmodi Iaicorum molimini, moxque firmiter rei supponant habere iuriduum aliquod teneri salutarem mnsietardisem cariserendi ad nominanis. fundamentkm , libenter Sanan arbitrium Vicani Apostolici Cmas animaia tur Sua soru em jura examinabit, mi rem, iis qui doctrisa oe pietare aptiores viserabit is isseisiam interim neutia videmur , edi' non assectu ae saeculariam sta m pati munit, at de facto usuηρ - ν ciis inimia possint. Compertum es Sam M tam diutuma consuri sine pertiis e
Ohic oppugnare , tum scr0to , tum Hisce addereus era. Datam 'uxellis Io.runis sussionibuν praeten nem Laicorum: Sept. 1682. idiam dignata suit miti injungere , ut ne
39쪽
Exeerptum ex litteris Illustrissimi Intereuneii Brisellensis , datiso die 16. Martii 1683. Orundoquidem Dominus du Bois scrinsit dear dictis Nobilibtis liberam praeten eum
in favorem contentionis, quam si M- juriam Patronaiks eollationem D. V III bilis Drunt ore ocii jus Patrauatus sirisimi relinquendam esse ex judicio nifustis Oratoriis c ' Ecclesiis Parochiatibus: Sanctitatis , donec re mature examinata , eidem. rentincto , quae si in hoc tant. -- aliud Romae decernatur. menti negotio mens pontificia . Ae s abisse ad me mittatuν exemplar sua luem B oeliis r8. Martii 1683. rationis, eamdem communicabo D. V. ILIUrismae; illum laterea requirens , persum S. A. Tanarius Abdi S. Mariae.
Extractum ex Epistola Illustrissimi Internuneii Br ellensis, scripta die χρ. Martii I 683. N Ecdum aecepi responsum a Doctore du num rufisie , declaravi Suam Sauctitatem Bois , evus scriptum doleo effecisse , . Meudere relinqui D. V. IIustrismi siti aut non ili ex istis NobiIibus per endo in talem emferendi Pasoratus , donee auditis contentione sibi arrogandi jus patronatus ad rationibus ab iisdem Nobilibus dedurendis, Parachiales GAestas , Missionarios illarum aliud satuendum esse censuerit.
cura praefectos ejicere comentur . Non dubito
tamen, quin Dominus du Bois si Broeliis χρ. Martii 1683. formaturus mori Pontificia ; iuxta quam, nuper occasionem nactus scribendi ad Domi- S. A. Tanarius Abb. S. Mariae.
Extramim ex Epistola Illustrissimi Domini Internuncii Bruxellensis scripta die a a. Aprilis 269 MDto IlusHfimae D. Q h e Melu- dictasse volante famuli calamo brevem adfam Epistolam directam a Doctore du reaedem articulos responsionem , utilia facta Bois. Nautim ab sese aecipere potui exem- minuta plum scripti prolati in causa nota ; quia asserit sbi delatum fui se itud, quoa Ium Brisellis et 1. Aprilis 1683. AH sma V. D. ediderat , drasum in artiaculos, eumque distractum majoribus negotiis, S. A. Tanarius Abdi S. Mariae.
40쪽
Transumptiun Epistolae Domini du Bias scriptae die paschatis 1683 'inluseis Domine AB ati s missibis iuvenis quidam titia eum e detulit ad me jurras fremum in f orem Ilius simi R erendi mi C. toriensis , - oliri in partibus vestris mearii , quo asserebatur eirim Mustrissimoneario competere Iiberam rellationem Graiarum risoralium, inaepenuentre a jum P
recinarus aut nominatιone maeum , qui in
sis Deis suis eunt Paroeliales Ecclesias, oes N ilium σ Communitarum , qui aere selieitudine suis manutenerent Pasorum exercitia a resis meialium haereticorum imfultus. In eodem scripto asserebatur esse ax Sede decisum in s orem eiusdem ulmssi mi Castoriensis, sed cum ejus rei nialia adferretur probario , o contrarium asserer tu aliumis iudicavi me posse super jure
scriptum illud, in plures diuisum animus χρ. se bene memini brias feri mariaginatis notas e conatus sabilire contrarium p
minime facturus se credidissem iam aliquid fuisse aliter a S. Sede decisum , - DL
iem ad effectum plenius eamdem Sedem, quae nandum definitive pronvinci erat inforia mandi; parito interim ut Canoni l quunt in iudicato. Unde eo, o Perium sirem D. V aliosque psias Sanctissmo D. rationes , quas pro iure suo habere se eredunt, exposturus pro revocatione premisianis; quam prmato meo, vel e uscumqMe alterius iudieis adrifures . mae qui s Cathot eramvectare debet a V. Genm iste Nobialibus animis os ut post tot pra Catholia ea religione Leus o praelia Deus Hemis laureis cremet, orabo. Perilluseris D. tes hamillimus servus. Detanti I 683. ipse δε- ori Pas aris die. Nicolaus eiu Em, Merarum litterarum Primarius Prosessor. Inseri otio vero erat: Perillustri Domino, Domino Topareia δε Cractnmburg, in Creonem.
EPISTOLA M. Cardinalis Cibo , Papae a sanctioribus Consiliis, ad Issi Episeopum Castoriensem .
T Ermolesta aceiderunt Sanctitati Suae, I quae Nicolaus δε Eois pro Foederati Belgii Nobilibus scripsit , ae mihi curandum per Abbatem S. Mariae Bruxellis Intemuncium P demandavit ν ne quid ex iis Ecclesiallica iliarias detrimenti rapiat. Haecia Illustrissimae Dominationis tuae Litteras reseribere me iussit Sanctitas Sua , quae Apostolicam Benedictionem Pontificiae iare charitatis indicem tibi amanter clargitur I dum ego veterem meam voluntatem Dignitati ae commodis tuis paratam om
re, & laeta omnia cum diuturna sospitata tibi a Doe, auguror &α Romae 2o. die Nov. I 683. ctam pen Supplem. Tom. I.