장음표시 사용
51쪽
eis tale perieulum non immineat; illudque ei alibus pereuam sit notorium ; & t men Romam Rescripta dare , & ela-Ies in vim illorum dispensare queant, multito minus auderemus pro invaliditate M trimonii contracti resolvere, sed oratoribus suademus, ut potius Episcopos , alios
que superiores consulant a .s Hare Resolutio, una eum praxime s quenti, signata fuit aut approbata Lovami I. I 6 . a DD. de Cham- , daia Hanis e & vana pen l.
cc Vide citra hune insum Dissere. Can. D. M Um, de Di pensariem,ua Cap. Iv. 3. IX.
, Circa Matrimonium , ex metu & ex di insatione dubia super tertium Comsanguinitatis gradum contractum; ab Eoenis aliisque Docioribus signara .
s Nime misum essita JΙN e B pmposito duo pro invaliditate
eontracti Matrimonii adseruntur argumenta, quorum alterum petitur ex metu, qui Sponsae illatus praeten itur: alterum ex
invaliditate dispensationis super tertium Co sanguinitatis gradum. Ad primum quod attinet , non iudie mus metum istum esse sincientem pro imvaliditate Matrimonii . Quod enim dieitur Parentes Sponsae minatos fuisse, ut si Matrimonium non iniret, illam per bie nium in Monasterio eollocarent , in eo Parrates aliud non dixerinit, aut Sponsae significarunt quam id quod quilibet tmnus Paterfamilias pro sua paterna cura filiae suae merito diceret, consideret & imperaret . Quid enim iustius quam ut filia I .
annorum, si non nubat, conservandae castitatis & instructionis causa , in honesto aliquo Monasterio collocetur Itaque nisi aliud intervenisse prebetur , nullus iniussio metus Sponsae hie illatus apparete euius &hoe est indicium , quod per plures annos conjusata nullam de metu sibi illato qum
rimomam deprehenderit. Secundum quod affert argumentum , aliquam speciem habere vid eri posset , si ad rigorem litterae dispensatio data exami
Et pria sertim si a S. Sede , pro securiis late conscientiae , non petatur plenior declaratio e licet omnibus attentis iudicemus nullo modo istud Matrimonium posse de facto dissolWi, cum eodem a mento plura similia intrimonia larent dissolvenda, eum summa familiarum & Reipublicae eonsuissione . Resolutum Lovanti hac 't. Dee. 16 Et erat signatum De Chameux , S. T. D. & Pros. Res. De la Hamode,
52쪽
Α duobus aliis Doctoritas Lovaniensibus signata , de necessitate consensus Superiorum , ut quis Beneficia praxendat in Congregatione Oratorii D. I. apud Belgas.
CASUS. UT Commatio Presbyteroriun ora atorii 1Μmini Iesu per Provi iam Mechliniensem impediret sollieitationes ad Beneficia aut Omeia tanquam alienas a*iritu Congregationis suique destructivas, matura deliberatione habita condidit in Comitiis Generalibus habitis Bruxellis in is & nona Maii anni I 696. Sess. 3. hune Canonem : positum quo e est ,
an matio non tuae cet inlisabiliter o serva a ea qua statuta sunt mmo I 68r. N . Σ. contra eos qui Beneficia DA OFcia
Melesostea praetenuunt , Me consensu Superiosum in scriptis habito ρ Responsum , quia sandvim sit ante decretis anno I 68 I. Sess. a. quando Beneficium set metum fuerit re patibile eum Oratoris ; s autem
fuerit --patibila , ipse facto exclusus erit
Contigit autem unum ex Presbyteris dictae Congregationis per Regem denominari ad uamdam Dignitatem Ecelesiasticam,&quiem eum oratorio incommtibilem ad quam ille quidem noluit offerre libellum suppliem Regi, sed tamen stivit postillari per amicos suos pro se istam Dignitatem, neque a S perioribus suis petiit utrum hoc ipsis placeret, & ne quidem petiit postquam den minatus est , sed tantum lignificavit ipsis singulis seorum , quod Rex ipsum den minasset, vole ue totum retineri in secretor ivit matias actios suae Celsitudini Electorali 'γ , Ministris Status M. ac repit congratulationem ab omnibus congratulari volentibus, etiam a Capitulo , in quo Dignitatem illam obtinuerat, per D putatum , & hoc in praesentia publica &communi aliorum Presbyterorum ejusdem
Congregationis oratoriit inquirit de meis diis , quibus in sua Dignitate subsistere
mi , facit dependere acceptationem pontessionis a sua voluntate , quam hactenus se se non eepisse asserit, nec confirmati nem ab Episcopo Ioei; adeoque se sella sisse in terminis dubii utrum acceptaret, nee ne: ad haec omnia non requisivit eo sensum suorum Superiorum, multo minus in scripto habet. Hisce potatis, aeritur i. Utrum talis non sit Gnsenisdus incidisse in poenam Canonis praedicti a. Utrum consensus modernus possit supplere desectum , postquam in poenam incidit
RESPONSIO. Ad I. Quactionem instascripti respo
dent N. Presbyterum in rata prepolito, in poenam praedicti Canonis ineidisse , &ipso facto ex Congregatione exclusum esse. Qui enim peceat contra legem prohibe tem aliquid sub certa poena , ine rit sine dubio poenam a lege statutam . L. I. C. in Sex. nu . proinde non est dubitandum N. Presbyterum in specie proposita , pcenam prauati Canonis incurrisse : si quidem contra ex Iam eiusdem Canonis prohibutionem , Iine consensu Superiorum in scriptis habito , sollicitavit Dignitatem E clesiasticam a Rege Catholico obtinendam; neque eum excurare potest quod ipsemet Libellum Regi non obtulariti nam eum iurasu praesenti ipso sciente , eius amici U- bellum Regi obtulerint, & pro ipso sollicitaverint , censeri de t sollicitationem eis mandasse, Arrum. rext. ἰn Lege 6. f. a. L. I 8. L. β. Mandat; ubi qui patitur pro se alium fideiubere, vel intemenire , maniare intelligitur G manaati tenetur.
ic a Duci Bavaria Belati submatoti.
53쪽
Qui aurem laeti per alium , puta Μam datarium, perinde est ae si faciat per seipsum. Cap. 72. de R. I. in 6. Et quamvis feste quis diceret, ham: ve ba Matuti, priremisum, eum effectu esse aecipienda ; & ideo si ovis praetenderet, nee effectum sollieitatio habuit, einare Statutum seu Canonem . Arrumoto t. I. Τ. a. A. quod quisque Jun in arti ne sis quidem N. Presbyter in casu proposito poenam Statuti aut Canonis evitare poterit. Etenim ad sollieitationem amieorum Rex dictum N. ad Dignitatem Ecclesiasticam
Et pro hae Regia nominatione seu Coulatione d tus N. Suae Celsitudini & Ministris Regiis otias init, & variorum gratulationes admisit. quo evidenter eonstat quod dictis N. eam nominationem Regiam sibi factam ratam habuerit; cui consequens est eum ius in re, vel saltem ad rem aequisivisse, text.
λ SI TIBI ABsENTI I7. de praeL in vi in verbis, rinec eam ratam habueris. Ius, inquam, in re, vel saltem ad rem aequisivit per illam rati habitionem seu ae---ationem; quamvis necdum adeptus s
xet possessionem illius Dignitatis Ecclesi
'cae , mue eonfimationem. Est enim hoe receptissimum, solam eoulationem Beneficii absque possessionis a prehensione ius in re & perfectum tribuere, postquam ille, eui collatum est Benestiscium , eam collationem ratam habuit ;stenim ex hoe proprium dicitur ipsus Be
ad Cap. L n. 8. de R. I. in λ Itaque eum dimis N. haec omnia see rit sine eonsensu Superiorum in seriptis habito , evidens est eum poenam Statuti incurrisse , & ex Congregatione exclusum esse a Quoad II. Quaestionem hie propositam instaserini eensent, consensum modernum Suωriorum non posse supplere delamim, poliquam in poenam Canonis seu Statuti
incursum est 3, neque enim Superiores C nonem a tota Congregatione sancitum abrogare possunt . Ita resolutum Lovanti hae
Ab Eripe ο, aliisque simia circa veram notionem Libelli simos.s Nunc primum edita
. AD PRIMUM. NUlla ratione dici potest, Epistolam,
de qua quaestio, esse diffamatoriam. Ratio est, quod Epistola illa scripta non sit ad diffvnandum ; sed ad remedium p milandum gravissimis malis, quae in Monasterio gi abantur et quod charitas erga Deum, Monasterium, & proximum post labat. Postulabat eharitas erga Deum, ut tot peccata in Domo & pertinis ipsi coaseeratis impediremur. Postillabat eharitas erga Μonasterium, ut ruina spiritualis ae temporalis illi impe
Postulabat charitas erga proximum, ut ipsius emendationi ae salini consuleretur. Neque diffamatoria dici potest ex eo, quod ordo debitus servatus non sit, vel aliae eircumstantiae debitae praetermissae. Quia imprimis seonsideretur, qui scripserint Illi sunt, quos proxime ea res tangebat, eum sint dicti Monasterii membra, & ad quos ea cura devolvebatur, deficiente Abbate. M
54쪽
superiores Legitimos. Si, quom i Non nisi post duas vim lationes frustra factas, quando iam aliud medium non supererat , nisi rem sus ad. Capitulum Generale. iterum si . - ἀεὶ Tune, eum Monast rium im Dum per erumpentia vi inulla apud omnes diffamatum erat et adeoque interiamplius omi debebat nee pinerat apud Sue riores, ut famae Moriasterii consulerent. si, quo is & quidὶ Non nisi cum reverentia supplicant, ut quo videbitur modo remedium malis gravissimis adhibeatur. Ex . quibus patet , se per speciem quia
Z dem diei pota, dictam Epistolam esse Li.
bellum stinosum: nam praeter rationes iam dictas id etiam accedit, quod sparsa non rurit in vulgus , sed tantum privatim scripta ad Superiores Legitimos ; idque non suppressis , sed expressis seribentium
Iam scripseriant , ' accusari possunt, multo minus condemnari, tamquam Authores Libelli famosi , aut Μonasterii diffamatores.
Econtra vero pro suo erga Monasterium etelo laudandi . Neque refert quod
Religiosi illi in Epistola dieant , copiam chartat visitationis, in Capitulo semei lectam, cyruptam fuisse ; quod salsum esse
Quia esto et i m id salsum foret, videmtur tamen Religiosi sat iustas rationes habuisse id eredendi & scribendi . 1. Quod quid m assererent in eopia illa lectum sui sis
articulum , qui auditus Don fuerat, dum lactum suerat Originale. 2. Quod non prinferretur nee legeretur ipsum originale , quod tamen erat ad manum cui ratio alia
a videbaruo esse posse, quam quod ab Miginali discrepa P.
- tamen asseverantius quam oportebat, copiam illam e ruptam esse scripserint dicta
ij si , & sorte prudentiust id tantum scripussent sub dubio , exprimendo rationes s e iaspicionis . , stasiat de eo insetulum
Generale , & ut videhitur , eorum imprudeatiam eorriget : quamquam non vid-tur propterea gravius alis; a id commeruis. se, tum ob rationes iam dictas, tum quod ad ut rei non: mutam imust in. -', pia illa dieatur eorrupta fuisse me ne; nam etiamsi fuisset incorrupta , nec se tamen suffieiebat ad remedium malis afferendum . adeoque adhuc ad Capitulum Generale scribbendum erat , exponendaque mala quae in . Epistola continentur. Quam er aequum non vitatur, vexare dictos Resigiosos ob levem aliquam & so te nullam culpam , quam possent bona fide& zelo iamiat illa: atque interea nihil e rare de eorrectione Monasterii , impunita piosque relinquere alios , qui vel horrenda crimina commiserunt , vel ea dissimula do foverunt. Profecto in re tanti momenti primum a gravi ibus & magis necessariis incipiem idum e. ; ae deinde ad leviora ,.si ita
Si vera sint facta , quae post his verbat Pudor es direre Ois Manasterium passim pro Lupanari habeatur in dicta Epiliola narrantur , nequaquam possunt dicti Religiosi accusari , nedum ad poenias gravissimas condemnari , quod verba illa Epi- at sitae inseruerint . Quis enim dubitet , quin passim pro Lupanari habeatust Monasterium , in quo Famuli clamellici impraegnarunt septem Berias Ubi duo
innata pi sacrilegio deprehensi lunt FUbi ipsa Neptis Abbatis si natura Parocho tradita & Epistola mpria manu ac stillo exarata post partum tertium aliis quem Religio iam ce carnali commercio accusat ὸ Quis, inquam dubitet , si his passim nota sat, quin Monasterium passura pro Lupanari habeatur Nam etsi haec. sola saetierent ; tamen iacile conjiciunt homines , plura alia intuς supprimi , aedelitescere, quae in lucem non veniunt . Satis etiam intelligunt, dum talin tam sem entia sunt tum is Famulis tum in Religiosis , non sine Superiorum Monasterii dissimulatione & tacito quodammodo e sensi ea committi . Qiare sicut quamvis aliam domum etiam saecularem , ubi ista fierent, proi Lupanari haberent ; ita multito magis pro Lupanari habere solent d inum Religiosiua, in va. notum est illac muti
55쪽
Enuntiatio illa , Domine ' ον &e. dein qua quaesito tertio , non est nisi mera Denuntiatio fami legitimo Superiori ad hoe
ut inquirat , an ita se res habeat , ut dicitur , nee ne e quod ex ipsis Enuntiationis verbis manismum est. Quare nequa quam illius Auctor probare tenetur , quod talis reipsa talem impraeghaverit: satis est, uod iustas rationes habuerit denuntiandi
uperiori id quod fama serebat . Habuit autem rationes iustissimas: nimirum , quod ipsa Neptis Abbatis post partum , signatura Parocho tradita & Epistola propria
manu exarata , talem aecusaret ; quod id notum esset multis in Μonasterio ; pr
inde , quod esaritas tum erga Monasterium, tum erga Religiosum illum exigeret , ut denuntiatio illa fieret e quo vel Monasterium & Religiosus iste eorrigere tur , vel ab infamia & suspieione liberarentur . Ita responsum hae t 8. Febr. . IT . Signatum erat. G. M ardi , S Th. Din. & Prolatar Regens . H rentias Sut avi, S. Th. Dinor. G. Hu 's, Theol. Dinor & Prose r. G. M. Cura , S. Th. Doctor . F. Vers uren , S. Th. Doctor. His Chameux, S. Theol. Doctor & Professbr. Regius ae Resens. S. Coenouae , S. Theolo. h Prosetari Z. B. vam pen , I. U. D. & SS. Can.
Pros. I. instrael, S. Theol. L.
Cirta sigillum Consessionis Saeramentalis, ab Eoenis aliisque Doctoribus
Nune primum edita IC AsUS POSITIO. TItius excepit Confessionem Beriae, &iniunxit ei quaedam laetenda. Hate obedire nolens saepius adiit Consessarium suum Titiam extra Consessionem, multa ei narrans de conscientia sua. Sed & multis aliis propalavit, non dari sibi absolutionem, eo quod obedire recus rei Confessario suo in aliqua re. Imprimis vero id dixit Hero suo &Herae, rationem afferens, quod nollet d nunciare aliquem Episcopo. Verum hi id non eredentes suspicati sint illam de multis , volueruntque illam dimittere Beria sentiens sibi imminere malum , eo quod se dimissa vix posset aliquam invenire conditionem , T itium enixe rogavit ut domum veniret, lieentiamque ei dedit totum illo negotium Hero suo exponendi. Titius molestia & improbitate preeum Bena gravatus , utilitatemque di comm dum illiu intendens domui eius se reddidit: eui Herus &Hera statim exposurrunt suspieiones omnes, quas habebant de Benaaneilla sua , eo quod dixisset ipsis se a
Titius reoosuit illis, filiam illam & h nestam & fidelem esse , nec quidquam ab
illa esse timendum. Uerum & Herus & Hera suspicari pergentes , dixerunt se illam non retenturos, ne quidem uno die. Tune Nerea malum illud apprehendens, voluit ut Titius veram eis diceret rationem ob quam non absolveretur , & se omnis suisieionis eausa auferretur. Titius, qui rem illam extra Consessi nem ab ipsa Nerta saepius audierat , &ab uno quodam Presbytero , cui etiam Berra illud ipsum narraverat , monuit imprimis Herum , Heram , quod non nisi de licentia & voluntate Bertae ibi pro sentis loqueretur, & addidit revera requiri ab ancilia eorum Beria conditionem ali quam s
56쪽
Cisca sigillicis Confessinus . 33 quam , sed quae nulli erederetur praeiudi-eium allatura.
Tum Herus & Hera de ista eonditione ab a illa sua & quibusdam aliis instrum
multa objecerunt , suadere conantes illam non esse neeessariam, sed & eontrariam esse honori & famae quarumdam persinarum. Reposuit iterum Titius tum nihil quidquam mali inde eventurum, tum se cred re conditionem illam esse absolute necessariam ; nee aliter sine illa se iudieare aut agere posse absque conscientiae suae gravissimo nocumento : monens interim eos conditionem illam ipsos non spectare ; & anetulam eorum & honestam & fidelem esse. Herus & Hera inito eonsilio Beria sua serunt, ut alium Consessarium adiret quod& secit. Post tres eirciter menses rem illam qu tuor personis eontestibus narravit Beris ; e multo post adhue aliis duobus eontectibus , quibus & illam circumstantiam aperuit, se tune dedisse Titio licentiam declarandi punctum aliquod suae Confessionis, ut eonstat ex eorum depositionibus iuratis. Verum ecce sea existimans ex aliis ora alia octasione illatam sibi injuriam a Titio, in vinditiam illius accusat eum revelatae Consessionis ; negatque se ullam ei dedisse ei rea illam rem licentiam . , Sed & Herus & Hera eius, volentesisvere cuidam tertio, pro cuius honore timebant , deposuerunt , Titium coram ipsis dixisse se non posse dictam Bertam ab l- vere, absque suimet ipsius perditione, nisi id praestaret quod ipsi iniunxerat.
Et insu- ajunt se non recordari li-eentiae a Serra Titis datae, & ab illo e
ram ipsis memoratae, nolentes istam circumstantiam nee affirmare nec negare. Cum vero Beria super aecusatione taminiusta a nonnullis corriperetur ex charit
te ; dicentibus illi: inde conseientiam eius graviter laedi; respondit illis Bena, se non eurare de damnatione sua: uti deposuerunt tres jurati contestes. Imo & emam aliis tribus contestibus similiter juratis . agnovit se animo vindictaeae sationem illam contra Titium intem
.I. An revera Titius Consessionem Beriae revelaverit ,
et. An sit iam aliqua fides adhibenda, Beriae, ne ii a se datam licentiam Titis loquendi de sua Consessione
3. An non teneatur Berta restituere honorem Titio, quem conata est longe late- ue perdere; oc expensas reddere, quae iudi defensionem secit Titius An non sit vera & tuta sententia, quam ut veram & communem tenent, post Divum Thomam , setius in Dist. 17.9. I 4. n. v. 8 latus , Supplem. q. XI. arti φ Mugera, Suppl. q. XI. conclus. 3. de Si tu e A. Mefen , tract. 3. de Sac. Poenit. dub. q. Suareet , disp. 33. de tagillo Consess. sin. 3. cum multis quos Ibi citat Authoribus: Em enti nempe Rie M. Patari Adriam i Henrici Sylves . Ato , Cmanum M. scilicet posse Co fessarium de rationabili consensu enitenti, manifestare alteri id quod ex eluet Confiesis
rum sententia, Consessarium , ex raticina bili , expressa, & plane voluntaria poenite iis venia , posse manifestare quod ex eius Consessione novit . At controvertitur ara. ejusmodi venia in easu proposito data fuerit : datam fuisse affirmante Titio , Bona vero ne te . Cui ergo eredendum , aut quae primitones requirendae
Recte notant Diuim Theologi , in hoe negotio non posse dari terram regulam; sed ex qualitate peccati & circumstistiis personarum & publicatione delicti pr.
Si enim Confessarius, qui de Consessi
ne revelata ae satur, probet revelationem
factam esse ad bonum poenitentis , si toto agendi in do id spectiverit ut, quoad fieri posset , pcmitentis fama & honor salvasorent ; si accedant etiam alia adminicula, quae etsi non plane , aliquo tamen modo probent veniam revelandi a poenitente d
tam suisse , tune in favorem Consessarii praesumendum ess : maxime si poenitens sa-E mam Di j i by Coos le
57쪽
mm hatiat non bonam , & aliquam inimicitiae oceasiniem adversuς Consessarium, Confessarius autem si probus ae predens ἔde ovo videri potest Cardinalix ae LMO , de Meram. Poenit. Disp. 23. sin. 3. 3. Atqui omniλ hax argumenta praesumptionis favent Titio, & adversantur Berta rsquidem Titius revelationem non fecit nisi in bonum Eerrae , salva eius fama & honore, quoad fieri potuit; conatus est enim Bertam a malis suspieionibus, & ab expulsone, quam horreiat, liberare. Et quia id, salva eius fama & honore, quoad fieri poterat , praestare volebat , a principio ea discretione usus est ut aliud non diceret quam Benam non absolvi nisi ob des tim conditionis, quae nulli praeju-
Ae ne quidem de casia ipso , prout a parte rei acciderat, Ioeutus est , nisi μει quam Herus & Hera de casu prius a Benainis ali eum expressissent. 'Cum itaque Berta Hero & Herae , &pluribus aliis rem antea aperuisset , nee id inmeeret ad ejus defensonem . Titho inhonum eius & lavorem rem ab ea prius manifestatam confirmasse praesumendus est :nee eredibile videtur id fecisse animo vel Bertae nocendi , vel Consessionem ejus iniaque revelandi. Favet Titio modus manifestationis quam Deit, Horra im praesente, nec tune com. tradicente ἔ licet enim Herus & Hera nee a mare velint nee negare quod Titius v niae sta a Berra datae mentionem fecerit , Titium tamen in praesentia Beriae loeutum suisse non nenint . Quis autem praesumat fieri posse, ut Consessarius non omnino fa- tuus, praesente poenirente, .sine eius venia,
Conisionem ejus revelare 'audeat
Favet denique Titio, quod duo eontestis iurent se a Beria hoc ne otium nar nte
audivisse, quod Titio licentiam dederit declarandi netum aliquod suae Consessionis.
Contra autem Beriae plurima praesumptionis argumenta adversantur : ae imprimis illud, quod tres iurati eontestes d posuerint , eam, eum de injusta aceusati
ne moneretur , respondisse , se non curareis damnatione sua.
Ae illud inseper quod tres iurati conte stes declarent , agnovisse illam, se animo
vindictae aeeusationem hane eontra Titium intentasse. Denique eontra Britam militant magnae
illae an iae ad quas redacta fuit; a quibus eum avidissime euperet liberari , nee effractus per ullum quam per Consess
rium liberari posset , valde credibile est
eam Consessarii opem implorasse, veniaminque dedissse , ut rem Heris , prout erat aperiret; praesertim si simul spectentur a gumenta datae veniae in favorem Confessarii ante allegata. Quibus omnibus attentis, eo ludendum videtur , Titium absolvendum esse, mediante saltem iuramento , quo fidem laetat se revera accepisse lieentiam , de qua qua stio et praeeipue si Meedat bona existimatio
de probitate & prudentia Titii.
Ira, salvo meliori , eensuimus r Lovanitdie 28. Iunii 3 οχ. & erat smarum I. L. Hemissei, S. Theol. Doctor. F. R nardi, S. Theol. Doctor & riose r Re- ens. G. M. Clara, S. Th. Doctor. F.
I. U. D. is Canonum Professi I. O bare. S. T. L. I. L. Gaessens, S. T. L. Par da in , S. T. L.
58쪽
De obligatione ad adimendum promissum quoddam exactum in administration. Saeramenti Poenitentiae, ad Eoenis aliisque approbatus .
I ω Primum ratus. J 'BEna ancilla obstrinxit sese lanulatui
1i Pastoris, interim priusquam in
eam famulatum veniat, eonfitetur δε Minuo
regulari in ea eivitate, in qua Caius P stiis est, Missionario, qui ab ea ante Sacramentalem abistutionem. exigit, ut promittat sese Caii famulatum deserturam post annum , nisi intra illum annum Cajus se submittat plaeitis illustrissimi D. Bini Apostolici Nuneii r ea promissione facta
absolvitur Beria. Item Titius eidem Semphronio ire Meramenti Poenitentiae administratione promittit ob eandem praetensam inobedientiam
sese deinceps non aditurum Ecclesiam Cati, ut Concionibus ejus & Instractionibus imtersit ; quo promita absolvitur.
Videtur eos teneri hae sua promissione, quia saltem apparet res aliquo modo indifferens , quam observare possunt, & ad quam ouecvandam libere sese obstrinxerunt. Sed econtrario apparet Semphronium eam exigere non potuisse , & emere eam aliquo modo in odium Sacramenti Pamite
tiae . , ac in impedimentum Fidelium ne omnino libere illud a edant. Ad quod respondetur Berram & Titium se equidem revera obstrinxisse & obligasse hae sua promissione ἔ ad que ex obliM-tione promissi , Confessario viem Christi tenenti sint, non tam homini quam Christo I mino obstrictos. Ab altera parte considerandum , hane Semphronii exactionem provenire a spiritu schismatico , quo membra Eeelesiae tam in spiritualibus quam in temporalibus ab inv
a. Benam & Titium Me promita hute spiritui schismatico quasi adstipulari licet id revera ignoranter quidem & pr inde exactionem A promissum esse rem illieitam in se, quae nullo modo Gram Deo obligat. 3. Titium experientia didicisse multum se in negotio salutis ex Caji Concioni- & In ictionibus proficere e & Be
tam similiter experiri, se in temporalibuis magno suo emolumento quo egentes etiam
Parentes suos pro parte sustentat) & in Diritualibus prosectu non exiguo, ex Caji& Domesticorum ejus conversitione. hunc famulatum adivisse. f Beriam & Titium modo confiteri Cato Pastori, eiusque curae Pastorali a Deo b, diei ad animarum suarum salutem. Angitur nihilominus Beria & ex eius anxietate Caius . Titius in bona fide es
Quaeritur an, & in quid, Beria aut τι-
rias teneantur λResolutio Eruditissimi D. I. Opsrael.
Debet Caius bonis rationibus per de Benae 3e Tisio plaeita 'Illustrissimi Nuntii Apostolies injusta esse; nee sibi lieitum ii obedire. Illicite proinde S phronium ab eis exegisse promimionem de Cato deserent do, & illos eam illicite pra litisset tantum vero abesse ut promissione illa illicite ex
cta & praestita teneantur, ut ne liceat qui . dem illis eam exequi, sed novam eulpam eontracturi sint exequendo. Primum quia ipsis existimare non liere aut suspieari,. quod Caius non sit obediens
Sedi Apostolieae, in iis stilicet, quibus o
Deinde, quia inulto minus ipsis liere, eam de Caio mistimationem aut suspieio in palam declarare ipsum deserendo. 'Praeterea quia non licet ipsis deserere jum , sub quo experiuntur se non
59쪽
nique quia non lieet ipsis deflectere ad eos , qui dum injuste alios traducunt ut Sedi Ap olitae inobedientes, & veluti sthisinati eos , ipsi sciuisa iaciunt &Eeclesiam conturbini.
Quum circa easum nuper a te missum mentem ego meam aperuissem D. OR'
ris, supra positum hisce responsum breviteriose adleripsi. Tranquillitatem animi re, Mere poterit Bene si candide, ut res est,
i Quum nullo scrupuloangatur Thisis, simiste poterit sua pace frui : non enim vi detur Titius, non videtur Berra peccasse hie mortaliter .
sisse rem Adisserentem, quam observare pos sint lieite. Respondetur , attentis omnibus ei reumstantiis, nullatenus esse indifferentem, quamque illi praestare possint licite ; ut sileam , quod debeat esse res Deo grata, quae Dm promittitur. ἱ- Si Critis esset laxis perversisque imbutus principiis, si contra Evangelii regulas eoniae naretur si in Saeramento Poenitentiae foveret homines in desideriis animae suae, tune deserendus esset etiam citra illam promissionem praeviam. Atqui talis est Mmphronius , emo desereiaus est ille eum suo spiritu schisinatico.
Circa satirictionem oblisationis, oriae ex lantatione Missuram, ab Eoenis , alii e Lovaniensibus approbatus.
Nane primum editus. JFRatres quidam Aleximi vere pauperes,ace runt & acceptarunt fundati nem Missae conventualis quotidianae eum linbera intentione. Petunt', an oblatione ist- Missae, em
habent tiaram intentionem , possint sati sicere obligationi aliarum fundationum, per quas obligantur singulis septimanis procurare eeleb-iones quarumdia Mitarum Videtur P. murteis a Sansio I tio sentire inmative, ut patet in ejus Theologia Tom. III. p. I 0. No. 9I6. Quod si ipse non liceat, petunt an laetenda st restitutio uisam Si ita; petunt, cujus rei, est cui illa facienda st Petum insiper ; an id quod quotainis superest ex primo dicta fundatione , praeter honorarium selitum quotidie dandum
Presbytero , qui Missam conventualem celebrat iuxta illam fundationem, uplicari possit eorum, utpote paumum suam tioni, aut Ecclesiae suas eiusque oneribus Blvendis s hoe illis sit illicitum , quae, cui, & qualiter facienda st restitutio Petunt denique ἔ an essent tuti in eo scientia & coram Deo. si de his omnibus inter ent ipsum Fundatorem primo dictaesundationis, qui adhuc vivir, & quid proprie intenderit ia sua laudatione istis posset
declarare silutis casus, data per Ex tum D minum Franci HerseMurm is alma in e stato tima nisus S. Th. Doctorem, approbante Clarsimo D. Zerem Barnardo vanis Eoen, in eaciem universitate I. U. Doctore ac Sareorum Canonum Professore, or aris, nec non Eruditissimo Domiuo Ioanne instrare in dicta initi state S. Th. Licentiato. Casus de quibus ru aeelusa scheda prois
60쪽
C res rumis Casus rare sinas. Ορο- videre euius naturae sit primo dicta fundatio . . Forte est verum veneficium Ecelesiasti eum. Quo casu omnes proinventus deberent cedere Beneficiato, sive illi Sacerdoti, qui quasi iure suo celebrat quotidie Missa n eonventualem. Si vero non si proprie benefietum E elesiasti eum , sed Fundator specialiter b i acere, etiam quoad temporalia, volu rit istis Fratribu vere pauperibus, sique nihil aliud misiverit quam Missis eo ventualis quotidianam celebrationem eum libera intentione, tum videtur quod in rigore loquendo Fratres illi oblatione istius Missae satisfacere possent obligationi ali rum siridationum, per quas obligantur si gulis septimanis procurare celebrationes qua rumdam Missarum ; sed eavenda interim diligenter omnis nuuinatio; eavendus tu pis quaesius in rebus adeo saeris. Res per se, male sonat, & sorte alias ob rationes nobis ignotas merito suspecta est. Optime laetent Fratres illi, si de omnibus interrogent ipsum Fundatorem primo dictae sundationis ; e quo intelligere pol runt , quid in illa sua fundatione proprie intenderit, vel etiamnum intendat. Fomnetiam ob iustas causas mutare posset primam suam intentionem . Videntur Fratres illi prorsus obligati super his rebus agere cum Fundatore, idque quam Irimum.
vent appliquer a leur maison oua leur Egliseee qui leur reste de la fondation, apias avoirdomd i 'honoratre legitime in Pratre qui
In quo quaeritur , quid sit agendum Consessario distribuenti S. Communionem , dum inter caeteros accedit quidam ab eo non abselatus ; ab aliisque approbatus .s Nune primam editus. I
Cinus in Sacramento Poenitentiae iudicatus est a Consessario omnino indis. situs ad absolutionem , quae proinde ei dilata est ; accedit tamen inter caeteros ,
dum Consessarius ille S. Eueharistiam di- 'ibuit , petitque publice Communionem: idque bona fide nescius sibi dilatam abs lutionem , aut sibi non licere accedere ad
aeritur r. quid agendum si isti Consessatio Sacram Communionem distribuenti a. Quid agendum Consessario si Critis
mala fide ad S. Communionem accederet, sciens se ligatum esse, non solutum in Saeramento Poenitentiae i
. Quid si de dispositione Cayi ad a, lutionem dubitasset Confessarius , adeo que eam distulisset , 3c CH. ad Com