Rhetores graeci, ex codicibus florentinis, mediolanensibus, monacensibus, neapolitanis, parisiensibus, romanis, venetis, taurinensibus et vindobonensibus

4쪽

RHETORES GRAECI

EΜENDATIORES ET AUCTIORES EDIDIT

LO INI

6쪽

VIRIS

THEOPH. LUCAE FRIDERICOTA L

IULIO SILLI G

HUNC QUEM DUDUM DESIDERAVERUNT LIBRUM

SACRUΜ ESSE VOLUIT CHRISTIANUS UI κ.

8쪽

HERMOGENIS STATUS

quae hoc volumine eontinentur, primus edidit Aldus I509. in secundo Rhetorum Graecorum tomo, P. I M. Duae existunt horum scholiorum recensiones. Altera, quae genuinos Sy iani et Sopatri commentarios, seorsim I) De his triumviris pavea inveniuntur apud historiae litterariae scriptores. Fabric. Bibl. Graee. VoI. m. p. 357. ed. Ηari. SYRIANtin, Philoxeni F., patria Alexandrilitas, philosophus eximius, et Post praeceptorem, Pliitarchum, Nestorii F., Atheniensis scholae magua gloria fuit, in qua PIatonicam Praecipue docuit philosophiam et, successore relicto ProcIo, discipulo, diem obiit circa annum Christi, ut coniicio, 450. Laudat hunc saepe Procliis in suis commentariis sub διδαοκαλου et καθηγεμόνος sui nomine, et eodem tumulo ossa sua mortui ad Syriani corpus reponi iussit in suburhio Atheniensi, ut narrat Marinus in Procli vitae e. 36. Defuncti manes Isidoriis philosophus , ἐπιτύφιον θυμιαθρίδα, siVe thitribuli im secum adserens cultu est prosequutus, teste Damascio spud Pholium cod. CCXLII. Ibid. Vol. VI. P. IM. SOPATER non estIPlotinianae ille schoIae snecessor celehem rimus, quem Constantinua M. Occidit, sed alius sophista, dueensis annis iuniori

Rid. Vol. VI. P. 75. MARGELLINUs idem mihi videtur, cuius vitam Thu didis

habemus. Duiligod by Corale

9쪽

utriamque scriptum, exbibet, continetur eodim Veneto 433. sec. XIV. membran. forma octava δ). Sed desideratur in hoc codice Marcellinus, quem nec alibi seorsim scriptum inveni. Alteram, in quam Aldus incidit, non recensionem, sed farraginem potius dixerim, ab ignoto quodam rIietoricae professore in scholarum fiuarum usum compilatam, eoqile modo digestam, ut ex unoquoque trium horum commentariorum, quidquid ad explicandos singulos Ile mogenis locos spectaret, in unum locum conferret. Hoc Vero Iabore, in commentariis, qui non singula verba sed con tinua Oratione sensum auctoris explicant iam per se dissedi

tanta eum Ieritate defunctus est anonymus noster, ut sepo sita omni, qua auctoris cuiuscunque opera tractanda sunt,

verecundia, pro arbitrio Verba transponeret vel immutaret,aII a, atque in his imprimis veterum auctorum locos mutilaret et in brevius contraheret, quae Syriani essent, non raro Sopatro tribueret, saepe Sy iani et Sopatri commentaHos in unum coniiceret, longiores autem excursus, Sopatri imprimis, prorsus omitteret. Hanc libri Aldini eouditionem quamquam non sine magno dolore observaveram,

animusque magis ad genuinos Syriani et Sopatri commenta ios edendos serebat, stetit tamen sententia, librum etiam

2 Codicem egregium tanta erim diligentia deseripsit Morelli in hibliotheca rnanuscrit,ia p. 298-304. iit mihi nihil reliquerit, nisi foliorum, glutinatoris vitio misere disiectorum, ordinem notaridi negotium. A solio 53. t. transi ad sol. 87. r. deinceps iuStiis orito Servatus est usque ad sol. 237. Α sol. 237. regredere ad sol. 79 6. a sol. 86. transi ad fol. 7 78. R sol. .8. regredere ad fol. 68. Deniquρ sol. 72. t. in media pagina 'commentarii finem habebis. A sol. 56-67. fragmenta Ioxici aeci interiecta sunt. Scholia breviora ad Iibros Hermogenis περὶ ευρέοεων et περὶ ἰδεων eum commentario voluminis septimi consentiunt, euina magna pars Syriauiim auctorem habet. Προλεγο- μενα ad librum περὶ ιδεῶν quinto volumini inserui. Duiligod by Corale

10쪽

in hae sorma utilissimum et a multis iuro desideratum typis reproducendum esse, idque eo malis necessarium vid hatur, quoniam Marcellinus in hac sola recensione contin batur. Ut vero simul Mnuinam Syriani et Sopatri formam Iectorum oculis proponerem, hanc inii rationem, ut varietatem eodicis Veneti Syriano in notis subiicerem, Sopatrum vero, in recensione Aldina ita mutilatum, ut ad cum restituendum notarum spatium non sufficeret, seorsim ex codice Veneto editum sequenti volumini insererem. Superest iam, ut ad recensionem Aldinam accuratius dest ibendam transeamus, et quid a nobis ad eam emendandam praestitum sit, exponamus. Pauci huius quoquo recensionis existunt codices, credo quod propter voIuminis magnitudinem scholarum usui minus aptus videbatur. Antiquissimus idemqne reliquorum sons est Par. 2923. seculi XI. vel m. membranaceus, forma quarta, optimae notae. Quatuor magnas habet lacunas, ex soliorum integrorum iactura ortas, quae ex eo in reliquos codices, Paris.

292I. et Ambrosian. , seculo XV. scriptos, et in editionem Ndinam p. 259. 328. 337. et 35 I. transIcriant: in media autem pagina, si a solio primo, quod recentiore manu scriptum est, discesseris, nulla unquam lacuna apparet. Egregius hie eodex eum Aldina maxima ex parte consentit a saepius etiam in vitiis, quae codice non adhibito typo hetis tribuerentur, sed ubi scribarum culpa Iectio depravataeSt, et, id quod saepissime satium cst, oculi ab uno ad

alterum otio torελευτον aberrantis lapsu caecae lacunae Ortae sunt, ibi constantem et optimam medelam praebet. Mar

gini hic illic scholia minora, eadem manu stapta, adSPersa Sunt, quae etiam Cod. 292I. recepit, sed ita a codice principe pendens, ut p. 72. inostrae editionis, ubi scriptura huius pallore evanuit, Iacunam reliqueriti Perspecta hac codicum inter se ratione ex Ambrosiano et Par. 292I.