장음표시 사용
11쪽
Par. 2. specimina sumsisse satis habui, Pa iniensem 2 23.
Par. I. vel simpliciter Par. vero in perpoliendo hoc commentario constanter ad manus habui: plurima ad verbum ontuli, saepe vero etiam, oculis seriptura codicis satigatis, per intervalla ita laborem continuavi, ut ubicunque dubium quod oboriretur, codicem eonsulerem, id quod propterea satis tuto sacere potui, quoniam in locis sanis eodex plerumque ad verbum cum Aldina consentit. Ubicunque igitvr melior Iectio recepta vel lacuna suppleta et prava Aldinae Iectio in notis indicata est, ibi emendatio eodici 2923. debetur, id quod malui semel hoc Ioco annotare, quam recepta lectione in notis repetenda et ad eundem semper auctorem reserenda duplum notarum Spatium absumere. Cum vero inter secundas curas codicem inspicere non ' amplius
liceret, neque in Ioeis suspectis, ubi nihil enotaveram, c dicis consenstim statuore auderem, multa superfuere vitia leviora, in singulis litteris vel in verborum terminationibus versantia, quae sine codicis auctoritate e coniectura emendata esse religiose ubique indicavi. Reliquos Aldi eommentasios in IV,ros περὶ si ρίσεων, περὶ ιδεμ et περι δεινότητος in volumen quintum abI gari. Sunt illi anonymi auctoris, qui a tribus codicibus
Maximus Planudes vocatur. Dubitat quidem Boissonadius in praelatione Tiberii p. X., an notesae, cuius auctor librario, qui eodicem Par. 2918. scripsit, multo recentior sit, tan- tum auctoritatis tribuendum sit, nec ego trium, quos attuli, testium auctoritate rem consectam esse crediderim, nisi
12쪽
Ix aliae eraeut ratIones, ex commentarIo Ipso repetitae, quao me ad calculum huic sententiae adiiciendum impellant. Huius enim commentarii Ionge plurimi existunt codices, quorum nullus decimum quartum, quo Planudes vixit, seculiim excedit, plerique Aeculo decimo quinto scripti sunt. Illum ex maiore commentario, quo multa Syriani seliolia contianentur, excerptum esse, id quidem in editique ipsa hie illio demonstravi, et magis etiam omnibus adparebit, quando ex antiquissimis Hermogenis codicibus Par. I983. et 2977. seculo decimo scriptis anonymi commentarium, ex quo iam egregium Sapphus fragmentum publici iuris seci, volumino septimo edidero. Hanc vero epitomen a Christiano saetam esse, apparet eX P. 385. Xριστος γενναται, et p. 390. τοιαυτα καὶ ἐν τῆ θεια τὰ περὶ του ἔφεως καὶ τῆς ἀπάτης αυrov. His expositis rationibus non facile temeritatis accusabor, quod Maximi Planudae nomen commentario huic praefixi: sed ut nemo est, qui Planudamanthologiae, quae eius nomen fert, auctorem putet, ita hunc quoque commoniarium ab eo non conscriptum sedeompilatum et in compendium redactum esse credo, eumque propter bonum scholiorum delectum et modicum vo- Iumea frequenti scholarum usu tritum e8se, codicum ostendit multitudo. Prolegomena et pAmam huIus commentarii partem, quae σrάσεις continet, Aldus, quoniam uberiores Syriani Sopatri et Marcellini commentarios receperat, omisit, his vero hie illio, ut p. 261. 329. 337. 351. caput ex PIa-
nudeo commentario inseruit, adiecta nota: καὶ ἄλλως ανωνύμου. Hanc igitur partem, ab Aldo omissam, ex Mon. 327. Veneto Class. XI. Cod. 2. et Paris. 2926. doscripsi,
ita quidem, ut ea capita, quae Aldus Syriani Sopatri et Marcellini commentariis inseruerat, ne huius libri integri-
13쪽
xtas ullum vel iustum detesmentum caperet, suo Ioco relicta eum codice Par. 2926. conferrem, et e Volumine quinto
Addenda et eorHgenda ad finem voluminis quinti in- . Venies. Eidem indices auctorum, in his duobus voluminibus Iaudatorum, subiunxi, ut iis etiam, qui ex indicibus sapere solent, ante totius operis finem usus eorum pateret. Scribebam Tu hineae nonis Ianuarii. MDCCCXXXIlI. Duiligeo by Cooste
14쪽
. Ἀδει μη μόνον τοῖς της φυσεως αγαθοις, αλὶμ καi S
οικείοις επημασι κατακοσμεῖσθαι τον ανθρωπονi' THῶν γαρ ουσων γνωστικων δυνάμεων εκ της' φύσεως εν
15쪽
ται , Ovτω και ἡ εμπειρῶ αιτίας των υποκειμένων αVrii πραγμάrων Ουκ επίσταται. G δέ τις ἀπορήσειε, διὰ
τί τρεῖς εισι γνωστικαὶ τῆς φυχῆς δυνάμεις καi μὴ πλεias ovς ἡ ἐλάττους, γιγνωσκέτω, ὁτι τὸ γιγνῶσκον λ ῆ μετὰ λόγου γιγνώσκει ἡ ἄνευ λόγου, και εἰ μἐν μετὰ λό- . γου γίγνεται ἡ διάνοια, εἰ M ἄνευ λόγου, ἡ μῖν κρεiττων ἡ κατὰ λόγον ἐστιν υπῖρ ἀπόδειξιν, και γίγνεται
νους, ἡ δὸ ἡττων ἡ κατὰ ἀπόδειξιν, και γίγνεται ἡ δό- ιοξα. και γὰρ ἡ δόξα χεὶρων ἡ κατὰ ἀπόδειξ, ἐστιν, ἡ
' γνῶσκον .Q ἐπὶ του ἀνθρώπου, ὁ γὰρ ἄνθρωπος γνω
στικὸν ζωόν ' στι. γνωστὸν δέ ἐστὶν αυτὸ τό πρῆγμα το
,' idi γιν- ων. Idem ruit in Par. l. sed eorrectum est. Ceterum animadvertendum, primum'solium in Par. 1. manu . recentiori aeriptum esse, unde nictum censeo, 'iit laeuna, quae paullo post sequitur, ae mi expluta sit. S Eadem' lacu na est in Ambros. et Par. 1. 2. 4 Par. 1 et Ambr. εἴπομενοο Ald. το γιγνωσκων. Ambri αὐτο - γινωσκον ἐστίν. Diuitiaco by Corale
16쪽
γιγνωσκόμενον, καὶ εχον φυσιν του γιγνωσκεσθαι, ητοι
καταλαμβάνεσθαι. γνωστικη δἐ ώς ἐπὶ τις ημετέρας διανοῶας ' γνῶσις ει αυτη η ενέργεια, ητοιγε ἀντiληφις, η τις γε διαβαίνει καὶ διακονει μεταξύ του γιγνωσκομένου καὶ του γιγνώσκοντος. Συνηθες ει ην τοῖς παλαι- 5οῖς τας ἔξεις ,γνώσεις ἐπονομάζειν. Yξις δέ ἐστιν επέ- κτητον πρῆγυα, ῶς επὶ της ρητορικης καὶ της φιλοσοφίας ' και αυτὴν si γὰρ ουσαν τὴν φιλοσονίαν εξιν γνῶσιν θεiων τε και ανθρωπiνων πραγμάτων ἀπεφήναντο. Σαφηνίσωμεν η δἐ και τὰ λοιπὰ μέρη του oρου 10. τῆς επιστῆμης. Γνῶσίς φησι των υποκειμένων αυτν πραγμάτων. Πῶσα τένη καὶ πῶσα ἐπιστήμη ἔχει καγυποκεψενον, ἔχει και τέλος ' και υποκείμενον μεν ἐστω, περὶ ο καταγίνεται, περὶ ο ενεργεῖται, ' τέλος. δέ 'ἐστιν οὐ ' χάριν πάντα, αυτο M Oυδενος. 'Lπὶ τῆς.τεκτο- 1ε νικῆς ει γυμνάσωμεν τον λόγον' ἔχει υποκώμενον ἡ τε
τονικὴ τὰ ξύλα, τiλος ει το ποιῆσαι θρόνον ἡ ἄλλο τι ἁ-ιολον ἡρμολν τη τεκτονικῆ ' δια τοὐτο γὰρ πάντα γέγνεται καθὰ ἔχει φυσεως. καλῶς προσέθηκεν ὁ fovo ου πατὴρ, αἱ γὰρ ἐπιστῆμα. περὶ τὰ καθόλaυ κατα- ror: ἐνονται ἀεὶ ώσαύτως ἔχοντα, αἱ δἐ τέχναι περὶ τὰ μερικώτερα, ἐν ρή ὁντα, . και ,απορροῆ' καθὰ Oυν ἔχει , νήσεως αἱ ἐπιστῆμαι γιγνώσκουσι τὰ πράγματα., Tot - ηἐστιν ὁντως καὶ ἀλωῶς, ῶς α avrῆς, τῆς φύσεως προῆλθον. μαθόντες g, Η ἐστιν επιστήμη, μάθωμευ τι 23
γὰρ, ειδέναι ἔτι εάν τις πρῆγμα ἐπίσταται ἐκ τέχης ἡ ἐκ φύσεως, πολλάκις μιν αυτὁ γινώσκει, ψαλλ' ἔμως ἀγνοῶν τὴν αιτiαν σφάλλεται. ὁ δἐ πάντα μετὰ λόγου 16
17쪽
γιγνώσκων ουδέποτε της αληθείας την αἴσθ);σιν ἀποδιδράσκει ἀεὶ δἐ τὰ τὰ πρόσκειται ' ἐστει ovκ ἐκ πλάνης τινος ξη επιστήμη βιαζομένη ἄλλοτε μλλως λε- , γει, ἀλλ' ἀεὶ τὰ -τά. ερωτώμενος γὰρ ὁ ' τρολόγος,5 που ἐστιν η σελήνη, εν. τν πρώτy V καθ ῆμας σολα ρα φρ ι .i καλῶς ει πρόσκειται καὶ το , πηρὲ τῶν αυτῶν, i δἐ γὰρ περὶ του Ἐρμος ὁ ἀστρολόγ Oς. ἐρωτώμεatoς τὰ περὶ τῆς σελήνης αποκρίνεται, ἀλλὰ περὶ τῶν αυτῶνα κρίνεται, περὶ ίν και ερωτῶται. Μάθωμεν ει τί. 0 ἐστι τεχνη, και τί ιδιον αυτῆς ' τέχνv ἐστι σύστημα ἐκ καταλήφεων δ' εμπειρία συγγεγ υμνασμένων πρός τι τέ-ιλος επρηστον τῶν εν τῶ μω, ἡ ώς ἄλλοι εξηγουνται, ἄνιυ τοὐ εμπειρία ἐκτιθέμενοι τον Ορον' ἐκύστην δἐ λέξιν κειμένην ἐν τῶ πω βασανίσωμεν. σύστημα, δη του ἐστιν, ἄθροισμα. δεῖ γὰρ ειδέναι Οτι ποῖ ον θεωρημώ-- , των σύστημά εστιν ἡ τυνη, απερ και ἡ ιατοικῆ πολ- ι λῶν θεωρηματων σύστημά ἐστι' το γὰρ ἄθροισμα τῶν θεωρημάτων αυτῆς -τὴν την τέχνην συνίστησι, πολ- ιλὰ γὰρ θεωρήματα οἱ, τῶ t τεχνῶν εφευρεταὶ συν - 2υγαγόντες, εκάστη τέχνη ἄρμοδεις συνῆφαν ἐκ καταλή , φεων, τουτέσαν ἐξ ἐφευρέσεως ' ου γὰρ εκ φύσεώς εἰσιν .ia τέχναι, ἀλλ' ἐξ ἐνευρέσεως. εμπειρὶ, τουτέστιν O , εἰκῆ, και ώς ἔτυχε - τὰ θεωρήμαm εξέθεντο οι παλαιOe,, ἀλλ' ἔμπειρία πρῶτον ἐδοκίμασαν την τουτώην ἀλήθειαν, 23 και ειθ' ἡτως /ξέθεντο. συγγεγυμνασμένον, τουτέστιν Orι οὐκ ἡρκέσθησαν D, πείρα μειον οι κρημάτων. διδάσκαλοι, , ἀλλὰ και συνεμ ινασαν τὰ θεωρήματα ἰποίαν Oικειότητα καὶ σχέσιν πρὸς ἄλληλα ἔχουσιν. . πρός τι τέλος εἴχρηστον τῶν ἐν του μω. εντευθεν ὁ
18쪽
Ορω. διεχώρισε riὶς ἐπιστήμας καὶ τὰς κακοτεροίας, . καὶ ματαιοτεχνίας απο των τεχνων ' μεχρι γὰρ τούτου συμπεριελάμβανεν ο ορος και ταυτας. ἐντευθεν M, ὼς εἴπομεν, διαχωρίζει τας επισθμας τουτον τον τρόπον. αἱ ἐπιστῆμαι ου πρός τι τέλος ευχρηστον των ἐν τω ο. μω. πρὸς οἷς γὰρ Ουκ ἀφελεr η κακοτεχνία, ἄλλὰ καὶ βλάπτει, ώς ἐπὶ των μαγγανευόντων η των κλεπτῶν, ἀλλ' ουδἐ η ματαιοτε λ συμβάλλεται τοῖς ἐν τω μω 'ώς επl τούτου του πολυτρήτου κέγχρου ' τουτο γὰρ τί συμβάλλεται ημῖν εἰς τον μον; τινἐς Α δἐ τό ἐκ κατα- λήφεων ὀργανικῶν ἐξWγήσαντο βιασάμενοι την αλήθειαν
ἡ γὰρ επιστήμη καὶ ἡ τέχνη ἔξις ἐστὶν, ἡ δἐ εξις ἐν 'τη καρδία τῆ ἡμετέρα ἐστί. τα δἐ ὀργανικὰ ώς επίπαν
των πλείστων τεχνῶν υλικά ἐστιν. αδύνατον δέ εστω ειν υλικὰ ὀργανικὰ εν τῆ ἡμετέρα καρδία. Ἀλθωμεν ει καὶ ειπωμεν, τί ιδιον τέχνης ἐστι, τὸ πόντα μετὰ λογου ειδέναι, καὶ πολλάκις επιτυχεῖν, ὀλιγάκις ει ἀποτυγχάνειν τῆς ἀλγηθείας, και εἰ ἴδιον τέχνης εστι τοπλειστάκις ἀληθεύειν , ὀλιγάκις ει φείδεσθαι, πῶς ευρίσκομεν πολλοὐς πολλάκις μἐν αποτυγχάνοντας, ὀλι- ο γάκις ει επιτυγχάνοντας; καἱ φαμεν οτι παρὰ τὴν των μετιόντων ἀμαθίαν, και ου παρὰ τὴν τQνην τοὐτο γέ-3γνεται' οὐ δει δἐ τὰς των προσώπων αμαρτίας επὶ τὰ πράγματα μεταφέρειν. πάλιν ἀπορουσιν, εἰ ιδιον τέχνης τό μετὰ λόγου πάντα ειδέναι, διὰ τί ευρίσκομεν πολ- 25λὰς των τεχνῶν ἀλόγως δημιουργούσας τὰ αὐταῖς υποκείμενα. και λέγομεν υτι κἄν κατὰ τους μετιόντας ἄλογός ἐστι τῶν χρόνων ἡ παράδοσις εις λήθην ελ υσα, ἀλλ ουν πῶσα τυνη κατὰ τοὐς oiκεωυς λόγους, ἐτοι κατ' αυτὴν τὴν ἀλήθειαν, λόγους ἔχει και αλιας τινάς. 30 οὐκ ἔστι γὰρ τέχνη ποτἐ ἄνευ λόγου, λ φησι Πλά-
l 5 Atil. διεχώρησε. Par. l. et Ambr. διεχώρισε. 16Ald. τινων. Par. τινές. 17 Λ d.' εὐρἰσκωμεν.
19쪽
. των ' τετνω M ἐγώ - καλω, ο αν εχ αλογον πραγμα. καὶ εἰ πασα τένη κατα τους οικείους λόγους απταιστός ἐστι, τέ δη ποτε μη λέγουεν και αυτὰς τὰς τέχνας ἐπιστωιας; ἐρουμεν η επιστήμη εκάστοτε απταιστός εστι,5 πταiει δἐ περὶ τον μετιόντα ' ἡ di τέχνη καὶ περὶ
στην ἔδειξε τὴν τέχνην. οὐ γὰρ αἱ τέχναι περὶ των καθόλου διαλαμβάνουσιν, ουδῖ περὶ των ωσαὐτως ἐχόντων, αλλὰ περὶ των μερικωτέρων των ὀντων ἐν ροῆ καὶαπορροῆ. πλατὐτερον ει τὰ περὶ τῆς τέχνης διεξέλθω- 15μο, καὶ ειπωμέν τινα διαίρεσιν των τεχνῶν' ἔστι δἐ αυτη. Tων τεχνῶν αἱ μἐν εις απαξ εισὶν λογικαὶ, πράξεως κατὰ τὁ ἄναγκαῖον μὴ δεόμεναι, ως επὶ τῆς ρητορικῆς καὶ ποιητικῆς. δεωρογεν γὰρ πολλοὐς τῶν σκεπτομένων εἰτε ρητορικὸν εἰ τε ποιητικὸν μὴ γραφῆ20 τὼ εαυτῶν σκέμματα παροδόντας, ει καὶ τῶ IΠλάτωνι ου δοκεῖ, τω τῆς διαιρέσεως πατρί. ο γ ἄρ Πλάτιον καὶ πράξεως λέγει δεῖσθαι τον θητορα, εἴγε τῆ υποκρισει κυρηται. ἡ γὰρ ὐπόκρισις την τῆς πραξεως ανεπληρωσε χρείαν. αἱ M τῶν τεχνῶν εισι πρακτικαὶ λόγου κατὰ τbas ἀναγκαῖον μὴ δεόμεναι, ως επὶ τῶν βαναύσων τεχνῶν'
18 τὰς Ald. om. 19 Ald. παρα et Paullo post: παρα
20쪽
δἐ ὁ λόγος σημαίνει την αιτίαν καὶ τον προφορικὸν καὶετερα, ἐνταυθα λέγομεν λόγον Ου τον σημαίνοντα λδ τηναιτίαν, αλλὰ τον προφορικόν' αἱ M των τεχνων εισι
μικταί. των M μικτῶν αἱ μεν εἰσιν επίσης 'in λόγου sκαὶ πράξει κεχρημέναι, ώς ἐπὶ τῆς κιθαρωδίας ' . ἄλλο δε εστι κιθαρωδία, κοὶ ἄλλο κιθρριστική ' κιθαρωδία ἐστιν ἡ ευρυθμος συμνωνία των χορδῶν και τῆς ωδῆς κιθαριστική εστιν ἡ μόνη τῶν χορδῶν ευνωνία ' αἱ Mτῶν τεχνῶν μῶλλον λόγω κέχρηνται, ηοον ει πράξει, εοώς ἐπὶ τῆς υποκριτικῆς. οι γὰρ εξηγηταὶ τὸν 'Oρέστηνώριπίδου δ' ἐξηγουμενοι τον υποκρινόμενόν φασι τον Μενέλαον, του ρέστου πολλὰ λαλήσαντος, ὀλίγη πράξει φασι κεχρῆσθαι τον υποκρινόμενον τον Μενέλαον. του γὰρ Ῥρέστου ειπόντος' ἀπόδος Oσον ελαβες εμου is πατρος πάρα, σχηματίσασθαί φασι τδν Μενέλαον, ἡτοιτον υποκριτὴν και ἀνανεῖσαι. οθεν και ὁ επιφερόμενος Ιαμβος, ῶς ἀναγ/ενευκότος υ του Μενελάου νομίσαν-τυς περι τῶν χρημάτων τον χρίστην διαλέγεσθαι, ἐπιφέρεται Ουτως' ου χρήματ' εἶπον. ιδ' ovν ἡ υποκριτι-20κὴ λόγω μῶλλον κέχρηται, ἐττον δε πράξει. τoDro Mκαι επι τῆς ρητορικῆς εστω ἡμιν παράδειγμα. λόγω γὰρ μῶλλον κέγρσαι, ἡττον ει πράξει ' αἱ M τῶν τεχνῶν πράξει μῶλλον κέχρπται, ἰσον M λόγω ' εμ ερωτήσyὁ ιατρῖς, πῶς παρῆλθε τὴν νύκτα ὁ κάμνων, και τῆς 24
τροφῆς ὲλη τὴν διαίτησιν τοὐ κάμνοντος. Ἐλδ ωαενει κροὶ εἴπωμεν, τί ἐστιν ἐμπειρία, και τί ιδιον αυτῆς. ἐμπειρία εστι κατά τινας τριβὴ ἄλογος ἐκ παρατηρήσεως γινομένη. τριβὴ ἄλογος, τουτέστι γνῶσις ἄλογος.