Aloysii Antonii Verneii equitis Torquati archidiaconis Eborensis Apparatus ad philosophiam et theologiam ad usum Lusitanorum adolescentium libri sex

5쪽

ALOYSIUS ANTONIUS VLANLIUS

REGII ORDINIS CH TQUES TORQUATUS ARCHIDIAC IBORENSIS

6쪽

APPARATUS

PHILOSOPHIAM ET THEOLOGIAM

AD USUM

LUSITANORUM ADOLESCENTIUM

8쪽

LUSITANORUM REGI

PIO AUGUSTO FIDELISSIMO

. EPTEMDECIΜ , & eo amplius, sunt anni, IOSEPHE I. rex invictissime , cum a non nullis condiscipulorum rogatus , ut con-sgnarem litteris ea, quae ego ad studia Philosophiae , & Theologiae necessaria esse praedica-h m p di quorum non quidem facultatem, sed

9쪽

intelligentiam , legendis doctorum hominum. libris, videbar consecutus ; quaedam lucubra- vi , potius ad usus meos , quam ut illis morem gererem, qui id a me requirebant. Intellige-ham enim fieri non posse, ut pueri aliis doctrinis occupati, atque ab omni judicandi praesidio inparati, aut mea pervolverent patienter , aut si ea per otium legerent, in re & nova, &nova ratione disputata quidquam proficerent. Cui enim, quaeso, persuaserim & puero , dc aequali. & eodem loco nato, ac eadem disciplina instituto , me praeter Ceteros verum , libris legendis, invenisse Θ esse me iis oculatiorem &, quod plus est, unius discipuli sententiam tot hominum, qui auctoritate vale-hant , sententiae anteponi debere Θ Itaque &

mihi scripsi quaecumque scripsi: & adsiduo ex

cerpendi usu ex libris, quos legeram , in Credibili studio exarsi tum Veterum , tum Recentiorum sententias cognoscendi , singulasquGexcutiendi: quo facilius intelligerem , pro qua parte veritas staret, & veris ac firmis opinionibus mentem imbuerem.

Postea vero quam patria egressus sum, a que in hac litteraria peregrinatione explendi desiderium fuit potestas; tum demum in ea spe confirmatus sum, fore aliquando ut ea perfice rem & perpolirem , quae quondam meditatus fueram: di in litterario pulvere rudia, & no

10쪽

dum persecta longum tompus delituerant. Stimulabant me etiam amici quidam , viri gravissimi . & gentis nothrae maximi fautores , ut ea in lucem proferrem, quae nostris tironibus excitandis , juvandisque idonea judicabam . Et

talibus undique aures meae vocibus circum δε- nabant: Bene mereri de gente sua , etiamsi utilitas praeterea consequatur nulla, praeclarum facinus esse: ex quo uberrimam utilitatem percipiunt homines . nimirum posteritatis memoriam : quod ipsum aequi aestimatores rerum

praestantissimum fructum esse, in omni aetate existimarunt . Addebant , facturum me non Poenitendum operae pretium , si ea in Lusitaniam inportarem , quae juventutem eXpolirent,& homines nostros excitarent, eoque tamdem adducerent, ut politioribus nationibus , a quibus nostrorum ingenia per summam injuriam exagitantur , palmam dubiam facerent erudi

tionis , & judicii . Profecto talia. doctiss1morum hominum

judicia vehementer movebant me: tum illud multo magis cum. mecum identidem reputabam , in hac luce litterarum, atque in tanta doctissimorum hominum multitudine , quibus Gallia, Italia , ceteraeque nationes florent: &, quod caput est, Parente tuo imperante , maximo illo bonarum artium , & litterarum fau- 'tore ac patrono ; solam Lusitaniam , honorum