Hugonis Grotii De jure belli ac pacis libri tres, in quibus Jus naturæ & gentium, item juris publici præcipua explicantur. Cum annotatis auctoris, ejusdemque Dissertatione de mari libero; ac libello singulari De æquitate, indulgentia, & facilitate ne

3쪽

HUGONIS GROTII

DE JURE

BELLI AO PACIS

In quibus Ius Naturae & Gentium, item Juris Publici praecipua eXplicantur.

Cum ANNOTAT Is Auctoris, ejusdemm

Disseritatone de MARI LIBERO,

Ae Libello singulari

De AEQUITATE, INDULGENTIA, & FACILITATE i

io ANN. FRID. ORONOUII V. C. Noris in totum opus de Iure Belli ac Pacis.

M altera recensione

JOANNIS BARBE YRACII,

Cum Notulis eiusdem nunc auctioribus, pluriumque irrum . ex Aucto tibus zibusvis laudatorum. ad uori indicatione.

TOMUS SECUNDUS.

Sumptibus GAS PARIS FRIT SCH

5쪽

DE JURE BELLI AC PACIS

LIBER SECUNDUS,

CAPuT XIX. De iure sepulturae.

I. Ex eodem jure gentium nasci' IV. An Θ insigniυν faeisomost, jus humandi mortuos. V. An Θ his, quise interfecerint' II. Unde ortum Vl. . uae alia ex jure gentium III. Duberi di hostilus. l debeantur. I. I. TI X jure gentium, 3 quod ex voluntate ortum habet,n debetur & corporum mortuorum sepultura. Diona Chrysostomus inter mores, sive ε η, quae vis , id φest, scripto Iura, opponit, post legatorum jura commemorat Μωλυεn τους νεκρῶs λαπτειν , non prohibere quominus Aeliantinc,mmortui. Et . Seneca pater inter jura non scripta, sed omnibus . Lis. t. scriptis certiora ponit humum Porrigere cadaveri. Naturae id conrr. I. jus appellant Hebraei Philo ac ς Iosephus; &- λαμώι, e P . Isidorus a Pelusiota : ut solere sub naturae nomine comprehen- 'di mores communes naturali rationi consentaneos alibi diximus.

Apud AElianum est: e φυσως ἡ κοινηο ἄ-ιτου re τ μηκεπωα eum mortuum condi ipsa imperet communis naim d D . . Idem alibi: f-υινα - παπιν vocat γην ei ταφώ, terram ac sepulturam hominibus cunctis communia θ' ex '

perstitio veterum , non praeterire eadaver in via matum , nisi gleba

teriae injecta vel lapide. Horat. I. Od. 21. Petronius cap. 7 . tra telabumaniιau lapidare.

6쪽

.m L a Supplicibus, κοινον νοαον , Aristides, Lucanus e hominum ri-ΓP hisό--α mundi sedera Papinius , sortis humanae i. p. commercium e Tacitus, spem communem orator I Lysias. Qui zor. u. impcdit, hominem exucre. g Claudiano dicitur; natura dede-ς Pὀag. cus sacere, Leoni b Imperatori: τίω ἰσia, fas Oiolaret Isuloro Pellisiotae. xii ι ,. quia Veteres jura haec hominibus bene moratis commu-εὼhis i. nia , quo sanctiora Viderentur, ad Deos reserebant auctores, ut

e. is. legationis, ita & hoc jus Diis adscribi passim videmus. Itaque in f Orat. dicta tragoedia 4 Supplicibus b νοαον δαιμόνων Deorum legem eδε - δεμ invenies, & apud Sophoclinia Antigone Creonti, qui humari vetuerat, ita r ondit oers. 46O,'Dqq.

Decreta quippe Daee nee supremus Τοιteν . e fas Deorum Manium dictaverat, . queis alia jura debet humanum genus , Nec id Oalere credidit jussus tuos, Ut iura non conscripta, sed nutu Deum Comessa , sempiterna, mortalis satus Molare posses. non enim nuper vigent, Sed eoo ab omni: initia in occulto latent. Nonne 'ergo forti corde, seposito metu Mortalis ura, par Deo magnis fuit Zm gerere morem'

gaediarum alictoribus , qua Adr. so mala circa Thebas contigerint, cum reducere o lens Oe podis suum , generum autem suum , Αν-gitiorum plurimos perdidit, ipsosque 3 ductores vidit interemtos itye vero eum dedecore superses, cum indutias ad humandos mor tuos obtinere non potu F t, jstpplex Athenas venit, quam tune ei. Citatem Theseus vegebat, eumque oravit ne viros tales insepiatos jacere pro nihilo duceret, neve pateretur proculcari antiquum morem . jus patrium, quo omnes homines inteν se utuntuν, non quasi ab humana natoria condito , bed tamquam imperato a dioina potentia: quae cum ille ausisset, sue mora legationem Thebas δε-

a Dion sint Liberalibus sive Bae-lehanalibus, quibus agebantur tragoediae. imo & inveniae putantur runde sceniet histriones ωονυπακεὲ Eliantis 2, 3. 3 Ductore1J Aiopitiaratim , Tydca. Hippomedont. i, Capanea. Parthe4nopaeum, generum Polγnieen.

7쪽

eremt. Idem mox s Thebanos reprehendit bb) quod civitatis suae decreta legibus divinis antehabuissent: ejusdemque histo- , fies & alibi meminit, o Panegyrico, II elenae . encomi O, Pla- a P g. stataica e oratione: Herodotus quoque Calliope, Dipdorus Si - .culus historiarum e quarto, Xenophon historiae Graecae s sexto, & Lysias g ea quae est in honorem sepultorum: postremo Ari- ...'stides in Panathenaico, qui bellum hoc susceptum ait iri

communi notura hominum. C. 27.

4. Et passiin apud laudatos auctores Videmus egregia virtutum e Cv. ε .nomina huic ossicio tribui. Nam 4 humanitatem vocant dd) b f s. Cicero a & d Lactantius, humanitatem ac mansuetudinem 4 Ua-Malerius Maximus , misericordiam & religionem ι Quintilianus, . Cis'. i.

misericordiam & humanitatem - Seneca , οἴκτον φώροώst .mari miserationem communis natura n Philo, sortis humanae commer- pro deamio.

cium o Tacitus, misericordiam & pietatem p Ulpianus, q Mo- destinus memoriam humanae comitionis : clementiam ν' Capito-I linus: AEM , sive jultitiam 3 Euripides & Lactantius: opus i ira benignum ι Prudentius. Contra Donatistas, qui Catholicorum is x. I. v.

G R O v I I. 'e Thebanos reprehendSH Pacto, non praelio, obtentum a Thebanis jus sepeliendi vult Pista ebur Theseos par. 340 At praelio Pausanias Atticis c. 39. d Lactantius I Cuius & hoe est

Iib. VI, c. Iz. .intimum iιιud is maximum pietatii incium es, per Irinaram B pauperum sepultura. G n o N O V I I. 4 Humanitatem I risinus II . I 2. ἐμωe eum non amoris, sed HUMAN IT A T Is causa fecisse. bb Non: sed ut ostendat, quanta esset auctoritas Αιhenientirum, ob servat, eos, qui oebi 3 plurimum

P Ierant , maiorem rationem ha

buisse illo tum postulationis, quam

ec in Locus est pag. 2o . R. T. m. I. Ed. Patii. Steph. Sed ibi agitur de alio bello, nimirum de expeditione adversus Amazonas et quod exemplum, quum statim subjiciatur illi, de quo Auctor heie, ideo unum Idemque elle putavit; eo facilius , quod ibi est κἀνταυθα. ad) Nullibi in oratione Cicero- ,eis, ad quam remittit margo, re petitur vox humanitatis, juri seputa

lturae adcommodata. originem et .

l toris, in hoe & aliis locis laudatis.l ostendent Notae nostrae Gallicae rt harum cnim modus non pati lux, uti omnia dicamus. praesertim in asto dc praecedenti Capite, quae omnium maxime talibus a Mid ιvit scatent. I. B.

8쪽

O Opt. LVI corpora sepeliri vetabant, impietatis accusato Optatus Milevi. tanus. Apud Papinium, eb. XII, 16S.)

. helgo cogendus di armis . s In mores hominemque Creon.

, Spart. b Spartianus tales ait esse sine humanitatis reverentia: e Livius vitia Caro' vocat ε ultra humanarum irarum fidem. e Homerus dixerat ἁεικια ιρμου. Eorum qui supervacaneam sacerent sepul-1 . tiuam, a Lactantius impiam vocat sapientiam. Eandem oba Lib. vi.causam impius Eteocles e Papinio. II. I. Quae primum causia moris hujus introducendi fuerit ut corpora humo tegerentur, sive T condita prius, ut apud ΙΚ- ,ε. xyptios, sive cremata, ut apud Graecos plerosque, sive ita utii Genes sunt, quem morem esse antiquissimum notavit a Cicero & post L. 2. I. cu. cum f Plinius, de eo non idem omnibus videtur. Nam Mo- in is schion existimat occasionem datain ex gigantea seritati. man-

ii dendi homines, cujus abolitae signum sepusturam. ita enim si Apud h

Tune morte raptos imperatum legibiti Mandare terea, pulveremve inspargere Necdum sepultis, ne darentur conspici

Abominanda signa pastus prististi.

a. Aliis videntur hoc modo homines velut sponte solvisse debitum, quod alioqui vel ab invitis repetit natura. Nam hominis corpus S ex terra ortum terrae deberi, non Deus tantum Adamo/ edixit,

G R o T I I. 'hominem iratum procedere. t 7 Condita J Circumlita unguentis,e Homerus dyxerat Mικέα ἔργJ Nimbm. de Funer. I, 1.

Idem Iliados D lovem di Deos Α-chilli iratos fuisse dieit , ob male

9쪽

edixit, sed & Graeci Latinique passim agnoscunt. α Cicero ex a TU . Euripidis Hypsipyle: α

Reddenda terra terea.

Et quod apud Salomonem , legimus pulverem quidem ad ter- b tae ram redire 1 quale fuerat, spirituui autem ad Deum qui de- i P. derat, Euripides hoc ipsum argumentum ex persona Thesei in

Supplicibus tractans sic ait vers. 53I, Θ' seqqJ '

Iam sinite terra mortuos gremio tegi enes unde quaeque sumserat 'imordium aEo recipitur: okitus cocto redit, Coνstusque terra: jure nec enim s mancupi, Sad bretas ad aevi tempus utendum datur et Mox terra repetit ipsa quod nutriuerat. Lucretius similiter de terra Lib. v. vers. I 26O. Omniparens eadem rerum es commune sepulchrum. Cicero de legibus ς II. ex Xenophonte: redditur terra eorpus, ς C p. a is ita locatum ac δι- quasi operimento matris obduritur. Plinius quoque/scripsit, terram nos Io nascentes excipere, na d Hs.los alere, semelque e tos sustinere semper, novissime com- NM. II.63.

plexam gremio jam a reliqua natura abdicatos, ut matrem operire. s. Sunt qui resurrectionis spem a primis humani generis parentibus , hoc veluti monumento, posteris consignatam putant. Nam & ir ob reviviscendr promissum adservanda corpora do

cuisse Democritum Plinius testis est, libro septimo, capite

de in hae re evenit. de Formicis Psimus libro M, 3o. Sem ntar intersa inventi- Ioia , t ter hominem. At is ipse de Delphinis lib. I x, 1. . I inque jam afunctum portantes me laceraretur a bet s. Et de Apibus

Exponant sectis, is trista sonera

Servius: eam exsequi sincet pompo.

GRON PII. I s MamvἰI Lueret. 3 , Ioa I. Via tapM murareυ milia datur, omninuulua io Nassentes exeipere I Ex more, quo recens natos humi deponere Iolebant, donee ab agnoscentibus eos patribus tollerentur. Unde &tius Epithal. Stellae: tellure eadentem me ὀ gremio. Meron. Octav. s.

Ner. 6.

Quod spem faceret promitteretque Democritus, fore, ut mortui aliquando in vitam redirenti

10쪽

pite quinquagesimo quinto. Christiani autem tam morem honeste condendi corpora ad hanc spem reserunt. Prudem

ad Flinam sibi saxa cavata,

Uuid pulchra volunt monumentato si quod res creditur illis

Non mortua, sed data somno 24. Simplicius cst, cum homo caeteris animantibus praestet, indignum visum si ejus corpore alia animantia pascerentur: quare inventam sepulturalia ut id quantum posset caveretur. Miseratione hominum cultodiri corpora b ab incursu avium

i serasum mutavit Auctor, dum ex me-lmoria citaret, vel festinanter legeret: Similis os is de adsemandis eorpori 1 hominum, ae reviviscendi, pro missis Democrito vanitas , qui non revixit ipse. Agitur ibi tantu in de resurrectione quadam, euius imaginem sibi finxerat Philosophus ,

quamque ranios vomat auriemauionem ereporti- humanorum. Alictor vel

peremto, Alitis tit volucres Iaerearent ossa ea

nesque.

De aegistho loquitur, quem ut adulterum & regni invasorem Argi. vi insepultum abiecerant, limmo abiecturi fuissent, si Argis fuisset. Inspice locum. I. B.I eulus tamen reliquias humanior terrae dedit Orestes, ut mox diectur.' Μenelaus de Ajace in Sophoete, sinae. vers. Iog3. 'Aud αμοὶ,--βε-'βληπιόνω ορνια φορβῶ -γλιοιe γ ἡ m. Siaaiae arenis iactus in pau/κtibus.

Gratum marinis pabulum alitibus dabit.

Sed hoe quoque ibi prohibet Ulynses, prutantiae exemplar. ειρόοetis Antigone in ipsius Antigones Iau

Appianus ei vilium I. de intersectis