장음표시 사용
41쪽
runt: θ eoagulato lacte ex pasorum mapaliis surrepto, nutriverunt: in cuius rei memoriam Ba Θlonii eolumba, ut romani aquila, visi sunt. hae urtur occasione con aes fabula de Semiramidistram formatione in columbam.
g. X. De sepulcri monimento, quod ipsa Semiramis sibi condidisse dicitur, ita disserie
sepulcrum conHdisset, inscripsit haec: si quis rex
pecunia indiguerat is reclussu hoc monimento, fumat quantum volet. Darius aperto eo, nullam inuenit pecuniam μου in aliam lucidit inscriptionem, cuius hic erat sensus: nisi malus spes homo π pecuniae infatiabilis, nunquam
ne loculos mortuorum inuasesses. sic & ΡΟ- LYAENvs statuae, in memoriam Semiramidis positae mentionem facit, cui haec fuerint inscripta: me natura quidem mulierem suxit: at ego rebus gesis nulta fortissimorum virorum inferior extiti. ego Nini regnum tenui, a orientem terminans fluuium Hinamamem: ad meridiem eam terram, quae thure ac orna Mundat: ab Deme Saccat es Sogdas. mare antea nemo AsBriorum vidit: ego vero quatuor, quibus propter longinquitatem appropinquare nemopotest. quis enim ea impetu continet ξ vios coegi fuere, quocunque vel m. volat autem, quo conduceret. terram serilem faetam
42쪽
nitiones inuictas constitui. invias petras ferro domui. vias meis pecuniis straui, quas ne serae quidem prius ambulaverant f a rebus gerendis fatis mihi superfuit temporis, quod mihi
amicis impertiui. sufficiat, haec de Semira mi de eiusdemque praeclaris operibus nos Collegisse, quae a nobis nunc adcuratius iunt, ex minanda, Ut adpareat, quae eorum sit veritas.
g. XI. Inquiramus igitur in veritatem dignitatemque historiarum,quas de Semiramida iam protulimus, quod ut feliciori fiat successu, non ab re esse ducimus, quaedam de historica fide eiusdemque fundamento praefari. duo quippe sunt momenta, quibus rerum gestarum . quae a scriptoribus humanis commemo- Tantur, nititur veritas, quibusve adduci possumus ut illis nostram adhibeamus fidem: alterum est testimonium, alterum vero ipsi Rs facti quod describit historia, conditio. quod ad testimonium pertinet, illius varia sunt genera, siquidem modo ab illis, qui interfuerunt &praesentes id, quod accidit, viderunt modo uexo ab illis, qui per alios ad cognitionem huius vel illius fassi peruenerunt, exhibetur: quale posterius testimonium iterum duplicis est generis, quoniam primum alii historiarum auctorum iisdem temporibus floruerunt; alii voto ab illis abfuerunt, quibus res, quas narrant, euenerunt; deinde ipsum testimonium modo litteris est consignatum, modo vero fama traditum. quod si autem ope testimoniorum veritatem historiarum diiudicare adeoque vera a falsis distinguere sustineamus, necesse est, non solum ad ipsorum copiam multitudinem
43쪽
s4 EXERCIT. HISTOR. DE FABULOSA
que, sed & dignitatem animaduertere animum, quippe quam dignitatem ipsius scriptoris auctoritas intuitu cum iugenii, tum animi, num & possit & velit vera dicere, essi ita etenim prima est historiae lex, ne quid falsi dicere audeat, ne quid Vere non audeat, ne qua suspicio gratiae siit in scribendo, neque simultatis, Ut CICERO dicit. neque minus in haci veritate cognoscenda intueamur adcurat omnia momenta facti ipsius, quod commemorant, num quaedam sint, quae speciem prae se habeant miraculi, aut saltem adpareant mirabilia; numue omnia inter se ita colitereant, Vt alterum alteri respondeat, de quo argumento pluribus disserunt RECHEN BERGIVs E I
alii. quibus positis, non est dissicile historiam
Semiramidis plane suspectam reddere, quoniam non solum consignata est litteris ab eiusmodi scriptore, cuius auctoritas nullius est momenti, sed & tales descriptiones complectitur, quae omnem fidem humanam excedunt, sibi ipsis stat contrariae & aperte produnt fabulas. ' g. XII. Num Semiramis unquam fuerit pde eo dubitat v ossi us, si & c As PAR AB E-Lvs I summa ope nititur demonstrare, quod semina haec rex ille fuerit, qui oraculis diuinis modo Salmanasar, modo Sennacherisu VO-cetur, quae nomina essent unius personae. V
9ue opinionem. in quam ingressus est, stabiliat ac confirmet, primum ad ipsorum nomi-
44쪽
- num similitudinem prouocat, quum regem illum, qui hebraico codice adpelletur Sancherib, graeci Sennacber mem Vocent; ex Seu-nacherim vero addita feminea flexione is sublataque adspiratione & n in m mutato facile potuerit fieri Semarimu & tandem i quoque& a transpositis Semiramis. deinde sententiae huic robur quoque adferat temporis ratio, 'ruoniam HERODOTVS testetur, Semirami em ViX quinque generationes ante Nitoerin chaldaeorum reginam floruisse, quum generatio apud graecos teste DIODORO. & STRABONE triginta tantum annos complectatur, adeoque semiramis ex HERODOTI Opinione Nilocrin cL. annis aetate superauerit, id sane cum Senacherimis amo non male cohaereat, quem tot circiter annos regina hac Naboni divitimi chaldaeorum regis matre Vetustiorem
fuisse, ex chronologia sit manifestum. ad hae AB ELus comparat facta Semiramidis cum factis Senacherimis, quibus inter ipsos magna sit similitudo, quaeue Senacherimi non conuenire videantur, ea quoque intuitu Semiramidis falsa & commentitia esse, obseruat. nolumus in praesens in opinionem hanc inquirere, quin etiam opinamur, coniecturam hanc prae 1e habere multum ingenii, praesertim quum nobis tantum si in animo, Semiramidis historiam fabulosam esse quam maxime probarea
g. XIII. Primum dispiciamus de auctoritate ac testimoniis, quibus historia haec nititur; deinde speciatim omnia momenta, quae de Semiramide produnt scriptores, Paullo adcuratius sub centuram reuocemus. quod ad te-b s , stimo- e
45쪽
stimonia pertinet, plures quidem sunt auctores , apud quos de semina nae multa legimus
liique; sed ut illis iustum statuamus pretium Obseruandum esse existimamus, quoia partim scriptores hi non solum descriptionibus suis. sed & aetate, qua floruerunt, discrepent et Partim princeps rei huius momentum ad fidem
atque auctoritatem GTESIAE CNIDII redeat, quem DIODOnus&hunc alii sunt secuti, aGeo Vt integra fere Semiramidis historia unius C TEsIAE testimonio nitatur, Cuius,
fides si fuerit labefactata, ista dignitatem suam, qua verior historia digna est, minus poterit 1iastinere. CT Esl As autem ille fuit Cre Ochi filius, patria Cnido Cariae urbe, & captus bello, quod Cyrus minor cum fratre ArtaxerXe gessi, & in Persidem delatus medicinam ibi per
XVII. annos eXercuit. hic inter alia, ut apud P Η o T I v M est, viginti tres libros de rebus Persicis 1cripsit, in quorum sex prioribus τά τε Αο συρια διαλααβάνει, res Assiriorum Wrt -ctauit: st septimo autem tibi ad postremum usque historiam Persicam a Cyro & Cambyse regibus ad annum tertium Olympiad. ICIII- siue annum Artaxerxis Mnemonis octauumi persecutus est, quos posteriores libros patriarcha P Η o T I V s eXcerpsit satis verbose, prio-xes veco de Assyriorum rebus nan attigit, quorum tamen summam DIODORUS&EV-sEBIVS non plane nos sinunt ignorare, ut de aliis operibus, quae reliquerat CTESIAS , ta
46쪽
ceamus, de quibus MEVRsIVs & FABRICI us y legi possimi. g. XIIII. Quod QTΕs1 As hic nulla fuerit fide dignus, iam varii ex antiqua aetate Prodiderunt. Scripsit auctor hic librum quemdam de rebus Indicis, quibus allegatis ARI-sTOTELI 3 visus est indignus, Cui credere
ad fabulas conversae dicitur, cui etiam ibidem 6 λαμπρον λευσμα manifesam menda-atam imputauit. o recentioribus idem in eo vitium notarunt IOSEPH Us SCALIGER I HERMANNusCONRINGIus,3 qui in Per
sicis quoque parum fidei eum mereri disputat,
nus. yy qui igitur in aliis fuit sublestae fidei, il
lum certo in antiquissimis momentis tuto sequi non possumus, praesertim quum in illis rebus, quas vidit, & quibus interfuit, antiquis scriptoribus fidem atque auctoritatem suam Meutiquam potuerit probare. quod Vt eo clarius adpareat, notamus in ipso animum assectibus ac inprimis invidiae deditum, cuius mo-
47쪽
tu atque impulsu non potuit non de veritatis via deflectere. g. XIX. Namque primum, quod inuidia fiagraret aduersus HERODOΥvM Halica affinem, historiam scripsit in plerisque illi,
reptanantia Herodoto, imo ilium in multis mendacem adpeliat. equidem me non fugit, quod fuerint quoque utriusque aetatis, S TR
BD, DIODORUS, GELLIUS, PLUTARCHV . AELi Vs HARPOCRATION LUD. UIVES, IO..
B O D I N v s & alii, qui de M ERODOTI fabulis. disputarunt, ut Videre possumus apud F A. BRI-C I V M. Verum ut taceamus de eo, quod H ERODOTVs antiquior fuerit CTESIA, quia SAL M ASIo 3 perperam traditur aequalis u ERODOTI, quum iuniorem fuisse, clarissimis Constat argumentis; longissime lane abest a fingendi studio, & ipse ingenue profitetur, sequaedam, quae fabulosa aetas protulit, notare minus Vero aserere, verbi gratia, quum demonstris Lybiae dixisset, ' ταῶτα εἰ αεν-αλη- Θέαiς, ύκ, οἰδα, τά δὲ λέγεroia, γράψω. indoles vero animi CTEsIAE plane alia fuit, qui quum famae nominis amplissimae sibi conficiendoe non mediocrem daret Operam, reliquorum scriptorum gloriam & merita sugillare & penitus infringere, sibi sumsit. id quod etiam ex eo adparet, quod & XENOPHΟΝ-T I, qui Cyro minori militauit, contra dixerit,
48쪽
Γρυλλου κτ' εν- λαφωνει, non Herodoto joci contradicit , vertim etiam in aliquibus a Xenophon te discor i, quem vero Ut peritissimum rerum Persicarum omnes semper laudauerunt. g. XX. Vt quaedam breuiter attingamus, quae contra fidem & probabilitatem in rebus
Asyriorum scripsit, primum est, ditioni Ninitam vastum imperium subiectum fuisse, ut fines ipsius ab Indo ad Hellespontum & a Nilo ad flumen Tanaim prolati fuerint: deinde suspectae quoque fidei est diuturnitas imperii
Assyriorum, quod ultra cin Cccc annos stetisse Dio Do Rus ex cTEsIA tradit, qua in re cilii potius cum HERODOTO & APPIANO
uexandrino faciunt, quorum ille δ scribit AsFrios regnasse usque ad Medorum desectionem per annos quingentos s viginti; hic vero ait, Assyriorum & Medorum & Persarum tria maAima imperia nondum tempus DCC CC annorum compleuisse, quae sententia, quod nihil habeat sacris si ripturis repugnans, omnino praeserenda est Ctesianae & vulgari. nec maior illius fides est in locorum descriptione. Mnum, Vrbem Omnium quondam circuitu amplissimam, ciuium numero maximam, quamve PLI NIVs 3 &HERODOTus 'Tigri impositam fuisse tradunt, CTEsIAS, qui tot annos in Persia versatus est,Euphrati adpositam fuisse dixit. auctore Di ODORO, ut alia silentio dimittamus, quae CELLARIus docte&solide examinauit, quamve sint erronea, demonstrauit.
49쪽
g. XXI. At magnam CTEsIAE auctoritarem apud graecos fuisse, multi obiiciunt, id quod minime negamus, Caussam, cur historia ipsius eo cupidius a pluribus fuerit recepta, facile cognoscentes, quod ipse, teste Dio Do-M O, dixit, se-των βασιλικων διφΘερων, ex regiis membranis sua omnia edidi sie, confer vos-s i v M. quamuis & eXperientia doceat, quod etiam errores & fabulae suos inueniant patronos, quae sis pius adprehendantur tenacius, quam ipsa simplex veritas. sicque adparet, lubricam esse fidem, quam prae se habet CTE-s i As, quumque id, quod in DIODORO TRO-Goque eXtat, eX ipsius rivulis sit derivatum, facile ex inde colligere possismus,quam dignitatem illorum narrationibus habere debeamus. accedit, quod CTESIAE ingenium S miramidis artate minus inluXerit, unde probabilitas historica alias vim quandam accipere potuisset; & quamuis DIODOR Vs prodat, quod libris annalibus iisque arcanis fueritvsus; nemo tamen a se poterit impetrare, ollersuadeat sibi, veteres tantos errores & fabu-as annalibus conseruasse, quorum Curae viri cordatiores praeerant. multo minus caussam deprehendimus, cur Nini, inprimis Semir midis morita litteris tueri iisque seculorum laudes comparare Voluerint: quoniam in coteris regibus res non tam expedita est, quam in
Semiramide, & constat, quam dissicile sit eorum aetates atque Opera dilucide exponere, M quantum auctores in descriptionibus suis intorse discrepent, ex superioribus prolatis quisque colligere potest; attamen vis probabilit
a de hsanis. 1 c. lib. I. - . s.
50쪽
tis historicae in testimoniis probis eorumquel coniunctione posita est. g. XXII. Verum vi censura nostra plane ae qua & iusta adpareat, non ab re erit, si & ipsa historiae huius momenta singillatim ac diligenter examinare instituamus. ea, quae exmΟ-' DORoac LUCIANO de origine ipsius , suod nata sit ex Derceto continemorauimus, indubitatam prae se habent fabulam, quam autem ii adeo turbatim litteris traditam apud veteres auctores deprehendimus, ut ad veriorem ipsius sententiam peruenire sit dissicile. sunt' multi in ea opinione, quod haec A1calonita-Τ, rum Dea sit illa, quae in sacris litteris adpella- tur Dagon , apud sAM VEL EM inprii' im n=di n,Nn 'κ ns ubi sumsierunt γ Philistaei amram Dei, s deduxerunt eam sin aedem Dagonis, quam sententiam variis argut mentis confirmate 'adnituntur. etenim pri- , Inurn Prouocantatis militudinem,qua: sit init ter utriusque nomina, i quoniam adpellatio Dagon deducenda sit a an piscis, ' quod Dagon fuerit Deus maris, ut apud latinos Neptunus, i cui respondeat vox Atergatis, qUam corrU- Ptam esse ab Adirdaga, obraice an remes id este piscis potens ex sententia sELDENI, iam su- Perioribus obseruauimus. deinde sententiae . huius auctores id quoque obseruant, quod i Dagon eadem ratione, ac Derceto, Atergatis, - repraesentetur ab antiquis seriptoribus, quippet qui superiori parte speciem hominis, inferio-t m autem piscis prae se habuerit, prout Triton, Deus marinus, Neptuni & Salaciae filius ab a