장음표시 사용
591쪽
Anem Z Gen. XIIII, ι . Dauidis cum Achiso , r go Philistaeorum 8 I. Sam. XXVII, a. θρο. et cum Thoi rege Hemathentium II. Sam. VIII, /o. Ac saecum Benadado I. Reg. XV, ι'. seqv. Quis obuerti solent huic doctrinae, ex II. Parat. XVIIII. a. XXV, a. iis iam fatisfecit Grotius ibid.
Ceterum quum laedera sint conuentiones: θ. CCVII. consequens est, IIa ut omnia, ruae supra de pactis diximus, etiam Circam era habeant locum: II 3 Ut adeo nihil so deribus debeat esse sanctius, Ir4 nihil fo distagorum perfidia detestabilius. IIs Vt i men, quia nulla societas alienam utilitatem suae anteponere tenetur, b. XXIII, nec respublica foederata alteri ex foedere subuenire cogatur, si id eius rationes non ferant, e. g. si ip1a bello prematur, vel alio modo periclit tur: nec II 6 umquam foederatus ad bel
lum iniustum, pro socio suscipiendum, sit obli
gatuS. D Attamen id tum demum iustam rationem habet, si
verum est periculum, non, si huiusmodi caussa peris fidiae tantum obtenditur. Id vero plerumque fieri, tum inter rectores ciuitatum, tum inter priuatos, quotidiana querela est: eamque amicorum cessa tionem ac tarditatem elegantissima fabula de casis sita , avicula, in segete nidulante, repraesentauit
Aesopus apud Geli. Noct. Attis. II, ap. qui ideo monet. unicuique in se ipso potissimum praesidium esse debere, non in amicis et sociis, hominibus, inani saepe opera. philosopha sententia, qui aureos montes plerumque polliciti, vix minima praestent. Quod et Ennius in satiris monuit apud eumdem Gellium, ubi haec eius seruatur sententiar Hoc erit tibi argumentum Iemper in promtu situm :ω qcid es pectes amicos, quod tute agere possis.
592쪽
CAP. VIIII. DE IURIBUS MAIEST. TRANSEUNT.
Haec de foederibus generatim : quorum Iussumis nobilissma procul dubio species est pactum, morum quo bella inter gentes finiuntur, quodque y V
FOEDERis PACis nomine Venire solet. Quum ei dii a vero pax sit status reip. ordinariuS, aC velutina- eem turalis, bellum status extraordinarius, et praeternaturalis : nemo non animaduertit, III imperantes et ad conseruandam tuendamque pacem, et ad illam II 8 si λrte rupta sit, quamprimum reformandam teneri: adeoque I I9 ferina esse bella ,quae non geruntur propter Pamcem, quae una triumphIs innumeris potior.
Ρer FOEDvs PAcis intelligimus conuentionem inter gentes, bello mutuo implicitas, qua con- foedus trouersiae per modum transactionis finiuntur. pacis Ex qua delinitione patet, Iao pacem Omnem sua natura esse debere perpetuam, adeoque, x 21 si tantum ad certum tempus, quantumuis longum, transigatur, non pacem iniri, sed inducias tantum, quia ita nec controueri sa, quae gentes illas collisit, finitur, et ma-i net adhuc certandi propositum: qualem sta- tum non ad pacem, sed ad bellum pertinere,
iam supra obseruauimus. I. CLXXXXI.
Et tamen saepe huiusmodi induciae pacis nomeni adsumunt, quia interea non solum actus belli., sed et status, plane videtur cessare, perinde ac d ho-i stilem animum plane deposui sient belligerantes. i Ita Lacedaemonios in annos L. Romanos in annos C. pacem feeisie nouimus. Iustin. His. III, 7. Liu. I, SoZom. His . eccles. Recentiora exemplai, Hispa-Disitirco by Gorale
593쪽
si o IVR. NAT. ET GENT. LIB. II.
Hispanorum et Lusitanorum , Suecorum Et Danmram, Anglomm et Scotorum , Venetorum et Turcarum, qui vix aliter quam ad certum tempus de pace cum Cliristianis conueniunt, collegerunt Pulandorff. de iure nat. et gent. VIII, 7, . et ibi Hertius p. ago.
An ei Quum ergo pax coalescat per modum trans-
bΘx. actionis: g. CCXVII. Consequens est, Ira C. . '' ut fiat dato aliquo, vel retento, vel promisso:
nisi nec 123 in pacis conditione requiratur aequalitas: neque adeo ia4ὶ alteruter paciscentium iure conqueri posside laesione, quantumuis enormissima: quum plerumque victor victo conditiones qualescumque serat, et ita natura eueniat, ut hic duriores quasdam conditi nes admittere, quam plane perire, malit. '
Dummodo ex ipsis pacis Iegibus, victum has conditi
nes vere admitisse, constet. Si cnim per cauilla. tionem calumniosamque interpretationem, antplane per vim apertam, duriores conditiones, in quas numquam consensit, victo obtruduntur: iura
hie, libi iniuriam fieri, conqueritur. Sic insignis cauillator erat Q. Fabius Labeo, qui, quum Amtiochus rex dimidiam partem nauium Romanis tradere deberet, omnes eius naues productas m dias disiecuit, ut Antiochum tota classe spoliaret. VaIer. Max. VII, 3. quam decipiendi artem foris lassis a Campanis didicerat, quos ipsos quoque arma, ab hostibus pro parte dimidia tradenda, di secuisse, memoriae prodidit Polyaen. Strategem. VI, is. Et quis non detestetur apertam vim, qua victis Romanis, quibuscum transegerant tamen, insilitabant Calli Senones, quum illis mille pondo auri ex foedero adpendentibus, hi non modo ponis dera iniqua adferrent, sed et ponderi adderent gladium, dicerentque: vae victis esse. Liu. V, S.
594쪽
Multo minus ergo Ias) paci, paullo durioribus conditionibus initae, recte opponitur N ς''Rex Ceptio metus. Neque enim illi exceptioni 'π' umquam locus est , si ius cuidam suit, alterum metus ad dandum aliquid faciendumque cogendi. ς-usi. Lib. I. f. C Ιll, qa. Bellum autem inter gentes aeque iustum est cogendi medium, ac Iudicis auctoritas inter eiusdem reipublicae Cives. g. X, 24. Neque obstat , bellum iniustum alterum gessile, adeoque vel eo nomine vim iniustam adhibuisse videri victorem, victo durissimas Conditiones exto quentem. Praeterquam enim, quod iudicium
Ue iustitia belli neuter belligepantium sibi iure adrogat, quippe in sua caussa iudex futu- remisita omnino iniuriam illam videtur
victu S, dum Cum victore transegit, et ad αμη Παν, quae Omnibus huiusmodi foederibus
inseri solet, sese obligauit. ')
b Et ita facile intelliges, quid reponendum sit Pu-1endorisio, qui, huic exceptioni locum esse, contra Grotium t Lib. II. Cap. XVII. q. XX. et Lib. III. cap. XVIIII. q. XI. defendit in iure nat. et gent. VIII, 8, δ. Aliud enim est, exceptionem quod metus caussa paci opponere; aliud . ideo bellum redintegrare , quia pars victrix, vsa occasione, vi aliquid contra pacis leges egerit. Posteriore enim casu iustam belli caussam nasci, facile
Iargimur: g. CXUlII prius autem fieri posse
negamus. Et haec tamen parum dii linxisse vid tur Pulandorssius. Immo rem illud ipsum exemis plum, quod ibi allegat, satis illustrat. Quaerit Polybius His. III. 3ο. an iustum mei it bellum Punicum secundum, quod aduertus Romanos susceperint carthaginienses 8 Idque non Obicure adliris N n mas, Diuitiam by Cooste
595쪽
s Ia IVR. NAT. ET GENT. LIB. u. mat ex ea ratione, quod Carthaginienses κmecia
occasiti, ne inuitati, visum tuerint eos, qui per ore sonem temporum ipsis nocuerint. Quod perindo est, ac si scripsistet, prodesse Poenis debuisse exceiaptionem quod metus caussit, quia Romani quondam, iis inter res domi ancipites versantibus , Sardianiam magnamque vim pecuniae extorserint. Sea sane in pacis legibus inter Romanos et Carthagianienses de Sardinia nihil fuerat cautum, ac pro . inde iniuste, et contra pacis leges, eam Occu Ue rant Romani, sola inuitante occasione, quod Car thaginiensibus domi esset . quod agerent, ceu ipis fatetur Polybius I, 88. Quare non paci, qua bellum Punicum primum compostum, exceptionem metus opponebant Carthaginienses, sed, pacem illam a Romanis ruptam esse, Occupata per occasionem Sar dinia, conquerebantur.
An M QVaerunt Grol. III, Is, fi et Pusendorisus pax cum de iure vat. et gent. LIII, δ, a. an et PaX, cum
Ciuibus ciuibus rebellibus inita, seruanda sit 8 Id quod bti oh Contra Bo hornium Inst. potit. Liψ, p. et Lipsitu,nda 8 sententiam recte adfirmant. Quum enim pax coalescat per modum transactionis, CCXVII. is vero, qui cum eo, a quo laetus est, transigit, remisisse illi iniuriam, censeatur: sequitur sane, I 26 ut et imperantes his hominibus immorigeris gratiam fecerint delicti, adeoque I 27) pax illa, nisi ex noua caulla, salua iustitia, rescindi non possit, o Praeterquam, I 28) si illa ob insignem rebellium dolum, vel statum principis, cum illis paciscentis, ab initio non constiterit. - Ita
596쪽
CAP. VIIII. DE IRUBUS MAIEST. TRANSEUNT. scis Ita quum anno Al CCCCLXXXVIII. Brugenses
Maximilianum I. Regem. ad se in urbem inuit tum, inaudita paene perfidia . cepissent, et ad pactionem satis turpem adegissent: tantum abest, ut illa postea rata esse videretur Friderico Imp. vi Machliniae in procerum conuentu decernere tui, Maximilianum promissis illis non teneri. Io. Ioach. Mulier. Relebs - taν- Theatr. in m nil. L. Acr. I. Cap. VIII. Et sane quum dolo malo iniustissimaque vi principem in captiuitatem redegiΩsent cives , eumque non prius dimitterent, quam omnia ex eorum sententia promisisset et promtia
sum hoe vi iniustissima extortum fuit, adeoquo obligare illum non magis potuit, quam quod n bis latro aliquis extorquet.
Ceterum, quemadmodum aliorum foede- oblisiarum, g. CCXV, I 3. Ia9 ita et pacis leges tio tum
summa religione seruandas, ac proinde Iso) p et tempus, intra quod illas impletum iri, pro is ''missum est, stricte interpretandum, et I 3r
ne moram quidem purgare licere, facile pa- diat tet. Vid. Grol. III, 2o, V. Sed et id nemo rum et
non intelligit, I 32 MEDIAT ORES, qui officium sp0nis conciliandae inter belligerantes pacis in se μ susceperunt, et spoΝSORES, qui Veluti pro paciscentibus spoponderunt, ex pacto obligari paciscentibus, ' siquidem, dum illi in se receperunt id ossicium, etiam ad id, quod exigit hoc ossicium, sese obstrinxisse censentur. Ex quo porro colligimus, I 33 mediatorum esse, non uni parti fauere prae altera, sed i3
utriusque caussam sine amore vel odio expen
597쪽
utrique suadere: I36ὶ sponsorum vero, dare operam, ut pacis legibus ex utraque parte satisfiat, et I 37 illi parti, quae contra illas laeditur, ope, ac consilio, quin et copiis Promissis, subuenire.
Idem dicendum de onsiDinus, id est, personis,
pro fide paciscentis reipublicae veluti oppignoritis, siue ultro et sua voluntate accessserint, siue ab eo, qui imperium habet, dati sint. Grol. Mitire belli et pac. III, ψ, I . Priore enim casu ex
suo consentis obligantur; posteriore ex conuera tione inter imperantem suum, et alterum, quocum pax coaluit, inita. Hinc vero colligimus,
IJ non esse obsidum fugere , nec a) reipublicae, obsides veluti postliminio reeipere. Vnde Cloelia obside fugiente, recte poscebat Porsena , Ut obses dedatur, si non dedita fuerit, pro rupto se foedus habiturum, interminatus. Recte etiam Romani hoc pignus pacis ex foedere rostituerunt. Liu. II, /3. 3 Obsides non esse pro 1eruis aut bello captis habendos . adeoque 4 nec bona mortuorum, tamquam intestabilium, fileo posse vindicari, quamuis duro illo ac aspero iure uterentur Roma ni. I. gr. D. de iure Aci. s) Eorum obligationem cum persona exstingui, ac proinde uno obsidum mortuo, pro altero tantum λυτρον deberi. 6 Pace rupta, obsides in vinculis haberi libertateque et bonis spoliari posse, quamuis durius sit , eosdem occidere, si pax, sine eorum culpa, rupta sit. Sed de his plura Grorius de iure besti et pae. III, 20, N. Igu. Pufend. de iure nat. et gent. VIII, 8, si Schilister, opusculo singulari de iure objidum.
tendi le- Quum imperantibus Competat ius pan---ἡh- gensu medera, et Pacem cum hostibus redinteque sana grandi, s9. CXXX VII, 39. 2.) id vero sine inter-εhim, nunciis fieri non possit: consequens est, i 38
598쪽
ut iisdem competere debeat IUS MITTENDI LEGATos. Et quum is , qui legatos alterius recipit, eo ipso illis liberum accessum reditumque promittere merito Censeatur: Lib. I. g. CCCLXXXXI, io. consequens est, I 39 ut legati et apud hostes debeant esse sacrosancti, et non modo I o) iurisdictione eius, ad quem missi sunt, exemti, qua de re egregia sunt,
quae CommentatuS est V. A. Corn. van By
hersit. libello eximio, de foro legatorum, Verum etiam I I facultate praediti, ea omnia loquendi, scribendi, agendique, quae reS- publica loqui, scribere, agere iussit, dumne 141 hostilem animum aduersus principem vel rempublicam, ad quam venerunt, ostendant.
Huius hostilis animi si tu lenta argumenta ex
stent, nec princeps vel respublica legatum admitistere cogitur, et finibus excedere eum iure meriis loque iubet, quod et tunc fieri soler, quando, ruinpto foedere, bellum cum iis, qui illum miserunt, exardescit. Neque enim tenemur hostem intra fines, et veluti domum nostram, recipere, adeoque nec eius ministrum vel mandatarium.
Reliqua, quae de legatis dici poterant, et V, Ii prolixissime traduntur a Marselario, wicq Ue- gentium fortio, et aliis, aut ex paucis his principiis fore fluunt, aut ad mores potius gentium, quam φ 'ς iuri. gentium praecepta, pertinent. Qualia s*S' 'sunt, quae de legatorum iurisdictione in familiam suam, de eorumdem sacris domesticis, immunitate, aedibus, earumque iure asy-
599쪽
cialia. 366 IvR. NAT. ET GENT. LIB. ILli, itemque de sollemni eorum receptione et dimissione, de salutationibus eorum, ipsisque variis eorum ordinibus, honorum titulis, similibusque quaestionibus, disputantur: ne non quod vulgo in mores luit, ut tempore belli inuiolabilitate gaudeant tubicines et tympanotribae, quemadmodum apud Graecosmo κες, quorum iam apud ipsum Homerum
bro istimo v. ἔψ et III. saepius fit mentio. Sed iis nos quidem hic iam immorari nolumus.
DE OFFICIIS CIVIUM.f. CCXXIIII. id iuris summo imperanti tum in re
publica, tum extra illam, competat, pluribus hactenus -diximus. De CIVIVΜ oFFiCiis nobis eo breuioribus esse licebit: quo facilius illa ex ipsis imperantium iuribus, tamquam correlata illorum, Lib. I. f. VII. derivantur. Nimirum quum ciues, vel tamquam ciues, vel prout aliquae paries reipublicae illis creditae sunt, considerari possint: I eorum OPPiCIA Vel GENERALIA sunt, Vel SPECIALIA, quorum ilia ex communi obligarione, qua summo imperio obstricti sunt, haec ex peculiari, quo in republica iunguntur, munere prono alveo fluunt.
600쪽
g. CCXXV. Ossicia generalia debentur vel ipsi reipubli- Generi
cae, vel eius rectoribus, vel reliquis; qui- lia offi-buscum in societate vivunt, ciuibus. Quum ς erga enim tota REspvALI A sit societas, unuSqui S-que vero socius obligatus sit ad actiones suas Communi societatis fini attemperandas: b. XXII, 6s. sequitur, a) ut ciuis securitate ac salute publica nihil prius, nihilque antiquius habere, et 3 nec vitam, nec opes ea Cariores habere, ')sed 4) eius commodis, quavis iusta honestaque ratione, studere debeat.
Est haee illa obligatio erga patriam, quam eo v I
que produxerunt veteres, ut eam Omnes omnium caritates complecti, neminemque pro ea mortem
oppetere dubitare debere, tradant. Cic. do osse. I. I. III, 23. Nam notum est πολυΘρυλληlον illud tDulce esse. pro patria mori. Quod exagitans Io. Clericus Art. erit. II, 2 s,/α nescire ait homines, quid per vocabulum istud patriae intelliganr. Ren a enim, inquit, quid erat patria Atheniensi aut Romano p Si solum intelligas, Italia et Attiea; prs quibus eur pulcrum fit mori, nulla ratio es, potiusquam pro Africa, aut pro Asia. Non magis enim ad te pertinet gleba, in qua natus sis, quam alia quaeuis, in qua commode vitam degere queas: MLrumque adeo es, mori pro agello in occasum , aut in septentriones spectante, potius , quam vivas, in alio, qui magis ad orientem solem, aut ad meridiem vergat. Si homines malis: quae fuerunt respublicae Atheniensis et Romana, praeter societates latronum, se eas probe introspiciamus ' Itaque qui pro iis moriebatur , latro erat, qui pro latronum globo vilem animam profundebat. At inania haec sunt, et de quibus vere dicas: