장음표시 사용
21쪽
bus tamen praeter magnum exantiatum Iaborem in exscribendis ex Baronio , Bollandianis , Tillemontio, Fayno & Rubeo locis quamplurimis, praeter laudandam erga Patrias res Voluntatem , pauca ad Episcoporum Brixianorum gesta illu-Branda invenies. Etenim eorum gesta discutiuntur , qui quatuor duntaxat, aut quinque prioribus Ecclesiae seculis fio..
Tuerunt. Nec mirum; caruit enim hic vir , ceteroquin erudiistus , ea librorum supellectili, qui ad sequiorum seculorum historiam pertinent , quibus nunc post susceptos a Gallis , Italis , Germanisque labores , feliciter abundamus , & sino quibus nihil laude dignum in ejusmodi studiis afferri potest . .
XII. Tot autem Scriptorum labores satis nostrorum histoariae Episcoporum consuluisse , ut nihil addi , nihil emendari Possit, neminem fore credo, qui hoc facile affirmet. Omitto enim , aliquos ex supralaudatis Scriptoribus nihil , ut ante indicatum est , aut parum publici secis Ie iuris multa in Bibliothecarum forulis iacere , quae nisi manus amica prodat , Episcoporum gestis illustrandis inservire nequeunt : nonnulla ex iis , quae praesto sunt , utilia quidem este poste cuicumqtie allaborare ac progredi cupiat , at per se manca & imperfecta sitim extinguere legentis non possunt . Talis est Index Fl Tentinii , talis Fayni Catalogus . Illud etiam omitto , eos.
dem Scriptores multas ex veteribus chartis latuisse , quas docti nostra tempestate Viri ex Tabulariis & Bibliothecis pene iversi orbis eductas publicarunt , magnam ipsas proiecto subsidium ut docet experientia , Historiae cum generali ,
tum speciali. Haec omnia inquam , omittens , in celebriores ex memoratis Scriptoribus solum aliquid inquiram unde , puto , fiet iit quis ixur falcatur, eum non opera & tempore abuti , qui eamdem ac illi tundere incudem aggrediatur Malvetius eniari quantumvis scrutatus sit cum publica , ut vocant, Rem sta , tum aliquot ex Patriis Chronographis , quorum memoriam , sive lcmporis edacitas , sive alii casus obliterarunt; nihilo tamen mimis ad conficiendum indicem , atque ad illustranda gesta corum Praesulum , qui ante seculum X. liuius Ecclesiae regimen tenuere, non soItim parum ille contulit : verum ctiam , si in figenda chronologia non alium adhibebimus sponserem dc arbitrum , ad sngulos se me passus prolabemur . Octavius autem Rubeus nimiae creditu
22쪽
dulitatis arguitur , apochrypha monumenta , sutilesiue populares traditiones sectitus ; nulla praeterea in eo excusatione di gnus, quod seriem Episcoporum consuderit , a tutissima Ramis perti auctoritate recedens. Quorum sphalmatum haeres Be nardinus quoque Faynus , eius assecla factus est. Constat etiam, Faynum vetera documenta aut male percepisse , aut negligenter transcripsisse. Ceterum magna es usdem laus est, quod
de publico bene mereri maxime studuit nulli parcens labori ἔideoque titulum pudiosissimi nactus apud Bollandianos γγ . XIII. In Florentinio iudicium & diligentia sese produnt.
Huius labores valde commendarunt Ioannes Petrus Puricellus,
aliiq ue in Epistolis ad ipsum datis c Brixiae asservantur mssi
in Bibliotheca Patrum Oratorii : eidem tamen ipsi amici auctores fuerant, ut sua diutius premeret, nec tam cito ad praelum Properaret: quae tamen reliquit adversaria, haud parvae futura sunt conscribentibus Brixianam Ecclesiasticam Historiam utilitatis , quippe chartae multae in iis exscriptae sunt ex vetustis, quae tunc Brixiae erant, monumentis, ex Archivo potissimum , quo de frequens occurret in nostro opere mentio, S. Petri in Oliveto dummodo tamen diligenti studio Chronicae notae animadvertantur, in quas menda aliquando irrepsisse , dubium nobis
haud raro subortum est. Ne ipsi quidem Capreolo, quod spectat ad nostrorum gesta Episcoporum , satis acquiescere possumus. Quamvis enim in Antiquitatibus Brixiae profanis , quas collectas primus omnium prodidit, acris igniculos iudicii identidem ostendat, vetustasque haud raro adhibuerit Chartas, renitamen Episcoporum sua in Historia confusam admodum reli quit ; in quo prosecto excusandus , utpote qui ea incidit in rempora , in quibus ratio sat probe callendi res accurateque scribendi desiderabatur . Praeterquamquod experimento certi sumus , Maluctium magna adeo ex parte ab eo exscribi , ut
verisimile sit quod aflirmat Rubeus in Elogiis , & ex eo Cozetandus in libello de Plagiariis pag. a Io. , eius Opus esse Breviarium Historiarum Brixianarum , quas elucubravit, sed publico non dedit citatus Malvetii is : quod tamen si verum est , de XII. prioribus Capreoli libris certum est intelligi debere. Quod vero ad seriem spectat Episcoporum , quam postrema Ughelli editio exhibet, additamentaque adnotationes Caianonici i
s m. III. Aprilix in S. Paulo prima huius nominis Episcopo nostro pag. 6 L
23쪽
nonici Galeardi multum commendabiles , praeterquamquod constat, sestinatas sestinante praelo fuisse, illud satis erit meminime, quod mihi haud semel ipse fassus est ultimis vitae suae annis, se de nova emendatiori & ampliori editione paranda cogitasse. Quod consilium indicabat, aliquid , eius iudicio, in Episcoporum historia desiderari. Neque huic multum subsi
dii afferunt, quae ad eam de novo texendam quaedam veluti stamina reliquit. Nihil enim in hanc rem hactenus consequi
potuimus praeter nonnullas eius adnotatiunculas manu exaratas in marginibus Martyrologii Brixiani, cuius auctor est Faynus , existentis in laudato Oratorii Chartulario, ac praeter quas- dam chartulas volantes . Unde facile colligitur, nostrorum g na Episcoporum nova cura dc maiori diligentia indigere . XIV. Ego tamen nihil minus cogitabam, quam de hoc on re suscipiendo , quippe studiis diversi omnino generis intentus. Sed autographum nactus , quod complectitur ineditum Brixianorum Episcoporum Catalogum , quo non alter quod sciatur vetustior , si eum Ramperti excipias , quippe anno MCLXXXV. primo conscriptus ; huiusmodi, inquam, aut
graphum nactus , mihi temperare non potui , quin humeros oneri subiicerem: quamdam vim mihi fieri sentiens, ut ne tam pulchram occasionem illustrandae Brixianorum Pastorum historiae ignaviter abire sinerem. Laudatus Catalogus oculis legentium in quarto Dissertationis Prooemialis Capite expon tur : additasque illi manu recentiori notas appingemus suis qualue locis in paginarum margine , minutiori charactere di-Hinetas, paucas nos subnectemus arabicis numeris indicatas. XU. Itaque edita atque inedita Brixianorum Scriptorum, quibus multum me debere profiteor , opera percurrere ac expendere sedulo curavi. Deinde ad inspicienda Urbis tabularia me contuli, quae meis votis satis responderunt; meque huius perquisitionis haud poenitet , propterea quod hinc varias notitias , & non spernenda medii sequioris aevi monumenta haurire contigerit. Eadem inemendata plerumque dabimus , fidelitati potius quam grammaticae obsequentes, plurimum nihil
minus habitura & auctoritatis ad probandum , ct iucunditatis ad legendum. Cum autem in Ilimi ac Rmi Cathedralis Capituli Archivo deprehenderimus mss. pretiosae antiquitatis Μο- numenta & nostram ct universam sacram rem mire illustran-
24쪽
tia , gratum perinde ac utile Lectoribus suturum existimamus, s integrum eorumdem Indicem, Appendicis loco, iisdem tradamus. Insignes , quas potui, Historiarum , Chronicorum, re documentorum Collectiones , quae in Italia , aut extra prodierunt , volvere , ac consulere non praetermisi. Immo quoties datum fuit, non praetermisi conferre cum mT. , quae ab aliis edita fuere ad hanc Ecclesiam spectantia. Accidit autem de quo summopere mihi laetandum , ut scribenti obvenerit Brixianarum rerum quaedam Historiola nondum edita complectens ea, quae ab anno DCCLXXIV. , ad exitum sequentis seculi evenerunt. Ipsa pretiosissima est , tum ob rara documenta , quae continet I tum quia magno adminiculo esse potest generali eorum temporum historiae , quacum optime consentit: in scriptum in fronte gerit nomen auctoris sui , qui est Ri Alfus Notarius. Diligentia, qua hic utitur in rebus narrandis & notandis Indi stionibus, fidem manifestam facere videtur, ea quM narrat, sibi a Maioribus fideliter esse tradita. Contexta fuit, ut probabile videtur, seculo XI., uti notabimus in Comment. de Udulrico. Eumdemque crederem illum Ridolfum,qui scripsit quamdam stipulationem , relatam in Librum Poteris, de quo in Udurico. Vetustius de Brixianis rebus monumentum non habemus I autographum latet : apographum sat vetustum est . Hoc integrum a Ioanne Maria Blemmio Sacerdote Brixiano in Patriis rebus versatissimo proferetur Τomo secundo suae de
Brixia Historiae. Tantus Amicus tantum monumentum nactus nobis communicavit ). Aliam praeterea breviorem ipse mihi dedit Blemmius historiolam hactenus incognitam , quam acceperat ab erudito Trombellio Abbate S. Salvatoris Bononiae diligenter exscriptam ex Charta pergamena, quae Bononiae asse vatur in locupletissima Bibliotheca sui Monasterii. Laconica est, & plerumque agit de prosanis. Quocirca modicae quidem, sed nonnullius utilitatis fuit: quippe apta ad commode adscri
riola idi seonte altei ius Tomi Brixianae H storiae ab ipsomet Blemmio conscriptae , Cia jus primus Tomus lucem via erat eo ipso aan , ouo nostrum hoe opus mα pene ad sunem aeductum erat, teste Clar. Don eda in opere anonymo , cui titulus . Osserva nil νi--elasiastieia sepra iι Tinis primo δεσθ/oria di Brescιa ee. typis Brixianis edito ann. 1 49. , pagina enim x . lam habet de Q. stro Alberto loquens: eoma avara da dim frare iι P. Gia iro mo Gradem Teatino n. π soria d.' nutri Vestois. eis haquasi e Moeta H με. Quod ea de caussa ligni. ficavi , ut omnibus compertum fieret, liquid est in meo opere, Mod iis , quae ab ipso scripta fiant. advertetur , non me , qui lim o
pus elucubraram . ab ipso, sed potius ipsa uva me dissensisse .
25쪽
bendum factis , quae narramus, suos dies, &ad confirmandum
aliqua ex iis, quae recentiores Scriptores literis consignarunt. Ipsa complectitur annos quinque supra nonaginta; exorditur enim ab anno MCXVII., desinit autem in anno MCCXIII. . XVI. His subsidiis conatus sum res Episcoporum non Qtum concinnare , verum etiam illustrare obscuras interdum re dubias , aut ob potiorum deiectum monumentorum , aut ob Scriptorum discrepantiam. Meam addere sententiam non peperci, quotiescunque id me non temere faeluxum putavi. Ubi tamen lento gradu incedere placuit: malui cepius alieno iudicio deferre , quam meo quidpiam tribuere . Ubicunque sine veri dotrimento fieri potuit, cavi ullis ex Scriptoribus adversarie frequentius vero coniecturis quam assertionibus usus sum . Pleraque enim vetcra inprimis , quae tractanda suscipimus, illius sunt generis, de quibus dicere possumus : nos probabilia multa habemus , quae 1 equi facile , assirmare vix possumus. Res Urbis Civicas raro admodum & tunc ibium quando Episcopales attingunt, commemoravi, propterea quod ad eas diligenter tractandas , & alta profanae antiquitatis cognitio, re otium nobis defuerit . Veteres quas habere potuimus chartas, suis quasque locis inseruimus , eorum non praeteritamentione , qui in eam rem alicujus nobis fuere subsidii . . XVII. Gibus omnibus rebus nobiscum actum feliciter putatabimus, si illud ab Eruditis testimonium consequi poterimus, quod Antipatro, qui Romanam historiam maiori diligentia, quam superiores historici , scripserat, Cicero tribuit: Seriptores admonere reliquos potuit , ut accuratius scriberent ; quem 1ane Iaborem iure ac merito postulat amplissima Diaeceps haec , teste S. Carolo Borromaeo p , eum amplitudine sua , tum etiam Parochiarum numero Diac6es Italiae omnes Meriolanensiduntaxat excepta facile superat . Reipsa Pontifices ad eius gubernacula sedere prudentia re dexteritate conspicui, scientia oceruditione ornatisti mi , pietate re sanctitate celcberrimi. Existis triginta a Fayno, viginti vero novem ab Ubertino Pusculo in oratione ms, de laudibus Brixiae sto , & Florentinio numerantur : nos tamen viginti duntaxat S. Oecto recens bimus, ne a probatistima auctoritate recedamus Catalogi Veia. Ram- perti,
G S. Carolut in Actis Visitationis hujus to In Oratione , quam de laudibus Bri- Ecclesiae . quae asservantur iii Tabulario Elu. xiae habuit, quamque in lucem emittere c scopali . R iamia, .
26쪽
verti , & nostri ms, nec non a sententia peritissimi Canon. Galeardi, ut suo Ioco constabit. Ii omnes , quorum series ad S culi septimi inclinationem producitur, universalis Ecclesiae ii noribus donati, utpote Rom. Pontificum auctoritate in Baronii Martyrologium relati, quatuor tantum si excipias , nimirum, duos Paulos, Cyprianum & Rusticianum . Illud ultimo loco Lectores monitos esse velim, hunc me Iaborem lubentius aggressum esse , ut Brixianis quorum sacris commodis multis ab hinc annis , quantum ingenii viriumque
mearum imbecillitas patitur , inservio , quos unice, tot velut meos conterraneos atque amicos , amo , quorum denique plurima erga me amoris argumenta experior publicum hoc mei erga illos obsequii, mutuique amoris perenne monumentum exhibeam .
27쪽
ua hactenus enarrata sunt satis Diam muniisse videntur ad id , quod nobis in hoc opere propositum es . Verum ut iis, qua is singulis quibusque Episcopis dicturi sumus , lux major accedat
opera pretium arbitramur , etiam aliqua praefari in quinque Capita dispertita . Caput I. De primo Brixiana Ecclesia capite ae Fundatore . Caput II. De quatuor Sanctis Patronis . Caput III. De antiquissimo hujus Ecclesia flatu . Caput IV. De antiquitate is usu nostri Catalogi , quem edimus . Caput V. De Fragmento Miartyrologii Adoniam ex Coae Vaticano .
De primo Brixiana Ecelem eapite ae Fundatore , idest , an s. Bamnabas Evangelii lucem huic Ecclesa assuririt , is de tempore quo in Sacris Brixianorum Ephemeridibus , vulgo Calendariis , coeptus' vocari 6 Eem Ecclesa Fundator .
Elix prosecto est magnum Ne decus ἀγsIe evolvere ordinem Episcoporum suorum , ita per Successores ab initio decurrentem, ut pristinus ille Episcopus aliquem ex Apost lis, vel Apostolicis Viris , qui cum Apostolis perseveraverint, nabuerit Auctorem. Utinam decus hoc, quod a Tertulliano I iure ac merito vocatur magnum & invidendum , Venerabili Brixianae Ecclesiae , cuinius Episcoporum seriem re gesta praeclara e monumentis, quantum fieri potuit, probatae fideice antiquitatis eruta , recensere aggredior , tribuere certo posissem. Laboris huius initium mihi contigisse seliciter gloriarer,
quod fieret , si quae de Apostoli Barnabae verbi Divini praedi
28쪽
eatione in hisce Cisalpinae Galliae partibus , deque metropolitico iure ab eoderi Mediolani fundato, Scriptores aliqui literis consignavere, firma & inconcussa haberentur ab iis, quos literaria Respublica sedulos veritatis historicae indagatores suspicit; Cuiusmodi sunt, inter alios, Pambrochius, Tillemontius, Mabillonius, Bacchinius, Μ uratorius, FOgginius, utque alios taceam , G ileardus , & AsteZatus , uterque Brixianus. Sed illa apud hoc hominum genus tanti non sunt, ut nullus reliquus fiat dubitandi locus. Instar omnium sint proxime laudati Galeardus, & Astezatus ; primi sunt ista verba in mss. adnotationibus ad Martyrologium Fayni ad diem x I. Iunii , qua Faynus sibi sumserat statuendam Epocham adventus S. Darnaba Apostoli in Italiam : O curas hominum i illud prius erat probandum frmioribus argumentis , atque ex antiquitate petitis , utrum Barnatas unquam in Italiam appulerit, antequam tam operosus sermo de adventus ebronologia haberetur. Selmus quid de hoe nam retur in Recognitionibus Clementis , at cujus auctoritatis ea snt norunt eruditi. Astezatus autem inquit aὶ hanc Religionem
Christianam 2 Brixiae primum invectam, ac promulgatam primo Geuis Ecelesiae, me a Barnaba Ap toto , ut Brixianis , Bergomati-sus , ac Mediolanensibus hissoricis persuasum , sine ab Anathalane, aut Apollinari , quod melioris nota emunctiori1que naris Scriptores probant, satis compertum es .
Neque aliquid gloriae illi scriptores detrahere sibi videntur inclytae Mediolanensi Urbi ; multorum enim est opinio , quam Irobabilibus rationibus defendit Benedictus Bacchinius ex Volum disnitate 3 non accesssisle Episcopis titulum sublimi
rem . Ad id confirmandum, praeter alias urbes , Brixiam quoque proponit Antonius Cara totus 4 . Porro de praerogativa successionis Episcoporum, ab Apostolis ipsis ductae , licet gloriari certo non possimus , nihilo tamen minus gloriari certo possumus , adeo vetustain esse nostram de Apostolo Barnaba traditionem , ut prorsus vero sit simile , nullo unquam tempore obsolevisse illius Apostoli apud Brixianos cultum , utpote qui huius Ecclesiae Mediolano quamproxima Conditor habitus sit oc Parens. Cum enim ex altera Pa te nihil sit ab adversariis usque ad hanc diem productum, quo
Asteratur in proleg I. ad Evang. M pag. 34 .nhel m. pag. LX. in factu Eeelesiae Neapolitana mon is De Melec Hierareta Origine Par. U. mentis P. 1. Sec. IO, pag. 4.
29쪽
antiquissima traditio ne enervari quidem possit: ex altera vero, cum eadem res argumentis non adeo certis innotescat, ut ceristiora ad eamdem pro certo statuendam non cupiamus , hinc sperare licet , sore ut nullius nos reprehensionem incurramus , dum eam sequimur methodum , qua Brixianae Ecclesiae neque vera laus detrahitur, neque falsa appingitur. At vero hu)us Ecclesiae monumenta , cum nihil suppeditare nobis potuerint, quo rationes confirmaremus a Cl. Saxio propositas in Vindiciis de adventu Mediolanum S. Barnabae Apostoli 3 , iccirco ab huius concertationis discussione nosmet cohibere maluimus , contenti Lectoribus auctores esse , ut laudatum Saxii Opus perlegant , quo nihil doctius & moderatius arbitramur in lucem emissum, quod pertineat ad S. Barnabae in hasce Galliae Cisalpinae partes Apostolatum . Quod vero a nobis minime esse praetereundum putamus, illud est, traditionem hanc publicas in Tabulas Brixianae Ecclesiae cceditam fuisse referri inter annos MDLXXXI., & MDXCV. quod circiter tempus, Divinorum officiorum ordines putamus coepistos fuisse formis imprimi 6 . Etenim neque in nostro, neque in eo , quem Totius descripsit , in praefatione commemoratum , neque in aliis mss. EpiscVorum catalogis , neque in huius Ecclesiae ordinibus Divini officii qui vulgo Calendaria dicuntur quorum plerosque ante artis typographicae Ortum Conscriptos , nos in Cathedralis Archivo animadvertimus , nulla occurrit fundationis Brixianae Ecclesiae per Apostolum Barn bam factae mentio. Verum quidem est , in additionibus ad Martyrologium ms Bartholomaei Peregrini, quod teste Ga- Ieardo ) , Brixiana Ecclesia ante saroniani Martyrologii usum legebat , nonnulla de Barnaba Apostolo inveniri: at nihil omnino de disputata fundatione haberi, testis est idem Galeardus ; ex editis vero tabulis primam ejusdem Fundationis mentionem offendimus in ea , quae pro anno MDXCV. impressa est a Vincentio Sabbio Brixiano impressbre , ubi die XI. Iunii haec exstant verba : Barnasi Aphloli is Ecelem
Brixianae Fundatoris: in alia vero, qua antiquiorem ex editis videre non contigit, impressa apud citatum Sabbium pro anno MDLXXXI. ita eodem die legitur Barnasa Apostoli juplex sine ulla
st a sunt Mediolani ann. ιν s. pressione opinio pag. ν . de Sanctoruni Ne c6 Cl. Canonico MaoHllio eidem est de politanae Ecclesiae Episcoporum euilu . Prinia ordinum Divinorum inficiorum im- In Mhedu nisi
30쪽
ne ulla Fundationis Ecclesiae memoria f. Ex ciuibus cave ne colligas, Barnabam ante eum annum MDXC v. minime fuiΩse a Brixianis habitum huius Ecclesiae Parentem; namque decus illud de S. Barnaba apud Mediolanenses quoque praetermittitur in Calendario Mediolanensi, iussu S. Caroli Borroinaei edito anno MDLXXXII.: nihilo tamen minus in lectionibus Breviarii eiusdem Ecclesiae , eodem anno eodemque Auctore , in lucem emissi ita est Barnabas Mediolanum venit. Cuius Civitatis Epiycopus primus illam Chrissianae faeei myseriis imbuit. Ιllud itaque unum ex tabularum Ecclesiae silantio inferri poste utamus, quod supra observatum est , labente duntaxat Secu-o XVI. consuetudinem in hisce Ecclesiis obtinuis. , vocandi Barnabam earumdem Parentem , etsi nulla esset apud easdem de prima illius praedicatione dubitatio: ita enim in citatis Iectionibus subiungitur : Posses Anathalone in locum suum suffecto, Bergomum , Brixiam , aliasque Urses in Chriseiuna sis illi Miι .Qxiibus positis , antiquitati, consuetudini , pioque Zelo nostratum erga Barnabam Apostolum , satis nos consuluisse spe
De quatuor Sanctis Brixiana Ereissa Patronis c
VEtustissimam esse , ipsique Ecclesiae coaevam pietatis christianae consuetudinem sibi apud Deum deprecatores ad optandi, quos inter Sanctorum album colebat, luculentis oste ditur D. Augustini testimoniis IV. & XVIII. Capite Libri de Cura pro mortuis serenda, Ambrosii lib. X. in Luc. Cap. XXL, Eulogii Episeopi Toletani oc Μartyris lib. ΙΙ. Cap. VII. Memorialis Sanctoriam. Hunc honorem Civibus suis Martyrii palma decoratis Faustino Iovitaeque Fratribus, Brixianos antiquitus tribuisse , Apollonio deinde & Philastrio Consessoribus cc Urbis Episcopis , luculentissimis monumentis ostensuri sumus. Etenim eos inter Codices in praefatione commemoratos
Bibliothecae Cathedralis unum inspeximus Liturgicum d ad hujus Ecclesiae , sive potius ad alicuius Brixiani Benedi sti no-b ruin
8 Fornram Sacramentarii exhibet . Non. tario praesertim ad S. Philastrium. Praenuti nullum ex eo tructam cepimus in Comine, tur Calendarium, cujus ope Ecclesiastica hu-