장음표시 사용
31쪽
xviii Disertatiorum Monasterii usum, culo XI. sacile conscriptum, inter alia continentem Mista Canonem, ubi post SS. Cosinae & Damiani, nomina SS. Faustini re Iovitae invocantur , quod claro est
argumento , hos populos , ex veteri licentia , supremi Numinis opem postulasse , deprecantibus inprimis duobus illis Μartyribus , velut praecipuis Tutelaribus , quibus eadem de caussa duo templa voluere nuncupata, alterum S. Faustini ad Sanguinem , alterum S. Faustini maioris . De eodem honoris cultu , S. Apollonio Episcopo & Consessori tributo, etsi antiquior, quae reperiri potuit, memoria sit ab anno MCCXVII. in charta mox citanda Alberti nostri Episco- i : nihilo tamen minus inter Divos Brixianorum Tutelaresonge ante adscriptum fuisse, locupletissimam fidem facere potest vetusta & constans traditio, cum de Templis prope Orientalem Urbis portam, oc a Populis Triumpi linis eius nomini di
catis, 9 tum de publica in gravissimis Civitatis discriminibus
invocatione IO): nec non cusus, quo de mox loquemur, cum eius imagine nummus .
De S. Phila strii nomine , eodem honoris Ioco habito , nul- Ium reliquum faciunt dubitationis locum gravissimi duo , iique antiquissimi nostri Pontifices , S. Gaudentius Venerabilisque
Rampertus : ex quorum primo discimus , diem obitus eius fui s. se statim huic ,γpulo sacrum: ex altero vero , ab omni servili opere eodem die omnes cessasse ; qui plane sacri honores iis tribui solent , quos veluti Patronos venerari etiamnum solemus eodemque Patroni nomine appellabatur Philastrius , si minus Gaudentiano tempore, Seculis saltem XII. & XI., quibus
iux Ecelesiae historis iliastrari posthi. Manurecentiore addita sunt nonnullorum nomina Sanct rum , quorum cultus cesebris est apud Monachos innixit nos, nimirum s. Bracrii, S. Medardi . S. Galli &α Si conjecturae imcus . ex iis regionibus hue translatum erede. rem , propter eam consuetudincin, quae eum Monasterio Rugiae Majoris prope conitantiam nostra habuere Benedictinorum Coen bia . ut suis huius operas linis eoia stabit . Haec ut olim scripseramus , contigit videre in Exeam. Linerario doctissimi Franci et Antonii Zachariae imprelsum pag. LiturgicI hujus Libri Calendarium ipsi communicatum atque securate descriptum a laudato Doneta .
vi Templum D. Apollonio iii valle Tris meisinorum lacrum plurimis antiquitus abu dabit donariis ι anno enim DCCC horrida fame vexatis finitimis Tridenti notum popu
Varum Tro ianam , me evolsarent muneri.
bus Basilisam S. Apollonii . verba sunt Rido
fi Notam , cujus num. XU. Praesitionis me minimus. Porro hodierna quoque die n n o tana illius Uallis parte meridiem versus, amplam vidimus ipsi sacris supello tilibus egregie Ornatam Paroreialem Ecclesiam Divo Apollonio nuneupatam , cujus honorem augere ita dies nititur Parceciae ArchipreMyter Franciscus Lollius iis omnibus excultus virtutibus, quae verum decen animarum Patiorem . OG Ex Malvetio ad annum s .
32쪽
bus scriptus est uterque codex Gaudentianos Sermones com- edtens, quibusque laudatus Galeardus usus est in 1 ua Veterum.
Brixianae Ecclesiae PP. Collectione II . Qua gravissima Gaudentii oc Ramperti auctoritate , totius
que erga tantum Pontificem populi veneratione innixos, arbi tror , eorumdem temporum Praesules PATRONI voce Phila strium erga Deum sibi deprecatorem invocare non dubitasse
in Missis Collecta, quam recurrente obitus Philastrii die, recitatam eodem Seculo XI. fuisse , supracitato liturgico Codice edocemur Ia .
His accedit, eorumdem Patronorum nomine vim & robur
publicis Monumentis addere nostroq Episcopos coepisse sub initium Seculi XIII. Nullum enim huius consuetudinis est vestigium in Monumento Ram perti dato anno DCCCXLI., quod est omnium , quae hactenus ad nos pervenere hujus Ecclesiae Monumenta , vetustissimum ; nullum in chartis Udurici anno MXXXVIII. , nullum in illis Raymundi anno
MCLVI. , α Ioannis Flumicelli ann. ΜCLXXVIII. α
NCLXXXVIII. Prima autem mentio occurrit in charta Riberti, data anno MCCXVII. , inlata in literas Honorii Papae , eodem anno signatas, ubi ita loquitur Albertus
Siquis autem hoc attemptare presumpserit , indignationem Omnipotentis Dei , ἐπ BB. Mart νrum Fausini is Iovita , atque Confessorum Apollonii Philustrii , se noverit incursurum. Uerum animadversione dignum est , in posterioribus eiusdem Alberti Μonumentis , signatis anno MCCXXIII., ΜCCXXVI. , atque in uno Guallae anno MCCXXXVII. , & in alio Az-zonis anno MCCL. , Faustino & Iovita praetermissis , unam Apollonii cic Philastrii auctoritatem invocari. Rursus in Epistola Lambertini, data Brixiae die xx Iv. Februarii anni
MCCCXLVI. Nossicomio S. Iacobi Placentiae , iisdem San-b a ctis
Adverto, vocem in utroque citato Codice reperiri . sed eari iam in Ueriorum , ut ait Galeatdus cit. Collin. pag. 3νω nota ce . Ideo subdit: De Me aruiem , Deo dante, --ra proseramus i. Ad eariamus ad Martyriam Ii- mixta m. λνni Martyroloσium ne tis Galeardi aspersum exstat in C rtulario laudatotum DP. Oratorii Brixiae; eius do verba
elonem prasent ineerpolatianis. Recentis C eae exhibet tectionem a nobis ed eam. Si ea herba desunt in vetustiori manusicripto , non itaque in utroque codice furit opus posteriorum temporum . Codicibus istis a nobis minime
inspectis, aliis relinquimus.de ista Galeat di suspicione iudicium . ix Eam , duabus reliquis adjectis , diniamus in Commeatario ad eumdem Philastriam.
33쪽
ctis Consessioribus , sS. etiam Martyrum nomen praefixum est hisce verbis : Nos de Omnipotentis Dei misericordis , O BRAposolarum Petri is Pauli , ae BB. Martyrum Faustini Ο Ιο- Dirae , nee non M. Confessorum Apollonii is Philostrii Patrοηο- rum Nostrorum meritis I3 . At in charta Thomae Vicecomi tis anno MCCX LXXXIX. signata , Μartyrum nomina Tursus omittuntur , recitatis tamen nominibus Apollonii MPhila strii ; in charta vero Franci ici de Marerio , data anno MCCCCXXXVI. die xxix. Aprilis , post Dei , Beataeque Virginis , & Apostolorum Potri oc Pauli invocationem , ita est : Beatorum Confessorum Apollonii is Phila ii , nec non malorum Martyrum Fau lini is Iovitae , Patronorum Nostrorum. Sub Paulo quoque Zane , ii omnes quatuor Sancti eo titulo frusbantur , ut discimiis ex eius Decreto , quo Presbyterum quemdam ideo exuit Beneficio Ecclesiastico , quia Res entia legibus se esse obstrictum n abat . Particula lati Decreti die xx II. Decembris ann. MCCCCLXXXV. haec est : Chrisii ejusque Matris Beatisima atque gloriosissimis Virginis Mariae , sus e us nomine ετ vocabulo Eceusia antedicta Duomo δε- dicata est , nee non Beatissimorum Martyrum Fausini Θ Dotta, , Cο eorum Apollonii is Philaserit , Patronorum nostrorum mixtensium, nominibus ετ 1 ragio humiliter invocoiis Θe. 14 Tantae autem vicissitudinis causiam , qua scilicet , allatis chartis modo SS. Martyres tantum , modo soli SS. Conse sorex : modo , Martyribus additis Conscsoribus , quatuor
omnes isti Sancti invocentur, nos prorsus ignorare, ingenue fatemur . Eam fortasse nobis compertam fecisset Galcardus in notis ad Brixianum Μartyrologium, quas morte praeventus perficere dc edere non potuit - Etenim de hoc loquens honoris titulo in notis ad ultimum S. Gaudentii Sermonem ait i 3 hoe autem , Deo siute , plura proferenvis m amnotationisus ad Martyrologium Brix. Ceterum erga Faustinuin Iovi tamque Μartyres , S. ApoIIonium Confessorem suam Brixiani voluere testatam volun talem maxime piam , Cusis signatisque in eorum honorem nummis p horum duos , quos acceperad a laudato Galeardo, exhi-
erat. pag. Asa. quaeque locis producentur .
34쪽
exhibua Mutatorius r6 , in quorum altero Crux vilitur cum epigraphe BRISIA , literis per angulos dispertitis ; in
aVersa vero parte imagines repraesentantur, literis circumductis , eorumdem Martyrum nomen reserentibus: Iovitae quidem , Crucem oblongae hastae impositam manu gestantis :Faustini vero dexteram elevantis in modum benedicentis
Populo ς erat enim Faustinus Sacerdos , Iovita Diaconus Alter Crucem exhibet, per angulos dispertitis his literis , I II PP , quibus una cum Cruce circulo clausis , BRISIAlegitur in nummi limbo ; emgies vero laudatorum Marty-Tum eadem ac in priori nummo , cuiusque sertur in honorem Innocentii II. Pontificis , Brixiae commorantis I . Tertium ex Musiso Schiaviniano edidit Ferdinandus dichia-vinus Cremensis, ex ordine Eremitarum S. Augustini ; argenteus est et 8 , in parte antica Episcopus sacris indutus , sedens in Cathedra , capite mitra tecto, radiis illustrato ,
dextera elevata instar benedicentis seu concionantis , sinustra tenente pedum pastorale, in speciem litui I9 , ve ba circumducta haec lolum leguntur SI A , nempe BRISI A tribus prioribus literis corros s) S. APOLONIUS : imagines Martyrum Iovitae dc Faustini visuntur in parte postica :dexteram habet Faustinus , perinde ac in superioribus nummis I Iovita vero dextra librum tenere videtur, facile Evan-
esiorum , pectori admotum , sinistraque Crucem , circumia uetis literis, SIOVIT, FAUST. Citato Schiavino acceptus referri debet nummus iste , a Rubeo ao in Italica commemoratus Vita M. Faustini & Iovitae , ab eodem Schia vino
in lucem primo typis emissus cum emgie S. Apollonii qui unus ex nostris Episcopis hoc honore donatus fuit , vel tut- b 3 I : . PO-
c 6 De Monetis Italiae Dissert. XXVII. quae primam eondidit eius partem , quam nos m. li. pag. 6 o. Antiq Italiae . epocham firmabimus in Villanci: neque verisi- Muratorius loc. citi de hoc loquens mile fit . ut recte antii advertit M tratorius, nummo . suspicabar ero. inquit , an e lit)- factam suisse a Pontifice Brix an is niori etae cuia fiν vitisemius infinoia exmere pisu I - - denda ficultatem . Hane igitur duli ultatem . - es in m o Titinensi . Quid robo- .lventam cum eodem Murat otio relinquimus ris habeat haee Muratorii conmura prorsus doctis Brixianis . ignoramus . propterea quod ipsum intueri ci 13 Tom. I. pag 18 Collectionis Argei. Nummum titum nobi 1 non sit. Sed rustim lati de Monetis Italiae . eum iuiste Innocentii II. tempore nobis im- in Hoc de lituo aliqua adnotabimus iaprobabile reddit Chronologia hujus Pontis Commentariis ad Ss. Apollonium , di Phil
si s . namque MCXXXII. anna venit Domne stilum .
35쪽
pote Philastrio antiquior, vel in grati animi Monumentum; eo quod eos inter Brixianos, quos ad fidem Christi converterat , Faustinus & Iovita inprimis recenseantur , eosdem que sacri initiaverat ordinibus, vel propter victoriam a Bri-Σianis contra Cremonenses partam die Apollonio sacra. Chro- 'nicam percussionis notam ex' iis nummis nullus exhibet. Citata Bon. Chronica a I habet MCCV. PManus Arundinus de Luca potest. a Fesso S. Petri ad alias N. v moneta Brisse facta es : at iis verbis licet anno MCCV. Brixiae cuiam
fuisse monetam pateat, inferri tamen non potest, antea minime fuisse cusam: hinc inficias non iverim, vetustiores verissantibus Brixianas chartas vetustiorem occurrere non posse
huius rei memoriam , unde ostendatur , saltem ante Seculi XIII. initium obsignatam fuisse a Brixianis pecuniam . Verum quo tandem anno illud sit factum , maxime piam evincit Brixianam erga suos illos Divos Tutelares pietatem , quam ad hanc usque diem cum in laudatos Martyres laeti efflorescere videamus, maxime dolemus , eamdem in Episcopos Apollonium & Philastrium , egregie de christiana re apud Brixianos meritos , refrixisse ἱ Cum eorum titulus vulgo Patronus ducentum & amplius ab hinc annis obsist verit, quique ut restimatur enixe optamus .
De antiquissimo hujus Ecelesta statu . BRixianam Ecclesiam iam inde' ab ortu suo Mediolanensi fuissis attributam, asserere non est veritus Ferdinandus Ughellus aa , neque alii unquam Ecclesiae paruisse , constans fuit & vulgata sententia . Verum anno ΜDCCXXVIII. Andreas AsteZatus omnium , quod ego sciam , primus rem in ancipiti posuit , & an Aquileiensi Cathedrae aliquando Paruerit, merito quem dubitare posse , tribus hisce rationibus assirmavit 23 .
cxi De Bononienti hae Chronica vide Rum. XV. Praelati ix m. IV. Ital. Me. sub initium noti. liae Brixiarat Ecclesiae .cis In Praesit. ad Evang. Manhel. pag. XX. Brixianus erat Asteratus Monactus Se Abbas Benedictino. sinensis, Tabularia M nialium sui ordinis Brixiae S. Iuliae , & SS.Cosmae de Damiani in ordinem redegit, bonoque Indice utilis reddidit .
36쪽
- Ι. Seculo namque VIII. Aquileiensis Patriaresia , uti apud Margarinum 24 , suo Diplomate plurima cavet pro Μonasterio S. Iuliae Brixiae , unde iurisdietio apertissime evin
. II. Observat , Malvetium a 3 . Venetiae terminos a Pannonia , ubi Ungari habitant, usque ad Adduam flumen proferre : ac , Iacobum Cavatium 26 ex Paulo Diacono, aut quicumque ille si , qui Eutropium exscripsit , sic habere rConcordiam , Altinum , atque Patavium , vicinas Aquileia Civitatates , illius instar demolitus solo aquatiit Aquileiense excidium exequitur exinde per universas Venetiarum Urbes , hoc est , Vicentiam , Veronam , Brixiam quae proinde suberat Aquileiensi Ecclesiae , cui parebat Venetiae provincia Bergomum, Ir reliquas , nullo res,lente , Hunni sacchantur .
III. Accedit , Voldaricum Brixianum Episcopum , teste Usheslo Tom. V. col. 34. A..donationi a Patriarcha Aquia Iciensi Popone Ecclesiae suae factae , anno MXXXI. subscripsis,
se , in cujus documento . . Popo i alti et donare se de consIio ΟDoluntate Advocati Ecclesiae ipsius , ac de eonflio duorum Rom)Pontiscum , Ioannis i scilicet , o Durinis S. Romana Ecclesia Cardinali- , ae de eonsilio caeterorum Coepiscoporum : hi vero
sunt , qui in cripsere , Patavinus scilicet , BRITIAN Civitatis-nova , penetensis , Tarusinus , Bellunensis s Felirensis Polensis , ac Tergesinus nec, de mendo ibi suspicandum , quod Brixienses pro Brixinensi irrepserit ; nam & eo tempore in Brixiana Cathedra sedebat Voldaricus ipse , in eius elogio Ughellus Tom. IV. col. 339. D. ait : Voldaricum Pota
poniana donationi subscripsisse . . a . , Nihilo tamen minus , momenta haec tanti non esse aestimanda putamus, ut a recepta communique opinione receiadere cogamur . Namque ad primum , quod spectat , promptam re expeditam responsionem suppeditare videtur. eximius vir Io: Mabillonius. Illud enim Aquileiensis Patriarchae Diploma , ab Astetato produistum cum in Annalcs. Beneiadietinos retulisset , tantum abfuit, ut ex illo occasionem
sumserit ambigendi de subiectione Brixianae Ecclesiae , ut de suffraganeis ne verbo quidem habito , in eam descend
37쪽
rit opinionem , Brixianum S. Iuliae Monasterium ex eorun
numero fuisse , qua ex voluntate Conditorum alieno , seu eκιraneo Episcopo subjecta erant cap . Quae interpretatio nostra , eorum etiam temporum consuetudine posset facili negotio ,s ratio operis postularet , confirmari . Quamobrem CXPer tissimus in hu usmodi Monumentis interpretandis Bernarindus de Rubeis 28 , prae illa Asteetati , feliciorem putae Mabillonii interpretationem . Certum quippe est, hocce Monasterium nulli Episcopo , sed proxime S. Sedi fuiste subleuetum . Caenosium hoc amphisimum , inquit ipse AsteZatus pag.
XI v. , ubi Monasterii huius historiam attexit, Sedi Romana Paulus Papa I. immediate subiecit. Quam rem Regia dc Pontificia Diplomata , sexcentaque alia praeclara Monumenta ,sn eiusdem Monasterii Tabulario asservata prorsus evincere , testis est idem Scriptor . - Neque maius negotium nobis facessit alterum difficultati caput , ex Paulo Diacono depromtum , ad quod refellendum satis esset animadvertisse , eum Scriptorem VIII. Seculo scribentem , sive quicunque sit , qui Eutropium auxit, non Ecclesiasticam , sed civilem Orbis divisionem prae mente habuisse, quod sane apud veteres Scriptores insolens non neque inauditum. 'Eo pacto , quo Episcopos ex provincia veluti Sicula , Arelatensi , Appula, vel quavis alia in publicis Actis se ipsos vocantes , Don ecclesiasticum , sed civilem Imperii typum spectasse , vel ex eo optime evinci potest , quod Metropoliticum ius , provinciam Constituens , tributum fuerit vel longe post huiusmodi subscriptiones, uti Eeelesae Siculae , ct Arelatensi, vel nunquam , uti Appulae . Sed praestat e re ipsa luculentissimum , mea quidem sententia , argumentum Proserre . Hanc Hunnorum ab AsteZato ex Paulo Diacono adductam quaeque prima fuit in Italiam ex Pannonia irruptionem , circa medietatem V. a Christo nato Seculi accidisse , concors est Scriptorum fama
ct traditio. Casum miserabilem , Brixianisque in hanc usque ciem lacrymaid dum propterea quod , saevissimo Attila au-bente , altissimi flammis Brixia succensa fuit resere Malvetius
38쪽
vetius cap . Iam vero licet in magna versemur caritate Monumentorum eius Seculi, ex quibus vetera depromi possint Brixianae Ecclesiae iura, unum tamen posteritati mandatum fuit atque conservatum , ex quo mihi certissime deduci posse videtur , hanc Ecclesiam , Hunnis primo Brixiam evertentibus , Mediolanensis Praesulis sustraganeam fuisse . Illud est unus ex Sermonibus S. Gaudentii Brixiani Episcopi , Cuius mortem paucis annis Attilae in Italiam irruptionem praecessisse , suo loco ostensuri sumus . Habitus fuit a S. Episcopo hic strino die sua Consecrationis primo; ideoque inscriptus : De Ordinatione sua. Narrat autem sub initium , ouod Beatus Pater Ambrosius, ceterique Venerandi Antistitealiacramento Brixianorum adstricti , mortuo S. Philastrio Urahis Episcopo , literas ad eum , una cum legatione , Orientis Urbes tunc temporis peragrantem , miserunt , quibus haec ei Ecelesia non solum offerebatur, verum etiam invitus S reluctans, orientalium Episcoporum ope implorata , ad eamdem trahebatur . Igitur auctoritate Sanctorum , ut ipse
ait , subjugatus ipso initiationis die sermonem habuit coram multis Episcopis , sed inprimis coram Ambrosio MedioIanensium Praesule , quem vocat Patrem , quem vel precatur , ut post exiguum rorem sermonis Ibi irriget eorda audientium divinarum mnteriis literarum , atque ipse erit os universonum circumiantium Sacerdotum . Enim vero quis inficiari potest ,
Brixianos putasse, suam Ecclesiam subiectam fuisse Medio lanensi , dum videt , eosdem Pastore destitutos , ad Ambrosum , non vero ad Valerianum , Aquileiensem Cathedram tenentem , confugientes t Accedit etiam , inter Metropolitarum iura , iam inde ab eorum ortu ad VIII. usque Seculum , illud potissimum fuisse, quod Metropolita in Episcopi
electione hic consecratione primas habebat ut Episcopi judieio MetropoIitanorum , is eorum Episcoporum, qui circum eirca sunt , promoveantur ad ecclesiasicam potestatem ; ita fuit decretum
Can. Ia. Conc. I. Laodiceni , habiti anno CCCXX., Silvestro Summo Pontifice 3o . Quapropter prima cicumenica Synodus , Niceae habita anno CCCXXX. Can. 6. definierat: Siquis praeter sententiam Metropolitani factus fuerit Episcopus , hune magna Synodus de it , Episcopum esse non oportere . Factum
39쪽
ctum hinc esse arbitror , ut Metropolita ab aliis Pater apis
Quapropter Ambrosius, ob partam adversus Auxentium , Arrianae haereseos in Italia patronum, victoriam, Metropolitici honoris iure insignitus, Gaudentium cum elegerit & consecraverit Episcopum , cumque Pater a novo Episcopo dictus , atque ad concionem habendam pro Episcoporum instructione excitatus fuerit , praecipua , quae Metropolitarum erant, exercuisse munera dicendus est . Neque paucis illis annis, qui a Gaudentii initiatione ad Brixianae Urbis eversionem per Hunnos factam , interfluxere , aliqua in sacris iuribus mutatio Contigit ; namque , praeterquamquod nullum apud Scriptores legere liceat mutationis vestigium , certum est, optatianum nostrum Discopum subscripsisse Concilio Mediolani habito anno CCCCLLab Eusebio Mediolanensi Praesule , ut rectam de Verbi Divini Incarnatione doctrinam , apud Orientales contra Eutychen propugnandam , huius Synodi Patres recipere , testa.
Cum vero inter eiusdem Concilii subscriptiones nulla exasset Episcoporum Aquileiensis Ecclesiae suifraganeorum , ne ipsius quidem Veronensis , licet Mediolano haud multum dissiti, sed sint Episcoporum Mediolanensi Praesuli subieet rum , consequitur, Optatiano quoque in Brixiana Cathedra sedente , hanc Ecclesiam inter Mediolanensis suffraganeas habitam fuisse , quae subscriptiones animadversae a Baronio,
eum ibrtasse moverunt ad naec seribenda: verba eo mocansitu Eusebius a Iediolanens Ecclesiae subjectos Episcopos , Provincialem Synodum Nix 3r . At a Paulo Diacono descripta Hunnorum invasio secuniada fuit, inquiet Asteeatus, quae Langobardis Italiam moderantibus accidit. Etenim certum est ex Ρaulo Diacono , Regem Avarorum , quem Hunni vulgo dicti Tartari ocAvarcs Cacanum sua lingua appellabant , cum innumerabili multitudine venientem , Venetiarum Ines ingressum esse cujus rei nuntio permotus Si sulphus , Alboini Italiae Regis nepos , atque Dux Foroiuliensis , collecto Langobardico milite , Cacano obviam ivit , commissoque certamine , ipse
40쪽
hna cum suis serme omnibus internecioni ab Hunnis datus fuit, qua victoria parta , Langobardorum regnum incendio
Sed primum responderi posset , ex nullo seu veteri , se a recentiori Scriptore colligi posse, Brixiam usque excurrisse Hunnos , victo ac caeso si sulpho , anno iuxta probabiliorem Sigonii calculum DCXU. , cui alentitur Muratorius in Annal. Ital. ad eumdem annum .
. Deinde , ea tempora si memoria repetantur , intelliget Lector, non fuisse hoc loci a Paulo spectata. Ioannes enim Caspar Beretia Sect. III. Dissertationis de Tabula Chorographica Italiae medii aevi 3a nos docet , a Paulo Langobardicam historiam conscribente habitam suisse rationem divisi nis Italiae, ut antiquitus fuerat ante Regnum Langobar-dicum.
Qiribus positis , fateor ego , Brixiam in Venetiae Laterculo collocatam fuisse , etiam in Italiae descriptione per Constantinum Magnum seculo IV. factam ; quandoquidem provincia Veneta , quae una erat ex decem & septem provinciis , quibus Adrianus α Constantinus Augusti univertim Italiam contineri iusserunt , a finibus Pannoniae , usque ad Adduam m)rrigebatur : sed in Langobardici Regni ditione Brixiam deculo VI. collocatam fuiste aio . Namque Langobardi sive Narsetis consilio, ut vulgo creditum est, sive loci amoenitate & divitiis excitati , ut est nonnullis persuasum 33 , ex Pannonia , duce Alboino , anno DLXVIII.
Italiam ingressi , provincia Venetia sine bello eodem anno, sinuenti vero universa Liguria potiti , Romanae politiae sormam turbare coeperunt . Hinc deletis Romanorum nominibus , mutatis provinciarum appellationibus , regionum quoque terminos mutatos fuisse , probat erudite laudatus Be- retia . Qitare neque amplius sub una Vicarii Italiae iurisdictione Venetiae Liguriaeque Urbes continebantur , sed partim specialibus Ducibus , sive Dominis attributae , partima regiis Ministris administratae r Brixiam vero singulari D mino concessam fuisse , nullum reliquum facit dubitandi I cum Paulus Diaconus , ab eodem dicriptore animadversiis ;
tra Exstat sub initium Tom. X. Rerum Apud Muratorium idi Annalibus Ita.