장음표시 사용
51쪽
Episcopi Antigit die xxv. Novemb. Haec enim ex eodem re o mc iam ediderat Ensthenius is Progrediens inde probat , praedicta Sanctorum elogia , excepto illo in Antigium , legitimum esse Adonis foetum , contra quam sentiunt Enstheniux α Sollerius , in hoc RODVveydum secuti Hinci diluit, quaecumque nominati Scripto Tes objiciunt , generalia & particularia argumenta . Scripserat in Commentario de SS. Faustino & Iovita dicta . Februarii numia xv Ensthenius , in dicto Martyrologio
Contineri musta per totum annum de Sanctis Brixianis p re suspicabatur, illud Brixiae adauctum talia hinc additamenta traxisse : apud ipsos Brixienses , inquit loco supra citato , auctum olim suspicamur , quod accuratissima de Sr Brixiensibus
encomiat eomplectatur di die vero xv III. Aprilis in commentario praevio ad S.Calocerum numia 2. , remoto dubio, assirmat:
apud Brixienses olim auctum , dein pro Ecclem Tolanens in Provincia circa annum MCLXV. sub Petro eiusdem insis Episcoporranscriptum. At Burgundiux huiusmodi inspicionem oppugnat. Revera quod pertinet ad elogium SS- Faustini re Iovitae , negat se videre, quare abiudicari debeat Adoni; eiusmodi enim elogium editum est a Lyppomano ex veteri mL Bononiensi : editum est a Mosandro in suo Adone publicato ex quatuor pervetustiς Codicibus mss. sibi mutuo correspon dentibus ; ac demum inventum a Bollandianis in Codicem c Reginae Suecorum ia Haec momenta adducunt laudatum Abbatem , ut credat , dictum elogium esse germanum Ad nis foetum Rosvveydus , qui hoc ad appendicem amandavit , se tuetur tribus Codicibus , ubi Sancti , de quibus
sermo est, desiderantur. Licet autem eorum Codicum aetatem non statuat Mosandrianis tamen vetustiores esse contendit - Reponit Burgundius inter cetera o ex tribus hisce Codicibus Rosisveydianis, eum, qui majorem ceteroquin jactat antiquitatem , utpote mancum ab initio usque ad mensem Martium , nullo iure citari posse ubi agatur de Sanetis , otiorum festum cadit in Februarium , cuiusmodi est illud SS. Faustini es Iovitae. Praeterea si Rosvveydus aetatem suorum trium Codicum indietam praeterit , ut Mosander illam suorum quatuor, quo iure illis supra hos , antiquitatis praerogativa est concedenda φ Praeterquamquod Rosvveydiani Codia
52쪽
Codices quomodo antiquiores Mosandrianis habendi, si primus inter Rosisveydianos unus ex illis est , quibus est Mosander ipse usus e Nonne Rosvveydus ipse sua in praefatione illud ipsum diserte hisce verbis fatetur e Primus fuit S. Pantaleonis Coloniae , quem suppeditavit chartum coloniensis , ex qua Ado ,
eurante Mosandro , prodierat. Secundum nactus sum as Eoerso-diens Ablatia , juxta Sichemium. Tertium e Petro ScriPerio, qui eis metuli se retustate sua probarent , tertius tamen emine i , nisi quod huic prima omnia deerant usque ad Martium , is pars in Iunio Iuliisque ; alibi autem , scilicet in monito ad Leetorem , fassus est , vetus Romanum Martyrologium se deduxisse ex eodem Codice mc S. Pantaleonis , ex quo Iacobus Isosander chariusia Coloniensis Religiosus , iante annos aliquot , Adonis Murtyrologium expressit. Porro illud est animadvertendum, quatuor Mosandri Codices persecte sibi constare, quartum si excipias : quartus a Monacho ordinis Benedictini verba sunt Mosandri conscriptus, aliquot Sanctorum nomina continetas , quae in ceteris tribus non halebantur , quorum nomina , Iba in eiurione , abier sco jussit signari ad eoitandum omnem errorem is scrupulum , ait ipse Mosander a Quatuor itaque Codices videntur sibi in reliquo congruere, ideoque vis Rosvveydiani argumenti prorsus corruit. Utcumque vero Faustini &Jovitae elogium in aliquibus desideretur Codicibus, non ideo tamen illegitimum habendum , contendit noster Abbas , inonixus auctoritate Mabillonii, qui eadem de caussa videns, a celebri Martyrologio exulare explinctos S. Maurum , S. Scholasticam , totque alios , canonem proposuit , quo omnes hi Sancti proscripti apte vindicari possunt. Puod enim alia atque alia desint indinersis meis naceis Codicisus id provenit ex duplici Capite. Primum quod cum btuae Martyrologium in dioinis issetis
per varias Ecclesias legeretur , alii ipsum eontrahesant; alii quo fidam Sanctos Protiincia aut Ecclesiae suae ignotos recusabant. Alterum quod auctor ipse multis Dicisus Martyrologium suum auxit , slios atque alios addendo Sanctos, qui in eo primo non expalant. δε contigit, ut qui primarium exemplum transcripsere, non tothalesant , quam qui secundariis exemplarisus us sunt. Hunc canonem approbat Sollerius. Prudentem ait conjecturam ὐ quippe qui eam nonnunquam admittere eoactus sum; quamvis autem cumdem , ubi vibillonius valere affirmat, ibi circumscribat
53쪽
aiens et At vero ubi primigenia fmplicitas quaeritur , non eo scturaliter , sed eerto decernimus , eam non eα unius , aut anterius Codicis , sed ex plurium aque prostatorum collatione deceris
mendam , vertis sunt Sollerti praefat. ad Martyrol. Usitardi T. VII SS. Iulii. Rem tamen aliter esse , asserit Burgundius de Elogio M. Faustini & Iovitae ; sic uidem existimat , hoc
perperam a Bollandiano abiudicari Adoni, cum non in uno alterove Codice inveniatur , sed in multis , & praesertim in
Regio supradicto , cui nescit , an quisquam alius hactenus comparari queat α opponi . Aliud quoque objectum Sollerti Burgundius non dissimulat: 'AD'sus , Θ Mosander ambos sanctos, verba sunt Sollerti Arinἔconsanter adseruunν, eum prolixo elogio , sed id a RUt verri recte in appendicem rejici , Dei inde probasilissime suspicor , quod ex tota
ea historia ne versum in Nothero, qui tamen Fausini meminit , reperiatur , nec qui quam etiam ab Usuaris extraetum si , adeo ut non satis conset, unde eos aeceperit, praesertim cum IoDita a nemine ante ipsum Dirginis titulo insignitus fi : viri dubito , quin foemianam existinaverit, nusquam sotitus Disream Diris tribuere. Deinde Sollerius Martyrologia Usuardi, & Notheri tanquam filios
Adoniani habet iis verbis; cum enim ii duo sunt eius vecta loc. Cit. priorem passim aut contrahant, aut describant , eertiori indicio explorari nequit , quid proprie Adoni , quid multiplicitus ejus interpolatorisus st adscrisendum. Reti Undens noster Abbaganimadvertit , Sollerium quaedam Sanetorum monumenta , quorum nullum in Usuardo , & Nothero vestigium, nihilominus existimasse Adonis, praecipue circa Episcopos Vienuenses , quibus eum Usuardus sepe careat , ver mile exsimo , ait Soli rius, Adonem ipsos Martyrologio suo Lugoni perfecto, Viennae po- flea addi isse .. Addit Burgundius , ex silentio Usuardi S. Mot-keri male argui, hunc , vel illum Sanctum non esse Adonis, nisi antea ostendatur, ultimuin huius exemplar, omnia eiusdem additamenta continens, ipsis ob oculos fuisse. Potuit enim, inaccessione ab eodem Adone facta illud esse, quod iidem in soloeexemplari vel usto non deprehenderant ἀAt ex ipsis Regii ms . verbis, quae prostant in Elogio SS. Faustini oc Iovitae die xvia Februarii, ut re in illo S. Caloceri dici xv III. Aprilis, sapiens Abbas colligit , verum elogii Auctorem Adonem fuisse. Ubi enim edita apud Surium, Lippomanum a Diqitiroo by GOoste
54쪽
num , & Rosiveydum die xv. Februarii alluit de S. Calocero cuius passio coniuncta est cum illa Martyrum Fratrum proxime laudatorum : qui obtruncatus Albingano fuit, ibi multorempore quievit; quamvis postea Angilbertus ... eum inde transtulerit: in Regio mc legitur ibi. . . . que ad hoe nostrum tempus quievit : quamvis nunc Anmisertus .... Fum inde irra ulerit. Eadem-
ue sormula apparet in altera , quae fit, Caloceri mentione , te xv III. Aprilis, in Auingano Citiitate truncatione capitis Chriasi Dei omnipotentis Martyr essectus eji , ibique prius sepultus, o
nune in Monasterio praefato CDDadis nostro tempore conditus requiescit. Qui loquendi modus sinquit Abbas ostendit, Scriptorem fuisse sincronum Angilberto , Sc translationi , quam hic fecit , S. Caloceri. Obiit Angilbertus Archiepiscopus ann. DCCCLXs,ostquam Mediolanensem Ecclesiam annos XXXV. administrasset. Adon vero suum scripsit Martyrologium ann. circiter DCCCLVIII., aut paullo ante e cui accessiones facere potuit usque ad DCCCLXXV., quo decessit. Quare igitur, subdit, elogium quamlibet interpolatum, in pluribus aliis Adonis exemplaribus existens, auctorisque aetati tam bene Consonans, ad alium Scriptorem potius , quam ad ipsum reserendum est Multum profecto ei, quisquis fuerit, debemus, qui hoc Martyrologium transcripsit circa annum MCLXX. iuxta En-1chenium ad usum Ecclesiae Tolonensis, propterea quod primi dictatum Auetoris fideliter servavit : contra quam alii Iecere Transcriptores , ipsi pariter longe dissiti ab Adonis aevo. Hi ore suo loqui volentes Ainstoris sensum mutarunt substituentes : multa tempore , is postea. Hinc pretium nostri ms. Regii facile colligitur , quod vel unum laudatus Abbas in rem nostrorum Martyrum, praeferre non dubitat cunctis aliis Adonianis , hactenus productis ab Eruditorum turba. Unde autem factum fuerit, ut Bollandiani veram mc Iectionem praeterie- Tint, fatetur , se nescire , & aliis investigandum relinquit.
Eamdem manum postea subjicit= quae dedit Elogium SS. Faustini & Iovitae, redolent aliae Sanctorum Brixianorum m moriae , in Regio Adone descriptae , si unam Antigii excipiamus. AEquum enim erat, ut Auetor , qui se tam propentum erga hos Sanctos exhibuerat, memoraret eorumdem translationem die Ix. Maii .
Quod pertinet ad Elogium D. Caloceri , verba de quibus
55쪽
sit pra : nostro tempore conditus indicant & produnt stilum &sensum alibi scribentis : H que ad hoc nostrum tempus . De S. Apollonio mentio videbatur ab auctore facienda etiam die propria; quippe qui magna pars historiae Sanctorum Fratrum fuerit, non minus ac Sanctus Calocerus. Tandem elogium San
jusmodi repraesentat regius Adoni anus codex , purum ac genuinum dicas , talis color est : contra in Codicibus Lypp inani, Mosandri , & Rosvveydi interpolatus occurrit . Denique subjungit Burgiindius unde Adon Acta nostrorum Sanctorum comperire potuerit , quaeque caussae ad ipsos me. morandos eumdem moverint; fuit, inquit, natione Gallus ex ordine Benedictino e quinque annos Romae degit, unde profectus denuo in Galliam martyrologium scripsit. Circa eadem tempora noster Episcopus Rampertus cultum erga Sanctos Faustinum & Iovi tam excitaverat , nam sub eorumdem aus iciis insigne Coenobium Brixiae ereXerat, praeficiens eidem reis igiosissimos Monachos Ludgarium & Ildemarum , quos ab Angilberto Archiepiscopo ex Gallia accitos obtinuerat, ad fundamenta regularis observantiae denuo iacienda. Hoc autem concludit Burgundius latere debuit Adonem Monachum Gallum , quique aliquamdiu in Italia comm Iratus erat,' Credibile nunquid est , eum , re comperta , hos San-elos praeterire voluiste, quos norat, re ab hac Urbe , & a Monachis sui ordinis, suaeque nationis praecipuo cultu honoraris' Hactenus Burgundius, cuius observationes licet certissime non vincerent , hunc Adonis codicem manuscriptum ipsum esse a uetoris vel aut Ographum vel apographum ; illud tamen, no-1tra sententia , luculenter ostendunt, ipso saltem Adonis aevo conscriptum suisse. Ex altera enim parte , in eo conicribendo incumbebat auctor anno DCCCLVIII. Angilberto Praesule Mediolanense in vivis agente, ex altera vero, ejusdem obitum anno septuagesimoquinto 1 upra octingentesimum accidisse , Mab illonius parte secunda Seculi IV. Benedicti ni pag. 237. certo demonstrat. Neque referret, etiamsi probaretur, fieri aliquorum Sanctorum commemorationes, quorum memoria post illud tempus coepta sit celebrari,cuiusmodi est illa translationis S. Antigit; nam
tantum monumentum rejiciendum non est et, sicut nec omnino re
jicitur , teste viro omnium laudibus cumulatissimo , Ven. Iose
56쪽
o Maria Τhomaso in praefatione ad Codices Sacrament Tum, tamquam fucatus Sancti Gregorii Sacramentarius , etsi in tiato legas Missam in Dedieatione Sancta Mariae ad Martyres , quam insiluit aliquot post eum annis Bonifacius IV. Constat enim, hujusmodi sacros libros non ad meram eruditionem conscribi , sed ad usum potissimum Ecclesiarum , unde novas semper accelsiones pati oportet , prout ipsa eo uetudinis , temporisque ratio tulerit m 2 . Quibus constitutis, speramus, fore ut in nullius reprehensionem incurramus , dum auctoritate huius manuscripti Martyrologii Adonis vetustissimum cultum eorum nostrae Ecclesiae Pontificum, quorum memoria ibi continetur, suis locis confirmavimus . Porro citatum Adonis fragmentum sic se habet .
L ax a tergo sub linea 4 V. Kal. Marti
BRixia Natalis Sanctorum Martyrum Faustini, Θ Iovita , qui
noliti l fenie in Civitate Brixiana orti. Nam Parentes eois rum in predicta Civitate Caput Senatus fuerunt. Iulente Adriano Imperatore a quodam italico Comite Merarum in jam dicta Brixiana Cloitate eomprehens , is in earcere sunt retrus. Postea vero Adriano jubente post multa , Θ diversa tormenta traditi sunt immanissimis feris , ides Leonibus , Leoparaeis , Ursis , atque superbi is
Tauris ad dilacerandum p sed ipsa ferae Domino mitigante Deluti Agni in mansuetudinem Sanctis Dei conversae sunt, ita ut ipsorum pe- lus prostratae illarum vestigia lingerent; Inimicos autem Dei una cum ipso italico Comite facto impetu interficerent. Novistae autem in aequuseo, is alligati in igne missi sunt, positi super Locelium aveam , in qua erat hinc inde plumbum liquatum , sed ipse ignis nihil
Sanctis Dei nocuit, inimicos vero illorum quotquot attingere potuit una cum Pompejo fratre Adriano Imperatori exusit. Puo viso Sanctus Calacerus, qui tunc curam Palatij halelat credidit cum incio suo usque ad duodecim millia hominum. Unde iratus Adrianus ipssomnibus excepto Calacero capita amputari jussit. Deinde admonenti-sus Sanctis Angelis Beatus Appolionius Brixianae Fecissae Episcopus Sanctum Faustinum consecravit Presbiterum , o Beatum Ιουitam Diaconum ordinavit. Pos hsc autem jubente Adriano Miperatore , Beatus Faustinus , o Iovita una cum Sancto Lalacero vinciti ferro
57쪽
Mediolatium ducti sunt. In qua Civitate Adrianus plumium fervescens, is liquescens per Dulas in ore ipsorum trium mitti prscepit, sed nihil Sanctos Dei nocuit. Insuper, Oculos Beato Faustino , is Iovita just auferri, sed altera die eis Dominus suos oculos restituere dignatus est. deinde traditi sunt ira tres sevissimis bestiis , id Tigribus, Urps , atque superbit is Tauris, sed ipsae ferae fleuti priores Domino operante Sanctos Dei in mansuetudinem conversa sunt .Eκ Paganis autem maximam multitu inem interfecerunt. Pos haec,
o alia tormenta jussit Adrianus eui am Simplicio Primicherio scolaCandidatorum Ralacerum in Auivganum Civitatem siceret, ετ tias non praeceptis ejus obtemperaret eum interimeret ς nam ibi amputatione capitis pos multa tormenta Martyr Chri)li esctus, Wque ad hoc nostrum tempus quievit. Puamois nunc Augilbertus Archiepikopus Mediolaneos Ecclesia eum inde tranitulerit, is in Monasterio quo Docatur de vadis sua Diocos summa eum Hligentia , is honore collacare curaDit . Ipse vero Beatus Lalocerus cum in custodia Albinganum tunc iret, devenit in Civitatem siensem, o is, invenit Sanctum Secundum ipsus Civitatis illustrem , is eum eidem secunis Chrisum predicaret , is multa de Beato Fa tino , o Iovita diceret , ετ qualiter in Mediolanum pro Chri)li nomine plurima passi in vinculis detinerentur , credidit i e , is summa cum f0IiMatioue Denit Mediolanum , is a Sanct s Dei Fa livo , μιlicet HIIooitu sapidatus , is postmodum in civitatem suam Ale em iterum rever1us6ι , Θ isi amputato capite v. Hectos Apricio Chrisi Martyr ef-HIus 6I. I est haec Sancti Martyres Fai linus , Θ Iovita Diuri 1 aduriem omni sus cuiusdam cujlodia Antiochi Prest is ducti sunt, is ibi diversis poenis antie i , multos ad fidem converterunt ibidem , is
in auis locis plurima Domino per eos faciente miracula. ili et iam tur enerunt Sanctum Linum Ddcopum Ursis Romae inter sepulcra Martyrum latitantem, quem rogaverunt, ut faceret Beatum m ierum, qui per eorum pre icationem inter plurimos Romanos cres it ,
in Civitate Mediolanense Epi copum. Duo Iiacto iterum Iub cuso ia iureliani Comitis dueti junt ad Neapolitanum Cloitatem , is ibi
multa , ε, Paria tormenta perpes , multis miraculis oble Vis Domino juvante multos ad Irim couPerterunt. Possea vero mLud que ligatis in mare demers, is ab Angelis sese rati , is ad litus ridum
Ii sunt; is tu isa cit ita e a praefato Aurelia vo Comite pos multa vero tormenta capitibus Christi Martyres effeti junt, quorum .' Dissiligo: by
58쪽
Ia in Gelasio ren Inetur solummodo. Item sancti Faustini Confess ris Brixiensis , qui eo ora Sanctorum Faustini ἐν Iovita collegit
XIV. Kal. Maij Natalis facti oloeeri Martyris, qui uisuperius in quinto deeims Kalendarum Miaraiarum diximus predicantibus leatissimis Martirisus Fausim, εν Iovita in eiDitate Brixiana sub Adriano Imperatore Didens eorum eo tantiam , atque virtutes , quas adjuante Domino coram Adriano Imperatore faciesant per predicationem eorum bapti satus est eum suo incio usque ad XII. millia as Sancto Appollonio Episcopo Brixiense, is precipiente eodem Imperatore multa, o Daria tormenta passus est, is in Albingano Cinitate truncatione capitis Chrisi Dei omnipotentis Martyr effetus est ibique prius sieputirus , ετ nune in Monaserio praefato da Uadis nostro tempore conditus requiescit . Fol. 33. a tergo linea prima .
VII. Idus Maij Initium insatis , quod is verius est, eo quod magis in hω sicut Beda dixit ut sequenda auctoritas Grecorum , is Latinorum qui ita consentiunt, quam Isaeori, qui dicit initium assatis esse Oetavo Iendarum Iuniarum. Habet enim hoc tempus Dies nonaginta uno , ετ traslatio Beatorum Murtyrum Fausini, ΘΒvita in civitate Briaxia facta a Domino Ramperto ejusdem eivitatis Anno Incarnationis Domini Nostri Iesu Chrissi DCCCXLIII. Indictιone VI.
Fol. 89. a tergo , di sequenti linea XIV.
V. Kal. Augu1ti . In Brixia eloitate Deposcio Fili iro ipsius eivitatis Episcopi, qui eum fuisset Pressiter ordinatus auctus amore Dei relictis omnibus unioersum poenae amsi tum circuiviς urbis quatenus sequutus Destigia Pauli Apostoli per singula loca Animas fraude Diuιοli decepistas de sempiterno suis predicationibus liberaret interitu. Unde non solum contra Iudaeos , atque Gentiles verum etiam contra omnes pene Lereses, is maxime contra Arianam perfidiam , qιιa tunc nimium
59쪽
mium praeuaulat fidei vigore pugnavit ; ετ ob hoe verseritus eas gatus Stigma Domini nosiri Iesu Christi suo portatat in corpore. Nam, Θ in audiolanense urbe idoneus custos Domini ei gregis Iuit ,
x Auxentio arriano perfidie Episcopo prius quam Beatus Amsros ιs eligeretur divina gratia fultus nimium repugnatiit. Romam et iam non exiguo tempore demoratus multos , Θ publiea , is privata disputatione est in Me lucratus, is quia vase haereticos impugna sat voluit de eorum Agulis sectis , atque ooctrinis nefa oris is li-srum componere quate rus pngularum hare luia em ore stat fac io , nullus ab eis saltem simplex in Ecclesia con i/tutus , oeum musca a tetis aranearum compte hendi post, ae quo Beatus Aug Ulmus in Epia. sola sua quam euitium vult Deo Diacono ae pngutis generabiis h.er o rum scripsi ita dicit. Filia, ter autem Brixiauus Sputostus ra proti xissmo h ro, quem de haeresib s conridit , ceutum DEDm haereses arbitratus est computandas. Item inferius dicet Fitia lex esse alios hae
reticos, qui cum hominibus non sumunt escas . . , iEol. I 63. a tergo linea decima tertia.
XoII. Ral. Deceml ris . Lingonis eiDitate Galila . ibi territorio magno montense. transtuSalicti Antigit confestoris , Θ EpVcopi , qui primo ibitina sepultus ,
pelea vero inde translatus, o in eatriaco vilia, in Ecclesiam Sancta Mariae , is Sancti Martini a domno i Mymone Deuerasili Sacerdote honor ce reconditus Ct.; Minde ps non plurimos annos ob metum Nor annorum , qui tunc maximam partem Francic , a. Burgundiae Dasavera . t as ino Sancto a aceruore perlatus , Θ m Datiam adducitus , atque in ciDitate Brixiae tu mori Hierio Sanesorum Mart
rum Fauylini, Osso vitae , quod ine Iam vietas Denerabilis assa po1 ea per annos octo, meses Iri, dies XXIIL honorifice rexit. Denerabititer collocatus quiescit .
Suprascripta execreta sunt ex vetusto Codice M. S. membranaceo Bibl Uatican Alexandrinae , in cuius prima pagina ad calcem alia manu haec verba su scripta sunt : Martirologium antiquum . quod fuit Meisse Cathedram Tolonensis . Signatur autem Codex num. 43s cum quo collata concordant. Salva temper occin quorum fidem occ. Romae pridie Kal Iunias MDCCX ulli. Carolus Masellus vibi.κ vat M l raeffectus Ecc.
Nihil alid invenitur de Sanctis , aut Civitate Brixiae , nisi quod superius descriptum est . Ioseph Beghier.
60쪽
Xlv. opta ianus Emae. Sanct. ann. Christi
I. XIX. Herculanus Episci Sanct. circiter an .
xxxv III. Anipnti dux Episc. circiter annis DCCC. os. XXXIX. Petrus I. Episcieirciter ann.
XL Rampertus Epist. ann. Christi DCCCxl x.
XLI. Notingus Episc. circiter ann.
XLII. Antonius l. Episci ann. Christi DCCCt xv. XLIII. Ardingus Episc. ann. Christi
a M. XLV. Antonius II. Episc. ann. Christi
ann. Christi DCCCCLXX.. 48. XLVII. Atho Episci