장음표시 사용
71쪽
fuisse ordine, characteres, non titulo Episcopos , ex Hieronymo dc ex Paulo ps Apostolo alibi docuimus. Ut sit fides beato Michaeli Syngelo H i rosolymitano, qui in elogio S. Dionysii , illum asserit a Paulo Apostolo primum Atheniensibus fuisse Episcopum consecratum. Quae porro Hiero
thei scripti, nec Timotheum , nec se ipsum satis capere assiima Dionysius, ne dubita quin ea fuerint de mysticae Theologiae arcanis , quae Hierotheus tiens divina , ex propria experientia Contexuerit. Quae quam sublimia fuerint, S supra multorum etiam Theologorum captum , intelliges ex hujus argumenti tractatibus a Blosio a Joanne de Cruce, a sancta Virgine Teresia conscriptio ut de caeteris i
Suffcere posset ad vindicando Α-
reopagitae libros suos unum hoc argumentum, cujus vim nemo adversariorum unquam eludetri alterum haud imprum
72쪽
imprudenter attigit Petrus Halloix in suo Dionysio, quaestione 2 argumento quinto. Non est, in it divisi moris , nec aeterna illius providentiae , opera vana ct cris mendaciis plena, veris odinare o cohonectare miraculis Areopagi-ra vera , cum varii instrmitatibus in tanti viri ho iorem applicarentur , multis divinitus honestata sunt miraculis, ut ca-
fit xxx Vitae attigi. Quare, signum es fatis, idens se luculentum ejus esse ilia vera , cujus in honorem ea patrata sunt. Scio reponi posse , mirabiles ejusmodi
eventus fidei potius precantium tribui solere quam sacrorum pignorum veritati. Aliam admoveo machinam, magnorum virorum auctoritatem , qui
Dionysii, de quibus agimus libros, quin
legitimi essent Areogagitae partus, minime dubitarunt. Ex hoc testium innumerabili coetu duos omnium instar in rem nostram voco, Thomam Aquinatem, S Franciscum Suareetium. Ille vere Angeli
73쪽
cus Doctor Summam suam Theologiacam, aliaque opera sua scholastica m gnam partem ex Dionysii libris comtexuit, ut uno fere oculi motu intueberis in serie locorum quae ex iis . Thomas citavit, quam proponit Balthara Corderius in Prolegomenis to mi prioris ejus operum , observatione generali duodecima, quam sic orditur Juυabit etiam non par; ad puniorem S. Dionysi nulligentiam sire loca quae D. Thoma ex iis citat , ut μcut Doctor Velicus ex ilis Sole magnum a lentiae tamen accepit, ita vicissim luminis ejusllem radios adcaptum nourum apte distributos , hierarchico ritu ad nos transfundat. Sic vero concludit,post accuratam non tantum librorum , sed etiam capitum singulorum recensi nem, ex quibus hausit magnus Doctori Ex his, alii ue locis qua me steterunt, facile patet, quelicum Doctorem totam
fere doctrinam Theologica is purissimis
Diomsi fontibμ hausisse; cum vix ulla
74쪽
vis argumentosa Theolo cum succum extraxerit , G in Summam , veluti quoddam alveare, pluribus quanionibus ηrticu que seu celtalis . Theclogico melle servand diuinctum redegerit. Porro doctiorne esset, an sanctiori de quo saepe quaesitum an aevi nostri dicendus habendusque esset Thomas Aquinas, an vero Augustinus t ille in praefatione tomi sui de Angelis, cavendos admonet qui Dionysio Areopagitae libros suos abrogare contendunt. Hic ego quaesierim ex Hypercriticis nostris, satisne prudenter in his summis viris
discernendae librorum aetatis prudentiam desiderent, atque an modeste satis eos imperitiae notare audeant. Nunc
Morini quaedam objecta diluamus. Certissimum est, inquit sius viri, quicumque ille sit, vera por haereticos orbi Christiano primum innotuisse. Hoc ver nos falsissimum esse contendis
75쪽
musci nota enim fuerunt nonnullis ab
ipso Dionysii auctoris aevo quamvis primis Ecclesiae saeculis in vulgi usus emissa non fuerint, ipsius videlicet auctoris cautione , quam aperuit cap. I. de Ecclesiastica Hierarchia, capite I. de divinis nominibus, S capite I de
mystica Theologia. Hujus consilii
ratio fuit, quia cum priscis illis temporibus laborandum esset in propa- ganda fide, ac stabiliendis mysteriis ad salutem necessariis puta de Dei unitate in essentia, Trinitate in personis, de Christi Incarnatione Passione, RC- surrectione, inscensione, de praeceptis caritatis erga Deum .proximum , de petendis in oratione Domi- nica, ex quibus fere constat illud quod pueris rudibus tradi solet doctrinae christianae compendium non crant oneranda neophytorum ingenia tot illis arcanis, quae libris Dionysia- aris continentur. Et hoc ipsum videntur spectasse Origenes, Eusebius, Hie-
76쪽
ronymus , aliique primorum quatuor Ecclesiae taculorum Patres, ut consulto ab iis memorandis abstinerent quae ad vulgi usum nollent traduci. Hinc raritas exemplarium quam etiam auxisse creditur externorum Philosophorum, Platonis , Philonis, aliorumque
mundi sapientum invidia, qui Diony- sianis sententiis velut propriis passim usi fontes ipsos unde hauserant, oblimare atque extinguere studuerunt.
Alioqui dubium non est, quin Dionysii opera norit Chrysostomus , qui
crem caeli appellavit, teste Anastasio in Epistola ad Carolum Calvum AE plurimae exstant sententiae Gregorii Nazianzeni, Clementis Alexandrini, aliorumque Patrum, qui primis quatuor a Christo sarculis floruerunt, quas ad gustum Dionysii Areopagitae descriptas esse prudentissimus quisque agnoscit. Has collegere plurima Martinus Deirio in Areopagiticis, & Petruv
77쪽
De S. Dio fili aetate. Halloi in suo Dionysiies quibus ad das per me licet Joannem Pearson Pr sbyterum Anglum in Vindiciis Episto.
larum S. Ignatii, adversus Joannem Pallarum, parte I cap. Io ubi olgato irum Dionysii operum auctorem,quar to post Christum saeculo, postremis Eusebii Caesariensis temporibus scri- sisse contendit, alioqui probrosa pseu-o-Dionysii appellatione abusus.1 Sed instat Morinus capite illo primo, numero VII. Antiquissimum, ait , monumentum ecclesiasticum in quo Dionysii Areopagitae M operima ejus diserta fit mentio , albetur torno et Conciliorum, in collatione Con stantinopoli in Justiniani Imperatoria palatio facta anno 32. inter catholicos& haereticos Severianos, sive Aceph, los. Utrosque Constantinopolim accersiverat Imperator, ut collatione habita experiretur, an mutUa concordia inter eos conciliari posset Epiat scopi quinque catholici aderant cum
78쪽
opus CuLUM . Prestyteris septem cephali verbEpiscopi sex, quos nonnulli Presbyteri, Monachi comitabantur. In collatione secundae diei sic Catholici objicientibus haereticis respondent: Mus autem prius dici debuit, hoc ultimo dicimus. In enim testimonquae vos Dionysii eopagita dicitii,
unde potessis ostendere vera es cui susu-
caminio Si enim ejus erant , non potuissent latere beatum Cyrisium ciuid auctem de beato Cyrillo dico st quando orbeatus Athanasius, si pro certo scisse Vulfuisse, ante omnia in Nicaeno Concilio de constastantiali Trinitate eadem testimonia protulisset adversus Arrii dimerse substantia blasphemias Si autem nullus
ex antiquis eorum meminit, unde nunc
potestis ostendere quia illiu sint, nescio. Ad haec referes quid mirum si ignoti fuerunt libri Dionysii reopagitae quinque illis Episcopis, septem l resbyteris in Justiniani palatium evocatis anno F 2. cum illi ob causas quas di-
79쪽
ximus , vix ullis in Bibliothecis expositi essenes Athanasio autem 5 Cy rillo satis fuit, Arrianos aliosque sui
temporis haereticos ex Scripturis sacris
Confutares praesertim clim illo adhu tempore opera Dionysii nondum publico satis probata essent. 3. Urget Morinus: Citat passim Dionysius omnes. Joannis Evangelista libros, adeoque Apocalypsim , quam
Constat receptam non fuisse inter Scripturas canonicas ante Concilium Laodicenum , nec ante Gregorium NazianZCnum, nec ante Amphilochium, aut ab aliis Graecis,ut testatur Hieronymus in epistola 119. ad Dardanum. Est, quid mirum si Dionysii Joannis Apostoli aequalis sui, amicitia sibi conjunctissimi opera nota fuere , SI probata, quae deinde pedetenti vulgo innotuere t . Pergit Morinus Ante Concilium Nicaenum ουσίαν ab hypostasi non dis. tinxere Patres. Respondeo: His oc
80쪽
latior Dionysius distinguendam cognovit tertio ante Nicaenam Synodum
s. Millenariorum sententiam improbat Dionysius Hierarchiae Ecclesi sticae capite 7. hujus auctorem perstringens Papiam Episrupum Hierapolit num ut censeti hunc locum exponens Maximus' Testatur autem Papias apud Eusebium lib. 3. Ecclesiasticae historiae, capite ultimo, neminem Apostolorum se unquam vidisse Fortasse autem vidit Papias Dionysium Areopagitam.qui omnibus Apostolis superstes fuit. Ulut sit, Papiae non meminit Dionysius, sed tantum erroris Millenariorum, cujus origo non a Papia,
sed ab ipso Apocalypsis capite Vi e-simo male intellecto , 3 secundum litterae corticem non, ut portuit, secundum verum, mysticum sensum accepto repetenda est.
6. Capite ultimo libri de Herarchia Ecclesiastici, dicit auctor se tenere de