Caii Plinii Secundi Historiae naturalis libri 37 cum selectis commentariis J. Harduini ac recentiorum interpretum novisque adnotationibus ... Volumen primum decimum et ultimum Pars prima continens cosmologiam curante C. Alexandre

발행: 1827년

분량: 607페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

401쪽

decies pluribus ' subit. Rursus Saturni et Iovis duplicato ' digrediuntur : Martis etiam quadruplicato' . Tanta

est naturae varietas. Sed ratio evidens : nam quae in va

porem ' Solis Dituntur, etiam descendunt aegre. XV. Multa promi amplius circa haec posSunt secreta naturae', legesque, quibus ipsa serviat. Exempli gratia :in Martis sidere, cujus est maxime inobservabilis' cursus, nunquam id Τ stationem facere Jovis sidere triquetroq;

31. Quindeetes plurum. Hoc est, dietitis sere centum et quinque.

Nani si septeni A es por quiti decim

multiplicentur, ea summa colligi tur. Reeentiores Astronomi reniatum fere et 3O dies inax inue digressi Otii a Sole assignant. I II.

da sunt et: ατεκωc et Iarge : nam si rein exaetins velis expendere,

Saturnus eo digreditur diebus centum Octoginta sex ; Iupiter, lueetitis. Vide Bieeiolum loeo ei

33. Otiadrupli m. Longi inaeti Sole digreditur diebus sere quadringentis. Quum enim revoluti planetae ad Stilom. vol potius Solis , qui vel ior est, ad planetam, sat in Marte, ut ait Biceiolus loe .cit. diebus so, itide esset tur progredi Martem ad oppositionem eum Solo dimidiato hoe dierum numero, hoc est , 39O, sive Totundo.

ut aiunt, absolutoque numero,

fere quadringentis. HAED.34. In maminem. In Solis eat

rem. BABD. XV. I. sereta naturin. Monet Botiis querus ad h. l. non sane coni Heridus talium rerum judex . pleraque salsa et malse observata in hoc capite contineri. ED. I. Inosseroabitis. Quod spiris Iti- extricabilibus Astronomorum ha et nus frustra torsit ingenia. Vide Biceiolum tom. I, l ih. VII, cap. 6, Pag, d 97. HABD. - Non mirum igitur Keplerum astronomiae physicae patrem, hanc sibi mateiariam elegisse praritantissimi operis sui de stelia Martis, quae ut maxime excentrica volvit , motus

etiam maxIme dissonos habere diu visa est. Detexit tandem vir docti simus ellipticum osse illius motum, certisque illum rationibus adstriniaxit; unde ad terram quoqne et Caeteros planetas progressus, antiquas circulorum hypothesos deturbavit, primusque geometriae obliquarum coni seetionum Omnem eaeli subdidit rationem. ED. 3. Id stationem forare. Vet. apud Dalde. id nisi quadrato stationem Diseere. Sed hoc glossemate tenor omisnis sententiarum perturbatur. ED.

4. Triquetro. Quum est In trino aspectu eum Solo Iupiter, sive quum distat ab eo partibus ceti.

tum et sexaginta. HARD.

402쪽

LIBER II. 28 I

ram admodum sexaginta partibus discreto, qui numerus sexangulas mundi officit sormas : nec exortus, nisi in duobus signis tantum , Cancri et Leonis, simul edere. Mercurii vero sidus in Piscibus exortus vespertinos raros facere, creberrimos in Virgine; in Libra matutinos. Item , matutinos in Aquario, rarissimos in Leone. Retrogradum in Tauro et Geminis non fieri; in Cancro vero non citra vicesimam quintam partem. Lunam his coitum cum Sole et ' in nullo alio signo facere quam Geminis': non coire aliquando in ' Sagittario tantum. NovisSimam vero primamque eadem die vel nocte, nullo alio in Signo quam Ariete conspici: id quoque paucis mortalium contingit; et inde fama cernendi Lynceo . Non comparere V in a5. NeaaginIa partum. Aspectum hexagonum, et sextilem vocant,

quum abest a Sole planeta gradi-hus xx. Quod spatium sexies multiplicatum , in tympanti seu tabula lignea , Ope circini , Drbis sive mundi formam sexangulam Deit.

6. Simia. Simul eum Iovo. II. . Ei ira nia . Deest vocula elapud Dat . et Elet v. Bestituit Barduinus non alio auctore. quam sensu, qui manifesto illam postulat. ED.

8. Otiam Geminis. Oh tarditatem

nimirum Solis. cuius apogeum ea aetate erat in Geminis : nune est in Caneri gradu sere octavo. HA D. - Ηujus disserotitiae causa estis quin tiorum pra erasio, iam a nobis in prioribus notis indieata, de

qua vide, si plura cupis, reeentio.

9. In Sagittario. Ob eeleritatem Solis, cuius perigeum tunc erat in Sagittario : nune est in Capriis eortii gradu sermo octavo. Idcireo assequi Solem Luna non potest, ut

eum eo sub hoe signo eoeat. Η BD.

Io. Otiam Ariete. Visam esse

Hispali Lunam, anno I 553, Mariniit 13 , Solo in gradu tertio Arie. tis, Luna in gradu α3 Piscium. atquo adeo in distantia a Sole gra. duum et rciter deeem, serihit Keplerus in Epitomo Astronomiae lib. VI, pag. 839. Americus V

pDecius apud Bamusium Navigat. omo I , pag x3α , visam a se Luisnam testatur ipso eum Sole eoitus die. Sic et a suis conspectam Emontium jugo, seribit Ioati. de Barros, ibidem, pag. 392. HABD. I. Lynces. De quo multa sa-hulati poetae. Flaccus, Argon. I, 466 et aeq. . Quumque aethora Iumpiter umbra Perdiderit, solus traniasthit nubila Lyneo . . De Lynceo

aliique. Ila D. I a. Non eo arere. Hune Plinii Ioerim refert ac dosendit P. Bieeio.

Iris, stiminus astronomicae disei

plinae artises, Almag. tomo I. lih.

403쪽

caelo Saturni sidus, et Martis, quum plurimum, diebus centum septuaginta' ': Iovis, triginta sex, aut quum minimum, denis detractis diebus: Veneris, sexaginta noVem, aut quum minimum, quinquaginta duobus : Mercurii, tredecim, aut quum plurimum, octodecim. XVI. xviii). Colores' ratio altitudinum temperat: si quibdem earum similitudinem trahunt, in quarum aera ' Venere subeundo' : tingitque appropinquantos utralibet' alieni meatus circulus, Digidior in pallorem , ardentior in ruborem, Ventosus in horrorem; Sol , atque commissurae absidum , extremaeque orbitae, atram in Obscuritatem

Mus quidem ' cuique color est, Saturno candidus , Jovi

a 3. Cenum septuaginta. Vet. apud Dalec. centum se ginta. ED. x 4. Oerodisim. Sic I arduinus e Chimetii eodieo. Dat . et Elzev. septemdecim. ED. XVI. I. Codores. Colorum, inquit, varietatem emeit altitudo planetarum , dum plua minusve inter se appropinquant. Hoc omnino supinposititium et falsum: quamvis enim sit altitudo planetarum propter ex eentrico motus vari ilis, non ta- meti mutuo in alienos limites incurrunt; sed aeris nostri densitas iacit, ut horironti propiores ruinhrum maxime colorem ad nos transmittant, recepturi naturalem

sibi colorem snoque etiim idem

Omnibus . aut saltem ab eo mitius diversum, quum magis a vertiee. vobis illuxerint. ED.

inquit, aliarum stellarum ad quas accedunt, colorem trahunt e tingitque sidera alieni orbis aerisque in quo volvitur alius planeta. CO lor, sive ad eum ascendendo vicinitas ea sat, sive d scendendia. II. Pro aera, Vet. apud Dalee. Oram ;corrupte videlicet. ΕD. 3. Subeundo. Penetrando. ED.

4. Ut lue . supra vel infra. ED. 5. Frigidioν ete. Frigidior eidiculus appropinquantem planetam tingit in pallorem, etc. FD. 6. Sol, ere. Sol, inquit, vici

nitate sua meieras obscurat stellas. Commissum etiam circulorum.

quas Nodos voeant. dum Solis orbitam sideris alterius meatus intersecat, ut quum Lunae desectiones sunt), atram Obseuritatem si deribus obdueunt: uti et extremae orbitae, hoc est, absis suPrema, sive apogeum planetarum; quia quo longius ab oculo corpora discedunt, hoe illa Obscuriora apis parent. Frustra hie Longotii eon

i tura, emendantis, solisque comis missum. Ha BD.

. Stius quiuem. P. Bieei liis, Alinag. tomo I, lib. VII, p. 496,

existimat planetas litin esse opacos ,

siculi est tellus, quod Keplerus

404쪽

LIBER II. 283

clarus , Marti igneus, Lucifero candeus, Vespero ' resul gens, Mercurio radians, Lunae blandus, Soli, quum ori

tur, ardens, Postea radian s. liis causis' connexo visu et a carum quae cael Oi continentur. Namque modo multitudo conserta inest circa dimidios orbes Lunae, placida nocte leniter illustranto eas; modo raritas, ut sugisse mimmur,

plenilunio abscondentu, aut quum Solis, suprave dictarum ' radii. visus perstrinxere nostros. Et ipsa ' autem Luna ingruentium Solis radiorum liaud dubie disserentia sentit . hebetanto caetero ' inflexos mundi convexitate eos.

censuit, sed esse opacitate metallissimili aut potius geminis colore aliquo imhutis, et ualde densis e Saturnum Onyehi, Iovem sapphiro . Martem p ropo aut amethysto, Venerem Hirysopraso, Mercurium heryllo sive achatae, Lunam maris garitis et unioni hus . mediamque ei Daturam esse intor specula, et mere Upaca : Omnes denique Iud lis ad eombibondum lumen aptissimae, et ad illud idem vividius

hue vi hrandum. HARD. 8. Vespero. Sie Fletov. ex Chis.ssetiano codice: Dal amplus et Baris uulnus Vesperi, quod hoe Musu minus usitatum e formae enim notissimae mesperi et et Uere, diei γ-titis ultimum tempus quam Veneris sidus indicaul. ED.

tractationi connexa contemplatio est etiam earum stellarum . quae caelo alii xae sunt. Admonent vesti.

gia veterum codd. legi posse. His

visis eo eam mistis ecelerariam, etc.

Hae forma loquendi usus ipse cap. 33. mie eonnexa, inquit, Iasi υ- dinum Signifer ollistiitulisque eatisarae. Multa hie de eotitiem disperissoque visu Milichius eOtigerit, quem Plinii interpretes alii sunt secuti : Aed prorsus ea II. - Becte locum explieavit Hardvi-ntis: agitur hie de stellis sata,

quae modo multas et consoriae. modo rariores videntur et pancio. res. In textu nihil mutandum ablativus absolutus est , Aualex multi apud Plinpam coaevosque criptoros iuveni utitur, non sane multum Prohaudi, quum duas Periodos Iogleo sensu dissitas gramismati eo tantum nexu copulant. ED. io. Grea dimissios orles Mnre. Quum Luna dimidiata minus luiseia Melo astandit. ED. ii. MPmoe distarum. Errantium stellarum, inter quas Venus maxime radiat. ED. I. Et ipsa Liana ete. Vet. apud Daleeam p. et ipsi autem Dinar in gruentiam Solis radiorum Atiis Abiadi Mentia sentitum ED.

se ait alioquin immissos In Luisnam Solis radios caeli eo vexitas, Praeterquam Dhἱ recto illi ingruunt

angulo. HARD. - Pro eoetera , minlec. et Elaeu. -- , eodem sensu r

sed e tiro Plinio usitati tis. Vid Indices. Male interpunxit Latius

405쪽

a praeterquam '' ubi recti angulorum competunt ictus. Itaque in quadrato Solis dividua est, in triquetro seminant ' ambitur' ' orbe, impletur autem in adverso ζ rursuSque minuens casilem effigies paribus edit intervallis, si initi ratione '', qua supra Solem tria sidera. i XVII. xlx). Sol autem ipse quatuor disserentias habet; bis aequata nocte diei, vere et autumno, et in centrum ' incidens terrae, octavis in partibus' Arietis ac Librae : bis permutatis spatiis; in auctum diei, bruma , octava in parte Capricorni; noctis vero , solstitio, totidem in pam, tibus Cancri. Inaequalitatis causa obliquitas est Signis eri;

quum pars aequa mundi super subterque terras omnibus fiat momentis : sed quae recta' in exortu suo consurgunt

in stia , sive Elaevitiana editione helelante, ererem inseam, munae conis reairate eos. Nain Metera , nisi ego salior, opponitur τω Proeterquam . et eum hebetante eonstruendum est

Semper, inquit, hebetantur in s xi convexitate mundi Solis radii, nisi quum etc. ED. a 4. Praeterquiam tibi, etc. Nisi quum Solis radiis Luna ex adverso seritur, plenilunio Miliret. Nam is rit sensus, etsi Pliti;us nescio eurde angulis loquitur. Ait illam adverso tantum Sole non hebetatam conspici : in quadrato autem Solis aspectu et in triquetro , id est, quunt partibus 9O, sive I Io ab eo diwessit, dividuam, aut seminanem videri. ED. 5. Seminant. Orhe non persecto et absoluto. Graecis αμρέκυρτος dieitur, hoe est, ut ait Martianus, lib. VIII, pag. α9α r . Maior dimidia , minor plena. . HARD. 6. Amlitum B tundari incipit. Dat eam pius iamlim, male. Ea .r . Simili ratione. Id est, Dioxin triquetro, mox in quadrato, in x in advorsis a Sole partibus posita, uti quae supra Solem sunt sidera tria errantia. HABD. - ω-ve eredas Plinium hoe loco trium supra Scilem planetarum φάο aicquasdam lunaribus similes innuo re : de aspectu tantum hie loquitur,

nune quadrato, nune uiuo, ut supra P. II. ED.

XXVII. r. In centrum. In mediti in axem, vel potius in AEquatorem. ED. u. Geraris in partisvis. Vide quae dieetida sunt de solstilii, Brumae, aequinoetiorumque momentis, lib. XVIII, cap. 59. I ABD. 3. Bruma. Solstitio hJemali, ut nos dicimus. In a solstisium uno verbo v eat Plinius, quod nos solis

stitium aestivum. ED. 4. Metis vero. In auctum veron et is. ED.

5. Eal. Haec vox in Vett. et in Chim. deerat. En 6. Sed quis meta. In sphaera obliqua, seu inclinata, sex signa recte ascendunt, totidem oblique.

406쪽

LIBER II. 285

signa, longiore tractu tenent lucem ; quae Vero obliqua,

Ocyore transeunt spatio.

XVIII. xx . Latet plerosque, magna caeli' assectationc tcompertum a principibus doctrinae' viris, superiorum trium siderum ignes esse, qui decidui ad terras fulminum nomentia beant : sed maxime ex iis incilio loco siti': sortassis

quoniam contagium ni inii humoris ex superiori ' circulo atque ardoris, cx subjecto, per hunc moduin egerat:

ideoque dictum Iovem fulmina jaculari. Ergo ut e flagrante ,

ligno carbo cum crepitu, sic a sidere caelestis ignis exspuitur, Praescita' secum asserens; no abdicata' quidem sui parte in divinis cessante operibus. Idque maximo tur-hato sit aere, quia ' collectus humor abundantiam stimu

lat, aut quia ' turbatur quodam ceu gravidi sideris partu.

Beete, sola lard 'ascendit apud horeales Cancer eum reliquis quinque sequentibus; sed eadem oblique descendunt. Reliqua vero sex signa illis aseendunt oblique, recte deseendunt. Illa longiore mora te. Detit lueen , haec breviore. Η ABD. XVIII. I. Assoetarione. Diligonii Oh rvatione. Alii, cloeetatione ED. I. Prinet 'istis Metrinis. Etruscae

disciplinae, de qua eap. 53. H.

3. MMA Deo siti. Medium obiatinentis tribus locum. Dempe Iovis. NABD. 4. Superiori elaetiti. Humorem nimium esse in superiore cireulo

Saturni dieit; ardorem nimium in subieeto, hoe est, in inferiore Maditis r has contrarias qualitates coire iti Iove qui medius est : atque ut e flagrante ligno, etc. Ila BD. Nos insanientis sapientiae fretus ne risu quidem dignos, nedum resutatione, quis non sentit 3 Sed ecce tibi errorem in errore. Nam Saturnum siecum ae hἱgidum esse, non humidia ira, inter astrologos Coninstat : unde Daleeampius algoris. non umoris legi volebat. ED. s. Pr ei a. Praesagia. ED. 6. M aldieata quidem ete. Etiam

illa sui parte, quam caelestia hie Iovis ignia veluti a se abdicat et

exspuit, in rebus divinis non emissante. sed occupata. in praesignifieandis videlicet suturis eventibus.

7. Quia eoliaetus htimor. Quia collectae cireum nubes humidae

ignem abundantiorem Provocant. ut em ieet et exsiliat. HARD .

s. Atil quia . Aut quia turbatur aer , quasi ex gravidi Iovis pariu

IARD. - Ergo perturbati aeri paulo alite sulminia causa erat, nune comes tantum. Quaenam, orci,veterum Physicorum erat scientia , qui nubes, aera, Planotas tomis miscebant , sideraque nunc vomeis re , nune Parturire credebant, et .

407쪽

i LIX. svia, Intervalla quoque siderum a terra multi indagare tentaverunt et Solem abesse a Luna undeviginti par. tes', quantum Lunam ipsam a terra, prodiderunt. 'thag ras Vero Vir Sagacis animi, a terra ad Lunam centumvi-

α ginti sex' millia stadiorum esse collegit. Ab ea usque ad Solem, duplum '; inde ad duodecim signa, triplicatum :in qua sententia et Gallus Sulpicius' noster suit., XX. xxii). Sed Pythagoras' interdum ex musica' ratione

interim aliquid in xe diviti; habero

quod futuri temporis gnarum es set, etc. ete. 8 ED. XIX. r. Tentarer t. Vet. apud Dalec. t tarunt. M.

. a. Undisoiginti partes. Deciis illi et novἱes aiebant maius esso illud spatium . quod est a Luna ad Smiem . quam illud quod est a terra ad Lunam. Veteres mathematiei

apud Pint. lib. II, de platatis Phi.

los. cap. 3I, Lunae a Sole distaniatiam esse aiunt Oet decuplam eiu aquae Lunae a terra est. Unde suspi- eor legi hie oportere, Moderiginti D. - Monet Gallicus interpres PornaxmgT DR Stun Y . Dimis favere Plinio Narduinum, quum talem sensum eius verbis affingit, ex qui-hua nihil aliud eliei potest, nisi

Solem a Luna , ut Lunam a Terra, xlx gradihus distare r logendum enim esse uia Aetes. iit Marduini interpretatio admitti imasit. Equidem illi non assentior; et uarduini potius sensum amplector, qui legenti statim Oeeurrit, licet grammati ea

syntaxis paulum repugnare videatur. Non suam, sed mullorum Opinion m hue adflueit Plinina. Nam ipse, Lunam inter Solem Terram. que ferri mediam, diserte auirma

hit, et mathematicis etiam rationi bus demonstrare conabitur, in a. p. II, vhi vide notam II. M. 3. A terra ad L am. Recentio res astronomi, Pythagora sagaci res, ex parallaxi Lunae compere

runt mediam Lunae a Terra distaniatiam esse leuearum 85,464, quales sunt leueae dis in gradu terrestri, singulae hexapedarum Parisiensium , di 83. Parallaxi quoque Solis comis pertum est Solem a Terra distar leueis eireiter 3I,83o 478. Neque in tripli tum, sed sermo in imia mensum est distantia ad dii docim

signa. Distantia autem Atellarum stiporat leucas fi 77I, 7o,o o. Uo.

4. Cottim et iginti sei. Noe ipsum de Pythagora refert Censorinus. eap. t 3. naee millia passuum om-eiobant r8,o oo. ΗAnn. 5. Ad Sotim, duplum. A Liana Milicet. Baee fuit Empedoelis sententia , teste Plutaretio loc. cit. et Platonicorum. apud Macrob. In Somn. sei p. lib. II. cap. I. NARD. 6. Gatitis Stilpietas. Vide Atiet iarum indicem. ED. XX. r. Sod 'thagoras. Haee Censorinus totidem fore verbi , p. 13. I. Ea mustea. Quaesitis ab arte musim nominibus. Η so. Cliini.

408쪽

appellat tonum, quantum absit' a terra Luna. Ah oa ad Mercurium, spatii ' ejus dimidium : et ab eo ' ad Venerem sere. tantumdem. A qua ad Solem sesquiplum : a Sole ad Martem, tonum: id est, quantum ad Lunam a terra. Ab eo usque Iovem, dimidium: et aby eo ad Saturnum , di dimidium, et inde sesquiplum ad Signiferum. Ita ' septem

tonos cistici, quam cliapason ' harmoniam Vocant, hoc est, Universitatem concentus. In ea Saturnum Dorio' ' moveri

phthongo, Iovem Phrygio, et in reliquis similia, jucunda

magis, quam necessaria subtilitate.

3. Quantum assitu Totum illud spatium quod Lunam inter et Teriaram interiacet; hoe est, intervallum ut diximus, i as,ooo stad. Id appellabat Τ num. Η.4. At ea, ete. Censorinus t e. rit. - A Luna, inquit, usque ad Meris eurii xtollam, dimidium ejus spatii , velut χμietovio.. Hinc ad Φω. σφοροv, quae est Veneris stella, seretantumdem : hoe est . aliud ἡπιτο-vtρ,. Inde porro ad Solem ter tantum, quasi tonum et dimidium. Ita es Solis astrum abesse a tenatonos tres, et dimidium , quod vocant , hoe noeta. A Luna autem duos et dimidium , quod est λάτε-σαρ uv. A Sole vero ad stellam Martis, tantumdem intervalli esse, quantum a Terra ad Lunam, idque etο,ο,. Hine ad Iovis stellam , dimidium eius, quod Deiat ἡμιτο icv. Tantumdem a Iove ad Saturni stellam, id est aliud aeuito,it,. Inde ad summum Caelum, ubi sigua sunt, Perinde ἡροτο,iov. Itaque a Caelo

ummo .... ad Terrae summitatem

tonos esse sex, in quibus sit δiα

Chim. sparii meditim. F.D. 6. Au Venerem . . . a quia. Vet. et Chim. ad Veneria... a quo. F.D. . Ad Sammiam. Vet. et Chim. - Mitimi. ED. 8. Da sortem. Censorinus I eo allato, sex tantum tonos a Terra ad summum Caelum esse ait: D. Anselo mus , lib. I, de imag. mundi, cap. 3, ut Plinius, septem. HARD. Errat Plinitia. Sex toni, non vero septem toni esseiunt diapason har. moniam. Sunt quidem septem intervalla quae nune dicimus ut, re .

mi, fa sol, re , mi, δες sed tantum sex toni, nempe quinque totii in-togri et duo homitonia. Merito Censorinus de die natali. e. 33 dixit

tonos esse sea, in quisus Οιὰ πασωvsymphonia. Diapason nunc appellamus t laetare. BROT. s. Diamson. Λιὰ πασω, , omnibu tonis contextam harmoniam. HABD. o. Dorio moueri. Veteres tria inprimis voeum diserimina tenuerunt: de quibus rursum dicemus, i. VII. p. 5 . Gravem vOeaverunt Doiarium . quia Dorienses hiae genere soni delectabantur: medium appel. lavere Lydium: acutum vero Phrygium. Qu a vero Saturai motus est tardissim gravissimo quoque

409쪽

α88 C. PLINII NAT. HIS T.

X xxiii). Stadium' contum viginti quinque nostros emi cit passus, hoc est, pedes' sexcentos viginti quinque. Posidonius non minus quadraginta stadiorum ' a terra altitu-

sono in hoc eo centu astrorum moveri dixerntit, eie. Habet his nugis Limilia Achilles Tatius, in Phaen. pag. 336. In editis hactenus libri, legebatur, Dorio moueri, Meretiritim phthongo. Sod de Mereurio ad tomnes ad Nnum codices manu exa

rati. Inepti emendatores, qui tria viderent esse apud antiquos vocum diserimina, quae nos retulimus; ertium, nempe Lydium, a Plinio praetermissum, Mercurio adiudiearunt: quem inter Saturnum et Ioiavem praepostere vel sie colloeari a

se non animadverterunt. HARD.

X XL 1. Stadium. Ita etiam Martia. tius Capella, lib. I. eap. de circuitu terrae. Uherius Censorinus, esp.

1 3 1 . Stadium, inquit, in hae

mundi mensura id potissimum intelligendum est, quod Italicum vocant, pedum DCxxv. Nam sunt pra

terea et alia longitudine discrepanistia , ut Olympicum, quod est peis dum DC; item Pythicum, Pedum mille. . Tamen inter Italicum , Olympicum quo stadium nihil in.

teresse aeute vidit Lucas Paetus. lib. I de mensur. et pond. Pag. 3.

quinque. Passus igitur quilibet Itali-eus pedibus quinis sequatur; stadiis

to, in i utare unum : uti ex Strahone eo stat. lib. VII. pag. 3 a u. Η1RD. - Pes Romanus erat uncia. rum duodecim, quae emciunt mensura nostra Parisiensi pollices I o, lineas ro, eum lineae partihus os . Stadium aequatiat eadem nostra mensura hexapedas 944. BR . 3. Ouadraginta stadio m. Otia-dring. stad. Aeriptum primo suisse, idque postea in quadrogis a immuiataium , suspicantur Notinius,Tliaddaeus Haggaeeius. et Tycho, quoseitat B;eetolus, Almag. t m. I, lib. II, pag. 8a . quique se quadririgenia legisse in vetustis exemplariiabus testantur. Auget suspicionem eorum, id quod Plinius statim subdit , plures exstitisse seriptores, qui nongentis stadiis subire nubes in altitudinem prodiderint: quod intervallum propius abest ab eo nuis mero , CCC stadiorum. Posidonium nihilominus scripsisse quadraginta, mihi ex eo capite verisimilo sit quod et id veritati magis consentaneum sit, et is ad veritatem proxime omnium scripsisse videatur. tibi do altero agitur spatio a nubi-hus ad Lunam. Accedit eo, quod omnes quos quidem vidi eodices ad unum, constanter legunt, qua-d vin a. Nubes certe haud ultra quintum milliare Italicum, seu stadia quadraginta. attolli paene certum est, ex observationibus variis quas loco ante laudato colligit nie-eiolus. NARD. - Insignes sunt illae Posidonii mensurae. quae non nul tum reeedunt a veritate observationibus nobis comperia. Nubes enim in summa altitudine a terra ascendunt circiter 3 Moo pedes; nee alia serme est mensura Postia

donii in XL stadiis. Λ turbido ad

Lunam numerat vicies centum millia stadiorum, quae efficiunt leuis

410쪽

MBER II. 289

dinem esse, in qua nubila ' ac venti, nubesque proumniant:inde purum , liquiduitaque, et imperturbatae lucis aerem. Sed a turbido' ad Lunam vicies centum Τ millia stadiorum. Indo ad Solem quinquies millies': eo spatio fieri ut tam immensa ejus magnitudo non Oxurat terras. Plures autem nubes nongentis stadiis' in altitudinem sub- , ire prodiderunt. Incomperta haec et inextricabilia; sed tam prodenda quam sunt prodita. In queis tamen una

cas nostras 82 95 I. Nune novimus

mediam distantiam Lunae a Terra esse leo rum 85,464. Α Luna ad Solem computat P sidonius quinquies millies cent. m. stad. quae emis

Nune vero nobiis Solis distantia eAt leuearum 32,83o,4 8. Do his vide Cl. Du LLI ANDR, Astronomia, Gm. 3 18 M a 46. Ba T. 4. Milla ae menti nutesque. Ma. uuseripti quidam nubila , venti, nubes, teste non sortasse gravissimo POIa II ET DE Sivax . Scribit no Eonicus nebulo pro milia, sed ut ipse satetur siue auctoritate, nisi quod ploonasmus nubila et nuris, illi di,plietierat: vertim hie ntililia in plurali numero pro nubilo et turbido aere sumi videntur. Paulo post vet. apud Dalec. non pro nimant, sed pereeniant legit. ED. 5. Ptirem, liquidvimque, etc.Ventos tamen etiam supra niabes, et ubicumquo aer calore rareseri, vel frigore densari potest, oriri pos ontine seimus. Nee lux itii sempiterna est: neque enim Posidonius ignorabat aerem supra nubes positum eclipses tamen sentire, quoties rim-hrosus a Terra, vel a Luna conus ingrueret. Sed et extori planetae eorumque satellites iambras suas a tedigo iaciunt, quod supra ad eap. 7 an

I notandum maxime fuit, ut,ἱ Plinius .supra Lunam pura Omnia ae diuistumae lueis plena. . Adde quod lux. tiam ubi libere meat, tamen neque oloros, ii que Rig rem habet, inis conspicua omnino et vere nigra. quoties nullis ineurrit obiectis: quod ultra atmosphaeram seri nee se est. Caeterum pro uerem legitur in Chim. aera , quod idem valet. M. 6. A maelido. A turbinum venistorumque rogione. H. . Vietes sentiam. Quae millia pa suum esset unt ducenta et quinquagena. Itaque a terra ad Lunam colligἰt Posidonius intervallum ccxv mili. pass. II. 8. Quinquies militis. Noe est, quinis quies et millieseentena millia stadio. rum : sive, quod eodein recidit, ceu-tios et vicies centena millia passuum, praeterque, DL millia pass. Navii. s. Aongo is stisiis. Contum ac duodeeim millibus passuum , et quingent Is. H. - Id temere proditum est. Constat enim ex variis observationibus altiores Duhes vix aseendere ultra pedes 3o,ooo: quum vieiniores sunt terrae. densamque in pluviam solvuntur, altae sunt pedes circiter 2, 5oo, et quando que etiam paulo minus. BR T. o. Sed tamprodenda, ele. Tole anus codex : sed tamen prodenati .

SEARCH

MENU NAVIGATION