장음표시 사용
371쪽
dum ultra justa vi; maculas enim non aliud osso si iam terrae raptas cum humore sordes : x) desectus autoria suos 'Τ, ct Solis, rem in tota contemplatione naturae maxime miram , et ostento similem, eorum magnitudinum , umbraeque '' indices exsistere. i VII. Quippe manifestum est, Solem interventu Lunae occultari, Lunamque terrae Objectu : ac vices reddi, Cosdem Solis radios Luna interpositu suo auferente terro terraque Lunae. Hac subeunte repentinas obduci tenebras rursumque illius umbra sidus hebetari. Neque aliud osso noctem, quam terrae umbram. Figuram autem umbrae similem ' metae, ac turbini inverso : quando ' mucrone tantum ingruat, neque Lunae excedat altitudinem ): quo-
magnitudinis, unde ipsorum siderum magnitudo argui potest. ED. VII. i. Similem melinae tur ut M. oerso. Conteam se ilicet, et a terra tanquam hasi sensim deereseent m. ae demum acuto mucrone des. eientem: haec enim metae Igura Λ, illa autem turbinis v. ED. I. Mucrone. Non Θxtremo quidem eoni acumine, sed angusta illitis parie quae paulo infra mucronem est. ED. 3. Altitudinem. Lathitidinem magis probat Hermolaus, quod latiis iudinem disei Lunari, umhra terme tegi compertiam est. Sed vitiistidinem aeripsisse Plinium, et MSs. e i- cum conferax tis suadet, set illud in . primis quod proxime sequitur r Jti iam niantim uti- AD pra Lunam
re it, Luna ira incidΘre neque mul tum excedero eiu astri altitudinem: inde fieri, ut nitiora sidora, Mars, Irai'iter . Saturniisque. pares defin
pormixtas illis humore sordes . sed in superseie haerere nee ultra penetrare , quandiu Liana crescens ad irae, et Dondum adtilia, haud satis valet ad illas penitus absorbendas
Nune scimus aquarum vapores suis Dra crassiorem aeris nostri regio. nem non exsurgere, et maeulas
istas in Luna ingentium vallium
vernis ultorumque montium timis
II. Defectus autem otios. Lunae
initieet, ae deinde Solis: ex qui-htis Luna ipsa d euit utriusque si
dinem pomo intelligi. Haec enim ad illa stipor; rig capitiq reseruntur, unde male divulsa sunt hae enus ah ita qui Plinianum opus in rapita
372쪽
niain nullum aliud sidus eodem ' inodo obscuretur, et talis sigura semper mucrono deficiat. Spatio ' quidem , consumi umbras, indicio sunt volucrum y praealti volatus. Ergo confinium' illis est aeris terminus, initiumque Betheris : Supra Lunam pura oinnia ac diuturnae lucis plena. Λ nobis autem per noctem cernuntur sidera, ut reliqua lumina e tenebris'. Et propter has causas nocturno tem pore deficit Luna. Stati autem ' atque menstrui non sunt utrique desectus, propter obliquitatem Signiferi, Lunaeque multivagos , ut dictum est, nexus, Non semper inscrupulis '' partium congruento Siderum motu. VIII. xi). Haec ratio mortales animos subducit in cae- ilum: ac velut indo' contemplantibus, trium ' maximarum4. Eorim modo. Η t. interiseedente tiu ra. Soli enim ex adver- se Mercurius Venusque non possunt, nec ab eo tam longo. ut
dietum est, dissident intervali . Oh eurari tamen alici modo, Lunae Milieet interi tu . quis neget 8 Narsip e etiam delibari soria is umbra terrae potest, ut Keplero visum. H. s. Maeron . Dcit . et Elgev. in
eodem; sed nullo seristi. ED. 7. Vnuertim. Quarum a te alisu muntur umbrae, qtiam terram eae pertingant. I A l D. R. Ereto eonfinitim tuis est, etc.
Frgo ibi desinunt umbrae, ubi aeris terminii , aetheris initium mi. Hane quidem distinetionem aeris
et aetheri hactenus non Observave
rat ΝOstor. ED. s. si fenebris. Propter tenebras in quibus tune degimus, dum astra in puro niteant aethoro. Lux enim non semitur, nisi comparatione tenebrarum. Vet. apud Daleeam. pium in tenes is vult; sed male. ED. IO. Mettimo te oris. Quia itine averso sole, terrestris umbra dirigitur in eam partem tibi Luna est. ED.
I x. Mati autem atqtie mens minon sunt. In MSS. stati ansem atque non mens mi sunt. LAET. - Figurar, δια νι iv r stati atque menstrat. hoc est, singulis mensibus arari. Infra dicet statos quidesna defectuum reditus, sed post cxxxuam n es lunares. ED.t:. utilii. vos. Nutie in Aquil nona elata, nune in Austro deiecta. rat dietum mi superiore capite. u. i 3. In servulis. Non semper movento se utroquo sidere sub ii semEeliptiere partibus, sive planetis, tinclo solis defeetus oritur : nut in oppositis ex diametro, unde I, maedeliquiti m. serupuli, nodi sunt . in quibus eirculi, quos in suo cursu Sol ot Luna emetunt, Me multi
I. Tritim mcla mariam. Terrae.
Lunae. Solis. Aliquod his tribun
373쪽
rerum naturae partium magnitudinem detegit. Non posset quippe totus Sol adimi terris, intercedente Luna, si Τerra a major esset quam Luna. Certior ex ' utroque vastitas Solis aperitur; ut non sit necesse amplitudinem ejus oculorum argumentis, atque conjectura animi scrutari : immensum esse, quia arborum in limitibus porrectarum in
quotlibet passuum millia umbras paribus jaciat intervallis,
corporibus majus aliud fuisse aliquando existimatum in rerum naiatura , negat aperte Plinius ; negat inter Veteres quemquam aliter sensisse e quod si s isset aliquis, de more ipse, ut do mundis innuis merahitibus, aliisque nonnullorum quamvis stultis opinionibus jam superius ilixit, verbo saltem id indi
3. Si Drra majoν osset quam G- . Utilis est hie locus ex iis, in quibus vel sideralis seientiae imperitus, vel improhe fixisse erue mastronomis Plinius haetonus visus est. Corruptos illi indiem conquesti sunt, atque in diversas deitide emendando conjiciendoque abiero partes. Zie erus sie quidem legit: Non Posset quine totus sol non adiis
mi terris .... nisi terra major vel si terra non major esset quam L . Da.
I ampluvis Itina major esset, quam terra. Salmasius : Si serra minor esisses quam Ana. Miliclitum is hae parte sequitur, ita rescribentem :Non posset totus Sol non adimi terris, ι terra miruor esset, qtiam itina. Pl rique pugnantia seeum locutum esse Plinium, et a veritate alieni simum arbitrati sunt, etc. ΗΛ D. Frustra ireti DPm torserunt interia Pretes, quae certissima est. Sed Du. sira etiam Plinii sententiam tulis us est Harduinus, quae sine dilio salsa. Credidit enim Noster, errore prorsus non ignoscendo, et vel sui aevi astronomis deridendo, solares desectus universae simul terrae vel saltem integro hemisphaerio eonis spicuos esse. Iline sibi optime eonis stat. Nam capite superiore ingentem conum sive metam aut turbinem deseripsit, etijus Sol hasis esset , extrema vero acies in Lunam Soli aversam incurreret, ita ut oris his terraquei latitudo figuram illam secaret sub ipsum acumen sive mucronem. Quod si luna inter solem et terram denuo subiens, eiusdem coni latitudinem implere potest. sane lunaris orbis terrestri maior existimandus est, quoniam talis sigura a mucrone semper ad
basim erescit. Sed, ut dixi, salsa sunt haec, quod integri Solis do-
sectus, nunquam ah universa si--il terra, sed tantum ab exigua ejus parte conspiei queant. ED 4. Certior ea viroque. Harduinus ex MSS. tertia eae tit que, sed nullo sensu; nos veterem lectionem restituimus. ED. 5. Arborum ete. Arborum quae agris aut viis praetexuntuT, Dm aes parallelae sunt umhrae, in quantumcumque spatium porrigatur illarum ordo. Hine tamen potius
distantia quam magnitudo Solis eoiligi potest. ED.
374쪽
tanquam isto spatio medius'; et quia per aequinoctium 3 omnibus in meridiana plaga habitantibus, simul' fiat avertice; item quia citra' solstitialem circulum habitantium meridie ad Septeintrionem umbrae cadant, ortu vero ad occasum : quae fieri nullo modo possent, nisi multo, quam terra, major esset): nec quod' montem V ldam exoriens latitudine exsuperet, dextra laevaque large amplectens, praesertim tanto discretus intervallo. Desectus Lunae magnitudinem' ejus haud dubia ratione 4 declarat, sicut terrae parvitatem ipse' defici ins. Namque quum sint tres umbrarum figurae : constetque, si par lumini sit materia, quae Τ jactat umbram , columnae effigie jaci, nec habere finem; si vero major materia, quam lu-6. medius. Vet. apud Dalec. II dias. ED. . Simul sal a -Hiee. Absurde dietum ; nam aliis Oritur, aliis Oeeidit , dum aliis est a vertice; quod vel pueri sentiant. ED. 8. citra solstitia m eiretiliam. Sie Vet. apud Daleeampium. Caeterum
in edd. reeeptum est circa, non citra. Nostram taloen loetionem ipsa
Plinii sententia sulcit. Iis inquit.
qui citra solstitium habitant, me ridie uitibra in septemtriotiem projicitur ; ortu igitur non ad oe .sum , sed inter O asum et septem trionem projici deberet, et tamen ad ipsissimum occasum vergit . propter immensam solis magnitudinem; melius dixisset, propter riua distantiam. ED. 9. Me quod Neque, ali, illis
quos modo enumeravi argumentis iam opus est, ad Solis magnitudinem demonstrandam . nec quod montem Idam, etc. ED.
I . Montem Idum. Sive Cretae montem in elligat, sive Troadis, nihil interest. Narrat quiddam do Ida, Troadia monta, Pomponius Nela lib. I, eap. 38, quod Cretensi Idae Solinus imprudens adseribit. cap. XI. Sed aliud longe est quam quod hie Plinius refert: quanquam Salmasius in Solin. et Voss. in Melam, hoe ipsum esse arbitrati sunt. Di iadortim vide. lib. XVII. Bibl. Pag.
492. H. - t. apud Dalec. montes idem; nian male stirsitan . ED. I I. Pronsertim tanto diseretias interoauo. Praecedentibus argumentis
Plinio, distantiam potius quam magnitudinem Solis indieavit; sed sex oeulorum testimonio eum distatitia comparato facito eolligi potest hujus astri vastitas. ED. I . Magni Iinem ejus. sol a. u. u. Ipse aes eiens. Ut dictum est superiore capite, quo Plinitia salso
eontendit Terram esse Luna minciis rem. ED.
375쪽
men, turbinis recti, ut sit linum rius angustissimum, et simili motio infinita longitudo ; si minor materia. quam lux, metae exsistere effigiem in cacuminis sinem desinentem ; talemque cerni umbram deficiente Luna : palam fit ut nulla amplius relinquatur dubitatio. superari A magnitudine terram. Id ' quidem et tacitis ipsius naturae indi-5 ciis. Cur enim partitis vicibus anni brumalis abscedit
ut noctium opacitate' terras reficiat, exusturus haud dubio , et sic quoque cxurens quadam ' in parte : tanta magnitudo mi.
i IX. xti). Et rationem quidem desectus utriusque, primus Romani generis in vulgus extulit Sulpicius' Gallus,
4. Stiperari. A Sole, scille. Η ni . S. Id quidem. Vet. apud Dalec. his quia m. ED. 6. mr enim ete. Cur enim scilper dimidiam anni partem, per hiemem nempe . a terra longius absc
. O aestate. Sic e diem omnes MSS. et editi ante Dal amplum qui
capacitate si stituit, vocem isto prorsus alienam loco : quanquam Iintius tu suin Dotis, cameι alem
ait Plinium hie dixisse videri. prolongἱtudine. Nihil Occurrit frequentius evolventi Veterum scripta,quam noctes via r. Omea et frigida in siIoia
ea ete. Sed Plinianae loeti ni sa-vot inprimis Tullius, de Nat. Deor. lib. II, pag. I e . Primisque sol. . . ita moretur, ut quum terras larga luce comploverit, easdem modo his, modo illis partibus opacet. etc. H. 8. Otiadum is parte. In Eona tor vida. Cave enim intelligas, ut si scriptum esset quiadiam ex parte. M. IX. I. Sti Pietas. Rem Livius Damrat , lib. XLIV. cap. 3 : a Castris laeseu ratis. inquit, C. Sulpiciis,
Gallus tribunus militum feeundas legionis. qui praetor superiore annosuerat . consulis permissu ad con- elonom militibus v eatis pronuntiavit . Docte proxima. ne quis id proportento acciper t. ab hora secunda usque ad quartam horam n etis luis
nam desecturam esse . . . nec rati re
in prodigium debere. N ete, quam pridie Nonas Septemb. insecuta est dies, edita hora Luna quum de eis set, Romanis militibus Galli sapientia prope divina videri. etc. . Valeiarius quoque Max. lib. VIII, cap. II, qui narrationem hoc eleganti Conis eludit ologio : . Itaque illi, inquit, inelytae Paulianae victoriae liberales aries Galli aditora Medorunt: quia
nisi ille metum nostrortim militum vicisset, imperator Romanus viviscere hostes non potuisset. . Nemiis nere etiam Frontinus, Strategem.
lih. I, eap. u. Quintilian. lib. I, cap. 3O, 47. Plutarchu in Emilio Paulo . pag. 26o, hune Lunae de iselum contigisse refert sub exitum aestatis. I Ani . - Illa eel ipsis contigii anno Drhis erinditae DLxxxv .
376쪽
LIBER II. 255ilui consul cum ' Marcello suit, sed tum tribunus militum, sollicitudine cxcrcitu liherat O , pridie quam Perseus rex
superatus a Paulo est, ua concionem ab imperatore productus ad praedicendam eclipsilia, mox et Composito vo .
lumine. Apud Graecos autem investigavit primus ' omnium Τhales Milesius, Olympiadis xLvIM ' anno quarto, praedicto solis desectu, qui Alyatte rege sactus cst, Urbis conditae
anno CLxx Post eos utriusque sideris cursum in sexcen- a
tos annos praecinuit Hipparchus, menses' gentium, diesque et horas, ac situs locorum, et ViSus populorum com
ante Christum x fi8. Luna defeeit Urbis Bramae annos anteeedit. Asor dies tir Iutili, hora elaeiter Oetava 5. Atratie. λλυατυ c Gygis pro a meridie. BA . nepos, Sardium tFrannus, Crudi idi. Con vi eum Marcello fiat. Anno pater, qui Alyattiens idcirco ab Ilo U. C. D xxvii I. ED. ratio appellatur. Bellum is tum ne 3. Primias omnium. Id quoque Tebat eum Cyaxare Medorum rege. narrant Herod. lib. I. Cli , n. 74. Astyagis Patre, ut refert Iler in Laertius in Thalete. pag. 6. ex tus, loe. citat O . et Clemens Alexari- Eudemo historico . ex quo id pa- drinus. Hana . miter hausIsast se ait Clemens Alex. 6. Anno Cr xx. Hard. Daex , ex lib. I, Suom. pag. 3cia. Plutarch. eod. reg. 49-Chim. et M. apud de Plaeitis Philos. lib. II, eap. 24. Dalec. et Elaeu. Cum plerisque, xx, etEes, ehil. a , v. 869. HAAD. quae tama est ieeti , si Pliuius, ut 4. in via lis xi vita anno quarω. videtur , fastos Capitolinos secutu Annus quartus Olympiadis x viii est. I ide superiorem Broterii ii
suit Urbis etitissitae annus cinax ante tam . ED.
Christum 585. IIcie anno die 28 7. Menses gen iram. Hoc est, epho- Maii fuit illa eclipsis Solis, quam merides conscripsit, effecitque ut totam dieimus. Eeti me toluti; sa- gentes interlunia possent pleni
granteque Lydorum ae Medorum luniaque praenoscere. Dies Iteni et pugna. dies repente in noctem inu- horas, hoc est, dierum ma ituditatun est, teste Herodoto lib. I, D. Des adnotavit: situs locorum, di-74. Hatie eclipsim astronomicis ra- stantiam ab AEquatore, et horealii ionibu, recte definiere est. Aeetati, polo; denique visus populorum,
L Comia, et Newton. Cur autem hoc est, quod astronomi diversita- Plinitis scripserit desectum illum tem aspeetus appellant. Hare ab Solis factum esse Urbis eotidiuo Hipparcho fuisse digesta ordinatim. anno e xx haud dixerim. Fortis auctor est etiam Ptolemeus, Geogr. usus est rotundia numero; sorte lib. I, cap. 4. II 4nia. - De Hip- etiam Tarrui;ana computandi ra- paretici . Ρlura diei a xunt in Auet is
tione, quae anno uno Varronianos rum olei cho. ED.
377쪽
plexus, aevo' teste, haud alio modo, cpiam consiliorum naturae particeps. Viri ingentes supraque ' mortalium naturam, tantorum' ' numinum lege deprehensa, et misera hominum mente absoluta , in desectibus scelera '' aut
mortem' ' aliquam siderum pavento quo' in metu fuisse Stesichori '' et Pindari vatum sublimia '' ora palam '' est deliquio Soli Q, et in Luna veneficia arguente mortalitate, 3 et ob id crepitu '' dissono auxiliante. Quo pavore, igna-9. Eoo teste. Temporum lapsu et M ulorum experientia supputationes ejus comprobante. ED. O. Stipriaque mortaliam naturum.
Supple , existimand2. Vet. apud Daialec. supraqtia morialia. M. I x. Tantoriam numinum./ Solis,
Lunae . siderum . quas alibi etiam numina voravit. ED. r a. Absoluta. Metu soluta. HARD .i 3. Seotim. Siderum scelera a inpellat , bella , grandines, eluviones
aquarum , caeteraritie calamitate
et infortunia, quae immitti innoxii, hominibus ab iratia in des tu suo sideribus putabantur. IIaee enim portendi defeetione Solis, reeitiit Pindarus in eo hvmno, cuius Partem recitat Dionysius Halicarn. in pusc. de Demosthenis gravitate indicendo, pag. I 6 . Rus hymni
I 4. Atil mortem. Exstinetionem luminis. Hine laborare Luna in des tu putabatur , ut mox dicemus
I s. otio in metu. Vet apud Dal.
6. S eskhori. Immerietis fuit e Sicilia vates e cujus ingenii formam Quintilianus deseribit, lib. X, cap. I. Horatius, lib. IV. Carm. Ode s ,
S eskhori grapes Ciam enas vocat, quod maxima bella. et elarissimos duees Mettierit. Huius fragmenta collegit Henricus siepliantis . inter
Lyrteos hie poetas. Quod hie de Sis aichoro PinAaroque Plinius refert, etiam apud Plutarchum legitur. Ith do Facio in orbe Lunae, pag. 9 3I: Στασιχρρου καὶ Πιυδ ev iv Tiae
x . Stillimis ora. Sie Vellei lib. I, sub finem : nisi Thelas tintimos Pindari iliaminaret. ΕD. 18. Polom est de istilo solis , ete. Dalec. palam est diaistiis Solis et in Gna. Alii aliter interpunxerunt; nos Elaeviri a secuti sumus. ED. I si crepitu dissono. aeris ac pelvium. Iuvenalis agens de clamosa muliere, Satyra VI, v. 44o et sqq.
Lunam descientem quum antiqui viderent, maximos gonitus et fragores edebant, quod laboranti a succurrere inani ea superstitione
378쪽
rus causae, Nicias V Atheniensium imperator, veritus classem portu '' educere, opes corum afllixit. Macti ' ingenio
este, caeli interpretes, reruinque naturae Capaces, argu
menti repertores, quo Deos hominesque vicistis ''. Quis Enim haec cernens, et statos siderum squoniam ita placuit appellare) labores' ', non suae necessitati mortalis genitus ignoscat Nunc consessa do iisdem breviter at tuo capitulatim attingam, ratione admodum necessariis locis strictimque reddita : nain neque instituti operis talis argverederent. Existimabant quippe idcirco deseore, quod magicis sagarum incaniaticinibus eo retur in torram defeetidere, ae Nescio quis virulento rore in horba despumare , quo venescae uterentur. I namvem , ne devoearetur e caeso , tum Iaborare ac reluctari; sed vitiei tandem carminibus, nisi reris tin-Di u et incondito strepitu ad earmina sagarum rabsurdeseeret. et in ea lueta lal ranti Lunae obstrepera mortalium superstitici succurreret.
Pleui sunt poetarum libri his nugis. Etiam iii christianorum mores mos ille ieropsisse aliquando videtur, quum in eos Maximus Tauri n. invehatur, homilia de defeetu Lunae, quod magnoa elam res deseletite Luna summa contentione tollerent:
cap. 9, et alii. HARD. et r. Ponti. Syracusariam . cuius partem oecupaverant Athenienses, prius obsidentes, tunc Obsessi.
Thu dides in prImis consulendus, lih. VII, eap. 5 . ED. x x. Maeli ingenio. Nihilo minus eleganter versibus laudat astroia Ianomoa Ouidiu , Fast. I, 296 sqq. :
α 3. Visistis. Homines quidem vicistis, quibus eaelestium reriam praemientia tanto antecelliti : Deos que ipsos, earumdem deprobensione rerum, quas latere tandiuti mini hiis voluerunt. Legit Pinita nus ωinaistis , hoe sensu : iraris serox artis conditionisque secistis , necessitati , perinde ac mortales, obis noxios Deos. Cui omendationi favet
sane orationis textura ipsa, favet et Sonem ante laudatus : at consensus omnium exemplarium adversatur. Η aD. - Vet. apud Dal. minaistis.
Latius in Ela. j iistis ab aliis logitestatur, quod satie malim qua ini eistis, aut minaistis, caeterum tiar duino plane eo sentiens. FD.α4. Lalores. Ita poetae vocant. Virgil. AEneid. lib. I. vs. 74 et r. Hie eanit errantem Lunam, Soli que labores. . HARD .
379쪽
mentatio ost : neque omnium rerum asserri posse causas, minus mirum est, quam constare in aliquibus.
X. xm . Doscctus ducentis viginti tribus' mensibus redire in suos orbes certum est: Solisque desectum ' nonnisi novissima primave fieri Luna, quod vocant coitum '; Lunae autem, non ut Si plena, semperque citra' quam proxime fuerit . Omnibus' autem annis fieri utriusque sideris do-X. a. Durentis et iginti trilias monstitis. Ita plane legendum esse demon tral ipso siderum . Solis, ac Lunaeeuratas, consensusque librorum veterum, ut Chimetiani codicis te te Daleeam pici . editiotiis nomanae r 47o, Porin. a 476, Tarvis. 1479,
et Venet. I 41, 3. Nam in his coti- Atanter legitur Ccxxm monsilius, ei in Itala versione Cliristophori Latii Ini, Venetiis aiano a 476, eerto Hie H' My si in Huconro menti reemesi ritomano a s i Orehi. Edilio Veneta , anni I 496, prior scripsit
xxII , quam caeterae deinceps perperam sunt x cratae. Plinium e nissor eum Martiano Capella , libro VIII, cap. de xii partibus latitudinis Zodiaci, tibi ccxxxv menses requirit, hoc ost annos xix. Vide et Iliceioltitia tona. I, Almag. Pag. 34s, tu i Keplerum ait in epist. Astron. pag. 895, affirmare, ac timulta principia concurretitia ad
lipses praesertim solis, nullum se revolutionin exactum cardinem nobis D tuin : loquendo tamen de lunaribus, quae simpliciores sunt, insignem esse periodum mensium Ccxxm , seu annorum lunarium xum et ita ut ad cyclum decemiaci vennalem residuus sit utius lunaris annus simplex. Noe enim periodo Plerumque redeunt eclipses. Iior inultum disserentes. donis tamen gradibus Zodiaci antecedentes. is HanD. - Daloe. et Ela. miginti δυο-hias male. Priticeps oditio, Venet. I 469 , cum caeteri ah Hard uitio laudatis consentit, noe dubitationi locus Testat. Broterius, qui et Ilo duintini secutus Ost, mouot tamen illam peri dum cinxio mensium, ut recurrant eaedem eclipses luna
res, non esse curatissimam. . Nam
inquit illo, post antios dueeratos non redeunt eclipsos juxta Ordi-nsem periodi annorum xvm , sori mensium Lunarium ccxxiii. Inde lipsis Lunae a Tychotis Obsorva tidie 31 Ianuarii, antici r 58O , non roditi die ro Iunii , hoc ann I778. . Loetoresque idoni remittit ad Cl. II .LLEY, Transael. Philosoph. N is 4, anno I 69i et Cl. GRATrL, Memo res de Liaeodem e ro D des sciences , m. 1756, pag. 58. ED. α. Defeetum. Chim. Aspertis. FD. 3. crimis. Solis et Lunae Conjunetionem. ED. 4. Semperqtie citra. Hoc est, nora in eadem parte eaeli, in qua proxima Pelipsis animadueres fuerit et sed in parte magis oecidentali. Η - Noe est, quod Keplerus aiebat
pses rediro denis gradibus Zodiaei
6. Gmnaltis autem. Hoc est, intra
380쪽
sectus, stati si diebus liorisque, sub terra : nec tamen, quum' superne si unt, ubique cerni, aliquando propter nubila, saepius' globo terrae obstante convexitatibus '' muniadi. Intra ' ducentos annos Hipparchi Sagacitate Coin per- atum est, et Lunae desectum aliquando quinto mense a priore fieri; Solis ' vero, septimo : eumdem' ' his in tri-
unius cujusque anni spatium. II vero dem rix ratit rabulae EclipA; iam Astronomicae, apud Biceiolum , t m. I. Alma g. lib. V, pag. 389.
. Mutis die diu. Vide supra , ad
8. Ouum stiperne fiant. Dalec. quum sunt , superne tibique cerni rVet. apud eumdem , quum sunt. Et re v. qtitim sunt superne . tilique
q. saepius globo. Impediente glo-
sitate terrae. erelique convexitate, quominus cerni pos in t ab orismodeshquia in oeei lemo faeta , inquit Martianus . lib. VI, pag. r 93 : - et
quae in Ortu aecidunt, a tota Britannia atque occasus regionibus ignorantur. . Hoe vorsibus eloganter expressit Manilius, Astron. I, 2ao :
o italuus , quod libenter ample etar. Sed etiam Harduini loetio defendi potest : eone ita ibi , ti
est, propter cotivexitat . ED. I . Intra ricentos. Ducentos inquit, ante annos vixit Hipparchus, cuiuA sagacitate compertum Est, etc. Tantum enim temporis
intercessit inter Hipparebi Plinii.
que aetatem. Neque vero sensus est,
ut existimavit vir ali qui extra ingenii aleam positus, Oxspectandos esse annos ducentos, ut recurrat lunae do etias quinto mense , quumvol intra antios decem an; madversum stierit aetate nostra geminam ita reeurrere 2 primo nempe, 14 Iunii et ς Novemb. anno I 658. ac utimum Io Novemb. I 668, et
1 5 April. anni i669. De hoe porro defeetionum Lunae risursu. qni stquinto mense, subseribit Plinici Ptolomaeus, lib. V F. Almag. cap. 6. II. I. Solis et em. Ita Ptolem amaloe. cit. Talo intervallum fuit septem sero moti tu in inter solaremeel ipsim anni r6α3 Octob. 23, et anni isti 4 Maii 18. Tale ot ab oeli iapsi item solari et fi Ianuar. 684i- ad aliam iti Iulii. II BD. 1 3. Etimrim lis in triginta diebus Ita correximus, quum eamdem prius legeretur: soetiit e diem MSS. Bog.
coni cluram : quod his omnihil a praestat. Ptolemaeum ipsum , qui