De exilio apud Romanos inde ab initio bellorum civilium usque ad Severi Alexandri principatum ...

1쪽

ot the

4쪽

INDE AB

USQUE AD

SEVERI ALEXANDRI PRINCIPATUM

SCRIPSIT

8쪽

Populus Romanus de capito civis iudieat; sed iure Romano iis, qui eapitis aecusati sunt, quaindiu maior para tribuum non condemnavit, tanultu in voluntarium exilium ire lieet; in iis autem ei vitatibus, quibuscum Romanis foedera sunt, eondeinnati in tuto sunt: tali modo Septimi a. u. c. saeculi initio Romae res eapitales aetas esse tradit Polybius, haud sane spernendus auetor in). Si quis igitur condemnatus erat populi iudieio, is, si in civitate permanserat, a magistratu sui,plieio asse iebatur; sin in aliam civitatem confugerat, poenam vitabat, ut exilium non supplicii esset mi per- fustium porti sque supplicii -). Quam rem iton omnibus temporibus Romae ita se habuisse satis constat. Nam eum dubitari non liossit, ii iiii initio multitudo ab iis, qui maiores opes habebant, preSSa Sit, negari non potest Romanis non semper gloriari licuisse nulli gentium mitiores placuisse

καὶ ταῖς ἄλλαις, προς ἶς ἔχουσιν ορκια.' Cic. pro Cuee. XXXIV, 100: .sed cum hominea vincula necestynominia/que vitant, quae gunt testibus conuitutae, coniugiunt quasi ad aram in exilium; qui, si in civittite leuis vim Rubire relient, non prius

ivitatem quam vitam amitterent. - . . . . Harimanti, Exilium. I

9쪽

poenas λ). Atque eum usque ad Graeeliana tempora, quoniam

exilium non poena erat, nemo, nisi clui nondum immutabili populi iudicio pondemnatus erat, Romae commorari l otuerit ),

Septimo R. u. e. Rae ut O inveniuntur, qui etiam condemnati

in quaestione perpetua, luam p0puli iudieiuni non secutum esse eonstat, aliquod tempus Romae morati sint, antequam exilii causa solum verterent. Nam et Mummium δ) praesentem in quaestione, quae e lege Varia exereebatur, et Oppianicum in quaestione de venosetis et Milonem q) in quaestione lege Pompeia e0nstituta condemnatum post damnationem aliquot

dies Romae moratos esse constat neque dubium est, quin idem in aliis reis, cluorum causas auctores nostri aut .omnino non tradiderunt aut non satis accurate nareaverunt, factum sit. - Quae iuris commutatio eum eodem tempore sit laeta, quo quaestiones perpetuae ad res capitales iudieandas con-

) Summos eum infimis non sempor pari iure retentos esse practer alias res mos vadum in causis criminalibus dandorum ostendit; nam pauperes ad locupletes vades dandos certe non valebunt. Causarum PrivRtarum analogiam Iliering protidit: cf. quae serio ac pulcherrimo scripsit de . Reu h und Arm im R. Civili, cegae' in ἡScheraund Erusιμ ote. - Quin etiam ex nostris moribus inveterata illa barbaria, nondum deleta sest; nam etianiniane, si reus inrogatain

multam non solvit, in Careerem conicitur. - es. Paul Diac. S. V.

vadem. Goll. II, 14, 1. XVI, I 0, 8. - Κ. Quinctius: Liv. III, 13. Dion. X, 8. Val. Max. IV, 4, T. Festus s. v. Quintia prata. - Liv. XXV, 3-4. 3 Coriolanum, quom Dion. VII, 61. 67 tradit damnatum Roma gressum esse, Livius II, 35 melior m rantem Secutus narrat absentem damnatum esse. cf. Monamson, R. F. II p. 125. - Liv. III, 29. XXV, 2 dieit quosdam damnatos in exilium abiisse, ex quo hoc solum colligi i otest Livium contendisso illos post condemnationsem civitatem mutasse. - Alio quodam modo fabula de M. Claudio ficta interpretanda est. Liv. III, 58. Dion. XI. 46.

Cic. pro Cluent. XXVII, 24 As. J Aseon. in Milon., in D: , Milo in Gilium intra paucis almo

dies profectu8 e8t . . . . multi Praeter ea et prae 8 entes et, cum citati non remondissent, damnati Aunt.

10쪽

stitutae sunt, saeere non possumus, quin coniciamus eam Ommutationem propter quaestiones illas constitutas esse saetam ). Nam eum ab iis quaestionibus, quippe quae privatorum iudiciorum formam haberent, rei proVocare non pos8ent: et provocatio, illud civium Romanorum iuris landamentum, quod de omnibus eriminibus quaestiones constituebantur, penitus sublatum est neque, quod de rei η, Simulae damnati erant, magistratus supplicium sumere poterat, ius in exilium eundi, nisi defensione omissa, reis relietum est. ΕΟ aecedit, quod per C. Graeelii legem, qua cautum erat, ne de capite civium Romanorum iniussu populi iudiearetur, quaestionem de vita civis exercere nemini licuit' . Quare aquae et ignis interdictio, quae iam pridem non nomine, sed re in locum suppliciorum Sue esserat, poena saeta est; qua poena capitalia erimina iam legibus Corneliis Sullae saneta esse constat ): quaedam crimina iam antea aliis legibus ita sancta osse neque affirmare neque refellere in animo est. Capitalis igitur poena una esse desiit atque vitae et exilii poenae distinctae sunt, quoniam iudicia, quorum sententiae immutabiles erant,e Omplura erant ). Sed exilium non solum ex iure civili, sed etiam ex iure gentium pendet. Nam illis temporibus, quibus singulis civitatibus nullum commercium aut alia eoniunctio cum aliis civitatibus erat, iura tantum intra fines singularum civitatum exiguos loeum habebant: pro iure gentium belli ius valebat; nullius existimabantur esse atque cedere civi oeeupanti, quae eunque extra fines euiusque civitatis erant; latrocinia nullam habebant nisamiam, quae extra fines cuiusque eivitatis fiebant; societaη nulla erat nisi eorum, qui eiusdem gentis,

) Mommson, R. G. II, 108 eonteit C. Gracchum novam illam

poenam in remp. induxisS .

3 Cic. pro Rab. ap. pop. IV, I 2. Haud abnuerim C. Gracchum

hoc spectasse, ut prohiberet Senatum quaestiones extraordinarias constituere.

') Lex Cornelia de salsis: D. 48, 10, 33.

) Zumpi credit roos post iudicum sontontias latas ante praetoris sententiam in exilium abiisse; cui et Milonis causa ot logis

modo memoratao sanctio Obstat. 1.