장음표시 사용
21쪽
a perfida puella, in hae est mulier amatorem infidelem a minibvii sacrisque magicis revocans.
cum rursus vid Ees P militibus veteranis dividerentur agri Vergilio iterum praedium ereptum et Arrio cent Ioni, quo poeta paene interfectus est, datum est. Poeta Romam prosectus ibi hanc scripsit eclogam, qua se suaque mini Uctaviano Varoque commendavit.. ECLOGA X. citheris, quam Vergilius in hoc ea in Lycoridem adpellat, Gaal poeta, qui eam perdit amabat, spreto, alterimiamatorem in Galliam erat secuta. Eam ob rem Gallus summo dolor et maerore est adfectus conveniunt pastores Arcades ipsique de agrestes, ut Gallum consolentur; qui cum primo malit ipse a 3 Arcadiae pastor vel in silvis venatoris duram degere vitam, postremo puellam repudiat cedendumque esse Amori dicit, cui nihil possit resistere.
I-4. Exponitur totius carminis argumentum agri culturnet rusticatio libro I arborum cultura l. II, res e uaria l. III, res apiari l. IV tractatur. - 5- 2 invocati deorum, a quibus poeta se in scribendo hoc carmine adiuturn velit. - 43-99
exponitur de eis, quae ante sementem agricolas facienda sint: a 43-70 de tempore arationis et O varia caeli solios, tum ante arandum observanda b 71 3 d agro variis modis recreando e s s de terra diligenter et accurat comminuenda. - 100-1M quae post sementem prosint futuras segeti a 100-10 conia da tempestas; b 104-105 glaebarum contusio; c 106 110 irrigatio aridi soli d 111 113 depastio nimis laetae segetis e 114-117 deductio nimi vino .ris D 118-15 depulsio aliorum malorum, quibus segetes isd
22쪽
excitandam hominum sollertiam premi infestarique Iuppiter post auream aetatem voluit. - 160-20 Varia praeceptata 160 175 de instrumento rustico b 176 18 de area;
c 187-192 de indiciis futurae sertilitatis et inopiae; d 19320 do medicandis et eligendis seminibus. - 204 10 quibus quod opus temporidiis aciendum sit a 204-23 qivin sit serendum; b 231 56 quando omnino P aecipua opera Nisue fieri de int, cognosci ex mino solis decursu; πι 257267 quae tielanda sint, eum pluat d 268 75 quae diebus
sestis e 276-28 qua singulis mensium diebus f 287-296 quae noctu vi 297 310 quae interdiu, vel aestivo vel hiemali tempore. - 11 463 de tempestatibus: a 311-334 tempestatum descriptio; b 335-350 quid observandum sit agricolis c 351- ω signa futurae tempestatis. - 466 14 digressiora miseria et variis portentis, quae c. Iuli Caesare intariecto exstiterant. Peatur poeta deos, ut sal in eam rem octavianimi servent.
1-34 de arborum vitiumque ultura disputaturum se esse profitetur poeta; 4- invocati Bacchi; -21 arbores nascuntur aut natura, 22-34 aut arte. - 25-82 cultura arborum et silvestrium et frug11erarum. - 83-135 diversa essem
borea fruticesque et ipso genere et solo locisque et regionibus; addita est 136-176 digressio de Italiae laudibus. - 177258 de varia natura soli ad primum 179-225 quod solum cuique res gignenda aptum sit, tum 226-2M quibus ex signis quodque solum cognoscatur. - 259-41 de vitium
cultura inserta sunt praecepta quaedam ad omne genus a borum pertinentia. - 420-457 de arboribus levis aut nullius curae indigentibus. - 158-540 Digressis Laus vitae rusticae.
LIBER III. 1-48 xordium. 49-28 de equis et aranentis: a 5171 de bucula b 72-122 d equo admissario; o 123 216 sculi equorum et vaccarum d digressio 219-241, de taurorum certa rubus e 242-283 de amoris urore hominum
23쪽
bestiam quo. - 28 40 de ovibus et capris inserta est uigressio 339-383 de pastorum vitia Libyum et S yllinrtam. 404 13 de utilitato, quam praebent canes. - 14 439 praecepta de pellendis et interficiendi serpentibus. - 440473ras morbis ovium. - 474 66 de lue pecuaria, quae grassata est per Alpes Noricas et Venetiam et Ilumetur, LIBER IV. I-7 Exordium. - 50 D sit apiari et de alveambua. - 1 115 de examinianis. - 11 14 de eulit horti
deque horto Coryci cuiusdam senis. - 149-227 de apium ingenio natura, moribus. - 228-250 de mellations. - 251 280 de aptu in morbis eorumque cura. - 281-314 de restituendis ap1hus e corpore bovino. - 15-558 fabula d -- staeo, huius inventi auctore, deque Orpbe et uodice.
24쪽
26쪽
MELIB0BUS TITYRUS M. Tityre, tu patulae recubans sub tegmine sagi
silvestrem tenui muSam meditari aveIIR:
nos patrias fines et dulcia linquimus arva. nos patriam fugimiis tu, ityre, lentus in umbra formosam resonare doces Amaryllida silvas. 5T O Meliboee, deus nobis haec otia fecit namque erit ille mihi semper deus illius aram saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. ills meas errare boves, ut emis, et ipsum ludere, quae vellem, calamo permisi agresti. 10M. Non equidem invideo miror magis undique totis
LIS lue adeo turbatur agris. en ipse capellas protinus aeger ago hanc etiam vix, Tityre duco. hi intor derisas orylos modo namque gemellOS, Spem gregis, a Suice in nuda conixa relliquit. 15 saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset, de caelo tactas memini praedicere quercus.
sed tamen, iste deus qui sit, da, ityre, nobis T. Urbem, quam dicunt Romam, Meliboee, putari stultus ego huic nostrae similem, quo saepe solemus 20
pastores ovium teneros depellere fetus. sic canibus catulos similes, sic matribus haedos noram, si parvis componere ma a Solebam. verum hal e tantum alia inter caput extulit urbes, quantum lenta solent inter viburna cupressi. 25M. Et quas tanta fuit Romam tibi ausa ridendi2
27쪽
P. VERGILI ARONIS T. Libertas, quae sera tamen respexit inertem, candidior postquam totidei iti barba cadebat; respexit lamen et longo post tempore venit, postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit sonamque fatebor enim, dum me Galatea tenebat, ne spes libertatis erat nec cura peculi.
quamvis multa meis exiret victima saeptis, pinguis et ingrata premeretur caseus urbi, non umquam gravis aere domum mihi dextae radibat 45M. Mirabar, quid maesta deos, Amarylli, vocares,
cui pendere sua patereris in arbore poma; Τitvrus hinc aberat. ipsae te, Tityre pinus, ipsi te fontes, ipsa haec arbusta Vocabant. T. Quid facerem neque servitio me exire licebat onec tam praesentes alibi cognoscere divos.
hio illum vidi iuvenem, Meliboee, quotamus bis senos eui nostra dies altaria fumani. hic mihi responsum primus dedit ille petenti: pascito ut ante boves, pueri submittite tauros. 45M. Fortunate senex, ergo tua rura manebunt. et tibi mantii satis quamvis lapis Omnia nudus limosoque palus Obducat pascua iunco. non inaueta graves temptabunt pabula fetas, nec mala vicim pecoris contagia laedent. 5ssortunate senex, hic inter flumina nota et fontes sacros hims captabis pacum. hinc tibi, quae semper vicino ab limite saepes
Hyblaeis apibus norem depasta salicti,
saepe levi somnum suadebit inire susurro; 55 hine alia sub rupe canet frondator ad auras:
ne tamen interea raucae, tua cura, Palumbes, nec gemere aeria cessabit turtur ab ulmo.
T. Ante leve ergo paseentur in aequore cerri, o freta destituent nudos in litore pisces, Mante pererratis amborum finibus exsul
aut Ararim Minus bibet aut Germania Tigrim, quam nostro illius labatur pectore vultus
28쪽
MCOLICA.Μ Α nos hine alii sitientes ibimus hos, pars Scythiam et rapidum certe veniemus ad Oxum 5et penitus toto divisos orbe Britannos. en umquam patrios longo post tempore fines, pauperis et tuguri congestum caespite culmen,
post aliquot mea regna videns mirabor aristas 2 impius haec iam in novalia miles habebit, obarbarus has segetes, en quo discordia cives produxit miseros his nos consevimus agrosi insere nunc, Meliboee, piros, pone ordine vites. iis meae, felix quondam pecus, ite capellae.
non ego vos posthac viridi proiectus in antro 75 dumosa pendere procul de rupe videbo;
carmina nulla canam; non me pascente, capellae, florentem cytisum et salice carpetis amaras.
T. Hic tamen hanc mecum potens requiescere noctem honta super viridi sunt nobis mitia poma, 80 eastanea molles et pressi copia lactis. et iam summa procul villariam culmina fumant, maioresque cadunt altis de montibus umbrae.
Formosum pastor Corydon ardebat Alexim, delicias domini, nec quid speraret, habebat. tantum inter densas, umbrosa cacumina, sagos
adsidue veniebat ibi haec incondita solus montibus et silvis studio laetabat inani: erudelis Alexi, nihil mea carmina curasyni nostri miserere mori me denique coges. nune etiam pecudes umbras e frigora captant;
nunc virides etiam occultant spineta lacertos, Thestylis et rapido fessis messoribit aestu I0allia serpullumque herbas contundit lentes. at mecum raucis, tua dum vestigia lustro, solo sub ardenti resonant arbusta cicadis.
nonne fuit satius, tristes Amollidis iras
29쪽
P. VERGILI MAGNISMque superba pati fastidia nonne Menalcan2 15 quamvis ille niger, quamvis tu candidus essesy
formose puer, amant ne crede coloris
alba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur. despectius tibi sum, ne qui sim quaeris, Alexi, quam dives pecoris, nivei quam laetis abundans. 20
mille meae Siculis errant in montibus agnae; lac mihi non aestate iovum, non frigore defit. canto, quae solitus, si quando armenta vocabat, Amphion Dircaeiis in Actaeo Aracyntho. nec sum adeo in1brmis nuper me in litore vidi, 25 cum placidum ventis staret mare non ego Daphnim
iudico te metuam, si numquam sallit imago. tantum libeat mecum tibi sordida rura atque humiles habitare casas et figere eo os haedorumque gregem viridi compellere hibisco somecum una hi Ilvis imitabere an canendo. Pan primus calamos cera coniungere plures instituit, an curat oves oviumque magistros. nec te paenitea calamo trivisse labellum:
haec eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas 'as est mihi disparibus septem compacta cicutis fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim, et dixit moriens: is nunc habet ista secundum 'dixit Damoetas, invidit stultus Amyntas praeterea duo, nec fui mihi valle reperti, o capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo;
bina die siccant ovis ubera quos Ibi servo. iam pridem a me illos abducere hestylis orat: et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra.
huc ades, o formose puer tibi lilia plenis sede serunt Nymphae calathis tibi candida Nais, pallentes violas et summa papavera carpens, narcissum et florem iungit bene olentis anethi; tum, casia atqus aliis intexens suavibus herbis, mollia luteola pingi vaccinia inlina. Mipse ego cana legam tenera lanugine mala
30쪽
castaneasque nuces, mea quas Amaryllis amabat. addam cerea pruna, et honos erit huic quoque pomo; et vos, o lauri, carpam, et te, proxima myrte:
sic positae quoniam suaves miseetis Odores. 65 rusticus es, Corydon nec munera curat Alexis, nec, si muneribus certes, conoedat Iollas.
heu heu, quid volui misero mihi floribus austrum perditus et liquidis immisi sontibus apros quem fugis, a demens habitarunt di quoquo tisas eo Dardaniusque aris. allas, quas condidit arces, ipsa dolat nobis placeant aut onmia silvae. torva leaena lumini sequitur, lupus ipse capellam,
florentem cytisum equitur lasciva capella, te Corydon o Alexi trahit sua quemque voluptas. 65 adspice aratra iugo reserunt suspensa Iuvenci, et sol crescentes de edens duplicat umbras: me tamen urit amor quis enim modus adsit amori'
a Corydon, Corydon, quae te dementia cepiti semiputata tibi honos vitis in ulmo est. Dquin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, viminibus mollique paras de ere undo2 invenies alium, si te hie fastidit, Alexim 'EcLOG ΙΙΙ.MNALCAR AMETAS PALMΜω. M. Dic mihi Damoeta, cuium pseus an Melibosi' D. Non verum Aegonis nuper mihi tradidit Aegon.M. Infelix o semper, ves, pecus ipse Neaeram dum fovet ac, ne me sibi praeferat illa, veretur, hi alienus oves custos bis mulget in hora, et sueus pecori et lac subducitur agnis. D. Meius ista vae tamen obicienda memento.
novimus et qui te transversa tuentibus hircis et quo, sed facile Nymphae risere sacello. M. um credo, cum me arbustum videre inconis 10 atque mala vites incidere salce novellas.