장음표시 사용
321쪽
tavit . quumque Hortam pervenisset, Liuiprandus ad eum misit Grimoaldum, a quo honorifice Narniam perductus est , ubi optimates tu exercitu
Liuiprandi sibi obviam venientes habuit , & post
mutua ossicia praedictas quatuor civitates, ant biennium ablatas, Rex eidem sancto eum eorum habitatoribus redonavis viro et quas ct per donationem Armavit in Oratorio Salvatoris , teste Anastasio. ADAMus interfuit Concilio Romano , quo Paulus I. summus Pontifex anno DCELxi. constitutionem fecit
de Ecclesia & monasterio ab se erecto in paternis aedibus sub titulo sanctorum Stephani Papae & martyris, necnon Silvestri Pontificis & consessoris: in cujus quidem Concilii actis a Baronio vulgatis subscribit Adam humilis Episcopus sanctae Ecessae
Hortanae anno eodem num. U. At vero clarae me
moriae Philippus a Turre Adriensis episcopus modocuit ab se lectam in pervetusto codice MS. Synodum, de qua agunt Baronius & Pagius A. D. 769. S. I. congregatam Romae sub Stephano III. in caussa Constantini intrus, multis Galliarum & Italiae episcopis subscribentibus , atque in his Adone Disopo Ortensi. Pro imum Adami & Adonis tempus & nomen suadent unum eundemque hominem denotari, sortasse Adonem pro Adamo diccndum. Iam ad alia transeamus. Langobardis a Carolo Magno devictis, ejus filius Ludovicus Pius A. D. 8I7. Hortanam urbem cum Ducatu Romano concessit Apostolicae sedi, ut patet ex ejus Donatione apud Orolum Cointium ii Annalibus ecclesiasticis Francorum anno eoden num. A. seu. potius coafirmavit privilegia a suis praecessoribus Sςdi Apostolic e eoncesse . quippe Duca
322쪽
di 3o DE . ANTIQUITATIBUS. HORTAB
tus Romanus absque ulla concessione Pippini δε Caaroli Magni uno populorum consensu, ut testis est idemmet Ludovicus, summis Pontificibus pWue, qui
illum per Ducem regere consueverunt. Hoc tempore vivebat STEPHANus Hortanus suo ortensis Episcopus apud Baronium anno Dcccxxvi.
num. II. qui Concilio Romano sub Eugenio II. subscripsit, &in tomo octavo Conciliorum col. Ici 3. ubi Labbeus eiusdem Concilii acta iterum vulgavit , quae emendatiora dederat Lucas Holstentus in Colle ctionis Romanae parte altera pag. 7. Ponitur deinde ab Ughello in nono loco Magestius sub Leone I U. in Concilio Romano anno DC cc LVII. ubi tamen multipliciter errat. non enim Magesius,
sed Megistus , non Ortensis, sed ostensis fuit , interfuitque Concilio Romano anno Dcce LII I. apud Labbeum tomo Octavo col. I 23. Hoe tempore idem Leo IU. Hortanae ct Amerinae valde antiquarum civitatum muros & portas, quae prae nimia vetusate temporum usque ad solum ceciderant, funditus desitutae manebant, muris novis porti
que , prioribus minime dismilibus instaurari curavit , ut ait Anastasius pag. 283. hoc pacto civium securitati considens . Interim Benedicto III. in locum Leonis I V. suffecto anno Dccc LV. quum Nicolaus Anagninus antistes , & Mercurius magister militum legati Lothario & Ludovico Augustis nuncium de electione Pontificis ferrent, ab Arsenio Eugubino Episcopo circumventi , una statuerunt in Pontificem creare Anastasium Bibliothecarium presbyterum Cardinalem tituli sancti. Ma celli qui sub Leone IV. in Synodo depositus& anathemate vinctus fuerat: a quo alius omnino
323쪽
L I B. II. C A P. VII. Egi fuit celeberrimi nominis scriptor Anastasius item Bibliothecarius, ut postea dicam. Romam ergo ex legatione regressi, dum interim post aliquot dies Missi Imperiales Adalbertus de Bernardus Comites Hortam, quae quadragesimo milliario a Roma diastat , properaverunt, inquit Anastasius, qui universam rem narrat in Benedicio III. in eandem urbem
Hortanam de ipsi profecti, quasi Obviam euntes Imperialibus Mistis, una cum Arsenio Eugubino aliisque ibidem contra Benedictum conspirantes,in Poniatificem elegerunt excommunicatum Anastasium.
Sequitur deinde ARsENius vir dc bona' de mala fama notissimus, qui a Nicolao I. legatus & ap crysiarius in Gallias missus ob pacem dc concor diam inter Carolum Calvum, Ludovicum II. Imperatorem dc fratrem ejus Lotharium, Caroli nepotes, stabiliendam, de Rothadum Suessionensem Episcopum sedi suae restituendum, ut patet ex Nicolai epistola xxv. ad Carolum, de xxvI. ad Episcopos Galliae apud Labbeum tomo octavo col. 399. de qo I. Lothario restituit Theutpergam Reginam , quam repudiaverat, Sc Waldradam ejus concubinam ad reddendam rationem in Italiam duci praecepit , ut ait Anastasius in Nicolao I. Excommunicavit quoque Ingelirudem Bosonis Comitis uxorem
fugitivam, ut constat ex ejusdem Arsenii epistola ad universos Episcopos apud Labbeum col.q39. Huic. nepos erat idem Anastasius Bibliothecarius sancti N ii Mar-
324쪽
131 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE Marcelli presbyter Cardinalis , qui hoc testatur in
epistola de morte Nicolai I. col. 3 67. ubi Arsenium vocat avunculum suum . Eadem epistola, quae in editis inscribitur Adoni Viennensi , est encyclica, ut animadvertit .V. C. Iohannes Mabillonius in Analectis tomo primo pag.ss. Annalista Bertinianus anno DCCCLxVIII. apud Duchesnium tomo tertio
pag. 2 3 o. vocat filium Arsenii Eleutherium illum, qui filiam Hadriani II. jam alteri desponsatam dolorapuit sibique conjunxit & postea consilio memorati Anastasii, quem ejusdem Eleutherii fratrem
vocat Annalista , una cum Stephania olim Pontificis uxore interfecit, eodem postea Eleutherio a Missis Imperialibus occiso. Verum Arsenius non pater , sed avunculus suit Anastasii, qui id testatur in laudata epistola de morte Nicolai Ι. in qua Adonem
rogat, ut Arsenium avunculum suum tunc legatum
in Galliis, qui multas a Nicolao molestias pertui rat , ob idque a studio ecclesiasticae correctionis seu disciplinae paullulum refiixerat, ad pristinum pro
Pontifice Be ecclesia Zelum inflectat . Uerum ex Adonis monitis non profecit, nam, ut habet Bertinianus Annalista , Amenius ad Ludoυicum IN ratorem pergens in Seneventum, infirmitate comripitur,'ιbesaurum suum in manibus Ingesser-gae Imperatricis comittens in, ut dicebatur, cum daemonibus confabulans, sene commianione abiit
in locum suum. Nec fere melior fuit Anastasii for
325쪽
. L I B. II. C A P. VII. 283tuna ab Hadriano II. excommunicati quod auctor creditus esset caedis, quam Eleutherius Stephaniae ejusque filiae intulerat. Eundem Arsenium Nicolaus Pontifex paullo ante Beneventum miserat ad Ludovicum II. Imperatorem petentem, ut armati alia, quae Rex Bulgarorum sancto Petro miserat , sibi traderentur, ut legitur in iisdem Annalibus pag. 22 T. ubi pag. 223. apparet Arsenium multam
tbe uri summam babuisse, quae ei pridem ablata
fuerat. Anastasium Bibliothecarium Sc Cardinalem sancti Marcelli aliquis male confudit cum Anastasio item Bibliothecario scriptis variis celeberrimo. Hic enim fuit natione Graecus idemque abbas fanctae Mariae trans Tiberim,& post exauctoratum priorem illum Anastasium, Bibliothecarius sanctae Romanae ecclesiae factus ab Hadriano II. ut nuperrime observavit Mabillonius in libro xxxIv. Annaliumnum. Lxxm Quo honore exceptus fuerit Arsenius in Galliis, testatus est Aduentius Metensis Episco- pus in epistola ad Nicolaum in magnis Annalibus
anno DCCCLXV. num.Lxv. ubi Arsenium, tanquam
Angelum Dei exceptum suisse scribit, quod alteri
Legato Rodoaldo non ante contigerat. De hac imgatione meminit auctor Annalium Fuldensium anno DCCCLxv. apud Duchesnium tomo secundo pag. 3 Go.Regino autem in Chronico anno DCCCLxvI. pag.qI3. editionis Argentoratensis anni MDCIx. ait,
illum in Galliis tanta auctoritate'potestate usum
326쪽
184 DE . ANTIQUITATIBUS. HORTAE fuisse aest idem summus Praesul advenisset. Idem
Arsenius Ortanus Episcopus intersuit Concilio Romano sub Nicolao s. cujus Acta propediem vulgabit vir clarissimus meique amantistimus Benedictus Bacchinus in Appendice ad Agnellum suum Ravennatem, ubi Concilium illud dicitur habitum
anno Iv. Nicolai, xu Ludovici Imperatoris. Sed utique mendum cubat in nota numerica, nam annus Iv. Nicolai erat vI. non vero xi. Ludovici
Imperatoris. Quare levi correctione legendum est qanno Ix. R icolai, er Ludovici xI. qui erat Christi Dccc Lxxi. Ad eundem Arsenium spectat quod tradit Iohannes Diaconus in Vita sancti Gregorii Magni libro quarto capite quinquagesimo, ubi ait consuetudinem veterem suo tempore obtinuisse abusque Gregorii aevo deductam, ut Iudaei quantuncunque pulcberrima mercimonia detulissent, nunquam Pontificalibus alloquiis fruerentur, nunquam obtutibus tostolicis potirentur , sed extra velum longi mae porticus, non quidem in scamnis, sed in marmoreo pavimento sedentes, suscepta pretia numerabant: ne videlicet iiderentur aliquid de manu Pontificis accepisse. Quamobrem, ut Iohannes subjungit, Nicolaus I. Amenium quondam Hortanae cietitatis Episcopum, ludaicas tunc
primum pellicias introducere molientem ades aversatus est , ut ei palatinam processionem vellet adiamere , nisi superstitiosae gentis vestes abjurando ,
327쪽
. LbI B. II. C A P. VII. 28scum sacerdotalibus infulis consuetudinaliter pro
cedere suduisset. Hane palatinam praeesssonem
puto fuisse Pontificis comitatum, quando e suo palatio ad Ecclesiam procedebat lacra celebraturus. Apud Ughellum sequitur ZACHAMAs ex Martyrologio StroEZiano ML Stephanus Oriensis interfuit Concilio Romano A. D. 9oq. apud :Mabillonium in Musto Italico
Paraus Oriensis episcopusJohannisX.Pont. Max. legatus ConciliumAltheimense in Rhaetia II.indixit
anno Dccccxv I .Conradi I.Germaniae Regis anno in
Indict. Iv. xI I. Kal. Octobres et quod in Annalibus Iohannis Aventini exspiscatus suit Pagius anno eo. dem S.Iii. ubi ejusdem Concilii canones recenset ex I urchardo Se Ivone. Errat vero doctissimus scriptor putans eum fuisse episcopum Ortonae ad oranti Adriatici maris,quum ab ipso laudatus Nicolaus Se rarius in Moguntiacis pag. II S. ex actis MSS.Optenissem episcopum vocet, quumque Ortonae episcopatus tunc esset extinctus. Carolus Sigonius in lib. v I. de Regno Italiae anno Dccccxxv. narrat, Albertum Marchionem in offensionem Pontificis lapsum urbe excesiisse, eumque ortae Tusciae opido munitum, Hungaros ad Romanam ditionem invadendam excivisse: qui in Tusciam irrumpentes,omnia quae au serre poterant, secum in Hungariam exportarunt τquare mox Albertus ortae est a Romanis oppressus. Ili. Eadem
328쪽
2 86 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE Eadem narrat Platina in Johanne X.quem ipse perperam XI. vocat. Hic vero , quem Luitprandus in lib.II. capite xui. N postea SigoniusAssertum Maris chionem appella ut, idem est,ac Albericu3 senior Cois mesTusculanus:quem, Albericum in Etruriae parti- tibiasMarchionem vocat Flavius Blondus in Decadis secundae libro altero pag. I 79. edit. Froianiane,
ubi scribit Johannem X. Pont. Max.ejusdemAlberici subsidiis ad Lirin seu Garilianum fluvium Saracenos delevi quod tradit etiam Leo Ostiensis in Chronici Casinensis lib.i.capite xxv. Sed quum a proceribus Romanis inter se dissidentibus Albericus urbe pulsus fuisset,ut auctor est Blondus, ipse invidis ingratisque vicem redditurus , ad urbis oppressionem Hungaros invitavit,Tuiciam salvam pactus: quam tamen ipsi, spreto foedere, Romani agri fines nequaquam tangentes,misere vastaverunt. Romanus autem populus
Alberti Spoletani Ducis auxilio Hortam obsidens,de capto Alberico poenas filmpsit, teste eodem Blondo, qui ex antiquioribus Chronicis illud didicerat.Poeta anonymus, qui carmine panegyrico per Hadrianum Ualesium vulgato Berengarium I. laudavit,hunc Albericum memorare videtur in libro secundo ubi aitnto segnis abibat '
etenim Albericus senior ob fraudem patratam in advoeandis Hungaris ad excidium Romanorum s
329쪽
L I B. II. C A P. VII. 18 sanguine suo Tiberim cruentavit Hortae interem plus , nunc, sive tunc temporis quum poeta scribebat, nimirum post Berengarium: quod non fuit assequutus doctissimus Valesius. Idem Albericus a Francisco Maria Florentinio in Memoriis Comitissae Mathildis libro tertio pag.3 q. perperam con funditur cum Adalberto Marchione Tusciae, c gnomento Divite, ideo forte, quia Sc ipse Albericus, Albertus Marebis dicitus , quod nomen cum Comite erat promiscuum, in Tuscia nempe Hortae habitavit. Baronius vero Adalberti filium.
obiit sub Iohanne X. Pont. Max. ω Berengario I. Rege Italiae, teste Luitprando in libro secundo
capite decimo quincto: quod anno DCCCCXvII. contigisse assirmat Sigonius in libro sexto de Regno
Italiae. Albericus vero caesus sitit post Berengarium I. quod etiam animadvertit Cosmus de Arena in Serie veterum Ducum M Marchionum Tusciae pag. I 3 I. ubi notat Adalberti uxorem fuisse Bestam, ex qua progenuit Lambertum Tusciae item Marchionem, Ermengardam Adalberto Marchioni Eporediensi in matrimonium traditam, & Widonem Tusciae quoque Marchionem, cui postea famosa mulier MaroZia, vidua ejusdem Alberici I. Tusculani Comitis, nupsit. Hanc Maroziam & ejus sororem Theodoram genuerat senior Theodora,no
bilis quidem, sed impudicissima' femina, quae Ro
330쪽
1 8 8 DE. ANTIQUITATIBUS. HORTAE
manae ciῬitatis principatum tenebat, ut tradit Abiabericus monachus trium Fontium in Chronico anno DCCCCxl. pag. 2 3 o. ubi ex eadem Marozia &Sergio Pseudopapa natum ait Iohannem XI. quod assirmat etiam Luitprandus in libro secundo capite decimo tertio. Albericus I. N MarOZia progenuerunt Sergium Nepesinum Episcopum, Constantinum virum illustrem,& Albericum II.qui Romanae tirbis principatum usurpavit, teste eodem Lui prando. quemque Florentinius pag. 37. filium Widonis ex Maro1ia concubina perperam facit, quem
nimis incaute auscultavit Pagius anno DCCCCxxxvI.
num.vI. Idem Albericus 1I. qui filium suum adhuc puerum Benedictum IX. magno ecclesiae scandalo in Pontificatum intrusit quod monstrum luget B
ronius anno MXXXIII. num.m. in diplomate ubi fratres suos Sergium, Constantinum, & Bertam sor rem uterinam nominat apud Ughellum tomo primo col. Io99. se appellat Principem atque omnium Romanorum Senatorem . In hujus rei testimonium ex musto nostro hic dabimus nummum argenteum
tunc eidem percussum rudi artificio, prout illa tempora exigebant. In antica parte exstat emies Agapiti II. Pontificis , qui anno DCCCCxLvI. Marini ΙΙ. locum implevit: quique Alberico Hugonem Regem Italiae , cui vidua MaroZia nupserat, comciliavit, ut testatur Frodoardus in Chronico. In altera parte est monogramma Alberici. Hoc