장음표시 사용
11쪽
lam de eo agemus, quod consentaneum actis in libello expositis, vel alibi exponendis, esse iudicabiinus. Quocumque autem modo huiusmodi acta exponentur, illud constanter observabimus, videlicet in actis quae a S. Sed publicata et promulgata non uerint, Omnia Vera personarum et locorum nomina penitus subducentur, fictis nominibus illis opportune subrogatis, vel etiam alphabeticis literis, quae neque initiales sint eorumdem locorum et personarum, quae in actis reserendis Occurrunt solliciti dumtaxat de exponenda lacti specie, eo sere οὸ quoad hanc rem, quo casus morales proponi solent. Satis enim est, ut dies et annus indicetur, titulus et forma, sub quibus acta prodierunt, et respectiva S. Congregatio, ut ea pro Opportunitate possint allegari. Haec quidem de actis, quae ex variis Emorum Cardinalium Congregationibus prodeunt. Solemniora autem acta, quae immediate dimanant a Supremo Romano Pontifice, quamvis per publicas ephemerides satis ubique divulgentur tamen ea praesertim, quae circa ecclesiasticum yus versantur, referre in hac ephemeride haud mittemus. Maxime enim interest, haec acta simul collecta habere, ut cum opportuna occasio sese offerat, ea statim valeant reperiri. Paucis itaque quae promittimus, sequenti veluti schemate, eestis .
Acta iuridica et solemniora ex Supremo Romano Pontifico immediate dimanantia acta inter ea quae publici fieri possunt
Iuris, sive sint Decreta, sive Instructiones, sive Responsa, et alia huiusmodi; praesertim vero Causarum expositiones et re-
12쪽
solutiones, ex variis ΕΕ. Cardinalium Sacris Congregationia bus, ad ecclesiastici iuris accuratam intelligentiam et obse ii antiam conserentes, in compendium diligenti studio redactae: alia denique iuridica, quibus opportune illustrantur quae in e 3 positis actis vel difficultatom parere possint, vel ad vigentis iuris 3 notitiam ulterius conducant in utilitatem eorum qui in Ecclesiae legibus studiose dignoscendis, et ii in regimine christiani regis, vel in colendas Domini vinea sedulo ad laborant. Neque volumus silentio praeterire, ne quis in errorem inducatur, hoc qualecumque opus nulla publica auctoritato fulciri. Quamvis enim acta quae reserentur, ex sese auctoritatem habeant si originalibus sint conformia s), et quamvis diligenti studio curaturi simus, ea vel concinnare, vel ex integro referre, prout eorum seret natura tamen in hoc opere relata, non aliam sibi poterunt fidem auctoritatemque vindicare, praeten eam quae tribui solet iisdem, cum in privgiis auctorum operibus repe
riuntur. i is auctoritate qua gaudent acta S. Congregationum suo loco habebitur diseeptatio.
13쪽
22 Febr. 1862. Sess. 22. Deereι ae obser in Sacris vias.
-- a tam π-M. Episcopus A in relatione ιntus suae Diose is ad S. Sedem transmissa, haec exposuit: iucentae cim citer Paroeciae in hac Dioecesi extant, quae Iliam filialemi sibi adnexam habent, in qua Parochus diebus dominicis et festis per annum secundam Missam celebrat et circa hanc consuetudinem divers dubia suboriuntur, super quibus decla rationem necessariam a S. Congregatione humiliter expostulo. Et primum animadvertere debeo, quod fidelium numerus iuxta vias ecclesias commorantium valde varius est in liquibus sunt quinque vel decem, in aliis ducenti, imo et sexcenti Dis stantia a matrice, modo ad milliarium non attingit, modo sunt v duo tria aut quatuor milliaria Inlde dissiciis foret, etiam x post exquisitam investigationem, definire utrum hae ecclesiae nunc filiales, suerint aliquando ecclesiae matrices, seu Verae paroeciae. Quatuor proinde dubia proponebat S. Concilii Congregationi, quae antequam solverentur, rogatus est Episcopus, ut magis praecise referret de omnimoda deficientia Sacerdotum ac mediorum, quibus per alium celebrari posset in filialibus ecclostis; et utrum ecclesiae modo filiales nuncupatae dotem aliquam seu congruam distinctam a matrice haberent, perquisitis actis Curiae ac SS. Visitationum. At, quae relata sunt, sussicientia non erant ad integram quaestionem singillatim definiendam, quae ingentem paroeciarum numerum complectebatur. Relatum enim est de magna et generica presbiterorum deficientia, eorumque redituum paupertate, qui dum prius ex decimis alebantur, deinde his subtractis, assignata est pro quolibet parocho certa pensio, indipendenter omnino a populorum numero, vel parochiarum
i Hoc titulo indieari solent causae tur, quando exhibent relationem statua Seu dubia, quae S. Congregationi Con suae DioeeesisS. Sedi. eilii solvenda ab Episeopis proponun-
14쪽
quas quilibet regit. Concinnata itaque fuerunt piscopi dubia,
proui infra scribuntur. 0GOAD MISSAE ITERATIONEM. - Ex ossicio, haec praecipua capita iuris proponebantur S. Congregationi. Praemissa nempe notione historica disciplinae, quae successive hanc missarum iterationem moderata est, allegabatur caput 3 de celebrat missar in quo ita sanxit Innocentius III. Excopto die Nativitatis Dominicae, nisi causa necessitatis suadeat, susticit Sacerdoti semel in die unam Missam solummodo celebrare sibi verbum sussciι, non comvenientiam aliquam commendat, sed verum prneceptum continet, eo etiam docuit Benedict. XIV. in Const. Declarasι nobis. Qua nam porro debeat esse necessitas ab Innocenti indicata, licoldisputaverint de ea Doctores, hodie, praesertim post hanc Benedicti XIV. Constitutionem, illa est subiungebatur qua reperitur
presbiter qui duas habeat paroecias, et in alterutram nequeat Populus convenire, nec alius habeatur presbiter praeter Parochum, qui missam possit celebrare Et similis reputatur etiam casus, quo Parochus etsi non praesit duabus paroeciis, tamen Vel duos regat inter se dissitos populos, quorum unus ob magnam locorum distantiam assistere non possit Paroch celebranti, vel etiam si una sit Ecclesia, quae universum Populum sirnu capere non possit. Extra huiusmodi necessitatis casus, neque consuetudo , etsi vetustissima, suffragari potest Missarum uerationi, ut S. C. C. in Derιvsen. 20 Iussust 1768, et alibi censuit. Adnotabatur vero in facto,quod licet haberetur generica presbiterorum deficientia, tamen ex ea argui non poterat Vera necessitas in qualibet paroecia. Caeterum observabatur, distantiam Ecclesiarum quae filiales nuncupabantur, a Parochiali Ecclesia ab uno circiter lapido, usque ad tria et quatuor passuum millia protendi et fideles in multis Ecclesiis usque ad biscentum et sexcentum ascendere, quamvis in nonnullis non nisi quinque et decem tantum reperiantur. Ob quas peculiares circumstantias, exponebatur responsio S. C. in casu non absimili, proposito per Summaria precum
die 2 Ianuarii 1847 in Lingonen Iu eo enim pariter agebatur l. de consuetudine qua nonnulli animarum Pastores missam to-
15쪽
rabant eodem dio; I. aderat quaedam Communitas uno circiter lapide a Parochiali Ecclesia separata constans viginti circiter personis. Et S. C. respondit: κ Scribatur Episcopo ut concedata bis Missam celebrandi licentiam, quatenus eae circumstantiae,r et praecisae necessitatis casus concurrant, quos Benedict. XIV. in sua Const. Declarasti nobis requirit; in casu Ver quem idema Orator proponit, seu in secundo casu licentiam esse conco
ne vero ad applicationem secundae Missae pro populo, afferebatur Resolutio S. C. C. inauem applicationis Missarum 12 Marιii 1774 in qua proposito dubio ii An Parochi duabus eclesiis parochia libus praepositi , teneantur Dominieis aliisque estis diebus Missam in unaquaque Ecclesia, sive per se sive per alios, a 3 plicare pro populo in casus responsum prodiit Alpirmative, exceptis antram par hiis unitis unione planaria et aetinctiva, e scribatur Episcopo ivaeta instructionem. Instructio ver continebat S. Congregationem, nunquam dubitasse, quod Parochira neantur applicaιioni supradictae Missae pro popula singulis dirirus Dominicis et Festis in unaquaque eae Ecclesiis Parochialibus, quae
vel aeque principaliter, vel subiective coniunctae sunt atque -- corporatae cum applicati unius tantummodo Missae pro pisulo, Meum habeat in iis parochialibus, quae invicem adeo unitae et coniuncιae atque incorporatae sunt, ut eae duabus una promtι cum eminetione tituli adterius evaserit. In praesenti autem acto quamvis ex deductis non poterat certo determinari natura unionis, animadvertebatur tamen non deesse indicia, quae videbantur excludere plenariam et extinctivam unionem.
Caeterum subiungebatur, si Parochi iterare issam deberent, non ratione duplicis Paroeciae, sed solummodo ratione necessitatis, quamvis secundam Missam ad libitum applicare possent, nullam tamen pro hac celebratione recipere posse eleemosynam; quod dici etiam debet de quolibet Sacerdote qui nuulam habeat animarum curam, ceu omissis ceteris, definitum suit in Cameracen Missae pro Popula 25 Septemb. 1858.
16쪽
10 D uissΑ ITERAT. ET APPLICAT.
I. Utrum haec consuetudo secundam issam celebratidi, tolleranda sit in omnibus praedictis ecclesiis adnexis, ubi hic mos ita invaluit, ut populus etiam ius ad illam exigendam OxL stimet se habere. ηlI. uitrum Parochus necessario debeat illam secundam is- sam applicare pro Populo sicuti primam, vel liberam retineat illius applicationem cum stipendio. ηlIl. Utrum licentiam dare queat Episcopus ad illam secun- dammissam celebrandam in casibus similibus, et in locis ubis talis consuetudo usque adhuc non invaluit. ηIV. a Utrum praesertim praedictam licentiam concedere possit tempore collectionis messium, cum plurimi perarii in uno praedio seu villa concurrant, qui certe missam non audirent, nisi Parochus secundam in eo loco diceret, ex eo quod alius Sacerdos ad illam dicendam haberi non possit. ηRESOLUTIO Dulliollux. Sacra Congregati Concilii die 22 Fe-
bimarii 1862 respondere censuit ad I et ill affirmative iudicio
Episcopi, nulla hahis ratione consueιudinis, et quatenus in unο- quoque casu concurrant circumsιantiae necessitatis ad formam Corr-stituιionis Benedictinae et Declarationis sacrae Congregaιionis dieis Octobris 1843 relatae in Cameracen Missae pro Populo 25 Septembris 1858. Ad II dentur resolutiones in Cameraeen die 25 Ῥι 1858.
Ad IV. provisum in praecedentibus. Haec porro est indicata declaratio ipsis verbis quibus in citata Cameracen reperitur ille adiunctis Amplitudinis tuae pre- cibus cum ad Smum Dominum Nostrum relatum fuerit, pla- cuit eidem Sanctitati suae, eadem et tibi dare responsa quae ad alios quoque Antistites, per hanc Sacram Congregationem Concilii transmissa sunt Ordinariorum scilicet esse de re cω
gnoscere et perpendere, num revera necessitas urgeat ut Sa- cerdos duas Missas celebrare cogatur, nec aliter utendum com
cessa hac iteratione, quam iuxta conditiones ab ipsis apponendas, ii habita locorum populorum et uucitatis Sacerdotum, ac rω inde erae necessitatis ratione de qua legatur Benedicti l V. Constituti Declarasιi ad piscopum Osconsum anni '746,
17쪽
et in eius opere De sae meis Missae lib. 3 cap. I, e 6. Ipsorum
vero onscientia oneratur stricte, nec permissio concedatur ge-
neraliter, quasi privilegium alicui Sacerdoti; sed ob peculiares a casus, eliseecssitatis causa ab ipso examinata, qui praeterea a moneatiar hos quibus lacultatem iterum, eadem die, seeum, dammissam celebrandi concesserit , ne eleemosFnam vel si a petidium a quovis et sub quocumque praetextu pro ea percis piant, iuxta decreta alias edita ara Congregatione, sed eam pro populo sibi commisso gratis applicent. Resolutiones vero, quae in amemeen reperiuntur, quibus S. C. C. censuit ad secundum propositum superius dubium re pondere , sunt sequentes. Cum in Cameracen quaereretur. I. a Anx Parochus qui duas Parochias regit, et ideo bis in die celebrat, utrique Parochia suam missam applicare teneatur, non stante redituum exiguitate. II. Parochus, qui in una eademque a chia, bis eas dem die celebrat, utramque issam popul sibi commisso, gratis applicare omnino teneatur vllI. An Vicarii aut alii Sacerdotes curam animarum non ha bentes, si quando bis in die celebrant ut fit quandoque, seu ut numero sumcienti Missae in Ecclesia Parochiali celebrentur, seu ut Hospitalia, Carceres, sanctimonialium Conventus, Missa non areant, secundam et ipsi Missam pro Populo gratis apse,
at Et quatenus amrmative ad I II, et III. IV. α An et quomodo concedendum sit Parochis, qui diebus a dominieis aliisque estis bis celebrant, ut unius issae liberam habeant applicationem, et stipendium pro ea recipere Valeant, in casu.
V. An et quomodo concedendum sit Sacerdotibus curam an, marum non habentibus quoad utramque issam in casu. ηSaera Congregatio Concilii di praedicta respondit Ad I. Aρ firmati . Ad II. Negatis Arma prohibitione recipiendi eleemosyna pro secunda Missa. Ad III. Negaιiue quatenus curam animammmon Moeant, Arma semper prohibitione recipiendi eleemosynam pro secunda Missa. Ad IV. Negative, et Discopus provideat ad formam Coniaiιutionis Benedicti My. Cum semper oblatas S.I. Ario pronisum in terιio.
18쪽
I. xtra verae necessitatis casus, Missam iterare non licere s).IL Huius necessitatis existentiam agnoscendam esse ab Episcopo singulis in casibus, prae oculis habito criterio seu norma,
quam tradit Bonodictus XIV. in Constit. Declarasti, et in eius operoras Sacrificio issae lib. 3. c. 54 6. 23. III. Qua necessitate cognita piscopum permittere debere
hanc Missae iterationem, non quidem generaliter et ad instar privilegii, sed secundum cognitam necessitatem, appositis ellainoonditionibus Opportunis in Sacerdotibus omnino servandis. IV Neque allegari posso consuetudinem, quamvis immemorialem, veluti titulum admissam legitime iterandam, quae consuetudo ex se sola dicenda est potius corruptela. V. Colliges insuper, nunquam recipi posse eleemosΥnam pro secunda ima celebranda, quicumque sit qui eam celebret, neque ad hanc eleemosynam recipiendam, allegari posse titulum egestatis, seu desectus redituum 33. VI. Imo Parochum teneri secundam pro Populo, sicut primam gratis diebus festis applicare, in par hiis unitis, excepto eas in quo Parochiarum uni talis sit, ex qua unica prorsuSparochia exurgat.
1 mxei aestum Nativitatis diein, vel
ubi privilegium onerasum est, Missam iterandi, die eommem omnium desun-
sv id append. I. I3 Errant itaque auetores illi etiam
reuentiores, qui docent extra Italiam posse recipi eleemosynam pro secunda Missa, quando reditus tenues sunt qui assignantur pro implemento proprii ossieti vel ex vi eonsuetudinis. Errant pariter cum docent extra Italiam, Paroelio non teneri missas
applieare pro Populo, vigentibus illis rationibus, ae eum dissimulant Const. Benedieti tu Cum semper oblatas, utpote ad taliae Episeopos Metam; non distinguentes Constitutiones quae ad aliquam determinatam provinciam ideo diriguntur, ut in ea peculiare ius statuant, ab iis quae, quamvis ad unam provinciam eonomie dirigantur, tamen Ommune ius declarant. Et reapse S. C. Coneilii, in dirimendis dubiis eire missam prim-put extra Italiam exortis seeundum hanc Constitutionem, constanter iudieavit nec non S. C. de Propaganda Fide, in varias octis partes, pro opportunitate, veluti legem servandam liano constitutionem transmisit. Caeterum quilibet indiae re praetextus sublatus est per Constit regnantis Pontificis quem Deus ineolumem diu servet, quae ineipit Amantissimi R demptoris. Aliter est iudicandum ire applicationem issae pro Populo cum agitur doloeis issionum in quibus amectae, canonice erectae non unι. De qua re exponemus suo loco doctrinam a S. Co gregatione de Propaganda Fide ceu rate definitam.
19쪽
M------εει- l . Occasione resolutionis S. C. C. dioi 25 septembris 18b superius expositae, qua declaratur eleemosynam recipi non posse pro celebratione secundae Missae, piscopus N. Meo S. C. exposuit et In multis Dioecesis nostrae parochiis v existunt fundationes, quae vulgo primissarias Vocantur benes fleta et simplicia et eurata quibus provisum est, ut dominias eis diebus et lastis, praeter quasdam serias, Sacrum celebretur v matutinum. Eiusmodi vero undationes, ob exiguitatem redia tuum et penuriam Sacerdotum, plerumque proprio carentis viserdote. Ut autem monti undatorum, quantum fleri potest
v satisfiat, Parochi obtenta binandi facultate, diebus dominicis et seatis, binam dicunt imam, Sacrum matutinale et Sacrum summum pro populo, et in utroque Sacro traditur homilia sive instruetio cathechetica, pro quo peculiari labore sive in- dustria, Parochi hucusque ex eiusmodi landationibus certam percipiunt remunerationem. Sunt et alii Parochi, qui diebus dominicis et festis binam dicunt issam, partim in ecclesiis paroctialibus, partim in filialibus, quia necessitas moralis id exigit. Non pauci Parochi ad ecclesias dissitas, per vias aspe-
- , tempore aestus rigoris et nivis tendunt, qui infra sa- v erum simul tradunt doctrinam christianam.
Quaeritur igitur I. Utrum Parochi qui, ut menti undat Wrum flat satis diebus dominieis et festis, binam dicunt i
ci Summaria preeum est quaedam tena, puraeirea existentiam causarum quae diemal formula penes S. Congregationem gratiae eoncessionem suadeant, vel non; concilii adhibita, qua indieatur non agi sive cire modum quo exaudiri preees m de aliquo gravi disio formiter solvendo, reantur. Cum summari haee exponantur vel de musa eontentiosas hae enim alia et pertraetentur, ideo dieuntur summa-sorma pertraetantur quae dieitur in o ris preeum Buiusmodi quaestiuneulaeno, quorum exempla habes in ante dent non multis abhino annis typis traduntur; et aequanti musa sed agi tantummodo antea enim sectetarius suppliees hos Iido praeitias Romanae Sedi exhibitia, vel hellos in S. Congregatioue me expon ad leva dubium solvendum, vel ut ple Mi.Cum citantur huiusmodi causas,opo remque eontingit ad gratiam obtinem et adiungere per summaria precum ut dam, quae involvit aliquam lmeulta a eteris distinguantur.
20쪽
x sam, et pro sindatoribus Primissariarum applicant, salarium ex fundo Primissariarum, pro peculiari labore, percipere possint. 3, II. Utrum Parochi qui pro necessitate circumstantiarum, diebus dominicis et festis, sive in Ecclesia parochiali, sive filiali disi, sita, bis celebrant, tradita simul doctrina christiana, pro pes culiari labore et industria, certum salarium annuum a par hi visis oblatum, percipere Valeant.
vetitum esse Parochis binandi facultate donatis, pro secunda Missa eleemoVnam recipere, ceu S. C. C. definivit iniit Camerae . Hi sue pro Populo, et pluries alibi decrevit praesertim in intimilion. 19 Beeembris 1835. Imo ad rem afferebatur responsio quaedam S. C. data in Britam die 3 -ιii 18b per sum precum. Consu tudo enim invaluerat in ea dioecesi, ut a quibusdam piis Sodalitiis aut Praesectis fabricae ecclesiae, retribueretur Paroch p culiaris eleemosyna pro issa, diebus dominicis aut estis do praecepto, celebranda vel canenda; idque aliquando sine onore specialis applicationis. Hinc quaerebat piscopus utrum haec praxis, ubi es, immemorabili consuetudine firmata invenitur, t lerari possit, saltem pro diebus quibus offertur eleemosyna ab que obligatione deisrminatae obligationis Sacra uutem C. censuit
rescribendum: Conmetudinem iura eaeposita esse reprobandam, servandam esse constiιutionem Benedicti XIV. Cum semper obis s. v
EA QUAE AuFFRAGABANTUR. Caeterum observabatur ad casum propositum quod attinet, cum eleemosyn non ratione ori-ationis aut applicaιionis secundae Missae rependatur, sed titulo remunerationis pro speciali labore et industria, supereSS decernendum Sacrae Congregationi, an prohibitio de qua supra comprehenderet etiam id quod o huissmodi titulo afferri solet. Nec videbatur Opponi allegata Bristen in qua casus erat non de Secunda issa, sed de Missa parochiali, et eleemosγna rependebatur pro celebratione Missae eiusdem. E contra Ver S. C. Rituum, titulo remunerationis pro speciali labore, quibusdam Parochis qui Sacrum necessitate exigente iterabant, in locis a parochiali ecclesia remotis, receptionem cuiusdam stipendii cens ait posse permitti Monasterien 11 It ii 845.