Geminou Eisagōgē ta phainomena (romanized form) = Gemini Elementa astronomiae

11쪽

Praefatio.

1. Vindobonensis Graecus 8s chariaceus saeculi XV, vsoliis constans 21T, formae maximae, primo loco continet Platonis dialogos manu recentiore eXaratoS. Sequitur indo a folio I 8O usque ad folium 21T Γεμίνου εἰσαγωγήε τα φαινόμενα (εἰσαγωγη eadem manu supra lineam insertum eSf). Eam partem codicis, qua GeminuS con

emptam esse verbis solio ultimo inscriptis indicatur. Constat charia levigata atque manu Satis antiqua eleganter Scripta est. Verba auctoris aut eadem aut recensiore quadam manu et in contextu et in margine multis locis correcta Sunt. Cons. NeSSol, Codd. mss. Graeci Bibl. Caesareae Vindob. 16so pari. IV pag. 52.

Ηunc codicem multifariam conspirare cum Vaticano secundo ei loci, quibus nos auctoritatem ceterorum secuti Sumus, manifesto docent, velut pag. 6, 12; 12, 25; 1 , 3; 16, 1; 22, T; 26, ι; 28, 1o; do, 1. 1l; 32, 1o; 38, 15. 1s; To, 22; 28, 12:8o, T; 82, 13; 162, 23: 116, 16 cet. Quod vero cum editione

principe saepissime concordat, nobis quidem festimonio est eum cum Saviliano, ex quo illam editionem fluxisse constat, infima quadam affinitate esse coniunctum (coni infra pag. XVI).2. Vaticanus Graecus 318 bombycinus saeculi XV, V foliis constans Ia2, formae minoris, olim Cardinalis Offoboni(v. Monflaucon, Bibl. bibliothecarum mser. Par. ii 3s fom. I

ompti os bibliothocao Vaticanae illati sunt, Gemini libellum, qui inscribitur Γεμίνου εἰσαγωγη εισ τα μετέωρα , confines fol. 1 -d8 . Insunt praeterea et capita selecta ex libris Pappi, Theophili, Ptolemaei petita et nonnulla excerpta Sine nomine adiecta. Reperiuntur in primo folio aufo grapha nomina hOtho Barbior ef hIoannes Metellus Sequa-nus ScripSi , quae verba nonnullis verSibus Graecis subscripta Sutis. Cum hoc codice Parisinum primum ita congruere, ut eos ex communi fonte derivatos esse neminem fugere poSSis, multis exemplis variae lectionis passim demonstratur, velut pag. 2, 5. T; l, . 11; 6, 2.12; 1o, 3; 12,s; 1l, 3. 5. i. 12. 2o cet. Quam arte vero cum eo cohaereant Berotinensis Phillippicus et Parisinus secundus, suo loco demonstrabitur.

12쪽

VIII

F Extat in eo codiee fol. 138 -ido excerptum ἀνεπίγραφον, quod nonnullas partes Isagoges scap. III, cap. IV β 1, cap. V β 58 - io ed. n. continere facile

perspexi. Quod fragmentum tranSScriptum esse e codice satis antiquo, qui nostros quidem vetuState longe Superes,

patet e loco, qui est de Aquila (cap. III g 1o , quem

omnes libri omittunt praeter antiquam versionem Latinam interpretationis Arabicae, de qua infra dicendum erit. vi I. Vaticanus Oraecus 381 bombycinus saeculi XV-XVI, foliis constans 21T, formae minoriS, primo loco Philonis Iudaei librum περὶ ἀφθαρσίασ κόσμου continρf. Sequitur fol. 133 - 166 Γεμίνου εἰσαγωγη εἰσ ταφαινόμενα, cui adnexi Sunt duo nominum indiculi, qui inseribuntur Oί περὶ τοs πόλου συντάξαντεσ ef Κανονο

paucissima quaedam excerpta de Zonis terrae. Cetera,

quae hoc libro continentur, Achillis in Arati Phaonomena liber, Arati vita, altera in Arati poema brevis introductio, Hipparetii libri fros (quorum fertius in hoc codice mutilatus est , a Petro Victorio edita extant Flor. 156T fol.

Quamvis hic codex multis erroribus scripturae foedissime deformatus sit (vide Suppl. var. lech. D, tamen eum esse optimae notae multis e locis adeo perspicuum est, ut ad eius fidem contextum multifariam restituerimus (coni infra pag. XXVI). Satis est hoc loco commemorare solo ab eo tribus locis (pag. 162, 23;116, 1o; 22o, si , quibus ceteri omnes, quos adhibuimus, corrupti sunt, servatas esse genuinas lectioneS, quae etiam Versione Latina confirmantur. Eum e codice esse derivatum, qui vetuState multo superet ceteros libros, quorum duas familias distinguere liceat, vel inde colligi potest, quod nonnullas scripturas fragmenti F servavit (pag. 38, 6; 62, 22; 66, 1. 18;68, s). Tum vero praestans eius origo optime hac re declaratur, quod non solum cum Vindobonensi, ut supra demonstravimus, Saepi8sime consensit, sed etiam multis locis cum

Vaticano primo jug. l. 15; 6, 13; 8, 18; ao, Il. 2 ; 12, T. 13;a , 2a; 22, 13; 2 , 15; 26, 2l cet. et cum Marciano (cons infra concordat. E codice eius affinitatis Procli Sphaeram haustam esse videri alio loco (pag. XXIV sq.) ostendemus. D d. Bero linensis Phillippicus Graecus 15a 6, antea Meermannianus 2 a 2, olim Claromontanus 2 8, chartaceuS

13쪽

Praefatio.

IX saeculi XVI, foliis constans d6, formae maximae (em. 32,6- 22, T), a folio I usque ad folium dZ nihil continos

praeter Isagogen, quae inScribitur Γεμίνου εισαγωγη ειστα μετέωρα. NitidisSime exaratus est eadem manu atque eodicis id si eiusdem collectionis ea pars, quam anno 15 diperScriptam eSSe a Ioanne Mauromata ipsius librarii subscriptio fossatur. Lati foliorum margines figuras circino delineatas confinent et additamenta eadem manu Scripta.

Nam non solum menda in Scribendo facta, quae non emendantur Supra lineam, in margine corriguntur, Sed etiam nonnulla, quae primituS omiSSa erant, ibi adduntur, effigia quaedam in textu adhibita explanantur. Cons. Bibl. Meermanu. IIaag I82a fom. IV pag. 3T. - aenei, Catal. libr. Insor. Lipsiae 183O pag. 863. - Studemund et Cohn, Codd. ex bibl. Moerin. Phillippici Graeci nunc BerotinenSes. Porol. 18so pag. 66.

- Non dubito affirmare hunc codicem eundem eSSe, quem Pelavius se penes se habuisse dicit hhaud adeo Veterem, sed accuratum ac scriptum imprimis eleganterV. Quod luculenter declaratur consensu lectionum, quas ille e codice suo excussit

Nec minus patet Petavium novam illam figuram (Ur. pag. 8 , qua explanatur aspectus, qui fit κατὰ τρίγωνον, editioni suae ex hoc codice depromptam adiecisse. Erat enim is liber, qui nunc Berolini asservatur, illo tempore in bibliotheca collegii societatis Iesu Claromontani Parisiensis, qua societate anno 1263 sublata libri manu scripti eius bibliothecae paucis exceptis a Gerardo Meermanno in venditione publien 1 THi empti et Eagas

Comitum traducti sunt. Anno 182a Meermanno mortuo auctione

publica maximam partem Sir Thomas Phillipps (Middiehill-Worcesser) emis, unde anno 188T tota collectio in bibliothecam

regiam Berotinensem illata est. - Cum ex ipso titulo huius libri originem satis suspicari possimus, tum Vero Siglorum Con- SENSU, quae Pro Verbi S κυκλοσ, ηλιοσ, σεληνη, πανσέληνοσ, κέντρον, ἰσημερινhσ al. passim adhibentur, mendis singularibus quibusdam, quae communiter praebent (coni pag. 26, 2l;

infercedere affinitatem inter Vaticanum primum et Berotinensem

14쪽

Praefatio. demonstratur, ut hunc ex illo descriptum esse pro certo habeamus. Itaque varias et Berotinensis et Parisini secundi scripturas eis tantum locis seorsim enotamus, quibus alter horum codicum vel uterque a Vaticano discrepat (velut pag. l. 15;6, 1. 13. 21; 8, 1l cet.), ceteris locis sigio Vi consensum horum trium codicum significamus. Menda autem manifesta scripturae, quae B propria exhibet, levioribus quibusdam et omnibus eis locis, qui primitus a scriba omissi eadem manu ad marginem adiciuntur, praetermissis, separatim congerere quam omnino neglegere maluimus (vide Suppl. var. lech. IV A . - Dubium videri potest, unde librarius figuram, quam Supra commemoravimus, deprompserit. cum in Vaticano folii parte abscissa deleta sit (vide pag. XIl). Equidem a vero haud alienum esse puto eam figuram adiectam esse ex alio codice, ad quem opere perfecto a librario sextum sedulo comparatum esse correctiones

postea factae passim docent (cons pag. 6, 21; io, 6; i , 15;168, 25 bis; a 28, 2o; 1lo, 1; 166, 1a; 16l, 8; 1il, 1 -15;186, 22; 2oo, 1T; 2ol, 25 . Atque eum non sine arbitrio descripsisse inde colligitur, quod uno loco (pag. 16, 2b leviorem lacunam Vaticani de suo explevit, altero loco (pag. 22, 8

verbum καλει ex καλεῖται mutilatum esse bene intellexit.

Quod vero nonnulla emendate transscripsit (pag. 6, 1; 2b, 2;32, T; 3l, 23; 15l, si 16o, 3; 168, 25; 128, 22; 262, 8. 12;22o, 12 , eo opinio nostra vel maxime confirmatur.

Ai 5. Ambrosianus Graecus 6 263 Infi chartaceus Saeduli XV-XVI, foliis constans 33o, formae maximae, plurium Scribarum manibus exaratus eSt. Omnium auctorum et librorum mathematicorum, qui hoc amplissimo codice confinentur, conspectum praebet E. MaasS Philol. UnterSS., herctuum. Cori Ni stiris und Cori milumoti ita-

τα φαινόμενα fol. 21 - 111, quam partem codicis recensiore manu scriptam eSSe Patef. M 6. Ambrosianus Graecus I so Int chartaceus saeculi XVI, foliis constans s 6, formae minoriS, recentiSSima manu nitide Scriptus, primo loco fol. 1 - do confines In μίνου τα φαινόμενα, Sequuntur Autolyci et Thoodosii libri

Ηorum codicum prima folia usque ad cap. IV ed. n. contuli. Amplius enim eos libros excutere destiti, cum brevi intellexissem eos tantopere congruere cum editione principe, ut non multum abesses, quin eos ex illa editione descriptos esse

15쪽

Praefatio.

putarem. Eos artissime inter se cohaerere ita, ut alter ex priore fluxerit, nonnullis mendis scripturae luculenter demonstratur, quae infra (Suppl. Var. lech. II) separatim congessimus.

Ad hos codices, quibus integer Gemini libellus continetur, accedunt quinque, qui partem tantum fotius operis habent. T. Parisinus Graecus 2385, olim Trichesianus, postea Mediceus-Regius 2ITI, chartaceus saeculi XV-XVI, foliis conStans Ti, formae maximae, libelli qui inscribitur In μίνου εἰσαγωγὴ εἰσ τα φαινόμενα partem exhibes inde a solio I usque ad folium 1 T , qua continentur capp. I-VIII 16 ed. n. , ubi desinit in verba καθ' ηλιον ουτε τουσμηνασ. InSunt praeterea Ioannis Pediasimi commentarius

in Cleomedis obscuriora dicta (fol. Is), Anonymi geometria (fol. do , IIeronis definitiones nominum geometriae

mentum de scientiis mathematicis (DI. TH). Codex duorum scribarum manibus nitidiSSime exaratus est, quarum altera(fol. of - TT) paulo antiquior eSSe Videtur.

IIuno librum praefer menda propria, quae multa exhibet (vide Suppl. var. leci. III), cum Vaticano primo QODSPirare Supra commemoratum est. Neque vero negari potest eum affinitate quadam coniungi cum Marciano, quocum nonnullis locis (pag. d, 5;26, 2. 3. 1o; 28, 13; l2, a) et tribus lacunis (pag. l. 16 - 1T;6, 15; do, 1l-15 mire consentis. Ad fontem eius indagandum, quem Baroceianum primum esse suspicamur (conL pag. XVID, alicuius momenti esse videntur haec. Scriba enim lacunas in singulas deinceps lineas folii 13x incidentes ita disposuit, ut

verborum apographi quo utebatur vel atramento superfusorum vel madore extinctorum relinqueret spatia, quibus quasi adumbratur figura duarum macularum super folium estus arum. Ita-

quo in lineis 1 T huius folii omisit haec: pag. 28, 2o δια τοT8, 21 γίνεσθαι την περιστροφην 28, 22 των κύκλων, ἀλλα παρὰ την )8,23-2a δ ηλιοσ υπh γην και υπὲρ T8, 25 AP μέντοι γε

16쪽

Praefatio.

P* 8. Pari sinus Suppl. Oraee. a 8 chartaceus saeculi XVI, foliis constans as, formae quadratae, olim Episcopi Danielis uetit, anno sis si ex libris collegii societatis Iesu, quod est ad viam Sancti Antonii, in bibliothecam Parisinam illatus, a folio I usque ad folium di Isagoges exhibos partem, qua continentur capp. I-VIII β 6 ed. n. , ubi desinit in verba πρόθεσι σ γάρ. Tituli loco nihil inscribitur nisi του γεμίνου. Ceterum is liber omissis inseris dionibus

et initialibus singulorum capitum manu Satis neglegenti pessime scriptus multis mendis Sentes, quae e varia lectione reicienda esse censuimus (vide Suppl. var. lech. IV L . Conf. II. Omons, Inventatre sommatre deS mScr. ilia Suppl.

Oreo de la Bibl. Nat. Paris 1883 pag. T.

IIuius codicis eandem similitudinem esse cum V , quam in Berotinensi agnosci diximus, hoc loco uberius exponatur. Ilias enim contextus verborum et in B et in P ' duobus locis, quibus in V ' parte folii abscissa verba textus cum figura, ut videtur, deleta sunt. Itaque ab his codicibus absunt haec: Pag. 16, 25 Zια δε την (haec recte expleta exhibet B 16, 26 ρενεται δ ηλιοσ 18,1 ζωδιακου κύκλου ἐπιζ et mox, ubi altera pars folii laesi respondet: Pag. 22, 3 συστα . . . 22, 6 -παρχουσησ νότοσ 22, T σύστασισ 22, 8 . . . . ται (καλεῖται explet B) ζεφυρικον διὰ 22, 11 τα τρίγωνα και 22, 12 γαροι κατὰ. - Sed non solum haec lacunarum ratio, sed etiam quod uterque liber notam marginalem (pag. 28, 1 b), quae ab omnibus ceteris (etiam a Bi abest, communiter exhibes, atque in V quidem altera manu adiectam, eadem manu scriptam in P ', festari videtur Parisinum si non ex ipso Vaticano, attamen ex apographo eius postquam ita laesus est confecto esse fransscriptum. Quod veri similius esse videtur propter mendorum scripturae multitudinem, quam Parisini propriam PSSe Supra diximus. IIue pertinet, quod lacunam utrique codici communem in altero paulo aliter atque in altero dispositam videmus. Scribit enim (pag. 22, s-io)

Sed hoc fortasse levius. Cons. praeterea pag. 52, 2a; 16o, T.

M s. Marcianus Graecus 323 (nunc XC I chartaceus saeculi XV, foliis constans d8T, in octavo, miscellanea

aStronomica confinens plurium Scribarum manibuS Scripta,

initium Isagogos exhibet a folio ais usque ad folium a85 .

17쪽

Praefatio.

XIII

Inscribuntur enim Γεμίνου εἰσαγωγη εισ τα φαινόμενα huius libolli capita I. II. III ed. n. , quorum duo prima SeX figuris accuratissime circino delineatis instructa sunt. Sub-Sequuntur duo folia, quibus propoSitiones mathematicae continentur. Cons. Morelli, Bibl. regiae divi Marci, Venetiarum custodis, bibl. Inser. Graeca et Latina fom. I pag. 263. Notatu dignum esse videtur hunc librum et cum V ' multifariam mire consentire (pag. 6,1. a; 16,5; al, 12; 16, 13; 18, 6;22, 2. 2; 2l, 18: 32, 2l-25; da, 8; 36, 3; do, b. 213 et cum textu vulgato Sphaerae Procli (pag. 36, 18 - 1s; 38, 6;lo, s. 18; l2, a. 6. T . De affinitate quadam, quam cum Piexhibes, supra diximus.1O. Vaticanus Palatinus Graecus To chartaceus Psaeculi XVI, soliis constans 2T2, formae maximae, idem fragmentum atque Marcianus exhibet a folio si usque ad folium 58 sub titulo Γεμίνου εισ τα φαινόμενα. Quae

pars codicis recentissima manu neglegenter exarata eSt.

Vido Sylburgi indicem d31 codicum Graecorum ex bibliothoea IIoidelbergensi in Vaticanam illatorum: Monum. pietatis et litteraria viror. illustr. Francos. I Tos pars Ipag. 1 - 128. - Stevenson, Codd. mss. Palatini Graeci Bibl. Vaticanae . Romae 1885. a pag. 35.

Ηic codex mendis manifestis (vide Suppl. var. lecf. V tam evidenter cum Marciano conspirat, ut, quamvis in titulo verbum εισαγωγη omittatur, tamen nemini dubium esse possit, quin ex ipso Marciano Venetiis descriptus sit. Itaque eum

librum omnino neglegendum ESSe CEDSUimUS.

II. Laurentianus Graecus XXVIIII chartaceus L saeculi XIV, soliis constans ai6, formae quadratae, poSflibros Theonis, Ptolemaei, Pauli Aloxandrini, ad Proeli hypotraoSin pStronomiae adnexum unum caput ISagogeS, quod est nostrum XVIII, a solio 1 a 2 usquo ad solium id ZY exhibes. Inscribitur 'Eκ των γεμίνου περὶ εξελιγμου. Distinctione non facta propositio mathematica SubSequitur,

quae cum eis quae praecedunt omnino non cohaeret. ConfBandini, Cas. codd. mss. Bibl. Medio. -Lauri Florentiis 1 6 diom. II pag. 18. - M. C. P. Selimidi, Philol. XLV (188 6

pag. 288.

18쪽

Praefatio. Quamvis hoc fragmentum cum vulgata lectione collatum miras quasdam discrepantias exhibeat (cons Pag. 2oo,12.18-22;2od, 6. s-Ia; 266, 12-15. 2o-21. 23-2l; 268, 3), famen e codice haud contemnendae auctoritatis depromptum esse videtur. Solum enim nonnullis locis (pag. 266, 3. 8. 1 o. 12. 1 f. 26;268, g; 21o, 1. d. nobis auxilio fuit ad verba auctoris restituenda.Omnes hos libros manu scriptoS, quoS hucuSque descripsimus, ipsi inspeximus. Atque Vindobonensem quidem, Berotinensem, Parisinos ut partim in bibliotheca regia Dresdensi partim in fabulario regio cum otio VerSaremus per fantum temporis Spatium, quantum opuS eSSes, configit liberalitate et benevolentia virorum clariSSimorum, qui

illis bibliothecis praesunt, quibus publice gratiaS agimuS

hoc loco quam maximas. Ceteri codices in ipsis aedibus bibliothecarum Italicarum a nobis excussi aut examinati sunt. Praeterea libri manu scripti, qui nobis cum aliunde tum e catalogis bibliothecarum innotuerunt, enumerandi

esse videntur.

C i. Constantinopolitanus Graecus do palatii veteris, bombycinus saeculi XIV exeuntis, foliis constans 2sa, formae quadratae (em. 35 - 25 , binis columnis non sine

elegantia exaratus, infer alios auctores mathematicos et aSfronomicos Γεμίνου εἰσ τα φαινόμενα habet sexto loco Pag. 283-3. T. Manus Secunda, quae a prima facillime distinguitur, Gemini libellum multis locis correxit. Totus codex nonnullorum saeculorum oblivione obrutus situ et madore ita corruptus est, ut in Singulas quaterniones dilapsus ligamontis vix contineatur. Qui cum ante hoc decennium a Fridorico Blassio in lucem protractus et

accuratiSsime descriptus esset Hermes XXIII 1888 pag. 622-625), ab IIeibergo, cum Apollonii et Sereni opuscula ederes, adhiberi potuit. Cons. Apollonii Pergaei

quae Graece exstant cum commentariis antiquis. Lipsiae 18 si vol. I praef. pag. V. - Sereni AntinoonSis opuScula

Lipsiae 18s6 praef. pag. IV.

19쪽

Praefatio.

Cum permagni mea inferesset hunc antiquissimum Gemini codicem in usum meum convertere, id consilium temporum et fortunae iniquitate bis conturbatum atque elusum est. Cum enim ante hos tres annos Athenis versarer, urbem Turcorum adire prohibitus sum gravissimis rumoribus exortis de morbo illo Asiatico, quo commercium maritimum inter eas urbes tunc vel maxime tardabatur. Postea vero, cum mihi per viam diplomaticam quam dicunt summa eorum virorum benevolentia, qui illis rebus praesunt, facultas data esses, ut codicem illum in fabulario regio patriae meae cum otio eXcuterem, miro quodam errore pro Gemino - Galenus missus est. Iam Vero quod rebus Orientis interea magis magisque furbatis timebam, ne res ad Calendas Graecas differretur, cum iam ansea septendecim menses frustra exspectavissem, editionem diutius retinere nolui. Quod me non paenituit. Nam nonnullis mensibus peractis, cumterius Graecus prelis iam esset subiectus, mihi nuntiatum est hunc codicem acerrima investigatione ipsius Turcorum imperatoris iussu instituta inter libros palatii veteris reperiri non POSSe.

2. Matris ensis Graecus 8O chartaceus saeculi XV, Mix foliis constans iis, formae quadratae, quattuor Scribarum manibus eleganter exaratus, olim Constantini Lassiaris erat,

euiuS propria manu extremam partem codicis compendium astronomiae continensem scriptam esSe constat. IneSh

Γεμίνoυ εἰσαγωγὴ εἰσ τα φαινόμενα fol. T1 - 115. Incipis: U των ζωδίων κυκλοβ διαιρεῖται εισ μέρη δώδεκα, desinit:είρηται μοιρῶν ιγ ι λε . η δε μεγίστη ιε ιδ λε : Ex

hoc fine satis intellegitur eum conspirare cum eiS codicibus, quorum familiae exemplum Vi adhibuimus. Calendarium non est adnexum. Cons. Iriarte, Regiae Bibl. Masr.

chartaceus saeculi XVI, foliis constans Go, formae maximae, nihil confines praeter Gemini libellum εισ τα φαινόμενα.

hunc codicem constanter concordare cum editione priueipe, figuris autem non esse instructum. Cum Ambrosianis vero eum mire consentire invenimus in lectione καλπεῖσ

20쪽

Praefatio.

8 d. Bodleianus Savilianus Graecus 65 5T. 1 o Geminum side apparentiiS fer continet, Sed fertio loeo tantumoxtant capp. XL XII. XVI ( XIII. XIV. XV. calend. n. ed. . Quin ea pars codieis, ex qua editio princeps prodiisse fraditur, medio fere Saeculo XVI, si non ex ipso VindobonenSi, at certe ex apographo eius codicis (a Sambueo )multifariam emendato descripta Sit, dubium eSSe vix potest, cum Ioannem Sambucum (8 158a , a quo Savilius eam Vindobonae accepisse fertur, multa e bibliotheca Vindobonensi transscripSisse conStet. Cons. Cafal. libr. mSs. Anglia se of Ηiberniae. Oxoniis 16sT fom. I pag. 361.

Reperitur inter libros impressos Musei Saviliani, quod nunc bibliothecae Bodleianae attributum est, Gemini editio princeps collata cum libro manu scripto sub num. 66os. 62. IIanc collationem ad exemplar Vaticanum esse factam affirmat Usserus (De Mαcedonum et Asiαnorum renno SOlctri. Lugd. Bat. 1683 pag. 82). Quod nobis testimonio e8Se potest, quantum studium in Gemini libellum contulerit Eenricus Savilius, e cuius codice Ηildericus editionem suam nihil de suo adiciens

ad verbum exprimendam curasSe videtur.

Restat ut commemoremus hoc loco codicem formae quadratae, quo inter alios auctores mathematicos continebatur Geminus εἰσ τα φαινόμενα, combuStum PSSe, cumrie. monasterium Sancti Laurentii quod vocatur Scortale anno 16is incendio vastaretur. Erat is codex inter libros

Didaci IIurhadi de Mendoga, qui post mortem eius (15T5

in bibliothecam illius monastorii illati erant. Cons. Oesneri Bibl. univi Tiguri 15as pag. 26 T. - Milter, Cas. deS mSS. Grees do I Escurial. Paris 18a 8 pag. 3d5. - Graux, ESsai Sur les origines des Fonds Orees do I Escurial. Paris 188opag. 2d 3. Ultimo loco recensendi esse videntur duo codices Oxoniensos, qui in bibliotheca Bodleiana aSServantur. Exhibent enim partem tantum ISagogeS. D 5. Earoceianus Graecus 165 bombycinus saeculi XV, foliis constans 1 To, formae maximae, Gemini sielementa astronomiae habes sol. s - 2 a. Desinunt in verba καθ' ηλιον ουτε τουσ μηνασ i. e. cap. VIII g 16 ed. n. Confi