Theologia Moralis Et Dogmatica, Volume 5: Tractatus de incarnatione de sacramentis in genere ...

11쪽

ORDITUR S. Thomas tertiam partem a Mysterio Inearnationis Filii Dei, quod tam vere atque catholice, tam intelligibiliter, quantum homini licuit, exposuit Doctor Angelicus, ut ter, dum huic operi

incumberet, a Christo Domino meruerit approbari: Bene aeripalati de me, Thoma. De admirabili illa unione et nexu Verbi Divini eum natura humana, et de proprietatibus inde consequentibus, disputat S. Doctor a quaestione prima usque ad vigesimam septimam; ab hac autem usque ad quadragesimam proponit et explieat ea, quae spectant ad adventum et ingressum Christi in hune mundum. Exinde usque αε quaestionem quadragesimam sextam prosequitur multa, quae Concernunt progressum Vitae ejus in hoc mundo; ab illa autem usque ad sexagesimam tractat de exitu et morte Salvatoris nostri, et de Exaltatione ejus, quae deinceps fuit subsecuta. Hunc ordinem S. Thomae sequimur: et hunc Tractatum compendiose trademus, in quantum scilicet utilis est et necessarius, tum ad evitandos errores, qui frequentissimi suerunt contra hoc Μysterium, tum etiam ad Populi instructionem rite instituendam.

13쪽

TRACTATUS

N. I. DK INCARNATIONIS VERITAΤΕ ΕΤ ERRORIBUS OPPOSITIS.

L Incarnatis. II. Probatur. III. Errores contra Alam. I. QUID Ost Incarnatio pR. Cum saneto Thoma: ost Divinae Porsonae Filii ad humanam naturam unio hypostatica, seu personalis vel quod idom est: ast unio seu unitio naturae humanae cum divina in una Uarbi Persona VHoba illam jam factam ossa pII. R. Κx Joanhis Oap. I. v. 14. Uorbum Caro factum est. Ρor Uorbum ' significatur secunda in Trinitato Persona, seu Filius Dei naturalis, ut significatur ibidem v. l. Et Deus orat Forbum,' quod verti dabat: μ Et Vorbum erat Deus.' i Per V Caro signifieatur Homo, ponendo partem protola per synecdochen, uti accipitur Gen. cap. 6. v. 12. et

Lucae cap. 3. v. s.

Dicitur potius eam, quam homo, ad commendandam nobis humilitatem Christi, et ejus charitatem in nos, qua motus tam vilem carnem assumpsiti Idem proba ur ex multis aliis Scripturae locis, ot ex Sym- , bolo Apostolorum art. 3. in quo legitur: Qui conceptus est de Spiritu sancto, natus ex Μaria Virgino.' umera praecipuos errores contra Μystorium Inca viationis p

14쪽

III. R. Primus orror ost Gontilium et Judaeorum, quinogant, illam lactam essε. eundus ost Haereticorum, quos ipso S. Thomas in caput primum Μatthaei ad uos classes revocat. Prima classis terrantium circa divinitatem Christi, quia sunt Corinthus coaetanous Apostolis, Ebion, Paulus samosatanus, Photinus, si alii qui solam naturam humanam in Christo agnoscunt. Soeunda est errantium iurea Christi humanitarum: ad hanc pertinent Marcionitae et Manichaei doeontes Des Filium assumpsis- Ἀνιψα on om phaut sticam et apparentom : itom Apollinaris amfrons, Christum assumpsissε corpus sine anima, et posisa in ans animam in Christo, sod sine monto: item Ualentinus in Christo quidem admittens verum corpus, sod dε caelo allatum, et transivims per boatam Virginom quasi per canalem. Tertia Est errantium elaeis utre quis naturae uuionsm ; ut Noatorius eo tituana in christo duas Pomonas, divinam et humanam ; et Eutychos, qui impugnans errorem Νεῖ- rota, duas in Christo Bogabat naturas distristas, ponens unam confusam at mixtam ex divina et humana. Latius haec Billuari in suo prolanto, et nos, ubi oc

currunt.

--δ ex Hophet. Jaoob. II. 2. o. 9. Dan. I. CuΜ Judaei novam Tostainantum non admittant, hinc ontra ipsos probatur ex Seriptura veteris Τ tamenti; et primo ox Prophetia Jacob benedicontis Filio suo Judae, Gon. oap. 49. v. Io. Νεο --tur sceptrum do Juda, at Dux do famam ejus, donao veniat qui mitiandus est si ipso orit oxpectatio gentium. Patriaruha Jacob ponit signum advontus mssiae, seilicet

ablationam Sospui do Judo; atqui illud signum est positum,ssu Sceptrum do Juda ot do tota Nonis Iudaiea jamprum ablatum est, si Dusas ae Prino pos δε timore rius jamdiu defvorunt: orgo venit jam ille, qui a Deo mittendus

est, hoc est, Μessias.

Quid in dioin Psophatia in allig ν nomino Seeptri

15쪽

R. Hoe intor Catholicos varie disputatur; sed indo nihil pro Iudaeis; eum juxta illam Prophetiam Μ si jamaalium advenerit, postquam J udaei nee regnum, neo rempublicam rotinant. Prima sententia quae est eommunior, et caeteris apparet verisimilior, stricte aecepit illa nomina; ita ut sensus sit; ' Postquam Sceptrum seu Rogia potestas vonerit ad Tribum duda, non auferetur illa potestas regandi ab illa tribu, nisi circa adventum Μassiae ' Jam aulam illa regia potestas vanit ad tribum Juda in Davide, si ab illa est ablata parum anto adventum Christi per Herodom Ascalonitam, qui erat alienigena, nations Idumaeus, licet sorte religionariosolytus: ergo, Ae. Haec sententia eo magis probatur, quod ipsi Judaei tune temporis ita intellexerint, ut patet ex communi rumors dis adventu Μossiae, qui etiam pervenerat ad Samaritanos; ut iterum patet ex verbis Μulieris, Joan. cap. q. v. 24. Christo diconiis: Seio quia Μessias venit, seu brevi

venturus est.

Contra Hanc sentantiam praecipue objicitur, ablatum esse Sceptrum a Tribu Iuda tempora Μachabaeorum, qui eram do Tribu Levi. Ex hac objoctions oritur secunda sententia quae est Billuari et aliorum) dieons: nomino Judin in Prophotia Jaeob non intolligi stricte Tribum Juda, sed Goniam Judaicam ; jam autem Machabaei orant do Gonto Judaica: ergo, M.

Sed quia in illa sontantia non videtur bonodixisso Jacob singulis filiis suis Bonodictionibus propriis ut tamen dicitur v. 28.) et quia verba dictam Prophetiam praecedentia et subsequentia non possunt intelligi nisi do Tribu J uda; hino

potius secundum primam sententiam.

R. Quod penes Μachabaeos quidem fuerit usus seu exercitium Sceptri, jus tamen Sceptri parmanserit in Tribu Iuda: sicut hodiedum jus Sceptri est penes Polonos, licet

extraneum stigant fou ei concedant regiam potestatem.

Vido haec latius explicata apud Wiggere q. l. a. l.

Tertia senisnua est eximii Domini Guyaux, explicantis Prophetiam per Sceptrum partipulare seu particularem potestatem, quam singula Tribus, et in casu Tribus J uda habebat ab initio rogendi seipsam per proprios Duces, cto, sed huic sententiae communiter opponitur significatio voci '

16쪽

rigor a.

QUOD convonlans iueri; Deum iocarouri. Qxplicat Thomas articulo I. sed an euom fuit ne Marium ad reparation'm geheris, humani ΘΙ. R. Non suit absolute necessarium; nam poterat Deus liberaliter peccatum ex. ynendm. ejus condonore, vel uliquulem ab homino satisfactitauem, nouaeptore, vel multis aliis modis naturam humonam liberare, cum mus sit liborrimus resp0ctu operum se ad Oxtro . In supposito tumen, quod Deus condignam satisfactione , et secundum rigorem justitiae pro psuchis hominis voluerit exigere, necessarium suit, mrsonam divinam incarnari, sivo nasumem nMurom capacem meriti; vel Angelicam, vol. Minanam; humonam tamen convenientius, ut explicaι K Thom. o. q. a. l. in Corp. Probantur jam dicta vorbis si ratione, S. Th. ad 2. riccatum, inquit, nonuu Dsum commisgum qua 'm' infinitalom habot ox infinitais Divinae Μajestatis; tanto enim Ostonsa est gravior, quanto major est ille, in quem delinquitur : undo oportαι ad condignam satisfactionem, ut actus satisfacientis haboret Meueiam infinitam, uuino Dot ει hominis existens.

17쪽

vim facit in sos. Thomas, quod, sicut peceatum mortalo continebat malitiam infinitam, utpoto eouremptum Personae infinitae includons; ita Persona pro oo satisfaciens daboratomo infinitae dignitatis; opera enim satistaeiseia pro injutia illata accipiunt suum valoram sseundum dignitatem personae satisfacientis: ergo pura erectium non potuisset rigorosam satisfactionem praestrem, utpote quae sompor smat finita.

Obj. Opera hominis justi ex gratia ne a Wocedunt a

Spiritu sancto; smo otiam habent valorem infinitum. R. Dist antee. pro dunt a spiritu Sancto ut Persona vel supposito proprio oporante, ita ut tunc Spiritus Saneius possit dici mereri, satisfacera, cte. nsm anteu.; ut st eausta prima et generali per hesluxum gratiae Spiritus Saneli; conc. antoc .: sed hoc ad valorem infinitum noti sumest. inst. Talia opora Justi merentur do mussimo vitam aeternam; atqui viam aeternis est infisita; ergo aliam illa opera justi. R. Dist: minorem; vita setorna ovi infinita duretione, eon do minorem : et sic etiam illa opera justi sunt, utpote semper manentia in acceptatione divina; alias, nego minorem ; praeterea moritum respieis praemium riusdem ordinis et connaturato gratiae, quae natura sua mi semisu gloriae: At satis Quo pro injuria illaia respicit Personam laesum, quae simplicitor ost infinita, cum quis nulla psrsona meatu, honorem repBndens quantumcumque pM gratiam sanctificata, potest habere ullam proportionem in rationo dignitatis ot excellentiae.

I. Satis otio Christi seu de rigore Iistitii. II. Sed

non amni S a licatur. l. Quo D Christus stricte pro nobis satisfecerit, probatur imprimis contra Socinianos ex Scriptura Sucra: sic dicitur l. ad Cor. cap. 6, v. 20. Empti astis pretio magno et t. Petri cap. I. v. 18. Non corruptibilibus auro vel argento redompti estis ' &c. Qui modus loquendi indicat rigo- rosam justitiam uti habetur in contractu onoroso Θmptionis- venditioris. batur etiam a ratione Ox requisitis ad Juεtitiam stricto dierum: sic l' Christus satisfecit Deo, et catenuS SatiS-

18쪽

TRACTATUS

saeuo ast ad altorum. 2'' In Doo orat stricium jus, eui satisfacere Christus acceptavit pro redemptione nostra. 3''Etiam reddidit aequivalons; cum ex dictis numeri praecedentis, tantum honoris Deo reddidsiit, quantum injuriae Deo fuerat illarum per peccatum; quinimo non antum aequi- valons, sed etiam suporabundans fuit satisfactio Christi. Uido Apostolum ad Rom. cap. 5. et alias authoritates citatas a Billuari ot deductas dissertations I9. art. 6. O . Christus sibi ipsi satisfecit, cum esset Deus: atqui satisfactio rigorosa dobet osso ad altorum: ergo, &o.

R. Disting. minorum: debet esse ad alterum natura, con-eodo minorum: ad alterum supposito seu personu, nego minorem : et dico, quod ad satisfactionem rigorosam sussiciat distinctio naturarum in eodem supposito; undo Christus ut sustentans naturam humanam satisfacit sibi ipsi ut subsis

1 I. Si Christus satisfecit pro peccatis nostris, quomodo ergo non omnibus remittuntdr tR. Quia Christus rigorose quidsm satisfecit quoad suffcientiam, sed non quoad applicationem, quam reliquit beneplacito Patris; et hinc etiam soquitur contra Sectarios ne-eessitas bonorum oparum et satisfactionum per poenitentiam.&c. juxta dictum Apost. ad Coloss. cap. l. v. 24. Adima pleo ea quae desunt Passionum Christi. Undenam fit, quod merita ot satisfactiones Christi non omnibus applicentur ZR. Id portinet ad inscrutabilia judicia Dei: ox parte nostra id evenito potest quasi a posteriori: quia Deo permittento oritur impedimentum, vel ex nostra malitia, vel etiam ex causa naturali, ut in parvulis sine Baptismo morientibus

in utero materno.

Ν. 5. DE CAUSA FINALI INCARNATIONIS.

S, Thom. quaest. I. art. 3. et 4. I. Si Adam non peccasset, Christus non venisset. II. Ob- Iiciuni Scotinae. III. Obiciunt ut eritia. Quana Filius Dat ost incarnatus λR. Rosponsio Catochistica, quae bona ost, est haec : ut liberaret nos a servitute et captivitato daemonis, hoc est, APeccatis originali et aliis personalibus '

19쪽

DE INCARNATIONE.

i ornatus pL R. ornas arti 3. quod Don fuissat incarnutus ; non quasi non potuisset innamari; aod quia non fuisset incarnatus; is quantum mi vi praesoniis Meroti, seu in quantum nobis sokmma divina inissimoit: quia Scriptura Suem ubi, que psenatorum salutem tanquam finem Incarnationis φωκimum nobis proponit, ut Meae eap. 6. v. 3l st 32. et cap. 19. v. 10. itfm I. ad Timoth. l. v. 16. dicitur; Christus Jesus venit in hunc mundum poccatores salvos laesis 'Hinc etiam dieitur in Symbolo Nicaeno: Qui propter

nos homines, et propior nostram salutam descendit de Coelis.' Sio otiam eanit Ecclesia in Bonodictions Corsi Pas-obalis : Ο o te no marium Adae peccatum, quod Christi morio deletum osti o solix culpa, quae talem ac tantum meruit habem Rodomptorem l Sic etiam omnes Sancti

Patres

II. contrarium haneat Seotistas docentas, quod equidem christus venisset, sed eum inma impassibili, ot ex motivo naturam humanam nobilitandi si glorificandi, non ex motivo naturam reparandi; unde, inquiunt, post Adae psocatam amassit nostrae redomptionis nune finis Meundarius: et

de hoc, inquiunt, loquuntur Scripturae Sacrae, quando pro fias Incarnationis Uerbi Divini ponunt pecuditorum salu

tam.

R. Sod in hac sontinua saltam vorificari non possunt

uommunes locutiones Sanetorum Patrum assarentium absolute, simplicitor et sine rostrictione, Christum non fuiss9 venturum, Adamo non peccanto; sicuti v. g. falsum diceret imo haereticus rsputaretur) qui simplicitor si absoluth us- soterat. Corpus Christi non asis in eculo, vel in Sanctissimo Sacramento, quamvis ibi non sit in camo passibili. Im Uidatur asso: insortio ordinis, quod majus bonum rosaeatur ad minus; atqui Dearnatio usi majus si dignius honam quam salus hominis : ingo, Me. R. Diat. majorsin: si majus bonum roseratur ad minus, ut ad sinam ultimum simplicitae, eo odo majorem: sed nego jorem, si majus bovum ruforatur ad minus solummodo vi siorum ad portoetibus, v lauti causa ad si sotum, vel stati modium ad nnom proximum; modo utrumqus ordiss-lar ultorius ad finam ahquom unimum : sic Incarnatio ordiae tur ad salutem hominis tanquam ad finem proximum sud

20쪽

-acetiamsutrumque ad gloriam Des. Hist in exemplis: sic Dsis o dinat Angelos ad nostram custodiam ob suam gloriam: siei Nereator in mari inponit vitam pro luero temporali, quod ordinatur ad mi suaequo familiae sustenta nem. S. Thom. Mi. 5 et s. plures adducit ratio scongruentiae, quam Incarnasio facta sit, non ab initio mundi, noc dilata usque ad finem mundi, sod in plonitudino tomporis; ut aio aliqui homines salvarentur por fidam Christi venturi, pra

sontis et. praeteriti.

diσω in natura disina. QVin ost Uaio hypostatica λ l. R. Mi unio, qua natura humana malitor at sutilantia aliter sic est unita Porsonae Divinae Vorbi, ut in illa ha at

suam subsistentiam.

II. Vocatur aulam V hypostatica; quia unio illa immo- diate est in hypostasi alvo porsonalitate, ostqua haec uni inter omnes uniones eroatas maxima. vido S. Thom. art. 7 ot 9.Νota igitur, quod Oxiroma sive tormini illius mionis aint personalitas Uorbi at natura humana. Nota otiam, quod haec nomina: Hypostasis, Paesona, Suppositum ot Subsistonua,'' hic soleant accipi in eadem significations; licet stricte , differant; prout diutin in I radiatu do Deo. 'An natura humana ost otiam unita naturae divitiaeqIII. R. Non immediate ot formalitor; sic enim omne υ Ρorsonae Divinae ossent incarnatae: cum in illis natura divina sit una et eadem numBro. Intorim natura humana ob unionem hypostaticam eoam potest diei unita naturae divinae in personalitato Vorbi, ijsot secundario tantum et medianis personalitato Vorbi ; non Porsona Divina est realiter eadem cum natum divina; quatamon ab ea differt virtualiter seu rations ratiocinata, nemdicitur uso dici potest, quod natura divina sit incarnata, se Porsona Filii: ot idoo suam non recte dicitur nec simplici

- diui polost, quod unio laeta cit in naturis divina et humana.