장음표시 사용
31쪽
I. Non fit per nomina abstraeta. II. Christi humani as
I. Communicatio idiomatum non sit por nomina abstracta, sius abstractim sumpta; quia nomina abstracta, ex
modo suae signifieationis excludunt suppositum quod est fundamentum communicationis idiomatum), et signifieant naturius, quae in Christo sunt intor so distinctae; si ita licet
vera sit haec : Dous est homo. ' non tamon haec: Divinitas ost humanitas '' Sie otiam non recte dicitur: Homo ost aeternitas, Deus ast mortalitas, Divinitas est nata, mortua. Re. humanitas est omnipotens, aeterna : immortalitas ost mortalitas,' &o. quamvis r te dicatur: Deus est natus, 1 omo est omnipotens, ' &c.
O . I. Ecclesia, canit: In ligno mortua vita fuit: 'ergo, &c. R. Abstractum ibidem ponitur pro concreto, scilicet
vita loco vivens, vel causans vitam.
O . II. Recte dicitur: Christus ost sua Deitas orgo etiam : Chrisius ost humanitas. R. Prima propositio non ob communicationem idiomatum, sod solum admittitur ut vora in sensu idontico; adeo ut do Pomona Uorbi dicatur, quod sit sua Deitas; secunda autem propositio nullo modo est vera in sonsu identico quia nomon formaliter includens porsonam humanam. Vel
excludons divinam, non potost do Christo praedicari; et id sostiam non licst dicoro : Christus ost purus homo, est Persona creata,' vel Christus ost alius a Deo quia significaretur, quod vel Christus non sit Deus, vel quod duae Personae in ipso sint. II. Similitor licet roete dicatur do Christo : Hic homo est immensus, est ubiquo; nsquit tamon diei: Ηumanitas Christi est ubique quia in priore propositions immensitas non tribuitur humanitati, sed Personae divinae sustontanti humunitatem. In secunda autem propositione significatur, quod ipsa humanitas habeat immensitatem, quod falsum ust; est enim
32쪽
TRA TAT Ugdo F do contra Ubiquotarios, corpus Christi non osse ubi quo; ut svidonter probat responsio Angelorum, Μarc. l6. v. 6. Surroxii, non est hic. O . Christus ubi quo habet humanitatem : ergo humonitas Christi ost ubiquo. R. Disting. ant. Si ubique assiciat Christum, cone. ant. si ubique assiciat humanitatem, nego ant. ; licet enim Porsona Verbi, quae est ubique, sit intime unita humanitati, non tamen totaliter; unde latius patet Divinitas,
quam humanitas: sic totum corpus intimo conjunctum est capiti, potest tamen corpus, quod excedit caput, quoad alias partes, v. g. Secundum pede' esse alibi, ubi non est caput. Pro clariori confirmatione sit: anima juxta communem Theologorum sententiam est in toto corpore intime cum illo ot omnibus ejus partibus conjuncta; ex quo tamen non sequitur, quod ubicumqus sit anima, etiam sinι omnes partes corporis, quibus est unita; sic v. g. animuest in pede, in quo tamen non est caput, quamqvum e ut intime animae conjungatur.
S. Hom. quae8t. I 6. I. Non recte diei ur Christus est creatura ΙΙ. V incrpit esse.'' III. Vel est minor Putre V IV. Vet homo Dominicus, dyc V U. Nec recto dicitur U Deus iactus es V VI. Nec homo factus est Deus Notat S. Thom. art 8. in Corp. : Ex verbis inordi-
nute prolatis incurritur haerosis: undo cum haereticis nost nomina dobomus habere communia, ne eorum errori savors videamur 'Queritur ergo primo cum S. Thom. art. 8. an vera sithaeo propositio : Christus ost croatura Θ'' I. R. Neg. Quia, ut etiam alibi dicit S. Thom. nempe in tertium dist. II. q. I. art. 2. Christus non potest dici' creatura, non tantum ad evitandum errorem Arii, ut
quidam dicunt, sod otiam ad vitandam salsitatem. Quia nomen Creatura includit negationem, qua negatur Christo aeternitas sub quacumque ratione: et iaco S. Doctor arta
33쪽
DR INOAR AUONE..id. illam propositionem solum permisit eum iusis in rione, secundum naturam humanam. Et ita arL Bad I explicat SS. Patres. Ob sandem rationsm non licet simplicitor diores: Christus incepit esse, nisi cum addito, secundum naturam humanam. vel cum simili determinations v gChristus incepit ssso homo vidρ art. 9. ad 3. similiter quamvis ipsemet Christus dixerit: Pater major ms ost V obhaeresim tamen Arianam vetat dici S. Thomas ' Christus est minor Patre, nisi cum determinatione seeundum naturam. humanam quia vox minor negationem mali nantem includit, non vox major. --. pter hae ξο08 Apollinurisius non convanit divors: Christus est homo dominicus V putaretur Onim significari, quod Christus non sit vore Dominus, sed tantum dominative si participative: qua ratione etiam non potest diei: Homo Deifer, Deificatus, cto. unds priorum modum correxit S. Aug. Vids S. Thom. art. 3. ad lAn vera sit haec; Deus factus est homot
Non potest tamen simpliciter dici: Deus factus est Vprocedemtur snim a dicto oecundum guid ad dierum e-Furter, quod est vitiosum: sicut non sequitur; Petrus hodis factus est Theologus, orgo hodie factus est
etiar dicitur do Christo, ut docet S. Thom. z7.)-suotus est Deus; V significareturonim, quod Persona Verbi saeta esset in tempore Dou.; vel quod li-zi 2 P ' λ' 'Π'Motu set Deus, quod viriunqui, Obj . I. Vera est haec propositio: μ Deus factus est f -- 'Ο.uris''μ' ,'''m 'u'm vera est baee Homo
non convortitur; debuet enim sic converti: ero hic qui factus est homo, est Deus, ' quod usrum est.
hi in honors et dignitais praelatus esu; quod patet ux Verbis sequentibus : Cujus non sum dignus, tu solvam uε corrigiam calcearuVnii.
34쪽
26 TRACTATIis Eodem modo explicatur illud ad Hobr. cap. l. v. s. ' Molior Angolis offoetus id est, major et exc*lluntior, prae Angelis honoratus.
Abstinondum ost in catochismis et concionibus ab omnibus loquendi modis, qui, licet stricte veri sint, possent tamen simplicium et rudiorum esso offensivi; et idso utilo est ordinarie adiungore determinationem explicitain, v. g. dicendo,
Christus ost corporeus secundum humanum naturam, non secundum divinam; Christus passus est secundiun humanam, non secundiun divinam naturam, &c.
S. Thori. quoegi. 23. - . 4. I. Christus non eat ullo sensu Filius Dei a Ffisus. I. Christus est servus Dei naturalis. III. Secundum natώ-ram humanam. IV. Christu fuit co resten or et piator.
I. Resp. ouod Christus nullo modo possit diqi Filius Dei' adoptivus, nequi em quatonus est homo: ratio est, quod Christus sit filiuς Dei naturalis; atqui adoptio cadit tantum in p.rsonam Oxtraneam, quae assumitur in Filium; nulla; aulam in Christo est personu extranea, sed unica, eaquis divina: orgo Christus nullo modo potest diei Filius Doladoptivus. O . I. In Christo est natura sxtranea PatrΘ, nompo
humana: ' ongo dici potest, i quod Christus, ut homo, sit Filius Dol adoptivus.
R. Νeg. conseq. Et ratio est, quod adoptio non cadat naturam, sed in personam: undo in illa propositionoeonsoquantis haec reduplicatio, ut homo, non assumarot naturam, sed personrem.
O . ΙΙ. Filius Dei naturalis est ab aeterno; atqui complexum ex personalitais Verbi et natura humana non ost ab torno: ergo illud com*exum seu Christus nos potesι diei Filius Dei naturalis, sed adoptivus.' R. Dist. eonseq via gonerationis, concedo totum; vi unionis hypoclaticae, sic ore. conseq. st dico, quod duplici
35쪽
rationa quis possit dici Filius Dei naturalis, vel quia ab
temo genitus est, MI quia illi in temporo communicatur filiatio naturalis, dum ipsi communicatur hypostasis Filii Dot naturalis: si talis est Christus. O . 3'' Christus foeundum naturam divinam ost inimosus Patri, Et extransus Divas Virgini; ergo cum Chrisius secundum naturam humanam sit intraneus Divae Virgini, fit extraneus Patri, adsoque polast esse Filius Dei adopti
R. Nego conseq. in ratio ost, quod aeon implicet, quod idom suppositum rations divinae naturae ex transum Divae Virgini, fiat ei intraneum rations naturae humanae via ρο- norationis ; sed implicat, quod illud suppositum ab aeterno vniuini a Patro ipsi fieret extransum : quod tamen requireretur, ut posset dici Filius Dei adoptivus. Obj. IV. Christus potest dici servus Dei: ergo et Filius Dol adoptivus.
R. Nogo conseq. et disp. sat, quod servitus respiciat naturam, filiatio vero Personam.
ΙΙ. R. Assirmative; non quidem servituto poenali ex peccato, sed servituto naturali, ad quam sussicit ut aliquis sit altori su solus : Christus autom secundism humanam naturam subjicitur, seu dependat a Deo in emo, fieri at consem vari: ergo, &c. III. Μonat iterum S. Thomas, ut; dum Christus dicitur subjectus Patri, usi servus, conveniretius propter errorem Arii addatur, Secundum naturam humanam. IV. Nota otiam cum S. Thoma querat. I 5. urt. l0. quod Christus ut homo fuerit simul comprehcnsor et viator: fuit -mprohensor, m quantum anima Christi. considerata in o dine ad Deum, fruebatur clara visiono beatifica; eonfidorata vero in ordino ad corpus, actu quateniss est forma corporis, erat anima Christi passibilis, et obrpus passibilo: et sic Christus erat viator, teindens ad impassibilita sm in immortalitatem quantaen ad gloriam eo oris.
36쪽
est triplex. II. Scilicet I' Beata. III. 2'' In sae. IV. 3M' Acquisita seu experimentalis. I. Qualem scisntiam habuit Christus 3 R. Duplicem ; sicut onim habuit intollectum divinum othumanum, ita habuit scientiam divinam seu inersatam, ot
Scientia croata in Christo fuit triplex: I' Solstitia beata, quae dicitur visio boatifica: 2' Scientia infusa, tam supematuralis quam naturalis: 3'' Scientia acquisita, quaestiam dicitur experimentalis. Quid cognovit anima Christi per scisntiam beatam 3II. R. Cognovit in Uerbo omnia praetorita, praesentia et futura, sive omnia, quae Dous novit per scientiam visionis ;quia, cum Christus sit constitutus a Deo judex vivorum et mortuorum, debebat cognoscere omnia, quae speetabant ad suum statum; non tamon omnia possibilia in Vorbo vidit: quia, cum anima Christi sit creata et finita, non potest Deum, qui est causa omnium possibilium, comprehenderis seu cognoscere, in quantum cognoscibilis est. III. Ρor scientiam infusam anima Christi cognovit omnia naturalia, omnes actus liberos hominum et Angstorum cogitationes cordium, &o. Dein do omnia summaturalia cognovit; ut sunt fidoi mysteria, &e.
O . Christus. Μarei I 3. v. 32. diciti Da dis illo, volhora judiciiὰ nemo scit, noquo Angeli in caelo. nequo Filius ergo ignoravit diom judicii.
R. I cum S. Athanasio, quod non sciat illum diem axeo, quod homo ost, sius ex humana scisntia; licet illum diem sciverit in humanitate, sed singulari Dei revelationo. H. 2' eum. S. Augustino, quod Christus ibi loquatur ut legatus Patris, et ea tonus dicat, As nescire; quia non erat missus ad hoc dicendum; quamvis revera sciret etiam ut homo: sic Rogum lagati sine mendacio dicunt, se nesciis
IV. Scientiam boatam et inlusam habuit anima Christi par-
37쪽
tiosissime a primo instanu conceptionis; quae scientiae in ipso non sunt auctae; nec infantia animam impedivit aperiacto rationis usu; scientiam varo acquisitam Christus propriis actibus eomparavit: undo illam habuit successive, et consequontor illa aucta est, licet etiam nunquam secundum sciantiam aequisitam ignoraverit aliquid eorum, quae secundum loeum at tempus ipsi conveniebant. m illa solstitia vorifieantur haee dicta do Christo ad Hebr. 6. v. 8. - Didieit ex iis, quae passus est, obedientiam; V et Isaiae 7. v. 16. Butyrum et mel eo modat, usaeiat reprobare malum, et aligero bonum ita ut sensuasu, quod Christus didicerit per Experientiam id, quod ante solobia per sciontiam inissam: et sic apte etiam explieatur, quomodo secundum hanc solam scientiam exporimentatam I rit in Christo admiratio, v. g. dum Μatth. 8. audivit verba Centurionis. Illa autem scientia experimantalis non est dicenda superflua in Christo: quia ad persectionem intollectus Christi spectat non solum omnia eognoscere, sed omnia cognosceris omni modo, quo sunt cognoscibilia; jam autem per scientiam acquisitam eognoscit humano modo, quod . per scientiam infusam cognoscit modo angelico, et per scientiam Maiam modo divino.
N. 17. DE GRATIIS CHRISΤΙ ΗΟΜΙΝIS.
S Hom. quati. 7.L Fua in chrialo I 'ρ Gratia unionia, seu gubstantialis. I. 2'' Gnatia habatialis aeti aceidentalia. III. E 3'' Pr Militer gratia ac ualia eo-operans. IV. Chrisι- est plenua gratia. V. -omodo in gratia profecerit. VI. momodo Dina Virgo are gratia plena. VII. Et S. Sephanu I. QUALis et quanta fuit gratia in anima Christi R. 1' In ea fuit gratia unionis hypostaticae, quae vocatur gratia a Mant stilis, qua humanitas Christi quasi dossio vir; in quantum scilicet Parsona Vorbi sustentando naturam humanam vore si substantialiter si juncta et unita est: si . consequenlar illa gratia dicitur infinita, quatenus ipsa Forbi Persona . t infinita.
II. 2' Fuit in anima chrisu gratia habitualis a pruno
38쪽
iustanti consoptio , quae gratia voeatur accidanistis, is quanium est habitus humanas natum avporadditum: undae haec gratia physico seu ossantistitor fuit, Miri, eum a Min anima Christi tanquam in subjoeso 'malo; liecti morali tar posses diei infinita propter infinitatam a positi. Haec gratia, prout animam Christi sanetineat, Quam personalis dicitur; prout aulam sat in Christo alios sano tificandi principium, meatur gratia eapitis neu eapitiata. O . Gratia habitualis in Christo videtur superilaa, oum
jam osast sanctificatus per unionis gratiam. R. Noy antω- Gratia enim habitualis prae ετ gratiam unionis otiam fuit necessaria, et quidam ob duo: scaliost ut Christus smet completh et consummate sanevisse ot ut o naturaliter eliceres notus supernatumlsa et moritoria et latius haec Billuart.
III. Probabiliter dicitur, quod in Christo otiam suffit
graua actualisa non excitans, sed cino mus, P. est ipsuDes operantis nobiscum notio, Ssu ooneum .
Quomodo Christus dicitur Maria eap. I. v. 14. Pisnus Maiia IV. B. Quia tauiam habuit gratiam, et in tanta exsol- Ianua, quanta gooundum polantiam mi ordinariam pol stomo in creatura; et cum illam gratiae planitudinom habusrita primo instanti conceptionis, propterea illa grata non est mota, nee augeri potuit. Obj. Lucae cap 2. v-52. dicitur Jesus proficiabat sapientia, si aetate, et gratia φpud Deum et homines orgo Christi gratia fuit aucta. U. R. Diat. - m. Ergo aucta suti saeundum habitum, Nogo conseq. orgo annis suis otio tons grinast ot sapientiae per opera saloma e oessenii a et alma promossui aetatis proportionata, idquo non fiete, sod secundum mi v latomeoram Dso et hominibus, con do totum : sisti. Usm sol ab ortu in moridiom dicitur proficero claritate.
VI. Quo sonsu dicitur otiam do Diva Virgino, Ludime . r. v. 28. D Grati plona' R Quisi tantam habuit gratiam, quantam convoni aehabam musis Dei: sioquo dieiine Gratia plana' poreomparatio m ad auam conditio m ei pressinum a Doo
Itaquo plenitndo grauae absoluta ost propria soli Christo: Sancti autem dicuntur comparativo plani gratia, s undum quod est aliquis divinitu prasordinatus ad aularum via i
39쪽
N 18. DE DONIS ET VIRTUTIBUS ANIALE
S. Spiraua. II. E iam donum timoris. ΙΙΙ. Et omnes virtusea. IV. Praeter Fidem. V. Spem. VI. Panitentiam. I. ΑΝiMA Christi fuit dotata omnibus grauis gratis datis, ot omnibus donis Spiritus S. secundum illud Isaiae eap. 1 l. v. 2. Requi cet super eum Spiritus Domini Spiritus sapientiae, M. An orgo in Christo etiam fuit donum timoris λIΙ. R. S. Thom. art. 6 in Com. assirmative: Non quidom secundum quod timor respicit malum sol rationisu Dso per culpam, nequΘ etiam seeundum quod respicit malum punitionis pro culpa: sed secundum quod respicit' ipsam divinam ominentiam : prout scillest anima Christi quodam affectu revarentiae movebatur in Doum, a Spiritu
Quaenam virtutes suorunt in Christo λIII. R. omnes virtutes, quae non includunt imperseetionem adversaniam Personae Christi vel statui Hus bea-issim.
IV. Propiorea non fuit in Christo virtus sidoi thoolo-oeae : quia clara et intuitiva Dei visio, quam habebat, exeludit fidom, juxta illud Apostoli I. ad Cor. 13. v. lo. Cum venerit quod perfectum est,. evacuabitur quod ex V paris ML U. ob eandem ratiouom, scili t - ω, quod anima Christi osset beata visions beatifica, non habuit virturum Spol inses leae. Uxpoetavit quidem Christus resurrectionem et gloriam aut eorporis; sed non erat aetus virtutis thoologieae Spol. VI. Noe etiam in Christo fuit virtus Poenitentiae; quiα denotat Mississionem peccati proprii, et voluntatem satis
40쪽
saeis i pro po aio eommisso proprio. via Gommissibili phoo aulam repugnat Christo, qui ab int seco fuit imp-eabilis : praestitit quidsm astua pinnitantiales et mannis. pro aliis, sod illi aetus in Christo procedebant a Aa-
Continantia, quatoaus dicit rosistonuam pravo oo -- piscentiae, non fuit in Christo; sod solum quatenus ordinatur in Christo ad eliciandos actus moderatos iis propriα
S. Thom quot. 8. . Chriasin est Caput molestin. II. Tri iei ratione. III. Respectu quorum are sotu Gme. IV. Quorum in sotontia Mnιum. V. QNorum nullo modo. VI. Gratia capitis asteri d paria unionis et peroonali. I. DocuT S. Thora. ar . L quod Christus secundum quod homo est, sit caput Koologiae, juxta illud ad Kpbos. c. l. V. 22. Ipsum dodit eaput supra omnom Κcolosiam.' Dicitur aulam mataphorice eapue si clesia : quia glaut caput naturato in tribus dissori cinoris mombris: praeominet enim II. I'. supra allias parim: ita Christus Primatum obtinet inter caeloros hominos. 2' Sieuti in eapito naturali est plenitudo perfectionis, m so enim resi ni omnos sonsus, tam interiores quis sxtorior 3 sio in Christo rosi- dot plenitudo gratiae. Et ν' sicut caput naturato influit in omnia membra; ita Christus per gratiam et dona spiritualia influit in omnia mombra Ecclesiae, juxta illud Joannis cap. l. v. l6. D DO pleuit ius ejus nos omnes acu pimus.
Respectu quosum ut homo Christus ost Caput ΙΙΙ. R. Ρraenotandum, quod hominos duplicitor ad Ee-
elogiam, vel in actu, cum illam reipsa oomponunt; vel in Merula, quando nompo in εο sunt statu, ut, quamvis Melesiae aggregati non sint, ad illam inmon uenim possint. Christus igitur est actu Caput omnium angelorum bon rum, et aliorum boatorum: deindo omnium extato tuam in Purgatorio: si tortil omnium fidelium. IV. Non est aetu Coput insid4lium in is ax Moesium,