장음표시 사용
41쪽
Mo hae ii rhum, aliam occultorum, sed tantum in potentia; aio et pus rum in uisro materno misten ium. V. Nec actu, Mo pol'nil est C'put damnatorum, vetsino baptismo da dentium Probabilius etiam dicitur, quod Christus non sit caput primorum parontum, ut in statu innocentiae existen
An haec gratia capitis distinguitur a Mina Ruionis, et re non porsonali Christi puI. R. Assirmativo: quia divorsi sunt triplicis illius
grauae: sormales effectus; nam gratiae unionis Proprium ostnaturam humanam substantialiter hanctam constituere; grauae voro psrsonalis eam Deo acceptam reddoro ot ido-peam ad operationes supernaturales modo connaturali elici--das; gratiae autem capitis proprium est jus si authoritatam consorro regendi Ecclesiae membra, et in ea por au
ilia intortoris grauae infl*ondi.
S Thom. quas . l9, 48 es 49. I. Christus albi meruis Maluari. II. Nobis meruit omnia aMυIaria. ΙΙI. Meri a Christi sunt natoris in tri. IV. Redemptio tamen θpecialiter Morti Christi adser bitur. U. Christus Mi viator meruiI. VI. Ab instanti conceptionis. VII. Uaque ad inθtans Mortis. VIII: De Morie Christi pro omni a hominibuδ. Quin Christus sibi moruit I. R. Gloriam corporis sui, ei nominis sui Oxaltationem, juxta illud ad Philipp. cap. 2. v. 8. ot 9. Humiliavit semetipsum . . propter quod et Deus Oxaltavit illum, si dodit illi nomon, quod ost super omno nomon Non tamen sibi meruit unionem hypostaticism, nec gratiam habitualem, nec scientiam aut alios hahilua infusos,noc gloriam essensialom animae; ideo scilicos, quod moritum non ait uisi ejus, quod nondum taboiur: undo si Christus illa meruisset, seque tur, quod aliquondo iis caruisaut
quod selsum est. Quaenam Curium nobis mMulti II. R. Omnis quae hocipimus salutaria, primam Philam in sinnos subsequentes gratias, Poenitentiam, remissionom
42쪽
TRACTAT peccatorum, perseverantiam, praedestinationem ei salutem di,
quia vi et intuitu meritorum Christi Dsas Pator seu povus Sanctissima Trinit ) nobis illa largitur si applicat; .iis
autem, qui praefatas gratias non consequentur, solum. .
quoad suffcientiam has Christus promoruit. An morita Christi sunt infiniti valoxis pΙΙΙ. R. Assirmative, ut probatum est Ν. 3, et noe ideo opora nostra moritoria sunt inutilia, ut N. 4 dietum est: noe etiam meritis Christi injuriosa; quia opera nosum salutaria omnem vim merendi hauriunt ox meritis Christi. IV. Nota quod, licet minima Christi actio moritoria sol infiniti valoris, Et sic sussiciens pro Redemptione genoris humani, specialiter inmon dicatur Christus nos rodemisso per mortem suam : quia non voIuit, ut praecedentia opora haborent effectum Redemptionis, nisi succedent Ρassiono et Moris sua tanquam ultimo meritorum complamento, juxta illud Isaiae cap. 53. v. l0. Si posuerit pro
peccato animam suam, videbit semen longaevum 'Per quos actus Christus moruit ZU. Per omnos actus liberos humanae voluntatis, otiam praeceptos; ut sunt Praedicatio, oratio, Passio, Mors, &c. quia illae actiones habuorunt omnos conditiones requisitas ad moritum. Hinc a contrario colligo, quod Christus non meruit poractus more divinos, nec per Visionem beatificam; cum illi actus non ossoni liberi. UI. Μoruit autom Christus a primo instanti concoptionis suae sino intormissiona usque ad instans mortis, dum desiit osso viator: licet enim eorpus aliquando dormirsi, anima tamen vigilabat, nunquam ab actionibus suis c
sans, juxta Joan. capo S. v. 29 ubi dicit Christus: Ego, quae placita sunt ei, facio somper. O . orat Ecclosia: Par Resurroctionem tuam liberanos, Domine: ' orgo Christus etiam moruit post Mortea
VII. R. Neg. consoq. Petimus Onim liberari por Rosut rectionem Christi, non per modum meriti, sed por modum Metentiae, id quo sa me itis Christi praeeodontibus: Chri tus Onim anto Mortem meruit, ut Resurrectio sicut Malia opera post Mortem nobis foros saluitiam; et hoc sensu vulnus Latoris Christi post mortem inflictum suit moritorium, ut aiunt Sancu Patre' quatenua scilicet oum
43쪽
VIII. SEQUERET Un nune agan*um do ueris Christi pro omnibus; et singulis hominibus; sin cum illa quamii longissima sit, ot satis suse tractetur in Appondice ad Saueramentum Paenitentiae Νὰ 23s: hins prqtiositati ipmporis consulentos, ad citatum locum remittimus, ει sima etiam ad Trael. de Deo, ubi Ogitur do voluntaιε Dei anis
cedentis omnes homines salvandio
N. 21. DE PRAECEPTIS CHRISTO DATIS. .
L Christua fuit ous crus logi aeter me et naιηruli. λLEt positioia praeceptis Paιris. III. O de m set in Cruce, 4 c. IV. Non tamen legi veteri. V. Ne legi nouis. H. eo legib- humanis. AN Christo data sunt quaedam praecepta tI. R. Amrmative, scilicet quatenus Christus ost homo. I Namqno subjectus suit logi naturali si aeternae : nam Christus i secundum humanam naimram fuit minor Patro. eique subjectus : ergo stiam debuit subjici sius logi, sivo praesopus legis aeternae et naturalis. II. 2'' Auevit ouam quaedam praecepta positiva a Paus, ut ipsomet significat Ioan . cap. Ici. v. l0. dicans: .Sicut et ego praecepta Patris mei servavi.
An Christus habuit talo praeceptum subeundi mortem p III. R. Quidam negant, Christo lausa datum strictum praecophum, sed fuisso merum consilium: verum lupo nullatonus ex obodientia fuisses mortuus. Alii diuuia, suisso: impositum praecoptum do moris subeunda quoad sui in tiam tantvm, non quoad mortis circumstantitas. Vorius tamon dieitur. st contormius Scripturis, quod Christo morit diam rigorosum praeopptuM 4' moris 3uhe' up , no solum quoad s stantiam, sed 'ti'm quoad omnes ejus circumst tias: si id aporte colligi videtur ex
44쪽
Iv. R. Nogative: nam ab Oa so liberum osse ostendit Μatth. cap. 12. v. 8. Dominus ost filius hominis, otiam sabbati hujus ratio est otiam, quod ipse venerit daturus omnibus gratiam, quae ab hujus legis onero liborarentur; orgo non dsbuit Christus legi subjici. O . Ad Galat. cap. 4. v. 4. Dicitur: Misit Deus Filium suum. ... factum sub lege, orgo subjectus fuit logi
R. Filium Dsi laetum osse sub lego, non ex obligatione, sed voluntaria subjectione: tum ut nobis ot populo Judaico humilitatis exemplum praeberet, tum ut legem paternaru
U. Νoc otiam legi novae Christus su oetus orni: oum osses Hus Author et Lator. VI. Deniquo a praeceptis et legibus humanis Christus immunis fuit; quia habebat potestatom excellentiae super omnes creaturas : hinc dicitur Ap. cap. 19. v. 16. Rox Regum et Dominus dominantium undo dum v. g. solvit tributum, Matth. cap. 17. v. 23. id non ex necessitato sed voluntarie secit, ut ipsemet probat loco citato-
N. 22. DE LIBERT ΑΤΕ CHRIsTI SUB PRAE CEPTO PATRIS.
I. Christin flabuis liberum arbitrium. II. Siis potes ate 'eccandi. III. Sub rigor O princepto Patria IV. Quod expiscataer. AN Christus habuit liborum arbitrium λI. R. Amrmative; et imprimis habuit libertalom essentialom, seu a coactione, quae mi, dum voluntas ox advErlantia seipsam detorminat ad agondum : deindo etiam habuit libortatom indifferentiae, sius libertatem h nec sitato. quae requiritur ad meritum ; ut dicitur Isaiae cap. 63. v. 7. Oblatus est quia ipso voluit et cap. 7. v. lo. Ut sciat reprobare malum, et oligero bonum.'Ρrobatur etiam a rations : in Christo suit natura humanae presseta; atqui habero libertatem indifferentiae est natura. lis persectio humanae voluntatis: ergo, &c. II. Noe obest, quod Christus peccaro non potuerit; quia ad libertatom potestas poccandi non requiritur, quae potius diuoada est Libertinuas, quam liberius: et sic Dous
45쪽
Sanoti in coelo persectam habent libertatem absque pom andi potestate. III. Gravissima superost dissiculias conciliandi libertatem Christo sub rigoroso precepto Patris uum ejus impeccabilitato; vel enim potuit ponoro non mortem ut praeceptam ;et tuno potuit peccaro: vel non sic potuit; et tune non Dii liber. Sod Resp. quod haec dissicultas aussicienter solvatur, si
eonsiderotur: IV. I' Christus antoeodontor ad illud praeceptum miris habobat libertatem moriendi et non moriendi; atqui prae-eeptum, qualecum quo sit, non laedit libertatem ad agendum ; cum praeceptum sit quid extrinsecum voluntati, eam nullatonus interius immutans : ergo etiam liber fuit, supposito praecepis. 2 ' Doindo nec praecoptum obest rius impoceabilitati; quia antecedenter praeceptum Christus erat impoccabilis ; atqui praeceptum non dat potentiam peccandi: ergo etiam, supposito praecepto, fuit impeccablis. 2' Considorandum, quod ad libortatem indifforentiae non requiratur libertas contrarietatis, sod sussiciat libertas contradictionis. O . Si Christus sub procopto Patris non suisset mortuus, tunc peccasset: atqui sub praecepto Patris potuit non
mori: ergo potuit peccare. R. argumentum hoc esso vitiosum ; quia non servaturoadom torminorum significatio; dum enim dicitur in minori ; μ Atqui sub praecopto Ρatris potuit non mori, V hoo intelligitur de pomo antecedenti; hoc est, potuit Chri-us,
stanto praecepto, omitters mortem omissiona secundum soaccopia; indo autem insertui: Ergo potuit peccars quod intelligitur do posse consequonti, id est, quod potuerit non mori, conjungendo non mortem cum praecepto; si sto erum esset, quod posset peccare; suia supponitur, quod mors sub praeerato non ponatur.
46쪽
N. 23. DE CULTU CHRISTI ET SANCTORUM
nitatem et excellentiam : et sic minoidit cum cultu : solottamon adoratio communitis nsurpari pro cultu Latriae.
I1. 2' Cultus alius est absolutus, qui exhibetur propter exeollentiam rei propriam et intrinsecam ; v. g. qui exhibetur ipsi Regi: alius est respeetivus, dum alicui desertur. hon ob excellontiam ejus propriam, sed alterius, ad quem habet speetalem ondinem seu habitudinem; v. g. qui exhibetur Legato regis propter ipsum Regem, quem reprae
III. Deinde alius ost eivilis, qui impenditur ob aliquam excollentium humanam; alius Sacer, seu Roligiosus, dum dosortur ob sx callentiam supornaturalem. Da cultu sacro hic agitur. Quotuplex ost cultus gaeor pIU. R. Triplex; seilicet eultus Latriae, Duliae et Hypsedullae. Quis cultus dicitur Latriae, si cui deserri potesipU. Qui exhibetur ob sxcollentiam divinam et conso- quintor soli Deo debilus: Husmodi ost Sacrificium. VI. 'Cultus Dialisa est, qui Oxhibetur ob sexcellentiam supernaturalem creatam; qualis est veneratio Et invocatio Sanetorum , imo honor, qui Oxhibetur homini pio in terris ob ejus virtutes supernaturatos, reducitur ad Duliam. VII . Dum illa supernaturalis Oxcellentia creata est singularis, tunc dicitur cultus Hyperssutiae, quasi aupra Duliam e hio cultus dabatur Boatissimae virgini Μariae. Crins cultus actus ost gonuflexio pUIII. R. Iloo depondet ab intonsono operantis, cum illa actus sit indifferens ad qualemcumquo cultum: et aio
47쪽
ae Oxhiboatur Dao. orit Latriae; si Divae Virgini, est Hypertaliae; si aliis Sanctis, est cultus Duliae; si homini in
terris ob excollentiam humanam, ost civilis. Idom est do aliis actibus externis, ut est incurvatio. e pitis detectio, deo. sio Abraliam eodem actu incurvationia usque ad terram adoravit Deum, Gen. cap. 17. v. 3. Angelos, Gen. cap. 18. v. 2. et homines, Gon. cap. 23. v. I 2.
IX. Verumtamon Sacrificium, ot omnia quae ad ipsum reseruntur, ut Templa, Altaria, &c. non nisi ad cultum Latriae adhibentur, juxta illud Exodi c. 22. v. 20. Quimmolat Diis, occidetur, praeterquam Domino soli.'Quo cultu adoratur Christus Homo pX. R. Cultu Latriae juxta illud ad Philip. c. 2. v. Io In nomino Jesu omno sonu flectatur; idquo suam d-nitum est in Cono. Ephesino can. 9. Ratio est, quod hic Homo Christus sit Dous. Obj. Humanitas Christi ost creatura; ergo non polasta rari cultu Latriae. R. Dist. cons. Ergo non potest adorari solitario evitia Latriae absoluto, conc. totum : ergo non potost coadorari unaoademquo adorations cum subsistentiu Verbi, nsgo cons.; adoratur enim Humunita ut subsutting in Vorbo, et fio subsistentia sive Porsona Verbi simul adoratur ut causa ad rationis ; non enim omne illud, quod coadoratur cultu L triae, debet esse ipso Deus; god sume it, quod sit Personas Divinas substantialitor conjunctum, sto v. g. dum honoro hominem, ob excellentom scientiam, eodem actu honoro totum hominem ; adeoquo ipsum corpus, ob unionem substantialem animae cum corpore; quamvis causa honoris non sit in corpore, sed in anima. Interiin cum S. Thoina observandum, quod Humanitas ehristi concepta per monim, ut asparata a Persona Verbi,
non sit colenda cultu Latriae, sed Hyperduliae: quia sis Humanitas abstracta, et omnis porticiis, quas si inest. εὐ
48쪽
I. Sancis in caelo sunt colendi otinusiaia. II. Sancti
titiluer inrocantur. I. PROBA, Sanctos in coelo esso colendos et honorandosenltu Dialiae. R. Probatur ex so, quod habeant excellentiam supernaturalem ot sint amici Dei; adsoquo ratio ad eos colendos Vere subsistit.
Idem probatur ex eo, quod Ecclesia instituerit Festa Sanctorum; adsoquo cultus S uctoriun potest otiam dici
esso in praedΘpto. Deniquo probatur ex veteri Testamento: nam Abraham, Jacob, Sampson, aliique roverentiam seu honorem
exhibuerunt Angelis: ergo eum hominos boati sint sicut Angclli Dei. ut dicitur Μatth. cap. 22. v. 30. ' sequitur etiam, cultum ipsorum esso lictium. An hic culιus Sanctorum est absolutus. vel respectivus p R. tat absolutus; quia exhibetur propter excellentiam ipsis intrinsecam et propriam et potost tamen etiam dici re- sp tivus quatenus in Sanctis honoratur Deus. O . I. I. ad Timoth. cap. I. v. l7. dicitur, Soli Dint onor et Gloria ergo non Sanctis. R. Agitur in toxtu do cultu Lutriae, non Duliae. O . II. Μardochaeus, lib. Esther, cap. l3. v. I 4. dat rationom quare nolusrit assurgere pro Aman, dicens : Timui, no honorem Dei mei transferrum ad hominam :' ergo, Me. R. Aman honorem requisierat tanquam in ipso osset aliquid Divinitatis: dum enim innules elevabantur, putabant sibi communieatam Divinitatem : et sic videmus, Caesaroa
post mortom in numerum Deorum emo relatos.
Obj. III. Apocal. o. I9. v. l0. Angelus recusavit adorari a Joanne, dicens: Uido no soceris ergo, &c. R. Angelus id recusavit ex modostia ob magnam Joannis
An Sancti sunt a nobis invocandi R. Cum Concilio Tridontino sess. 25., do Invocationis Sanctorum Bonum atque utile esso suppliciter eos ia-
49쪽
-- .... . et M sorum orationes, opsin, auxiliumquo eonfugero: illos voro, qui nogant Saneios . . . invo-nd Mosso, aut qui asserunt, vel illos pro hominibus non orare, vel eorum. . . invocationem esse idololutriRm.... impie sentir VII. Probatur otiam Ox Gon. cap. 48. v. 16. ubi Jacob invocat Angelum suum : deindo Angelos multa bona praestare, constat ex variis locis, et imprimis ex Historia Tobiae: eadem autem est ratio beatorum hominum, quae Angelorum: et sic etiam lib. 2. Μachab. cap. 15. v. l4. constat,
Sanctos adhuc in Iambo oxistonios pro hominibus orore :dieitur onim ibi do doromia: ' Hic ost, qui multum orat pro populo; douique secundum ipsos Sectarios licitum ostinvocare Sanctos adhuc in terra versantes, ut pro nobis orent: sic Deus Exodi cap. 32. v. 14. placatus suit perorationem Μοysis pro populo) : ergo magis id licet petere a anetis oum Christo regnantibus, utpote qui sunt ibi Deo magis conjuncti.
I. Sancti sunt inedia ores εω darii. II. M. io Mn . G. II l. Gutis Sanetarum videtin eaae in praecepso. ΙΡ Οω. I. ad Timoth. eap. 2. v. 5. dicitur: Unus mediator Dei ot hominum homo Christus Jesus orgo Sancta non sunt mediatores nostri. I. R. Dist. cons. Ergo Sancti non sunt mediatores principales, cone. totum: is namque est solus Christus, qui
nomine proprio petit, utpote qui per suum iUius meritum Detim hominibus placabilem reddit. Ergo Sancti non sunt mediatores secundarii si participative, qui meritis Christi subnixi pro nobis Deum orant, neg. conseq. et Ste uidem ad Galati cap. 3. v. 19. tribuitur Μoysi nomen mediatoris, si illo sensu etiam dicitur Diva Virgo, D Uita otves nostra dum autem ab illa potimus, Dona salutem servulis,'' intolligitur, ut impetratoria donet; et sic Apost. l. ad Cor. s. v. m. audet dicero de seipso: Ut omnes
Νoque id minuit dignitalam et potentiam Christi; quia
sancti invocantur tanquam mediatores apud modiatorem et
50쪽
Deum, ait S. Th. ita ut ipsi per intoreossionem suam aurpisant id, quod deest infirmitati procum nostrarum. O . II. Sancti non cognoscunt preces nostras; ergo
frustra invocantur. R. Neg. anteo. Quia Sancti omnia cognoscunt in verbo, quae ad eorum statum pertinent, adeoque prsees nostras ud oos directas vident in Vorbo, sive in Deo tanquam in poculo omnia continente, sicuti Angeli preces nostras cog
Inst. Eccles. cap. s. v. 5. dicitur: Mortui nihil novorunt amplius ergo Sancti preces nostras non noscunt. R. optima solutio est, illa verba esso insipientium, et dicentium, animum cum corpore interiro. O . III. omnia bona nobis proveniunt a Deo, qui ea dare paratus est: ergo male ea petimus a Sanctis. R. Νeg. conseq.: quin non petimus aliquid a Sanctis excludendo Doum, sed potius ut per Sanctos tanquam per intercessores accipiamus a Dcto. Quod autom Dsi clomontiam per Sanctos imploremus, non est ox desectu potentiae vel misericordiae Dei; sed quia Deus quaedam beneficia concedero non vult nisi per Sunetos, ui sic honorentur Sancti, et Deus in ipsis; mu etiam ut sic subordinatio si ordo in causis secundis servetur, ait S. Tho m. supplementi quaest. 72. ari 2. ad i. II. Gensralitor pro his et aliis objectionibus convinces Sectarios, quod haec omnia non obstent, quominus imploremus procos vivorum : ergo nec Obstam possunt, quominus petamuη suffragia Sanctorum in Coelis. An invocatio Sanctorum est in praecepto tIII. R. aliqui, nec esse necessariam ad salutem, noc sin
gulis praeceptam; Sylvius tamen, Billuari, &o. probabilius putant osso in praecepto: id quo saltem de Beata Virgine satis certe videtur colligi ex ΣSo Patribus, et cominu sensu fidolium.