장음표시 사용
121쪽
roborauit. Vnde Arest v Archiepiscopus Camoriensis in Tu o M a s uris,
eleetus Archiepiscopus Elaracensu nam GERAR Dus tunc nuper ad eandem',
curiam tentans abierat in omnes ab L 'gilia Episcopi statuerunt in praesen 'tia ejusdem glorios Regis HE si , asscias omnium Baronum suorum, ut Prest teli, Diaconi, Subdiaconi caste viverent, des eminas in domibus suis non haberent, praeter proxima consanguinitate sibi junone secundum quod iuncta Nicena Sunodus definiuit. Illi vero Prest yteri, Diaconi, Subdiaconi, qui post interdictum Lundoniens a Concili foeminas suas tenuerunt, vel alias duxerunt, si amplius Missam celebrare vellent, eas omnino a se facerent scii lienas, ut nec illae in domos eorum, nec ipsi in domos earum intrarent, sed neque in aliqua domo scienter conuenirent, neque hujusmodi foemina in territorio Ecclesiae habitarentu si autem propter aliquam honestam causam , eos colloqin oporteret, cum duobus ad minus legitimis testibus, extra domum rei oqueriratur. Si vero in duobus aut in tribus legitimis testibus, vel publica Parochianorum fima , aliquis eorum accusatus esset, quod hoc statutum violasset, purgaret se adjunctis sibi secum ordialis sui idoneis testibus sex, si Presbyteru uinq; si Diaconus et quatuor si Subdiaconus esset. Cui autem ii te purgatio deficeret, ut transgrelgor sacri statuti judicaretur. Illi autem Presbyteri qui diuini Altaris, o sacrorum ordinum contemptores praeeligerent cum dio mulieribus habitare, a diuino ossicio remoti, o omni riclesia lico beneficio
priuati, extra Cliorum ponerentur infames pronuntiati. Qui vero rebelli de contemptor foeminam suam non relinquere dc Missam celebrare praesumeret vocatus ad satissectionem, si negligeret, octauo die excommunicaretur, eaderritententia Archidiacone d Canonicos omnes complectebatur , tam de mulie ribus relinquendis quam de vitanda earum conue satione , 5 de disti ictione censurae , si statuta transgressi fuissent. Iurarent insuper Archidiaconi omnes quod pecuniam non acciperent pro tolleranda transgressione hujus statuti nee tollerarent Presoneros , quos scirent Reminas habere Sintare vel Uicarios nabere, dis eos audirent calumniari, veritatem inde inquirerent. Similiterito incam haec eadem per omnia iurarent. Qui vero Archidiaconus vel Decanus hoc iurare nollex, Archidiaconatum vel Decanatum irrecii rabiliter perderet Presbyteri vero qui, relictis mulieribus, Deo dc sacris Altaribus seruire elisterent quadraginta dies pro transgressione praefati Concili ab ossicio cessati j
pro se interim Vicarios haberent, injuncta eis poenitentia, secundum quod E- pucopis eorum visum esset. Omnia vero mobilia lapsorum post hac Presbuterorum, Diaconorum , Subdiaconorum et Canonicorum traderentur Episcopis, d Concubinae cum rebus suis velut adulterae.
His diebus sermo habitus est de Parochia Episcopi Lincoli, is quae in nimium tendebatur, eoq; processit ut, quum ratio Christianitatis id utile fore suadebat, Regi ec Archiepiscopo caeterisq; Principibus regni visum fuerit de
ipsa Parochia sumendum quo fieret alter Episcopatus, cujus Cathedrae dirincipatus poneretur in Abbatia de Heli. Sed ANfEL Mus quem ipsius neootri summa respiciebat, sciens praeter consensum d Romani Pontificis authorita.
tem nouum Episeopatum nusquam rite institui posse, scripsit ei se
Domino ter Patri reuerendo Atac HAL summo Pont ei Ai-
sEL Mus cc ae Cantuatiensis, debitam disdientiam cum idea obsequia oratims- Suonhim robur dispositionum quae utiliterso sunt in Scchsa Dei, dea fra pendet autboritate prudenti quando Funt, ad vestrum reserendae sunt notitiam S iudiciis, ut, cum Apostolico assensu fuerint confirmatae nussa praesumptione a posteris, quae lalubruersatura
sunt, queant iplari errata permiscleant is perpetuum D Anglia eli
122쪽
quidam Episcopatui scilicet Lincoliensis, cuia Discor' tam ampla est dit ad ea quae non nisi ab Episcopali per sena fieri queunt v iu episcopu plene fit cere non possit si uod cum confideraret Rex, et piscopi, ct Principes,
ah, rationabiles inreligiosi viri regni Anglorum,. Irtilitatem Ecclesiae
sum consilium est Episcopatum praefatum in duos diuidereti ita ut sede, E piscopalis in quadam Abbatia qua si es in Inculae ccat Heli inest vi a
praefatam diocesim constituatur Monachis ibidem permanentibu Aut sististilii Episcopatu qrii an bos in uatre Ecclesia habent, non canonicos iocuod libenter cancedit ipse piso a Lincoliensis Ro3ER Tva nomiane, quia pro ij qua assumuntur de sua Ecclesia ad instaurandum nouum Di scopaltim in Heli, tantum Stalem Lincoliensi restauratur, ii ipse Ohiens graium sibi esse fateatur. Cui rei mihi tum propter praedictam neces
tatem , tum propter multitudinem praedictorum qui in hὰ consentiunt, mi umess M, salua ista auctoritate, assensum preberem Precatur igitur cuppliciter mea paruitu, quateni hoc quod Pro utilitate Ecclesie se, posita, est, vestra auctoritate in perpetuum roboretur, ne a posterii ulla praesumpti ne quod bee statutum fuerit violetur. Oramus Dominum Omnipotem Riem ut Eccles sua vos in diuturna presseritate custodiat.
Soluta Curia, Ares LMus ad villam suam Mur tela nomine luit ibiei: in subsequenti sejunio quarti mensis, multos ad sacros ordines promouit. In ter quos Ric xDv quoque in praecedenti proxima solemnitate Pentecoisse, electit ad Pontificatum Ecclesiae Lundoniensis , ad Presbyteratum ordi
Deinde ad sestiuitatem oloriosissimorum Apostolorum Paest, i ICantuariam veniens die ipsus festiuitatis in Capitulo praesentibus Ecclesiae Fratribus tamultis alijs tam Monachis quam mericis . necnon Laicis dedit SoRAd utrito Abbati Sub viro equidem bono e uligioso, kipsit Ecclesiae valde familiari, Episcopatum offensem , accepto prius ab ipso coram omnibus Hominio, ac fidelitate. Quam Melitatem se illi, in cunctis legitimis successoribus ejus Ecclesim Cantioriens perpetuo seruaturum promisit, ,hoc super quatuor Euangelia iurando confirmauit. In crastino autem misit eum nare siram,in eum eo in Lix LMv Archidiaconum suum , ut illum ex sua parte ipso Episcopatu investiret. Eiusdc quoque negoti causa misit WAN-
rore iv Monachum illuc , qui Subprioris ossicio in Monasterio Cantuariensi fungebatur. Nam ex quo E, V v L M, s ipsius Ecclesiae Prior apud Bu ram Abbas fuerat factus, usque id temporis nullus iii Prioratum successerat. . Eodem tempore Rex Normamiam ire parabat. ANfEL Mus autem ad benedicendum illi, portum Maris ubi trantire debebat ab eo inuitatus adu nit. Sed nocte, cum sequenti mane brachiolum Maris quo Regis hospitium ab hospitio A Naari in dirimebatur legi locuturus transire deberet, adeo infirmatus est, ut ad Regem accedere nullo pacto valeret. Quod ubi nuntiatum est Rcgi, ei per in iure iere, vi Episcopum miniem: em,in ejusdem
nominis Episcopum Execestrensem praecipiendo mandauit, ne ad se ullatenus iret sed plenae indiligeret quieti. Per eostem quoque semetipsum , quo
pergebat , ilium suum quem in regno, inquebat cum toto regno comis mendauit tuitioni ejus, ut quicquid statueret, ratum esset cirritum, quod pro SQ hiberet. Rogauit etiam illum propter amorem sui consecrare supra memoratum Ric HARD v Munnaeaniensi Ecclesia electum Pontificem, apud Cice ram,
quoniam prope erat , Episcopi quos adjutores ac ministros in officio ipso haberet, presto. Causa autem, propter quam hoc ita festinato fieri volebat, illa
123쪽
dicebatur esse , quia eundem Ricu Axo v in saecularibus multum, ni. lentem , longe versus Occidentales . Anglia fines, ad sua negotia exercen da transmittere sub celeritate disponebat. At Ares Et Mus conlideratis quibusdam rationabilibus causis renuit nec Episcopum sacrare in Cicerare, sicut petebatur , adquieuit. Veruntamen ne nihil pro Regenii cune .i, quae tunc petebatur pro AN CL, o faciebat, facere videretur, eundem Episcopum pro amore illius in Capella sua apud T agiviant consecrauit, vii. Κl. Uugam ministrantibus ei in hoc ossicio dixti re LM Episcopo ili intoniens , o oro Serberiens , RADv o Cic Frens . . V Lix L io, o Exec Fres , accepta prius ab eo pro more de obedientiari subjectione sua, professione. Posthaec venit Ares Et Mus Cantuariam , ibi cum magno honore ,
sacrauit praefatum RAdvL v Roffensi Ecclesiae electum Epitcopum, quinto Idus, et i, Ministrantibus sibi in hoc it Lia LM Episcopo
mintoniens, RADvLIo Ciceurensi , e Ricu Aano Lundonem. Qui R ire Ax Dus Antecessorum suorum morem secutus , honesto munere honorauit ipse die Matrem suam Ecclesiam Cantuariensem juxta quod statutum fuerat a Rege quando impetrauit ab A, C L, o ut eum sacraret apud V asgaham sicut diximus. et Inter haec ectus est ab A cxx ANox Rege ratiam Clemi Populo
Monachus quidam antimensis nomine vaeco ovs ad Episcopatum San- cstio Nox ea de Scotia. Cujus conlectatio dum citi a quam expediret demoraretii , tum propterea quia TnaMA Eboracensi Ecclesiae Antistes electus necdum tuerat consecratus, tum propter quaedam alia , quae longum est enarrare , RANvLpvs Dunelmensis Episcopus proposuit eundem es estum in praesentia ipsius Trio Mae apud Eboracam consecrare , associatis sibi Episcopis Scoiiain Orcadarum Insularum. Verum, quia id praeter consensu, auetoritatem Caintumensis Episcopi rite fieri non posse sciebat, mandauit ei de negotio per militem quendam in ut ejus consiliora concessiones sacraretur, deprecatus est. Ad quae scripsit ei Epistolam hanc.
ANfELMus Archiepiscopu Cantuariae, R A N a 3 o Disopori Dunelmensi Salutem. Manda in mihi per quendam militem S COLLANDv quod apolibatia, ait esectu Diso is ciniae Sancti ANDREAE de Scotia sacraretur, Schoeno batis femimeo Confilio re mea comesim ne Sed hoc nec debet nec potest Canonice feri ab eodem electo Archiepiscopo, nec ab alio per ictum, priusquam ipserat Archiepiscopui Canonica consecratione . Euapropter nec consul nec o concedo, immo interdico ne fiat ante consecrationem eiusdem electi Archiepiscopi, nisi ames forte hoc necessitas exegerit. Vale.
Post haec AN OLMus considerans Trio MAM Episcopalem suam benedictionem non ita expetere , sicut debebat, scriptam hanc Epistolam ei
ANfEL Mus archiepiscopii Cantuariensis Amico suo THO Maee et Archiepi copo Ecclam Eboracensi Salutem. Canonica Am
ctoritas praecipit, Ecclesia piscopatuae ora tres menses non maneat s sine Pastore. Quoniam autem Regi placuit confiso Baronum suorum Sinfra concessione ut restra persona Everetur ad Archiepiscopatum Eboracae, non debet per Irin terminius briter consitutus diutius disserri 'de miror,
124쪽
quia post, Vianem me am non requisistisnu consecraremini,ad ad electus su Mando itas vobis It Octauo Idus Septembris illi apud Matrem vetasinum Ecclesiam Cantuariensem ad facimilam quo facere debetis ud sum
tapiendam consecnutionem velinim. Quod si non feceritia, ad me pertinet ait ego Curam habeam. Faciam quae pertinent ad Spiscopale officium iv Eboracensi Archiepiscopatu Praeterea audiui quod vos pri quam consereminis cere diu hiant electus Episcopus 5 ancti ANDREA de Scottia apud Ebora cana consecretur tuo nec os facere debetis, nec ego concedosed omnino m. terdiconest, aut de isto aut de aliqua persona quae in Regimen animarum de '' bt 'cuebi ab Archii scopo Eboracensi, quia non pertinet ad vos dare'el
concedere alicui,Tegimen,aut Cunam animarum quia nondum accepi ies. Valete. Ad illam, script i est Epistola haec.
III ct imo Patri Venerabili Domino NfELM Sanctae Cantatuariensis Ecclesia Archiepiscopo, TH MA Eboracae Metropoli electus hice indiguus, Salutem se amicaesidelitatis obsequium Gratias a' vobis, Reuerende Pater, quod me semper dilexis ei audiui iis, ct de
prouentu meo exultauit, et latum est cor vestrum in Domino. Dominus to Deus retribuat vobis pro me. uod ad conjecrationem meam venire distus eatis fuit non mane parua quae me detinuit Pecuniam quam pro facu tate mea magnam causa meniendi ac ros contraxeram ultra sem meam, nimium diu moratus totam dissendi intonia a qua citius discedens ad os venire dissosueram Placuit autem Domino nosti t quum isse Legatos Romam pro causa sua mittebat, ego cum eis meum mitterem ad requia
rendum Ecclesiae nostrae Pallium. Festinanter igitur confisi quo ad propria
reuersus ad hoc opus quaesiui, Tadhuc qua ropecuniam, sed parum, nisi x tacitiiter mutvatam inuenies; quoniam Dominus GiRARDus Arctiepiscopus Ecclesias nos rasi homines replum dominium nostrum multumpauperauit. Et certe vepromim mihi quod obis colloqueretur,eis dilationem meam apud vos excusaret Termino a Imbis constitutoi Domino auxilianis ero apti anctam Cantuatiensem Ecclesiam si oppormune potero,suscepturus facturus quae debeo. Quod si non potero, cum mihi Pat nitas vel tu mavdauito quin erem diebus aute ubi renuntiarem recor benirnitatis questrae sanctitatemAt decem diebus ante vobis renu/itiare possim tibi crecedatis Literas vero Pate nitatis est, requiro intestimonium personae e seli ionis nostrae quales debe '' ita scitis oportere. Hoc modo vestra Sanctitas meae paruitati debet hoc y stra Scilesia,fra denegare non debet. electo Spiscopo Sancti ANDREAE de Scotia, qtradaudistis; rumores sunt,quibus credere non oportet Facile ergo es interdici, quod viseret, non a me excogitatum est Vivere vos sannm,h tumat, ius et eos noli ra Domino nostro a Nisat Ecclesia Sanctae Cantuariensis Ecclesine congregationem a tot oro ut pro me oret Ualete.
Rescriptum Avo i ad eui idem AN.
NfELMus Archieps tu Cantuariensis Amico suo TR o Maerio Elesto Archiepiscopo Eboracensi cutem Mandasti mihi ivit rianus is quod teriminosine milia constituti Deo auxiliante cantuariae erit si, opportunepoterato succepistulo acturus quod debetis. R
125쪽
gallo gaoque id efficere non valetis, concederem quatentes id mihi X. i, diebui ante renuntiare posseti . sed N ILLI EL Mus seri, Nahae cius vester precatu est me ex es raparte, qualem ego ipsum terminum Lxentu vestri aliquantum extenderem, ut ad nos opportuniui possetis enire . uado ego causa pesti amaria, ct opportunitatis libenter facio. Ne itaque vii fit vos mihi quicquam ante de vestro aduentu renunciare, Summoneo vos vidie Dominico quierit quinto Cl. Octobris Cantuario situ ad faciendum quod facere debetia sae adfuscipiendam Consecrationem istum. Praeterea ' ouod diciti inliteris vestris aspecuniam quaerere,, Romam mittatis pro Passio Ecclesiue vestrae, non concedo Elpato quod i rustra faceretis, quoniam nullus debet habere Pactum antequam sit consecrariis Literas quas requiritis in testimoniumpersonae electionis ris, cum mihi locuti fueriecto ostem deritis cui eas dirigere debeo, libenter faciampro vobis ficu pro amico, quod
facere debebo Valete . Rarus ergo non esse ab re praemunire Dominum Papam de negotio Pallij, quod sibi ruis rari se mandauerat requisiturum, scriptit ei E. Q pistolam hanc.
Domino Patri vere diligendo tu reuerendo P As CHALI summo
Pontrari, ANfELMvs Seruus Eccles e Cantuariensis debitam obedientiam cum fidelita orationibus. uoniam fortitudo C directio Ecclesiaram Dei maximependet ex auctoritate Paternitatis vestrae poli Dominum, quando ratio exigit ad eius libenter recurrimi inauxilium S consilium. Archiepiscopus Eboracensis, GiRARDus nomine, ignauit de hac vita. , Statiui, THOMA nomine, loco eius electui est. De quo rumor es qu3d quaeritur ei Pallium antequam sit consecratui ct mihi faciat professionem si eundum antiquam consuetudinem Antecessorum meoram S suorum. Haec ectigitur summa precum mearum in hac re sit antequam consecretur mihi
debitam obedientiam sicut dixi profiteatur,' hoe factum esse steri no-yris cunascatu anista taceSentia Pallium non suscipiat suadnen dico idcirco, quod isti Passium inuideam, sed quoniam quidam autumant, C etiam procurant, vis hoc a vobis concessum erit. considat prosemovem debitam mihi posse denegare. Si enim hoc contingeret, scitote, quia ecclesia Angliae o scinderetur, infecundum sententiam Domini dicentis OOmne Regnum in seipsum diuisum desolabitur) desolaretur e Pi r sobcae disciplina in ea non parum debilitaretur. Ego quoque nullatenui remanerem in Anglia Non exim deberem aut possem pati, Ptime in ea diluente Primatui Ecclesiis, re et rueretur. Hoc ipsum C eodem a sectu suggero, reuerentia laesita de Lundonia, si eius m copo Passium petitur quod nunquam habuit 'it scilicet ad hoc ni utenus a sensum praebeat cuidam namque concin nantsub hae feci boni, Primatus Cantuariae dignitatem quemadmodum nous oportet humiliare. Misi Sanctitati uestrae iv hoc anno post Pentecoseen literas per BERNARDv seruientem Domini inii Cameruri, vestri subdRex Angliae conqueritur, quod justinetis gem Teutonicum dare Inusi
126쪽
ri tura Ecc=siarum e excommunicatione, ct ideo mimitur, ne dubio se re- ita, sumpturum uis Investiturvi, quoniam ire suas tenet in pace. Videat igitur prudentia vestra sine dilatioue quid inde agere debeatis, ne quod tam bene aedifica is, irrecuperabiliter destruatur. x enam noster diligenter inquirit, quod de illo Regefacitis Oramus Dominum Deum, nos tificet, de diutur- napros eritate vestra.
Rescriptum Domini Papae ad ANfELMv M.
PAtam H A Viri Episcopus Seruua Seruoram Dei dilecto nutriri, i*sare, o Cantuatiensi Archiepiscopo falutem in postolicam benedictionem Literas tui dilectioni recepimur perseitas afabilitatis tua dulcedinem recognouimus. Bene autem es sapienter egisti quod a de causa ct honore Cantuariensis Ecclesiae praemonitos cautos reddidisti. Nos siquidem in Te ipsius beati Avovs T IN Anglorum post ob personam
venerabilem intuem tir raude Honori tuo, vel Ecclesiae it aliquid detrahere omnino refugimus unde ea rogas libeneter suscepimus , ad struam dum tuum S Ecclesiae tuae honorem, custodiam sollicitudinem adhibemus dici
Porro quod in eisdem literis uiuificasti scandalicari quosdam quod Regem
Teutonicum dare Inues itura Scclesiarum toleramoso nec tolera se nos alia quando, nec toleraturos scias. Expectauimus quidem ut ferocia Gentis illias edomaretur. A vero si in paternae nequitia tramiteperseuerauerit Beati P ET MI Iadium quem jam educere carpimus, proculdubio experietur Data Beneuenti s v Idus Octobria.
Supra memoratus inter ista, mutato priori consilio, Cantuariam stadiit sibi termino, prohibitus a Canonicis suis, sicut per literas AN se LMorio mandauit, venire non doluit, ob hoc quid sibi inde foret agendum, conisilium ab eo petiuit. Ipsi quippe Canonici scientes AHs LM v aetate simul, debilitate fatigari, rati scint eum citius huic vitae subtrahendum, ride m ta calumnia Ecclcsiam Eboracensem parem esse Cantuariens Ares ELMo seriae ierunt. In quo tamen cetum antistitem Ecclesiae suae Cantuamuis ire debere pro benedictione sua cognouerunt, sed protellionem de subjectione sua Pontisci Cantuariens eum sacere debere negauerunt, ac ne faceret, quantum in eis fuit, ex parte Dei in Romana Ecclesiae prohibuerunt. Quod quali fama ipsos nonicos apud multo im mentes notauerit de me tacente, conijcere possunt, qui, quid juris ex antiquo Ecclesia Cantuariens super Eboracensem semper hae obere consueuerit, sciunt. Adis ex Mus autem postponens Clericorum literis respondere, ad literas Tuo M a scripsit haec.
ANfELMus Archiepiscopus Cantuariensis amico a Tno Maelicto Archiepiscopo Eboracensi salutem Mandati vobis cantative pirum qua emel quatenus ad uatrem vestram Ecclesiam Cantuariem sem veniretis , ad suscipiendam benedictionem vestram, ad faciendum euod debetis,es non venis in uaproper eadem dilectione voltis adhuc mam do quatenus apud ipsam Matrem es iram stat Idus Nouembris sithotia sociatis quod debetis suscipiatis benedictunem nostram. Praeterea, quia consiliumpetitis, con alo vobis ino incipia ii aliquod quod non debetis, contra
127쪽
S ovorum , LIB. V. Iol Ecclesiam Cantuariensem. Nam procera Nati quia omnibus modis qui uri . bbas posum ad hoc me impendam, ut de si dignitate Ecclesia ipsa meo te,
pore nibilperdat. Valete. Non venit, sed directa Epistola haec inter alia scripsit.
Cassam qua disertur Sacratio mea,quam nemo studiosius quam eges esset accelerare , qui protulerunt non desistunt corroborare chiamobrem quam periculosvin quam tarpe tu contra consensum Sccle ita praefici se debeo regimen ipsius inuadere, lepra discretio nouerit. Sed qu.im formiadabile quam sit euitandumsubsecie benedictionis maledictionem induere.
Ex his Aust L Mus aduertens Trio MAM Cercorum suorum, magis quam suo, quod petiuerat, consilio inhaerere decit Episto euire ad se cum eis negotio tractans , quid praecipue foret agendum, disquisiuit. Probant illi duos adhuc Episcopos ad eum dirigi, qui illum ex parte AN se LM dc omnium Episcoporum Anglia moneant, coepta rebellioni renunciare siquidem id facere nolit, tu ideant ei Cantuariam pro benedictione sua , secundum quod se ficere debere cognouerat, venire ibiq: Us possit probet se a subjectione di quam Ausa Mus exigebat debere liberum elle, hoc si que at efiicere sacrautus redeat in sua cum pace Placuerunt ista Patri. Et haec agere missi sunt Epistopi duo Lundoniensis videlicet qui Decanus Ecclesiae Cantuariensis, rassem A qui esui dem Ecclesiae proprius atque domesticus esse dignoscitur. Hi ergo iter aggressi, mandauerunt , o M oc occurrit eis apud Suthmeletam villam suam. Exponunt et , pro quibus venerint at ipse Nuncium suum quem A manniam ad Regem Iaserit,in plures de suis , quos ad se longe inde peruenire mandauerat, se expectare respondit qui tim venerint, inquit, audito eorum consilio, faciam quod potillimum mihi faciendum laudauerint. Reversi in istis Episcopi sunt. o Post haec breui temporis spacio interposito muncius ex parte To, ad Ans rLMv cu es. Eu literas, quas ecce scribimus regillo Regis inclusus
HENU cvs Dei aratia x Anglorum NfELMo Cantu riens Archiepiscopo, caro Patribuo salutem, C amicitiam Mando vobis ut essectetis aequo animo cir bona voluntare benedictionem Tuo Ma Eboracensis Archiepiscopi, Issique ad Pascha, Si quicquid inter vos inde actum est. Ego enim, si infra praedictum terminum in Angliam obedierou Consilio Episcoporum S Baronum meorum vos assect honorifice inde ancordabo sup itam cito non rediero, taliter inde agam quo Oraterna
pax Sion concordia inter vos erit. Ad haec, Nuncio petenti quid res Et Mus vellet dare responsi, Dixit, Se Regi qui sibi literas sit non re murum. Delegata igitur legatione
hujus rei, O Decano Ecclesiae Cice eos in Acao Loo Monacho Coenobi sanctae AC Beccensit, destinauit eos in Normanniam ad Regem narrare illi totum quod praesentis dillidi tenore, inter seri Eboracenses actum extiterat. Rogarent etiam illum quatenus suae Auctoritatis ingenuitate 5 pros uisione satageret, ne integritas Chriltianitatis in duo diuisa scinderetur in glia, certus existens , quod scissionem juxta Domini dicitam desolatio sequere-hir. De inducij autem quas Trio Mae Eboracen Archiepiscopo dari mandauerat, pro certo sciret, quod prius pateretur totus membratim dissecari, quam
de negotio, in quo illum contra antiquas Sanctorum Patrum sanctiooes, si in juste
128쪽
H C. iusteri aduersus Deum erexisse sciebat, vel ad horam illas aliquando daret. Reuersi uncij, referunt Regem aequo animo ac benigno verba ANfELMisulcepissi , pollicitumq; se per auxitiumri misericordiam Dei re ipsa ostensurum, quod integritatem Claristianitatis diligeret in i Unglia, non scisi iram. Inter haec languor qui corpus Patris AN se LMi grauiter at iligebat grauior sibi tos de die in diem fiebat. Notae tamen rebellionis non immemor Scripsit Tui in Epistolam hanc.
ANs xc Mus Minister Ecclesia Cantuariensis, THOMAE electo
Archiepiscopo Eboracensi. Tibi THOMA, inconste Tu Omnipotentis Dei, Eoo AN SELMus Archivi copui Cantuariensis totius Brittannia primala loquor. Loquens ex parte sui Dei Sacerdotale officium, quod mea usu in Parachia mea per suffraganeum meum suscepissi, ubi interdico atque praecipio ne te de aliqua cur Pastorali ulla modo praesumas intromittere, donec a rebellione quam contra Ecclesiis Cantuarientasem lacepisti, discedas, ct ei subiectionem quam Antecessores tui, THOMA svidelicet si mi RARDus Archiepiscopui, ex antiqua Antecessorum consuetudine, professi sunt, remearia Sue fit ibi, quae caepisti mago perse couerare, quam ab eo desistere, delegeris, Omnibus Episcopis totius Brittanniae sub perpeta Anathemate interdico, Ne tibi lassus eorum manus ad promotionem Pontificatus imponat, , si ab externis promotus fuero, pro Episcopo vel in aliquatarissiana communione te suscipiat Tibi quos THOMA Ab eodem Anathemate ea parte Dei interdico, ut nunquam benedictionem Diascopatus Eboracensis suscipia ni prius professionem , quam Antecessores
tui Tuo MA se GiRARDvs Ecclesiae Cantuarienta fecerunt actuae.
Si autem Episcopatum Eboracensem ex toto dimiseria concedo, ut Ocio otacerdotali, quod iam A cepistis utarii.
Hanc Epistolam omnibus Episcopis i tilia sngulam singulis, cum suo s-gillo direxit, unicuiq; mandans atque praecipiens , per Sanctam obedientiam, quam Ecclesiae Cantuariens debebant, ut secundum quod in illa scriptum erat se erga ipsum THOMA deinceps tenerent. Post nae x Lil tali defunetiis est Cantuaria in Metropoli sede Gloriosis Pater Ares ac Muso die sequenti quae fuit Coena Domini in Majori Ecclesia ad Caput venerandae memoriae L Npx Ne Praedecessoris sui, honoritiae sepultus , Anno Incarnati verbi illesimo Centesimo non , Regni vero H gloriosi Regis snglorum Nono Pontificatus autem ipsius QANfEL Mi xv AEtatis vero septuagesimo texto. Itaque post haec paucis diebus euolutis, venitu vitam, missus a venerando summo Pontifice Paschale Clericus quidam V1 eus nomine Cudbnalia Sanctae Romam Ecclesiae. Hic Pallium Eboracens Ecclesiae secum ferens, ubi didicit Ans rLMv, vitam finisse nam obitum ejus , quia tunc nuper acciderat, non longe extra Angliam famae certitudo pertulerat consternatus animo, quid potissimum sibi seret agendum, dubitabat Pallium etenim ipsum AD LMo primitus descrendum a Romana Pontifice sumpserat, o videmum, juxta consilium ac dispositionem ipsius , inde ageret, ab eodem praeceptum
In subsequenti festiuitate Pentecosn , ex Hrnxicvs Curiam iam Lundonia in magna Mundi gloria diuiti apparatu celebrauit. Qui tran lactis Coronae sitae festiuioribus diebus , coepit agere cum Episcopis, regni Principibus , quid esset agendum de consceratione electi Ecclesiae Eboracensi.
129쪽
Ad quod recitata est coram eo Epistola, quam proime suprascripsimus, ipsi e rilecto ab Avis are, o destinata, interdicendo, vides icet, illi benedictionem , si primo non ficeret Ecclesiae Canti ariens prosellionem. Quam o, rus Comes de Mecento sibi expositam, uti intellexit, sciscitatus est, quisseram Episcoporum eandem Epistolam suscipere ausus fuerit praeter assensum di imperium Domini Regis . in qua interrogatione Episcopi aduertentes Comitem velle calumniam mouere, qua eos Regiae Majestati obnoxios faceret, remotia multitudine habito consilio, statuerunt apud se suis omnibus, si Regia sententia hoc forte Comitis instinctu dictaret, se malle despoliari , quam ijsio quae ANfELMus de praesenti quaerela praeceperat, non obtemperare. Erant
sis, I AD ut pus offensis, Rai NEL Mus Here ardensis, Ros Ex rvs Ce- rensis, IOHANNt Bathoniensis , RAD vcsus Cicobens , it L M v s Exoniensis. Istis ergo, firmio Consilio , ut diximus inter se , visum est SAMso NEM earnensem Episcopum accersendum , Qquar de negotio sententiam ferret etiam ipse . perquirendum Factum est,in respondit. Licet tunc qui in Pontificatum Eboracensem electus es, olim ex conet suum suscep
rim , est juxta Iaculum es carnu naturam honoru ac dignitatis prove A. - - et quissme debeam, mulio maxime tamen id Matri mea Ecclesiae Cantuariensi debeo, que me in eum, in quo sum, honorem prouexit, dr gratie quam a Christo Domino meruit me por Pontificale ministeriam participem fecit diuapropter notum omnibus esse volo me est literis Patris nos Iri A, C L, i de causa qua nunc tyrnos agitur factis, modes omnibus obediturum , nec unquam assensum prabiturum, visi qui electus eo in Episcopatum Eboracensem aliquatenus consecretur donec de subjectio ne sua tacles Cantuariensi debitam edi Canonicam obedientiam pro rateatur. Ipse enim praesens a quando frater meus T , MA Archiepiscopus E. boracensis tam Antiquis consuetudinibus, tum inuincibilibus alligationibu actuae, eandem professonem L Npsi Anco i r episcopa Cantiviriens , O cunctisso successeribi iecit. His distis ilico , simul omnes Episcopi ad Restem reuersi sunt, constanter taliteras super quibus Comes sciscatatus fuerat, se suscepisse, 6 contra eas nulla ratione quicquam a stili os asterentesta Ad quae, cum idem Comes caput agitaret , autumans jam in illos quasi de contemptu Regis crimen iniiciendum, dixit Rex usequi in i s aliorum sentemia ferat, de me conclat, quia cum Epimpis sentio, nec vel ad horam excommunicati nem A, ME L mi subiacere aliquatenus volo. Quibus auditis , gavisi sunt omnes. Et hgentes Domino grates pariter conclamauerunt ANfELMv adesse oc quam, non poterat in corpore degens jam mundo absentem causam Ecclesiae suae determinasse. Deinde , in laudibus eximii Prinripis demoratum est , ac ut ipse , dignitatem Primattis Ecclesiae Cantuariensis humiliari a nullo permittereti stu latus; siquidem in hoc dicunt consuetudines antiquae de earum confirmationes, astipulatione totius regni sub magno Rege i i ELMo factae, necne
priuilegia qua his priora existunt ab Apostolica Sede ipsi Ecclesiae collata corrumperentur scinderentur, annihilarentur. Adquieuit istis Rex, jussit ipsi rum quoq scripta Auctoritatuin, quae Ecclesia Cantuari sin habebat, sub celeritate afferri, allata recitari Quod ubi furum est, intulit. Hus ampli, quae-DIures actori atra, ct priuilegia Apostolica Sedis es qua in praesentia Patris est
atris meae, sub se timenta ruenfirmatione Episcoporum c ibatum, d Pr cerum Sethi Asni,sunt ut quasi de v ola A,s L, i penitas taceatum, egos in quia onem mitterem, ego nouis Ambagibus agitari permitterem ' Immo sciat
uo MAs se auts ecliovem se obedimnam i cclesia Cantuariens dei, primaritas, ut Antecessare satore fi sunt, professurum aut Archiepiscopatu Ebor
censi ex toto cessurum. FV.it ergo , quo vult Consideratis itas, Trio Mas
130쪽
in ubi a Ioritatibus quilus Ecclesam Dorobernensem niti sed circumuallam videbat,
ket fretis Clericis suis, quorum siexsilio credidisse sero dolebat, se contra ipsis actoritates nosse stare, sed morem Antecessorum suorum sequenda , se ipsis adquiescere est Ecclesiam ipsam deinceps semper diligere veste dixit, O honorare. Praecepit igita Rex, professio, quam vim rara erat facturus in sui praesentia dicta retur, scriberetur, sigiletos suo , nequid in ea quovis molimine antequam eam prostiendo legeret , mutaretur , seruaretur inclusa. Quod e factum est. Dominica ergo die quae uitri v. Κl. Iuli conuenenint, jubente Rege, Ri
Rossens , HExa Ex rvs Narnricensis , RADv Lerius Cusrens , R. Nugenvs Danelmensis, WHExv avs Paetornensis Episcopi in Ecclesia beati P A CL I Lundoniae pro consecratione Trio M. . Inter soliis tam ergo examinationem , suo loco professionem , de subjectionei obedientia sanctae Ecclesiae Dorobernens exhibenda Ric MALDus Lundoniensis Episcopus , qui , erat sacraturus ab illo exegit Prosessio igitur, ii cui erat sigillata , sibi coram omnibus oblata est, fractoq; sigillo euoluta lecta ab eo est ita. Ego Tuta rari Eboracensis Ecclesiae consecrandus emetropolitanus promea subjectionem , se Canonicam obedientiam sancta Doro-bernensi Ecclesii , ct ejusdem Ecclesiae Primati Canonice electo , est consecrato, a est successoribus suis Canonice inthronixati salua delitate Tomini mei Regui Anglorum , est salua obedientia ex parte mea tenenda , quam Aniecessor meas sanctae Romanae Ecclesia ex parte sua professus I. Intererat huic ossicio Prior Ecclesiae Dorobernensis CONRADus nomine inex Monachis ejusdem loci, quamplures, qui pro hoc ipso quoniam res eos m ixime respiciebat, illo conuenerant. Lectam itaque professionem cum armo, A sibi oblatam Ricu Ax Dus Antistes Lundoniensis accepisset, eam nominato Prior o Fratribus tradidit, dicensu Hanc Fratres est Domini mei in iesimonium auctoritatis Fra Ecclesia suscipite, det ipsam vobis factam in me gomoriam Ueritatuta seruate Deinde a R dux prio Cicestrensi Episcopo Dictum in populo est ipsam consecrationem , ex recto in antiqua consuetuis dine debere fieri Cantuaria. Et adiecit. Verum quia ipsa Ciuitas, defuncto Patra nostro A, C L, o, nunc quidem Pontifice caret, visum egi sacrati mordinibus regni es atque Principibus, eam hic atque ab ea sedis Episcopo pra alidis,
tissimum celetrandam, eo intuitu, ea ratione quod Episcopis Lundoniensis inieralios Episcopos es Decanus Eccles Cantuarientis, e ideo steriali quadam digni tate, atteris anteponendm. Ita ergo in Episcopatum Eboracensem no A sconjecratus est , siscipiens a Ministro , quo suscipere detrectauit a Magistro Dum ergo vitae praesenti superfuit, paenitudo hujus facti ab animo ejus Aonon recessit, se in elicem , nec tanti Patris benedictione dignum fuisse pro.
Quibus peractis, praefatus Ecclesiae Romana Cardinalis, audito Rege, Curiaeque Regis consilio, Pallium, quod detulerat, Eboracam detulit, ipsim Pontiricem eius inuestiuit, sicci Romam redeundi iter repetijt Inter haec Ea Episcopus Pangomen bacujus supra meminimus ab E clesia sua,quam olim dimiserat, nitus translatus est,& nouo Episcopatu, quem Rex CPrincipes dudum in Heli statuendum , juxta mentionem inde superius factam, decreuerant, inthroniZatus. Quod quidem ut adipisci mereretur multa
prece , multis multarum a erui promissionibus , multorum quoque officiorum so exhibitionibus, vix post obitum strenuissimi Patris Austi Mi obtinere potis si t.
ipso Anno apparuit Stella , quam Cometam quamplurimi nominabarit. Visa