장음표시 사용
51쪽
s. VII. liquis capitulis dicemus commodis locis. Quaestiones alias episco- Reu, ut Pi reseruant alii Conventui; viro, pergunt, quae uobis regi concilii transmissa smi pstimus, ut uestra nucIoritate firmentur: et squis assis h. uersarius illis erasere noluerit, prae tere non permittatur. Dei enim catur. cooperatores vos esse debetis, et adiutores Ductae eius ecclesiae; quatenus
religio Christona incontaminata temporibus regni uesri usque in finem
seruetur. Per idem tempus mulier quaedam de Alamanniae partibus, nomine Thiota, Pseudo- prophetissa Mogontiacum uenit, quae Salomonis Episcopi parochiam suis uaticiniis non minime turbauerat. Nam certum consummationis saeculi diem, aliaque perplura η ς - ' notitiae cognita, quas diuinitus sibi reuelata, scire se fatebatur, et eodem anno ultimum diem mundo imminere praedica-hat. V nde multi plebeii utriusque sexus timore perculsi ad eam uenientes munera illi ferebant, seque orationibus illius commendabant,
et quod grauius est) sacri ordinis uiri doctrinas Ecclesiasticas postponentes, illam quasi magistram coelitus destinatam sequebantur. Haec in praesentiam Episcoporum apud sanctum Albanum deducta, et diligenter de suis assertionibus requisita, presbyterum quendam sibi ea suggessisse . et se talia quaestus causa narrasse professa est. Quapropter synodali iudicio publicis caesa flagellis ministerium pra dicationis , quod inrationabiliter arripuit, et sibi contra morem E clesiasticum uindicare praesumpsit, cum dedecore amisit, suisque ua-6. ticiniis tandem confusa finem imposuit. Ita ANNALES FUGM.f., i ' DENSES ad hunc annum. Iidem annales ad annum 848 testantur,no a. 8 8 Regem circa Calendas Octobres generale placitum iterum celebrasse apud Moguntiacum. De caussis, quae tractabantur, ecclesiasticis duas tantum indicant; scilicet homines Israbant episicopi aduersus do in num siuum conspirantes publice conuictos, cum eo pacificauit Rex. Got
scalcus quoque quidam presb ter de praedesinatione Dei praue sentiens,
et tam honos ad uitam, quam malos ad mortem perpetuam ineuitabiliter
a Deo praedesinatos esse a mans, in conuenis 'scoporum rationabiliae, it uti plurimis visum es ) conuictus et ad proprium Episcopum Iet rum Remis transmissus es; prius tamen iuramento confirmans, ne in regnum nudoussici ultra rediret. Consentit cum his i Irabant epistola synodalis ad Hincmarum archiepiscopum Remensem. Hanc ergo opinionem, ait Rhabanus, nuper in f neao apud Moguntiam habita ab eo audientes, es incorrigibilam eum reperientes, annuente atque iubente piis
riraban homines ii recon ciliantur et
52쪽
mnatum mittere ad uos, quatinus eum recladatis in Mesra parochia, unia primum inordinate recesset: et non 'stis eum amplius errorem docere , et
i seducere populum Chri anum cons. HARDUIN. concit. t. V P. I 6. SERAR. rer. Mogunt. lib. I cap. 33 in IOHANNIS colleci. t. I p. 78. SCHMID. de coneta. Mogunt. apud IOHANN. tom. nouo p. 286. GILBERT MAUGUIN. disi . historica et chronica de Go-descalco. Circa haec tempora de ecclesia Idamburgens susten- . tanda in synodis agebatur. REM PERTUS in uit. S. Anscharii
cap. Is rem ita narrat: - dominus quoque humilitatem eius et pa- Seelesiae
. ,, tientiae fortitudinem corspiciens, quia cor Regis in manu Domini . clementissimi Domini et Senioris nostri Ludovici Regis. quibus erita. Apost patrem suum huius Regni guberna Ia suscepit ad hoc ani- inu i mmum incitauid, ut quaerere incipereth unde ei solatium labsistendi ,, facere posset, quo legationis suae mandatum perficeret. Et quia Aaschati Mis in hae prouincia cellam nullam huic legationi habebat congruam; is erat autem ibi iuxta Episcopatus Bremensis Ecclesiae tunc desola-
tus Pastore, illum ei dare disposuit. Unde in publico conuentu
, Episcoporum, eaeterorumque fidelium suorum tractare cum eis coepit, utrum hoc ei facere canonica auctoritate liceret. Domuse nus enim et Pastor noster hoc sibi periculosum esse aliquo modo, formidans, et ne a quibuslibet naeuo cupiditatis reprehenderetur
,, caute praeuidens, non facile huic dispositioni assentiebat. Iubenteia itaque Rege. haec eadem res in Concilio Diicoporum uentilata est. Qui multis praecedentibus exemplis probauerunt, bene posset si fieri, ut quia Dioecesis illa, ad quam ordinatus fuerat ipse, admo- dum parua erat nam non nisi quatuor baptismales habebat Ε elestias, et haec ipsa multotiens iam Barbarorum incursionibus de-- uastata) ei causa solarii adiungeretur. Uerum ne in aliquo scrupu-- lum Ferdensia pateretur Episcopus, quod etiam partem de suo Epi-- scopatu ultra Albiam sumptam, ipse cum Bremensi tota simul Pa- serochiam retineret, statuerunt, ut flaut tempore Domini Ludoviciis Imperatoris primo fuerant Episcopatus ipse et Bremensis scilicetis et Ferdensis restituerentur, et ipse teneret Bremensem. Ex qua is maior pars Dioecesis suae sumpta fuerat, quae etiam tunc Pastoris is erat praesentia desolata. Quo Decreto ita ab Episcopis constituto, .
Aipse iubente Rege Bremensem fuscepit Di Cesim gubemandam. Reis. B Porro
53쪽
VII. ,, Porro partem Parochiae, quae ultra Albiam ad se pertinere debe. Abat, Waldgarius recepit tunc Ferdensis Episcopus. Quod cum ita se aliquandiu esset, iterum diligentius ipsa re in alio Concilio Episto. porum uentilata, uisum est eis bonum non esse, ut sedes, ad quam. u Ordinatus fuerat, ab alio Episcopo teneretur. Nam Hanima b fgum iis riburg tune in partem cesserat Waldgarii, potestatem quidem Regis panem , esse dicentes, ut Dioecesim paruam, et admodum captiuatam au. ,, , locum tamen ad Archiepiscopalem dignitatem auctoritate ep. ei. ',, apostolica firmatum nullatenus immutandum. Vnanimo ergo consensu cum uoluntate praedicti Regis piissimi Ludovici Episcopi ibi constituti censuerunt, ut sedem, ad quam consecratus fuerat V u.' - Pater noster An scharius, reciperet, et si quis ultra Albiam ex Fer- recipiebat; densi ipse retii aeret dioecesi ex Bremensis Ecclesiae Parochia, il--lius sedis restitueret Episcopo. Quod ita et Regio iussit, et synosidali Episcoporum Decreto, ipsius quoque Waldgarii memorati tu e φον Ferdensis Episcopi uoluntate statutum est. c. sto. Porro cum haec t.b. c. 2 se agerentur, Colonia ciuitas, ad quam Bremensis Parochia suffraga. ,,nea erat, eo tempore absque benedictione Episcopali degebat. Quod quia diuturnum extitit, istud etiam sine illius loci Pontificisse praesentim ecessario decernendum fuit. ,, cuid. n. ra. h. g. . rahis manifestum est, hina concilia, Regis nutu coacta, hac in re occupata suille. Rex de ecclesiis statuebat, Pontifice Romano non requisito. Ac, licet postea episcopi locum ad archiepiscopalem digniatatem auctoritate apostolica firmatum nullatenus immutandum censerent; hoc tamen institutum ad pontificem non deferebatur, sed Regis iussu et Jnodali episcoporum decreto An scharius sedem, ad quam consecratus fuerat, recepit. Quid Verdensis episcopus compensationis loco obtinuerit, non additur. Inuito archiepiscopo Coloniensi, cui Brema parebat, nihil quidem decerni poterat, sed id lucro dabant Anschario patres, quod Colonia tunc uel pastore destituta esset, uel episcopi Germaniae Hilduinum , archiepiscopum Coloniensem Gallum, non agnoscerenti Obsture notatur tempus, ADiri ebrieo2 MUS in histor. eccles L. I cap. 24, a d liber donationum Agnisteridiam re- apertius. Anno scilicet Lutheetrici secvnai IX al. XI) dominum Ansgad guntur. AEdrico clerico comite Reginhaldo legatis Caesaris ductum in episcopatum. Congruunt haec cum concilio mense Octobri anno 848 habito. Nam v annos regni Ludovici ab obitu patris ipsius computemus,
54쪽
iemus, iam XII Calend Iulii anno 848 annus nonus eurrere coepe- VII. ω; itaque non est, cur ECCARD. in comment. rer. Franc. P. Aos utraque concilia Ob ecclesiam Bremensem et Hamburgensem coniungendam instituta ad annum 84' reserat, ita tamen, ut Ansgarius
ipsi ante XII Calendar. Iulii introductus uideatur. Accedit, quod Ansgarius anno oblisis, et annos Is Bremae sedisse dicatur; proinde eum iani anno 84 episcopum constitutum necessis est. Acta Sanct. ad III Febr. t. Ι q. a n. 8 respiciunt ad a. 847. Numeros, ni fallor, mendum aut ANNALISTAM SAXONEM error tu bat , cum anno 349 Leudericum Bremensis ecclesiae episcopum Ansgarii decessorem, obiisse tradit; nec capio, qua ratione mortuo Leuderico ecclesia Bremensis diu uiduata permanere potuerit. si iam ante annum 3 9 fuerit episcopus Ansgarius. Sed aliunde satis Constat, Leudoricum mense Aug. a. 847 uitam deposuisse. STAPHORST. Hambuet. Urchengeschichte P. I p. 38. Concilio MO- ε histo. guntino anni 848 adfuit quoque Egibertus episcopus Osnabrugensis ep ολ- de decimis sibi inesta creptis conquestus, quem Rex ad conuentum Francosurti habendum uenire iussit, ubi cadesa ipsius postea diremis abutis fuit, ut j. XIIII, a declarabimus. Acta haec ad annum 848 perti ς4 neu nere, tum annus regni Ludovici XV chartae regiae adscriptus, et ab epocha anni 833 repetendus, tum Radleici cancellarii recognitio
docet. Anno 8 si tres fratres reges noua concordiae foedera ad ro.d... Marmam ineunt, ac pacem publicam firmant. cap. U de eo agi uult, Μa snensi
qui pro aliquo capitali et publico crimine a quonet episcopo corripitur, uel
excommunicatur, aut ante excommunicationem crimen faciens regnum et 'pisto.
regis regimen mutat, ne debitam poenitentiam suscipiat, aut Moeptam k-- ω-gitime peragat. si Anno 8sa habita est synodus eX uoluntate at- ab. 'T 'se quo praecepto eiusdem serenissimi principis in ciuitate Mogontia, subdueat. se metropoli Gerinaniae, praesidente Ηrabano uenerabili eiusdem se urbis Archiepiseopo, cum omnibus Episcopis atque Abbatibus se orientalis Franciae, Baioariae et Saxoniae: et illi quidem de ab- iis a. si soluendis quaestionibus ecelesiasticis tractatum habeant, Rex uero cum principibus et praesectis prouinciarum publicis causis litibus-- que componendis insistens, postquam Synodalia eorum decreta tractanti se suo iudicio comprobauit, et legationes Bulgarorum Selauorumque se audiuit et absoluit, Baioariam reuersiis est. is Haec narrant ΑNNALES FULDENSES, sed res gestas huius concilii tacent. B a Non
55쪽
aa, Go, Non aliena simi ab his temporibus ea, quae inter Goreertim OBDrii brugensem episcopum et monasteria Cometense et Hersordiense acta es fuerunt, teste charta Regis nostri, quae XIIII, 3 exhibenda epi.
Corbet L scopi iura definit, eodem consentiente coram Rege et archiepisco .. . abano caeterisque cum eo in si nodo agentibus; Rege autem auctoriis talis suae praeceptum addente. Lis quaedacilaeoniae, inueterata inter abbatem S. Galli et episcopum Constantiensem, am
v yim si ctoritate Ludovici Regis, anno XXI regni sui componebatur, ut d .ν 'cori scimita ex diplomate ab HKRRGO . t. II p. 32 diuulgato. Trans.
st ni. omnia in Conuentu publico Ulmae celebrato , euius iam
iam s.c.i meminit RATPERTUS de orig. et diuersis casibus monast. S. Galli 1 eompo- cap. 8: interea contigit, Hludoetvicum piissimum Regem publice plavstum - habere in uilla, quae dicitur Visa, praesentibus filiusvis aliisque regni sui Primipibus. Ad quod placitum pius conuentionis causa perlata es. Et coepit erinde Rex silerter et caute cum Dis cogitare atque pertractare. Hanc curiam sille synodum alligno anno Xs , quem et annus XXI regni et Grimaldi abbatis stibscriptio suadet; Annales
ra- requirunt a. 8 8, quo Vlmae conuentuna habitum aiunt. Annum
δύ' XXI, si liceret, in XXV mutauerimo Anno 8s Rex placitum ha-ehieρ. C, huit apud Vangionum eluitatem tempore quadragesinnae rebusqueton. anni ecclesiasticis uacauit; tunc enim G tharius archiepiscopus Colo. j niensis ecclesiae Bremensis et I amburgensis aduersabatur quidem, Mare se- sed in conuentu isto placabatur, teste REM PER I O in uita S. Ans-I. . Esr-2O: postea tamen consecrato ad eundem locum uendistii sinum is rabili Praesille Gunthario, hoc ipsum Dominus et Pater nosterasta fue- ,, Anschariusγ ei suggerere studuit, ut sua quoque auctoritate firmare- otur, cui tamen rei ipse admodum contrarius extitit. Qua de causa se postmodum in Mormacia ciuitate positis duobus Regibus Ludο-- uico scilicet et Lothario coram multa Episcoporum utriusque Re segni frequentia praesente uenerabili Patre nostro haec eadem resis exposita est. Quod cum ab omnibus bene ita ordinatum probar istur, ut praedictus quoque Ponti sex Guntharius hoc ipsum sua a rictoritate firmaret, cuncti rogauerunt. Qui primo quidem sortiter lis his retriti coepit, iustum non esiis multipliciter asserens, ut sedesis suffraganea in Archiepiscopalem uerteretur, nec se debere hono- lis rem sedis sitae in ali*io minuere. Postremo tamen et ipsis Reg, l
56쪽
LYDOVICI GERMANICI. I Arogantibus, et omnino eausa necessitatis id licitum fore dicentibus, s UILis rebondit ; Si apostolica auctoritate firmaretur ex se quoque ratum sed rede., ,esi e: Quo responso accepto cum etiam omnes furiaganeiis haec eadem consensissent, piissimus Rex iam dictus Ludovicus, et pontis se cupiens et patris sui eleemosynam in omnibus augmentare, et ς: - u se quod ipse disposuerat per omnia ratum fieri, Reuerendissimum S Alomonem Constantiae Ciuitatis Episcopum pro hoc ipso ad sedem is direxit Apostolicam. Cum quo etiam Dominus et Pater nosteris Anscharitis, quia ipse per se non poterat, si,ium suum fratrem no-ostrum Nordfridum misit Presbyterum. Qui ossiciosissime a san issimo suscepti Papa Nicolao Legationis suae mandatum ei plane et dilucide retulerunt. Qui prudenter et sollicite ea, quae ab ipsis is dicebantur mente pertraetans, ec Deo ipsspirante pro lucrandisse animabus Gentilium hanc eonstitutionem iustam esse decernens, , se uoluntatem Regis nostri sua auctoritate firmauit. ,, Eodem an- synodus no circa Calendas Octobres habita est synodus apud Mogunt cum, praesidente Carolo archiepiscopo, ubi inter alia, quae uentilata fundde ius de iure ecclesiastico, praesentata est epistola Guntharii Coloniensis episcopi ad Aliseidum episcopum directa, in qua legebatur, conti- 'gisse COIoniae XUII Calend. Octobribus terribilem ualde tempest, tatem etc. uid. ANNALES FULDENSES ad h. a. Anno Ludovicus noster in Galliam tyrannidis fratris Caroli compescendae caussa inuitatus cum exercitu proficiscitur, et Uiscopos Galliae sature e sibi VII Calend. Decembris Remis occurrere iussit, ut cum eo de st- restauratione sanctae ecclesiae et de statu ac salute populi Christiani tractat ent; sed episcopi prouinciarum Remensis & Rotomagensis bet, epistolam mense Nouembri ad Regem mittunt, et, quod iussis o-- qui non possent, breue temporis spatium obtendunt, adduntque grauissmam admonitionem, Regem conscientiam suam excutere debere , cur in regnum Caroli uenerit, crudelia facinora coercenda esse, praedones paganoa debellandos, ecclesias defendendas ea n-que facuItates conlaruandas. Hic alte clamant pro aris et focis argumentis saeculo dignis nixi. Non possum a me impetrare, quia specimen quoddam proseram: is Quia uero Κarolus Princeps, se Pippini Regis pater, narrant patres, qui primus inter omnes Fran- όondriclis eorum Reges ac Principes res Ecclesiarum ab eis separauit atque
is diuisit, pro hoc solo maxime est aeternaliter perditus. Nam san-12 4 B 3 oetius
57쪽
34 CAP. I DE DI PLOMATIBVssectus Eucherius Aurelianensium Episcopus, qui in monasterio S.,, Trudonis requiescit, in oratione positus ad alterum est seculum ra- is Pius, et inter cetera quae Domino sibi ostendente conspexit, ui- sedit illum in inserno inferiori torqueri. Cui interroganti ab ange- lo eius ductore responsum est quia stinctorum iudicatione, qui in ,, suturo iudicio cum Domino iudicabunt, quorumque ros abstulit et diuisit, ante illud iudicium anima et corpore sempiternis poenis est G deputatus, et recipit simul cum suis peccatis poenas propter Pecis eata Omnium, qui res suas et facultates in honore et amore D semini ad sanctorum loca in luminaribus diuini cultus et alimoniis is seruorum Christi ac pauperum pro animarum suarum redemptione,, tradiderunt. Qui in se reuersus sanctum Bonifacium et Fulradum
,, Abbatem monasterii sancti Dionysii et summum Capellanum Regisse Pippini ad se uocauit, eisque talia dicens in signum dedit, ut ad sh-
,, pulchrum illius irent, et si corpus eius ibidem non reperissent, ea quae dicebat, uera esse concrederent. Ipsi autem pergentes ad praedictum monasterium, ubi corpus ipsius Karoli humatum fue- rat, sepulchrumque illius aperientes, uisus est subito exilla draco, et totum illud sepulcrum interius inuentum est denigratum. ac si fuisset exustum. Nos autem illos uidimus qui usque ad nostram
Maetatem durauerunt, qui huic rei intersuerunt, et nobis uiua uoce ueraciter sunt testati, quae audierunt atque uiderunt. Quod co--gnoscens filius eius Pippinus synodum apud Liplinas congilegari fecit, cui prasuit cum sancto Bonifacio Legatus apostolicae sedisse Georgius nomine. Nam et synodum ipsam habemus, et quan- tumcunque de rebus ecclesiasticis, quas pater suus abstulerat, po- ,,tuit, Ecclesiis reddere procurauit. Et quoniam omnes res Eccle- ,,siis a quibus ablatae erant restituere, propter concertationem, ,, quam cum Waifario Aquitanorum Principe habebat, non praeua- ,,luit, precarias fieri ab Episcopis exinde petiit, et nonas ac decimas ,, ad restaurationes tectorum, et de unaquaque calata duodecim d Anarios ad Ecclesiam unde res erant beneficiatae, scut in libro Ca--pitulorum Regum habetur, dari constituit, usque dum ipsae res ad ,, Ecclesiam reuenirent. ,, In mentem deinde reuocant Regi capitula Marmensa, de domibus religiosis ualde sunt soliciti, ossicia do-sent Regis, procerum et iudicum uillarum regiarum, Regem ipsum obiurgant, increpant . minas iactant, umbratilium paedagogorum
58쪽
ι more. Iam antea eo audaciae progressi erant clavigeri optimates, ut Ludovicum societate piorum prohiberent; sed intelligebant etiam, pacem, nisi Rex ecclesiae redderetur, reparari non posse. Itaque synodus Metensis legatos ad Ludovicum anno 819 mittebat, ipsum exhortaturos, ut ueniam peccatorum peteret, quam impetraturum se promittebant, si noxas suas agnosceret emendaretque, si cum fratre Carolo ad pacem rediret, si scelerum satellites a se disiungeret,s ecclesiae honorem tueretur etc. Si hanc uocem sacerdotum audierit, per eccissis istam apostosicae auctoritatis potestatem illi peccata emmmco more dimittenia si aque socrae coinnunioni, qua ipse se priuau rat, excommunicatis communicans restituendum esse. At Ludovicus bruta episcoporum fulmina magis mirabatur, quam timebat; quare legati ab eo incerti discedebant. Memorabimus ex BALVZII t. II Capitular. p. 327 acta huius legationis: De indulgentia sua nobis Illud ouvicus Rex pridie Nonas Iunias in Normatia dixit. Volo uos precari, ut si in aliquo uestros animos offendi, ut hoc mihi pera donetis, ut in antea securus uobiscum loqui possimus. Ad haec Uincmarus, qui primus in ordine ex sinistra parte illius stetit, respondit dicens: Ista causa cito ad effectum peruenire potest; quia quod nos offerimus, hoc uos petitis. Et monente Grimoido ac Theodorico Episcopo, iterum ipse Hincmarus dixit: Nihil contra me secistis, unde noxium rancorem in mente contra uos teneam: quia si facerem, ad altare, ut Domino sacrificarem, accedere non auderem. Iterum monentibus eisdem Grim Oldo et Theodorico ac Salomone, dicente ipso Τheodorico haec uerba, Facite sicut senior noster pre-eatur, parcite illi, respondit ipse Hincmarus haec eadem uerba :Quod in me, id est, in mea persona, pffendistis, et peperci et paraco. De hoc autem quod in Ecclesia mihi commissa et in populo male est factum, uoluntarie uobis dono consilium, et secundum Deum praesto auxilium, ut inde salui stis, si uobis placet. Et praefati uiri responderunt: Certe bene diciti et ceteri fratres nostri in haec uerba et senserunt et prosecuti sunt. Tanta et talis indulgentia illi largita fuit, et non altera, neque amplius. De scripto autem quod confirmatum nobis est traditum, nec ipse a nobis quiddam quaesiuit, nec nos illi aliquid diximus ; quoniam necdum inim illo ex huiusmodi in ratione eramus. Ipse autem post haec et alia dixit nos egisse, quod non egirum, o hoc materiam sumens, quod Gunctarius . VII.
59쪽
3. VII. tharius illi familiariter, ut eum instrueret et ad satisfactionem prouocaret, scriptum relegit ita inquiens: Vos mihi transmisistis uestram epistolam cum capitulis. uos uenistis cum causa facta. Nos non sumus hic nisi duo uel tres, qui sine aliis huc exiliuimus. in illas Causas.intrare non possumus antequam cum nostris Episcopis inde se tractemus: quia, Deo gratias, nihil sine illorum consilio feci. et . z. postea inde respondeam. Noa autem expectabamus, ut consilium icoporum a nobis de sua salute oblatum ipse quaereret, et tunc ei secundum il-
i. ζο scriptum donaremus consilium. Ipse autem de suo gradu, gra- terit. dus, ambo, hic solium regium fignificare uidetur respondit, quod in illud scriptum non intraret antequam cum suis Episcopis conside- letaret. Et si quicquid in generali causa Ecclesiae et populi egit, pe- l nodi nes illum remansit. Circa haec tempora ECCARDVS e. Lνς'ti . p. 4 3 definit annum 86ob Moguntiae synodus celebrata uidetur, ', idu' epistola innuente Nicolai 1 Papae ad episcopos Germaniae , quam
dilaol. P. MARTENil collec t. vet. monum. t. I p. i4' insertam reperimus et inscriptam: reuerendissimo et sanctissimo confratri Carolo archi
in qua Ah- bus. Ex epistola patet, Abbonis caussam 1 missi examinatione imitiri. a.' -episeoPOS; Abbonis autem matrimonium, in quarto in qu tir consanguinitatis gradu contractum, dis luendum censet Pontifex. constraui- et declarat, se nullam sententiam protulisse in Salomonem episco- a. o, uariasque uariis peccatis assignat poenitentias, scilicet sacerdonum dia- tes et foeminas uelatas, fornicationis criminis damnatos, item parso Mndum dicidas et fratricidas, diuturna poenitentia coercet. Si quisquam
tau. - matre spirituosi fuerit fornicatus, anathematis percutitur ictibus. lSimiliter autem et illum, statuit Ρontifex, promulgamus, qui lm iu , cum ea quam de sacro fonte baptismatis susceperit, aut cum illa quam ante l.. visio 4n tenuerit eum sacro chrismate fuerit uncta, fornicationis crimen. ista ' perpetrauerit; legitimam autem si habuerit, dimittat uxorem. Im lcoercetur; ter haec uestra Ianctitas addere studuit, si cuius uxor adulterium perps
60쪽
trauerit, utrum marito ipsin liceat secundum mndanam legem eam iste VILscere. Sancta Dei ecclesia mundanis numquam constringitur legibus, sim sed eee dium non habet nisi spirituasem ac diuinum, non Occiau sed uitii at. Annus 8so tribus regibus Ludovico, Carolo et Lothario concor-h b. . diam reddidit, conueniebant enim in basilica S. Castoris apud Con- eitur. nisi fluentes, ac nonnulla capitula, quae pacis publicae et legis regni primariae instar erant, sacramento sanciebant. Aderant cx ecclesiasticorum coetu Hinemarus archiepiscopus Rhenaensis , Guntharius Ια pacto archiepistopus Coloniensis, Altfridus episcopus Hildesheimensis, Salomon Constantiensis, Aduentius Metensis, Hatto Uirdunensis, Franco Tungrensis, Teudericus Mindensis, Leutherius Monast riensis, Gebehardus spirensis, Christianus Autissi odorensis, Vulsadus abbas monasteriorum S. Medardi, Suessionensis et Resbacensis. Wilgarius, abbas Altahae inferiorix Capitulo V iisdem uerbis de Gela- ea, quae in cinuentu secundo apud Marsnam. capitulo U de correptis ab episcopo non recipiendis statuta fuerunt, repetuntur. Ca- seoporumpitulo Ut episcopi neminem a Christiana communione alienent, 'uili commonitum; regiam uae reipublicae potestatem per se episcopus uel per ministros suos adeat. ut constringatur contumax Capitulo re progenitorum de sanctae ecclesiae honore et immunitate honore capitula conseruari iubentur. In adnunciatione. Ludovici regis capitulo IV cautum, ut recisae et easse Dei et episcopi et Dei homines, clerici et monachi, et nonnae talem mundu-dem et honorem habeant, scut taurilibu 1 ore antecessorum habuerunt. Eodem anno 86o VII Idus No- aio ageba-uembris synodus generalis in uilla Tustaeo Tullensis parochiae XIV prouinctarum habita fuit, quas inter etiam Moguntinensis appellatur, squamquam iussus Ludovici nostri non memoratur, ut ECCARDO Tutiensiti C. l. p. 479 uisum est, nec in exordio concilii huius Tullensis apud HARDUGUM t. V p. sor Moguntinae prouinciae mentio Λnno 36 a Ludovicus Lotharium Carolo reconciliare contredebat, eum pro prout ex adnuntiatione ipsius apud Sablonalias habenda apparet, ubi Rex capitulo III iterum ecclesiarum honorem sibi curae habet, sutu et ad pacta Marmensia et Confluentina respicit. Anno 864 Luit- Archi herium archiepiscopum Moguntinum re Altfridum episeopum Hil. desheimensem synodo Plitenti interfuish. discimus ex priuilesio πι Hilde scoporum abbatiae S. Germani Musiodorensis concesso in DA- heim