Miscellanea philologa: Ediderunt gymnasiorum batavorum doctores societate conjuncti

121쪽

- 109 post μιεῖον posito θοάζειν transitive est accipiendum: nullius vero sub imperium minora detrudens, potentioribus imperat i. e. maiora et minora ei subiecta sunt. 618. υ ποτ' εkόπιν χρόνου πόλιν πιηχῖνιηι Schol. εἰ τὸν μετέπειτα χρόνον uia1παρς αυξήσει κότον ὁ Ζευς Corrigendum αυξήση Haec si accurate ex verbis Aeschyli expressisset, in textu legisset via ποτε sint. Ζεύς εἰς ri χρόνου sint. τονὶ Φολει παχυν 1 Vel παχύναι Sed sententia finalis hic nullo modo serri potest post προφωνων nemo enim rem praedicit, ne illa ipsa res fiat. Itaque si παχυναι vel παχυν 1 legit schol , improbandum est. Sed non omni dubio maius est eum sic legisse, neque de πόλει constat, quoniam potest μή πως - Ζευς de suo explicationis causa addidisse. Μanu scribae edice ad παχῆναι scriptum est ρ πλατυναι, quae videtur explicatio mas pro varia lectione habita. De

sensu es Hermannus.

629. ω ἀληθε- τέρμον' ἀμέ rτων πρὸς ἀμαντα vulgo ἀώμιπιως). Schol. βεβαίως es παντελες sori. παν τέλος φώρων αυτάς. Legit τέρμονα πέρι,πων πρὸς παντα sed hoc nihil est, significaret enim quovis modo, etiam malo, pedisesens. At si pro ἀπαντα adiectivum legeretur quod proverum significaret veluti ἄμομφον, sensus bonus esset. Sed quamquam nullum succurrit, quod satis ad S. lectionem

accedat, tamen ampliandum censeo, quia vulgata, iis ἀμέρω--ως, sive ἄμιεμπιον legatur, non nimis apta est. Si iungas πρὸς ἀπαντα τέρμονα ἄμεμιπτον, languet ἀπαντα in πρὸς απαντα eo sensu quo πρὸς πάντα apud Xenophontem quoque invenitur pro quovis modo pendent τέρμονα μιεμιπτον rursusa ἀμέμπτως scribens illuc reseras πρὸς παντα τέρμνα, --nus aptum est τέρμονα, quum nullum motionis Verbum prae-eesserit. 632. ευκτεα γένει χεούσας, quod manus secunda appositis

αι, 1 mutarit in ευκται γένη . Schol. χεούσης ἐμ εὐ- κταῖα γένει, Μ τῶ γένει. Leg. γέ- - - γένει. Textus hic, ut alibi ad scholia mutatus quare paene credo, scholion ab editore male descriptum esse. Non necesse erit monere,

γένει Verum esSe.

122쪽

- 110 scriptum ἀσφαλέας, prima manu. Schol. ἀμετακlνητο ἄναυτοῖς αι τιμαί. Quod ατψαλίας non scholiastae manu, aedeius qui ediceum scri it additum est, non videtur e libcatio esse, sed pro varia lectione adscriptum, quam lectionem scholiastes quoque secutus est. Speciem tamen habet coniecturae audacioris satis antiquae. alim απιμας Versuaest antispasticus in antistropha scribendum θεους δ' ο γαν

ἐνθαδε φυγῆς τῶ εἱματι νυν παροέχεται. Huic igitur nova periodus incipit a πολυδρόμιου , pro παροέχομαι habuit παροίχεται, quod nemo praeter umebum animadvertit, qui ita in textu dedit. Παροίχεται mihi praeserendum Videtur, quia in vulgata praepositio omni vi caret. ellauerus quisdem in exico interpretatur neglexi, sed haec significatio nullo exemplo defenditur.

828. κακκας Schol. καταβασεις. Hemannus hinc patere

dicit, Scholiastam habuisse καββασίας pro καταβασίας , quod non pro accusativo sed pro genitivo habendum sit. Si sch lion illud non est corruptum, huiusmodi quid latet. Potuit tamen intercidere verbum, ut in scholio legendum sit καταμβας se. Ita καββοός ad praeconem Me reserendum. Me lius I. l. p. 25 hunc locum specie magis quam re corruptum esse dicens, proponit: ἰὸς, ο AP αυτ& κασεν ο δαῖαν βοανλιφαένων - δί tamen ipse non extricat Elisio consonae οι in μα δε illicita praeterea est, et sensus loci, quemadmodum ipse interpretatur, pedestri quam poeticae orationi aptior est. Persuasum habeo, locum hodie restitui non posse, sed

καββας utique praeserendum esse vulgatae κακκας. 830. βοα ἀμαφαένω ὁρ- δε φροhχιια. Schol. ου ἔτι παρατο et πρὸς κουσα τα ἀλλ' αυτόπτης γενομ ένη βοω. Legit Ορων.

Sed chorum seminarum masculino genere in singulari de eloqui, non concedendum videtur. Fuerunt qui hoc contenderent, refutati ab Hermanno ad Vig. p. 15. Non afferri debet Choeph. 22. ἰαλ ὸς α δομι ν βαν, quo loco αλτός communis generis est, similiter ac πλαγκτος ἴσα, M. 593. et alia verbalia.

123쪽

- 111 838. υκουν Ουκουν. Schol ἰδίως τούτο ἀντὶ του εἰ δε μου. Igitur hunc versum et sequentem praeconi continuavit. Sed haec explicatio του υκουν non probari potest. 848. τα πιται sic ed. Schol ἀπιόντα, κατα συγκοπιεν. Inepte απιτα explicare studuit, nec videtur aliam habuisse lectionem. Seiunxit tantum primam litteram τυπιταὶ.858. άγειος εγω βοώυχα ιος βαθρείας Schol ἐγὼ ἡ βο θυχαῖος ἀνα α ταυτης τῆς βαθρεἱας. emannus putat schol legisse vel voluisse γνος. 8atis Ontprie quis enim ιγγός cum gen pro ἀναειος accipiat Non video quid melius statuas quam legisse eum ἀνα-.877. λυμασις προγρατυλάσκει supra scripto i ad ultimam syllabam). Schol εἷς περ τοὐν Αἰγυπτέων πρεσβευοι. indor-fius scholiastam legisse putat λυμια εἴς δε προ γῶς λασκοι; Partim recte. Haestare puto εις περ γῆς ἱλάσκοι Non ad amussim quidem convenit, sed propius certe explicationi est. Non tantum veram sed etiam tolerabilem lectionem invenire

dissicile est. Opportune tamen Schol nos aliquando istis insanis latratibus liberabit. 882. βαριν εἰς ἀντίστροφον Schol τὴν ξυμψοτέρων -

βλάπτει μιε. Legit βρέμος ἄρος ατα auxilium, quod signum ae ihi promittebat, in perniciem mihi vertit.' Recte.

885. μιλδα ει - ἄναρ ναρ κελαν Schol τουτωτι μιχροδεν ὀ ουσαν. Hinc apparet in superioribus suis ab eo lectum

fuisse ιιι ἀλαδ αγει, ad mare ducit); ' sed non bene hoc

cum ναρ iunxit. 992. Schol σοὐφρονειτε πως ὁ τῶν Nγυπτιαδων μιγιλος καροταγνωσθείη πὸ των Ἀργείων και κη 1μωῖς. inime haec cum poetae verbis conveniunt; sed scholio loco suo motum videtur et ortasse ad s. 176 aut alium in illa parte sabulae

reserendum.

Sequitur ex iis, quae exposui, ut Scholiasta quinquaginta

124쪽

- 110 scriptum ἀσφαλέας, prima manu. Schol. ἀμετακlνητο εἱεν αὐτοῖς αἱ τιμιαι Quod ψαλίας non scholiastae manu, aedeius qui ediceum scri it additum est, non videtur explicatio esse, sed pro Varia lectione adscriptum, quam lectionem scholiastes quoque secutus est. Speciem tamen habet coniecturae audacioris satis antiquae. alim isset . Versus

est antispasticus in antistropha scribendum θεους ὰ γῆν

ἐνθάδε φυγῆς τῶ ἱματι νυν παροέχεται. Huic igitur nova periodus incipit a πολυδρόμου, pro π οἱχομαι habuit παροιχεται, quod nemo praeter umebum animadvertit, qui ita in textu dedit. Παροέχεται mihi praeserendum Videtur, quia in vulgata praepositio omni vi caret. inauerus ubdem in exico interpretatur negleri, sed haec significatio nullo exemplo defenditur. 828. κααμ. Schol. καταβάσεις. Hemannus hinc patere dicit, Scholiastam habuisse καββασίας pro καταβασίας , quod non pro accusativo sed pro genitivo habendum sit. Si sch lion illud non est corruptum, huiusmodi quid latet. Potuit tamen intercidere verbum, ut in scholio legendum sit κατα- βας se. Ita καββας ad praeconem Me reserendum. Me lius L l. p. 25 hunc locum specie magis quam re corruptum esse dicens, proponit: οφ ο μι αυτ& κασεν ο δαῖαν βοαναμφαένων - Uc tamen ipse non extricat Elisio consonae οι in stos illicita praeterea est, et sensus loci, quemadmodum ipse interpretatur, pedestri quam poeticae orationi aptior est. Persuasum habeo, locum hodie restitui non posse, sed

Sed chorum seminarum masculino genere in singulari de eloqui, non concedendum videtur. Fuerunt qui hoc contenderent, refutati ab Hermanno ad Vig. p. 15. Non afferri debet Choeph. 22. ἰαλτο εκ δομων βαν, quo loco αλτός communis generis est, similiter ac πλαγκτος ἴσα, M. 593. M alia verbalia.

125쪽

- 111 838. ἀκουν Ουκοῖν Schol. ἰδίως τουτο, ἀντὶ του ει δὲ μου. Igitur hunc versum et sequentem praeconi continuavit. Sed

haec explicatio του υκουν non probari potest. 848. ταπιτα sic ed. Schol. ἀπιόντα, κατα συγκοπιεν.Ιnepte απιτα explicare studuit, nec videtur aliam habuisse lectionem. Seiunxit tantum primam litteram τ απιταὶ.858. γειος ἐγω βοώυχαῖος βαθρεώκ. Schol. ἐγω ἡ βα- θα κυνα α ταυτης τῆς βαθρείας. emannus putat schol. lωsae vel voluisse γνος Satis sntorte quis enim ἁγνός cum gen pro ἀναιος accipiat Non video quid melius si tuas quam legisse eum ἀνάξιος. 877 λυμ ασις προγασυλάσκει supra scripto i ad ultimam syllabam). Schol εἷς περ των Ῥύγυχπέων πρεσβευοι Dindortas actoliastam legisse putat λυμας εἷς δὲ πρὸ γας λῆσκοι; partim recte. Haestare puto εἷς περ γῆς ἱλάσκοι Non ad amussim quidem convenit, sed propius certe explicationi est. Non tantum veram sed etiam tolerabilem lectionem invenire dissicile est. Opportune tamen Schol. nos aliquando istis insanis latratibus liberabit. 882. ἀριν εἰ ἀντ προφον Schol. ἡ ἐξ ἀμφοτέρων τοὐνμι - λισσομώνην , o ἐστιν αμέ ιέλισσαν. Legit igitur ιραφώσποψον, probatum Porsono, indorso, Hermanno. Ἀντώστραμ hic explicandum erat: prora pelago obversa.'885. homo τα ροσατα. Schol ἡ - βρετέων ἐπικουρέα βλάπτει M. Legit βρετεος αρος τοι auxilium, quod signum mihi promittebat, in perniciem mihi vertit.' Recte. 885. a ua γε - α ονα μέλαν Schol τουτέστιν μηδέν με ουσαν. Hinc apparet in superioribus μέ ab eo lectum fuisse ρι' ἄλαδ αγει, ad mare ducit); ' sed non bene hoc

cum ναρ iunxit. 992. Schol σωφρονεῖτε πως -οὐ Nγυ αδῶν μιιλος κομταγνωσθείη etro τοὐν Ἀργεώὐν κα μιχ ἡμεῖς. inime haec cum poetae verbis conveniunt; sed scholio loco suo motum videtur et ortasse ad s. 176 aut alium in illa parte sabulae

reserendum.

Sequitur ex iis, quae exposui, ut Scholiasta quinquaginta

126쪽

- 112 sere locis in quatuor Aeschyli sabulis ad lectionem ducat, meliorem quam quae est in ediem. Sunt autem hi laoi:

Mam. 2, 103, 104, 141, 166, 1127. Choeph. 18, 1, 155, 317, 366, 399, 18, 438, 475, 482, 35, 38,783 787, 13, 40, 7 I. Eum 95, 239, 25s, 472, 481, 483, 17, 553, 598 603, 663. Suppl. 9 75, 100, 118, 22, 157, 362, 394 444 556, 29, 36, 28,

877 885 cf. annotata ad singulos versus). Non hic recensui vitia accentuum, nec vocabula male divisa. Quemadmodum alii de bonitate lectionis iis in locis fortasse hic illic dissentient, ita non dubito, quin alibi contra, ubi evlectionem scholiastae reieci, illi maiori ingenio aut elicitate

manum poetae ex verbis scholiastae indagaturi sint. Ceterum loci modo recens eiusmodi sunt, ut plerique nullam dubita tionem relinquant quare non alienum uerit versus qui almquam spem successus asserunt similiter enumerare. Sunt autem

potissimum hi Agam. 15. Choeph. 69, 75 145, 384 544, 602, 28, 99 790, 797, 27, 955, 958, 969. Eum. 176, 302, 489, 507, 18, 634, 861. Suppl. 82, 138, 16I, 168, 592, 18 882.

Μulta scholia in superioribus non tetigi, quia exili en meratione vitiorum benevolum lectorem satigare aut deterrere nolebam. Illa hoc loco seponam. Non recenseo scholia emendanda nisi quae variam lectionem continere Videri possunt. Pleraque verbo indicasse sinciet. - 186. Scholion hoc loco alienum. 228. - l. ΚΛΗ κλέδόνας); ceterum os edic. - 1082. l. δεύμερον γαρ hγρ δημε ἀπιώλεσας est ar script in ipso scholio moest. 126. l.

ἐπι σκοποικτιν 129 βροτοῖς ρ. νεκροῖς om. p. s. schol ad 163 - 161. πράττων l. ταραττων 185. et δεινα μοι voluit:

mili deriderasae, Mikιοι translato sensu accipiens qua rili bam. 275. ἀνταποκτεῖναι θων ἡ 'tia subiectum ante ἀποκα)r ημίαν μεμφόμνον, ἡ ΑIγισθον obiectum post αποκτ. Posterior explicatio unice Vera, prior ne graeca quidem est. Orestes Aegisthum eodem modo interficere debebat, quo hic Agamemnonem interfecerat, nempe tauri in modum efferatum non redimendis poenis; s. g. 1125 Hom. Odyss. VI. 35; reliqua non expedio. 279. -- ξειν L. δω ιν in scholio,

127쪽

- 113 ceteroquin scholiastae culpa long a poetae verbis recedenti.

360. ρων χρησs δων cf. schol ad 815. 344. νεαρῶτα su, stantivum, φίλον adiectivum putarunt. 485. πευκαοτὶ πανηγυρικόν existimavit ευ pro υ substitutum, ut sit et κάεντ reserena hoc ad πυκνοις, πυκα, πυκάζω es Eust ad Il. XV. p. 359 2, et vocabula λυγρός et λευγαλέος, πευωμαι et πυ-οάνορι ι - 389. leg. υκ ἄν τι βουλευθειν pro Vulg. πι-

scholiastae est θανασιμως; non de soc καίριον cogitandum est 360. corr. ἡ Κλυταιμινηστραν Sic ed. auci Cobeto. 372. Scholion corruptum leg. ἡ καἱτοι αλλα et αρχης, μι ς τανυδρόμαοις γένεται σφαλερα τα κωωλα, vel imile quid ταχυδρόμοι non ad variam lectionem reserendum. 378 leg. λωπειν

φασὶ την δια δια φυιυσος ου - δέ αυτὸ γαρ reae N a m πεμπε ν idem existimavit atque ευπεμ - 'cabulum explicavit, quo modo granunatici