Selecta capita de syntaxi Sallvstiana. Dissertatio ..

41쪽

oppidum Numidarum 8s 6; 2, 5. - Jug. is, a proxumo IIispania Mauri sunt, quae verba quamquam plerique libri praebent neque ea constructionis ratio ab Sallustii ingenio aliena est, tamen cum Dietschio auctoritatem libri omnium vetustissimi sequendum et proxumi retinendum putavi md quod osacilius probavi, quod jam Arusianum grammaticum ita scripsisse cognoveram. Iug. Id 11 - effecit, ut ubivis tutiusquam in regno meo essem. Iug. 8T, a Romanos, remoto

motu laxius licentiusque futuros. - Cas. 51, 3 neque prius finis jugulandi fuit. - Jug. sa 1 uti prospectus nisusque per saxa facilius foret. is duobus locis quao sit significatio verbi esse juellerus docuit his verbis: Nioin de Verbindvngen bene, male, recte est esse in de Bedoutun vo accidit, fit, agitur geseighrist, o vertriti es auctigoradegu das Passi vo facere odor inem bestimmferen Verbum und nimm so in Adver an Ita est Cas. 51, 11;

Io5 5. - Jug. 88, 2 cognoscere quid boni utrisque aut contra esset 85 22. Imsi II, 85 Κr. 83 omnes, qui circum sunt. - II, a Xr. 5 obviam fuere f. Charis pag. os, .

2 pro adjectivo attributivo i Adverbium adjectivi

attributi instar usurpare fritissimum est Graecis, in quorum sermone adverbium in vim adjectivi vertitur ita, ut articulo et substantivo interjiciatur quam scribendi rationem Romani, cum eorum lingua articulo careat, ita adaequant, ut adverbium substantivo et adjectivo vel pronomini interponant. Qui usus quamquam antiquioribus Romanorum scriptoribus non prorsus est, tamen non prius diffundi coeptus est, quam notitia linguae Graecae ad habitum sermonis latini pertineres. Et saepenumero Livius cf. Drahenb. , 2, T adverbium pro adjectivo adhibere solet, quem postea Tacitus Secutus St. Apud nostrum leguntur haec pauca exempla Jug. 6 5: denique Romani, multo ante labore proeliisque fatigati;

42쪽

IV, 1 Κr is id nullo circum adnitente S 15 vastis

circum omnibus locis. Innumerabiliter autem Livius voce circa utitur: I, IT; neque illius verborum ordinis rationem conservat 5, 3 omnia contra circaque hostium plena erant.

3 pro objecto Quo loco ex vulgari usu loquendi est, ut ponatur objectum quod neutrius generis adjectivo pluraliterdicto contineatur, nonnumquam adverbium legitur Cas. I, praecepit, ut bene polliceantur Jug. 11 I et ipse longo aliter animo agitabat; 85, 2 T. - Sallustianum deinde est, vorbis sentiendi et declarandi ita sive sic addere, quibus adverbiis anticipatur quodammodo objectum, quod inest in subsequenti constructione accusativi cum infinitivo Cat. Id T: Scio fuisse nonnullos, qui ita existumarent, juventutem parum honeste pudicitiam habuisse; I, 15 Jug. 1a, 12;lia 2 Romani sic habuere alia omnia virtuti suae prona esse; Cas. 1, a ita censeo, publicandas eorum pecunias; 52, 36 Jug. 85, do ita accepi, munditias mulieribus, viris laborem convenire; at is, a sunt qui ita dicant imperia ejus, barbaros nequivisse pati Jug. a 5. - Ηuc denique referenda puto haec: Iug. 2a 5 nisi tamen intellego illum Supra quam ego sum petere Cas. 3, 2 quae sibi quisque facilia factu putat, aequo animo accipit, supra ea veluti ficta pro salsis ducit quo loco noster Thucydidem imitatus est tradentem 2, 35 2): ' υπερβάλλοντι αυτ ον φθονουνοεσ

D. Id siligitiis a Verbiis.

audaciter inusitate pro audacter dictum est,isi II,

T8 Κr. IOI et festimonio Prisciani confirmatum 15 d):

audax, audaci, audaciter, sed per syncopam in usu est

frequentiore audacter Sallustius tamen historiarum II audaciter protulit secundum analogiam. abunde dicitur de eo, quod cum copia et abundantia quadam adest. De forma autem docti dissident inter se: plerique cen8ent abunde esse adverbium ex adjectivo abundus

43쪽

(Goli 1, 2, 2 oriundum. Quod incertum aut salsum esse

anilius I, 1 contendit abundus enim, inquit, nemo omnium scriptorum Gellio antiquiorum dixit ipsumque hoc vocabulum iactum est ex abunde, quod neutrum est adjectivi abundis et substantivi vim in se recepit sicuti pote et necesso et adverbium fit cum adjectivis ot adverbiis componendum. Quae scito dicta haud scio, an recta sint. Atque primum abunde pro adjectivo praedicativo esse supra demonstravimus, deinde adverbii vim habet pertinetque ad adjectiva et verba: Iug. 1, 3: qui abunde pollens potensque, est 1a, 18 abundo magna praesidia nobis in vostra amicitia foro 85 26 abundo illis facundam, orationem fore; 5, o jam strenuis abunde dictum puto io2, T quia parentis abunde habemUS. Eademque significatione utitur noster:

affatim Jug. 3, 3 5a, . Ceterum de origine hujus vocabuli valde ambigitur. res Prisc. 15 a 1 sediand. I, 2oo.

aliquando IIand. I, 25o proprie dicitur de incerto

spatio temporis praeteriti aut suturi, ut Iug. Id IT. Saepius autem usurpat noster hoc adverbium in sermonibus, quibus admonetur, ut quod jam diu expectatum sit et desideratum, tandem fiat Cas. 52, 5 expergiscimini aliquando et capessitorem publicam Iug. Id 21; 62, 1 162, 5. aliter legitur tribus locis pro alioquin, quod adverbium a Sallustio in usum non est receptum Cat. 2b, 3 Ea potestas

per Senatum more Romano sigistratu maxuma permittitur, exercitum parare, bellum gerere; - aliter sine populi jussu nullius earum rerum consuli jus est da, i, ist. I, T(Κr do). - Propriam vim habet Cas. I, 5 Lamplius de tempore et de numero dictum Jug. 25, 16;53, 5 Cas. 56, 2 Jug. 53 Sed contra vulgarem usum amplius bis ita est usurpatum, ut pro eo plure poni posset Cat. 26, 11 illos binas aut amplius domos continuare, Jug. 6 6 singuli, pro opibus quisque, quam pluruma moreS, denas alii alii plures habent, set reges eo amplius. Inusitato etiam amplius, quippe quod proprio do ambitu et magnitudine

dicatur, cum verbis posse et valere conjunctum invenimus, in

qua conjunctione pondus significat et gradum Jug. 6s, 2 ira

44쪽

Certe et certo De eo, quod disserat inter haec adverbia a doctis multum est disputatum Volgius ad Cas. M. p. a certo scio, inquit, dicitur, ubi is, qui loquitur, velit contendere, id certum esse quod sciat confra certe scio, ubi velit contendere, certum esse scire. - Nec dissentitiandius(II pag. 15 certo particula declarari objectivam veritatem, certe vero usurpari ad subjectivam de veritate persuasionem, quae opinione aliqua aut judicio constat, indicandam. Et si certo scios legendum puto Cas. I, 16 Jug. , 2 ad quem locum et tuerenb pro Arch. poeta ait edit. pag. 26I. At certe apud Sallustium vim restringendi habes. Quando enim sententia praecedit, in qua sola cum omni ex parte non certa et rata sit, acquiescendum non est, per particulam certe id additur, quod pro sua parte valet et in dubium vocari nequit. Jug. a 3 atque ego credo fore quis tanto tamque utili labori meo nomen inertiae imponant certe, quibus maxuma industria videtur salutare plebem et conviviis gratiam quae

Ceterum proprie significat quod ad cetera attinet fu Cas. 1T, 6 2o 6 Iug. a 1 ff. Refertur igitur ad sententiam, quae praeter alias spectanda est, poniturque si frangitur in persequenda narratione ad novum aliquid . - Sed etiam vim adversandi habet, ut potestatem aeque particulae sed Cas. 51, 26 Illis merito accidet, quicquid evenerit: ceterum os, patres conscripti, quid in alios statuatis considerate Jug. 2 d; at 1. 12 15 a d8, 1 52, 1 id daT6, 1 82, 1 ff. confestim propria vi idem est ac sine moras , sed ab auctore nostro inusitata significatione dicitur pro continuo :Ηist ino. 8 Ar 6T ut nuntiis confestim lugubribus se nuntiis sine intervallo missisi et Charis pag. 1s6, 2. Contra saepius est pro adverbio et oppositioni inserit:

Cas. 26, 16 66 5 Jug. 1, 2; T 3 cm, T 8 M. 26); interdum vis augetur addita particula af Cas. 12 5 sug. , T 15, 3;36, 2 II, 1 Κr. 5o , 2 se sontra I, 8 M. 13, 1 Contra ea grammatici vulgo existimant adverbialiter dicta esse

45쪽

aeque ac praeterea et postea quod praeceptum ad Sallustium non pertinere videtur. Jug. T, d alii succedere ac murum modo suffodere, modo scalis aggredi, cupere proelium in manibus sacere. Confra ea oppidani in proxumos Saxa Volvere. - Recte enim IIandius II pag. 12a dicit, ea non abundare, sed ad antecedentia spectare hoc sensu contra ea, quae a Romanis parari diximus 85, 1 ot consimilitori 6 d deinde - vineas agere, aggerem jacere; - contra haec oppidani festinare parare. Juxta saepe a Sallustio usurpatum ac primum proprie

dictum Jug. 65, 2 ut sellam juxta poneret IV, 1 Κr is

ii procul juxta sitos. - in fit, ut in comparatione rerum locum habeat atque significes aeque et id quod rerum scriptoribus, oratores solent dicere aeque usitatum est ac praecipue Livio. Itaque duo nomina rerum aequiparandarum

junguntur verbis juxta ac Cat. 3T 8 reipublicae juxta ac sibi consuluisse Iug. d5 2 85, 33; 5, 3. - Cas. 58, 5 juxta mecum intelligitis. - Cas. 2 8 vitam mortemque juxta aestumo Cas. 5i, o HI, T Jug. 6T 2; 2, 2 85 aT;

m agili proprie gradum alicujus rei auget; sed identidem est pro potius, quod adverbium reposita una re alteri concedit locum atque correctioni inservit ut prope accedat ad immob:

turrimus, cujus cum positivus sit maturus, tamen quasi a nominativo matur, qui nunc in usu non est, nascatur, in erdesinensium regulam servavit, id est in rimus terminatur.

Etiam p. io de r. 3, o, a Caes. h. O. 1, 33 Tac. annal. I, 63 15, d. nave Jug. T, 3 quod adverbium ab exoleto adjectivo navus oriundum Plautum usurpasse tradit Festus nave agere); naviter, quod idem valet, pluribus legitur locis p. Cic. adfam 5, 12, 3; iv. o a aB, T.

46쪽

opulenter Iug. 85, 8 etiam a Plauto admissum sodopulente, ab adjectivo opulentus, quod saepius noster dicit,

lactum non inVenimUS. Postremo commemoranda sunt complura adjectiva neutrius

generis adverbiorum loco posita acre,isf. IV, da Er. 2 omnes pariter acre invadunt. - immane ist. II, s(Κr. 6 immensum III, 31 Κr. 35); it Tain annal. 3,3o. 52. multum Cas. T a 6o, a Jug. 1s, 1; a 3;I68, 1. - Jug. 5 a magnum atque late imperium valuit; quo loco Gerlachius adjectivum cum adverbio conjunctum esse consuit magnum fuit et late valuit): sed simplicius multum pro adverbio accipi, ut idem fere Sit a valde, vix quemquam

negaturum AS credo sit ritZ. d. h. l. - recens III,

TY annal. 2, 21 ff. et Charis pag. 216, 28. - Cetera hujusmodi aliquantum, paulum, paululum, plurumum potiSSumum, quantum Vulgo dicuntur.

ERRATA.

P. 1 pr propio Salustii I. proprio Sallustii. p. 16 r. referendem I. referendum. Pr mortali I. mortalis.

47쪽

VIT A.

Natus sum ego Christianus Carolus Augustus AnscliuolgSalsoldae in urbe Moininga die XXVIII monsis Quinctilis anni hujus saeculi XXXXVII patre Carolo, mercatore, et

matre Augusta, quos Veneror Superstites. Fidei addictus sum evangelicae Rudimentis litterarum imbutus postquam urbis patriae scholas reale8, qua Vocant, per Septem annos frequentavi, jam quintum decimum annum egressus in gymnaSium

IIilboreusanum a patre deductus sum ibique quattuor annis peractis festimonio maturitatis munitus a MDCCCLXVII in universitatem Lipsiensem me contuli. Et tribus annis post Bero- linum emigravi, unde ad bellum profectus contra Francogallos es ipendia feci quo bello consecto in patriam reducem me ad studia revocavi et per sex menSe Berolini versatus a. MDCCCLXXII in civium academiae Ealensis numerum receptas sum. Interfui autem scholis imprimis v. ill Curtii, auptii,

IIvebneri, uilii, Ritschelii Zacheri, Zarn ii philologis; Droyseni, Mommseni historicis, Drobischii, IIaymi phil

sophicis. Quibus ex Scholis quantum ceperim fructum voluptatemque semper pio et grato animo memorem me praestabo.

48쪽

TRES ES.

I Sallustii Catil. cap. 52, 2 legendum conjicio esse ita, ut referatur aspera ad planities. II. Eorum, qui Tibulli lib. I carmen VI e diversis partibus constatum esse fatuunt, opinionem dicio.

In Sophoclis Philoct. v. 2 scribendum puto

IV. Atheniensium το ἐκκλ=ησιαστικόν post consectum bellum Peloponnesiacum inductum SSe.