장음표시 사용
11쪽
E origine iuris eeclesiastici. III. De clero in universum.
a ZIT. De irreeularitatibus seu de vitiis
XIII. De su ne lonibus episcopi exteri ribus.a TXIU. De arehiepiscopis , Patriarchis, primatibus. gXU. De episeopatibus vel erigendia, et supprimendis, itemque de episcopis nomine talibus, di de eoadiutori biis. STxv I. De translatione di resianatione epita coporum, itemque de sede vaeante
XXIII. De votis & de professione
x Alv. De na inertate , ceterisque regiam larium votis.
P A SIT CAP. I. De anno , diebus festia re a fit-nent lis. Pagis ys II. De divino ossi elo. y III. De baptismo , confirmationes eueham ristia. Eo I v. De poenitratia, extrema unctione sordine. v. De matrimonio ic eausis matrimonium impedientibus. X GVI. De nuptiarum solemnibus earum demisque di tutione . t XVII De eeelesia aedifieandis. & consem XXV. De clericatu regularium , eorumdemque ex eimionibus. Si XXVI. De regularium reformationibus. P g. 8 XXVII. De tectoribus regularium, i XXVIII. De religiosis virginibus & ers- mitis. soXXIX. De privilegiis clericorum. Pserandis . VIII. De reliquiis , vasIII
IX. De sepulturis. X. De bonis erelesiastieis
XII. De bonorum eecle si sticorum natione de aequisitione .XlII. De decimis. XIV. De bene fietis in universum XU. De beneficiorum collatoribus XVI. De iure parronaria et x ptio ibid. i 3IXUII. De his, qui laurea academica sunt inset niti . et 36XUIlI. De Indultu, regalia, ceterisque regis Franciae nominationibus. XIgXIX. De qualitatibus ad obtinenda L
X l. De forma provisionunt. I sXXII. De adipiscenda possessione beneficiorum ecclesiasticorum. Ea XXIII. De mendis bonis eeelasiastiela &de reparationibus. XX lv. De aliis beneficiorum et s
XXU. De pensonibus. I XXVI. De commendis. I si XXVI i. De beneficiorum pluralitate. 1 3 et XXVIII. De reside utia . Ido. XXIX. De unione benefletorum. io d. XXX. De religiosa domibus.
12쪽
CAP. I. De iurisdictione eeelesiastica . I 66XIV. De delicto communi
XVII. De foro episcoporum. Et G
IU. De iurisdictionis eccIesiasticae adnitis
V. De competentia iudicis ecclesiasti-XXI. De interdicto.
VII. De proeemu civill eont Inuatio. 286AAI v. De appellatione tamquam ab abii VIII. De haeresi, aliisque laesarum reli
XX v. De libertatibus ecclesiae Gallica in IX. De inquisitione eiusque origine. Ioll
XII. De homicidio di de concubinatu .
13쪽
Masso mur . Mattia . Mart bisur Par s
Optatur Or o nervi Nahat e nur Paston ur a Param is
14쪽
I. Ubsidio tironum, qui animum ad imbibendam iuris Ee. Dc 'celesiastici scientiam adiungunt , destinatum est hoc opusculum, quo illius artis termini explicantur, potioresque regulae cum rationibus traduntur , ut perspecta princi . piorum firmitate , cum sacilius retineantur , tum eo lubentius observentur . Sunt enim sacri canones non ab hominibus excogitati : sed ab Apostolis , divinitus amatis , eorumque successoribus epit eopis, eodem spiritu actis, inde a primis Ecclesiae incunabulis sanciti , ad contervandam fidem ae disciplinam IESU CHRISII; quod ipsum huius studii objectum est. II. Quod qui rite suscepturus est , eum ad ipsos sontes recurrere,
atque ante omnia devota attentione sacram scripturam , ae in primis rimum testamentum; deinceps veteres canones, qui principio huius operisrndicarrtur; denique recentiores constitutiones , quibus hodiernus ti sus adis discitur, perlegere opoliet: in quibus postremis pariter cana illa pristinae disciplinae lanctitas pellucet , quamvis superiorum temporum ignorantia, affectibus, diveisisque humanorum compendiorum consiliis haud palum deformata. Atque ut veteres recentioresque canones recte intelligantur, addiscenda est significatio terminorum usitatorum , distinguendaque principia a conclusionibus; regulae ab exceptionibus et quod inlli tutionum proprium est. Quarum necessitatem quum semper perspectam habuerim, exoptaverimque in omni studiorum genere; ipse ad Catechismum bo oricum atque ad rationem studiorem recte ineundam manum adis movi. Nam talibus adminiculis qui destituuntur, ii in tenebris repunt.
disciplinam per particulas arripiunt, auctoritates obvias sequuntur , dii.biisque & incertis opinionibus replentur. III. Atque haec ipsa conditio est praesicorum , qui iuris ecclesiastici prudentiam ea ratione addiscunt , qua vilissimae artes addiscuntur , in quibus discipuli intuentur opus magi si ri, observantque sedulo, quae ipsis circa singula opera facienda praecipiuntur. Unde contingit, ut , si praeticos JCtos interroges, quare hoc vel illud faciant, nihil aliud responsi exspectaveris, quam usum hoc ferre , magistrosque artis idem
illud fecisse. Interim id quoque cavendum, ne in contraria curramus, nimiamque methodi subtilitatem sectemur, quae fere degenerat in scho. Iasticas umbraticorum hominum tricas , qui terminorum vel, maXime perspicuorum definitiones excogitant , divisionumque ac subdivisionum divisones producunt in infinitum; qua minuta diligentia cuncta obscurantur, memoriaque magis oneratur, quam intellectus illustratur.
15쪽
IU. Ante omnia tironum est scire, quibus auctoritatibus sit standum . Quod qui ignoranti ii in alterutrum horum periculorum incidunt , ut
vel lubrica fide nitantur, vel de omnibus dubitent.. Sunt autem auctoritates istae, quibus in hoc instituto standum est, primum sacra scriptura, sensu proprio & literati accepta; deinceps conciliorum cum generalium, tum particularium, in ecclesia recepti, canones; porro confiitutiones pontiscum, quatenus receptae sunt , uniusquaecumque dioeces eos ac provinciae propriae; denique ipsae principum constitutiones, ad tuendam disciplinam ecclesiastieam canonumque observantiam promulgatae , lovgoque usu receptae. Decreta sunt tantum cXempla singularia , quae neu
liquam ad idem iudicium serendum in casu simili obligant; si casus similes per omnia Occurrunt; quod rarissime fieri solet. Deci nos doctorum sunt consilia , pro modo famae eorum, a quibus proficiscuntur, testimanda . Atque haec iudicum decreta: hae doctorum decisiones regulis annumerandae non sunt . In his qui tuto versari cupiunt, iis indagandae sunt rationes, quibus judices & doctores ducuntur, nec indagandi finis prius faciendus, quam diserta vel scripturae vel canonum auctoritas, vel prona ex his principiis secundum regulas Logices exactissimas deducta eonsequentia sese prodiderit. U. Cave itaque a nobis exspectaveris, quod vulgo pra cam beneficialem vocant, hoc est , praecepta novissimorum canon arum , quibus artibus beneficia ecclesiallica vel acquirenda vel conservanda tint , ad quae plerique vel ambitione vel avaritia trahuntur, elusa veterum canonum sanctitate & salutari disciplina. Quin mihi propositum est, renovare atque mendare veterem disciplinam , eiusdemque convenientiam cum recta ratione ac cum ipso Evangelio demonstrare. Quam qui recte cognoverit, ille non poterit non eandem amare, eorumque temporum, quibus illa viguit , praedicare felicitatem . Viguit autem illa diutius , quam vulgo creditur, depravationesque longe sunt recentiores , ac vulgo traditur: quod in Hissoria mea Ecclesia ista demonstratum est. Longe magis autem consentaneum est, pro regula sectari quod Ecelesiae placuit, di per duodecim saecula observatum est, quam quod quinque posterioribus saeculis Ecclesia toleravit atque emendare satagit.
v I. Denique iurisprudentia pars ethices est , nihilque aliud , quam studium regularum justitiae, quae nobismet ipsis primum sunt observandae, ae deinde aliis per consilia vel decreta praecipiendae . Universa iuris Ecclesiastici prudentia morum disciplina Christiana nititur , nec rigorem iuris, qui saepe in summam degenerat iniuriam , sectari debet;
sed inspirare aequitatem , compendiorum contemtum, animi demissio- nem, caritatem ac pacis studium. VII. Commentarium de rebus Cleri Francici, ad calcem operis adjectum, ex schedis partim impressis, partim nianuscriptis , praesertim iis, quae celebrem in Parisiensi senatu Advocatum , Patru tum, auctorem agnoscunt, in usum regiorum secretorum arbitri , Marchionis de Segne- lay, anno cla lac LXXX. compilavi.
16쪽
De Origine Iuris Ecclesiastici
RIBUS prioribus saeralis Eooiana viae alias leges habuit, Ap, .l. quam scripturam veteris & novi Testamenti. Caritas, qua rum I.educebantur Christiani, litibus vix locum fecit, & , si quae ces rei vi nascebantur , illae per Apostolos , eorumque successores Obi, Pios pastores, componebantur P . Quorum auctoritas m P re spiritualis fuit, innixa quippe poteilati, quam Christum rastoribus in gregem situm dedisse cuncti persuasi erant , miraculisque Actia iam na virtutibus, quae in plerisque pastoribus elucebant , comprobata , nec ultra em funicuram animorum extenta . In ceteris rebus Christiani principibus & magistratibus obtemperarunt, legum civilium observantissimi. II. Apostoli episcopis ac presbyteris nonnulla praecepta, ad curam anima' A. A arum Ecclesiarumque gubernationem generatim Pertinentia, tradiderant, quae re certas re-Jongo tempore hominum memoria conservata, ad ustimum scriptis A consigna- inulas ta Ap dis . ix( i Nonnullas eontroversias ope Apost olorum sedatas fuisse , docet Scriptura saera. Nec turbis & fictionibus caruem runt Ecclesiae , teste epistola CLEMENTIS ad Corent s. quae tamen non m-pFrio Romanae Tecles iis sedatae , sed precibus , adhortationibus, & remessiis charitativis . Post excessum A postolorunimia uosere creverunt turbae Interna , teste EUs EB Io lib. III. N. R. c. 32. quae eo minus praecaveri poterant, quod Ecclesiae essent sibi relictae , a republica suis gatae , & dimperio quodam proprio destia tutae . Inde plura pedetentim iura nata di instituta Ecclesiastica, quae necessitas communis produxit di c. s. D. ys. non apo ol ea quaedam regula, ut vulgo cis dituro
17쪽
ta sunt, licet auctore ae tempore incertis. Unde nati sunt canones Apostosiris a graeeo vocabulo x , quod latinis regulam significat , & constitutiones Apostolicae, quae S. Clementi Papae tribuntur: licet earum auctoritas non se omni exceptione major, quandoquidem diversae diversis temporibus Iaciniae
iis fuerunt astutae. IlI. Plurium civitatum episcopi (x nonnumquam ad decidendas caussas majoris momenti convenerunt, quorum congregationes latinis concilia, graecis di vi det audiunt. Tribus prioribus saeculis ob rei secutiones rarius hujusmodi conventus agebantur . nonnulli tamen etiam ex his temporibus ad notitiam nostram pervenerunt , veluti concilia sub Victore Pa a an . is 6. de contro
versia paschali habita: (al Concilium Carthaginiense sub Agrippina episcopo , cujus mentionem facit Cyprianus est. Ti. ipsa Cypriani concilia, aliaque plum
ra. Toties enim habebantur, quoties id fieri commode poterat. Sed ex quo Constantinus M. Ecclesiae pacem rellituit , frequentiores atque ordinatioressuere episcoporum conventus ( . Ipso enim imperante, celebs ata sunt an. 3r . Ancyranum in Galatia & Neo-Caesariense in Ponto, quae sunt eorum , quorum canones supersunt , antiquissima concilia. Ejuldem auspiciis coactum ruit an . gas. Nicaeae in Bithyn a Concilium Grumenicum I. a cunctis orbis Romani episcopis frequentatum. Secuta sunt tria particularia , videlicet a n. 3 I. Antiochiense an. 3Io. Laodiceum in Phrygia; an. 3is. Gangrense in Paphlagonia, quorum canones maximi habebantur. Denique an. 38 I. celebratum fuit Constantinopoli cecumenicum Concilium II. IV. Horum septem conciliorum , videlicet duorum universalium dc quinque particulatium , canones, in unum corpus collecti sunt , quod appel. latum fuit codex canonum ecclesiae universalis di quo concilium Calchedonense usum fuisse conflat, cujus can. r. generatim comprobatur . Huic codici accesserunt canones conellii Ephesin i, eumenici III. quod an . sso. habitum , di Calchedonensis Geumenici I v. an. so. celebrati . Denique L. canones apostolorum, nec non canones concilii Sardicensis, quod an . 3 I. c
lebratum & a pluribus Eeelesiis pro continuatione concilii Nicaeni habitum est, eidem codici adjecti fuerunt i i)- ---
( i J Non episcopi tantum convenere Fod alii quoque Ecclesiarum delegati, &quidem ax quadam confoederat onae pia Data, non Imperio aud praecepto superioris jusdam vocati. Atque hi conventus
per hac tempora necessarii erant, quod rebus suis consulere, di a semet ipsis praesidium petere coactae suerint Ecclesiae, utpote a re publica derelictae, fugatae, di omni publico auxilio orbatae. Turbae in Ecclesiis Africana & Romana contra C=prIanum & Cornel=um ortae non nisi privata providentia Ecclesiarum sedandae erant, & quia adhuc Ecclesae in undo nee ntima persistebant, communi auxilio laboranti navi succurrebant. Idem judicium esto de aliis conciliis eo tempore habitis . Non eadem conciliorum ratio fuisse videtur sub temporibus sequenti bus pace Ecclesiae reddita.
(x Sed simul a pridrum eo ne Ilorum
ratione magis abhorrentes . Hierarchia episcopalis jam tandamenta iecerat. Cogitatum de regno Ecclesiastico Aristocratice gubernando. Q id ergo aliud ab eo
tempore erant concilia, quam com et a r
an Ec in sileI Caesares quidem ea indicebant , sed episcopi controversas desis & disrapona Eeelesiasticis decidebant , imperatoribus gloria exequendi relicta . Cur 3 quia , quod in conciliis decisum ,
versi at s MDinae efficacia in habere credebatur. SOCRAT . lib. I. c. s.( a J Canones aposol ei codici hule or lenis talis Ecclesiae minime adiecti sunt. lino
ne quidem prisca est o Iat ira canoniam,
b blIoth. f r. ean. sistunt , eos liabet , cultantum . noviter Sardiccnses adiecti, quod jam antea Ecclesia Romana Nicaenis cadi
18쪽
V. omnes isti ea sones graeca lingua concepti fuerant ; sed in Ecclesiis oc- . - .
cidentalibus reeepta fuit antiqua versio latina, cujus auctor incertus est. Hae , veteri compilatione usum fuit concilium Cna cedonense, ipsaque Ecclesia Romana usque ad saeeulum subsequens: nec ceterae per Galliam Germaniamque Ecclesiae usque ad saeculum IX. aliam noverant. Deniqudi DIONYSIUS Exiguus, qui circa an . Sao. Romae vixit, novam versionem, eamque multo fide. orem, adornavit, cui adjecit omnia, quae tum temporis graeco codice con- tinebantur, videlicet, L.canones apollolorum ( canones conciliorum Chat' suis . . . . cedonens s , Sardicensis, Carthaginiensis, ac nonnullorum aliorum in Africa .atibu, habitorum . Idem Oionysius collegit decretales epistolas pontificum inde a pavim cum
Siricio, qui an . 3;8. obiit, usque ad Anastasium i I. defunctum an . 38. Ap-pellabantur autem diret ales epistolae, Suibus pontifices, ab episcopis consulti, id diei debant ( momenta disciplinae, quaeve canonum loco habebantur, que- . , i. I madmodum grates his aequiparabant decretales Dionysii Alexandrini, Gregorii Thauma turgi & Basilii M. ad Amphilochom epistolas.. VI. Tanta autem fuit compilationis Dionysiatiae auctoritas, ut Ecclesia Romana ea semper deinceps uteretur sub appellatione corporis canonum. Exiliis ' i e 'r tit praetet ea codex canonum Ecclesiae Africanae, maximam partem ex conci- '''liis tempore S. Augustini habitis collectus , dc ab ipsis praecis ob excellentiam regularum in linguam vernaculam translatus . Martinus , Bracarensis Episcopus, qui circa an . sio. floruit, in Hispania idem fecit , quod Dionysius Parvus Romae , edita compilatione canonum secundum Orientales, quibus tamen nonnullos conciliorum Hispanicorum canones adjecit . In Francia tamen . sola vetus illa comp latio in usu fuit , donec Carolus M.
Dionysianam, Romae ab Adriano a. Pontifice an. I 8 p. tiadi tam , domum rctferret. ( i VII. Orientales etiam veteri eod ei nonnulla adieeerunt, videlice e XXXV.
canones apostolorum, qui L. reliquis additi; codicem Ecclesiae Africanae gl ae' meatis e. eae redditum; eano nev concilii Trullani an . 6sa. , ut vicem sustinerent cano dicis graenum conciliorum humenicorum V. & VI. quibus nulli canones fuerant proditi ', denique canones cone illi Nicaeni II. Geumenici VII. an. IBI. Atque his partibus constit it codex eanonum Ecclesiae Orientalis . Haec pauisca praecepta universae Ecclesiae catholicae rer VIII. saecula suffecere . Oeeidentales pauciora habebant , eaque ab orientalibus maximam rartem mutuata. Interim in usum metesiae Romanae Particularem nulla tradita deprehendimus . Tanta enim constantia ae fidelitate inhaesit disciplinae ab is
nonibus eos adiunxerit. Alia adhue versio latina in occiden: e suit a priori quodammodo diversa , quam pEIRUS de M ARCA de tiet. eoues. c. 2. re fert. Forsan Auctor in verbis adductis intelligit eo dicem illum, qui in Ecclesiit
Francorum circa annum 38 o. repertus
fuit, cui demum spurii canones apostoli et
adiecti suere, teste GREGORIO Turo
( i . I uic versioni Dionysanae demum
Ili canones inserti sunt, in prisca versio-i: e ut a poeryphi reiecti vid. praef. ad dict.
erant, sed decisones contro versiarum ortarum ex iure iam eonfl tuto vel per mores confirmato. Ea enim modestia adhue utebantur pontifices, ut tantum de iure cons...uto pronunciarent, vel quaerentibus
responderent, quod etiam alii Episcopi insigniores secerunt.( s Adeo enim studionus erat Caro inlus M. redi Romanae , ut omnia ad eius
normam componere, S , quae reformatione indigere videbantur, ad eius instituta conformare studeret, ut etiam cantan li
19쪽
ab apostolis traditae , ut his remediis vix indigeret , ipsaeque pontificum decretales epistolae inde haustae aliis Ecclesiis seriberentur si . Ius hoc , quod primis VIII. saeculis in usu fuit , appellare postes jus Ecelesiasticum
b.A, VIII. Cui more sue cessit novum . t Extremis enim Caroli M. tempori--.hii, bus e T Hispania per universum occidentem disseminata fuit eollectio ea no-o,oris . i. num, cui nomen nescio cujus Isidori praescriptum erat, quem nonnulli mer- inest de catorem vocant . Illa continentur cano es orientales ex interpretatione lati
tesse rPPO na, Dionysiana antiquiore; Canones plurium conciliorum Franei corum &DV. - FI spani eorum, de . quod omnium maximum, ingens numerus epistolarum de cretalium , a pontifieibus quatuor primorum saeculorum scriptarum inde a Clem mente usque ad Siricium, a quo auspicatus erat Dionysius e iacet hic, qui ducentos annos ante vixerat Romae, comestetur, ab ipso conquisitas summa diligentia fuissse, quotquot reperiri potuerint , luperiorum pontificum constitu tiones . Compendia harum decretalium inserta suere collectioni , quam Inhretramnus , Mediomatricum episcopus, edidit an . et 8I., ta) pluraque earum capita irrepserunt in capitularia regum Francicorum, laepeque alterabantur.
Sed Hinc marus (33 Rhemensis, quum vide et Nicolaum I. his abuti ad stabiliendam suam jurisdictionem in episcopos, contendit, doc retales ictas, quod
corpore canonum non continerentur, plus auctoritatis, quam ipsos canones, habere non debere. Pontifex contra bene monuit, auctoritatem earum non e
corpore canonum, sed a scriptoribus , quos Pontifices fuisse existimaverat , esse derivandam. cuiaet pia IX. Nostro aevo compertum est, decretales illas inde a Clemente usque ad DR Siticium non ab eis, quorum nomina praeserunt, prosectas esse. Idem enimi x sili habitus in omnibus, ipsumque orationis genus a primorum saeculorum sim'pli.(x Iam INNOCENTIUS I. huius Ouiv. Enini vero si eogitarent Episcopi stantentiae tandamenta jecit , contendit- nec suum Imper um factum fundatum ecque, omnes Eee Iesias oecidentales sese se, magis rebus Ecese fiae consulerent . consor mare debere ad moras Ecclesar Ro- Parum reser re videtur, utrum imperium manae, quippe a qua, tanquam a matres starum penes unum sis ac penes p Origine ni traherent. Verum nequidem in rex, Aristocratice gubernantes , cum aeque Italia Ecclesiae usu ni EeeIesiae Roma is hoc ae illo eam Papatur adsit , qui non agnovere, ut vel diversias in ieiuniis , Romae , sed in mper o eler eorum face aliisque ostendit. Traditionum apostoli- quaerendus.
earum laterum ficulneum est , quod du- ( a Plenius hoc Atictor docet e t. I.
dum alii ostenderunt. p. X S. HIncmarus , summul aDoquen ca- et Recte Auctor asserit iret naιum nonum nterpres, nunquam potura falsa- his adulterinis epistolis orbi sui me obtru- rem eo tim deteger . Noraeror qu, m Vr
sum, sedi papa II maxime gratum, sed me, Heret ater bat praereaeent bur secutit Episcoporum potestati ex diametro ad- plane fias nev nuar, mo t kpse fura,
versum. Vicem Ecclesiarum admodum do- qu Oenot, quo tempor n senam prolet Auctor tem. XIII. n dise praeum. Herent . Sed des tutur strat arte cest casD is. I liquiens: Inter scrota a Iter na ut 'se a DII tat i an madtertere non pern c osissimae fuere decretalet , Papra potueru, ut ut afflat n oculor neurranx , quatuor pr morum sectiorum arte butae s era n quod ad ear provocet , quot et det rem sua vulnur Uanob Io Eerosias ea ae si Our fae unx .,Crassi mimae ignorantiae de pranae attulertini per regular prorsur Wo- defectui bonarum artium, usique eo tem-va quat et 'tetimmn rarca e scoporum ju- pore regnanti hoc malum attribuit do-Heia Et isti Hor tatem papa Introduxero . cetque infinitas tabulas ea tempestate or-Hine illae Iaerim a s Episcoporum imperio tas fuisse. quid detractum , di pontifici adje(a Vid. b se. em. x r. l. a. n. Ea
20쪽
plieitate abhorrens . Leguntur in iis amplissima capita e scriptis patrum , qui sequiori tempore demum vixere, veluti S. Leonis, S. Gregorii , aliorumque: apparent porro leges a Christianis imperatoribus latae, quales tum non fuerant: res ipsae, quae referuntur, nec locis nec temporibus conveniunt a).Sed quoniam per plura saecula pro genuinis habitae fuere ; dici non potest, quantam disciplinae ecclesiasticae mutationem induxerint, praesertim in argumento appellationum ad Pontificem, ( qiae in iis pro ordinariis vendit antur, & episcopalis jurisdictionis , quae in his mire impeditur : cui fini has epistolas a se editas nec ipse diffitetur Isidorus. X. Interea auctus est compilationum numerus, in quibus notanda est eoi lectio Reginonis, Abbatis Prumiensis, qui vixit an . sol collectio Bur- eardi episcopi mormati ensis an . logo. colle Stio Ivonis Carnutensis an . IIo . denique collectio GRATIANI, monachi Benedictini, quae Bononiae circa an. IIIo. prodiit, quave continentur supposititiae illae decretales iij pluraque escriptis patrum, praesertim Hieronymi, Augustini, Gregorii, Isidori Hispa-Iensis loea, sub certa capita redacta, multisque quaestionibus referta, quae in utramque partem disputantur oppositis auctoritatibus quas Gratianus concilia re nititur. ) Proptorea haec compilatio ab ipso inscripta est concordia canonum discordantium, usu tamen invaluit, ut corpus decretorum, vel simplicius decretum appelletur. Hoc opus, licet summe imperfectum, quod temporum injuria studium Criticum tum exularet, nihilominus magno applausa exceptum, di, licet ab homine privato profectum, cujus nulla erat auctoritas, in scholis praelectum, in foro allegatum, universa lique consensu unicum juris canonici corpus habitum fuit. Id tamen agnoverunt omnes; loca, quae in eo conti nentur, nullam a libro, sed omnem a scriptoribus a quibus prosecta sunt , auctoritatem mutuari (1 . XI. Ex illo tempore ob reclesiae es reipublieae mala frequentioribus ex aula Romana constitutionibus opus fuit. Nam per bella illa, quibus minores illi Principes, e ruinis regni Carolingici nati, perpetuo conflictabantur, nec Epim
s x Praeterea vero plura reserueata Ma- patia inde orta sunt, quod impostor ealiis fas majores & arduar sedi papali reservaverit , quo sub praetextu successores, sedis Romanae heredes, plura sibi pr Pa- Noe adscribere potuere.(et Collectio haec, quae diu latuit sanno I 63 s. ab HILDEBRANDO Primum Helm stadii , postea vero a BALU-ZIo anno Iopr. corree ior edita di nomita illustrata, quae ex quisquiliis I SIDORI plura adoptavit, patrumque sententias & leges Codicis Theodosiani cum capitularibus Caroli M. recepit.(s Nec hoc adeo mirandum, cum Regino, Burchardus & Ivo , quorum collectiones GRATI ANUS prae oculis habuit, has quisquilias collectionibus suis,
suffragantibus illorum temporum tenembris inseruerint,
Per subtiles quasdam P sed nec in
rat one nec l h sDda doἰI Ina eeelesiast ea fundatas distinctiones . Ut plurinuim patres , In qr Hydon θMr controversis sibi formaliter contra dixerer concilia diversis temporibus & locis congregata in diversas tracta sunt sententias, quae conciliari non potuere, & tamen in consensum a GRATIANO deducta per insidnes onem cerae . br nam , juxta, methodum in scholis tunc
usitatant. Ita vero potuerue quadrata rore tundis aequar l. Plures haec methodus nom
va pepuit dominas, in decretiatibus paulo post approbatas, quorsum pertinet di stinctio inter poenitentiam si memnem &st, nisi solemnem,v. MORINUS de paen x.p. . 322. inter votum solemno , mInus solemnerinter sponsalia de praesent/ di de futuro
( s Id vix asteri unItie DIIter potest . Plura ex lpm Isidori quisquiliis recepta