Claudii Fleury ... Institutiones juris ecclesiastici, quas Latinas reddidit, & cum animadversionibus Justi Henningii Boehmeri edidit Joannes Daniel Gruber ... Accessit Praefatio altera, ac critica in notas animadversiones, ..

발행: 1762년

분량: 276페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

31쪽

i6 Pars I. Cap. II. de Dio ionibus

p R VIII. Post seripturam maximae auctoritatis sunt placita conciliorum universaliam & particularium, ab universa Ecclesia recepi a (a . Iesus enim Christus 2- pollieitus est, quoties discipuli in suo nomine congregati fuerint, etiamsi non , plures duobus vel tribus, se fore in medio eorum ib). Iam si cujusque patris tutionibus magna in se sit auctoritas , quid si plures eorum in nomine Dei, implora, to rumpi ritus Sancti auxilio, ad salutem Ecclesiae, quae ipsis regenda tradita est, congregati (c suerim 3 Hujusmodi conventus major certe auctoritas erit (d , quam patrum singulorum , vel ad populum verba facientium, vel causas dubias respondentium ( l. Pontificum constitutiones legum quoque numero sunt habendae universalium, quatenus vel ab Episcopis in suis dioecesibus publicatae, vel longo usu receptae. Generatim autem observare non tenemur leges

scriptas, quas in usum deductas non fui ne constat. (x Et tm IX. Uieissim magna vis est consuetudinis, & magna in utramque partem, si laudabilis, si longo usu, ii pastorum Ecclesiae consensu (i . vel saltem iis seientibus, invaluit: ut ipsam canonum observantiam excuset. Sunt enim canones, qui a piissimis hominibus impune negliguntur, licet nulli bi legantur

revocati, v. g. de baptismo extra casum nece Iitatis non nisi tempore paescha

li & renideon ali administrando; de precibus die solis ad Deum non e geniculo fundendis , dcc. se) Quin consuetudinis tanta vis fuit, ut lex in novo Testamento disertis verbis concepta,( f pluribusque constitutionibus Eeelesia stieis

confirmata, de non edendo fanguine & suffocato, per eam tolleretur. Neque tammen propterea axistimandum, justum esse , quidquid vulgo fieri videmus. Ee-elesia enim fere semper magno ab usuum numero onerata fuit, quos spe meliorum temporum toleravit, ingemuitque . Horum loco habendum quidquid legibus ultimo scriptis repugnant, nisi forte conforme sit antiquioribus institutis , quae nonnulli bi servata sunt. Maxima autem vis consuetudinis cernitur in ritibus, hoe est, in ratione precum publicarum, in administratione sacramentorum, ob cervatione seriarum, jejuniorum i cc. Quum enim christiana religio de interioribus mentis humanae sollicita sit ; in exterioribus magna

semper Christianorum liberias fuit s g) . Tutis simum est, ut suum quaeque

rer patres iurIt ece lesias e & doei Inarum simplicitatem e sIe plura evincunt , postquam praesertim ubique sensus reconditos mystico mite in locum .simplicioris veritatis substituerunt . Genuinos inde significatus infinita vocabula , in jure ecclesiallico passim obvia, amiserunt, P solitosque assumserunt , ut vel notione

ecclesiarum , paenitentXae , clericorram , Ia - orum , in Tas ob attoniam &c. docent.

(i Sed non major quam doctorum.

Sunt patres dodiores ecclesia , & ita quicquid congregati tradunt, docent, assi runt, doctrinae, non IVM auel oritatem habet. Enim vero hi, qui cone ilia desiderant , let stator am potestatem & nteris putatIonem authenticam eidem tribuunt, prout supra c. r. iam observavi.

. ( Minus gratam, curiae Romanae hanc sententiam fore, palam est , qua tamen sanae rationi congruit . Eandem sententiam tuetur I . de M ARCA de C. S. Et I. I b. II. e. 36. Ses ex sundamentis admodum lubricis eandem il

lustrat.

( 3 3 Pastorum e eelesiae consensum demsiderat Auctor, aeque ut Dd. imperantis

consensum tacitum ad vigorem consum

tudinis desiderare solent. Verius tamen est , eam vim suam habere ex consensu ipsis fassis declarato eorum, qui collegium quoddam constituunt , quippe qui de rebus ad collegium spectantibus pa-H t expressit quaedani constituere possunt.

Par ratio est singularum ecclesiarum , quae iure coli IIorum merito censentur.

32쪽

tiris Ecclesiastici. .

morem sequatur Ecclesa, nisi quid habeat , quod do strinae universalis Ecclesie

repugnet. Ut au tem ad pareat , quae leges, quaeve consuetudines in usu sint ; vide naum, quae perpetitae decretorum normae fuerint . . X. Inter ceteras ebi ruptor utra morum & depravatae disciplinae caustas sequiori-bii; temporibus haec fuit . quod opiniones doctorum pro legibus arreptae fuerint. Giod tum demum factum , quum Episcopi desinerent docere populum & conventus agitare. Ex hoc ne plectu regnum opinionum; ex opinionum diversitate . iussi ignorantia ; ex ignorantia justi lubricum morum natum est quum scelestillimus quisque haberet doctorem in promtu, aste et ui suo obseciindantem, nec fere quemquam nollet, cui satis est et animi pro veritate ( j. Ipsae academiae ct relirioso-riun hominum ordines vitia haec promoverunt , quum Episcopi ex horum gremio seligerent . quos consiliis suis adhiberent . Facile unius monachi doctrina liniverso ordini, & unius doctoris accademici sententia universis collegio imput tui . Interim ipsa collegiorum decreta non sunt nisi consultationes prudentum , O adiit ut multum momenti habeant, legum tamen vi de ilituun ur, quippe prote-etae ab hominibus, qui jurisdictione carent. Idem dicendum de congregationibus, Hii: ovis limis temporibus institutis , quarum consiliis in vallis rebus utitur Poli- η υ β

tifex. Wr . . a

XI. Privilegia quoque nutriverunt vitia . Sunt autem privilegia certae leges , ,. ''Ita ad certam persona in vel ad certam universitatem ab observantia iuris communis ista, exierendam latae: cuius generis etiam sunt dispensationes. s (a . Quae licet sa- , icet salutares este postini, in universum tamen indoli Evangelii adversantur . Antinus dein ictus non a mediat singillaria, nisi sorte plura pati altium ite descendere 'opus. & caritas aequalitatis custos est, propriique commodi inimicissi in a. Ipse Iesus Christus omnibus religionum cerimoniis legibusque patriis se inet subjecit. Puris illis temporibus rarissima fuere primilegia, postero aevo profusi mina . Quotidie obvertantur, quoru in nulla est ratio ; dc si qua iusta caussa nituntur , ea invidiam , discordiam , legum contemtum alunt . Vilescunt enim leges . simulatque

ne ligi possunt, & qui di pensationibus sunt omnium indignissimi, ii ad eas flagitandas sunt omnium promtissimi audacissimique (i .

CAPUT

grediamur ad hypothesin. Sectilo XII. nata est opinio, a quibus sani apprehensa, ad evitandam effusionem vini consecrati susticere, si solus panis consecrarari daretur Iaicis. Quidam repu*narunt & Leeulo XIII. .dhue ALBERTUS M. hane opinionem reprobavit . Ex hac opinionum diversitate ignorantia iti I nata , & inde tandem Iu- .r cum morum, hinc inde iani introductum ieritio XIII. Firmata tandem ad modiam h .ec opinio monae liorum acees Iu . THo-M : S Aquin a enim hanc morem approba vit, cujus auctoritate facile omnes eceles m

in eum iverunt.

( et In hoc tamen a pesti Iegrat differunt,

quod haec ad omnes ea sus quandocianque obvenientes applicari debeant , di sint instar les s in certam perstanam latae r spem at o autem aliquem eximat ab obli ratione legis in certo casu , tiltra quem non exten

ditur , nee in aliis similibus ierem constituit.( a ) Maxime ubi h nis aer evna. t , ut Romae. vid. M. ANTON. de DOMINIS

33쪽

IS Para L Cap. III. de Vero

CAPUT III.

D ero in Universum.. I. T I Niversum ius Ecclesiasticum, methodo iureconsultis usitata , ad personat,

res de actiones accommodari potest . Agendum ergo primo loco de permfon is. se 1 o . ... II. Christian j ( r) sunt vel clerici vel laici. Clerici sunt , qui ter vitio Ecclesiae . u. , dicati veluti ejus ministri publici; reliquus fidelium coetus Lateorum nomen ha- rivi' bet. Clerici pro duplici functionum genere , Iacerdotio videlicet & ministerio , duplicis sunt generis. Sacerdotium quippe vocoporum Ac presbyterorum . ministerium diaconorum ac relictuorum minorum clericorum proprium est . Sic in veteri Testamento levitae ministri fuere sacerdotum ex familia Aaronis , quorum princeps fuit pontifex maximus . Diversi illi clericorum gradus vocantur ordines . quos omnes eminenser continet Episco a tus, qui reliquorum ordinum fons est dc orino dc apex sacerdotii hoc est potestatis illius spiritualis , qua Christus apostolos suorumi ad regendam Ecclesiam in nruxit. Presbyteri, diaconi , ceterique ministriparticulam tantum potet latis illius de gratiae habent, quam Episcopus totam posesidet. Hinc Episcopatus notio ante omnia evolvenda . Ill. Episcopus est persona, quam Deus elegit, ut alios sanctos reddat deducat- sue ad vitam aeternam ta). Ejus igitur est, praedicando , docendo . bapti Zand facere Christianos; factos verbo Dei di sacra intentis pascere; ad preces funde nil inducere; pro iis publice dc privatim orare ; pro iis ec cum iis offerre sacrificium ; iudicium exercere in peccatores, eosque vel Deo reconciliare vel e gremio Ecclesiae ejicere; tueri unionem Ecclesiae; divitiones cohibpre; morum san i ctitatem in il illare; peccata estirpare; pauperibus de necessiariis vitae subsidiis prospicere; afflictis solatia adhibere. Id curae fuit Apostolis dc primis Episcopis , ab iis ordinatis: hoc egerunt patres Ecclesiae, innumerique illi Episcopi , quorum

nomina nostris Martyrologiis sunt consecrata. Haec idea non est in cerebro nata, veluti sunt idea perfecti oratoris aut lapientis, quem Stoici finxerunt, sed vi va expressio imaginum, quas magno numero puriora Ecclesiae saecula exhibent . quarumve exemplis nec nostra tempora destituuntur. Dis e uis IV. Quum igitur tam late pateat Christianum sacerdotium , ossicia eius nece se arae dotio sario Cum pluribus P rsonis fuerunt communicanda . Nascente Ecclesia , quum mi 'iste- fidelium numerus Hierosolymis quotidie cresceret , apostoli septem diaconos e liveirum , 'sti gendos este censuerunt. in quos curam rerum temporalium devolverent , onero ' sam sane in coetu eorum, quibus omnia erant communia; sibi reservata precum

a. . ., , ct praedicationum industria (a . Post haec Episcopos instituerunt , singulisque civi-

repurai. ertia Fria tinniem iurium ecclesiasti incorum diversitatem petendam esse. Nam I. homines sunt vel Ch Ist an vel enflue t .

Illi in eeelesia sunt , liberique ; hi vero

Exi ia ei Hesiam , feruorum instar. II. Christiani sunt vel orabo axI, cives ecclesiae . vel harat es qui extorres & extranei censentur. Demine III sunt vel cI. I. ae , qui imperant , di ita sui furia sunt ; vel laira , qui

parent & alieni iuris censentur . Inde ilii patros , hi fis dicuntur.

et) ita vero i. cum presbi FIs conveniunt , quod etiam passim novum foedus do iscet e t. nudi doctor lani , nullo instructi imperio e s. iurisdictio episcopalia ita a Salvatore non est tributa. Ceterum episcopos ex instituto eceles ast len ortum traxisse , re-

34쪽

- unkersum. IOtatibus, quae modi eo si delium numero floruerunt, singulos. praefecerunt (adi. His praeter diaconos ex mandato domini, alios auxiliatores adjunxerunt, quos presb-teros vocamus; quo nomine principio ipsi Episcopi utebamur (i (b . Hi fere omnibus Episcopalibus officiis fungebantur, praeter duo , quae sunt Episcoporum propria, scilicet confirmatio Christianorum seu communicatio Spiritus Sancti rermanuum impositionem, & ordinatio clericorum hoc e li diaconorum , presbyterorum & Epi icoporum. sti. V. Aucto subinde fidelium Ecclesiarumque numero, diaconorum iunctiones dividendae videbantur. Instituti enim sunt lectores , qui libros sacros adservarent a Nari publiceque praelegerent; ostiarii , qui Ecclesiam custodirent , purgarentque , & ossis ii, ,

pro sanos arcerent; exorcisae, qui daemones e catechumenis ceterisque a caco laemone obsessis ejicerent; Aeoluthos, qui Episcopo a pedibus, mandatisque eius aec ' stiteris ad a ios perferendis praesto essent . Abdiaconi , qui diaconos sublevarent ,

proximoque pradu estent . Atque har sunt origines ordinum , quibus hodienuinclerici distinguuntur. Non ta inen eadem omnium Ecclesiarum facies , nec se in- R. , per singuli in unaquaque ordines fuere. Aliae enim vel solos lectores Ac acolu hoc, aliae solos lictores dc ostiarios; aliae. Praeter hos, cantores habuere . Multae orien-' tales Ecclesiae etiamnum subdiaconis dellituuntur. Sed inde ab Apostolorum tem- 'poribus semper & ubique fuere Episcopi . presbuteri & diaconi. VI. Sed non ordinibus solum ti , verum ossiciis quoque, postquam haec aucta

sunt, censori coeperiint clerici. Nam inter diaconos cetero mee clericos inferiores ', inter ieeti sunt notarii seu secretarii, mansionarii . ) sacellani, thesaurarii, quibus praefectus est archidiaconus. Inter presbytero fuere presbyteri cardinales , quos

sequior aetas rector a seu curates adpellavit; directores nota comiorum vel monas e-riorum; paenitentiarii ( s ; archiprei teri. Ipsi Episcopi pro locorum amplitudine Iiss. ibur, aliis alii saeti sunt eminentiores . Nam qui in primaria cuiuslibet provinciae civitate habitarunt, metropolitani seu Archiepiscopi; qui domicilium habuere in civitate, ex qua plures provinciae regebantur, exarchi , patriarchae seu primates vo- fopu .cabantur. Papae nomen, quod olina Episcopis occidentalibus commune fuit (c),

Non tantum aevo apostolico presbP

que erat, sed postquam prim inter presbyteros toti presbyterio praesecti sunt sub nomine eris oportim , adhue I rei laterorum nomen retinuerunt. EU SER. H. U. b st. eec . e. E . HILARlUS n t. T . LII. adhue suo tempore bellissime ita censuit e Episcop is prerbat r/ aena orinnat o fuit. Orerque enim sacerdor , sed V scopur pramur, ut om n r episcopus presbater est , neu omnit pressater C sopus , b c en m episcopus est, que nter pre odi eror pr mus es .

ro ecclesia , quia in his duobus actibus praerogat vetis aposoliciam quaesivere , quorum successores sese episcopi constituerunt . Unde ergo reliqua jura C s. alia , imprimis jurisdie io, imperiumque sacrum 3 Enimvero recte Autor hae omittit , quia de modestia primorum episcoporum edi steri e .( 3 in oe finibur esse dieuntur , qui ordinat Iano foIennI ad munera ecclesiastica adsumuntur . qui ad alia j c a citra oriunat onem admoventur , in ord ne non sunt. Eni nivero olim nullus ordo erat sue actuaso cra saero , prohibitumque in genere ordi nare elericos : ubi hoc vero invaluit , erones non semper actuale iam invoIvunt.

portum amanuenset erant ; conciones exei

piebant , in codices re erebant , interdum publice recitabant , coram episcopo baculum gerebant , literas consignabant & e. Prolixe triplici dister t. A nota eccles agit Du.

bus praeerant , eorunique consessionibus au diendis vacabant, ubi occulta elicta erant uianifestanda & Der poenitentiam expianda.

ep . t 3. n. sos. seqq. simulque docet . ex hoc nomine nullam praerogativam Pontifici

competere

35쪽

o uia non sunt praeme clariis curia,

rici Ant

a trictus,

eto Pars I. Cap. IV. de Irregor. Romani Pontificis proprium mansit, quia hic de iure divino omnibus Episcopis

major est habitus , Apostolorum principis succestor & visibile caput Ecclesiae. Horum graduum, quibus clerici ejusdem ordinis distinguuntur . alii dignitatum potius sunt, quam ossicionum; alii mandatis dumtaxat temporariisque ad in i nisi rationibus nituntur; alii sunt vitalitii tantum. Vocantur autem beneficia , ex quo certa bonorum Ecclesiae portio iis adnexa fuit, cujus administratio est penes titu

latum

VII. Non autem ossicium , sed ordo facit clericum ( r ). Sunt enim ossicia Ecclesiastica, quibus etiam laici ornari fungique solent, ut olim oeconomi , defensores, ostiarii; hodie notacomiorum praefecti , custodes , thesaurarii fabricae: horum enim omnium ossicia sunt Ecclesiastica . E contrario postremis temporibus magnus semper fuit numerus clericorum absque officio . Interim clericorum loco habentur ii quoque, qui tonsuram passi sunt, habitumque sumserunt Ecclesiasticum, parati ad recipiendos ordines vel ossicia , quibus sungendis idonei videren, tur. Hi itaque sunt, eae usu Ecclasiae Romanae praesenti , cleri gradus e clerici simplices, qui tonsuram acceperunt ; clerici , qui sunt intra cluatuor minores Ordities, veluti ostiarii, exorcistae, loctores, a coluthi ; qui sunt in sacris , seu ex ordine consecratorum , veluti subdiaconi, diaconi, presbyteri ; denique episcopus , penes quem est sacerdotii ac ministerii, cujus reliqui partem habent , universum Pondus & momentum.

CAPUT IV.

De AretalaritatibMs, fiu de ditiis, ob cuae clericum stri prohibetur .

u i Deo appellandus est (a). Divina vocatio dignosciti r judicio Episcopi S

totius Ecesepiae foragio (a . In primitiva sane Ecclesia non nisi homines spectatistimae probitatis, populo sar pe ita pitante, & numq- non constantiente , ordimnabantur, inviti nonnumquam ad sacru in ministerilia pertracti ( δὲ . (b). II. Atque in diiudicanda probitate exactissime observabantiar regulae Paullinae de non imponendis cuiquam intempestive manibus; de non admittendis neophv-tis, ne factu inflentur; de explorandis diaconis, antequa in ad ministerium admitterentur (c). III. Presbyteri non eligebantur nisi e diaconis, nec diaconi n i si ex lectoribus , a coluthis vel aliis minoribus ordinibus, ut longo usu mores cujusque dexterita seque explorari ponent (di. Denique statutum fuit , ut singuli per singulos gradu S adscenderent , nec presbyter admitteretur , nisi qui sui siet diaconus ; nec diaconus, qui non subdiaconus, & sic porro usque ad primam tonsuram et atque in unoquoque gradu per certum temporis spatium subsistendum fuit, quod intelstitium vocant ). IV ( i ) Oi u m faciebat clericram , nonor.', qui sinu 'Sicio concipi non poterat. Corruptior ecclesiae status novam plane disciplina ni dcct: inanique Ecclesiasti eam produxit.( et Non facile hoe judicio sin ulorum ,

an vocatio di bina esset , coni missu in est , quod fallax :n causa propria est . Nessiae ex responsis theolo :orum hoc a stimandum , quorum sustragium est tantum Inso'ma: ἐ-Tum , non neo; tium.

sa) Pluribus hoc evenat dis & rariori doctrina illustrat Zi EGI ERUS ae eorIr rexet t. cons. ES PENC A US Iib. III. --

s illustrat hune morem antiquum Es-PENC A US aere,es . lib. I. c. I f. de quo

etiam adauc vestigia quae iam occurrunt iutita X. de cleric. per I altum promoto .

36쪽

IV. Clerici e late, rum sanctissimis sunt legendi ti) . Quapropter canones a v ini ni- clericatu repellunt. qui quacumque macula laborant . Ipse Apostolus Episcopos q& diaconos vult este innoxios integraeque existimationis etiam inter si deles . ia)Hinc rejiciuntur , qui poli baptismum in crimen quodlibet , vel xiii haereseo; , ' V apostasiae, homicidii, adulterii, inciderunt, etiamsi poenituerint, Ecclesiae a te me- ' 'η rint reconciliati: eo quod horum scelerum memoria permanet , dc, qui ea commiserunt. infirmiores iis videntur, qui sunt integri vita scelerisque puri . Is suit veteris disciplinae rigor, ut, qui poenitentiam Ecclesiasticam subii sient, ordinari numquam pollent . t xl (bjV. Irregulares porro censentur, qui hominem vel casu , vel in voluntarii occi- dictent ( 3 ; qui militas lent etiam in bello iusto ; qui hominem , licet capitis damnatum, iudicio, consilio, accusatione vel manu, morti tradidis lent (c). Ut- ut enim hoc crimine careat, Eccles e tamen, quae ablactri et a sanguine , mansuetudini repugnat. Porro bigami, (d qui secundas nuptias contra vero, vel viduam dii vere, vel reneratim qui non virginem sibi coniunxere ( l . His enim comiti bi is quaedam incontinentiae ac infirmitatis macula haerere videbatur. Vi. Ab ordinibus praeterea re polluntur Clinici, hoc est qui, dum aegroti te elodecumbunt, baptitati sunt: ( s e) quod primis taculis tape contigit, ubi multi, ut impune peccare pollent, non nisi paullo ante vitae sinem bapti Eari voluerunt, quorum sides probitasque merito suspeet. i. Qui aere alieno obruti, (6 qui . s. ita, sive publieam rem si vo privatam uestis Ient, repudiantur (fl . Nam Deo servire volentes, monente Paulo, rerum humanarum cura intacti sumo (g . Scientiarum ignari pro ordinum diversitate vel admittuntur, vel repudiantur. Intrant imbus clericatum sussicit legere poste & scribere. Lectorem decet , quae legit , i tollitero. Presbyter ad docendum idoneus esto. Atque haec sunt animi morumque vitia, quae irregulares reddunt. VII. Sunt etiam vitia corporis & originis (h . In his non ea indieamus, quae ' b, veteri Testamento notantur (i , quaeve constat fuisse typos terum futurarum . sed haec solum, per quae iunctiones ecclesiasticae obiri nequeunt, quaeve hominem

tam s. q. I 2. intentio tui Te. Mysti ea interpretatio latius extendit hunc prohibitionem squod non negat THOMASSIN. m. I. c. g. s. i. aiens et maesica Ilia contemptat so Im latio Cie .i , uuam 5irgInem rusum ecclesiam desponsant i , nee dum teIMvus , hei actorum runc doctortim erct is

s) Qui cum immergi non poterant , sea

aspergiabantur duntaxat , dubium aliis movebant, utrum habendi essent aegitimi Cliri si iani Z C T P R IA N. et . 6 a. eae t. X rem.(63 Solebant non raro aere alieno tabruit , adiri inistratores clericatum ambire , ut fori ecclesiastici ceteratumq e immanitatum clericallum fierent participes, adeoque hi Rrationibus reddendis, illi a solutione debitorum vel aliis incommodis liberarentur , qui abusus omnino ab ulcndus erat . t i Canones in conciliis certas consti tuerunt retra at , in quibus qualitates elericorum erant determinatae . In se Dregre aret die i , qui extra illas redulas deprehenduntur , ob de se e sum, regulis canoni eis reis Pugnantem . Cons. JOSEPH. GIBALI NUS iso ir eguiarii. Et impedim. cauon1-

(t, Hanc antiquam ecclesiae praxin eram dite illulirat THOMASSIN. de istis et noti. ecia. fci I. P. II. lib. I. c. 36. s Captiales poritas exhorruerunt Christiani primitivae ecce sae , ut scripta patrum docent. Quo circa, quia purior cicii eorum vita esse debet , creditum fuit , eos, qui sanguinem fuderunt , a clericatu refelluri dos cete . Cons. THOMASSIN. cst. i. e.

cap. 6.

37쪽

2E Pars I. Cap. IV. de Irregularitat. tam di Ormem reddunt, ut sufflaminetur reverentia, velliti, si qui muti, surdi, caeci (al. Eunuchi, qui virilia sibimet amputarunt, prohibentur ; qui nolentes ac sine culpa, admittuntur (b . Tanto enim primi Christiani fervore serebantur

in morum puritatem, ut nonnunquam extra nimium & parum peccarent . Huc

Porro pertinent epileptici, dementes, energument. Qui enim his morbis semel laboravit, per omnem vitam redditur inhabilis ad ministerium. el. :.tin VIII. Irregulares sunt extra matrimonium geniti, quorum, ut ut innoxiorum. 'm' vel solus adspectus refricat memoriam criminis, quo nati (t) (a . Item servite), ne domini re sua priventur. Unde etiamnum servi manus mortuae t El, qui vocantur in Francia, & supersunt in nonnullis provinciis , nisi consentiente domino, ordinari nequeunt: nec monachi, sine consensu superioris (fl . Item, qui infra aetatem sunt, quam canones ad consequendum quemvis ordinem requi

runt

alicti.I1M IX. In quibus huiusmodi vitium adparet, ii prohibentur ab ordinibus ipsaque evii mi, prima tonsura. Et tamen eorum , qui nullo defectu laborant , delectus habetur. Apostoli, quum ex sancti uimo coetu Hierosolymitano primi diaconi legendi enent, elegerunt septem viros, populi sui Iragio adiutos, plenos Spiritu Sancto Ac sapientia: in quibus Stophanus praesertim elenus fuit si dei, gratiae , virtutis , mirabiliumque operum patrator. (g) Cyprianus ducentos annos post , qui e suppliciis eluctati estent, eis praeinii loco leeiorum locum dedit, eosque qui minoribus ordinibus destinati erant, una cum presbyteris instituit. (hJ Basilius M. neminem

fere ad hos ordines admisit , quem non satis explorasset, nil in contentiosus , ma-

Iedicus, vino deditus, num iuveniles annos bene transegisset . (i) Presbyteri &diaconi, cum quibus consuescerent , haec cuncta retulerunt ad chore piscopum , qui nutu episcopi eos ministerio admovit. Ex quo vita monastica invaluit , monachi saepisti me ob excellentem vitae sanctitatem e claustris protraeti sunt ad ministerium Ecclesiae, semperque pueri ad vitam clericalem a teneris educati , ad suefacti, traducti, qui ad unguem formarentur. ( hi Adeo verum est, non obvio cuique demandandum esse divinum ministerium ; sed Christianorum persectinimum quemque deligendum x. Sed pridem ab hac consuetudin' recessium est. Fuere enim tempora , quibus episcopi, proborum hominum copia destituti , ne vacua relinquerentur officia, indi nos eis praefecere, quorum maxima multitudo p. rsuaderct coepit Christianis , virtutem divinam & sacramentorum valorem neutiquam infringi miniurantis indignitate. ( l j Quod licet verum sit, eo tamen non valet, ut non ministros, quantum ejus fieri potest, exoptemus pientistii nos. (3 Nam etiamsi per

- improm( a J Praeterea obviam eundum erat clemri eis impuris Eli potentioribu a concubinariis, qui libercs suos illagitimos eeclesiis obtrudebant, quod insigne scandalum praebebat. ES P EN. P. II. jur. ecce Db. Eo. cap. 2. g. Sis(α Nom nee mauur mortuae sunt servi glebae adscripti , quorum bona vel in totum vel pro certa parte domino, iis decedentibus, obveniebant , quod jus Germanis vo

catur moratiar um . Boua haec dominus ae

quirit non jure quodam haereditar o , sed proprietat i , quod in servum habet , quodque essicit, ut iure quasi pecuDI in vita suae

servus iis tantum fruatur . Mortuo servo, ejus bona olim occupabat dominus iure proprietarit et quandoque liberis quae dant relinquebat , ut tando debito modo praeesse pota

sent , unde tandem natus mos , cera a duntaxat portionem bonorum, mortuo servo , occupandi .(3 Impii pastores plus nocent rei chri

38쪽

De prima Tonsura. ag

i inprobitatem non minuatur sacerdotum potestas ; minuitur tamen auctoritas , neque, li precandi formulas & caerimonias exceperis , quidquam agere posistunt sine probitate & quadam amoriS exuberantia. . XI. Interim non dissi tendum est. recentioribus temporibus id solum fuisse spectatum, ut ordinationes vacarent vitii S exstantioribu S. Sed di horum furerando- - iis, orum modus excogitatus est, di pensationibus introductis, quarum usus primus fuit hann. . in ordinatis , ne nullae habendae essent ordinationes dubiae & jam factae; donoe traheretur ad ordinaudos, vehit medium ad ministerium perveniendi, vulgatissimusque neret. Omnium perniciosin Iima fuit dispensatio circa crimina . Hac praemisia , in Ecclesiam manifesti peccatores obtentu poenitentiae recepti , vel restituti sunt Ratio harum dispen Lationum in decreto Gratiani sublestis auctoritati- - γ bus nititur. Nam prima sumta est ex decretali alixti I. epistola, quae est salsis D. ii, sima (a . Altera ex Gregorii M. Epistola ad Secundinum , quae doctis pridem non,bua suspecta, quinque aliis hujus viri literis contraria, ac ejus aevi disciplinae adver- ha a. fatur (b). Postrema ex epistola Isidori Hispalensis, dubiae itidem fidei (e) . Per hanc portam denique ad clericatum pervenerunt scelestissimi homines , qui nequidem poenitentiam egerant, beneficiorum adipiscendorum gratia (I).

CAPUT V.

De prima Tonsura.

I. T Unc ad singulos ordines deveniendum est, monstrandumque , quomodo o ;-. fissu tu conferantur, quibusve sumstionibus instructi sint . Atque ut de tonsura .i primum agamus, scienduin est . primis taculis clericos a laicis nec capillis, nec eatis. vestibus , nec certo habitu fuisse distinctos. Nam quum clerici a paganis semper crudelius vexarentur, quam laici , sine necessitate noluerunt hoc modo sibi mala arcessere; & Christianoruin omni uin externus habitus clericali modestia dignus fuit

stianae, quam prosunt, adeo ut sub horum praesectura Ecclesiae vacare dicantur . Ita recte censuit Pontifex in c. 2. X. A translat. V sic juxta communem moesum Ioqtienae a dieitu' Eriles a induata , quae I cetram opum habent, iuui lem tamen puer, hetu habero Si ergo in es eiu viduata tandEcclesiae, palam est , ex pessimorum pastorum moribus se te unice depravatam corrumptamque esse Ecclesiam . Sicut de templo ,

tom. I. conces. Consant. p. g. omno bonum egrevitur, kta de remplo omne malam proceae t. SI enim sacer I um inteorum fuer i ,

iota Ecclesia floret , si aut corruptum fuer i , omnit faes et v eius marcida est . Sicut eum viae; arborem paIleu; Fbus soli s , nte Ietes , quod vit Ium habeni In rasee s Deum P deris populam in sciplinatum , sine dubio agnosce , quod facerdotium non sit fa

num o

s i Aecessit alius abusus , quoscunque

ad elericatum assumendi , ut saltim numerus sub istorum Ecclesias corum in regno clericali augeretur . Taxat hunc naevum AUCI OR tom. XIX. hysi. Ecel. In CC prati m. n. g. ostenditque , postquam negleis Ela fuit concilii Chalcedonensis prohibi io, ne quis sine titulo ordinaretur , Episcopoa pro lubitu infinitum clericorum numerum creasse , extendend e jure ici on t grai a . Plurimi tantum priniam tonsuram accipiebant : plurimi etiam ordines minores, disieuti hi cum matrimonio subsistere poctant , ita ubique clericorum cianitieatorum

copia, qui Ecclesiae haud inserviebant , sed opificiis aliisque vilissiluis ministeriis dabant

39쪽

aeremoniis,

Deciatim

firmatis.

fuit (a . Libertas illa integra fuit usque ad saeculum V. Nam Caelestinus Papa

an et 8. scribit, ep. t. illo tempore ne quidem Episcopos externo habitu a ceteris Christianis suine distinctos . ( 1 3 Latini Christiani omnes habitu utebantur Romano. toga scilicet longa, capillis resectis de barba rata . Diversus fuit barbarorum, qui imperium everterunt , cultus; vestis nimirum brevis & a cistricta, capilli longi , barbaque vel promima vel rata . Romani peregrinum barbarorumque habitum execrabantur dc quia eo tempore tamines clerici fuere Romani, pristinum cultum retinuerunt, qui clericorum proprius factus est . Unde contigit, ut, quoties e Francis ceterisque barbaris, qui Christiani facti , quis ilia in reci-siendus esset clericus , huic capilli amputarentur , eique toga traderetur . (b isdem temporibus plures epi opi aliique clerici su in se runt habitum monuchorum, tamquam modestiam Christianam admodum decentem (r c) . Atque haec origo videtur hi isse copo ne cleri alis . Fuerunt enim monachi, qui , ut contem tui aliorum eae ponerent, sinciput radebant. Quidquid hujus sit, corona illa , te- se Gregorio Turonensi, iam circa an . soo. in usu fuit (d . II. Hoc discriminie recepto, placuit Episcopis, habitum illum inter preces dc solemnes Caeremonias cteticis consor re, ut ritus iste est et veluti quardam pri paraiio ad reliquos ordines. Et quum plerumque pueri hoc ritu ad vitam clericalem inaugurarentur; explorationi eorum lat temporis tribui potuit, donec ad ordines proveherentur. Hinc factum est , ut , qui sui commodi causta clerici fieri vellent , sola tonsura contenti , ceteros ordines contemnerent . Hi fuere more S eorum , qui olim privilegia clericorum, veluti exemtionem a iurisdictione taculari , captabant, dc nostro tempore brueficiis inhiant (3) . Quorum quum nonnulla sint pinguit ima , quae etiam in si inplicem clericum cadere possunt; qui ea appetunt, raro acal altiorem clericatus gradum, quam qui ad beneficia obtinenda necestarius videtur, enituntur. III. Qui tonsuram accipiunt, confirmati e Te debent se . Nam ante Christianum este oportet persectum, quam clericus fiat ( j. Similiter de praecipuis a laeternae salutis viam pertinentibus veritatibus admonendi sunt , quia, qui has ignorant, consi mari nequeunt. Ex quo apparet, tonsuram vix septem vel octo annis minori impertiri poste , quae in nonnullis dioecesibus usque ad an. XIV. ae t. differtur. Quacumque autem aetate sint, qui tonsuram postulant , ita compam rati( i ) Optime addit C elestimis . foris

nenis a plebe tiei ceterit , sumus aeoclir na , non veste : mentis turitare , non et Ara . Daninat subinde consuel trilinem contrariam,

(et) vel potius monachi ait Eniseo Datum di clericatum a muniti ( quod tempore C est ini ex quodam sanctitar praejudicio

fere in inorem abierat ) habitum monachalem retinuerunt, ceterosque sacile induxerunt, ut sese ad mores conino nerest monasticos . Audiamus COELES i IN U M est.

runt , kn; UIerunt.

pruritu iurisdictionem suam latius extendendi. Supra enim observavi , quos unque sitie delecta ad p imam tenstiram de mino-raer orta n et ad mi flos sui ii e , ut numerum sitorum sub .litorum , qui ex clericis potis' sinum constant, augerent Episcopi.( id accipiendum de eousirmat Ioni e sacramento , ut loquuntur , absque quo in militia spi iiivali poli baptismum felices pro-

presius iacere haud posIe creduntur . Antequam ergo ad primam tonsuram admittatur , docere debet g. legitimos natales, 2. confirmationem , 3. quod nullum aliud impedimentum subsit. Ceterum de tonsurisciarii as praeter THOMASSINUM ab Autore laudatum pluribus edifferit Mo-RINUS de ordinat. P. III. exerc. I S. cap. 2 E.

I. Toleti. IV. c. I. Mart. Eraccar. c. 66.

40쪽

De Prima Tonsura. 23

rati esse debent, ut non sine ratione existimari possit, eos non lucri caussa , sed Dei amore ductos hoc genus vitae suisse amplexos. Qua indole eam accipiendam

esto omnes ejus caerii noniae indicant . . ritus coli

IV. Principio Episcopus circumstantes invitat ad preces iungendas & Christo iis, . , ,

osterendas pro famulo suo , qui ad deponendum comas capisIs fui pro Qui amore pontifidae; festinat , ut donet ei Spiritum sanctum , qui habitum rellaronis in eo in perpetuum homano de conserves, a mundi impedimento ac faeculari desiderio cor ejus defendat ; ut sicut clerica fa-

immutatur vultu, ita dextera manus virtutis eius tribuat ei Incrementa , et ab omni c.ecitate spirituali et humana oculos ejus aperiat, ex lumen ei aeternae gloriar concedat. Quo facto canitur Calmus e quo David execratur idola , Deoque spondet hi perfectum cultum. Interim Episcopus nonnihil capillorum abscindit initiando , quie X eodem psalmo recitat haec verba : Dominus pars haereditatis meae , e T caeicis mei: tu cI, qui restitues haereditatem meam mihi. Quo ipso declarat , se mundo valedicere in solo Deo confisum . Episcopus denuo orat , ut Deus eum in caritate sua conservela immaculatum. Canitur post haec Psalmus XXIII. quo exprimmitur, quanta sanistitas in iis requiratur , qui ad domum Dei intrant. V. His praemissis Episcopus linea veste amicit , amictumque verbis Paullini Salloquitur, Deus te induat novo homine , qui ad ima einem Dei creatus est in perfecta justitia era sanctitate. Ob. IV, 1 . Uestis linea ab hinc duobus tactili, , quum homines promiscue longa vesie uterentur, clericos distinxit a Iaicis. Post iteratas Preces, ut Deus novum clericum a servitute & ab ignominia habitus saecularis liberet , Episcopus , eum in iurisdictionem Ecclesiae transi iste monet , acquisitis privilegiis Ecclesiasticis, adjicitque: Caυe tua culpa haec amiseris, di Deo modesto habitu , castis moribus vitaeque san qitate, placere stude. Ex quibus precum formulis apparet , cui fini tonsura detur, nec temere habitum Ecclesiasticum deponendum, ac aliud vitae genus post tonsura n amplectendu ri esse (Il. VI. Tonsi clerici nullae sunt partes in Ecclesia , nisi linteatus ossiciis adsistere--- velit. Potcst tamen matuor minorum vicibus fungi prae laicis; missam dicenti sa- per cramentaque adminiuranti sacerdoti adsistere; curam habere cereorum, ornatus ' 'que Ecclesiiae. Praestat enim haec talia a tonso, quam a laico fieri.

CAPUT VI.

De quatuor Minoribus ordinitas.

I. Stiariorum munus in Ecclesia pressa necessarium fuit , ut aditum in Ec- opiam Hesiam praecluderent infidelibus, qui cultum publicum turbare , mystem rum atatariaque profanare poterant. Hi in Ecclesia suum cuique locum assignarunt ; cle- natio , Tum a populo; mares a feminis separarunt , cunctisque silentium & modestiam GSi- commendarunt. Ossicium eorum, quantum ex Episcopi ordinantis oratione, premcibusque inter ordinandum fusis, colligere licet, in eo consistit . ut pulsent cani panas, distinguant horas precum, custodiant diu noctuque Ecclesiam , aperiant, cua . 'claudantque Ecclesiam, dc sacrarium statis horis, aperiant librum et , qui verba facturus est ad populum. Traditis Ecclesiae clavibus (a) Episcopus inquit: Sic

age, ut scias, te Deo redditurum esse rationes earum rerum, quae his clavibus recludun-(i 3 Haec observatio olini prorsus in- ad clericatum adspirabant & praepara Dan cognita erat 1 neque enim . ritu tondendi tur , qui ordines recipere non poterant, introdue o , separatim tonsura dabatur , eos interim tondere solebant, quo ipso sa- sed , ut optime docet MORINUS tD. I. Otum, ut etiam aliis quandoque tonsura fi- c. 3. haec pars quaeda in ceremon alit erat ne gradibus conferretur , quod pedetent imgressis clericalis , qtri tonso conserendus . in morem constantem abiit. - rerut , Ordo ergo, non tonsura , olim cleri- (lli Haec traditio olim sufficiebat . Aemcuin iaciebat . Postquam vero etiam pueri celsit novus ritus, ut Mehidiaconus

SEARCH

MENU NAVIGATION