Comparatio Theogoniae Hesiodeae cum Homerica [microform]

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

Theogoniae Hesiodeae cum

Homerica.

5쪽

ia in

7쪽

COMPARATIO

THEOGONIAE HESIODEAE

9쪽

--ecentissimus theogoniae Hesiodeae interpres, D. I. Lennepius, in praelatione B litionis suae P. X profitetur, ae se impulsum maxime loco Herodotoo II, 53, ubi Homerus tmesiodus theogoniam Graecis condidisse itaque nomina imposuisse, honoreaque et munia attribuisse formasque designasse dicuntur, animum adiecisae hia poetis

inter ae eonferendis, ut accurate notaret, quae de Ortibus deorum, eorumque natura ac specie ab iis proderentur qua instituta collatione quum viderit illos in nonnullis congenti ro, in aliis diverso abire, Be raro factam ab uno vel de vel alicuius mythica personae aut historiae mention om apud alterum frustra quaeri, eon Sequeris sui an ut crederet, ea, in quibus onsentirent, suisse tum pridem iamo Pinione Graecorum recepta, nondum vero ea, in quibus dissentirent, ut potuerint de ii Pro sua uterque opinione suove lubitu tradere Tetigit vir doctissimus his verbia rem ad ace ratiorem ognitionem graecae theologia ac religionis longe gravissimam, necdum Proe ac debuit explicatam, sed dignam utique, quae aliquando quam diligentissime pertractet u . Nam quum manifestum it religiones popularesquo de diis opinione in universum aegtimanti easdem apud On ne Graecos fuisse, nihilo minus tamen permagnam varietatem ac discrepantiam sabularum et rituum apud eo deprehendimus, adsoque, a quis omnia huius generis diligenter contulerit, affirmare licebit, vix pauciora inventum iri, de quibus dissentiant inter se Graeci quam in quibus conspirent. Ac sabularum quidem duo genera lacere possumus, alterum earum, quae a philosophis quibusdam sabulosae theologiae nomine comprehendi naturaliquo et civili theologia opponi solen ':

De hae triplici heologiae divisione vid. Plutarch de piae phil. I, 6. Eua . Praep. u. IV, I in. Augustin. de C. D. IV, 27. , 5. FI, 5. Boeth de dii et praea ad te Top. tona V, I, p. 39 Oreli. Vosa de idololatr. II, I, p. 3οτ. v. Seelen de inseripit hihI. p. s. Cud orth. vatem in e 6, 26 p. 22 2q. Ist

10쪽

quod genua illi totum a poetis confictum, et ad oblectationem, non ad pietatem aut sapientiam omparatum esse arguunt, immo condemnant tanquam frivolum ae aerilegum alterum autem earum, quae eum civili theologia coniunctae erant rituumque et caerimoniarum causa atque origine referre eredebantur, quo in genere nonnullae certe ex ita sunt, quae ἱερῶν πων nomine passim a Pausania aliisque eommemorantur. Fontem autem sabularum primamque originem hanc suisae agnoscimus, quod divinam naturam, uiua quaedam quasi anticipatio humano generi innata est, informare priam aetas nisi ad humana naturae exemplum non potuit, unde necesse sui et multitudinem deorum emergere, et horum omnem vitam actionemque humanae vitae similitudinem induere. Hine igitur tritus sacrorum plurimi extiterunt ad imitandas quodammodo deorum aetiones instituti, et narrationum

magna multitudo quarum aliae, quum connexae cum sacris permanerent, non multum sere a Prima

forma degener se videntur, aliae autem a poetis susceptae liberiusque tractatae, multisque mox ipsorum ingenio excogitatis auctae Sunt, praesertim quum antiquorum hominum rebus, quam illi earminum materiam habebant, divina personae multifariam immiscerentur. Hae duo tabularum genera certis quibusdam notis discemere saepenumero quidem, haudquaquam tamen semper possumus, qua de re hoe loco disputare nolo illud autem facile animadvertimus, in neutro gener unam et aequabilem traditionem apud omne Graeco adeo obtinuisse, ut non de iisdem diis deorumquo aetionibus aliae apud alios sabulas errentur. Haec autem varietas a dissensio etiam ipsos Graecos, si modo mediocriter attenderent, latere profecto non potuit qua emel animadversaneeesse erat de fida et auctoritate sabularum plurimum detrahi. Errant enim stultissime, qui sina narratiuncula quasi dogmatum inglar habitas esse credunt, quae aut examinari aut impugnari et in dubium vocari salva religione non potuerint neque quisquam eorum, qui impietati apud veterenres fuerunt, propterea accusatus St, quod fabulas sperneret a reiiceret, Eo quod aut deo ipsos, qui publice colebantur, omnino esse negaret, aut sacra eorum violaret vel irridendo et in contemptum

adducendo, vel etiam areana quaedam evulgando, quae profanari nefas esset. Itaque qui de religione veterum quaerunt, illud ante omnia diligenter attender debent, ut perspiciant planumque saeiant, quatenus illa religio, quamvi esset ab initi eum sabulis coniuncta constar tamen etiam spretis sabulis apud viros bono ac pios potuerit, itemque qui fieri potuerit, ut etiam apud imperiton, qui minus fabulas spernerent, quum plurima in his absurda st diis divinaquo niaiestato indigna traderentur, hae tamen multo minus, quani crederes, Pietati ac moribus officerent. Nam oeequidem satis constare arbitror inter omnes, qui aequo animo veteres Graisco eum recentioribus populis omparare velint ac possint in tanta sabularum perversitate tantisque opinionum erroribus mores tamen illorum haud sere deteriores fuisse quam horum, qui, quum puriorem doctrinam verbis profiterentur, praestare hane professionem vita et saetis aut raro aut nunquam potuerunt. Sed haeeaeeuratius exponere alio fortasse tempore conabimur nunc hoc tantum nobis propositum At, ut, quoniam sabularum diversitatem maxime osticere earum auctoritati debuisse diximua, quanta haee fuerit diversitas eorum ipEorum exemplo ostendamus, quo Herodotus tanquam auctorea omnia sabu-