장음표시 사용
41쪽
Νauehius merito negans reete diei quoniam man sis elari nequeunt, Meonde, κρύψον vitiosum esse putati
Mihi vitium in o m esse videtur seribendumque dis εἴπερ aut minori mutatione ei a Lm
τἀμφανῆ κρυπτειν. v. 122 l. s. Antistrophae numerorumque aequalitatis ratione habita verba AiMς με μοῖρ' νυμεναος, α νος, θυος transponenda videntur, quod quo saeilius recte fieri intelligatur, antistrophim iuxta
o νυν ob ἔπτα τάξεσιν si ἐπιά τε λόγχαις δ βης πεδίον φεστῶσι τῶν, suspicio oriri potest, aut tres illos versus aut hos duo ab aliena manu insertos esse, et hos quidem etiam propterea quia propter reontis modo laetam expeditionem Polynieis opias in itinere potius esse putabimus quam iam hebas inxisse. v. 336. Suoυς δὲ θωπευοντες οἰκοῖμεν, τε isdrcis. Cum eris Pol mire non possit diei habitare, neque illud esse possit uitam degimus,mauehius oniecit κομεν mihi seribendum videtural του μεν, quod eum ἐνωπευοντες optime eonvenit. Ceterum v. 1333. quod Νauctio, idem mihi in mentem venit, pro κρηνων seribendum esse θηβων. V. 1358. s. μ' ἐν πόνεν ταὐτῶ βεβηκ ras et κακῶν ἐμοί. Νon sine iusta ausa Reishius in verbis ἐν πό- - κακῶν offensus conieeit βυλ pro rouc , quod eum Nauchius ommembrandum esse duxit, ipse quoque videtur offendere. Pro et in fortasse Ut λύκν; es. v. 1241. 1244.. v. 1390. In verbis auisauω τοπαρτάρου Ἀτυνὸν πατρωον ρεβος quod uehius pro πατρινον seribendum putat κάτωθεν, mihi quoque visum erati Uv. 418. s. dua οὐχ oto re. πῶς γὰρ ἶβις αδ πάχιν στράτευμ' mini αὐτὴν εἰ τάπαξ τρέσας;
ταυτον eum sine dubio corruptum sit, auehius reposuit roin ευαγων ego saciliori mutatione eonieceram roine τακτον, instructum, ergo ad pugnam Paratum.
v. 142 l. rit δ' αὐδ te, is i δεῖ σε θυμουσθαι; Aῖθις iterum, quamquam Hermannus satis probabiliter explicavit, tamen nescio an seribendum sit: τι δ' αἶ-os', citae δεῖ σε θυμουσδας
Longum est virorum doetorum de his verbis sententias et mnieeturas enumerare nuper vero fuerunt, qui dissimitatem eiieiendo v. 1436 tollendam enserent. At nondum animadversum est τάδε v. 143b vix rectum esse posse, cum humationis mentio v. 410. remotior sit ae de plane diversis rebus postea sermo fuerit,
42쪽
ut τάδε vix ad illas sepulturae preees referri possita Sed etiam ad plura mihi vitium pertinere videtur et quamquam dubitans, si sere seriptum fuisse puto: σφων δ' εἶ διδοίη Ζευς, φίλ' εἰ ελεῖτέ μοι δανόντι καὶ af υντέ τ' οὐκέθ' ἔξευν.
τα δὲ παρ' Da αδδεις αυςων vos. Hie loeus multum vexatus mihi si emendandus videtur, ut pro transeribatur στε e praetereaque, ut iam alii voluerunt αὐτικ' pro αδδις:
τα δὲ παρ' Da αὐτίκ' αυξων ἄνω. Uides i. e. urat ut eventum habeant haec τα των θεω dΘωματα, deorum oraevia, ut non πάντ' sit seribendum semper tempus, anno i. e. post longius temporis spatium alia, alia ipso statim dis intra brevissimum tempus sursum extollens ad exitum addueens). Ut hie Iret, si nostrates dicunt m M und Tag. oracula quamdiu nondum eveneruist, quasi semina et germina parva sunt et latent eis. Hor carm. ΙΙΙ. 29. 30.: sutari temporis exitum moete premit deus); eum eventum habent, quasi in altum reseunti Trabbi. φδ' - ἔρ- τδν ea et ταιον lavxρύφων παρ' Αιδηλτεχευταῖον quominus, ut Sehneidewinus enset, proleptice aecipiatur, artieuli sedes prohibet, in quo genere vir doetissimus saepius peeeavi a batum aliquid hi esse eertum mihi videtur. Itaque aut elegans u gravi eonieetura admittenda mihi videtur φδη - ἔρπω τὸν et εχευταέαν, ὼν κρυφων παρ' 'Atδην, aut scribendum: ν δ' - ἔρπω τονδε δε ἱλαρον βίον κρύφων παρ' 'Αιδην. carmen ex parte corruptissimum 6 1557-ibra eum ex aliorum tum ex meis eoiaeeturis sieseribendum mihi videtur:
Ut omittam quae iam Brune ius correxit v. 1560. eum indocto dedi χέσσωμα pro iis μα v. 56l exarsurditi eoniectura cum aliis ἐπιπόνc pro μέντ' ἐπιπόνεν v. ln8b ipse seripsi pror- αν, quia optandi forma mihi aptior videtur si nihil hie mutandum enseas, d - αἱμυν δίκαιος avo si accipiendum: αἱμω εὶ δέκα ne ero, αυρο ἄν. um v. 566. de mea coniectura seripsi κἀμάχων pro κά μάταν sese Aeseli. g. 707. ἄμαχον Groc, Pind. yth. 2, 39. ἄμαχον κακύν , et ἐπορμένων pro ικνουμένων, et v. b67. σφε Reiskii emendationem eum aliis pro σε. In antistropha v. bin pro dure o Hermannus apte μαχάνου Hesiodum feeutus Theog. 310 ego librorum seripturam artius premendam ratus εexoro scripsi; v. b70. eum aliis pro πολυξέσοις ex Musgravi eouieetura πολυξένοις, v. 57l eum Hermanno propter stropham praetuli κνυ ἁσδαι τ' alteri seripturae κνυζεῖσδαέ quo saeto
43쪽
ra pro υ, non tamen ut ille hiatus vitandi ausa, qui iam nullus est, Led ut demonstrativuin illud esset; denique v. 57b. ego dedi μένειν pro Mae is precor tu puro lac maneat, i. e. tibi gotiis sit nee eon diatur cum Oedipo non Obvitia ait ad inferos descendenti, ne desce um eiu impediat cis Hom. B. E. 491. φ, 61..
Quod auehius roserpinam 'ret, Ἀφαῶν eo dici omninoque in Oe nexu ommemorari eiusque invoeationem ad quam verba λιταῖς σεβόγt praeparent omitti miratur, dea illa eodem iure φαν' δεος voeatur, ut Aiae. v. 607. Maseo 'Atta legimus, aut quoniam ho dubiae signifieationis videri potest. Aesch. Sept. v. 837. de reo: τὰν viato ad Maeo ela φανῆ τε χέρσον, et ipse luto Atοης voratur; et quidni illa pariter, ae luto euius regni foeta est, invoretur Neque omissa est eius invocatio, cum a mustae ad quod supplendum est istud ἐ-ον' - δομον ad utrumque deum reseratur. In antistropha Oratio si variatur, ut postquam Cerberus ompellatus est, tum v. 1b74. s. quia Mortis invoratio inte eedit, de illo tertia persona adhibeatur: τον - χάκας, quod post relativam enuntiationem υν - δε ειν laeti fieri potuit. eque ἐξ ἄντρων, ut auehi videtur, alienum est, eum Cerberus in specu quasi in tugurio exeubans eo tandus sit Metrum autem strophae non repugnat, si ex saetii indorsi emendatione aismosa seribitur; qui coniunetivus non Homeri modo sed etiam tragieorum usu abunde eomprobatus est. V. 619. Quod a. habet: το τον Cob. λοιπον ἡ δη βωτον δHξετον, mihi ad hane seripturam dueere videtur:
εν sine adiectivo nimis nudum et ieiunum est, neque aut OG ενναῖον pro τενυαρως recte dictum, aut Hermanni explicatio: id quod generosum est animo subeunte probanda, diversumque est ur Ale. 627. rερτον χῶσα re υνα eois ori. Itaque si φρεν verum est, fortasse legendum τλάσας χρῆ το δ' εὐγεν et φρενί Sed eum M. Par. F., M. Par. Trietinianus pro φρεν habeant φερε tu, seribendum enseo: ias παῖδε, τλάσας χρη το ' ἔμπα eo φέρειν
sustinentes id quod incidit ferreo enuchisagen daa inrua Mutineten tu trastem uas iar o Her elo Cis Aeseli. g. 74. ἐμπαίοις quem συμπνεων v. 332. εἰ πρυταχια in τυροι καχά. De extremo huius sabulae armine nune hoc unum moneo, v. 17b2. utinauchius recte vidit, nondum esse persanatum; nam quod pro ξυναποκερτα rerentiores eum Reifigio reposuerunt ευν λωκeeme,
non apparet quomodo hoe eum χέψις θ χθονία eonveniat. am quod Hermannus dicit: Quid apertitis
quam aerisum es , in quo tam et mortuo et Ueratisi a accepta sit mora, non esse iugendum a de supe
stitibus quidem filiabus virum non esse utriusque lamentationes demonstrant eis. 1709 Iss. Sed saeillima est emendatio; peeratum enim est duarum litterarum transpositione Scribendum: in παύετε δράννων v. θρῆνονὶ πουδες ἐν Ola γὰρ χαρις θ χθονὶ νυξ Gutriat, . -υλ, οὐ χρη νέμεσις τάρ. Λ δονέα se mors dicitur sensus igitur est in quibus rebus mors eno meo reponitur, pro bene soaecipitur, non eat iugendum. Potest tamen ot etiam maseulino genere aeripi, ut sit in quibus hominibus.
44쪽
-34 magis apii tragicos locum habet quam κρέσσων Ai. 63b. Ἀδεῖν eum apud tragieos alibi quod sesam non
int. δρέσκεeM. Sic apparet Iclues recte traditum esse. V. 110. s. cum v. 112. non modo metrum exeidisse quaedam demonstret, sed etiam verbum desit unde D v. 110. pendeat, probabiliter poetae manus si mihi restitui videtur: διυ φ' μετωμι α Πολυνείκης δεὶς νεικέων ἐξ quorωνωρ σε κε tuo δ' Aa H ω -. Vel similes vel eaedem . 111. litterae Ἀρδεὶς Eeaci causa suerunt cur quae inserui ρσεν κεινοις δ' exciderent. Similis fortasse sui causa cur v. 156. post Κρεων ὁ Μενοικέως νεοχμός omitteretur ταχθείς, quia in Sq. v. sub hae voce συντυγέ aec erat, cum Scriptum suisset:
V. 38. s. Quod post Boeekhium editur: εἶχε δ' ita τὰ μέν,
45쪽
iungere velis, κε non est aptum. Sed, ut ego seripsi, omnia patent. Ad ριοχεῖν φράσοντα in μέ postremo uirit mihi a sententia ut irem tib - rem indiearu ru3. U. b6. dia οὐκ tit', 'rotica τοι ἐμοις toroe Hae si recte scripta sunt, non quod Sehneide nus. Boethhium semius putat significare possunt vitameerte non tae itis meis rationibus elegi, nam ho articuli sedes vetat quae ινμὴτοις non pro attributo, sed pro praedirato habere cogit es ur. hoen. 527. Hrm. οὐκ εἶ λθειν χρη μὴ 'm τοῖς Omec xastote Demosth. e. id. g. 30. νύμους ἔδεσθε γλ ων δικημάτων ἐπ' 'tot μὲν τοῖς ἀλκη--πν, ἀδηλοι δὲ τοτις δικησομένοις), sed quod ille improbat Hartu usque expressit vicia tae eine Grunde
rauisse doch. At haec Sententia non est apta apta vero quam Boechhius Xpressit, sed τοῖς non recte habet. Heribendunt enim est: Hi ouae επ' ἀρη te τε our' ἐ-ῖς rotc.
V. bb7. κώ- σὐ μὲν τοῖς τοῖς δ' ε'rcis 'δόκουν φρονεῖν. Bonitetius quod in egregia de Antigona commentatione quam ulier in Aetis eademiae Vindobonensis edidit his niagnopere me laudavit, quod recte emendassem tacin s μέν οἱ ego ne merui hanc laudem, nam selioliastam si legisse monueram neque si ita seriberetur, intelligerem vellemque vir doetissimus dixisset quomodo ipse intelligeret. Neque enim potest οἱ pronomini oppositum esse τοῖς δέ, ut sit:
recte tu tibi uidebaris sentire, his i. e. choro, autem ego eum in Ismenae et Antigonae sermone nec de chori ne de aliorum iudieio nisi Creontis rationem v b49. habitam putes sermo sit. Mihi necessario auscabo εν mi legendum videtur, ut utrumque τοῖς neutrius dativus sit sed instrumenti tu tua, mea sententia ego mihi videbar recte apere.
Νeque dativo iun infinitivo iunetum χρη, neque τε particula probari potest; neque vero eoru in rationem. qui eum Dobre χρῆ με seribentes dativos atac et mo eommodi esse volunt, veram esse Haemonis responsum deinonstrat: Maec γὰρ οὐκ My ῆτες ἀνδρώς ἐσδ' ενω. se etiam . 738. . a. χρη re, euius ae-eentus mihi probare videtur quod sponte eontereram, ut ed col. 604 ubi vid. Sehol et interpp. χρηνστω
ἐστι. Iani dativus recte se habet.
Πάρεδρος corruptum esse stropha demonstrat, euius vitii verum remedium nondum est allatum Mihi seribendum videtur etrae δυός, quasi lusorius, idem sere quod πώ υν, ut eo respiciant proxima verba: voe γὰρ ἐμπαίζει δεες Ἀφροδίτα Νon dissimile est Eur. Iph. . 1271. χέρα gratδνόν. V. 966 eum in antistropha v. 977. legatur: κατα δὲ τακόμενο μελεο μεχέαν πάθαν, seribendum videtur: παρὰ δε κυανέων πεDrέων διδυμῶν πετραν,
46쪽
m μάντεων καὶ - συλτενῶν num emit τῶν δ dubium est. Si nihil eorruptum esset, sane των δ' seribenduin esset; sed τῶ rivom pro των ἐν γ έυre, των ἐκ τένους, τῶν πρ- ένους των ἐΠ ενων aut συπευῶν non reete se habe Quamobrem alii των πένου regi voIuerunt et ad vates referri, qui aut τῶν δ' ediderunt aut omissa δέ partieula τῶν idque Herinamus ommate praemisso relativum esse voluit, Boeehhius media interpunetione post , posita, demonstrativum. Sed alia ut mittam offendit etiam 5etra praeter neressitatem positum. Itaque alii των δ' ἁ ' ἐν έ-e, alii rus δ' υπ' ἐγ γενῶν eonieeerunt, ipse volebam των δ' υπ' ἐκ γένους Sed recte Bonitatus veretur ne praepositionis inter artieulum et nomen positae exempla non possint inerri, ut illorum nihil stare possit. Quare neseio an eorrigendum sit: δὲ παιδέ μου, unde etiam Detra quomodo ortum sit apparet. Ae eerte mirari debemus si Creon filii proditionis quae summa eum ira inflammaverit, mentionem non satiat. V. 1096. s. et τ' εὶκαδειν - δεινον Ἀντι πάντα δὲαον πατάξα νυμὸν ἐν δεινω πἁρ a. Tu δεινή πάρα eum, si reete letum esset, nihil nisi δεινόν ἐστι esse posset corrupta hae verba esse manifestum est. Tegendum: aes τ' εἰκαθεῖν - δεινοπι duriστάντα Mao πατάξα δομὴν ου δεινῶν v. δεινου πέρα,
i. e. δεινῶν δεινοτερά ἐσri. s. Demosth. Steph. I. g. 73. δεινὸν καὶ πέρα δεινου Dionys Hal. Anti. Rom. v. p. 450 9 Sytb. δεινὰ καὶ πέρα δεινων πεπονδοτες X. p. 632, 24. δεινὰ κω πέρα δεινῶν πεπονδώς, XI. p. 19, 23. Paus. IV. , 6 duost τε καὶ πέρα δεινων εἰργασμένον. se. Ded. c. 1749..
extremo versu brevis est syllaba, quo nomine ne αἰδοι quidem quam elegantem Musgravi eonieeturam
quae utilia quidem, is adversa tuae exuentia sunt, Ueram.
Πρός ioc eum ὁ κῆρυξ sequatur, Iane otiosum est, apteque Hermannus id in se ποώους mutavit. Faeilius tamen fuerit πρύστολος, L . προεστώ--ς, praemissua.
47쪽
Conelamatus hie versus fortasse seribendus est:.θω δ' δναν τερματ' οἶ φράζευ, δνῶν i. q. πράξεων, μνῶν.
μέχημά μο χέτεις, ἄναξ, τὼ σου omittens μειον Ae per se quidem trimetri ho carnien incipientes sunt aptissimi, quos tamen ut daret videntius egitarietinius. Et v. M. et facile caremus pronomine μέ neque id habuisse videtur is eholiasta qui explieat V V o υφορώμενον ἡρμῶς ἄνδρα τό δεῖ fret v m ὐπει; F. b0. autem es σύ minime otiosum putandum est a certe habuerunt scholiastae quorum prior: πρῶγά μοι fret ex πολλου μοι μεμεληκύς, τυ φρουρεῖν τω σων εἴμμα κά την πω σου ΞυκaFia v. alter: τὰ σὰ νευματα φυχάττειν Faeillime eontra abesse potest μέχημα, neque id habuismi videtin sehol explieans πρῶrμά μοι - μεμεληκος eerte μέλημα non reete per Mama explieatur apte πρῶrma adoleso μοι intelligitur Metrum autem eorum quos dedi versuum est usitatissimvin. v. 174. s. Male Hermannus, quem SehneideWinus seeutus est ex eod. Flor ubi οὐ est: cluset δ' - παντὶ τροχρειας ισαμέν P, eum libri reete habeant παντὶ φ. χρεως ἱστάμενον quo sensumerinannus aeeipi vult, ut sit ἡ παρουσα χρεω , non potest si diei, sed aut ρεια - ἱστάμενον aut o ἱστάριενον χρεως Ἀρεως in libro .
48쪽
scriptura pendet a Muri os, nam reete dieitur diis ri νε- quidvis merearitatis, quaevi necessitas, m
U. 300. φέρ' co τέκνου, νυν καὶ το τῆς νωτου μάδyc. Φθε - μδθις quod elain sine exemplo est, neque verum quod SchneideWinus affirmat, poetas sie secunda eoniunctivi persona pro imperativo uti itaque quamquam deteriorum eodd. R. et ven. μάθε, aut Le. μάδοις recipiendum existimo. V. 1140. s. Ἀνδρος De τυ μὰν tu δίκαιον Eeπεῖν, εὶ ποντος δε μιν φθονερὰν
ταχθεὶς του δ' ἐφημοσυνακοινὰ γ νυσεν ἐς piaους cor . Ν hie longus sim diversis interpretum sententii reeensendis meam rationem protulisse satis habeo. Aeprima quidem verba reete Camerarius intellexit: Boni viri esse dicit, quae commode et utiliter sant, probare. Sed vitiosum est εἰ νως, pro quo legendum ικοντος Philoetet eum v. l 111 - 1 et tertia stropha Ulixem, cuius Inachinis arcu orbatus est, gravissime insectatus sit, chorus hune, quippe qui communis salutis causa ab exercitu id iussus fecerit exeusa a Philoeteiam ipsum eam rationem, qua utile iustum sit habendam, probare aequum censet si ipsi communis salutis ausa cedendum sit linguae temperare iubet. Hoe igitur dieit viri ergo etiam tuum est id quod utile est iustum disere, si cedendum ei sit non petulanti lingua invidiosum animi dolorem proferre. Deinde κεῖνος necessario ad Ulixeni qui iam abiisse eoque rei notior videbatur. τουδε ad eoptolemum, qui prope abest choroque est coniunctior, reserendum, τουδ εφημοσυνα autem, sicut cum Seidiero probassem iam in sylloge proposui, interpretandum mandato huis, eoptolemo dato sese. Κrsiger. 3. 47. . . . , a verba κεινος - curia ipsum illud explicant. τῶνδ' autem, quod quidam pro του reposuerim de Graeeorum exereitu aceipientes num admitti possit, eum longe is absit, equidem dubito. Uv. 163. s. προς θεῶν, Et ri σεβε ξένου, πέδεκσσου, εὐνοέα πάσα πελάταμ ditis νῶιδ δε γνῶ δ' Te oeκῆρα τάνδ' nosEυretv. Primos duos versus sanos esse puto. Ut alii quidam εένου i. e. me ευνοψι πάσα πελάτα iungo imperativum etesiactoo his interiectum puto et absolute quidem sed ut obioetum facile ogitatione addatur. Sed eorruptum esse . 1 165. Omnes sere consentiunt quo correet totum oeum si seribesidum enseo: προς θεων ε τι σέβε εινον πέλασσον,
xηρα τάνδ' ποφευτειν. opem tibi serentem, probe se ito, ut hane alamitatem effugias. Usum esse illo verbo Sopho- elem docemur Behher Aneedd. I. p. 383, 3 l. di κάδω καὶ di κύδειν Σοφοκλῆς ae ADYυλος σημαίνεe δε re βοηθεῖν. Postrem ne deperditarum Sophoclis tragoediarum fragmenta plane praetermittantur, unius quod ex Aeli illis amatoribus a Stobae Flori l. 4. 13. servatum est l. r. 162. DL, 54. ch. , versum
49쪽
vero si emendavi, πῶς v. b. egregie esse positum apparet neque quidquam mutandum. Alia quaedam
Quoniam perineommode mihi aecidit, ut G. D dorsit Aeschylus nuper apud eubnerum editus quamquam iam pridem mihi mitti iussus, in manus meas typis tradita atque absollita iam scriptiuncula mea veniret, sero vidi etiam Dindortam . 72. nune edidisse να, v. 94. eum Hermanno Osa νεαε commatis inclusa, v. 2b3. μαγνeara , . 284 eum Bothio νως v. 368 et tres qui sequuntur δηρε - ἐρῶ ut spurios uneinis inclusisse eeterum ut illi v. 968. ego δῆρες in δεοἱ si Soph. hil. 77. Lachmannus δυχντων in δεων mutavit.