장음표시 사용
111쪽
v. 289. y-ηλυ κιχλω -α. .' ismiis libri omnes Sehesiasta Suidas s. v. ἄτρακτος Cante emendationem δυοπηνον Omnes recentioris aevi interpretes probarunt. Schaeserus vulgatam tueri conatus est hujus ab v. 728 δυστηνος, ω τα α πώ Eur Orest. 156 ind. h. Fix. : και τεν ἀλααναν Myλίαν δάμαρ εμη λα-
βωριεν quibus Schneidem addidit hujus lib. 699seq. ε ὼγωβολων - ἀων πτανῶν quo tamen loco auctore Branchio pro πτανων recte emendatum videtur ιοῖς πτανοῖς). V. 1115 - νον et φω εχλ-δο v. Trach. 865 αλαι ολε ια. Verum exempla a Schaesero allata Butimamus recto monuit nihil habere offensionis, quia proxime se contingant synonyma, sed quando, ut h. I. interposito aliquo verbo distineantur eadem, tum demum molestam esse
fautologiam. Idem de Schneideri valet exemplis. Versu autem 1115, 3 - χΘοδοπ est vir hostilis, hostis, cui additur πυγνος invisus in quibus nulla est autologia. Praeterea vero languet vocabulum ποδα ita nude positum; scribendum igitur omnino δυσπνου. h. hujus sala v. 1349 τω δυστηri ποδί. Eur Phoen. 1541 seq. M. GM. γεραιον ποδα δε ιὸις δυστανον ἰαυων. Soph. s
112쪽
Trach. 641 ταλαινα δυστάλαινα καρδια πάγκλαυτος αε ωλλυτο, ubi a G. indorfio τάλαιναν restitutum St. V. 309 σ- Dιους Notandus videtur hic usus verbi σωζειν, quo jungitur cum praepositione, motum in locum quendam significante. Olus hic, quod sciam, in Sophocle locus est, ubi σωζει ita usurpetur. Simili modo Mac. 641 αλλ' αυτο
Ex Euripide nullus locus mihi cognitus Saepius Homerus ita locutus est ex gr. L. V. 224;XVΠ.692 Od. V. 452. Longe tamen frequentius ita legitur apud prosae orationis scriptores e. c. apud Herod. IV. 77; en Anab VI 2. 8; VI. 3. 20 Cyr. V. 4. 16. Polyb. III. 117 2.
bendum putabat, quod non opus est Hemanno,
113쪽
ad Vigerum adn. 28. p. 709 et 803, et in ed. Π' ad h. l. anacoluth genus esse videtur, positum in eo, quod oratio abrupta denuo inchoatur, quod
fiat vel negligentia quadam, ut in epicorum illo
ὼ ὁ ah ώπων, vel rei explicandae caussa, ut via με υμων, Vel quum in medio positum est, ut in Oed. R. 246. vel denique propter commotionem mimi, quum quis aliquantisper dubitans quibus verbis utatur, dein expleat ea, quae dicere exorsus erat. Quamvis speciosa sit haec explicatio, tamen
ejusmodi dicendi negligentiam poetae obtrudere mihi
non necessarium Videtur, maloque cum utimanno,
Matthaeio, Staneidesino, Hariungi αυτοες interpretari ipsis, ut hoc periodi membrum magna cum vi priori opponatur, hoc quidem sensu Utinam iis Si ea quisiti me a moerua mala aliquando ipsis rependenda tribuant. Quod autem ad conjecturam; attinet, certissimam eam a G. Dindorso et Wundero judicatam, eam ab hoc loco alienam esse videbit, qui reputaverit, poetam, si hoc scripsisset, profecto illud υτι ιν μου non additurum fuissa. Quod si ad emendationem confugiendum esset, probabiliussores Οις, quod saepe in libris scribitur αυτις, unde sacile αυτοῖς nasci potuit.
114쪽
I. E Sophoclis Philocteta certa aromun hominum vel rerum insignium gnificatio peti nulla potest.
Sophoclis thiloct. mss. 1136 seqq. Herm. sic legendi
vilem gravius et Jansonus δαιμονας in Sopho elis mulis genios intelligi voluerunt.
115쪽
IV In Sophoclis vita od Hestermania pag. 72, pro χελιδ α legendum videtur Κηληδονα, pro λαβω δέ
V. Narratio, quae sertur de Sophocle, quod octog narius a filiis dementiae accusatus se coram judicibus defendisset recitando edipo Cotoneo, videtur olabula in historiam migratae.
In Suidas verbis a. V. 'Αρισταρχος ουτος δε 'Αρισταρχος συγχρονος ἡ Εὐριπιδη κ πρωτος ει τὸ - των μῆκος et δράματα κατεστησεν, Vocabulum τὸ υ μῶκος non de numero Verauum cujusque u goediae, sed de temporis spatio, quo res in scena acta comprehenderetur, accipiendum esti
116쪽
Vm. Probanda Madvigii emendatio in Cic. hil. II. c. 21 n Accipite nune, quaeso, non ea, quae ipse in se atquo in domesticum dedecus impure atque intemperanterV Ic pro dedecus legentis decus. IX. In Corn. Nepotis ita Alcib. II. 3, pro quoad licitum est, odiosa multa delicate jocoseque secit, scribendum videtur n quoad licitum est otio-SO, multa' etc. X.
Horatius Carm. I. 22. s. 13 seq. militaris Damnia non de regione, sed de incolis interpretandum. XI. Non assentior itscherlichio statuenti, Horatii codices, quos hodie habemus, Omne e recensione Mavortii et Felicis fluxisse. XII. Probanda Μadvigii mendatio in Juvenalis Sat. H. 158, sic legentis : Si sore humida laurus Illic Heu, miseri, traducimur i
117쪽
XIV. mlata a Clisthene φυλαὶ descriptio et numerus plurimum valuerunt ad democratiam thenis a
Platonis haedonem non bravi post Socratis mortem tempore, sed post consectum demum iter in Italiam ab ipso conscriptum esse probabile est. XV. Quod lutarchus de Lacedasmoniis dicit it Lycurgi c. 30 o. αρχεολα μευ ηδεσαν, αρχει δ'οὐλιηπισταντο, hoc eorum historia post bellum Poloponnesiacum, quum Graeciae principatum adepti essent, comprobavit.
Fallitur origonius Animadvv. hist. c. VII, p. 236 seqq. spolia opima non modo ea fuisse contendens, quas dux Romanus do duce hostium recepisset, sed etiam quae miles gregarius, dummodo doduce hostili, reportRSSet.
XVII. Probabiliter . - Becherus contendit, quod a
118쪽
populo in comitiis centuriatis jussum esset, id ante lego Publiliam et legem Maeniam tum demum ratum fuisse, si patricii in comitiis curiatis auctores lacti essenti
Fabius Pictor, primus Romanorum historicus, plurima e Graecis logographis hausit.
119쪽
- 22. - μέμνητο ρορος - IM Avnται oος. - 101. Post: nomine. adde r fr. . o Gulae in PhruIologo, A I 846 p. I. M. 12 seqq. 102. - multa, etc. addet CD. . Nipperde in Phil lago, A 1846 p. IV pag. 57. Cetera quae propter loci distantiam et temporis angustias remanserunt typothetarum menda ipse corrigat benevolus Iector.