Iterativorum graecorum vis ac natura ex usu Homeri atque Herodoti demonstrata [microform]. Dissertatio quam ... publice defendet auctor Augustus Stolpe ..

1쪽

MICROFILMm 199 1 COLUMBI UNIVERSITY LIBRARIESINE YOm

a partis the ' undations os stem Civiligation Preservation Project

Reproductions may noti made without permission hom

Columbia Universi ty Library

2쪽

States Cod concem themining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .

Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orde is, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

STOLPE AUGUSTUS

GRAECORUM. . .

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARTMENT

Mastor Negative Restrictions on Se Origina Materia a Filme Existin Bibliographic Record

TECHNICAL MICROFORM DATA REDUCTION RATIO: 1

5쪽

tata T

Contimeter

d in

2 22.0

6쪽

AUCTORITATE

H. XI. L. q. s.

PUBLICE DEFENDET

7쪽

VIRO ILLUSTRISSIMO

8쪽

PIO ET GRATO ANIMO

PRAEFATIO.

erativorum graecorum usus quo frequentior est in poesi Graecorum epica et in prosa oratione jonica, eo magis digna illa videntur esse, quorum Vis ac natura penitus perspiciatur. Neque tamen haec res ita a grammaticis interpretibusque explorata et demonstrata esse videtur, ut in dubitatione in eorum praeceptis acquiescere possimus Varia enim ac nonnunquam paene diversa singulorum locorum conditione lactum est, ut grammatici non idem omnes de communi et universa illarum sor- murum indole sentiant, sed earum significationem aut justo latiorem amplioremque definiant, aut nimis angustis snibus circumscribant. Guod si a neutris vera iterativorum natura percepta est, id inde evenit, quod aut singulorum locorum et verborum conditionem mon accurate perscrutati sunt, atque id. quod omnium commune est et in quo dissserunt, subtiliter exquisiverunt, aut quod res, quae describuntur, e sua magis cogitandi ratione considerarunt, quam quae poetarum fuerit ingenii vis imaginandique potestas, diligenter reputaverunt. Idcirco non omnem me operam perditurum esse existimabam, si novo hanc rem examini subjicerem. Neque vero, ut prima et propria, qua illae verbo

rum formae alae sunt, significatio cognosceretur, necesse esse Videbatur, ut exemplorum quam maXimus numerus B diversae

aetatis vel generis scriptorum operibus studiose conquireretur, sed totam hanc quaestionem ad sontes et origines, quoad hoc quidem seri potest, linguae graecae reserendam, neque ultra antiquissima litterarum graecarum monumenta carmina Homerica, Iliadem et Odysseam dico, eam extendendam esse arbitrabar. Quae quamquam non uni poetae lota tribuenda, sed e pluribus diversorumque auctorum carminibus composita et quasi conglutinala esse, nunc ita, ut cuiquam vix ulla dubitalio relicta sit,

9쪽

demonstratum est lamen non tam diversis temporibus condita sunt, ut in singulis usus linguae valde mulatus ac discrepans appareat. Ε juvenili enim ac veget illa populi graeci aetate eorum origo repetenda est, qua indoles linguae felicissime exculta, verborum tam Varia lumque uber copia procreata est et cogitatorum affectuumque multifariis ac leneris discriminibus apta et congrua signa reperta sunt Id igitur de illis carminibus certo praedicari posse videtur primam ac genuinam verborum significalionem maxime integram minimeque debilitatam in iis superstitem esse. Sed quoniam iterativa, ut ad haec redeamus, non solius poesis picae propria fuerunt, verum etiam in orationem pedestrem transierunt et apud uerodotum etiamnunc salis ulla reperiuntur, non inutile Vel injucundum esse existimabam, si, qua Omerus poeta et qua erodotus historiarum scriptor ratione illis usus esset, compararetur. - Ac quum essent formae verborum in σκω desinentium iterativis simillimae, has quoque considerandas et num qua cognatio inter haec duo verborum genera intercederet eademve an diversa utriusque natura et signiscatio esset indagandum csse arbitrabar.3 Post longas ac varias virorum doctorum disceptationes haec res a Carolo Lachmann ad liquidum perducta est, qui in libro Betrachiungenube Homer Ilias on ar Lachmann init usat gen vo Morit HauptBerolini a. 1847 edit e discrepantiis in iliade investigatis septendecim minimum diversa curvi in illa contineri demonstravit. Ante eum etiam Hermannus in dissertatione de interpolationibus Homeri ejus opusc. tomo inserta de hae re disputavit Copiose eam tractavit,. Mulier in libro Homerische Vorschule, miti inleitun und Anmcrkungen Onia una garteu- Crustus. Leipat 1836. Odysseam Baumgarten-Crustus quinquaginta an nis post Iliade in Ortana esse spinatur.

Nomen iterativorum imperfectorum et orisiorum formis in σκυ exeuntibus a Bulim anni' demum inditum est, qui frequentativam vel iterativam significalionem iis ubique subesse ratus ab hac re nomen illud petiit. Voleres grammatici nunquam hac desinitione utuntur, sed eas simpliciter formas onico more auctas nuncupant.

In universum hae sormae veteris junicae et doricae dialecti propriae dicuntur, quamquam apud allicos quoque scriptores poetas certe hic illic leguntur, ut apud Sophoclem in Antig. 40

ταμιευεσκε, 952 παυεσκε, in Trach. 259 ερασκε, in Elect 9 ρα- ακatu, apud AeschTl in Pers. 652 δασκε, apud Aristophanem in pace 1035 ξαπαet2σκον, in quit 1242 8tνεσκυμ v. sciscunt autem jonicum illud augmentum, quod sit per insertionem litterarum a inter stirpem verbi et terminationem verbalem, impersecta et oristi verbietum formae activae et mediae. Conseras de hac re veleris grammatici praecepta in Elymol mam sub Voce ὁμοκλήσαοκεν Favorin. s. V. γα Δοκε, Fischer ad ellor. II, p.

340 Thiersch in gram gr. I 210 Bulim gram ampl. g 94 4, Malli. gr. I 199 R. utine in gr. gr. 5 H0. Formantur iterativa eo modo, ut pro imperfecti et aurisu II.

In oristo quidem primo facilis ubique est adjectio syllabaeoκ0 Vel κομην, neque in imperfectis verborum purorum quidquam obstat, quominus simpliciter pro oviκo ponatur. In Verbis vor barItonis, quum intolerabilis consonantium concursus

10쪽

elc. Atque eliam in verbis puris aliquod dilatandi et amplificandi studium inde apparet, quod Homerus, quoad fieri poterat, ante terminationem κου Vocales breves α, . si quidem verbi stirps in iis desinit, duplicalas exhibebat, quod quominus ubique saceret, de metrica saepenumero impedimento suit Si enim Verborum ea, quae vocalem antecedit, Illaba longa est, nus quam illam vocalem bis positam invenies, qui verbum inde cretici mensuram acciperet hexametri naturae obstrepentem. Te

Vero, quae praecedi vocalem, brevis Silaba est, Homerus, pro-uli metro conveniebat, nunc merae radici affixit terminationem zκ0v, nunc id, quod in plerisque secit, vocalem bis exhibuit, ut

dente brevi sγllaba, posuit Homerus in paucissimis locis καλά- σκεeto It XV, 338, εασκε Π. II, 833 XI, 330, XIX, 295, et in hymn. in Aphrod. v. 210, 217 legitur 76ασκε. In iis verbis, in quibus

terminationi verbali diphthongus aliqua aut Omnino vocalis natura longa praemissa est nunquam nisi a Vella interposito Silabam σκου adjecit, id sorte observans ne in una eademque nimis ponderosa syllaba vocem justo diutius morari ac persistere por

in tu, exeunt, neque t duplicaVit, neque ad integram stirpem κου adjecit, sed ubiqueis inseruit, ut taσκετο, χριεοκε, quae ero inutia cadunt, iis nunc interposuit a nunc id non fecit, ut in ἀλλύεσκοv, ρυοκΞυ Verborum autem, quae in 1 decurrunt, sorinas iterativas simpliciter eo modo effinxit, ut stirpi terminationem

3 In Apollon Rhod Argon. III, T legebatur olim larnia vat ταεα , quae a Bruncki deleta est. Eandem apud Q. Smym codices in quinque locis exhibent. Cons Spitgner observ. in Quint. Smyrn libr. II V. I, 6,

p. 215. Supersunt nonnulla Verba, quorum consorinali communi consuetudini repugnans grammaticis dissicultates exhibuit. - Verba κρυπταοκ0 in l. VIII, 272, ριπταοκον II XV, 23, XXIII, 327, d. VIII, 374 XI, 592 6 αρρεπιαοκε, Od. XIX, 575 quae a plerisque nunc pro imperfectorum formis iterativis habentur, ult- mannus, quod habent inter verbi stirpem et terminalionem zκ0 intermissum, pro oristorum formis accipienda esse opinatus est. in praeter id, quod ejusmodi a0risiorum consorinatio omni analogiae adversatur, ne illud quidem, quod in hymn. in Demet. 240 imperfecti forma reliquorum verborum more lacta κρυπzεσκε egitur, tuti manni opinionem stabilire ac probare potest Ut enim is, qui carmen illud composuit, stili Homerici dicendique generis politi ac limati maxime compos fuerit, tamen in

hac una re ortasse lapsus est aut etiam utramque formam ei pariter probatam fuisse censere possumus, quamquam Homerus eam, quae magi Sonora ac sortis est, praetulerit. Iantum enim abfuit, ut poetae in his sorinis condendis certa quadam lege sirmiter tenerentur, ut nunc pleniores sortioresque, nunc graciliores, ut cuique loco aptissimae viderentur, essingerent, quod vel eo confirmatur quod si verborum stirps in vocali desinit, terminationem κο nunc simpliciter adjecerunt, nunc Vocalem duplicem exhibuerunt, in aliis denique verbis Linterposuerunt. Formam νασοείασκε, quae in hymn. in Apoll. Delph. 224 legitur J, Butimannus ), quum αγασσείεσκε desideret, pro ἀνασεtσασκε positam esse arbitratur. Vulgo legebatur ἀνασσεtσασκε et e codice Mosqu. ναο ειασκε restitutum est. Neque lamen hac re essicitur, utramque formam parileriorisio Vindicari posse, sed pro impersecto ἀνασπειαοκε habendum esse alterum verbum t ναοaa, quod additum est, monere videtur Neque magis probatur, quod utiniannus sormam pol αοκε, quae apud Hesiod in theog. 35 cxstat, eadem sere ratione exitii ησασκε laclam esse opinatur. Jasso . in Lex. . . pot εω eam pro imperfecto epio cum significatione oristi accipit. - Forma denique 79ῶσ-οαοκε in Od. XXIII. 95 a plerisque pro oristo I. verbi ἀ7v0a o