Iterativorum graecorum vis ac natura ex usu Homeri atque Herodoti demonstrata [microform]. Dissertatio quam ... publice defendet auctor Augustus Stolpe ..

31쪽

tannis et quoque in oppido institui solebat cs. nil rap. κοχ α

que pars muri expugnatu facilior videbatur, ita eam ingruentenoete duplo alteriorem, quam antea erat, Oxcitabant. De Scribitur, quibus modis Parii se adversus Miltiadis impetus de senileio

τες τα ἐυτα, quoties qui asinorum vocem audiebant, consternali

RVertebantur et mirabundi aures erectas habcbant. IV, 20 S

χέεοχ ὁ χαλκις et cisset: 66ς jam alia loca, ubi illud admovebat, Surda erant qua puri vero erant cuniculi ibi sonum debui aes sculi. Describitur, qua ratione vir quidam Barcaeus, qua parte cuniculi a Persis in urbem ducerentur, investigaverit. Il. 119

quoties adveniret exercitus, tabernaculum structum paratumque erat, quae mansio esset Xerxi ipsi reliquus exercitus sub dio agebat. Superest locus IX. 40, in quo quum frequentativa significatio non aeque esset atque in illis locis aperia, tamen pr0rsus ignorari nequit Ili=σα et καi 'tio μαλα EIκ0 o Iaz20ΞtκVUVT0αγατας DeSeribitur res a pluribus ac diversis subjectis acta: Persae et Medi abunde crant, qui egregia virlulis specimina edebant. Nec minus reliqua verba Onica sorma praedita qua significatione ab Herodoto adhibita sint, e locorum ipsa conditione apparet. Etenim et haec in enuntialis requentativis plerumque

Omnes odices consentiunt in scripturata. r. c. L. Struve quaest. de diat Herod. spee. I, p. 37 etiam hoc loco et ab Herodoto scriptum esse demonstravit, quod Dindore probatum est.

auctus esset Nilus), irrigabat Aegyptum, quae infra Memphin est.

exercitum ad Borysthenellarum urbem duxisset, ad hos igitur quoties Scylas Venisset, exercitum quidem in suburbi relinquebat et c. ρευὶεσκον IV, 43 VII, 11 Hazκ VI, 12 μετεκδα νεοκ VII, 41; αλλέοκzet IX, 74 ε αγε κ'γ, πωλεεσκε I, 196 --

Nonnunquam in hoc enuntiatorum genere in apodosi particulus adjicitur. Spectant autem, ut God Hermanni' verbisular, v et κε ad ea, quae fortuita Sunt, i. e. ex aliqua conditione pendent. Cum indicativo autem temporum praeteritorum conjunctum v facit, ut rerum, quae indicativo ut Vere ac certo sa clue proseruntur, ellectio de certitudine sua aliquid amillat et orebus fortuitis suspensa esse noletur, ita quidem, ut aliquid non Semper, sed tum modo actum esse significetur, quum aliud quid, unde illud pendet, sive verbis ipsis indiculum, sive cogitationi audi loris relictum, actum sit. In enuntialis frequentativis, ubici apodosi adjectum est, res apodosi indicata non ulique toties acta esse contenditur, quolie alterum prolas notatum factum

sit, sed tum, quum aliquid fortuitum ejus effectioni non obsit lerit. In iis igitur idem serota significat, quod adverbiis plerumque, vulgo, ore indicatur'), quod Vel his locis comprobari videtur a Caes. . civ. ll. 48. Ex hoc esseclos panes, quum in colloquiis Pompriani saniem nostris objectarent, vulgo in eos jaciebant, ut spem eorum minuerent. Id. b. civ. ll. 37 paucis diebus interpositis noctu insidias equitum collocavit, quo in loco superioribus sere diebus nostri pabulari consueverant. Alectum ad formas iterativas ἄν habes in his locis: l. 174

dulgentem necessaria deficerent, furto ea nonnunquam auferebat circumiens, i. e. auferebat, si quidem fieri poterat. U. 42

32쪽

zov, quum autumnus adVeniret, naVes ad terram sere appellebant, e quamcunque ad Libyae regionem lunc advenissent, in ea Sementem faciebant et niessem exspectabant 'A participio πυοσ-tsχoveta subjectum non minus ad hoc quam ad verba 'Lipa ovet ξυεοκου reserendum est. IV, 78 αυeto et 3 κω ἱλdo 2 eth

κη λαδεσκε - 'ΕΠΥivio D τα, ipse vero quum urbem ingressus esset et portas clausisset, deposito ScSthico cultu Graecum induebat vestitum . . Si 0 Semper, at certe plerumque induebat.

Denique formae iterativae crebro in ejusmodi nuntiatis reperiuntur, in quibus repetitio quidem actionis inest, neque lamen prolasis diserte addita est, sed participio aliquo contineri videtur. Neque enim ubique scriptores interdum causae vel conditionis nexum eo indicant, ut unam elionem alteri Subjungant, sed singula lacla enuntialis coordinalis deinceps reserunt, eorumque nexum lectoriis rerum natura et indole colligendum permittunt. Nonnunquam ejusmodi enuntiata tria quatuorve particula tia unum ad alterum alligantur, ut IV, 128 i litv η taro, si petrito,

ex his enuntialis causam sere Vel conditionem continet, e qua ea, qua sequenti conlinetur, res prodibat Vel pendebat, ita ut eae res, quae participiis proseruntur, eliam enuntiato aliquo subordinato 6κως c. optat. exhiberi potuerint. - Huc pertinent hi

Mi indorlius ratione non admodum probabili ubique hujus verbi formam πλυ,ε tu edidi cs ejus comm . d. diat Ilerod, p. XLI v. πλωερο - codices praebent omnes hoc loco vulgarem tormam λέουτες

7υγα κα ἀθέμtet ερὶ ὀγδεσκε, qui praeter alia in templum etiam Protesilai, quod est Elaeuntem versus ductis mulieribus nefanda

tiato verba sinita sunt, vulgo priori A subjicitur, quia ejus is facilius ab antecedente ad sequens transire quam a J0c ad prius mente retro quasi serri potest; neque quum prius Verbum in participium transponitur, si ab eo removetur, sed et tum locum suum post participium retinet, ut IV, 42 πρ0atay0vτες θ IrratγεIκου καὶ 1lvεσκου Neque Vero ceriam habet si ac stabilem sedem in enuntiatione; sed quum hoc sit ejus ossicium, ut totam sententiam incertam ex aliqua parte et fortuitis rebus ob noxiam reddat, ei potissimum voci subjici solet, in qua est aliquod praeminens momentum ) Id vero firmiter tenendum est, non eam modo vocem, ad quam si adjectum est, sed tolam sententiam ejus vi allici. Ium quum in qualibet Sententia subjectum et praedicatum eas sere notiones contineant in quibus plerumque gravissimum pondus insit, his quoque saepissime Asi non utrique at certe uni ex iis addi solet. II, 174 6 6'A 1lv

Supersunt pauci loci, in quibus non e forma enuntiali ipsius, sed e tota loci conditione significatio iterativa apparet VII, 106

chritudine et pretio exquisita. Describitur autem toto illo capite, quo cujusque urbis incolae modo erxem proficiscentem

33쪽

exceperint, quaeque sint in ejus adventui adparare soliti. l,

vius prius in quinque alveos divisus, populoruin quos dixi, irrigabat agros, ad Singulos populos per singulas montis fauces derivatus. Nolaia os distribuli fluvii in quinque alveos sorma

apud eos sicut apud alios populos, at aestate, quum anteum et Sesamum sererent, aqua illa ulebantur. Significatur res, quae semper iis vel quaque aestale accidebat, antequam Persarum reX obstructis saucibus fluvium intercluderet.

Duae de formarum iterativarum natura et indole dicenda videbantur, dicta sunt. Neque in universum modo de hac re dis pulatum est, verum etiam singuli loci, neque solum, qui apud Homerum, sed olium qui apud Herodotum XStant in examen vocali et excussi sunt. Demonstratum autem est, ut equidem arbitror, corroborationem illam jonicam et in verbis, quae in Ιχ. o desinunt et in verborum formis, quas proprie ierativas appellant, ejusdem esse naturae atque Originis. Quod si Verum est, eandem ei in in subesse utrique verborum generi nolionis indolem nemo insiliatur. Hanc vero communem significalionein si tali desilitione distinguere volumus, quae omnia utriuSque generis verba et, qui ubique XStant , Deos e0mplectatur, quum non Thierschi tum ne Buli manno quidem prorsus assentiendum est. ui quum ad Verum proXime accessisset, tamen Olionem iterationis nimis angusto sensu accepit. Statuendum enim est, verborum sormas litteris a in fine stirpis adauctas, tum esse

ub Homero adhibitas, quum sensuum ilhclus alicujus rei agendae externa specie et munifestatione procreatus non Singularis quidam vel unicus, sed varius iterulusque esset notandus. Illa aulem multifaria et iterata sensuum, quum dixi, ast eclio eadem est in verbis in s exeuntibus atque in formis, quas dicunt, iterativis Verbo ρυα agat singula indicia, quae in aliquo homine Senectutem produnt, sensibus passim percepta indicantur; unum autem per se quodque senectutis cogitationem m0Vet; It iv υοκοῖ Significat cognitionem, quae ex alicujus rei singulis nolis subinde hauritur In his igitur ileratio in re ipsa agenda posita est et conspicua sit. Sensibus vero eandem et a ηρα κε et PtλέSIκEvpraebet speciem prius enim est signa senectutis in aliquo iterum iterumque conspicua erant, alterum indicia amoris ab aliquo in emporis decursu passim Vel frequenter dila animadver-lebantur Ilaque utroque alicujus rei cogitalio iterum iterumque mota significatur Quae quum ita sint, ileralionis notio latior quodam, quam vulgari et, quo Bullinantius eam accepit, sensu definienda est, neque solum ad tolius et universae actionis repelitionem, sed etiam ad eam, quae in ipsius aclionis complexu posita est et in ejus progressu et Ventu cernitur, omnino ad speciem manifestationemque inter actionis decursum iterum iterumque praebitam reserenda est manc quasi iterationis speciem Bullinannus non simul amplexus, sed Vulgari sensu iteralionis nolionem sumens, actum est, ut Verba, quae diuturnam neque in plures singulares actiones separabilem actionem deno

legi a se prolatae haberet Minus etiam Thierschii sententia

probanda est Pondus enim et vim et gravitatem et perseverationem actionum verbis alium in modum corroboralis, veluti ἰοχαγω, πλανα ογ, ἐρυκανω, αιεταω Vel producta stirpis littera vocati, ut in v Ομαω ozγω ραοὶ ποιτα0μαt, τρωπαοι et Simil. nolatam habemus, quae verba aut continuatam diuque perseverantem aut etiam frequentatam et quae generi cuidam universo communis est, aut, quae magna virium contentione essicienda est, actionem, continent. Ac verba, quae Vulgo frequentativa ap-

34쪽

pellanlur, Tilaba, terminata, persaepe clionem cito velociterque repelliani notant, qua gentis servor studium ine et Ve

Jam si flatus agendique ratio, quae e consuetudine in naturam serme convertit et alicui propria est perpetuoque inhaeret, Sisignificanda est, ab Homero verba, quae in liua, plio, ut ογ, liva cadunt ), creberrime in usum vocata sunt. Itaque in universum Verbis, et quae in ipso praesenti et quae in imperfecto modo atque acrisio litteras Icad stirpem adjectas habent, significari licet dicere alicujus actionis progressum singulis momenti manifestum et conspicuum, vel distributionem in singulas partes actiunculasque, quae actionis universae notione continentur, Vel unius ejusdemque simplicis rei iterationem, omnino repelitum iteratumque sensunm asseclum actionis alicujus ventu manife- Stationeque procreatum. Iam quod corroboruli illa in impersectis et auristis potissimum adhibita est, id vel inde evenit, quod praecipue in rebus actis et praeterilis describendis utrumque opus Homeri versatur Neque iteratio intervallis intermissionibusque distincta aeque facile potest in praesenti tempore atque in praeterito conspici Atque etiam in sententiis generalibus et

parabolis, quae tempore praesenti pronuntiantur, non res indicantur, quae e tantum, quo auctor scribit, tempore, eveniunt, Sed quae certa ac nota ratione semper vel vulgo usque ad hoc tempus saetae sunt, et nunc fiunt, et posthac sient. Itaque in iis niaxime verbiS quorum molione variae se iteratae actionis quasi comprehensa sunt, litterae ara cum stirpe firmiter coalueriint atque etiam in praesenti tempore exhibentur, in aliis aulem, quoties iterata actio notanda erat, in impersecto et oristis appositae sunt atque ila id, quod ad onmia verba amplificata pertinet, Homero, prout magis minusve accurate rei cujusque indolem significare ei placeret, liberum erat, simplici et tenui ancorroborata quoque in loco verbi forma uti vellet, neque eum in hac re metri rationi interdum obtemperasse nego, Sed quando amplificata verba adhibuit, ubique ea rei significandae apta et congrua deprehendes, si modo renim ac loci conditionem diligenter consideraleque examinaveris-Jam si iterativorum usum,

qui apud Herodotum est, cum eo, quem Homerus praebet, comparamus, tanto parciorem arctioremque esse intelligimus, quanto poetae epici rerum describendarum ratio ab ea dissert, qua historiarum scriptor in rebus enarrandis et exponendis ducitur. Ut enim ille animi summa vivacitate et vigore elatus res tamquam praesentes ac sensus ipsos serientes proponit earumque adspectum et imaginem vel minulis lineolis vivisque coloribus distinguit et variam actorum cogitalorumque naturam aptis Verborum et exquisitis formis, quam potest accuratissime significat, ita apud hunc mens in plerisque dominatur, neque anim tantopere, quam judicii potestas in rebus referendis viget atque ut

ille singularium actionum indolem et successum et speciem Subtiliter discernit, ita hic communem magis notionem summumque quasi argumentum indicat atque nexum singularum rerum respicit et declarat. Idcirco multas res, quas Omerias propriis exquisitisque verborum formis ad vivum sere exprimit, simplicibus illo satis denotatas habet neque etiam iterativis aliter utitur, quam quum insignis rerum et propria conditio flagitat, ut iterationis, quae illis continetur, notio diserte significetur neve ex universa solum loci cujusque natura lectori elicienda relinquatur. Itaque praecipuam ac paene unicam sedem iis in enuntialis destinavit, quibus vel mos quidam vel instutum vel consuetudo vel

ratio agendi per aliquod tempus requentata describitur Rusmodi vero lorationem, quae ad plures res una notione comprehensas, vel ad singulas, quibus actio aliqua in lucem prodii manifestationes reserenda est, nunquam iterativis significavit. At quantocunque liberius Homerus illis formis quam Herodotus usus est, tamen quidquid discriminis est, non e diversa ac dispari quadam illarum natura et indole, sed ex utriusque ingenio et res describendi ratione non prorsus consimili ortum est.

35쪽

I. Thucydidi belli Pelloponnesiaci historiam scribere exordienti tantum priorem ejus belli partem usque ad pacem Niciae scribere propositum erat. II. G. Dindorsius novissimus Herodoti editor nimio quodam diu lecticionicae restiluendae ludio ductus codicum non eam,

quam par erat, rationem habuit. III. Insinitivos in dictionibus , Elzεtv ως EtκαIIt, Elio O0κεῖ et simit eadem ratione, quae Subest accusativo et v μη δυξαν, explicandos esse contendo.

V. in Caes. de bell gall. libr. V c. 19 sin pro vulgari se sames esset pertimescenda Iegendum esse arbitror: Iames esset timenda. VI Inmoratii Salir. lib. II, sat III v. 208 legendum esse statuo: Qui species alias veri scelerisque tumultu Permixtas capiet, commotus habebitur etc.

ssalus sum Au ustus Stolpe fidei catholicae addicius, in oppidulo Silesiae inferioris, cui nomen Wartenberg, anno huj. Saec. XXIII. a. d. VI Cal. Ian. patre Carolo mercalore, matre Theresia, gente eineriana. In litterarum elementis usque ad aetatis meae undecimum annum in patria schola et domestica institutionc eruditus, anno DCCCXXXV in gymnasium Glogoviens cathol. dedi ictus atque ab ejus directore Caroloander in quintum discipulorum Orilinem oceptus sum. Praeceptorum, qui ibi de me erudiendo optime sunt meriti, quum omnium tum V. Jll. Seidolii, Minsbergit, hiloisii, aisteri memoriam grato animo colo. Plurimum vero me debere viro celeberrimo Dr. Eduardo enlgelio, ciritis sub auspiciis inde ab anno MDCCCXXXVIII gymnasium illud laetissime floret, libenter lateor, qui in me discipulum egregia benevolentiam, iis usque ad hunc diem studia mea consilio cisael adjuvare nunquam dubitavit. - Anno DCCCXLIII maturitalis testimonio ornatus Vralistaviam me contuli, atque in civium academicorum numerum ab universitatis rectore, qui tunc erat, Regent,rectilio inscriplus studiis philologicis infirma valetudine noὴnunquam interruptis quinquennium consumpsi,

scholas imprimis V. Ill Schneideri, Ambroschii, IIaasii, ut-

36쪽

genii, Stengelii, ranissit, luenichii Boepelli frequentans. Praeterea mihi, unde maximum commodum pereepi, Virorum celeberrimorum Schneideri et Ambroschi fructuosissima institutione in seminario philologico per quinque semestria laui concessum suit. His ac reliquis viris illustrissimis, quorum scholis intersui, gratias ago, quas debeo, maXimaS. -